อ่านละคร อาญารัก ตอนที่ 11/5 วันที่ 19 เม.ย. 56
“สัญชาติญาณมันส่งกระแสจิตให้แม่ลูกรู้สึกผูกพันรักกัน โดยไม่ต้องมีใครมาบอกกล่าว” โพล้งว่า“เนียนคงมีความสุขที่ได้พบลูก”
“แกอย่าเพิ่งให้แดงน้อย รู้ทีเดียวนะว่าเนียนยกที่นาสิบไร่นั่นให้มัน”
“เออน่า รอให้มันกลับมาจากเมืองนอกก่อน ให้ยายอ่อนมันคอยได้คอยไป”
สองคนยิ้มย่องผ่องใส
เรียมและทุกคนกำลังจัดเตรียมห้องบนเรือนใหญ่ ให้แดงน้อย กับเทิดศักดิ์ ที่เพิ่งมาถึง
“จัดห้องให้แดงน้อยแล้วก็ขอจัดให้เทิดศักดิ์มานอนตึกนี้ด้วย แม่สนไม่ว่า ใช่ไหมจ๊ะ” เรียมว่า
ทานตะวันรีบประจบเอาใจ “จับเป็นไม่ได้ก็จับตายมันเลยนะคะแม่สน”
“คุณหนูอี๊ดพูดถูกเจ้าค่ะ” นางช้อยใจชั่วผสมโรง
สามคนพูดไปก็มองไปที่เนียนกับติ๋วที่ก้มหน้าก้มตาจัดของ
“พูดจาน่าเกลียด วันนี้ทำไม ทุกคนกำลังมีความสุขแท้ๆ อย่าทำบ่อนแตกสิแม่สน” เรียมตำหนิ
ทานตะวันร้องวี้ดว้ายด้วยความดีใจ
“มาแล้วค่ะ พี่แดงน้อยมาแล้ว”
เนียนสะดุ้งสุดตัว ตามองไปที่แดงน้อยกับเทิดศักดิ์ที่เข้ามาไหว้เรียม ไหว้สน
“ผู้หมวดเทิดศักดิ์ของแม่ มาให้แม่ชื่นใจหน่อยสิลูก”
สนกอดหอมเทิดศักดิ์อย่างมีความสุข แดงน้อยปราดมาไหว้เนียน
“สวัสดีครับ น้าเนียน”
เนียนตกใจรับไหว้แทบไม่ทัน พวกสนอี๊ดช้อยหันมามองอย่างไม่พอใจ
“ตายแล้ว แดงน้อยไปไหว้มันทำไมกันคะ” สนโวยวาย
“มันเป็นคนใช้บ้านหนูอี๊ดนะคะ ไม่ใช่ญาติสักหน่อย” ทานตะวันว่า
แต่แดงน้อยกลับบอก “ผมไหว้เพราะผมเคารพในความน่านับถือของน้าเนียนครับ”
“ไหว้คนที่น่านับถือ ดีกว่าไหว้คนหน้าไหว้หลังหลอก” เทิดศักดิ์พูดขึ้น
“ฉันยกย่องเนียนให้เป็นน้องสาวของฉัน ฉันไม่พอใจทุกทีที่มีใครพูดจาจิกหัวคุกคามข่มขู่เนียน หนูติ๋ว พาพี่แดงน้อยไปดูห้องที่หนูจัดไว้ ให้พี่เขาสิ”
“เจ้าค่ะ เชิญเจ้าค่ะ” เนื้อทองรับคำ
ทานตะวันหน้าคว่ำ “ไม่ต้อง ฉันพาไปเอง ทางนี้ค่ะพี่แดงน้อย”
ไม่พูดเปล่าทานตะวันกล้าดึงมือแดงน้อยด้วยมาด้วย แดงน้อยหน้าแดงเขินอาย เนื้อทองจึงถอยออกมา เพราะทานตะวันแทบจะชนเอา
“เทิดศักดิ์นอนกับแดงน้อยซะที่นี่ดีไหม” เรียมบอก
“ดีครับ ดีมากๆ คุณนายแม่ดุน้องอี๊ด ไม่ต้องพาแดงน้อยไป พี่จัดการเอง”
“เอ๊ะ” ทานตะวันฉุน
“อยากมีส่วนร่วมก็ไปช่วยทำขนมทำอาหารให้พี่เขากินสิจ๊ะ หนูอี๊ด” เรียมบอก
“นั่นมันงานพวกคนใช้ หนูไม่ทำดอกค่ะ คุณแม่”
“เนียนกับหนูติ๋วทำเองค่ะ”
เนียนที่ยามนี้หน้าตามีแต่ความสุข รีบรับอาสาอยากทำอาหารให้แดงน้อยกินมากๆ
“ขอบพระคุณมากครับ น้าเนียน”
แดงน้อยไม่พูดเปล่า แถมยกมือไหว้อีกด้วย ทำเอาพวกสน ช้อย และทานตะวันไม่พอใจ
ไม่นานหลังจากนั้น ทุกคนกำลังร่วมกินอาหารกันอย่างมีความสุข บนเรือนใหญ่ มีขุนภักดีเป็นประธาน หัวเราะกันร่าเริง ทานตะวันนั่งติดแดงน้อย คอยตักอาหารให้แดงน้อย พูดจาฉอเลาะจนทุกคนเห็นเด่นชัด
สนนั่งติดทานตะวันกระซิบแนะนำให้เอาใจแดงน้อยตลอดเวลา
“ตักอาหารให้พี่เขาสิคะ คุณหนูอี๊ด”
เรียมมองแล้วขัดหูขัดตามาก
“หนูอี๊ดจ๋า หนูให้พี่เขาตักอาหารเองดีกว่า เพราะพี่เขาอาจไม่ชอบอาหารที่หนูตักให้ก็ได้”
“แม่เขาพูดถูกแล้วลูก” ขุนภักดีเห็นด้วย
“จริงหรือพี่แดงน้อย ถ้าไม่ชอบหนูอี๊ดตักอย่างอื่นให้อีกก็ได้ค่ะ”
“เอ้อ ชอบครับ ทุกอย่างอร่อยมาก ฝีมือน้าเนียนกับน้องติ๋วใช่ไหมครับ”
ทานตะวันกระแทกช้อนส้อมบนจานแรงๆ
“ใช่แล้ว ลาภปากของแกเลยแหละแดงน้อย ทั้งบ้านนี้ไม่มีใครมีฝีมือทำอาหารอร่อยเท่าน้าเนียน” เทิดศักดิ์ว่า
“แม้แต่แม่หรือ” สนน้อยใจลูก
“ถ้าพูดความจริง ก็ใช่ครับ ฝีมือคุณแม่สู้น้าเนียนไม่ได้”
สนโกรธ
“เอ๊ะ”
“ฟังให้จบสิครับ เพราะ คุณแม่เป็นคุณนาย พวกคุณนายเขาไม่ได้ค่อยทำอะไรไงครับ นานทำที จึงมีผิดพลาด”
“รอดตัวไป”
สนค่อยหายงอน
ส่วนแดงน้อยนั่งกินข้าวไปเหมือนมีอะไรมาบอกว่ามีคนแอบมอง แดงน้อยชะงักคำข้าวที่กำลังจะเข้าปาก มองออกไปนอกบ้านที่โคนต้นมะขาม
เนียนนั่งตัวลีบเล็ก แอบมองไปบนเรือน ในทิศทางที่เห็นแดงน้อยชัดๆ เนียนนั่งยิ้มไปน้ำตาคลอไป
เนียนเลิกสนใจอี๊ดไปในช่วงนี้ เพราะหันไปสนใจแดงน้อย
“แดงน้อย แดงน้อยของแม่ แม่อยากจะบอกลูกว่า แม่ใส่ความรักความห่วงหาอาวรณ์ลูกทุกลมหายใจของแม่ไปในอาหารที่ลูกกำลังกิน”
เนียนยิ้มทั้งน้ำตา สีหน้าเปี่ยมสุข
ทุกคนทานอาหารไม่มีใครมองเห็นเนียนเหมือนกับแดงน้อยที่อุทานออกมา
“น้าเนียน”
แดงน้อยจึงกินอาหารค้าง
“ไหนว่าอาหารอร่อย ทำไมหยุดกิน”
พอขุนภักดีมองตามแดงน้อยไปบ้าง ก็เห็นเนียนเช่นกัน ให้แปลกใจ
“เอ๊ะ”
ฟากเนียนตกใจมากที่ท่านขุนมองมาเช่นเดียวกัน
“ท่านขุน”
เนียนรีบถอยหลบหายไปหลังต้นมะขาม เนื้อทองเดินมาตามหาแม่พอดี
“แม่เนียน มานั่งหลบทำอะไรตรงนี้จ๊ะ”
“แม่ เอ้อ แม่เปล่าจ้ะ ไม่มีอะไรจ้ะ”
เนื้อทองมองไปเห็นด้านบนเรือนที่กำลังกินอาหาร
“แม่เนียนมาแอบมองคุณหนูอี๊ดอีกแล้ว”
“เอ้อ แม่ว่าหนูไปเรือนคุณท่านกันเถิด ป่านนี้ท่านเรียกหาแล้วจ้ะ”
เนียนกลบเกลื่อนรีบดึงแขนเนื้อทองพากันเดินไปจากที่นั่น
วันต่อมาทองจันทร์หยิบพลูมาจากจานมองแล้วร้องถาม
“ใครจีบพลูใส่จาน นางกบรึ นางกบ ๆ”
เนื้อทองคลานเข่าเข้ามาหา
“คุณท่านเรียกพี่กบหรือเจ้าคะ หนูจะไปตามให้เจ้าค่ะ”
“ไม่ต้อง ฉันอยากรู้ว่าใครจีบพลูใส่จาน”
เนื้อทองหน้าเจื่อน ชักใจเสีย “หนูเองเจ้าค่ะ หนูขอประทานโทษ ที่มาจีบพลูแทนพี่กบ”
“วุ๊ย ไม่ต้องมาทำสีหน้าตกใจเหมือนกำลังจะโดนหวาย ฉันแปลกใจว่าทำไมวันนี้นางกบมันจีบพลูสวยหมากนั่นก็เจียนไว้สวยเกินผีมือนางกบย่ะ”
เนื้อทองดีใจ “เอ้อ...ขอบพระคุณเจ้าค่ะ ที่ไม่เอ็ดหนู”
ทองจันทร์ค้อนวงใหญ่
“ฉันไม่ใช่อันธพาลนี่ย่ะ จะได้เห็นอะไรขวางหูขวางตาไปหมด อ้าวแล้วนั่น ขนมแม่แกทำมารับแขกบ้านโน้นละสิ”
“ทำให้ทุกคนแหละเจ้าค่ะ หนูทำให้คุณท่าน แม่ทำให้บ้านโน้นเจ้าค่ะ”
“อืมเอ็งเก่ง มากนะ เก่งกว่าหนูอี๊ด แต่ก็นั่นแหละ เขามันลูกเศรษฐี ไม่ต้องทำอะไรเก่ง ก็ไม่อดตาย เอ็งมันลูกชู้ มันก็ต้องเก่งเข้าไว้”
เนื้อทองฟังแล้วน้ำตาร่วงเผาะ ทองจันทร์รีบปลอบ
“นี่ฉันทำเอ็งเสียน้ำตาจนได้สินะ เพราะดันไปพูดเรื่องแม่ของเอ็ง เอาละ ต่อไปนี้ฉันจะระวังตัวไม่พูดเรื่องนี้”
ไม่พูดเปล่า ทองจันทร์หยิบผ้าเช็ดหน้ามาจากชายพกมาเช็ดน้ำตาให้เนื้อทอง
“เอ้อ ขอบพระคุณเจ้าค่ะ หนู หนูไม่เป็นอะไรแล้วเจ้าค่ะ”
“เอ็งนี่นอกจากสอบมอแปดได้ที่หนึ่งแล้ว เอ็งสอบชิงทุนได้ไหม”
“ได้เจ้าค่ะ”
ทองจันทร์มองอย่างชื่นชม
“รูปทรัพย์กับความรู้คู่ศักดิ์ศรี อันนารีมีความรู้น่ารักใคร่ แม่เอ็งเขาดีใจมากละสิ”
“ดีใจจนร้องไห้เลยเจ้าค่ะ”
“แม่เอ็งมีแต่น้ำตาเป็นเพื่อน ร้องไห้สถานเดียว นี่เขาหายไปไหนล่ะ”
“เอาขนมไปเรือนโน้นเจ้าค่ะ”
ทองจันทร์พยักหน้า
“เอ็งนั่งรอตรงนี้ก่อนนะ”
“เจ้าค่ะ”
ทองจันทร์เดินกลับเข้าห้องไป เทิดศักดิ์เดินเข้ามานั่งหยิบขนมกิน เคี้ยวตุ๊ยๆๆ
“อร่อยจัง”
ขณะที่เนียนเดินมาวนเวียนอยู่ที่หน้าเรือนใหญ่ เพื่อแอบชื่นชมแดงน้อย ทานตะวันโผล่มาทางด้านหลังแหวใส่ทันที
“แกมาแอบดูอะไร”
“คุณหนูอี๊ด”
“ฉันถามว่าแกมาแอบดูอะไร”
“เอ้อ...”
“แกต้องคิดอะไรไม่ดีแน่ บอกมานะ”
เนียนส่ายหน้า น้อยใจเสียใจ
“ฉันแค่เอาขนมมาที่ตึกนี้เท่านั้นเองค่ะ”
“มาแล้วก็รีบไปสิ จะมาร่ำไรทำอะไรอยู่ ใช่แล้ว แกชอบมาแอบมองฉัน”
“เอ้อ...”
“ไม่ต้องมาเอ้อมาอ้า ถ้าแกแอบมองฉันอีก ขอให้แกตาเน่าตาหนอนไปให้พ้นนะ ไป ไปไปสิ”
เนียนจึงถอยหลบไป พอเนียนถอยหลบไปแดงน้อยก้าวลงบันไดมา
“เมื่อสักครู่ผมเห็นน้าเนียนอยู่แถวนี้”
“ไม่มีดอกค่ะ พี่แดงน้อยตาฝาดค่ะ”
แดงน้อยจึงงงๆ
เทิดศักดิ์นั่งยิ้มมองหน้าเนื้อทองไปอย่างเพลิดเพลิน พลางกินขนมไปด้วยจนหมดจาน ทองจันทร์เดินออกมา เห็นเทิดศักดิ์กินขนมหมดไปแล้ว
“ตายจริง ตาเทิดตะกละมาก มากินขนมอร่อยของย่าหมดเลย”
“ก็มันอร่อยนี่ครับคุณย่า”
“ทำตัวเป็นเปรต ตายอดตายอยากมาแย่งของกินย่า น่าตีนัก”
“ตีผม ผมจะจับคุณย่ากับพวกฐานเล่นไพ่ตองซะให้เข็ด”
“ก็ลองมาจับย่าสิจะตีให้หัวแตก จะเอาให้หน้าหล่อๆ แบะเสียโฉม”
“คุณย่าไม่กล้าร๊อก นั่นอะไรในมือครับ วูบวาบทีเดียว”
“รางวัลของยัยติ๋ว ที่มันสอบได้ที่หนึ่ง ที่มันสอบชิงทุนได้ไม่เอาทุนย่า รางวัลที่มันเจียนหมากพลูสวย ทำขนมอร่อยจนถูกเปรตมาแย่งกินหมด”
เทิดศักดิ์หัวเราะชอบใจ ทองจันทร์ดึงตัวติ๋วมาแล้วใส่สร้อยพร้อมจี้เพชรสวยงามให้
“สวยมากรู้ไหม เป็นของฉันตั้งแต่ยังเป็นสาวที่สวยมากๆ”
“คุณย่าชมตัวเองด้วย แต่ผมก็เชื่อว่าสวย จี้นี่สักห้าร้อยบาทได้ไหมครับ” เทิดศักดิ์แซวขำๆ
“ดูถูกสร้อยย่ารึ เดี๋ยวตีตาย ห้าหมื่นยังเอาไม่อยู่ ยัยติ๋วเอ็งเอาไปอวดแม่เอ็งบอกว่า ฉันสั่งห้ามอย่าร้องไห้อีก ฉันเหนื่อยใจแทนมัน”
“เจ้าค่ะ”
เนื้อทองก้มลงกราบ ทองจันทร์ดึงมือเด็กสาวไปวางบนตัก เทิดศักดิ์ยิ้มดีใจไปด้วย แล้วแบมือขอมั่ง
“แล้วรางวัลนายร้อยตรีเทิดศักดิ์เล่าครับ คุณย่า”
“สอบชิงทุนที่ไหนได้ รึ หรือว่าสอบได้ที่หนึ่ง”
เทิดศักดิ์หัวเราะ ทองจันทร์หัวเราะไปด้วย เทิดศักดิ์จึงแกล้งหันไปเม้มเงินที่ทองจันทร์ใส่ไว้ในเชี่ยนหมากมาชูให้ดู
“นี่ไงรางวัลของผม”
“เดี๋ยวจะพ่นน้ำหมากใส่หน้าให้เข็ด”
ทองจันทร์หัวเราะขำตีแขนหลานชายดังเผียะ
ทานตะวันพาแดงน้อยเดินไปยังเรือนสน แดงน้อยยังติดใจเนียนไม่หาย
“น้าเนียนอยู่ที่ไหนครับ พี่อยากเจอ”
“ไม่ต้องไปเจอมันดอกค่ะ มันทำงานอยู่ตามก้นครัว คุณพ่อไม่ต้องการให้มันออกมาเพ่นพ่าน เพราะมันสร้างอับอายให้บ้านเรา เรื่องเป็นชู้กับเสือหนัก”
“อะไรนะครับ”
“มันเคยเป็นเมียน้อยคุณพ่อ ต่อมาแอบเป็นชู้กับเสือหนักนังติ๋วนั่นแหละค่ะ ลูกเสือหนัก”
แดงน้อยนิ่งเงียบไป พยายามหันมองหาเนียน
เนียนตามออกมาแอบมองหาแดงน้อยอีก เนื้อทองเข้ามาสะกิด
“แอบดูคุณหนูอี๊ดอีกแล้ว ดูเท่าไหร่ไม่เบื่อ ขนาดเขาดุว่าแม่ก็ยังไม่เบื่อ”
“แม่ แม่อยากคุยกับคุณแดงน้อยต่างหาก”
“อ้าว นี่แม่เปลี่ยนมาแอบมองพี่แดงน้อยแล้วหรือจ๊ะ”
“จ้ะ เอ๊ะ นั่น”
เนื้อทองยิ้มกุมจี้ที่ห้อยอยู่กับสร้อยบนคอระหง
“คุณท่านให้หนูจ้ะ สวยไหมจ๊ะ”
“สวยที่สุดจ้ะ หนูได้ของสวยงามราคาแพงจากท่านแปลกว่าหนูโชคดีมาก”
“ท่านเมตตาหนูจริงๆ”
“หนูต้องดูแลท่านให้ดีที่สุด ให้สมกับที่ท่านเมตตาหนู”
“รับรองจ้ะแม่”
เนียนยิ้มดีใจทำท่าจะร้องไห้ เนื้อทองส่ายหน้าห้าม
“คุณท่านสั่งมาห้ามแม่ร้องไห้อีกจ้ะ ท่านคงอยากให้แม่ยิ้ม”
“จ้ะ แม่จะพยายาม เออ หนูติ๋วจ๋า แม่วานหนูสักหน่อยได้ไหม”
“ได้สิคะแม่เนียน จะให้หนูทำอะไรจ๊ะ”
“แม่อยากคุยกับคุณแดงน้อย เชิญเขามาคุยกับแม่สักครั้งได้ไหม”
เนียนยิ้มสีหน้ามีความหวัง
ฟากสนกำลังพูดคุยกับแดงน้อยอย่างออกรส
“ไปเมืองนอกกลับมาแล้ว มาเป็นนายอำเภอที่นี่นะคะ แดงน้อย”
“ครับ ผมจะพยายาม แต่ก็อีกตั้งสามปี”
“อีกสามปีมาช่วยเทิดศักดิ์จับเสือหนักให้ได้นะคะ”
“ครับ คุณแม่ แต่ไม่แน่ ระหว่างนั้น เทิดศักดิ์เขาอาจจับเสือหนักได้ก่อนที่ผมจะกลับมาก็ได้ครับ”
“หนูจะไปเป็นสาวปารีเซียงสามปีเหมือนกัน ห้ามพี่แดงน้อยพาแหม่มกลับมานะคะ” ทานตะวันพูดราวกับเป็นคู่รัก
“ไม่มีหรอกครับ พี่ไปเรียนอย่างเดียว”
“หรือเป็นเพราะว่ามีที่หมายเอาไว้ที่เมืองไทยแล้วคะ” สนแกล้งถาม
“เอ้อ...”
ขณะที่แดงน้อยอึกอักอยู่นั้น เนื้อทองเดินเข้ามาพอดี สนกับทานตะวันชักสีหน้า
“เอ็งมาเรือนฉันทำไมใครเชิญเอ็ง”
“แม่เนียนให้หนูมาเชิญคุณแดงน้อยไปพบค่ะ”
“สะเออะ เป็นขี้ข้าอยากเสนอหน้ามาขอพบเพื่อนของนาย อย่าไปนะคะแดงน้อย” สนว่า
“ใช่ค่ะ อย่าไป ต๊าย นั่นแกขโมยสร้อยเพชรคุณย่าที่ฉันเคยขอมาใส่” ทานตะวันใส่ไฟ
“กระชากมันออกมาสิคะ เอาไปคืนคุณย่า” สนบอก
ทานตะวันปราดไปจะกระชาก
“อย่านะคะ คุณท่านให้ฉันเอง” เนื้อทองบอก
สนกะทานตะวันตวาดพร้อมเพรียง “โกหก”
เนื้อทองถอยไปชิดแดงน้อยที่ตกใจมาก สนรีบกระซิบบอกทานตะวัน
“กระชากสิคะ”
อ่านละคร อาญารัก ตอนที่ 11/5 วันที่ 19 เม.ย. 56
ละครเรื่อง อาญารัก บทประพันธ์ : จำลักษณ์ละครเรื่อง อาญารัก บทโทรทัศน์ : วรพันธ์ รวี
ละครเรื่อง อาญารัก กำกับการแสดง : จรูญ ธรรมศิลป์
ละครเรื่อง อาญารัก แนว ดราม่า
ละครเรื่อง อาญารัก ผลิต : บริษัทดีด้าวิดีโอ โปรดักชั่น จำกัด
ละครเรื่อง อาญารัก ควบคุมการผลิต : สยม สังวริบุตร
ละครเรื่อง อาญารัก ออกอากาศทุกวันจันทร์ และวันอังคาร เวลา 20.25 น. ทาง ช่อง 7 สีทีวีเพื่อคุณ
ที่มา manager