อ่านละคร อาญารัก ตอนที่ 13/6 วันที่ 28 เม.ย. 56

อ่านละคร อาญารัก ตอนที่ 13/6 วันที่ 28 เม.ย. 56

“ลุงให้หลานน้อยไปด้วยซ้ำ บางทีหลานอาจไม่รู้ว่า การกระทำบางอย่างของลุง ทำให้หลานต้องกำพร้าพ่อแม่”
แดงน้อยตกใจ “ลุงสิน”
“ลุงอยากจะบอกว่าลุงเสียใจ การที่หลานไม่มีพ่อแม่ แม้ว่าไม่เกี่ยวโดยตรงกับลุง แต่ลุงก็เป็นสาเหตุที่ทำให้เกิดเรื่องร้ายๆ กับหลาน ลุงขอโทษ
“อย่าขอโทษผมครับลุง ไม่ต้องเสียใจด้วย ชีวิตนี้ผมมีลุงเป็นพระของผมชีวิตผมเป็นหนี้ลุง ไม่มีลุงผมไม่มีวันนี้”

“สักวันหลานรู้ความจริง ว่าลุงไม่ใช่คนดีเด่อย่างที่หลานเข้าใจ”
“ไม่ว่าจะเกิดอะไรขึ้น ผมไม่มีวันเปลี่ยนความรู้สึกที่มีต่อลุง ผมเทิดทูนรักเคารพลุงเช่นนี้ตลอดไปครับ”
หนักในคราบสินซาบซึ้งใจมาก ยิ้มเศร้าๆ ตบบ่าแดงน้อย

ฝ่ายสนกำลังจับตัวทานตะวัน เอียงคอมองซ้ายมองขวา พูดคำหวานใส่
“แม่สนคิดถึงหนูอี๊ดใจจะขาด แม่สนสวดมนต์ภาวนาให้หนูอี๊ดกลับมาไวๆ”
“ขอบคุณมากค่ะ นี่หนูก็กลับมาแล้ว ไงคะแม่สน แม่สนว่าหนูเป็นยังไงบ้างคะ”
“สวยสิคะ สวยงาม กว่านางเด็กติ๋วมากมายค่ะ”
“จริงหรือคะ” ทานตะวันยิ้มย่อง
“จริงสิเจ้าคะ คุณหนู แต่…” ช้อยพูดทิ้งคำให้คิด
“แต่บ้าแต่บออะไรยัยช้อย”
“วาสนาของมันสวยงามกว่าหนูอี๊ด ขึ้นทุกทีค่ะ” สนเสี้ยมทันที
“แม่สนหมายความว่ายังไงคะ”
“นังเด็กติ๋ว มันกำลังจะเป็นเจ้าของโรงเรียนอนุบาล โก้หรูหราที่สุดกลางเมืองสุพรรณค่ะ”
“อีนังติ๋ว”

ทานตะวันลุกพรวด สนกะช้อยสบตากันยิ้มร้ายสาสมใจ
ภายในโรงครัวใหญ่ของบ้านทุกหลัง เนื้อทองยื่นตำราอาหารฝรั่งมาให้เนียน

“ตำราทำอาหารฝรั่งค่ะ..แม่เนียน”
“ขอบใจมาก หนูไปหาซื้อที่ไหนมาล่ะลูก”
“ไปขอยืมมาจากครูวิชาการฝีมือคะ สามีเคยเป็นกุ๊กอยู่โรงแรมในกรุงเทพฯค่ะ”
เนียนยิ้มๆ “ดีจังเลยลูก แม่เริ่มลองทำให้อร่อยที่สุด”
“แม่เนียนต้องการอุปกรณ์หรือส่วนประกอบในการทำเพิ่มเติมบอกหนูนะคะ”
“จ้ะ ลูก”
กบกับแมวอยู่ด้วยถอนใฝ “เฮ้อ...” พร้อมกัน
“ในโลกนี้เว้นเดือนกับดาวเท่านั้นกระมัง ที่เนียนจะไม่พยายามหามาให้คุณหนูกุนเชียง” กบบอก
“เขารังเกียจเดียดฉันท์จนออกนอกหน้า ยังอุตส่าห์ ทำมาหาทุกอย่างที่เขาต้องการ” แมวว่า
เนียนบอกตัวเองในใจ “แม้แต่ชีวิตชั้นก็ให้เขาได้” แต่ทำยิ้มๆ แล้วถามเนื้อทองเรื่องโรงเรียน
“โรงเรียนของหนูไปถึงไหนแล้วลูก”
“อีกไม่เกินสามเดือนเรียบร้อยสำหรับตัวตึกค่ะ ส่วนอื่นๆ ค่อยๆ จัดไปปีการศึกษาหน้า เปิดรับสมัครเด็กได้ค่ะ”
“แข่งอะไรแข่งได้ แข่งบุญวาสนานี่ไม่มีวันแข่งได้” กบว่า
“วาสนาใคร วาสนามัน ระวังจะโดนอิจฉาตาร้อนผ่าว เอาง่ายๆ นะคะ” แมวเตือน
สองแม่ลูกไม่ตอบโต้สองคนว่าอะไร เนียนเปิดตำราดูวิธีทำอาหารฝรั่ง เนื้อทองมาช่วยอ่าน

ขณะเดียวกันทานตะวันคลั่งหนัก ตามความต้องการของสน
“นี่ทั้งบ้านโดนมันครอบงำ จนโงหัวไม่ขึ้นกันแล้วหรือยังไง”
“ได้ยินว่า ค่าก่อสร้าง ยังไม่นับราคาที่ดิน นะคะ ร่วม...” สนมองหน้าทานตะวัน
“บอกมานะคะ ว่าเท่าไหร่”
“ช้อยแอบได้ยินมาว่าร่วม ห้าหกแสนแน่ะเจ้าค่ะ”
“แม่สนงี้..ตบอกผางน้อยใจแทนหนูอี๊ดของแม่สน เหลือเกิน” สนตอแหล
“ค่าเรียนของหนูที่เมืองนอกสามปียังไม่เท่านี้ ดีละ หนูจะไปเปิดร้านเสริมสวยบนถนนราชดำเนินที่บางกอก”
“ระวังจะได้แค่บางปลาม้าเอานะเจ้าคะ คุณหนู” ช้อยเสี้ยม
“หยุดนะ...ถ้าชั้นได้น้อยกว่ามัน ชั้นจะตัดย่าตัดหลานกับคุณย่าทันที” ทานตะวันโมโหมาก
สองคนสบตากัน
ช้อยใจชั่วเสี้ยมต่อ “ตัดไฟแต่ต้นลม เหมาะสมกว่าไปตัดย่าตัดหลาน มันจะพาลโดนตัดซะเองนะเจ้าคะ เห็นดีใจที่คุณหนูกลับมา แต่อย่าลืมนะเจ้าคะ มันกับคุณท่าน นอนห้องเดียวกันมานานมากแล้ว”
“ชั้นจะทำยังไง ในเมื่อมันได้ดีเกินหน้าชั้นไปแล้ว”
“แม่สนว่าอย่าให้มันได้มีโอกาส เป็นเจ้าของโรงเรียนเลยไม่ดีกว่าหรือคะ”
“ยังไงหรือคะ แม่สนจัดการให้หนูนะคะ”
“ขอเวลาแม่สนนิดหนึ่ง แต่หนูอี๊ดต้องร่วมมือด้วยนะคะ”
ทานตะวันพยักหน้า เทิดศักดิ์ขึ้นเรือนมาเห็นสีหน้าทุกคนพอเดาได้
“มาประชุมวางแผนเล่นงานใครหรือน้องอี๊ด แม่สน ยัยช้อย อย่าเชียวนะจะหาว่าไม่เตือน ตอนนี้ที่นี่มีตำรวจอยู่ในบ้าน ใครทำการร้าย ผิดกฎหมายจับดะ”
“แม้แต่แม่หรือลูก”
“แม้แต่น้องหรือคะ”
“แน่นอน...ไม่มีข้อยกเว้นสำหรับคนทำผิดกฎหมาย ไม่เชื่ออย่าลบหลู่ครับ”
เทิดศักดิ์เดินผ่านทุกคนไป สามคนเริ่มจ๋อย

ตกตอนกลางคืนหนักในคราบของสิน นั่งกินอาหารกับสามคนสีหน้าหนักเงียบขรึมไม่ร่าเริงเลย
“แดงน้อย ลุงมีความสุขมากที่ตอนนี้ทุกคน ประสพความสำเร็จ”
“ทุกคน ลุงสินหมายรวมไปถึง…”
หนักบอกทันที “เทิดศักดิ์ หนูอี๊ด หนูติ๋ว ลุงหมดห่วงแล้ว ลุงคิดว่า จะไปเก็บเนื้อเก็บตัว ทำจิตใจให้สงบ ไม่ออกมาพบปะกับผู้คนถ้าไม่จำเป็น”
โพล้งกับแพรสบตากันเข้าใจ
“ลุงสินเลี้ยงดูอุ้มชูผมมา ขอให้ผมได้ตอบแทนพระคุณด้วยการดูแลลุงบ้างนะครับ”
โพล้งกับแพรมองหน้ากันอีก
“ผมเดินเรื่องไปรับราชการที่สุพรรณบุรีอยู่ครับ ลุงไปพักกับผมให้ผมดูแลลุงดีไหม”
หนักซึ้งน้ำตาซึม “ขอบใจมาก แต่...”
“แต่ทำไมลุงไม่ไปเป็นที่ปรึกษาให้ผม แนะวิธีจับเสือหนักให้ผมกับกับเทิดศักดิ์ไงครับ”
“เสือหนักน่ะจับไม่ยากหรอกหลาน อีกไม่นานหลานสองคนได้จับเขาแน่” หนักมีสีหน้าเด็ดเดี่ยวมากตั้งใจจะไปให้สองคนจับ
“พี่หนะ...”
โพล้งเอามือตบปากแพร
“ยุงกัดปากแก ต้องตบให้ยุงสำนึก”
“ไม่ต้องห่วงลุง ลุงขอไปอยู่สงบๆ ของลุงตามลำพัง แต่เวลามีเหตุร้ายอันใดเกิด ลุงจะไปทันที โชคดีนะแดงน้อย ลุงต้องไปแล้ว”
หนักตบบ่าแดงน้อย ที่ไหว้ลาอย่างอาลัยอาวรณ์ พอหนักเดินจากไปทางหลังร้าน ตำรวจมาหน้าร้านพอดี โพล้งแอบปาดเหงื่อ แพรรีบปรับสีหน้าเป็นปกติ ลุกเดินไปต้อนรับ
ด้านทานตะวันกำลังอาละวาดใส่ทุกคนบนเรือนทองจันทร์ ร้องไห้ฟูมฟายไปด้วย
“หนูจะไปเปิดร้านทำผมที่บางกอก”
เรียม ท่านขุน และทองจันทร์ประสานเสียง “ไม่ได้”
“หนูอุตส่าห์ไปร่ำเรียนมาตั้งสามปี เรื่องอะไรมาให้หนูดักดานอยู่ที่นี่”
“ที่นี่ไม่ใช่ที่ดักดาน เมืองสุพรรณเป็นเมืองหน้าด่านของการค้าขาย คนที่นี่มีปัญญาทำผมที่ร้านของหนูมากมาย” ขุนภักดีบอก
“แต่หนูไม่ชอบ ยังไงซะมันก็ไม่หรูเท่ากับมีร้านที่กรุงเทพ คุณย่ากับคุณแม่ลำเอียง ไม่ยอมสนับสนุนหนู แต่ไปสนับสนุนยัยติ๋วลูกช...” ทานตะวันจะบอกว่าชู้
เรียมตวาดทันที “หยุด...อย่าพูดต่อทีเดียวนะหนูอี๊ด”
“หนูจะพูด คุณแม่กับคุณย่า เอาเงินมากมายไปลงทุนให้มัน ช่วยกันปั้นมันจากก้อนดินให้เป็นก้อนทองคำ”
“ก็เพราะว่ามันไม่ใช่ก้อนดิน มันน่ะทองคำแท้ฝังเพชรมาตั้งแต่เกิด เพียงแต่ไม่มีใครเห็นเนื้อแท้เนื้อทองของมัน นอกจากย่า กับแม่ของหนู” ทองจันทร์บอก
“คุณพ่อขา คุณพ่อเคยว่าไม่ยอมให้ลูกคนใช้มาตีเสมอลูกนายไงคะ นี่มันล้ำหน้าหนูไปถึงไหนไหนแล้ว หนูไม่ยอม คุณพ่อขา อย่าทำร้ายลูกนะคะ”
พูดจบทานตะวันทำตัวเหมือนเด็กๆ ตีอกชกหัว ทองจันทร์ เรียม และขุนภักดีมองหน้ากัน เอือมเหลือล้น
“หนูจะไปหาแม่สน มีแต่แม่สนคนเดียวที่เห็นใจหนู ฟังหนู เข้าใจหนู”

ทานตะวันฉุนเฉียว วิ่งลงเรือนไปเร็วรี่
เนียนกับเนื้อทองนั่งฟังเงียบๆ อยู่ด้านล่าง ได้ยินชัดเจนทั้งหมด แต่ไม่กล้าขึ้นไปบนบ้าน

“หนูไม่สบายใจเลยค่ะ แม่เนียน”
“แม่ก็หนักใจ”
ทานตะวันวิ่งลงเรือนมา สองคนตกใจรีบลุกหนี แต่ไม่พ้น
“อีบ้าติ๋ว ยัยเนียนพวกแกมาแอบฟังแล้วหัวเราะเยาะสมน้ำหน้าชั้น ชั้นเกลียดพวกแก เกลียดๆๆๆ”
“เราไม่ได้มาแอบฟังค่ะ”
“โกหก... แกมาสมน้ำหน้าชั้น”
ทานตะวันตบหน้าเนื้อทองฉาดใหญ่
“คุณหนูอี๊ด”
“ทำไม...ชั้นจะตบหน้าแกไม่ได้ จะตบอีกทีก็ยังได้”
เนียนเอาตัวมาขวางไว้
“ตบชั้นแทนเถิดค่ะ... อย่าทำหนูติ๋ว”
“แกท้าทายชั้น เอาสิ อยากโดนก็ลองดู”
ทานตะวันเงื้อมือ เนียนยืนนิ่งขวาง เนื้อทองที่ตกใจมาก
“อย่าทำแม่ชั้น”
เสียงตวาดทรงอำนาจของเรียมดังขึ้น “อย่าทำตัวเลวๆ นะหนูอี๊ด หยุดเดี๋ยวนี้”
ทองจันทร์ซึ่งตามลงมาด้วยด่าซ้ำ “หยุดนะยัยอี๊ด หน็อยแน่ะไปเป็นสาวกุนเชียง กลับมานิสัยบ้ามากกว่าแต่ก่อนไปซะอีก”
“หนูอี๊ด ฟังพ่อ การที่พ่อไม่ให้ไปเปิดร้านที่กรุงเทพฯ ไม่ใช่เสียดายเงิน แต่พวกเราสามคนรักหนู จึงห่วงหนู ไม่อยากให้ไปไกลหูไกลตา” ขุนภักดีบอก
“หนูอยากจะเปิดร้านหรูโก้ปานไหนก็ได้ที่สุพรรณ เอาให้ลือลั่นว่าร้านหนูโก้ที่สุด โก้กว่าร้านที่บางกอก” ทองจันทร์ว่า
เทิดศักดิ์เดินเข้ามาสมทบ
“คุณย่า น้าเนียน คุณนายแม่ คุณย่าครับ ผมมีเพื่อนช่วยจับเสือหนักแล้วครับ”
ทุกคนเลิกพูดหันมาสนใจเทิดศักดิ์
“พ่อเทิดว่าอะไรนะ” ทองจันทร์ถาม
“แดงน้อยจะมาเป็นนายอำเภอที่นี่ครับ”
“โอ้โฮ” ทุกคนร้อง
“พี่แดงน้อยมหาบัณฑิต เกียรตินิยม จะมาเป็นนายอำเภอที่นี่” ทานตะวันเปลี่ยนอารมณ์ฉับพลัน “คุณย่า คุณพ่อ คุณแม่ขา หนูตกลงใจเปิดร้านที่เมืองสุพรรณของเราแล้วค่ะ มีข้อแม้ว่าต้องหรูไม่แพ้ร้านในกรุงเทพฯ”
ทุกคนมึนกับอารมณ์ทานตะวัน เนียนดีใจจนลืมทุกอย่างไปแล้ว ไม่สนใจว่าใครจะด่าทอ
“เขาบอกว่าจะมากราบน้าเนียนเร็วๆ นี้ด้วยครับ”
“อยากจะอาเจียน ยัยติ๋ว ระวังแม่เธอจะลอยหายไปบนฟ้า เพราะดีใจนะยะ”
ถึงแม้จะหงุดหงิด แต่ทานตะวันก็โล่งอก

วันต่อมาแดงน้อยก้มลงกราบแทบเท้าทองจันทร์
“ผมกราบครับคุณย่า”
“ไฮ้” ทองจันทร์รีบหดเท้า “กราบอะไรกันปานนี้ หน้าพ่อแดงน้อยเกือบจะจูบเอาเท้าย่า ดีใจกับพ่อแดงน้อยเหลือหลาย ทำไมช่างเก่งกาจขนาดนี้นายอำเภออายุยี่สิบหก ใครมีลูกอย่างนี้ปลื้มกันไปจนตาย ใช่ไหมเนียน”
เนียนนั่งมองปลื้มมากๆ พูดจาไม่เป็นไปแล้ว แดงน้อยหันไปกราบเนียนอีกคน
“ผมกราบครับ น้าเนียน”
เนียนลืมตัวเอามือลูบหัวแดงน้อย ทานตะวันที่กำลังร่าเริงเห็นพอดีผวามากระชากมือเนียนออกจากหัวแดงน้อย
“ตายแล้ว เอามือต่ำต้อยของแกออกไปจากหัวพี่แดงน้อยเดี๋ยวนี้นะ ยัยเนียน เจียมตัว บังอาจมาจับหัวนายอำเภอคนใหม่ แกรู้ไหม ถ้าเป็นสมัยยังไม่เลิกศักดินา พี่แดงน้อยน่ะเท่ากับท่านขุนคุณพ่อชั้นแล้ว”
เนียนหดมือถอยกลับก้มหน้างุด
“ไปให้พ้นจากตรงนี้ซะ อย่ามาอยู่ให้ขวางหูขวางตา”
“ค่ะ”
เนียนถอย แดงน้อยกลับลุกตาม
“พี่แดงน้อยจะไปไหนคะ”
“ไปกับน้าเนียนครับ พี่ยังพูดกับน้าเนียนไม่จบ”
ทองจันทร์หมั่นไส้หลานสาวตัวแสบ “จบเห่เลยคุณหนูกุนเชียง ฝาหรั่งเขาเลิกถือยศถืออย่างกันนานแล้วไปอยู่บ้านเขามาสามปี ไม่มีประชาธิปไตยติดไม้ติดมือกลับมาบ้านเลยรึ”
“คุณย่าครับ ผมขอตัว ไปคุยกับน้าเนียนก่อนนะครับ แม่ผมกับน้าเนียน เป็นคนบ้านเดียวกัน แม่ฝากความถึงน้าเนียนมามากมายครับ”
“ไปเถิดจ้ะ”
ทานตะวันหงุดหงิดพุ่งพล่านไปหมด แดงน้อยตามติดเนียนไป
กบกับแมวแอบหัวเราะ ทานตะวันหันมาเจอฉวยเชี่ยนหมากของทองจะปา
“หัวเราะอะไรเดี๋ยวปาหน้าแตก”
ทองจันทร์หัวเราะร่วนดังมากขึ้นมาอีกคน ทานตะวันหันมามอง ไม่กล้าโวยวาย
“ใครอยากปาหน้าเหี่ยวๆ นี่ก็เชิญปามาเลย ปาแล้วขาดกันวันนี้ ไม่มงไม่มีกันละร้านเสริมสวย จะสั่งพ่อสั่งแม่มันระงับให้หมด ไสหัวไปรับจ้างเป็นช่างสระผมที่บางกอกซะ”
ทานตะวันวางเชี่ยนหมากลงทันควัน แล้วกระแทกส้นออกไปจากที่นั่นทันที

ส่วนแดงน้อยมานั่งคุยกับเนียนที่อีกมุมหนึ่ง เนียนไม่กล้านั่งใกล้
“มานั่งกับผมเถิดครับ น้าเนียน”
“เอ้อ มันจะไม่ดี น้าเป็นแค่คน..เอ้อ...”
“ผมไม่สนใจหรอกครับ ผมเคารพน้าเนียน เราสมมุติเป็นแม่ลูกกันแล้วนะครับ ผมยังอยากสมมุติต่อ เพราะผมอยากมีแม่น่ารักเหมือนน้าเนียน”
“ขอบใจมากค่ะ นายอำเภอ”
“อย่าเรียกผมเต็มยศเลยครับ กันเองแท้ๆ”
“เอ้อ ค่ะ นาย เอ้อ...คุณแดงน้อย มีความอะไรฝากมาจากแม่ของคุณบ้างคะ”
“แม่แพรบอกว่า คนชื่อยายอ่อนแกอยากได้ที่นาสิบไร่ ที่แกเช่าทำกินอยู่น่ะครับ”
“เอ้อ...”
“แม่แพรบอกว่าโฉนดเป็นชื่อของน้าเนียน น้าเนียนเป็นเจ้าของนานั่น”
“ช่างเถิดค่ะ น้าเอ้อ คงไม่ขายตอนนี้หรอกคะ คือว่าน้ายกให้ใครบางคนไปแล้วน่ะค่ะ คงต้องแล้วแต่เจ้าตัวเขาว่าเต็มใจขายไหม”
“ขอโทษนะครับ น้าเนียนยกให้ใครไปครับ”
เนียนมองหน้าแดงน้อย สบตารักล้นเหลือ บอกแดงน้อยอยู่ในใจ “แม่ยกให้ลูกไงจ๊ะ” ไม่ได้เอ่ยปากออกมา

เนียนได้แต่มองหน้าแดงน้อยน้ำตาไหล เผลอตัวเอามือไปลูบหัวลูบหน้าลูบแก้มแดงน้อย
ฟากช้อยเดินผ่านมาเห็นสองคนจากไกลๆ ถึงกับชะงักกึก

“นั่น นั่นอะไร นังเนียนไปลูบหน้าลูบตาคุณแดงน้อย ส่งสายตาราวกับจะกลืนกินเขา ต๊ายนังโคแก่ริกินหญ้าอ่อน นางไก่แก่แม่ปลาช่อน”
ช้อยแอบดูทันที

ฝ่ายแดงน้อยให้แปลกใจและซาบซึ้งใจ เนียนที่ทำท่าราวกับว่ารักแดงน้อยเหมือนลูกจริงๆ แดงน้อยกุม
มือเนียน เอาแก้มมาแนบมือเนียน เอามือเนียนไปวางบนหัว
“เกิดมาไม่เคยมีใครแสดงความรักใคร่ให้ผมได้อบอุ่นเท่ากับน้าเนียนมาก่อนเลยครับ ถ้าแม่ผมยังอยู่ท่านคงจะทำอย่างนี้กับผมใช่ไหมครับ”
“ใช่จ้ะ เอ้อ..น้าขอโทษที่แสดงความรักมากเกินไป เกิดใครมาเห็น อาจจะไม่พอใจกล่าวหาว่าร้ายกันอีกได้”
“ผมไม่ปล่อยให้ใครมากล่าวหาน้าเนียนพล่อยๆ หรอกครับ”
“ขอบใจมาก คุณแดงน้อย จิตใจดีงามเหลือเกิน”
เนียนตื้นตันจนน้ำตาซึม

ขณะเดียวกันทานตะวันกำลังฟ้องสนเรื่องเนียนกับแดงน้อยแถมทองจันทร์เข้าข้าง
“พี่แดงน้อยเป็นนายอำเภอ ทั้งที กลับไม่ไว้ตัว ไปก้มลงกราบยัยเนียนแล้วมันก็แหม ทำท่าราวกับว่า เป็นคุณนายเป็นแม่ของพี่แดงน้อย คุณย่าก็ให้ท่าให้ท้ายมัน เห็นดีเห็นงามไปกับมัน”
“ถ้าคุณย่าท่านไม่เห็นดีเห็นงาม ท่านคงไม่สร้างโรงเรียนให้นังติ๋ว ไม่ให้มันเรียกท่านว่าย่า เอาพวกมันไปลอยหน้าบนเรือนกินข้าวร่วมวงอาหาร”
“ไปเมืองนอกนานสามปี กลับมานึกว่าอะไรจะดีขึ้น กลับเลวร้ายลงทุกทีหนูไม่อยากอยู่บ้านนั้นแล้วค่ะ แม่สน มันบาดตาบาดใจไปหมด”
ช้อยวิ่งหน้าตั้งเข้ามา ใส่ไฟเนียนทันที
“บาดลึกเกินเยียวยารักษาแผลแล้วเจ้าค่ะ ช้อยเพิ่งเห็นมาแหม่บๆ นังตัวแม่มัน แอบพาคุณแดงน้อยไปกก ไปกอด ไปลูบไปคลำหน้าตาเนื้อตัว โอ๊ย สยิว สยองพองขน”
สองคนตาโต “ต๊าย”
“ช้อยกำลังจะมาบอกข่าวน่ายินดีกับคุณหนูอี๊ดเลยหดหู่จนพูดไม่ออกไปเลยเจ้าค่ะ เพราะไปเจอนางเฒ่าหัวงู มันกำลังจะกินคุณแดงน้อย”
“อยากแล่นไปกระชากมันออกมาจากแดงน้อยแล้วตบให้กลิ้งไปกลิ้งมา” สนว่า
“หนูอัดอั้นตันใจจนจะระเบิดแล้วค่ะ ยังดีที่คุณพ่อคุณแม่ยอมจัดการร้านเสริมสวยของหนูให้สวยหรูตามที่หนูต้องการ ไม่งั้นละก้อ จะอาละวาดนังติ๋วกับแม่มันให้บ้านพัง แม่สนจัดการมันให้หนูนะคะ”
“ได้สิคะ แต่ว่ามันต้องมีการวางแผน นังช้อยแกมีอะไรน่ายินดี จะบอกรึ”
“เดี๋ยวเจ้าค่ะ วันนี้ คุณหนูอี๊ดจะไปร้านยังไงเจ้าคะ” ช้อยถาม
“แกพูดยังกับว่า หนูอี๊ด ขับรถไปเองเป็น” สนงง
“จะต้องขับรถไปเองทำไมกันเจ้าคะ ช้อยเห็นรถเจ้าค่ะ รถอะไรไม่รู้ น่ารัก น่าเอ็นดู น่านั่งที่สุด”
“รถอะไร” ทานตะวันฉงน
“ไอ้แทนมันบอกว่ารถออส้นตีนเจ้าค่ะ”
สองคนด่า “บ้า”
“รถน่ารักอะไรจะชื่อรถ ออส้นตีน”
“ออสติน หรือเปล่า” ทานตะวันบอก
สนเขกหัวช้อย
“นั่นแหละเจ้าค่ะ”
“บอกมานะว่ารถใคร คุณย่าหรือคุณแม่ซื้อมาให้นังติ๋วใช่ไหม”
“ไม่ใช่ค่ะ รถของคุณแดงน้อยเจ้าค่ะ”
“เอาเงินที่ไหนมาซื้อ” สนแปลกใจ
“พี่แดงน้อยน่ะรวยมาก แต่ชอบทำตัวเป็นเศรษฐีบ้านนอก” ทานตะวันว่า
“เดี๋ยว ช้อย แกกำลังจะบอกให้หนูอี๊ดนั่งรถแดงน้อยไปดูร้าน”

อ่านละคร อาญารัก ตอนที่ 13/6 วันที่ 28 เม.ย. 56

ละครเรื่อง อาญารัก บทประพันธ์ : จำลักษณ์
ละครเรื่อง อาญารัก บทโทรทัศน์ : วรพันธ์ รวี
ละครเรื่อง อาญารัก กำกับการแสดง : จรูญ ธรรมศิลป์
ละครเรื่อง อาญารัก แนว ดราม่า
ละครเรื่อง อาญารัก ผลิต : บริษัทดีด้าวิดีโอ โปรดักชั่น จำกัด
ละครเรื่อง อาญารัก ควบคุมการผลิต : สยม สังวริบุตร
ละครเรื่อง อาญารัก ออกอากาศทุกวันจันทร์ และวันอังคาร เวลา 20.25 น. ทาง ช่อง 7 สีทีวีเพื่อคุณ
ที่มา manager