อ่านละคร มายาสีมุก ตอนที่ 16
ไม่เพียงแค่ต่อว่าซอนซาเท่านั้น แทยอนยังไล่เธอกลับเกาหลีโดยจัดการเรื่องตั๋วเครื่องบินให้เสร็จสรรพ ทำให้ซอนซาน้อยใจและเสียใจต่อต้านเขาด้วยความโมโห“ไม่! ฉันไม่กลับ ทำไมพี่ถึงยังต้องรักจินจูด้วย เขาก็มีผู้ชายคนไทยคนนั้นแล้ว ทำไมพี่ไม่ตัดใจหันมามองคนอื่นบ้าง ฉันรักพี่ ได้ยินมั้ย...ฉันรักพี่”
“ขอบใจสำหรับความรู้สึกที่ดี แต่ถ้าความรักของเธอที่มีกับพี่ทำร้ายคนอื่นมากขนาดนี้ บางทีระหว่างเราคงไม่เหมือนเดิม”
“กลับไปเกาหลีแล้วลืมพี่ซะ เปิดใจให้คนอื่นบ้าง เธอจะได้เจอกับคนที่ดีและรักเธอได้แน่นอน”
“ฉันจะรักพี่...รักพี่คนเดียว” ซอนซาฟูมฟายแต่แทยอนไม่สนใจ แกะมือเธอออกแล้วเดินหนีไปโดยไม่เหลียวหลังกลับมามอง...
ด้านจินจูกับคธาที่เป็นกังวลเรื่องไข่มุกไม่ยอมรับพวกเขา ทั้งคู่พากันไปหาเธอที่ห้องพักตั้งใจจะอธิบายอีกครั้งเพื่อทำความเข้าใจ แต่กลายเป็นว่าภายในห้องว่างเปล่า ไม่มีแม้เงาไข่มุก เสื้อผ้าข้าวของก็หายไปเกลี้ยง
เมื่อคีรินทร์ทราบเรื่องจากทั้งคู่ว่าก็ร้อนใจ อาสาไปดูให้ที่บ้านเช่าแต่ไม่พบไข่มุก เจ้าของบ้านบอกว่าเธอย้ายไปแล้ว จินจูอยากจ้างนักสืบแต่คธาไม่เห็นด้วย เกรงจะเป็นเรื่องใหญ่เพราะช่วงนี้นักข่าวยิ่งจับตามองอยู่
“แต่ลูกฉันทั้งคน จะใจเย็นได้ยังไงคะ” จินจูเสียงสั่นเครือ
“ลองไปถามวันดีดูมั้ย เผื่อจะรู้อะไร ยังไงเขาก็อยู่ด้วยกันมานานน่าจะพอรู้ว่าไข่มุกจะหนีไปไหน”
“งั้นเดี๋ยวผมไปถามเอง ยังไงก็ต้องหาให้เจอให้ได้” คีรินทร์อาสาด้วยความเต็มใจ
เวลาเดียวกันนั้น ไข่มุกมาหาวันดีที่สถานีตำรวจตั้งใจเอาเช็คห้าล้านมาให้ แต่วันดีกำลังจะถูกนำตัวไปจากที่นี่เพราะหมดระยะฝากขังจึงไม่รับไว้
“จะไปอยู่ในคุกแล้ว เงินพวกนี้จะมีประโยชน์อะไร แกเก็บไว้เถอะ แล้วก็ยื่นเรื่องขอประกันตัวด้วย ยื่นหลายๆ รอบมันก็ต้องได้สักรอบล่ะวะ เก็บเงินนี้ไว้ช่วยแม่นะ ห้ามเอาไปใช้อย่างอื่น แล้วก็หาทนายเก่งๆมาด้วยเข้าใจมั้ย”
ไข่มุกหน้าเศร้าน้ำตาซึมด้วยความสงสารวันดี ยืนมองตามรถจนลับตา คีรินทร์เลี้ยวรถเข้ามาสวนกับรถตำรวจ เห็นวันดีเต็มตาก็หยุดรถร้องถามว่าไข่มุกอยู่ที่ไหน รู้ไหมว่าเธอไปไหน วันดีไม่สบอารมณ์นักแต่ก็ตอบกลับว่าเมื่อกี้มันยังยืนส่งตนอยู่เลย คีรินทร์ดีใจมากรีบเคลื่อนรถเข้าไป แต่ก็ไม่เจอไข่มุกเสียแล้ว
วันเดียวกันนี้ นุชนารถปรี๊ดแตกเมื่อเห็นข่าวงานหมั้นของภัททิมากับคีรินทร์ เธอขยำหนังสือพิมพ์พร้อมกับกรีดร้องจนวัฒนาที่อยู่ในบ้านเดียวกันตกใจวิ่งพรวดออกมา พอเห็นข่าวนั้นเข้าก็แค่นยิ้ม ถามเสียงขื่น
“โมโหข่าวไหนล่ะ นางเอกคนดังหรือผัวเก่า”
“ผัวน่ะสิ หน็อย...ทำไมถึงเป็นมันที่ได้ทุกอย่าง คนที่นั่งตรงนั้นต้องเป็นฉัน นังลูกไก่...ลูกแร้งมาเกิดล่ะไม่ว่า”
“อย่าโมโหน่า...ปล่อยให้เริงร่ามีความสุขกันไป อีกไม่นานก็ถึงเวลาของเราแล้ว”
วัฒนาแววตาครุ่นคิดมีแผนร้าย นุชนารถท่าทางโมโหไม่หาย เหยียบขยี้รูปภัททิมาในข่าวด้วยเท้าอย่างเจ็บแค้นอาฆาต!
ooooooo
อ่านละคร มายาสีมุก ตอนที่ 17
กลับถึงบ้านในคืนนั้น คีรินทร์ซึมเศร้าและเหม่อลอย ดึกแล้วก็ยังไม่เข้านอน กระทั่งเขมทัตกับมณีลงมาเจอ เขาบอกพ่อแม่ว่ายังไม่ง่วง มณีจับสังเกตท่าทีลูกชายแล้วดักคออย่างหมั่นไส้
“อย่าบอกนะว่ายังอาลัยนังลูกขอทานอยู่ แม่ขอเลย ถึงลูกไก่จะไม่ใช่คนดีเด่ร้อยเปอร์เซ็นต์ แต่ก็ยังมีสกุลรุนช่อง ไม่เหมือนยายไข่มุก”
“ไข่มุกไม่ได้ต่ำต้อยกว่าลูกไก่เลยนะแม่ เขาเป็นลูกสาวของปาร์คจินจูครับ”
มณีช็อกอ้าปากค้าง หันมองเขมทัตซึ่งฟังอย่างแปลกใจเหมือนกัน
“อำรึเปล่า เป็นไปได้ไง แล้วนังวันดีแม่มันล่ะ”
“เรื่องจริงครับแม่ วันดีเป็นแม่เลี้ยง”
“ไม่ขำย่ะ ทำอย่างกับนิยาย แล้วเราไปรู้มาได้ไง”
“ไข่มุกบอกผมเอง แต่จริงๆก็สงสัยมานานแล้วว่าทำไมจินจูถึงได้ดีกับเขา แล้วก็เอ็นดูมากกว่าคนอื่น”
“เป็นไปได้จริงๆเหรอ” เขมทัตสีหน้าคลางแคลงใจ แต่พอลูกชายพยักหน้าอย่างจริงจังก็หมดข้อกังขา
“แล้วทำไมไม่บอกแต่แรก โธ่พลาดแล้วฉัน โอ๊ย... คิดแล้วเสียดาย ลูกดาราระดับซุปตาร์เชียวนะ รินทร์นะ รินทร์ทำไมเพิ่งมาบอก” มณีโวยวาย...คีรินทร์ยังคงนั่งนิ่ง เขมทัตลอบมองลูกชายด้วยความเป็นห่วง
ooooooo
เมื่อมีแผนการบางอย่างอยู่ในใจ วัฒนากับนุชนารถจึงพากันไปหาเช่าบ้านหลังใหม่ที่เงียบและห่างไกลจากผู้คน ตั้งใจว่าบ้านหลังนี้จะเป็นที่ตายของใครหลายคนที่เป็นศัตรูกับพวกตน
ด้านมณีที่รู้ความจริงเกี่ยวกับไข่มุกก็อดพูดจากระทบกระเทียบภัททิมาไม่ได้ แต่ถึงจะพูดมากแค่ไหนก็เปลี่ยนแปลงอะไรไม่ได้แล้ว เพราะฤกษ์วันแต่งได้มาเรียบร้อย อีกทั้งชลลดาก็คิดรวบรัดตัดความเพื่อความชัวร์ หาฤกษ์จดทะเบียนมาให้ก่อนวันแต่งสองวัน
“ได้ฤกษ์จดทะเบียนมาวันศุกร์นี้ จดก่อนงานแต่งสองวัน วันแต่งจะได้ไม่ต้องยุ่งหลายอย่าง”
“น้อยๆหน่อยย่ะ ถามเจ้าบ่าวเขาซะก่อนว่าว่างหรือเปล่า เธอไม่ได้เป็นคนจดนะยะ จะได้คิดเองเออเอง” มณีเสียงเขียวใส่ชลลดาอย่างหมั่นไส้
“เรื่องนั้นเอาไว้ก่อนเถอะครับ” คีรินทร์เอ่ยเสียงเรียบ
“อ้าว ทำไมล่ะคะ หลวงพี่ท่านอุตส่าห์หาฤกษ์ดีมาให้”
“ผมยังไม่พร้อม”
“แล้วจะพร้อมเมื่อไหร่”
ชลลดาจี้ติดแต่คีรินทร์เฉยไม่ตอบ ภัททิมาเลยกระแซะมาใกล้ๆ
“รินทร์ขา...แต่ตอนนี้ลูกไก่ว่าง...ลูกเราจะได้เกิดมาถูกต้องตามกฎหมายไงคะ”
“ยังก่อน ตอนนี้อยากโฟกัสเรื่องงาน ไว้ให้อะไรลงตัวกว่านี้ค่อยพูดเรื่องนี้กัน”
“แหม...ยังต้องห่วงอะไรอีกคะ อันที่จริงจดให้มันเสร็จเลยก็ดี จะได้ไม่มีปัญหา กะอีแค่เซ็นชื่อนิดเดียวไม่เห็นต้องรอให้พร้อมอะไรเลย”
คีรินทร์นิ่งเงียบไม่พูดอะไรอีก ชลลดาไม่พอใจแต่พยายามเก็บอาการ ต่างจากภัททิมาที่แสดงออกทางสีหน้าชัดเจนว่าเซ็งจัด
ooooooo
เมื่อยังไม่มีวี่แววและข่าวคราวของไข่มุก จินจูถึงกับนอนซมด้วยความเสียใจ รำพันกับคธาว่าลูกคงโกรธเกลียดตนมาก ตนผิดเองที่ไม่ยอมรับความจริงต่อหน้านักข่าว
“ผมเข้าใจคุณนะ ถ้ารับ...เรื่องอื่นๆคงโดนขุดคุ้ย ไข่มุกเองก็คงโดนด้วย บางทีสถานการณ์ก็ทำให้เรายอมรับไม่ได้”
“ฉันทำร้ายจิตใจลูกมาก คธาคะ ฉันอยากเจอลูก”
“คุณต้องพักผ่อนให้แข็งแรงก่อน ตอนนี้ที่ผมห่วงมากที่สุดคือสุขภาพของคุณ ส่วนเรื่องลูก พวกเราต้องหาไข่มุกเจอแน่”
จินจูหลับตาลงอย่างทุกข์ใจ คธาเองก็หนักใจ อีกสักครู่ออกมาคุยกับแทยอนและคีรินทร์ที่ดูกระวนกระวายใจไม่แพ้กัน
“จินจูเป็นยังไงบ้าง”
“เครียดมากจนหมอต้องสั่งยาคลายเครียดไว้ให้ กินยาไปถึงหลับได้”
“ผมให้นักสืบออกตามหาไข่มุกหลายคนแล้วแต่ยังไม่ได้ข่าวเลย”
“คราวนี้คงหายากกว่าเดิม เพราะเจ้าตัวจงใจหลบหน้าเรา”
“ยังไงไข่มุกคงไม่หนีไปตลอดชีวิต” คธามั่นใจอย่างที่พูด
“บอกคุณจินจูด้วยว่าไม่ต้องห่วง ยังไงผมต้องตามให้เจอจนได้ ไม่ว่าจะต้องใช้วิธีไหน” คีรินทร์กล่าวหนักแน่น มุ่งมั่น แต่ถึงกระนั้นคธาก็ยังไม่คลายความกังวลอยู่ดี
ooooooo
ไข่มุกแอบเอาเช็คห้าล้านกลับมาวางคืนไว้ในห้องทำงานคีรินทร์แล้วหลบออกไปอย่างรวดเร็ว คีรินทร์จำเช็คนี้ได้ทำท่าจะออกตามหาไข่มุกอีกแต่เขมทัตไม่ยอมเพราะค่ำนี้เขาต้องเป็นเจ้าบ่าวของภัททิมา
จินจูทราบจากคธาเรื่องงานแต่งงานคีรินทร์ ซึ่งคธาบอกว่าเขมทัตขอให้ตนเล่นเปียโนในงานนี้ และถามจินจูว่าจะไปร่วมงานด้วยหรือไม่
“ที่จริงคืนนี้เจ้าสาวควรจะเป็นไข่มุก ฉันทำใจไปร่วมงานไม่ไหวหรอกค่ะ ลูกเราก็ใจแข็งเกินไป ไม่ยอมบอกเรื่องลูกให้คีรินทร์รู้สักคำ ปิดปากเงียบ ทิ้งทุกอย่างให้ผู้หญิงอื่นเข้ามาแทน ฉันไม่เข้าใจลูกเลย”
“ไข่มุก...ลูกเราท้องเหรอ ทำไมผมไม่รู้เลย”
“ฉันก็เพิ่งรู้ แถมยังเกิดเรื่องยุ่งๆอีก เลยไม่ได้บอกคุณ เพราะอย่างนี้ฉันถึงห่วงลูกเหลือเกิน นอกจากตัวแล้วยังมีหลานของเราอีก คนท้องอยู่คนเดียว ถ้าไม่สบายใครจะดูแล”
จินจูหน้าเศร้าเป็นห่วงลูกเหลือเกิน คธาก็รู้สึกไม่ต่างกัน ไข่มุกแอบมองทั้งคู่ตั้งแต่แรก อยากมาหาพ่อแม่แต่ก็ยังน้อยใจและเสียใจ...ตัดใจหันหลังจากไปเงียบๆ
ขณะนั้นที่บ้านคีรินทร์ มณีเอาเพชรนิลจินดาเครื่องประดับมาให้ภัททิมาเลือกใส่ในงานคืนนี้ ชลลดาคัดเพชรเม็ดใหญ่ให้ลูกสาว อ้างว่าเพื่อเป็นหน้าเป็นตากับครอบครัวเจ้าบ่าว หนูนาเห็นของสวยๆงามๆก็อยากได้บ้าง มณีจึงจัดสร้อยคอให้หนึ่งเส้นเหมาะสมกับวัย
“ใส่แล้วอย่าทำหายนะ ไว้โตแล้วจะได้เก็บไว้เป็นของตัวเอง เป็นของขวัญจากแม่”
“หนูนาจะเก็บให้ดีเลยค่ะ รักคุณแม่จัง” หนูนา กอดมณีอย่างประจบ
ขณะที่ทุกคนเพลิดเพลินกับเครื่องประดับล้ำค่า นึกไม่ถึงว่าวัฒนากับนุชนารถจะโผล่พรวดเข้ามาทำเอาตกอกตกใจกันไปหมด
“พวกเธอ...มาทำอะไร” มณีพูดปากคอสั่น
“วันนี้ฤกษ์ดี เลยจะมาแสดงความยินดีกับเจ้าสาวคนใหม่ซะหน่อย”
นุชนารถตวัดตามองภัททิมาอย่างน่ากลัว พอเห็นทั้งคู่มีสมุนมาด้วยอีกสองสามคนก็ยิ่งไม่ไว้ใจ มณียืนบังหนูนาเอาไว้ ถามวัฒนาว่าต้องการอะไร
“ต้องการอะไรงั้นเหรอ...ก็ทั้งหมดนั่น รวมทั้งชีวิตพวกแกด้วย...จัดการ” วัฒนาพยักพเยิดไปทางลูกน้อง
ไม่ช้าไม่นาน ผู้ใหญ่ทั้งสามก็โดนโปะยาสลบหมดแรงสู้ หนูนาตกใจมากร่ำร้องเสียงหลง เรียกคนโน้นคนนี้และขอร้องวัฒนากับนุชนารถอย่าทำอะไรแม่ของตน
วัฒนาสั่งลูกน้องรีบกวาดเครื่องเพชรใส่ถุง นุชนารถเดินมาย่อตัวลงมองหนูนาแล้วยิ้มหวาน ยกมือขึ้นลูบหัวเด็กหญิงไปมา วัฒนามองอย่างไม่ไว้ใจ รีบดักคอ
“อย่าทำอะไรเด็กนะนุชนารถ”
“ฉันไม่เลวขนาดทำเด็กหรอกน่า”
หนูนาสะอึกสะอื้นหวาดกลัว เห็นวัฒนาเข้ามาใกล้อีกคนก็ลนลาน “พี่วัฒน์อย่าฆ่าหนูนานะคะ กลัวแล้ว”
“ไม่หรอก เป็นเด็กดีนะ ไม่ต้องกลัว...สร้อยเส้นนี้สวยดี ขอพี่แล้วกัน คนเก่ง อย่าร้องนะ”
วัฒนาปลดสร้อยออกจากคอหนูนา ส่วนนุชนารถยัดจดหมายใส่มือเด็กหญิงพร้อมสำทับเสียงแข็ง
“เก็บจดหมายนี่ไว้ให้พี่รินทร์ที่รักซะ แล้วก็บอกเขาด้วยว่าเป็นเพราะเขาที่ทำให้ฉันต้องทำแบบนี้”
หลังจากนั้น วัฒนาสั่งลูกน้องให้แบกมณี ชลลดาและภัททิมาในสภาพหมดสติออกไปใส่รถตู้หน้าบ้าน หนูนาร้องไห้ระงม จะเข็นรถตามก็ไม่กล้า ได้แต่ตะโกนเสียงหลง
“จะพาไปไหน พี่วัฒน์อย่าเอาคุณแม่ไปนะคะ พี่นุช...อย่าทำอะไรคุณแม่”
นุชนารถไม่สนใจหนูนา เดินไปฉวยชุดเจ้าสาวของภัททิมาติดมือไปด้วย
ooooooo
กว่าคีรินทร์กับเขมทัตจะรู้ว่าที่บ้านเกิดเหตุร้ายก็บ่ายมากแล้ว ช้อยกับคนขับรถที่โดนโปะยาสลบก่อนพวกมณีที่หน้าบ้าน พอฟื้นขึ้นมาก็มึนงงแทบจำอะไรไม่ได้เลยเพราะเหตุการณ์เกิดขึ้นเร็วมาก รู้แต่ว่ามีคนร้ายมากันประมาณห้าคน
“แล้วหนูล่ะ เห็นหน้าตาคนร้ายหรือเปล่า ตกลงเขามากันห้าคนใช่ไหม”
“มีพี่วัฒน์ พี่นุช แล้วก็ใครไม่รู้อีกสามคนมั้ง เขาเอาปืนจี้น้าชลด้วย พี่นุชน่ากลัวมาก เขาจะทำร้ายคุณแม่ไหมคะ”
“ไม่หรอกลูก แม่จะต้องปลอดภัย” เขมทัตปลอบลูกสาว
“เพื่อนบ้านแถวนี้บอกว่าเห็นรถตู้สีขาวแล่นมาจอดพักหนึ่งแล้วก็ขับออกไป แต่จำยี่ห้อหรือทะเบียนรถไม่ได้เลยครับ” ตำรวจรายงาน
“ทำไมต้องเกิดเรื่องบ้าๆแบบนี้ขึ้นด้วย” คีรินทร์หน้าเครียดจัด
คธากับจินจูเห็นใจคีรินทร์ ช่วยประสานไปทางโรงแรมให้เลื่อนงานแต่งงานคืนนี้ออกไปก่อน จากนั้นก็ช่วยกันคิดว่าจะทำยังไงต่อ เป็นห่วงทั้งสามคนที่ถูกจับตัวไป เขมทัตบ่นอย่างเจ็บใจวัฒนากับนุชนารถซึ่งเป็นคนเก่าแก่ทำไมถึงหันมาแว้งกัดกันได้
“ยังไงก็ตาม...ฉันเชื่อว่าทุกคนจะปลอดภัยค่ะ” จินจูให้กำลังใจคีรินทร์กับเขมทัต ส่วนตำรวจสรุปด้วยความมั่นใจเช่นกันว่า
“อีกไม่นานคนร้ายจะต้องติดต่อมานัดแลกตัวประกันกับเงินค่าไถ่แน่นอน รอฟังข่าวเถอะครับ”
ooooooo
อ่านละคร มายาสีมุก ตอนที่ 16-17 วันที่ 29 เม.ย. 56
ละคร มายาสีมุกบทประพันธ์ : ทวิตาละคร มายาสีมุกบทโทรทัศน์ : เอื้องอรุณ สมิตสุวรรณ, เทอดโชค เกียรติสุขเกษม, จุฑามาศ สาคร
ละคร มายาสีมุกกำกับการแสดง : ธีระศักดิ์ พรหมเงิน
ละคร มายาสีมุกแนวละคร : โรแมนติก - ดราม่า
ละคร มายาสีมุกผลิต : บริษัท กันตนา
ติดตามชมละคร มายาสีมุก ได้ทางช่อง 7 สีทีวีเพื่อคุณ
ที่มา ไทยรัฐ