อ่านละคร อาญารัก ตอนที่ 12 วันที่ 20 เม.ย. 56
“ถ้าจะให้มันมาอยู่ร่วมบ้านกับคุณท่านไม่ได้แล้วเจ้าค่ะ คุณสน”“เอ็งจะให้ฉันจัดการอย่างที่เคย ดี...เอ็งจัดการมันทั้งแม่ทั้งลูกให้ไวที่สุด”
“ไม่ไหวดอกค่ะ เวลานี้ช้อยเองก็ยังแทบเอาตัวไม่รอด เจอคุณเทิดศักดิ์เธอมองที่หัวใจไปหล่นกองแถวตาตุ่ม สายตาเธอส่งคำถามมาประณามช้อยตลอดเวลา คุณสนลงมือเองเถิดเจ้าค่ะ”
“ไม่ได้ ข้าคิดไม่ตกจริงๆ มือตีนก็โดนตัดไปทีละรายจนหมดแล้ว”
“เอางี้เจ้าค่ะ ให้คุณหนูอี๊ดวางกับดักมัน”
สนมองช้อย เห็นด้วย
ทานตะวันกับขุนภักดียังเถียงทองจันทร์ไม่ยอมลดละ
“คุณพ่อขา แทนที่คุณย่าจะด่าพวกมันดันมาด่าหนูว่าสาระแนช่างฟ้อง หนูไม่ยอม”
“หนูเห็นแล้วอยากจะอาเจียน”
“ไปอาเจียนบ้านเอ็งสิ แหมเป็นปี่เป็นกลองสองคนพ่อลูก มันจะเป็นจะตายอะไรหนักหนากับการที่ฉันเชิญคนมากินข้าวกับฉัน แดงน้อยก็เพื่อนเนื้อทอง แม่แพรแม่ของแดงน้อยก็ญาติเนียน ถามหน่อยเนียนกับลูกมันทำเกินฐานะไปกี่ศอกกี่วาล่ะ”
“ก็มันอาศัยบ้านเราอยู่ กินข้าวเราทุกมื้อ มันไม่รู้จักเจียมกะลาหัว ผมไม่ชอบ”
“แต่แม่ชอบ แม่ผิดหรือที่อยากกินข้าวกับพวกนี้ แล้วไอ้ที่ว่าอาศัยบ้านอยู่ น่ะบ้านฉัน บ้านผัวฉัน พ่อเทพเองก็เคยอาศัยบ้านนี้อยู่ เพิ่งย้ายไปไม่นานนี่เอง ข้าวก็ข้าวมาจากนามาจากโรงสีของฉัน ของพ่อเทพที่ไหน”
“คุณย่าไม่ได้เชิญพวกมัน แต่พวกมันเชิญพี่แดงน้อย คุณย่าปกป้องมัน คุณย่าโกหก” ทานตะวันลืมตัว
ทองจันทร์ปรี๊ดแตก “นางเด็กสาระแน พ่อไม่สั่ง แม่สอนก็ไม่ยอมจำ หลานอะไรเลวอย่างนี้ มาว่าย่าโกหก เอ็งพูดแบบนี้ดูถูกฉันมากนังทานตะวัน คอยดูสิ ต่อไปนี้ฉันจะเอาเนื้อทองมาเป็นหลานแทนเอ็ง เนื้อทองหยิบพิมเสนมาให้ย่าหน่อยสิ เนียนเอ็งเข้าไปข้างในก่อน”
เนียนตาม เนื้อทองกลัวแต่ก็หยิบ แดงน้อยก็เงียบ ทานตะวันโดนด่าร้องไห้โฮๆ ขุนภักดีพูดไม่ออก
“หนูอี๊ด...ขอโทษคุณย่าสิ”
ทานตะวันส่ายหน้าร้องไห้อย่างเดียว
“หนูไม่ผิดทำไมต้องขอโทษ”
“วิเศษเหลือเกินย่ะ ลูกสาวพ่อเทพคนนี้ เลี้ยงดูให้มันเป็นลูกบังเกิดเกล้าเถิดย่ะ วันนี้มันด่าย่า วันหน้ามันก็ด่าพ่อล่อแม่ตัวเองได้”
เอกหันไปยิ้มกับแมวและกบ
ช้อยกะสน สองคนมองหน้ากันด้วยความโมโห
“นังเด็กอี๊ดหน้าโง่ ตกกระป๋องจนได้ นางเด็กติ๋วมันขึ้นวอแทน”
“รีบจัดการตามแผนใต้ดินเงียบๆอย่างที่เราคุยกันเมื่อกี้เถิดเจ้าค่ะ”
สนพยักหน้า
เนื้อทองเอาพิมเสนมาให้ทองจันทร์ และเห็นท่าไม่ดี ทำท่าจะคลานออกไป ทานตะวันสะกิดพ่อให้ดูจี้กับสร้อย
“เด็กติ๋ว เอ็งยังไปไม่ได้ ถอดสร้อยกับจี้เพชรนั่นคืนแม่ฉันเดี๋ยวนี้”
เนื้อทองตกใจ ทานตะวันทำท่าจะเข้าไปถอด
“ไม่ต้องถอด และใครก็ห้ามไปถอดของเขา เพราะฉันให้เขาไปแล้ว แหม..บานปลายเรื่องใหญ่เรื่องโตโกลาหลกับการที่ฉันให้ของใครสักคน”
“ถ้าคุณแม่ให้ทองมันสักบาท ผมจะไม่เดือดเนื้อร้อนใจ แต่นี่ให้สร้อยกับจี้เพชรที่ทั้งสนทั้งเรียมเขาอยากได้ ทำอย่างกับว่ามันเป็นหลาน เพราะอะไรครับ”
“ทีคนเป็นหลานแท้ๆ ขอแทบตายไม่ยอมให้” ทานตะวันเหน็บแนมย่า
“นี่จะมาตั้งตัวเป็นเจ้าหัวใจฉันกันทั้งพ่อทั้งลูกรึ บอกความจริงให้ก็ได้แม่เรียมนั่นแหละเขาขอให้มัน เพื่อเป็นรางวัลเด็กดี เรียนดีนิสัยดี กตัญญูรู้คุณดี แต่ไอ้หลานแท้ๆนี่สิ เคยทำอะไรดีกับฉันกับตัวเองและคนรอบข้างบ้าง นักเรียนในชั้นสี่สิบห้าคน สอบได้ทีสี่สิบสี่ ทำดีสักหน่อยจะเอาอะไรจะทูนหัวทูนเกล้าให้ ไม่ใช่แค่สร้อยเพชรนี่ดอก รถยนต์รุ่นใหม่คันเป็นแสนๆ ก็ให้ได้”
ทานตะวันสุดทนฟัง “นางติ๋วฉันเกลียดแกๆๆๆ”
เนื้อทองก้มหน้างุดน้ำตาไหล
ส่วนเนียนนั่งหลบฟังอยู่ในห้อง น้ำตานองหน้า ป้ายน้ำตา พึมพำ ความสุขที่เพิ่งได้รับมลายหายสิ้น
“ลูกเอ๊ย พี่น้องคลานตามกันออกมาแท้ๆ ทำไมจงเกลียดจงชังกันหนักนา บาปกรรมของแม่ทำไมมันมากมายถึงเพียงนี้ หมดหวังที่จะมีวันที่ลูกปรองดองรักใคร่กันสักทีแล้วจริงๆ”
ทานตะวันออกฤทธิ์สู้ต่อ
“หนูไม่ใช่นางกระจิบกระจอก ไม่เห็นต้องเป็นอย่างคุณย่าว่าหนูก็ไม่เดือดร้อน แต่นางติ๋วมันต้องดิ้นรนปากกัดตีนถีบให้อยู่รอดกลับอดตาย”
“ย่ะๆ ตัวแกเองก็ปากกัดตีนถีบ ถีบอะไรดีๆ ออกจากตัวจนล่อนจ้อนเห็นเปลือกในชั่วร้ายยังไม่สำเหนียก”
“ใช่ค่ะ หนูเลว หนูไม่ดีหนูผิดหมด คุณพ่อขา เรื่องที่มันไปลอยหน้านอนในห้องเก่าของคุณแม่ มันอยากเป็นคุณนาย คุณพ่อก็ยังไม่ได้ชำระความ”
“ก็มีคนแอบชำระความไปแล้ว เผาที่นอนหมอนมุ้งยัยติ๋วจนวายวอด เอาเถิดนะ มันวุ่นกันนัก ยัยติ๋ว ไปขนของเธอมานอนกับย่า”
สองพ่อลูกตกตะลึง เอกแอบยิ้มสะใจ
“ย่าหรือคะ” ทานตะวันไม่อยากเชื่อหู
“คุณแม่ใช้คำแทนตัวเองกับมันว่าย่า” ขุนภักดีฉุน
“ย่ะ ต่อไปนี้เธอเรียกย่าว่าย่านะ ยัยติ๋ว นางแมว นางกบ รีบไปช่วยกันขนของของหลานฉันไปไว้ที่ห้องฉัน ไอ้เอก เอ็งมีหน้าที่หาข้าวของเครื่องใช้ให้หนูติ๋วให้เสร็จภายในเวลายี่สิบชั่วโมง”
“ขอรับคุณท่าน..” เอกยิ้มย่องพอใจ
“ประกาศให้รู้กันทั่วหน้าว่ายัยติ๋วคือคนของฉัน ใครจะมาด่าว่าจิกหัวกลั่นแกล้งเกะกะระรานอย่างแต่ก่อน เจอดีแน่นอน เพราะที่นี่คือเรือนของท่านหมื่นผัวฉัน” ทองจันทร์ประกาศก้อง
“โธ่ ! คุณแม่ครับ เรื่องนิดเดียวกลายเป็นเรื่องใหญ่จนได้”
“ก็ใครเล่าทำเรื่องเล็กให้เป็นเรื่องใหญ่ ใครเล่าเอาตัวริษยามาครอบงำหัวใจ สมัยแม่สนก็ริษยาเนียน มาสมัยนี้ แม่อี๊ดก็ริษยาหนูติ๋ว ทั้งที่พวกตัวเองก็ดีกว่าเขาอยู่แล้ว ยังไม่สาแก่ใจ”
“คุณย่าหาความหนู”
“ยังมีหน้ามาเถียง เดี๋ยวฉันจะหยิกเอ็งให้เนื้อขาด เอ็งเกิดผิดท้อง เอ็งเลือกแม่ผิดคน แม่เรียมแม่ของเอ็งแสนดีงาม แต่เอ็งสิน่าจะไปเกิดเป็นลูกแม่สน แม่เลี้ยงสารพัดพิษของเอ็งกับอีนางช้อยตีนโรงตีนศาลของมัน”
เอกแมวและกบกลั้นหัวเราะไม่อยู่
สองบ่าวนายใจชั่วของใต้ถุนเรือนทองจันทร์ เหลียวมองหน้ากันเซ็งๆ
“โดนหางเลขจนได้ อีแก่มันลากไส้ประจานข้า”
“รีบไปจากตรงนี้เถิดเจ้าค่ะ ก่อนที่มันจะลงมาลากไส้ประจานถึงนี่”
สองคนขยับจะออก เสียงทองก็ลั่นแผดขึ้นมา
“เอ็งสองคนที่แอบฟังอยู่ได้ยินแล้วใช่ไหม ว่าฉันรู้ทันเอ็งทั้งนั้นแอบฟังอยู่ แน่จริงขึ้นมาบนเรือนสิ จะพ่นน้ำหมากกระจายใส่หน้าหนอยแน่ะ อีพวกมือที่มองไม่เห็น อีพวกอำนาจเร้นลับ”
สองคนหน้างอแต่รีบพากันออกไป เพราะเสียงทองจันทร์เอาอะไรเคาะพื้นโป๊กๆ ไล่
“ไป ไป ไป๊ ไปให้พ้น หมาป่า ไปหาลูกแกะที่อื่นเล่นงาน”
พอกลับถึงเรือน เข้าห้องนอนขุนภักดีหน้าบึ้งตึงใส่เรียม
“ทำไมต้องเจ้ากี้เจ้าการไปขอจี้เพชรกับสร้อยที่หนูอี๊ดอยากได้ไปให้นางเด็กติ๋ว หรือนางเนียนมันมาขอให้ทำ”
“ทำไมพี่เทพกลายเป็นคนหยุมหยิมนักคะ ก็เรียมบอกแล้วไงคะ ว่าเรียมมั่นใจว่าเนียนไม่มีชู้ และถ้าเนียนไม่มีชู้ก็แปลว่าลูกของเนียนก็คือลูกของพี่เทพ ไม่ดีหรือคะ ที่เรียมไม่รังเกียจลูกพี่เทพ แถมเมตตาเอ็นดูเพราะพ่อไม่ยอมรับ”
“พี่ไม่เชื่อว่ามันเป็นลูกพี่ อย่ามายัดเยียน”
“ค่ะ พี่เทพไม่เชื่อก็ตามแต่ใจ แต่ระวังนะคะว่ากว่ารู้ตัวก็อาจจะสายเกินไป”
เรียมหันหลังให้ดื้อๆ ขุนภักดีลุกพรวดมานั่งถอนใจเฮือกๆ
เวลาเดียวกันภายในห้องนอนแดงน้อยกับเทิดศักดิ์บนเรือนท่านขุน เทิดศักดิ์ขอโทษขอโพยแดงน้อย
“กันขอโทษแกอย่างมาก ที่แกมาทีไรเจอเรื่องแย่ๆทุกที”
“ช่างเถิด กันกับแกไม่ใช่ญาติก็ยิ่งกว่าญาติไม่ต้องกลัวว่ากันจะเอาไปพูดที่ไหนหรอก”
เทิดศักดิ์ตบบ่าเพื่อนขอบใจ
“ขอบใจแกมากที่เข้าใจกันและครอบครัวกันสงสารน้าเนียนมาก กันพยายามปกป้องน้าเนียนแล้วแต่ทำไม่ได้มากเท่าที่อยากทำ”
“กันก็สงสารน้าเนียน กันรู้สึกว่า กันกับน้าเนียนผูกพันกันมาก่อนระหว่างที่อยู่ที่นี่กันจะพยายามใกล้ชิดแกให้มากที่สุด”
“ขอบใจแกแทนน้าเนียน น้าแมวกับน้ากบบอกว่าน้าเนียนเบิกบานยิ้มหัวเราะช่างพูดกับแกมาก ผิดวิสัยของตัวเอง กันเองยังแปลกใจว่าทำไมน้าเนียนรักแกมากกว่ากัน อิจฉาแล้วนะ”
“กันเองก็ยังเคยแอบแปลกใจว่าลุงสินดูรักแกมากกว่ากัน อิจฉาเหมือนกันแหละ”
“หายกันพอดี”
“พรุ่งนี้กันจะไปกินข้าวกับน้าเนียนกับคุณย่าทองจันทร์อีก ท่านให้ชวนแกด้วย ท่านว่าอยากให้แกไปเล่นไพ่ตองเพราะขามันขาด”
“อุบ๊ะ คุณย่ามาสั่งตำรวจให้ทำผิดเสียเอง เอาไงก็เอากันยังไม่ทันบรรจุ ต้องรออีกเดือน เฮ้อ..คุณย่า ทองจันทร์ตั้งบ่อนในบ้านบังคับผู้กำกับตำรวจกับนายอำเภอเล่นไพ่ จะโกงจะซ่อนไพ่จะจิ๊กเงินซะให้เข็ด”
สองหนุ่มยิ้มหัวให้กันขำๆ
ส่วนขุนภักดียืนอยู่ที่หน้าต่างห้องนอน เพ่งมองออกไปนอกห้องใช้ความคิด เสียงเรียม พูดเรื่องเนียนไม่มีชู้ และว่าเนื้อทองน่าจะเป็นลูกท่านขุน
แต่ท่านขุนต่อต้านจนเผลอพูดออกมา
“ไม่จริง ไม่จริงเด็ดขาด
แล้วขุนภักดีก็มองออกไปเห็นอะไรตะคุ่มๆ ในความมืด
“เอ๊ะ นั่นใครลอบมาทำอะไรตรงนั้น”
เป็นเนียนนั่นเองที่มาไหว้เจ้าที่เจ้าทาง พนมมือถือธูปในมือแดงวาบๆ ในความมืด
“สิ่งศักดิ์สิทธิ์ทั้งหลายในบ้านเจ้าขา วิญญาณท่านเจ้าหมื่นเจ้าคะดิฉันขอสาบานว่า ดิฉันไม่เคยมีชู้ ดิฉันจงรักภักดีต่อท่านขุน คุณท่านและคุณนายเรียม ลูกของดิฉันไม่ใช่ลูกชู้ หากดิฉันตายไปก่อนที่ความจริงจะปรากฏ ขอท่านดลบันดาลให้ท่านขุนรับรู้ความจริงว่าหนูติ๋วคือลูกของท่านด้วยเถิดเจ้าค่ะ”
เนียนปักธูป มือของท่านขุนคว้าไหล่กระชากอย่างแรงพร้อมเอาปืนมาจี้
“แกมาทำอะไรในบ้านฉัน”
เนียนตกตะลึง ขุนภักดีเองก็ตกใจ
“เนียน”
“ทะ..ท่านขุน”
“มาปักธูปทำเสน่ห์มนต์ดำให้แม่ให้เมียให้ลูกชายฉันกับเพื่อนของเขาหลงใหลได้ปลื้มอะไรแก อีกรึ”
เนียนตัวสั่น “มิได้เจ้าค่ะ”
“โกหก แกมันนางแพศยา หน้าไม่อาย ความผิดของแกที่ทำต่อฉันลบล้างไปจนชาติหน้าก็ยังไม่หมด ชังน้ำหน้าแกจริงๆ”
ขุนภักดีผลักเนียนจนฟุบลงไปนอนกองกับพื้น เนียนเหลียวมามอง ทั้งน้อยใจทั้งเจ็บช้ำ แล้วเนียนก็ฮึดขึ้นมา
“ท่านชังน้ำหน้าเนียนมาก ไล่เนียนออกไปจากบ้านก็ได้เจ้าค่ะ”
ท่านขุนยิ่งอารมณ์เสียมากขึ้น
“แกท้าทายฉันรึ แกรู้ว่าคุณแม่ถือหางอยู่รึ อย่านึกว่ากลัว แต่ที่ฉันยังให้แกอยู่เพราะฉันรับปากพ่อแก มันสาบานเอาไว้ให้ฉันยอมให้แกอยู่บ้านนี้ไปจนตาย ฉันจะให้แกอยู่และโขกสับแกให้เจ็บช้ำปวดร้าวไปจนตายจากกัน จำไว้”
ขุนภักดีเดินหนีไป เนียนสะอื้นเพราะกลั้นไม่อยู่ ท่านขุนหยุด
“จะมานั่งพิราบรำพัน รอให้ไอ้ผีนรกตัวไหนมันมาลอบฆ่าเอาอีกใช่ไหม กลับขึ้นเรือนเดี๋ยวนี้ แพศยาแล้วยังโง่เกิดมาไม่เคยพบเห็น”
ขุนภักดีหันกลับมาลากแขนเนียนปลิวติดตัวไป เนียนทั้งสุขใจและเศร้าใจ สุขที่ท่านขุนยังห่วงแต่เศร้าที่ท่านขุนด่านางแพศยา
เอกเดินลาดตระเวนตอนกลางคืนชะงักกึกกับภาพที่เห็นท่านขุนลากทึ้งเนียนแบบกระชากและได้ยินทุกคำพูด
“กระบวนดื้อต้องชนะไว้ก่อนไม่มีใครเกินท่านขุน เกลียดตัวกินไข่ เกลียดปลาไหลกินน้ำแกง เนียนหนอเนียนเมื่อไหร่จะเปิดเผยความจริงกันได้สักทีหนอ”
เอกยิ้มน้อยยิ้มใหญ่
ขุนภักดีกระชากลากทึ้งเนียนมาถึงหน้าเรือนทองจันทร์ แล้วปล่อยผลักเต็มแรง
“ช่างหาเรื่องดีนัก อยากจะแหม... ทำยังไงมันจะสาสมนัก”
เนียนโซเซจะขึ้นเรือน ขุนภักดีเกิดนึกวูบอะไรขึ้นมา หันมากระชากเนียน พอเนียนหันมาท่านขุนจ้องตาเนียนเขม็ง เนียนหลบตา ท่านขุนมองเนียนนิ่งนาน
ภาพตอนเจอเนียนตั้งแต่ครั้งแรก จนเกิดเป็นความรัก กระทั่งตอนเชยคางเนียนอย่างหลงรักผุดขึ้นมาในหัว
ท่านขุน ลืมตัวลูบแก้มเนียน เนียนนิ่งขึงทำอะไรไม่ถูก
ขุนภักดี รู้สึกตัวรีบผละออกมาแล้วเดินกลับอย่างรีบร้อนรู้สึกอายเสียหน้า แต่ไม่วายเอ็ดส่งท้าย
“ไม่ต้องเอาไปโพนทะนาที่ไหนล่ะว่ามาเจอฉันคืนนี้”
เนียนยืนนิ่งลูบแก้มตัวเอง เผลอตัวเช่นกัน แล้วยิ้มอย่างมีความสุข
วันต่อมาเอกมารายงานเรียมเรื่องที่พบเห็น
“พี่เทพเขาปากแข็ง ดื้อรั้นดันทุรังเป็นที่สุด ตราบใดที่ไม่มีหลักฐานเด่นชัดซึ่งตัวเขาได้ประสพพบเอง เขาจึงจะเชื่อ ก็ยังดีที่ยังรู้สึกห่วงเนียน”
“ก็ท่านรักของท่านนี่ขอรับ”
“ฉันก็รู้สึกผิดมหันต์ที่ไปขอเอาลูกเนียนมาเลี้ยงแต่ไม่อาจเลี้ยงได้ดีเท่าเนียน ทำไมหนอนายเอก”
“เธอถูกตามใจมากเกินไป เธอถูกฝังหัวในสิ่งผิดจากคุณนายสนมาตั้งแต่เล็กจนโต”
“แล้วนี่เขาหายไปไหนหรือว่า...”
“ขอรับ ไปอยู่เรือนคุณสนอีกแล้วขอรับ นางใจยักษ์กันทั้งนายทั้งบ่าวขอรับ”
เรียมมีสีหน้าอ่อนใจ
“ไม่อยากให้ไปเล๊ย แต่มันห้ามไม่ทันเสียแล้ว ฉันผิดเองคนเดียวทั้งนั้น”
เรียมสะท้อนใจจนน้ำตาคลอ
ฟากสนกับช้อยกำลังสุมหัวยุแยงทานตะวันอย่างหนัก
“หนูอี๊ดว่ายน้ำเป็นไหมคะ” สนถาม
“ไม่เป็นดอกค่ะ แม่สน”
“แล้วอีเด็กติ๋วเล่าคะ” ช้อยซัก
“มันก็ว่ายไม่เป็นเหมือนกันค่ะ”
ทานตะวันมองสองคนด้วยแววตาสงสัย สองคนสบตากันยิ้มพึงพอใจ
ส่วนบนเรือนทองจันทร์ ทั้งหมดกำลังเล่นไพ่ตองกันอยู่ มีทองจันทร์เป็นหัวโจก ส่งเสียงดังเอะอะเฮฮาอยู่คนเดียวอย่างเบิกบานใจ
“ผ่อง อ้าว ตาเทิดอย่าเม้มเงินย่าสิ”
“เงินผมต่างหากครับ คุณย่า” เทิดศักดิ์ขยิบตากับแดงน้อย
“เหลวไหล เงินย่าในเชี่ยนหมากหายไปไหนร้อยนึง โอ๊ย เนียนแกทิ้งไพ่ผิดอีกแล้ว มือถือไพ่ แต่ตาดันไพล่ไปจ้องแต่พ่อแดงมาก”
“ขอประทานโทษเจ้าค่ะ”
“โฮ้ย ฉันตาลายยัยติ๋วกับพ่อแดงมากหน้าเหมือนกันจนแทบจะเรียกชื่อผิดคิดว่าพ่อแดงมากใส่วิกผมแล้วยัยติ๋วไปตัดผมทรงผู้ชาย อ้าวอย่ามัวแต่คิดยัยติ๋ว รีบทิ้งไพ่”
“ค่ะ เอ้อ หนู หนูกลัวทิ้งผิดเหมือนแม่เนียนเจ้าค่ะ”
“พ่อแดงมากค่อยยังชั่วหน่อย หัวไวแถมไม่โกงไม่เม้มเงินของย่า”
“ผมไม่กล้าดอกครับ คุณย่า”
เนียนมักชำเลืองมองแต่แดงน้อย
“คุณแดงน้อยว่ายน้ำเป็นไหมคะ”
“เป็นครับน้าเนียน ที่โรงเรียนประจำของผมสอนให้น่ะครับ น้องติ๋วว่ายน้ำเป็นหรือเปล่าครับ”
ทองจันทร์ขัดขึ้นอีก “มันจะไปเป็นอะไร้ ทั้งบ้านนี่แหละถ้าเรือล่มก็จมตายกันหมดยกลำ”
“แม่สนว่ายเป็นครับ แม่สนเป็นคนสอนผมว่ายน้ำตอนเด็กๆ ด้วย”
“ย่ะ แม่เรามันเก่งไปหมดทุกประการ”
ทองจันทร์ประชดกรายๆ เนื้อทองยิ้มๆ ไม่ทันได้ตอบคำถามเพราะทองจันทร์แย่งตอบก่อนทุกครั้ง
ฟากสนกำลังสอนทานตะวันให้ว่ายน้ำอยู่ตรงลำคลองลับตาคน ห่างบ้านออกไป
“ต้องปิดเป็นความลับมากที่สุดนะคะ”
“ค่ะ” ทานตะวันตีโป่งด้วยผ้าถุงเอาไว้ “แล้วกี่วันหนูจะว่ายน้ำเป็นคะ”
“สองสามวันก็เป็นแล้วค่ะ”
“ง่ายขนาดนั้นหรือคะ”
“เอาพอแค่ดำน้ำเป็นประคองตัวได้ก็พอค่ะ”
“ว่ายไม่แข็ง ประคองตัวนานเข้า หนูไม่จมน้ำตายหรือ”
“ไม่ทันจมน้ำตายดอกค่ะ ตะโกนเข้าสิค่ะ ว่าช่วยด้วย ช่วยด้วย แม่สนคอยทีอยู่ จะรีบมาช่วยทันทีค่ะ”
“ค่อยยังชั่วค่ะ เอ้อ แล้วอีเด็กติ๋วเล่าคะ มันมิตายหรือคะ”
“ก็เอาไว้บอกทีหลังนะคะ”
“ทำไมคะ”
“บอกตอนนี้หนูอี๊ดก็ตีหน้าไม่สนิทสิคะ เพราะหนูอี๊ดเก็บความรู้สึกไม่เป็น มันจะรู้ทันเอาค่ะ หน้าที่หนูตอนนี้ รีบไปแสร้งทำดีกับมันต่อหน้าคุณย่า ต่อหน้าพี่แดงน้อยและคนอื่นๆ”
“ค่ะ ว่าแต่ว่าเที่ยวนี้มันพินาศแน่คะคะ หนูเกลียดมันเข้าไส้เข้าพุงเข้ากระดูกดำ”
ทานตะวันกระชากกุหลาบสวยงามมาฟาดๆๆ แล้วกระทืบๆๆ สนยิ้มพึงพอใจ
“ไปทำดีกับมันสามวันจนมันตายใจแล้วเราจะมาเริ่มตามแผนใต้ดินของเราค่ะ”
สนเสี้ยมทานตะวันพยักหน้ารับคำ
หลายวันต่อมา ทั้งหมดกำลังสนุกสนานมีทองจันทร์เป็นหัวโจกตามเคย
“เลิกๆๆๆ พวกนี้เล่นไพ่ไม่เก่ง แพ้ฉันตลอด นางกบ นางแมว ให้มาเล่นไพ่ไม่ได้ให้มานั่งหลบ เดี๋ยวขว้างหัวแตก”
สองคนสะดุ้ง ไพ่หล่นจากมือตกกระจาย
“เจ้าค่ะ”
“ใครว่าพวกเขาเล่นไม่เก่ง แต่เขายอมให้คุณย่าชนะต่างหากครับ” เทิดศักดิ์เย้า
“อ้าว มาแขวะย่า จนได้ ไม่เอาละ มาเล่นผลัดกันเล่าเรื่องสนุกกันดีกว่าแขวะ”
เนียนเอาแต่แอบมองแดงน้อย อย่างเป็นปลื้มคิดอยู่ในใจ
“ลูกของแม่สองคนร่าเริงแจ่มใสอยู่ใกล้แม่ แต่..คุณหนูอี๊ดของแม่ ทูนหัวลูกอยู่ไหนกัน”
ขาดคำทานตะวันเดินเข้ามา โปรยยิ้มหวานไปทั่วบ้าน ทุกคนมองหน้ากันเลิ่กลั่ก แมวกับกบสะกิดกัน
“น้ำท่วมหลังเป็ดแน่ๆ แกเอ๊ย”
“คุณหนูอี๊ดยิ้มให้เนียนกับหนูติ๋ว ลามปามมาถึงข้ากับเอ็ง”
ขณะที่ทุกคนเงียบรอดูทีท่า ทานตะวันก็ผวาไปกราบที่ตักทองจันทร์แล้วต่อด้วยกอด ทองจันทร์ใจละลาย
“อะไรกันนี่”
“จะมีอะไรกันคะ ก้อหนูมากราบขอโทษ คุณย่าที่ปากไม่ดีวันก่อนค่ะ ยกโทษให้หนูนะคะ”
“ย่าจะไปโกรธหนูทำไม ย่าเห็นอะไรไม่ถูกต้องก็ต้องตักเตือน”
“ขอบคุณค่ะที่เตือนหนู น้าเนียนจ้ะ ยัยติ๋วจ๋า”
เนียนกะเนื้อทองตะลึง
“คุณหนูอี๊ด”
เทิดศักดิ์เกาหัวแกรกๆ แมวกบมึน แดงน้อยสงบนิ่งดูทีท่า
“ตกอกตกใจอะไรไปได้ ฉันแรงไปมากเมื่อวันก่อน ฉันขอโทษน้าเนียนกับเธอด้วยนะจ๊ะ”
เทิดศักดิ์ส่ายหน้ามึนตึ๊บ
“เห็นทีวันพรุ่งนี้ดวงอาทิตย์จะย้ายไปขึ้นทางทิศตะวันตกซะแล้วนะแดงน้อย”
“มาร่วมสนุกกับพวกเราสิครับ น้องอี๊ด” แดงน้อยชวน
“ขอบคุณมากค่ะ ขอหนูสนุกด้วยคนนะคะคุณย่า”
ทองจันทร์ยิ้มหน้าบานมีความสุข เนียนหัวใจพองโต มองลูกสามคนนั่งเรียงกันสลอน แถมทานตะวันยิ้มหวานส่งให้อีก
เนียนเต็มตื้นน้ำตาซึมยิ้มไปป้ายน้ำตาไป
ส่วนสนคุยกับช้อยสั่งการเรื่องแผนร้าย
“ช้อย เอ็งรีบไปเช่าเรือเตรียมไว้ฆาตกรรมอำพรางอีสองคนนั่น”
“สองคน” ช้อยแปลกใจ
“ก็สองคนสิ แล้วเอ็งคิดว่ายังไง”
“ช้อยตามไม่ทันแผนคุณสนเจ้าค่ะ ก้อไหนว่าจะให้คุณหนูอี๊ดล่อให้นางเด็กติ๋วไปติดกับโดนท่านขุนเล่นงาน แล้วทำไมเลยเถิดมาเป็นฆาตกรรมอำพรางเจ้าคะ”
“แกคิดว่ามีโอกาสมากนักหรือจะปลิดชีวิตมันสองคน จะว่าไปอีเด็กอี๊ดนั่นมันเสี้ยนหนามใหญ่กว่าอีเด็กติ๋วเสียอีก เพราะสมบัติทั้งหมดของอีแก่กับพี่ขุนจะต้องแบ่งครึ่ง ระหว่างมันกับลูกเทิดศักดิ์ โอกาสมาถึงฉันจะรออะไร”
อ่านละคร อาญารัก ตอนที่ 12 วันที่ 20 เม.ย. 56
ละครเรื่อง อาญารัก บทประพันธ์ : จำลักษณ์ละครเรื่อง อาญารัก บทโทรทัศน์ : วรพันธ์ รวี
ละครเรื่อง อาญารัก กำกับการแสดง : จรูญ ธรรมศิลป์
ละครเรื่อง อาญารัก แนว ดราม่า
ละครเรื่อง อาญารัก ผลิต : บริษัทดีด้าวิดีโอ โปรดักชั่น จำกัด
ละครเรื่อง อาญารัก ควบคุมการผลิต : สยม สังวริบุตร
ละครเรื่อง อาญารัก ออกอากาศทุกวันจันทร์ และวันอังคาร เวลา 20.25 น. ทาง ช่อง 7 สีทีวีเพื่อคุณ
ที่มา manager