อ่านละคร อาญารัก ตอนที่ 6 วันที่ 3 เม.ย. 56

อ่านละคร อาญารัก ตอนที่ 6 วันที่ 3 เม.ย. 56

“เนียนค่ะ กำลังเจ็บท้องจะคลอดลูกค่ะ สนล่ะก้อสงส้านสงสาร นี่สนก็ส่งนางช้อย ไปคอยประคบประหงบไปพลางๆรอยายอ่อนจัดการทางด้านคุณเรียมเสร็จก่อนค่ะ” สนตีหน้าเศร้า
“แต่ข้าละให้หมั่นไส้ว่า ทำไมเราต้องมารับผิดชอบดูแลเรื่องคลอดลูกที่เกิดจากไอ้เสือหนักด้วย”
“เวรย่อมระงับด้วยการไม่จองเวรค่ะ สนน่ะโกรธง่ายหายเร็วค่ะ ที่แล้วมาให้อภัยเนียนเถิดนะคะ คุณแม่” สนทำเป็นแม่พระแสนดี
ทองจันทร์เคลิ้ม แต่แล้วได้สติ นึกออก “ไฮ้ แม่สนไม่ชอบเนียนมันนี่นา คิดอย่างไรจ้ะ จะมาทำเจ้าหน้าเจ้าตาขออภัยให้มัน”

“โถ คุณแม่เจ้าขา พระท่านว่าการจองเวรจองกรรมมันเป็นบาป ที่สนไม่เคยชอบมันก็เพราะมันอิจฉาสน แกล้งเอามีดมากรีดมือสน มาทำเสน่ห์ใส่พี่ขุน โบราณว่าไม้ล้มข้ามได้ แต่คนล้มอย่าข้าม สนข้ามเนียนมันไม่ลงดอกค่ะคุณแม่ สนน้ำตาตกจะเป็นจะตายตอนที่พี่ขุนโบยมัน สนสั่งนางช้อยไปตามคุณแม่นะคะ”

“แล้วมันไปตามที่ไหนกันเล่า มันยืนร่ายรำร้องลิเกให้ลั่นทุ่ง คนที่ไปตามข้านั่นมันไอ้เอก”
“พอสนทราบว่านางช้อยมันเหลวไหลอย่างนั้น สนตบหน้ามันลูกตาแทบพลัดนะคะ คุณแม่”
“เออ..ข้านี่คงแก่หูตาฟ้าฟาง ดูแม่สนผิดไปจริงๆ ชะรอยแม่สนจะเป็นคนปากร้ายใจดีตะเภาเดียวกับข้า”
“แต่อย่างว่านะคะคุณแม่ คนมันเคยเบ่งลูกมาแล้ว มันคลอดง่ายจะตายไป”
“อืม แม่สนอาจพูดถูก”
“ยิ่งลูกเสือลูกจะเข้ มันถ้าจะยิ่งอึดนะคุณแม่”
“ถึงว่าละสิ”
สองคนได้ยินเสียงเรียมหวีดร้องดังแว่วมาจากเรือนของท่านขุน สองคนมองหน้ากัน
“เสียงแม่เรียมหวีดแล้วเงียบ ถ้าจะคลอดแล้วกระมัง” ทองจันทร์ตื่นเต้น
“ทำไมไม่ได้ยินเสียงเด็กร้องสักแอะ คะคุณแม่”
“คงจะร้องเบาๆ น่ะสิ อยากรู้นักว่าลูกสาวรึลูกชาย” ทองจันทร์หน้าตื่นอยู่อย่างนั้น
สนทำท่าจะไป กบกับแมวผวาแข่งกันขึ้นเรือนมา
“ลูกสาวเจ้าค่ะ คุณท่าน”

ด้านยายอ่อน ห่อเด็กส่งให้เรียมวางไว้บนอก
“ทำไมยายหนูของชั้นไม่ร้องบ้างจ้ะยายอ่อน”
ยายอ่อนลอบถอนใจหันหน้าหลบขณะบอก “เอ้อ คุณหนูตัวเล็กมาก แถมโดนรกพันคอตั้งแต่อยู่ในท้องน่ะเจ้าค่ะ”
“แต่ยายหนูไม่เป็นอะไรใช่ไหมจ้ะยาย” เรียมถาม
“เจ้าค่ะ...ตอนนี้ขอยายอ่อนเช็ดตัวให้คุณหนูก่อนนะเจ้าค่ะ”
ยายอ่อนอุ้มเด็กไป เรียมมองตามยิ้มมีความสุขน้ำตาซึม

เนียนนั่งพิงผนังห้อง เจ็บท้องมาก ส่วนช้อยปีนอยู่บนขื่อ มือช้อยพันผ้าสำหรับคนท้องยึดเวลาคลอดลูก ช้อยยิ้มพันแบบเงื่อนกระตุกที่หลุดได้ง่าย ไม่ใช่เงื่อนตายที่ไม่หลุด
“ขอให้เอ็งหัวฟาดพื้นกะโหลกร้าวนะอีเนียน” ช้อยแช่งอยู่ในใจ
เนียนเรียกมาจากด้านล่าง
“ช้อยจ๋า ขอบใจแท้ๆ ที่สู้อุตส่าห์ไต่ขึ้นไปทำให้ชั้น”
“ไม่เป็นไรดอก ไม่ต้องขอบใจ คุณสนเธอมีน้ำใจสงสารเนียนมาก แถมคอยสั่งสอนให้ชั้นสงสารเนียนไปด้วย” นางคนใจบาปหยาบช้าสอพลอ
“ไม่รู้ว่าจะขอบคุณคุณสนอย่างไรดี ช่างมีน้ำใจเหลือเกินจ้ะ จะไม่ลืมพระคุณจริงๆ จ้ะ”

ช้อยยิ้มเยาะ เนียนไม่ทันเห็น
ด้านทองจันทร์ยังปลื้มไม่หายกับคำหวานของสน

“ฟังดูดีแท้ๆ คุณย่าทองจันทร์ มีทั้งหลานสาวหลานชาย”
“สนก็ดีใจจังเลยค่ะ” ที่จริงโล่ง เพราะกลัวเรียมได้ลูกชาย “เอ้อ คุณแม่ไม่อยากได้หลานชายสืบสกุล ภักดีภูบาลเพิ่มอีกหรือคะ”
“ต่อให้สกุลสูงส่งเพียงใด ถ้าใครที่สืบสกุลมันไม่ดีก็มีค่าเท่ากันจ้ะ แม่สน ชั้นน่ะรักเด็กผู้หญิงจ้ะ คอยดูสิคนที่เป็นพ่อรายไหนรายนั้น หลงเด็กผู้หญิงมากกว่าเด็กผู้ชายทั้งนั้น เพราะมันช่างฉอเลาะจ้ะ”
สนฟังแล้วยิ้มค้าง แมวกับกบแอบยิ้มให้กัน
“สนจะไปดูหลานนะคะคุณแม่ จะไปช่วยคุณเรียมเลี้ยง”
“ช้าก่อนเจ้าคะ คุณเรียมอ่อนเพลียมาก เจ้าค่ะ” กบบอก
“ยายอ่อนต้องการให้คุณเรียมกับคุณหนูพักผ่อนนอนเอาแรงเจ้าคะ” แมวเสริม
สนชะงักมองหน้าทองจันทร์ เห็นทองจันทร์พยักหน้าเห็นตาม
“ยายอ่อนเขาว่ายังไงก็ต้องว่าตามเขา เขาเป็นหมอ ขอบใจแม่สนมาก รอให้เรียบร้อยก่อนค่อยมาดูหลานเถิดจ้ะ” หันไปมาทางกบกะแมว “แต่ใครก็ห้ามข้าไม่ได้ดอกย่ะ นางกบนางแมว รีบพาข้าไปหาหลานย่ะ”
สนไม่พอใจอยากไปดูเรียมกับลูกกับตา
“แล้วคุณเอ้อ..แม่เนียนเล่าเจ้าคะ ใครจะทำคลอดให้เจ้าคะ” สนนึกได้
“ก็ใครจะไปรู้.. ลูกมันไม่ใช่หลานข้า”
“ค่ะ มันคือลูกชู้ แต่สนก็สงสารมันนะคะ” สนยิ้มสาแก่ใจ
ระหว่างนั้นเอกหวนย้อนกลับมาอีกที
“คุณท่านขอรับ นางหมาแดง นางแมวด่างออกลูกเรายังช่วยมันทำคลอดนะขอรับ นี่ลูกคนแท้ๆ จะไม่แลดูสักนิดหรือขอรับ อย่างน้อยก็เคยเป็นสะใภ้คนโปรดคุณท่านน่ะขอรับ”
“นายเอกนี่เอ็งกล้าสอนคุณแม่ ที่คุณแม่พูดหมายความว่าปล่อยให้อีเนียนมันคลอดเองตามมีตามเกิดเหมือนหมาเหมือนแมว” สนโมโห
“เอ็งสงสารมันมาก เอ็งก็ไปดูมันสิ แต่ยายอ่อนยังไงซะก็ไปไม่ได้” ทองจันทร์บอก
“คุณแม่พูดถูกได้ยินไหม”
“ขอรับคุณท่าน แต่ถ้าเกิดเนียนคลอดลูกแล้วมีอันเป็นไปในบ้านภักดีภูบาล จะมิโดนนินทาไปเจ็ดคุ้งน้ำหรือขอรับ ว่าบัวแล้งน้ำ” เอกไม่ยอมเลิกรา
“ไอ้เอก” สนกริ้ว
ทองจันทร์มองหน้าเอกตาเขียว เอกยกมือพนมขอโทษ
“เอ็งหยุดพูดทีไอ้เอก เอาเป็นว่าถ้าแม่เรียมเสร็จเรื่องก็ปล่อยยายอ่อนแกไปดู กันคนเจ็ดคุ้งน้ำนินทา” หญิงชราประชด “นี่เอ็งกลายเป็นนายข้าแล้ว ข้ากลายเป็นบ่าวต้องฟังเอ็งแต่ครั้งไหนหาไอ้เอก”
“ไอ้เอก ไหนบอกให้ไปส่งข่าวพี่ขุน” สนนึกออก
“แล้วเอ็งเสนอหน้าฉอดๆ ใส่ข้าทำไม” ทองจันทร์ก็นึกได้
“คือ ไอ้แทนมันไปแล้วขอรับ มันอยากไปบางกอก”
“ไอ้เอก ไอ้มะกอกสามตะกร้าปาไม่ถูก”
เอกลอบยิ้มดีใจ แต่สนหน้างอ

ขณะเดียวกัน เนียนกำลังทำคลอดตัวเองตามมีตามเกิด เพราะช้อยแกล้งโยงเชือกเอาไว้ให้หลวมๆ ให้เนียนหัวฟาดกระแทกตอนยึดเชือกแรงๆ
“เนียน ยึดเชือกนี่ไว้ก่อนนะจ้ะ ทำใจดีๆ ชั้นจะไปตามยายอ่อนดีไหม”
“อย่าไปรบกวนตามยายอ่อนนะจ้ะช้อย ยายแกกำลังทำคลอดคุณนายเรียม”
“ก็ได้ ขอให้คลอดลูกง่ายๆ นะเนียน”
ช้อยหันกลับหน้าระรื่น จะรีบไปรายงานสนเรื่องแกล้งเนียน
เนียนเอามือยึดเชือกที่ช้อยโยงไว้ให้สีหน้าเจ็บปวดมาก แต่เนียนไม่ร้องสักแอะ
“ลูกจ๋า จะมาก็รีบมาไวๆ เถิดจ้ะ หนูเกิดมาตอนแม่ตกอับ หนูจงเป็นเด็กคลอดง่ายๆ นะลูกนะ”

เนียนบอกลูก
ในอ้อมกอดของเรียมมีเด็กน้อยห่อผ้าอยู่ เรียมน้ำตาไหลยิ้มไปด้วย มีความสุขเปี่ยมล้น

“หนูจ๋า ในที่สุดหนูก็มาหาแม่จนได้ หนูคือชีวิตคือลมหายใจ ของแม่ไม่มีใดๆ อื่นในโลกที่แม่ปรารถนาไปกว่าหนูอีกแล้วจ้ะ ขอบใจ ขอบใจหนูที่สุดที่มาอยู่กับแม่ มาเป็นลูกแม่”
ยายอ่อนน้ำตาย้อย สีหน้าไม่ค่อยจะดีนักพึมพำเบาๆ
“ไม่รู้ว่าจะเอ่ยปากอย่างไรดี อีอ่อนเอ๋ย”
เสียงทองจันทร์กับกบและแมว มาเคาะประตูห้องกบร้องเรียก
“ยายอ่อนจ๋า...ยายอ่อน”
“คุณท่านมาเยี่ยมหลานจ้ะ” แมวบอก
“ยายรีบไปเชิญคุณแม่มาดูหลานสิจ้ะยาย” เรียมเอ่ยขึ้น
ยายอ่อนเดินออกไป เรียมยังคงเอนกายอุ้มลูกแนบอกยิ้มทั้งน้ำตา ยายอ่อนเดินกลับเข้ามามีทองจันทร์ กบกับแมวเดินตามหลัง
“ไหนขอดูหน้าหลานย่าสิ”
“นี่คะ...แต่ตอนนี้หลับไปแล้วค่ะ เลี้ยงง่ายมากค่ะ คุณแม่”
ทองจันทร์อุ้มหลานมาพิจารณามองยิ้มๆ
“ไฮ้..หน้าตาน่ารักน่าชังจิ้มลิ้มพริ้มพรายเหมือนแม่เรียมจริงๆ นะ”
เรียมทั้งภูมิใจ และดีใจ “ค่ะ คุณแม่ เหมือนพี่เทพด้วยนะคะ ดูปากสิคะ ที่เทพยังไงยังงั้น”
“ถ้าเช่นนั้นมันก็ปากแม่ดีๆ นี่เอง พ่อเทพกับแม่ปากเดียวกันจ้ะ เอ่เอ๊ะ คนดีของย่าหลับง่ายหลับดายนะลูกนะ”
กบกับแมวพยายามหาจังหวะสะกิดยายอ่อน
“สะกิดทำไม” ยายอ่อนสงสัย
กบกระซิบ “แม่เนียนก็เจ็บท้องกำลังจะคลอดลูก”
“ว่ากระไรนะ”
แมวเสียงดังขึ้นอีก “แม่เนียนกำลังเจ็บท้องจะคลอดลูก”
“ไฮ้..อะไรจะมาประจวบเหมาะกันถึงเพียงนี้”
เรียมได้ยินไม่ถนัด “มีอะไรรึ ยายอ่อน”
“เนียนกำลังเจ็บท้องจะคลอดลูกเหมือนกันแล้วเจ้าค่ะ”
“ช่างหัวมันมันปะไร” ทองจันทร์ว่า
“ตายจริง ยายอ่อนรีบไปทำคลอดเนียน เถิดจ้ะ” เรียมรีบบอก
“แต่คุณนายเรียมยังอ่อนเพลียมาก แล้วคุณหนูก็....”
“ยายหนูแกหลับแล้วจ้ะ แกรู้อยู่จ้ะยาย เดี๋ยวชั้นก็จะหลับเอาแรงเหมือนกันลูกตื่นมาจะป้อนนมลูก อย่างที่ยายอ่อนสอนไว้จ้ะ”
“ไม่ต้องรีบร้อนดอกยายอ่อน ดูแลคุณนายเรียมให้เรียบร้อยก่อน นั่นมันลูกเสือลูกตะเข้ มันทนได้” ทองจันทร์ขัดขึ้น
“ไม่ได้หรอกค่ะ คุณแม่ขา เรียมขอร้องนะคะ เรียมกับยายหนูเรียบร้อยดีแล้ว ไม่มีอะไรต้องทำแล้วใช่ไหมจ้ะยาย”
“เจ้าค่ะ แต่ถ้ามีอะไรให้คนไปตามอิชั้นด่วน ได้ทันทีนะเจ้าคะ”
“จ้ะยาย”
“ทำคลอดเนียนเสร็จแล้ว อิชั้นจะกลับมาหาคุณเรียมนะเจ้าคะ”
ยายอ่อนละล้าละลัง หันมามองถอนใจแล้ว ถอนใจอีก
“จ้ะ..รีบไปสิจ้ะยาย ชั้นห่วงเนียนมากนะยาย”
ยายอ่อนพยักหน้าตัดใจออกมา
เรียม สำทับก่อนออก “ถ้าใครมาทักท้วงบอกว่าไม่ให้ดูเนียน บอกเขาไปว่านี่คือคำสั่งคุณนายเรียม ใครไม่ชอบใจให้มาหาชั้น”
“ตอนกำลังจะตีสามนี่หรือเจ้าคะ” กบเสนอหน้า
“นางกบเงียบนะ” ทองจันทร์ดุ
“ดูแลเนียนดีๆ แล้วตอนกลับมาหาชั้นบอกด้วยว่าลูกเนียนน่ารักแค่ไหน”
ทองจันทร์มองหน้าเรียม
“แม่เรียม..ก่อนหน้านี้หลงรับเมียโจรเข้าบ้านเอามาเป็นน้องเป็นนุ่งตอนนี้ยังจัดการดูแลลูกโจรอีก พ่อเทพรู้เข้าจะเคืองเอานะจ้ะ” ทองจันทร์ตำหนิ
“คุณแม่ขา นี่ไม่เกี่ยวกับลูกใครทั้งนั้น แต่มันคือเมตตาธรรมนะคะ”
“ความจริงแม่ก็ไม่ได้จะขุ่นเคืองอะไรเนียนมันมากมาย บางครั้งยังนึกไม่อยากจะเชื่อ แต่ถ้าไม่จริง เหตุไฉนมันไม่ปฏิเสธสักคำ แม่ต้องจำใจเชื่อละสิ เอาเถิดเลี้ยงลูกมัน ให้ข้าวให้น้ำมันกิน ถ้าลูกมันเป็นผู้หญิงก็เอามันไว้เป็นบ่าวของยายหนู ถ้าเป็นลูกชายก็เอาไว้รองมือรองตีนตาหนูเทิดศักดิ์ก็ดีเหมือนกัน”
“แล้วแต่คุณแม่เถิดค่ะ”
ทองจันทร์ส่งลูกคืนให้เรียม
“แม่ดีใจที่แม่เรียมสมหวังเรื่องลูก แม่ดีใจที่ได้หลานจากแม่เรียม พ่อเทพก็คงเช่นกัน ยายหนูคือความสุขความสมหวังของคนสามคนและทุกคนในบ้านภักดีภูบาล”

ทองจันทร์ยิ้มทั้งน้ำตา เรียมก็เช่นกัน
ส่วนเนียนกำลังเจ็บท้องมาก ใกล้คลอดเต็มแก่ สองมือยึดโยงกับเชือก บิดตัวเร่าๆ

“ลูกจ๋า อย่าทรมานแม่ ช่วยแม่ด้วยลูกจ๋า” น้ำตาเนียนไหลพราก “มามะลูกรัก มาหาแม่ มาได้แล้วทูนหัวของแม่”
เนียนพยายามช่วยตัวเอง ให้คลอดลูกเอง

ช้อยแอบมองเนียนอยู่ด้านนอกอย่างลิงโลด ดีใจ และสมน้ำหน้าเนียน
“อีเนียนคนโง่ ดึงเชือกเข้า ดึงเข้า ดึงแรงๆ ดึงให้เชือกที่ข้าผูกไว้หลวมๆ ขาดลงมาเล๊ย อยากจะเห็นหน้าแกตอนคลอดลูกไม่ได้นัก”
ช้อยแอบหัวเราะสนุกคนเดียว

เนียนโหนดึงเชือกหรือผ้าเพราะเจ็บใกล้คลอดเต็มทน ที่สุดเนียนร้องออกมาพร้อมเบ่งเต็มที่เนียนหวีดร้องออกมา
สุดเสียง เชือกที่โยงขื่อไว้ขาดผึง เนียนหัวกับหลังกระแทกพื้นอย่างแรง
เนียนร้องสุดเสียง “โอ๊ย”
หัวและหลังเนียนฟาดที่พื้นเต็มแรง
“โอ๊ย ... ลูกแม่ ลูกแม่ ลูกแม่ แย่แล้ว”
เนียนร้องไห้โฮ และกำลังจะหมดแรงเพราะทั้งหัวฟาดหลังกระแทก
“ไม่นะ ไม่นะลูก โอย ลูกแม่ แย่แล้ว ช่วยด้วย ช่วยลูกชั้นที”

ช้อยกำลังหัวเราะชอบใจ เสียงเนียนร้องเรียกลูกจากในห้องผสมร้องไห้
ช้อยปรบมือดีใจใหญ่ “กูว่าแล้ว สาแก่ใจจริงๆ ทีนี้ละหัวก็ฟาดหลังก็เดาะลูกก็คลอดไม่ออก ประดักประเดิดดีแท้ๆ”
เอกปราดมาถึง มีกบ แมว มาพร้อมกับยายอ่อน
“หัวเราะเยาะอะไรน่ะช้อย”
ช้อยรีบปฏิเสธ “เปล๊า”
“หลีก หลีก นางกบนางแมว ตามข้าเข้าไปในห้องเสียงเนียนกำลังแย่มากแล้ว”
ช้อยทำท่าเหมือนจะกันท่า
“ทำไมไม่ดูแลคุณนายเรียม ประเดี๋ยวเถิดยายอ่อน ท่านขุนกลับมาละก็เจอดีแน่ๆ”
ยายอ่อนย้อนเอา “เอ็งนั่นแหละประเดี๋ยวเถิดเอ็งจะโดนหวายแน่ๆ คุณนายเรียมท่านบอกว่านี่คือคำสั่ง ของคุณนายให้มาทำคลอดแม่เนียน หลีก”
“หลีกได้แล้วช้อย” เอกเตรียมเรื่อง
“ยังไม่หลีกเร๊อะเห็นไหมอะไรในมือข้าหลาวทิวไผ่ไว้ตัดสายสะดือเด็กพร้อมตัดสะดือเอ็งด้วย” กบเอาจริง
“หัวเราะมากนัก อยากกินน้ำร้อนสักหม้อไหมล่ะ ในมือข้านี่ไง” แมวจ้องหน้า
ช้อยหันไปหันมาท่าไม่ดี สะบัดหน้าหนี ยายอ่อนนำพวกกบแมวพากันเข้าไปในห้อง ส่วนเอกยืนกอดอกท้าทายมองช้อยอยู่ ช้อยชี้หน้าเอก
“คุณท่านสั่งข้าให้มาช่วยเนียน หรือว่าเอ็งมีปัญหา หรือว่าเอ็งหาฟังไม่”
ช้อยสะบัดพรืด หันตัวกลับ
“พวกหมาหมู่พวกมากลากไป กูจะไปฟ้องคุณสน”
“จงรักภักดีกันให้ดีๆตลอดไปเถิด เคยได้ยินไหมเสร็จนาฆ่าโคน่ะไอ้หวานเอย ไอ้เหิมเอย พิ้ววว โดนฆ่าปิดปากทั้งนั้น รวมทั้งไอ้หมอเสน่ห์ ดีที่มันหนีตายไปได้ ระวังมันจะกลับมาแว้งกัดเอา” เอกตะโกนตามหลัง

ช้อยชะงัก หนาวยะเยือกมาวูบหนึ่ง แต่สะบัดหน้าไม่สนใจเดินออกไป
“ข้าจะไปฟ้องคุณสนว่าเอ็งใส่ร้ายคุณสนว่าจะฆ่าปิดปากข้า”
“เชิญ ขี่ม้าสามศอกไปบอกนายเอ็งเลย ไอ้เอกไม่เคยกลัวคนใจร้าย คนแกล้งปากปราศรัยน้ำใจเชือดคอ”
ช้อยขยับจะโวยต่อ มีเสียงเด็กร้องจ้าขึ้นมา ช้อยหันกลับ จะเข้าไปดู เอกกันไว้
“คลอดได้ยังไง” แล้วแกล้งตะโกนถามข้างใน “ผู้หญิงหรือผู้ชาย”
เสียงยายอ่อนตะโกนมา “ผู้หญิง”
“เร็วรีบขี่ม้าสามศอกไปบอกนายเอ็งไวๆ สิ”

คราวนี้ช้อยไปจริงๆ จะไปรายงานสน
กบกับแมวออกมาจากห้องยิ้มย่องให้เอก

“ยายอ่อนแกให้ออกมาได้ เพราะเสร็จธุระแล้ว”
“เผื่อคุณนายเรียมจะเรียกหา”
สองคนเดินออกไป เอกยืนชะเง้อระวังภัยให้เนียนอยู่หน้าห้อง

ยายอ่อนห่อลูกซึ่งเป็นหญิงมาวางใส่อ้อมกอดเนียน
“นางช้อยมันจงใจแกล้งผูกเงื่อนให้ไม่มั่นคงแน่ๆ ดูสิหัวฟาดจนปูดโนไปทั้งหัวแล้ว หลังไหล่ล่ะเป็นยังไงบ้าง”
“เนียนทนได้จ้ะยาย เนียนพยายามฝืนส่วนท้องเอาไว้ไม่ให้กระแทกแรง”
“แม่คูณเอ๊ย โชคดีนะที่เด็กเขารักแม่ เขารีบกลับหัวไว้ก่อน หาไม่ละก็ เนียนเอ๊ย ถ้าเด็กเอาเท้าออกมามันไม่น่าจะรอด คนดีตกน้ำไม่ไหล ตกไฟไม่ไหม้”
เนียนยิ้ม
“ขอบใจมากจ้ะยายอ่อน อุ๊ย ยาย ยาย เนียน เนียนโอ๊ย เนียนเจ็บท้องอีกแล้ว”
“ไฮ้ ว่ากระไรนะ ไหนมาดูสิ”
ยายอ่อนก้มลงไปดูเนียนคลำท้อง ตื่นเต้นสุดขีด
“อะไรกันนี่ นี่ ยังมีอีกคนกลับหัวรออยู่ที่ปากมดลูก”
“ยายอ่อน นี่ นี่”
“เนียนมีลูกแฝด”
“ลูกแฝด”
“เบ่ง เบ่งแรงๆ”
ยายอ่อนรีบดึงเอาเด็กคนแรกจากอกเนียนมานอนไว้บนเบาะ แล้วหันมาวุ่นวายทำคลอดเด็กคนใหม่

สนนั่งชะเง้อ ท่าทีกระวนกระวาย ช้อยวิ่งกระหืดกระหอบมา
“นางเนียนหัวฟาดพื้น อาการปางตายคลอดลูกไม่ไหวแล้วใช่ไหมนางช้อย”
“หามิได้เจ้าค่ะ มันทนเหมือนวัวเหมือนควาย หัวกะโหลกมันคงหนา เหมือนถนนใหญ่ในบางกอกกระมังเจ้าคะ เผลอๆ พื้นที่หัวมันฟาดลงมาอาจจะแตกซะเอง”
“พอแล้ว ข้าอยากรู้ว่าลูกมันคลอดหรือยัง หรือว่ามีอันเป็นไปแล้ว”
“ลูกมันคลอดง่ายดายเหมือนลูกหมาลูกแมวเจ้าค่ะ”
“หญิงหรือชาย”
“ผู้หญิงเจ้าค่ะ”
สนพยักหน้า
“อีเนียน อีเรียม กูจะราวีมันทั้งแม่ไปจนถึงลูกของมัน” สนแค้นหนัก
ช้อยนึกอะไรขึ้นมาได้
“คุณสนขา”
“อะไรรึ”
“คุณสนว่าช้อยสมควรจะโดนฆ่าปิดปากบ้างไหมเจ้าคะ” ช้อยลองหยั่งเชิง
“เอ็งเอาอะไรมาถามข้า รึว่าเอ็งหักหลังอะไรข้า” สนตกใจเขย่าตัวช้อยไปมา “หานางช้อย เอ็งหักหลังข้าเรื่องอะไร”
“ช้อยไม่ได้หักหลังอะไรคุณสนดอกเจ้าค่ะ แต่ช้อยนึกสงสัย ก็เลยลองหยั่งเชิง ดูว่าคุณสนจะกล้าฆ่าช้อยไหม”
สนปล่อยช้อย
“เอ็งสาบานไว้แล้วว่าจะไม่หักหลังข้า เอ็งสาบานว่าเอ็งจะซื่อสัตย์กับข้า เอ็งก็จงทำตามที่เอ็งสาบานไว้เถิด หาไม่แล้ว...”
สนจ้องหน้าช้อยนัยน์ตาวาววับ แลดูโหดเหี้ยม

“คุณสน” ช้อยเสียววาบ
ยายอ่อนอุ้มเอาเด็กใส่ไว้ในอ้อมกอดของเนียนซ้ายขวา ยิ้มเยื้อนอย่างพอใจ เนียนน้ำตาไหล

“ไม่นึกไม่ฝันว่าเนียนจะมีลูกแฝด ลูกเอ๊ย แม่ดีใจเหลือเกินที่พวกหนูมาหาแม่ มาเป็นลูกแม่ทีเดียวสองคน ลูกจะได้เล่นกันเองเป็นเพื่อนกันเองสองคนพี่น้องนะลูก”
“มาทีเดียวสองคน เลี้ยงกันมือหักเลยแหละ ยิ่งจนยิ่งแห่กันมาเป็นลูก เฮ้อ...เห็นแล้วนึกถึงลูกคุณนายเรียม”
“ลูกสาวคุณนายเรียม คงน่ารักน่าชังมาก ใช่ไหมจ้ะยาย”

อ่านละคร อาญารัก ตอนที่ 6 วันที่ 3 เม.ย. 56

ละครเรื่อง อาญารัก บทประพันธ์ : จำลักษณ์
ละครเรื่อง อาญารัก บทโทรทัศน์ : วรพันธ์ รวี
ละครเรื่อง อาญารัก กำกับการแสดง : จรูญ ธรรมศิลป์
ละครเรื่อง อาญารัก แนว ดราม่า
ละครเรื่อง อาญารัก ผลิต : บริษัทดีด้าวิดีโอ โปรดักชั่น จำกัด
ละครเรื่อง อาญารัก ควบคุมการผลิต : สยม สังวริบุตร
ละครเรื่อง อาญารัก ออกอากาศทุกวันจันทร์ และวันอังคาร เวลา 20.25 น. ทาง ช่อง 7 สีทีวีเพื่อคุณ
ที่มา manager