อ่านละคร มายาสีมุก ตอนที่ 8 วันที่ 8 เม.ย. 56


อ่านละคร มายาสีมุก ตอนที่ 8 วันที่ 8 เม.ย. 56

หนูนาไว้เนื้อเชื่อใจไข่มุกถึงกับเล่าเรื่องที่แอบได้ยินนุชนารถโทร.สั่งใครบางคนทำร้ายผู้หญิงให้เสียโฉม หมอไม่รับทำศัลยกรรม ส่วนผู้ชายอย่าให้ถึงตายเอาแค่พิการก็พอ

จากคำบอกเล่าของหนูนาทำให้ไข่มุกอดคิดไม่ได้ว่าผู้หญิงกับผู้ชายน่าจะเป็นตนเองกับคีรินทร์ที่โดนลอบทำร้ายหลายครั้งหลายครา และคิดว่าถ้ามีโอกาสต้องพูดให้นุชนารถรู้เสียบ้างว่าตนสงสัย

คีรินทร์หัวแตกเพราะโดดลงไปช่วยวันดีในสระน้ำ ไข่มุกตอบแทนด้วยการดูแลเขาอย่างใกล้ชิด เพราะนอกจากหัวแตกแล้วตัวยังรุมๆเหมือนจะมีไข้ พอเธอเข้าใกล้เขาก็จู่โจมหอมแก้มแถมยังคิดเข้าข้างตัวเองว่าเธอรักและเป็นห่วงเขามาก


“ขอบคุณมากนะคะที่ช่วยชีวิตแม่วันดี ถ้าไม่ได้คุณอาจจะ...”

“ฉันจำได้ว่าแม่วันดีมีบุญคุณกับเธอ เพราะงั้นเขาก็มีบุญคุณกับฉันเหมือนกัน แค่นี้ไม่เป็นไรหรอก เพื่อเธอฉันทำได้”

“คุณดีกับฉันมาก...ดีจริงๆ”

“ไม่ดีกับเมียจะดีกับใครล่ะ”

“ก็...กับบรรดากิ๊กไง”

“น่าน...ตัดมุกซะงั้น คุณภรรยาครับ เคยได้ยินมั้ย ร้อยกิ๊กหรือจะสู้เมียเรา ยังไงเธอเป็นคนที่สำคัญที่สุดสำหรับฉัน” คีรินทร์หลุดปากพูดแล้วอึ้งเอง ไข่มุกก็อึ้งแต่ทำนึกขึ้นได้ ยิ้มแซว

“พูดผิดพูดใหม่ได้นะคะ ฉันให้โอกาสอีกที อย่างคุณต้องบอกว่าร้อยเมียไม่สู้หนึ่งกิ๊กมากกว่ามั้ง”

“ฉันก็ไม่รู้เหมือนกันว่าพูดอย่างนั้นได้ยังไง แต่ช่างเถอะ ไม่พูดใหม่หรอก ก็มันเรื่องจริงนี่”

คีรินทร์สบตาเธอหวานซึ้งและทำท่าจะจูบ พลันประตูห้องเปิดออก นุชนารถมาพร้อมถ้วยข้าวต้ม คีรินทร์เหลือบมองแล้วแอบบ่นเบาๆว่าขัดลาภเสียจริง นุชนารถเชิดหน้าเดินเข้ามาเบียดไข่มุก อ้างตัวเป็นพยาบาลจะป้อนข้าวคนป่วย คนอื่นอย่าเกะกะ ไข่มุกไม่พอใจแต่สวนกลับนิ่มๆ

“ไม่เป็นไร เดี๋ยวฉันป้อนให้เอง”

“เอ๊ะ นิสัยเสีย พูดไม่รู้เรื่องรึไง ฉันบอกว่าฉันจะดูแลเอง ฉันเป็นพยาบาลนะ”

“แต่ฉันเป็นภรรยา คุณต่างหากที่พูดไม่รู้เรื่อง ฉันดูแลเองได้ หน้าที่ของภรรยาที่ต้องดูแลสามีมีแค่ฉันคนเดียวพอ คนอื่นไม่ใช่อย่ามายุ่ง”

คีรินทร์อมยิ้มแต่พอนุชนารถมองมาก็แกล้งนอนหลับตาไม่รู้ไม่ชี้ นุชนารถเบนสายตาแข็งกร้าวไปที่ไข่มุก กระซิบได้ยินกันแค่สองคน “ฝากไว้ก่อนนะแก”

“ทำไม...จะจ้างนักเลงมาทำร้ายฉันอีกเหรอ”

นุชนารถตกใจหน้าเสีย หาว่าไข่มุกพูดอะไรไม่รู้เรื่อง...วางถ้วยข้าวต้มแล้วผลุนผลันออกจากห้องทันที คีรินทร์ลืมตาโพลง ยิ้มน้อยยิ้มใหญ่กระเซ้าไข่มุก

“เก่งจังนะคุณเมีย พูดแป๊บเดียวนุชเดินหนีไปเลย ของเขาแรงจริง”

“หมดยุคที่ต้องมานั่งร้องด้วยเรื่องแค่นี้แล้วค่ะ ต้องตาต่อตาฟันต่อฟันบ้าง ไม่งั้นอยู่กับคุณได้ร้องน้ำตาหมดตัวแน่”

“นั่นแน่ จริงๆแล้วหึงฉันล่ะสิ ไม่อยากให้ใครมาปรนนิบัติสามี หวงก็บอกได้ ฉันชอบให้เธอหวงนะ”

“เปล่าค่ะ ฉันแค่อยากดูแลคุณ ไม่ได้หึงหรือหวงสักหน่อย”

“อย่างนี้แหละเขาเรียกว่าหึง ไหนบอกหน่อยสิว่ารักฉันตั้งแต่เมื่อไหร่ ตอนไปเกาหลี ตอนจูบครั้งแรก หรือตอนฉันนอนกอด”

“ก็คุณดีกับฉัน ฉันก็ต้องดีตอบ อย่าถามมากเลยค่ะ กินข้าวได้แล้ว”

“เฉไฉอีกแล้ว ไม่ต้องเขินหรอก บอกมาตรงๆก็ได้”

“ไม่เอาแล้ว กินดีกว่าค่ะ เดี๋ยวหายร้อน อ้าปากนะ”

คีรินทร์ยิ้มกริ่ม ยั่วเหย้าออดอ้อนเธออีกครู่หนึ่งก่อนจะยอมให้ป้อนข้าวแต่โดยดี ตกกลางคืนคีรินทร์ตัวร้อนเป็นไข้ ไข่มุกดูแลอย่างดีแถมยอมให้เขานอนกอดตามคำขอ

คืนเดียวกัน จินจูได้พบคธาที่มาเล่นดนตรีในโรงแรม ทั้งคู่เย็นชาใส่กันเพราะความเข้าใจผิดเรื่องราวในอดีต แทยอนแอบเห็นและอดระแวงไม่ได้ว่าพวกเขาจะกลับมารักกัน จึงแยกจินจูออกห่างพากลับห้องพักอ้างเรื่องสุขภาพที่ยังไม่แข็งแรงของเธอ

เช้าวันรุ่งขึ้น มณีรู้เรื่องคีรินทร์ไข้ขึ้นจะให้ไปโรงพยา– บาลแต่ชลลดาทักท้วงไม่เห็นด้วย เขมทัตนั่งตาปริบๆมองสอง ฝ่ายเถียงกันโดยมีนุชนารถกับภัททิมาอยู่ในเหตุการณ์ด้วย

“ยังไงฉันก็จะให้ลูกไปนอนโรงพยาบาล มีอย่างที่ไหน ทำอ้างสิทธิ์เมียดูแลเอง ลูกสาวเธอร้ายนักนะ พยาบาลอยู่ทั้งคนไม่ให้ดูแล เก่งนักรึไง เกิดเป็นหนักกว่าเก่าใครจะรับผิดชอบ”

มณียืนกรานเสียงแข็ง เขมทัตไม่อยากให้เรื่องบานปลาย แทรกขึ้นว่า

“จะไปหนักอะไร อย่างดีก็มีไข้ เขาเป็นผัวเมียกันให้ดูแลแหละดีแล้ว ไม่น่าเกลียด”

“ดีตรงไหน คราวที่แล้วยังทิ้งตารินทร์เลย”

โดนเมียแว้ดเข้าให้ เขมทัตเลยนั่งตาปริบๆอย่างเก่า ภัททิมารอจังหวะเล่นงานไข่มุกอยู่แล้ว จีบปากจีบคอว่าความจริงเมียคีรินทร์เป็นคนดีแต่ชอบเอาตัวรอดไปนิดหนึ่ง ชลลดาแสร้งตีหน้าเออออว่ารู้อย่างนี้ให้หลานแต่งงานแทนลูกสาวดีกว่า เพราะหลานดวงดีจะได้ส่งเสริมกัน

“อย่าเลยย่ะ ฉันกลัวจะเป็นหนีเสือปะจระเข้” มณีเบรกทันควันจนชลลดาอึ้งไปอย่างเจ็บใจ

คีรินทร์กับไข่มุกโอบประคองกันลงมาจากห้องด้วยรอยยิ้ม นุชนารถหน้าตึงรู้สึกเหมือนถูกหักหน้า ยิ่งเห็นคีรินทร์หอมแก้มเมียโชว์ทุกคน นุชนารถทนไม่ไหวคิดเรียกร้องความสนใจด้วยการบอกมณีว่าตนขอลาออก พูดแล้วรีบไปเก็บเสื้อผ้าทำท่าจะไปจริงๆ มณีห้ามเท่าไหร่ก็ไม่ฟัง ขนาดใจป้ำขึ้นเงินเดือนให้ก็ไม่เอา

“ทำแบบนี้ฉันก็ลำบากแย่สิ บอกปุ๊บออกปั๊บมีที่ไหน ไม่มีเวลาให้หาคนแทน แล้วจะทำยังไง ใครจะดูแลหนูนา...ไม่ได้ ยังไงฉันก็ไม่ให้ไป”

นุชนารถไม่ฟังคำทัดทานของมณี หิ้วกระเป๋าออกจากบ้าน คีรินทร์ตามมาดึงแขน สั่งเสียงเข้ม

“คุณไปไหนไม่ได้ทั้งนั้น”

“นุชไม่มีความหมายกับคุณ จะอยู่ไปให้โดนหยามทำไม ปล่อยค่ะ นุชจะไป”

คีรินทร์ลากนุชนารถออกไปขึ้นรถโดยมีสายตาของใครต่อใครมองตามอย่างไม่เข้าใจ กระทั่งชลลดากรีดเสียงสูง ตามด้วยภัททิมาที่ผสมโรงเป็นปี่เป็นขลุ่ย แต่ละคนอดคิดตามไม่ได้

“ต๊าย...ยายพยาตูมพยาบาลนี่ร้าย เข้าใจเรียกร้องทำตัวเป็นจุดสนใจ มุกนี้เอาคะแนนความสะตอไปเลยสิบแต้ม”

“ลากกันอย่างนี้สงสัยได้พาไปกก เอ๊ย กล่อม...ปรับความเข้าใจกันยาวแหง โถๆๆ แต่งมาตั้งนานจนป่านนี้ไม่ได้มีความหมายอะไรเลย ดูสิ นังพยาตูมโวยนิดเดียว คุณรินทร์ก็พาไปปลอบใจซะแล้ว สงสัยได้ปลอบกันถึงอกถึงใจ”

ภัททิมากับชลลดาประสานเสียงหัวเราะเยาะไข่มุก เขมทัตกับหนูนาไม่ค่อยพอใจสองแม่ลูกนัก ไข่มุกนิ่งอึ้ง เม้มปากแน่น กลั้นน้ำตาแทบไม่อยู่...

คีรินทร์แล่นรถไปสักพักก็จอดข้างทาง ถามนุชนารถว่าใจเย็นลงหรือยัง

“จะให้ใจเย็นได้ยังไง คุณทำอย่างนี้ต่อหน้านุชได้ไง นุชก็เมียคุณนะคะ เป็นมาก่อนแม่นั่นด้วย”

“ผมรู้ คุณยังสำคัญเหมือนเดิมนะ อย่าลาออกเลย”

“จะเลี้ยงนุชไว้ให้ดูแลน้องคุณเหรอ คนอย่างนุชนารถไม่ใช่ของเล่นหรือทาสที่คุณจะร้อยไว้ใช้ ถ้าจะให้อยู่ก็ต้องในฐานะเมียอีกคน ฉันจะเปิดเผยเรื่องของเราให้ทุกคนรู้ จะไม่ยอมให้คนอื่นเหยียบหัวชูคออีกแล้ว”

คีรินทร์สะอึก...อึ้งไปด้วยความหนักใจ เพราะท่าทางนุชนารถเอาจริงแน่...

ขณะเดียวกันที่โรงแรม แทยอนได้รับการติดต่อจากนักสืบว่ายังไม่มีอะไรคืบหน้า ไม่พบข้อมูลที่จะเชื่อมโยงหาตัวยองแอได้...จินจูหน้าเศร้า ความหวังจะเจอลูกสาวช่างเลือนลางเหลือเกิน

“คุณกลับเกาหลีก่อนดีไหม ทางนั้นมีงานหนังติดต่อมา เรื่องยองแอ...บางทีมันอาจจะยาก ต้องใช้เวลานาน ซึ่งก็ไม่รู้ว่าเมื่อไหร่”

“ไม่ค่ะ ฉันไม่กลับ ถ้าพี่อยากกลับก็กลับไปคนเดียว”

“เป็นเพราะเขาใช่ไหม คุณคิดจะกลับไปคืนดีกับเขา” แทยอนหมายถึงคธา...จินจูสบตาเขานิ่ง ตอบกลับด้วยน้ำเสียงราบเรียบแต่ซ่อนความเจ็บช้ำสะเทือนใจไว้ภายใน

“ทุกอย่างมันผ่านไปแล้ว สายน้ำไม่มีวันไหลย้อนกลับ เรื่องของเขามันเป็นอดีตไปแล้ว”

แทยอนมองจินจูอย่างกังวล ไม่แน่ใจว่าเธอจะทำอย่างที่พูดได้จริง

ooooooo

อ่านละคร มายาสีมุก ตอนที่ 8 วันที่ 8 เม.ย. 56

ละคร มายาสีมุกบทประพันธ์ : ทวิตา
ละคร มายาสีมุกบทโทรทัศน์ : เอื้องอรุณ สมิตสุวรรณ, เทอดโชค เกียรติสุขเกษม, จุฑามาศ สาคร
ละคร มายาสีมุกกำกับการแสดง : ธีระศักดิ์ พรหมเงิน
ละคร มายาสีมุกแนวละคร : โรแมนติก - ดราม่า
ละคร มายาสีมุกผลิต : บริษัท กันตนา
ติดตามชมละคร มายาสีมุก ได้ทางช่อง 7 สีทีวีเพื่อคุณ
ที่มา ไทยรัฐ