อ่านละคร มายาสีมุก ตอนที่ 7 วันที่ 6 เม.ย. 56
ชลลดาถูกนักเลงตามทวงหนี้ถึงหน้าบ้านเขมทัต นุชนารถยืนมองอยู่ในบ้านแต่ไม่คิดจะออกมาช่วยเมื่อได้ยินเสียงกรีดร้องของชลลดาที่โดนข่มขู่อย่างหนัก...หลังจากพาจินจูกับแทยอนไปห้องพักแล้วไข่มุกยังอาสาพาทั้งคู่ไปโรงพยาบาลโดยเธอไม่รู้ว่าเขามาหา ข้อมูลของยองแอลูกสาวจินจู
ไข่มุกนั่งรออยู่ด้านนอก จินจูกับแทยอนเข้าไปคุยกับเจ้าหน้าที่ฝ่ายทะเบียนด้วยสีหน้าเคร่งเครียด สุดท้ายก็ผิดหวังเพราะข้อมูลเก่าๆไม่หลงเหลือ การจัดเก็บเมื่อ 20 ปีก่อนก็ไม่ทันสมัยเท่าเดี๋ยวนี้ ไข่มุกไม่รู้ว่าทั้งคู่มาทำไมแต่จากสีหน้าตอนกลับออกมาดูเศร้าเหลือเกิน จึงพยายามชวนคุยเพื่อสร้างบรรยากาศแถมยังเสนอตัวช่วยเหลือ แต่แทยอนตอบอย่างสุภาพว่าขอบใจ แต่บางเรื่องเราต้องจัดการเอง
“ขอโทษนะคะ มือถือแบตหมด ฉันพาคุณจินจูไปธุระที่โรงพยาบาล ไม่รู้มีเรื่องอะไร แต่เธอดูเครียดไปเลย”
“ทีฉันเครียดกว่า เธอไม่ยักเห็นใจ ที่จริงให้เขาไปรถโรงแรมก็ได้ ไม่เห็นต้องพาไปเลย”
“แหม ดาราคนโปรดมาทั้งทีฉันก็ต้องเต็มที่หน่อยสิคะ แล้ววันนี้ก็ไม่มีสอนด้วย”
“ไม่สอนเธอก็ต้องมาอยู่เป็นเพื่อนฉัน ไม่ใช่ไปไหนๆกับคนอื่นทั้งวัน กลับมาจนป่านนี้”
“คุณก็มีผู้ช่วยเลขาฯ คนใหม่แจ่มแจ๋วคอยดูแลอยู่แล้ว จะยังต้องการเพื่อนคนนี้อีกหรือ”
“ไข่มุกเขาไปสมัครงานกับพ่อตั้งแต่ตอนไหนไม่รู้ รู้ตอนอยู่ๆ ก็โผล่มา ฉันไม่ได้รู้เรื่องด้วยเลย พูดแบบนี้แสดงว่าหึง...วันนี้เธอไปโดยไม่บอกแถมมาหึงผิดๆอีก ฉันให้แต้มเธอเพิ่มแล้ว มาซะดีๆ”
“กลับมาเหนื่อยๆ ไม่เล่นนะ จะอาบน้ำแล้ว” ไข่มุกเบี่ยงตัวหนีไม่ยอมให้จูบ คีรินทร์ยิ้มเรี่ยราดขออาบด้วย ถือเป็นการทำโทษที่ไปไหนไม่บอก หญิงสาวเขินอายรีบกลับคำว่าจูบก็ได้แต่แค่นิดเดียวพอ...พูดไม่ทันขาดคำ คีรินทร์หอมแก้มเธอฟอดใหญ่แถมยักคิ้วหลิ่วตาอย่างชอบใจ
เช้าวันใหม่ เขมทัต มณี ชลลดา และนุชนารถนั่งพร้อมหน้าที่โต๊ะอาหาร เขมทัตสังเกตมือชลลดาที่พันผ้าหุ้มไว้ ถามว่าโดนอะไรมา ชลลดาตอบเลี่ยงว่าเจ็บนิดหน่อยไม่ต้องเป็นห่วง แต่มณีไม่จบแค่นั้น ซักไซ้ใหญ่โตว่าพันแผลซะมิดชิดขนาดนั้น เป็นขี้ทูตกุดถังหรือเปล่า นุชนารถผสมโรงจะขอดูเผื่อเป็นโรคติดต่อ
“จะบ้าเหรอ โรคติดต่ออะไร ฉันบอกไม่ต้องไง พูดไม่รู้เรื่องรึไง” ชลลดาแว้ดใส่แต่นุชนารถยังยื้อยุดไม่เลิก แกล้งแกะผ้าพันแผลเผยให้เห็นเล็บที่เคยยาวสวยสั้นกุดก็ตกใจ ชลลดารีบกำมือแต่ไม่ทันสายตามณีที่สังเกตเห็น
“ทำไมเล็บสั้นจุดจู๋แบบนั้น ขี้ทูตกินแน่”
ชลลดาทำเก๋แก้สถานการณ์ แบมือสองข้างเทียบกันแล้วว่าเป็นเทรนด์ใหม่ สั้นข้างยาวข้าง คนหัวโบราณอย่าง มณีคงไม่เคยเห็น เขมทัตบอกแปลกดี เข้าใจทำ แล้วเร่งเมียให้รีบกินจะได้รีบไปธุระ มณีอิ่มทันที ค้อนชลลดาที่กระดิกนิ้วโชว์เล็บแล้วกระฟัดกระเฟียดลุกตามสามีไป นุชนารถได้โอกาสตอกหน้าชลลดาอย่างรู้ทัน
“โกหกใครได้ก็โกหกไปแต่ไม่ใช่กับฉัน เมื่อวานมีเรื่องกันใช่มั้ย ได้ยินเสียงร้องมาถึงในบ้านอย่างกับหมูโดนเชือด”
“อ้าว...ได้ยินแล้วทำไมไม่ไปช่วย”
“เรื่องของใครคนนั้นก็แก้เอาเองสิ ไม่ชอบจุ้นจ้านเรื่องคนอื่น”
“ไม่จุ้นจ้านแล้วสู่รู้ได้ยังไงว่าฉันมีเรื่อง เจียมตัวไว้ซะบ้าง อย่าหาเรื่องใส่ตัว มันไม่ได้มีอะไรสักหน่อย”
“ไม่มีอะไรจริงเหรอ อย่าคิดว่าจะปิดได้ตลอด อีกไม่นานหางโผล่แน่” นุชนารถยิ้มเย้ยแล้วผละไป ทิ้งให้ชลลดานั่งฮึ่มฮั่มด้วยความแค้นใจ
ooooooo
หนูนาดีใจที่ได้รถเข็นไฟฟ้าบังคับด้วยตัวเอง อยากให้นุชนารถพาออกมาทดลองหน้าบ้านแต่เธอไม่ยอมแถมตวาดไล่เพราะกำลังหัวเสียทะเลาะภัททิมาแล้วเถียงสู้ไม่ได้
เมื่อผู้ดูแลไม่สนใจ หนูนาจึงบังคับรถออกไปคนเดียวและเกือบชนกับรถคีรินทร์ถ้าไม่ได้ไข่มุกเข้ามาช่วยเอาไว้ทัน เขมทัตขอบใจไข่มุกที่ช่วยชีวิตลูกสาวคนเล็ก ขณะที่มณีตำหนินุชนารถปล่อยปละละเลยหน้าที่ ส่วนชลลดากับภัททิมาก็ผสมโรงเพราะเขม่นนุชนารถที่ชอบวางอำนาจและทำตัวสนิทสนมคีรินทร์ออกนอกหน้า
นุชนารถโดนยำจนเครียด เข้าไปฟูมฟายขอความเห็นใจจากคีรินทร์ถึงในห้องว่าตนพลาดแค่ครั้งเดียวกลายเป็นหมาหัวเน่า รุมด่ากันใหญ่ ทั้งที่ตนไม่ได้ตั้งใจจริงๆ ภัททิมามาหาเรื่องตนเลยลืมนึกถึงหนูนาไปชั่วครู่ ไม่นึกว่าจะเกิดเรื่องได้
“เรื่องคราวนี้ไม่ใช่เล็ก ถ้าลูกไก่ไม่เสี่ยงชีวิตมาช่วยหนูนา ผมคงขับรถชนน้องตัวเองตายไปแล้ว มันช่วยไม่ได้หรอกที่ใครๆจะพากันโกรธคุณ”
“ใครๆ รวมทั้งคุณด้วยหรือเปล่า นี่คุณไม่เชื่อนุช หาว่านุชดูแลหนูนาไม่ดี คุณคิดทิ้งนุช จะเฉดหัวแล้วใช่ไหมคะ”
“ไม่เอาน่านุช ทำไมกลายเป็นคนโวยวายแบบนี้ มันน่าเบื่อรู้ไหม” พูดแล้วคีรินทร์เดินหนีไป ปล่อยให้
นุชนารถร้องไห้ สองมือกำแน่นอย่างคับแค้นใจ...
ชลลดากับภัททิมาหงุดหงิดเพราะอากาศร้อนจัด แอร์ในห้องเสียใช้งานไม่ได้ จะให้มณีตามช่างมาซ่อมก็กลายเป็นมีปากเสียงกันยืดยาว โดยมีช้อยเป็นลูกคู่เจ้านาย
“เสียได้ไง เมื่อก่อนยังดีอยู่ เธอทำยังไงให้เสีย มาอาศัยบ้านฉันแล้วยังทำของฉันเจ๊งอีก”
“มันจวนจะเจ๊งกลับบ้านเก่าอยู่แล้วค่ะ แอร์เก่าเป็นอีแก่ขนาดนั้นเปิดทีน้ำหยดติ๋งๆ”
“คุณเพิ่งให้คนมาล้าง ช้อยจำได้ วันก่อนยังดีอยู่เลยค่ะ”
“พวกเธอเป็นคนทำเจ๊งก็ต้องรับผิดชอบ หาช่างมาซ่อมให้เรียบร้อย”
“ดิฉันตามช่างเองก็ได้ แต่ค่าซ่อม เดี๋ยวให้เขาส่งบิลให้คุณพี่”
“เข้าใจผิดอะไรหรือเปล่า ใครใช้คนนั้นจ่ายย่ะ ค่าไฟค่าน้ำค่าซ่อมฉันแยกบิลหมด เดี๋ยวปลายเดือนเคลียร์ทีเดียว” ว่าแล้วมณีสะบัดหน้าเดินไปกับช้อย ชลลดามองตามอย่างแค้นใจ
“คุณแม่ขา...ไม่มีแอร์แล้วคืนนี้นอนยังไง ไม่ต้องแก้ผ้านอนเหรอคะ”
“มันต้องนอนได้สิ นอนสบายด้วย” ชลลดายิ้มเจ้าเล่ห์ ภัททิมานิ่วหน้าสงสัยว่าแม่มีแผนอะไรอีก?
ooooooo
จินจูโดนแฟนคลับโรคจิตจู่โจมถึงตัว โชคดีที่ไข่มุกอยู่ด้วยจึงช่วยเอาไว้ แต่ตัวเองโดนบีบคอเกือบตายถ้าเดชเข้ามาช่วยไม่ทัน
แฟนคลับถูกจับส่งตำรวจ ส่วนไข่มุกกับจินจูถูกส่งตัวไปโรงพยาบาล โดยมีแทยอน คีรินทร์ และเดชตามมาดูอาการด้วยความเป็นห่วง หมอบอกว่าคนเจ็บไม่เป็นอะไรมาก แค่ฟกช้ำนิดหน่อย
หลังจากหมอออกไปแล้ว แทยอนตำหนิคีรินทร์กับเดชและกำชับว่าทางโรงแรมต้องมีระบบรักษาความปลอดภัยที่ดีกว่านี้
“ผมต้องขอโทษจริงๆครับ ต่อไปไม่ให้หลุดรอดเข้ามาในโรงแรมแน่”
“นึกไม่ถึงว่ามีเรื่องแบบนี้ รับรองทางโรงแรมจะเข้มงวดมากขึ้นครับ”
“เรื่องคาดไม่ถึงไม่มีใครอยากให้เกิดหรอกค่ะ ฉันเข้าใจ” จินจูเอ่ยเสียงเรียบแล้วหันไปทางไข่มุก “ขอบใจมากนะที่ช่วยชีวิตฉัน ดูสิเลยเจ็บตัวแทน ถ้าไม่ได้หนู ฉันคงแย่”
“หนูทนเห็นคุณเป็นอะไรไม่ได้หรอกค่ะ ถ้าตายก็ตายด้วยกัน”
คำตอบของไข่มุกทำให้จินจูประทับใจ ซึ้งใจ ถึงกับดึงเธอมากอดอย่างเอ็นดู...
กลางดึกคืนนั้น ชลลดากับภัททิมาแยกย้ายกันหาที่นอนเย็นสบาย โดยตัวแม่ในชุดนอนวาบหวิวไปขอนอนในห้องเขมทัตกับมณี ส่วนลูกสาวแสบซ่ามุ่งหน้าไปยังห้องคีรินทร์กับไข่มุก
มณีอึ้งไปครู่หนึ่งกับความหน้าด้านของชลลดาที่แทรกตัวเข้ามาโดยที่เจ้าของห้องไม่เต็มใจ
“เธอเข้ามาทำไม กลับไปห้องเธอเลยนะ” มณีเสียงแข็ง...เขมทัตมองมาทำตาปริบๆ แล้วหันกลับสวดมนต์ต่อ ปล่อยให้สองสาวใหญ่โต้วาทีกันไป
“ก็เข้ามานอนสิคะ ห้องโน้นแอร์เสียไม่ยอมซ่อม แล้วจะนอนได้ยังไง”
“แต่ที่นี่ห้องนอนฉันกับคุณเขม น่าเกลียดที่สุด ว่าแล้วยังไม่ออกไปอีก”
ชลลดาทำไม่สน เดินเข้าไปใกล้เขมทัตที่กำลังสวดมนต์ กระซิบพอได้ยินกันสองคน “คุณพี่ขา...ห้องโน้นมันร้อน ขอนอนด้วยคนนะคะ”
เขมทัตหยุดสวด ลืมตาหันมาเหลือบมองร่องอกชลลดาแล้วพยายามข่มสติ สูดหายใจเข้าหลับตาสวดมนต์ต่อ ฝ่ายชลลดาเห็นเขมทัตไม่ว่าอะไรก็วางหมอนที่ถือติดมือมาข้างเขา มณีทนไม่ไหวแว้ดลั่นเมื่อเห็นสามีขยับตัว
“คุณไปขยับให้แม่นี่ทำไม”
“ก็เห็นเบียดกัน เดี๋ยวตกเตียง”
มณีกระฟัดกระเฟียด ด่ากราดชลลดาแต่หล่อนทำนอนนิ่งหลับตาพริิ้ม...ที่สุดความสงบก็สยบเสียงแว้ดๆของมณีได้ ชลลดานอนบนเตียงกับมณี ส่วนเขมทัตลงมานอนที่พื้นหน้าเตียง มณีบ่นอึดอัดเพราะชลลดานอนกินที่ แต่ก็ไม่ยอมให้เธอลงมานอนกับสามีอย่างเด็ดขาด
ในห้องคีรินทร์วุ่นวายพอกันเพราะภัททิมาใช้ลูกตื๊อรวบรัดว่าจะให้ตนนอนข้างซ้ายหรือข้างขวา แล้วคีรินทร์นอนตรงกลาง
“ข้างไหนก็ดี...เอ๊ย...ก็ได้ ตามสบายนะครับ ญาติลูกไก่ก็เหมือนญาติผม”
“คุณรินทร์ใจดีจัง ขอบคุณมากค่ะ”
ไข่มุกไม่ค่อยพอใจ มองหน้าคีรินทร์แล้วเดินไปปัดที่นอนอย่างกระแทกกระทั้น
“เอาน่า...เตียงเราออกกว้าง ให้คุณไข่มุกเขาหลบร้อนมาพึ่งเย็นสักคืนคงไม่เป็นไรมั้ง”
ไข่มุกตัวจริงอึ้ง ภัททิมายิ้มกว้างลงนอนทำท่าเซ็กซี่ ลูบเตียงไปมาบอกว่านิ่มจังนอนสบายดี ไข่มุกหน้าตึงลงนอนอีกข้าง คีรินทร์เกรงใจดันร่างเมียให้มานอนคั่นกลาง ตัวเองนอนริมคนละด้านกับภัททิมา อ้างว่าอึดอัด นอนแบบนี้ดีแล้ว ตนชอบนอนกอดเมีย เดี๋ยวกอดผิดคนจะยุ่ง
ภัททิมาฟังแล้วขัดใจ แต่ไข่มุกแอบยิ้มพอใจ พอตกดึกภัททิมาเห็นไข่มุกหลับก็ทำท่าจะมาแทรกกลาง แต่โดนไข่มุกแกล้งละเมอเจอผีแล้วถีบเปรี้ยงจนเธอกระเด็นตกเตียงจุกแอ่ก...
เช้าขึ้นคีรินทร์เห็นเมียนั่งหน้าไม่เสบยนึกว่ายังคิดมากเรื่องเมื่อคืนจึงกระเซ้าเล่นขำๆว่า
“หน้าบึ้งเชียว หรือว่าหึงเรื่องเมื่อคืน ไม่เอาน่า เห็นไหมผมซื่อสัตย์ต่อภรรยาแค่ไหน ขนาดมีสาวมานอนด้วยยังไม่สน แบบนี้คุณต้องให้ผมร้อยแต้ม”
“ไม่ใช่เรื่องนั้นหรอกค่ะ คือฉันว่าคุณผู้...เอ๊ย... คุณแม่ฉันมารบกวนที่นี่สารพัด ทำให้บ้านคุณเดือดร้อนมาก ฉันเกรงใจค่ะ”
“ผมก็คิดๆอยู่เหมือนกันว่าทำไมแม่คุณไม่กลับบ้านสักที ผมไม่เชื่อหรอกว่าเขาจะรักคุณถึงขนาดต้องมาตามติดแบบนี้ คุณเคยบอกเขาไปชายแดนมา เข้าบ่อนใช่มั้ย นี่คงเป็นหนี้กลับมา โดนตามทวงจนอยู่บ้านไม่ได้ล่ะสิ”
“ก็...ทำนองนั้นล่ะค่ะ แล้วฉันจะทำยังไงดี”
ไข่มุกสีหน้าเป็นกังวล คีรินทร์มองเธออย่างครุ่นคิดแล้วตัดสินใจไปเจรจากับเจ้าหนี้ของชลลดาโดยไม่บอกให้เมียรู้ ปรากฏว่าเจ้าหนี้ยึกยักประสาคนถือไพ่เหนือกว่า
“ถึงเงินต้นแค่ล้าน แต่นี่จะเป็นเดือนแล้ว ค่าทวงหนี้อีกตั้งหลายรอบ คุณนายแกลีลาเยอะ รวมดอกแล้วก็...สามล้าน”
“ผมให้คุณล้านห้า ถ้าตกลงจ่ายหมดวันนี้”
“เกินไปมั้งคุณ ต่ออะไรมากขนาดนั้น”
“เวลาแค่นี้ได้ดอกห้าแสนถือว่าไม่น้อยแล้ว ถ้าไม่เอาก็ไม่เป็นไร ผมจะแจ้งความ อยากมีปัญหากับตำรวจก็ตามใจ ถ้าตกลงตามนี้ล้านห้า เขียนเช็คให้เลย”
เจ้าหนี้คิดหนักแต่สุดท้ายก็ตอบตกลง...ชลลดาทราบเรื่องก็ยิ้มแฉ่งเข้ามาจับมือถือแขนคีรินทร์
“ขอบใจมากนะลูก ถ้าไม่ได้คุณรินทร์แม่แย่แน่ มีน้ำใจเป็นคนดีเหลือเกิน แบบนี้สิถึงเรียกว่าลูกเขยบังเกิดเกล้า เลือกไม่ผิดคนจริงๆ”
“ที่ผมทำไปทุกอย่างเพราะลูกไก่ ถ้าคุณรักลูกสาวจริง อย่าก่อหนี้ให้เขาต้องลำบากใจอีก ครั้งนี้จะเป็นครั้งแรกและครั้งสุดท้ายที่ผมจะช่วย ต่อไปถ้าคุณยังเข้าบ่อน แม้แต่บาทเดียวก็อย่าหวัง อย่างมากก็จัดงานศพให้”
ชลลดาฟังแล้วสะอึก หุบยิ้มแทบไม่ทัน!
ooooooo
อ่านละคร มายาสีมุก ตอนที่ 7 วันที่ 6 เม.ย. 56
ละคร มายาสีมุกบทประพันธ์ : ทวิตาละคร มายาสีมุกบทโทรทัศน์ : เอื้องอรุณ สมิตสุวรรณ, เทอดโชค เกียรติสุขเกษม, จุฑามาศ สาคร
ละคร มายาสีมุกกำกับการแสดง : ธีระศักดิ์ พรหมเงิน
ละคร มายาสีมุกแนวละคร : โรแมนติก - ดราม่า
ละคร มายาสีมุกผลิต : บริษัท กันตนา
ติดตามชมละคร มายาสีมุก ได้ทางช่อง 7 สีทีวีเพื่อคุณ
ที่มา ไทยรัฐ