อ่านละคร อาญารัก ตอนที่ 6/2 วันที่ 4 เม.ย. 56

อ่านละคร อาญารัก ตอนที่ 6/2 วันที่ 4 เม.ย. 56

“มาทีเดียวสองคน เลี้ยงกันมือหักเลยแหละ ยิ่งจนยิ่งแห่กันมาเป็นลูก เฮ้อ...เห็นแล้วนึกถึงลูกคุณนายเรียม”
“ลูกสาวคุณนายเรียม คงน่ารักน่าชังมาก ใช่ไหมจ้ะยาย”
“จ้ะ มากที่สุด พอๆ กับลูกของเนียนนี่แหละ เนียนเอ๊ย แต่เฮ้อ...” ยายอ่อนถอนใจหนักหน่วง
“มีอะไรรึยาย”
ยายอ่อนส่ายหน้า

“ได้แต่หวังว่าจะไม่มีอะไรดอก”
เสียงเอกตะโกนถามเข้ามา
“ทำอะไรกันอยู่น่ะ เด็กเป็นอย่างไรบ้าง”
ทันใดเด็กสองคนก็ส่งเสียงร้องแข่งกัน
“ให้พี่เอกเข้ามา ได้ไหมจ๊ะยาย”
ยายอ่อนเดินออกไป แล้วพาเอกเข้ามา
เอกยืนตะลึง เห็นเนียนอุ้มเด็กสองคนในอ้อมกอดซ้ายขวา

“เนียน”
“จ้ะ” เนียนพยักหน้า
เอกเบิกตาโพลง “เนียนมีลูกฝาแฝด”
เนียนยิ้มให้เอก

ทางฝั่งเรียมนอนกอดลูกไว้แนบอก ลืมตาโพลง ยังคงมีแต่ความสุข
“ลูกจ๋า ยายหนูจ๋า ตื่นมากินนมแม่ได้แล้วจ้ะ ทูนหัวของแม่”
เรียมพยายามเอามือเขี่ยแก้มเขี่ยปากลูกน้อย พยายามเอาปากมาใกล้ๆหน้าอก แต่เด็กน้อยก็ดูแน่นิ่ง
เงียบเชียบ
“ยายหนู ยายหนูของแม่ ตื่นสิจ๊ะ”
เรียมหน้าเสีย ตกใจ เอามือไปอังที่จมูกลูก
“ยายหนูลูกแม่ ไม่นะ”
เรียมใจหล่นวูบ รีบเอาหูไปแนบอกลูกฟังเสียงหัวใจ
เรียมใจหายมากขึ้น “ยายหนู ของแม่”
เรียมร้องไห้ ทำท่าจะตะโกนเรียกใคร แล้วเรียมก็ถอยกลับมานั่ง นึกถึงภาพเหตุการณ์ที่ขุนภักดีสำทับ เรื่องที่เรียมชอบขัดคำสั่ง มาวุ่นวายกับเนียน และหลายครั้งที่เฝ้าสั่งเรียมเรื่องว่าถ้าลูกเป็นอะไรไป จะตัดขาดกันกับเรียม
เรียมเอาหน้าซบลูก เอาลูกมาแนบอกร้องไห้ สะอื้นกอดเฝ้าจูบลูก ร้องเพลงกล่อมลูก
เรียมหัวใจสลายแทบจะบ้าไปแล้ว

ผิดกับที่ห้องพักของเนียน เอกยิ้มยินดีกับเนียน
“หน้าไม่เหมือนกันทีเดียว แต่ก็คล้ายกัน คล้ายเนียนน่ะจ้ะ”
“คล้ายคุณหนูเทิดศักดิ์ด้วยแหละ แปลกดีแท้ๆ”
เนียนท้วง ไม่รู้ว่าพี่ชายไปปล้ำสน “อย่าเอาลูกเนียนไปเปรียบเปรยกับ พวกคุณสิจ้ะยาย”
“มันจริงนี่นา” ยายอ่อนแหงนหน้าไปทางหน้าต่างดูท้องฟ้า “หนูแฝดสองคนตกฝากเวลาประมาณตีสามฤกษ์ดีทีเดียว”
“ยายจ๋าขอบใจยายมาก ยายรีบกลับไปดูแลคุณนายเรียมกับคุณหนูนะจ้ะ”
“จ้ะ ข้าไปก่อนนะ นึกห่วงคุณหนูทางโน้นไม่น้อย”
“รีบไปเลยยาย บอกคุณเรียมด้วยว่า ลูกของเนียมเป็นฝาแฝด”
“เฮ้อ...คุณหนูทางโน้นไม่ค่อยจะแข็งแรงดอก ข้าถึงได้ห่วง ดูเนียนให้ดีนะนายเอก”
“ทางนี้ชั้นจะเฝ้าหน้าห้องเนียนเอาไว้ ไม่ให้นางคนใจร้ายผ่านมาได้ดอก”
ยายอ่อนรีบพรวดออกไปทันที ใจคอไม่ดีเอามากๆ

ยายอ่อนรีบรุดมาถึงหน้าห้องเรียม หยุดยืนฟังได้ยินเสียงเรียมร้องเพลงสะอื้นไห้กล่อมเด็กลอดออกมา
“คุณนายเรียมเจ้าคะ คุณนายเรียมเจ้าคะ อิชั้นมาแล้วเจ้าค่ะ”
ยายอ่อนเคาะประตูด้วย
เรียมน้ำตาไหลพึมพำงึมงำร้องเพลง เสียงยายอ่อนเรียกและเคาะห้อง
“คุณนายเรียมเจ้าขา อิชั้นมาแล้วเจ้าค่ะ”
เรียมได้ยินชะงักกึก “ยายอ่อน”
เรียมอุ้มเด็กไว้แนบอกไม่ยอมปล่อย เดินไปเปิดกลอนประตูรับยายอ่อน พอยายอ่อนเข้ามาแล้วเรียมปิด
ประตูร้องไห้สะอื้นฮั่กๆ
“คุณนายเรียม ร้องไห้ทำไมเจ้าคะ”
“ลูกชั้น ยายหนูของชั้น ทำไมเป็นอย่างนี้”
ยายอ่อนเสียววาบเป็นดังคาด “คุณหนู คุณหนู...”
“ไม่จริงใช่ไหมยาย ไม่จริง ชั้นไม่เชื่อ เป็นไปไม่ได้ใช่ไหมยาย ยายช่วยปลุกยายหนูมากินนมชั้นนะยาย ยายจ๋าช่วยชั้นด้วย ช่วยลูกชั้นที ยายจ๋า”
ยายอ่อน ตะลึงทำอะไรไม่ถูก
“อิชั้น อิชั้นเสียใจด้วย อิชั้นเสียใจเหลือเกิน อิชั้น...” ยื่นมือมาขอลูก “คุณหนูเธอหมดลมแล้วเจ้าค่ะ ส่งเธอให้อิชั้นนะเจ้าคะ”
“ไม่จริงอย่านะยาย ยายจะเอาลูกชั้นไปไหนไม่ได้ ลูกชั้นต้องอยู่กับชั้น”

เรียมใจจะขาดรอนๆ
ยายอ่อนเองก็ทำอะไรไม่ถูก นั่งนิ่งอยู่ครู่หนึ่ง พยายามคิดหาหนทางทำให้เรียมยอมรับความจริงว่าลูกสาวตายแล้ว

“คุณเรียมเจ้าขา คุณเรียมให้ อิชั้นมาบอกเรื่องลูกของเนียนใช่ไหมเจ้าคะ”
เรียมจึงมีสตินึกได้ “ลูกของเนียน เป็นอย่างไรบ้างยาย”
“เป็นฝาแฝดเจ้าค่ะ”
เรียมตกใจแทบช็อค! สะท้อนใจในวาสนานัก
“เป็นฝาแฝด ฝาแฝด เป็นฝาแฝด ลูกเนียนเป็นฝาแฝด เนียนมีลูกทีเดียวสองคน ทำไมโชคชะตาถึงโหดร้ายกับชั้นนักยายจ๋า ท่านขุนกลับมาเจอว่ายายหนูมีอันเป็นไปเช่นนี้ ชั้นกับท่านขุนจบสิ้นกันทันที”
เรียมร้องไห้ ยายอ่อนปลอบ
“ถ้าเช่นนั้น ใครจะมารู้เรื่องนี้ไม่ได้ดอกเจ้าค่ะ อิชั้นกำลังคิดหาทางออกเรื่องนี้อยู่เจ้าค่ะ แต่คุณนายเรียมต้องไว้ใจอิชั้นนะเจ้าคะ”
“จ้ะ ขอบใจยายมาก เอ้อ..ยายจ๋า ชั้นอยากเห็นหน้าลูกของเนียน ชั้นจะไปดูลูกเนียน”
“ออกไปตอนนี้ไม่ดีแน่เจ้าค่ะ เอาอย่างนี้นะเจ้าคะ คุณนายรอที่นี่ ยายจะไปบอกเนียนว่าคุณนายอยากเห็นหน้าลูกของเนียนเจ้าค่ะ”
“เอาลูกเนียนมาให้ชั้นดูให้ได้นะยาย บอกเนียนว่าชั้นดีใจด้วย”
ยายอ่อนพยักหน้า หันมาสำทับเรียม
“พออิชั้นออกไป ปิดห้องลงกลอนให้เรียบร้อย อย่าเปิดให้ใครเข้ามานะเจ้าคะ ถ้าไม่ใช่อิชั้น อย่าให้ใครรู้เรื่องคุณหนูเด็ดขาดเจ้าคะ”
“จ้ะยาย”
เรียมเดินมาเปิดประตูให้ยายอ่อนออกไปแล้วลงกลอน อุ้มลูกไว้ในอ้อมอก น้ำตาไหลพรากต่อไป
“ทำไม ทำไม หนูถึงไม่ยอมอยู่กับแม่ ทำไมหนูถึงไม่รักแม่คนนี้ ทั้งที่แม่เฝ้ารอคอยหนูมาร่วมกว่าสิบปี”
เรียมคร่ำครวญไม่เลิกรา

ส่วนเนียนเอาลูกสองคนหอบซ้ายขวาในอ้อมอก มีแต่ความรักความสุขต่างจากเรียมลิบลับ
“ลูกรักของแม่ แม้เราจะยากจะจนเราจะอาภัพอัปภาคย์ แต่แม่สาบานว่าลูกของแม่จะไม่จนความรักและความสุขจ้ะ แม่จะทำงานหนักแลกข้าวแลกน้ำมาให้ลูกทั้งสองกินอิ่มนอนหลับ รอสักวันความจริงจะปรากฏ”
เนียนก้มลงจูบลูกน้อยทีละคน
ขณะเดียวกันที่หน้าห้อง เอกตะลึง
“ยายเอาอะไรมาบอกข้า ยายจ๋าไม่ใช่เวลามาพูดตลก”
“ข้าไม่ได้พูดเท็จ ข้าพูดความจริง ข้าจึงรีบมาปรึกษาพ่อเอก ให้หาทางช่วยคุณนายเรียม ท่านหัวใจแตกสลาย เอาแต่คร่ำครวญร้องไห้ ไม่ยอมปล่อยลูกให้ใคร ลองคิดดูสิว่าถ้าพรุ่งนี้ท่านขุนกลับมาเจอคุณเรียมสภาพนี้ จะเกิดอะไรขึ้น”
“ก้อ บ้านแตกสาแหรกขาดน่ะสิ”
“ถ้าเช่นนั้นพ่อเอก ช่วยข้าคิดหน่อยสิ ว่าจะแก้ปัญหานี้อย่างไร”
“เมื่อสักครู่ยายบอกใช่ไหมว่า คุณนายเรียมเธออยากเห็นลูกของเนียน”
“ใช่จ้ะ”
เอกนั่งนิ่งคิดทบทวนไปมา

เนียนเหลียวไปมองยายอ่อนกับเอกที่เข้ามาในห้องพร้อมกัน และมานั่งอ้ำอึ้งกันอยู่ตรงหน้าเนียน
“ยายอ่อน ไปบอกเรื่องลูกของเนียนกับคุณนายเรียมแล้วหรือจ๊ะ”
สองคนมองหน้ากัน
“บอกแล้วจ้ะ”
“คุณนายเรียม ท่านช่างแสนดีกับเนียน ท่านยังคงห่วงใยเนียนเสมอ แอบให้กบกับแมวเอาของมาแบ่งให้เนียนใช้เนียนกินบ่อยครั้ง”
“นั่นสิจ้ะเนียน ท่านรักเนียนมาก ไม่ว่าสิ่งใดจะเกิดขึ้น ไม่ว่าใครจะว่าเนียนเช่นไร ท่านก็ยังเห็นว่าเนียนคือน้องสาวของท่านเสมอ” เอกว่า
“เนียนทราบค่ะ เนียนระลึกพระคุณท่านเสมอ เนียนต้องตอบแทนพระคุณท่านให้ได้ แต่ตอนนี้เนียนจนปัญญา”
“ไม่จนปัญญาดอกจ้ะเนียน ยายอ่อนแกมีอะไรจะบอก เนียน” เอกว่า
เนียนอยากรู้ “บอกมาสิจ้ะยาย”
“ลูกสาวของคุณนายเรียมตายแล้ว”
เนียนตะลึงนิ่งงันไปชั่วขณะ
“เป็นไปได้อย่างไรกัน โธ่...”
“ยายแกบอกว่าคุณนายเสียใจจนแทบจะเป็นจะตาย ท่านทำใจไม่ได้ เอาแต่กอดลูกร้องไห้” เอกว่า
“โธ่...เนียนเสียใจเนียนสงสารท่านเหลือเกิน”
“แม้ท่านจะเอาแต่ร้องไห้เสียใจ แต่ท่านยังไม่วายห่วงใยเนียน ท่านถามถึงลูกของเนียนด้วยจ้ะ” ยายอ่อนเอ่ยขึ้น
“ท่านดีใจที่เนียนได้ลูกแฝด แล้วท่านก็อเน็จอนาถชะตาชีวิตตัวเองที่ต้องเสียลูกไป ทั้งที่ได้เจอลูกเพียงสองสามชั่วโมงเท่านั้น” เอกบอก
“ท่านบอกว่าถ้าท่านขุนกลับมารู้ว่าเกิดอะไรกับลูกท่าน ท่านตัดขาดคุณนายเรียมแน่นอน”
“ข้อนี้เนียนทราบมาแล้วจ้ะ ใครจะช่วยท่านได้เล่าจ้ะ พี่เอก ยาย” เนียนมีสีหน้าฉงน
เอกกะยายอ่อนประสานเสียง “เนียนนั่นแหละ”
“เนียนรึ”
สองคนพยักหน้า
“ท่านอยากเห็นลูกของเนียน ท่านจะมาหาเนียนด้วยตัวเอง แต่ยายห้ามไว้”
“เนียนเต็มใจให้ท่านเห็นลูกจ้ะ แต่เนียนเองไม่อาจไปทางเรือนหน้าได้”
“ก็ให้พี่อุ้มไปหาท่านแทนสิจ้ะ เอาไปคนเดียวก็พอ”
เนียนยังไม่เข้าใจ “ทำไมเอาไปคนเดียวจ๊ะพี่เอก”
เอกกับยายอ่อนมองหน้ากันอีก เนียนมองสองคนให้สงสัยหนักหนา
“เมื่อสักครู่เนียนเอ่ยว่าใครจะช่วยท่านได้ พี่กับยายบอกว่าเนียนนั่นแหละก็หมายความว่า”
เอกกับยายอ่อนมองเด็กในมือเนียนเป็นเชิงบอก เนียนมองตามสองคนใจหายวับ

ด้านเรียมยังนั่งเหม่อลอยน้ำตาไหล
“ทำไม ทำไมหนูทิ้งแม่ไปทั้งที่แม่ต้องการหนูมากมายเหลือเกิน”
เอกเกลี้ยกล่อมเนียนต่อ
“ถ้าเนียนต้องการทดแทนพระคุณท่าน ได้แน่นอนถ้าท่านได้รับการชดเชย”
“ยกยายหนูให้ท่านไปคนหนึ่ง เพื่อชดเชยกับลูกท่านที่เสียไป”
“เพื่อให้ท่านขุนไม่โกรธแค้นและตัดขาดกับท่าน” เอกเสริม
เนียนมองลูกทั้งสองกระชับอ้อมแขนเอาลูกมาแนบอกไว้ นิ่งงันเงียบไปน้ำตาไหลรินทั้งสองแก้ม
เนียนก้มลงหอมลูกน้อยทั้งสอง เพ่งพิศมองลูก
“พี่เอก ยายอ่อน ออกไปนั่งรอเนียนสักครู่ เนียนขอให้นมลูก ขออยู่กับลูกตามลำพัง ขอให้เนียนได้ส่งถ่ายความรู้สึกความรักของเนียนไปสู่ลูกให้เต็มที่สักครู่”
สองคนมองหน้า พยักหน้าให้กัน
“ลูกจ๋า แม่รักลูกที่สุดในโลก แม่หวังดีกับลูกที่สุดในโลก แม่อยากเลี้ยงลูกด้วยตัวของแม่เองที่สุดในโลก แต่.. บุญคุณต้องทดแทนนะ คือสิ่งที่เราคนไทยสั่งสอนลูกหลานให้ปฎิบัติสืบเนื่องต่อกันมาช้านานนะจ๊ะลูก”

เนียนน้ำตาหยดเผาะๆ
ค่อนรุ่งแล้ว สนนอนกระสับกระส่าย มีเทิดศักดิ์นอนหลับอยู่ใกล้ๆ

“ทำไมเอ็งต้องหน้าเหมือนอีเนียนด้วย เด็กบ้า หน้าตาแม่ก็แสนจะดีจะสวยงาม ทำไมเอ็งต้องไปเลือกหน้าเหมือนมัน”
ช้อยโผล่มา
“ชะรอยว่าจะนิสัยเหมือนมันเข้าไปอีกด้วยนะเจ้าคะ แย่เลยนะเจ้าคะ”
“เด็กอะไรไม่เอาแม่สักอย่าง ไม่ได้ ข้าไม่ยอมให้ลูกข้านิสัยเซ่อซ่าโง่เง่า ใจอ่อนเหมือนอีเนียนแน่”
“แต่พ่อ เอ้อ...หมายถึงไอ้หนักน่ะเจ้าค่ะ มันเหี้ยมนะเจ้าคะ”
“พอที เอ็งเอาเด็กนี่ไปนอนห่างๆ ข้าได้ไหม ข้าเห็นหน้าแล้วหลับไม่ลง เหมือนเห็นหน้าอีเนียนมานอนข้างๆ จะกอดจะหอมก็สะกิดใจเหมือนไปกอดไปจูบอีเนียน”
“งั้นคิดว่ากอดจูบพ่อมันสิเจ้าคะ” ช้อยว่า
“เอ๊ะ อีช้อยบอกให้เอาเด็กไปนอนด้วย”
“เจ้าค่ะ มามะคุณหนูเทิดศักดิ์คนดีของอีช้อย โตขึ้นอย่านิสัยเหมือนอีเนียนนะเจ้าคะ”
สนเดินไปมองที่หน้าต่างเรือนหลังใหญ่
“ไฟเรือนอีเรียมมันยังเปิดอยู่ มันทำอะไรของมันป่านนี้ยังไม่ยอมหลับยอมนอน”
“มันเห่อลูกน่ะสิเจ้าคะ เห่อลูกจนไม่ยอมหลับยอมนอน มันกำลังคิดว่า ทำอย่างไร ท่านขุนจะรักลูกมันมากกว่าลูกคุณสนเจ้าค่ะ” ช้อยสาระแน
สนกริ้ว ขัดรูหู “หยุดนะ ช้อย อีแก่มันเพิ่งพูดกับข้าอย่างนี้ ว่าพี่ขุนจะหลงรักลูกอีเรียม”
“จบเห่สิเจ้าคะ”
“ไม่จบแน่ ข้านึกออกแล้ว”
“อะไรเจ้าคะ”
“ข้าจะช่วยมันเลี้ยงลูก จะสอนให้ลูกมันนิสัยเลวมากๆ”
“เลวเหมือนใครกันเจ้าคะ”
“เหมือนเอ็ง” สนพูดใส่หน้าบ่าวผู้ภักดี
ช้อยครวญ “คุณสนเจ้าขา”

ส่วนเนียนน้ำตาไหลพราก ส่งลูกให้ยายอ่อน
“เรียนท่านว่า เนียนเต็มใจยกให้ท่าน เนียนขอตอบแทนพระคุณที่ท่านให้ชีวิตใหม่กับเนียนเมตตาเนียนเสมอมาจ้ะ”
เอกกะยายอ่อนตื้นตัน “เนียน”
“ไปดีนะลูกรัก ไปเพื่อชีวิตที่ดีกว่าของหนู พี่เอก ยายอ่อน เนียนสัญญาว่าจะไม่แพร่งพรายให้ใครรู้เรื่องนี้เด็ดขาดจ้ะ”
ยายอ่อนรับเด็กไปจากเนียน
“ยายนึกแล้วว่าเนียนต้องทำเช่นนี้ ขอบใจแทนท่านด้วยนะจ๊ะ”
“พี่ก็คิดเช่นนี้เหมือนกัน เชื่อพี่สิว่าการทดแทนพระคุณของเนียนในครั้งนี้ พระคุณนั้นจะย้อนกลับมาเผื่อแผ่ถึงยายหนูคนที่อยู่กับเนียนแน่นอน”
“รีบไปเถิดจ้ะยาย พี่เอก ใกล้เช้าแล้ว ใครจะตื่นมาเจอเอาจ้ะ”
ยายอ่อนอุ้มเด็กออกไปพร้อมกับเอก กอดปิดๆบังๆเอาไว้ พอสองคนพ้นสายตา เนียนน้ำตาร่วงพรูอาลัยลูก
“ไปดีนะทูนหัวของแม่”
เนียนน้ำตาไหลพราก กอดลูกคนที่เหลือแนบอกไว้

ยายอ่อนหิ้วตะกร้าใบใหญ่พอสมควร มีฝาปิด เดินไปกับเอกท่าทางรีบร้อน
สนกำลังหลับ ช้อยวิ่งมาเขย่าเรียก
“คุณสนเจ้าขา มาดูอะไรนั่นสิเจ้าคะ”
ช้อยเขย่าสนงัวเงียขึ้นมา
“ดูบ้าดูบออะไรของเอ็ง ข้ากำลังหลับฝันว่าได้ใส่ร้ายให้พี่ขุนเฆี่ยน อีเนียนกับลูกมัน”
“ช้อยเห็นยายอ่อนกับไอ้พี่เอก มันกำลังหิ้วตะกร้าเดินลัดเลาะไปทางเรือนคุณนายเรียมเจ้าค่ะ”
สนไม่ใสนใจ “มันก็เดินพล่านไปพล่านมาเพราะบ้าเห่อลูกสาวอีเรียมนั่นแหละ ช่างมันเถิด ข้าจะนอนจะฝันต่อกำลังสาแก่ใจ”
“แน่ใจนะเจ้าคะ ว่าจะไม่ให้ช้อยลงไปแอบดูแอบฟังพวกมัน”
“ตามใจเอ็ง”
ขณะที่ช้อยกำลังจะออกไปจากห้อง เสียงเทิดศักดิ์ร้องจ้า ช้อยชะงัก

ไม่นานนัก เอกนั่งอยู่หน้าเรือนใหญ่ เหมือนคอยระวังภัเต็มที่ ส่วนในห้องนอนเรียม ยายอ่อนยิ้มย่องเข้ามาพร้อมด้วยลูกของเนียนที่ยกออกมาจากตะกร้า ส่งให้เรียมดู เรียมมองแล้วตื่นเต้นมาก
“น่ารักน่าชังแท้ๆ”
“ก็ลองอุ้มดูสิเจ้าคะ”
เรียมละล้าละลังมองลูกตัวเองในอ้อมกอด
“แล้ว ยายหนูของชั้น”
“ส่งมาให้อิชั้นสิเจ้าคะ”
เรียมยอมส่งลูกให้ยายอ่อนที่เอาอีกมือรับไป พร้อมกันนั้นยายอ่อนวางลูกเนียนลงบนอกเรียม ที่นอนเอนนิ่งอยู่บนเตียง
ลูกเนียนนอนบนอกของเรียม เรียมเอื้อมแขนมากอดเด็กไว้ ก้มหน้ามามอง เด็กหลับตาพริ้มให้อ้อมแขนเรียม
“โถ น่าเอ็นดูแท้ๆ น่าเหมือนเนียนไม่มีผิด”
“เจ้าค่ะ เหมือนคุณหนูเทิดศักดิ์ด้วยเจ้าค่ะ” ยายอ่อนว่า
“น่าทะนุถนอมเหลือเกิน เนียนเขายอมให้ชั้นดูลูกเขานานแค่ไหนจ้ะยาย”
“คุณนายเรียมอยากดูนานแค่ไหนเจ้าคะ”
จูๆ ทารกน้อยเบะหน้าหิวนมร้องไห้จ้า
“ร้องไห้ดังซะด้วย หิวนมหรือจ้ะยายหนู”
“ให้นมแกรับประทานสิเจ้าคะ” ยายอ่อนบอก
“มามะมากินนม กันนะยายหนู”
เรียมทำท่าจะให้นมเด็ก ยายอ่อนวางเด็กลูกเรียมลงในตะกร้าขณะที่เด็กลูกเนียนกินนมเรียม เงียบไปแล้ว

เอกนั่งรอยายอ่อนอยู่ เห็นช้อยเดินย่องๆมา
“พี่เอก กลายเป็นยามประจำทุกเรือนในบ้านนี้ไปแล้วรึ”

อ่านละคร อาญารัก ตอนที่ 6/2 วันที่ 4 เม.ย. 56

ละครเรื่อง อาญารัก บทประพันธ์ : จำลักษณ์
ละครเรื่อง อาญารัก บทโทรทัศน์ : วรพันธ์ รวี
ละครเรื่อง อาญารัก กำกับการแสดง : จรูญ ธรรมศิลป์
ละครเรื่อง อาญารัก แนว ดราม่า
ละครเรื่อง อาญารัก ผลิต : บริษัทดีด้าวิดีโอ โปรดักชั่น จำกัด
ละครเรื่อง อาญารัก ควบคุมการผลิต : สยม สังวริบุตร
ละครเรื่อง อาญารัก ออกอากาศทุกวันจันทร์ และวันอังคาร เวลา 20.25 น. ทาง ช่อง 7 สีทีวีเพื่อคุณ
ที่มา manager