อ่านละคร มายาสีมุก ตอนที่ 17
ด้วยความคิดถึงและเป็นห่วงคีรินทร์ ไข่มุกย้อนกลับมาที่โรงแรม เห็นเขาพูดคุยกับตำรวจหน้าตาเคร่งเครียด คาดเดาว่าน่าจะมีเรื่องไม่ชอบมาพากล“ในเมื่อคนร้ายยืนยันเรื่องเงินค่าไถ่ เราต้องยอมทำตามไปก่อน คุณต้องขอกำหนดสถานที่ส่งเงิน เอาให้ ห่างจากชุมชน คนอื่นจะได้ไม่โดนลูกหลง” สารวัตรแนะนำ แต่คีรินทร์ตอบกลับอย่างหนักใจว่า
“ผมขอคิดก่อนเรื่องแผนย้อนรอยพวกมัน ไม่อยากให้แม่เสี่ยง”
“การที่คุณเดินเอาเงินไปแลกเองก็เสี่ยงไม่แพ้กันครับ ถ้าคุณยอมให้ทางเราช่วยเหลือ น่าจะเป็นวิธีที่ดีกว่า”
“ทุกอย่างมีโอกาสเกิดขึ้นได้ทั้งนั้น แต่ทางเราจะวางแผนให้รัดกุมและแม่นยำที่สุดครับ”
“ผมทราบครับ แต่ขอไปปรึกษาที่บ้านก่อน ยังไงก็ขอบคุณสารวัตรนะครับ”
“เป็นหน้าที่ของผมอยู่แล้วครับ ไม่ต้องห่วง ผมเชื่อว่าทุกคนจะต้องปลอดภัยกลับมาแน่นอน”
คีรินทร์นิ่งไป ในใจยังกังวล ไข่มุกแอบมองอยู่ห่างๆ ทั้งสงสัยและเป็นห่วง แต่ก็ไม่กล้าเข้าไปหา ตัดใจเดินจากมาด้วยใบหน้าเศร้าหมอง
ส่วนที่บ้านเช่าซึ่งนุชนารถกับวัฒนาจับมณี ชลลดา และภัททิมาคุมขังไว้ เวลานี้ทั้งสามคนร่างกายอ่อนล้า ข้าวปลาอาหารได้กินไม่ครบมื้อ ภัททิมาจะกินน้ำแก้กระหายก็โดนนุชนารถปัดขวดหล่นน้ำหกกระจาย เกิดมีปากเสียงกันเอ็ดอึง
“นังนุช...ทำบ้าอะไรของแก มาปัดขวดน้ำฉันทำไม ดูสิ เลอะเทอะหมดแล้ว”
“ก็อยากทำ มีอะไรมั้ย”
“ถ้าฉันขาดน้ำตายขึ้นมาทำไง ดูสิ ผิวเหี่ยวแห้งหมดแล้ว เอาน้ำมาให้ฉันเดี๋ยวนี้”
ภัททิมากรี๊ดลั่น ชลลดาทำท่าจะโวย แต่นุชนารถถลึงตาใส่เลยชะงักไป
“พอได้แล้วนุชนารถ เห็นแก่หลานฉันในท้องเถอะ” มณีโพล่งขึ้น
“ว่าไงนะ” นุชนารถเสียงเขียว หันขวับมองภัททิมาที่หน้าซีดไม่กล้าพูด “อย่าบอกนะว่าแกท้องกับรินทร์...
นังเมียน้อย แกท้องรึเปล่า...พูดมา”
ภัททิมาปากสั่นด้วยความกลัว มณีห่วงหลานรีบปรามนุชนารถ
“หยุดซะที ถ้าเขาแท้งจะทำยังไง ใจคอเธอทำด้วยอะไร”
“รักมันมากนักใช่มั้ย ดี จะส่งไปลงนรกกันทั้งบ้าน ได้เงินเมื่อไหร่พวกแกตายเป็นผีเฝ้าหลุมแน่”
“ได้เงินแล้วก็ต้องปล่อยตัวพวกเราสิ คิดจะฆ่าแกงกันได้ยังไง”
“ปล่อยเหรอ ฝันไปเถอะ ทั้งพวกแกทั้งไอ้เด็กในท้องนั่นไม่ได้เกิดมาแน่ ทุกคนต้องชดใช้ที่ทำกับฉัน”
นุชนารถทำท่าจะทุบท้องภัททิมา มณีรีบเอาตัวเข้าบัง นุชนารถยั้งมือแล้วหัวเราะอย่างคลุ้มคลั่ง ทำเอาทั้งสามคนหวาดผวา กลัวซี้แหงแก๋อยู่ที่นี่
ooooooo
คืนนั้น คีรินทร์กลับมาปรึกษาเขมทัตเรื่องที่วัฒนาเรียกเงินค่าไถ่ห้าสิบล้าน ซึ่งเขาเป็นห่วงความปลอดภัยของมณีกับสองแม่ลูกจึงยังไม่ตกปากรับคำวิธีของตำรวจ
“รินทร์ก็รู้ไม่ใช่เหรอว่าไม่มีสัจจะในหมู่โจร ถึงให้เงินไปก็ไม่แน่ว่าวัฒนาจะปล่อยแม่เขาออกมา แต่ถ้าเราร่วมมือกับตำรวจ อย่างน้อยพวกเขาก็ชำนาญเรื่องนี้มากกว่าเรา”
“แต่ผมกลัวว่าถ้าแผนพลาด ไอ้วัฒน์จะยิ่งโกรธ ผมเป็นห่วงแม่ครับ”
“พ่อก็เป็นห่วงไม่แพ้แกหรอก ถึงตอนนี้เราต้องยอมเสี่ยงแล้ว”
ฟังพ่อแล้วคีิรินทร์ถึงกับนิ่งไปอย่างหมดทางเลือก...
วันรุ่งขึ้น ไข่มุกได้ยินคนร้ายลูกน้องวัฒนาที่มาซื้อส้มตำพูดคุยกันเรื่องจับคนมาขังไว้บ้านท้ายซอย ด้วยความสงสัยทำให้ไข่มุกแกล้งเข้าไปขายส้มตำและได้เห็นพวกมณีที่พยายามขอความช่วยเหลือ แต่ลำพังตัวคนเดียวจึงช่วยใครไม่ได้แถมตัวเองยังโดนคนร้ายจับมาขังรวมกัน
เมื่อเห็นชัดว่าในบ้านมีทั้งมณี ชลลดา และภัททิมา ไข่มุกตกใจมาก ละล่ำละลักถามทุกคนว่าโดนจับตัวมาเมื่อไหร่ยังไง แทนที่จะตอบคำถาม ทั้งสามคนกลับดุด่าไข่มุกว่าเซ่อซ่าจนโดนจับได้ จะให้มาช่วยดันมาแย่งอากาศหายใจอีก
นุชนารถเดินเข้ามาแสยะยิ้มจ้องมองไข่มุกอย่างเกลียดชัง
“รนหาที่ตายจังนะแก โดนเขี่ยทิ้งแล้วยังอุตส่าห์อยากเป็นคนดีมาช่วยแม่ผัว นังพวกนี้มันเห็นหัวแกบ้างมั้ย นังโง่เอ๊ย”
“คุณลักพาตัวพวกคุณมณีมาทำไม”
“ไม่ใช่เรื่องของแก ไม่ต้องสะเออะถาม สอดรู้ สอดเห็นดีนัก อยู่ด้วยกันนี่แหละดีจะได้เก็บศพทีเดียว”
“เฮ้ย! จะจับฉันทำไม ไม่ได้เกี่ยวข้องอะไรด้วย” ไข่มุกทำเนียนจะเดินออกไป นุชนารถมือไวจิกผมเธอจนหน้าหงาย
“เพราะรินทร์รักแกไง ฆ่าแกด้วยก็ดี เขาจะได้รู้ว่า ความเสียใจเป็นยังไง จะได้รู้ว่าฉันเป็นบ้าแค่ไหนตอนที่โดนเขาทิ้ง”
“ปล่อยฉัน” ไข่มุกดิ้นรนขัดขืนและต่อสู้อย่างไม่ยอม พวกมณีส่งเสียงเชียร์ลั่นไปหมด นุชนารถสู้มือเปล่าไม่ไหวหันไปคว้าไม้มาฟาดไข่มุกล้มลง แล้วจะฟาดซ้ำแต่ถูกถีบจนหงายหลัง
ลูกน้องวัฒนาวิ่งพรวดเข้ามาทันเวลา ช่วยนุชนารถที่กำลังพลาดท่าเสียทีไข่มุก
“แสบมากนะน้อง เอ็งโดนแน่” มันกระชากไข่มุกอย่างแรง
นุชนารถตะเกียกตะกายลุกขึ้นมาเช็ดเลือดมุมปาก ปรี่เข้าหาไข่มุกอย่างแค้นมาก
“จับมันไว้แน่นๆ”
ลูกน้องล็อกตัวไข่มุกแน่นขึ้น นุชนารถมองอย่างอาฆาต เงื้อมือกะฟาดเต็มแรง ทันใดนั้นวัฒนาพรวดพราดเข้ามาจับมือห้ามไว้
“ปล่อย! ฉันบอกให้ปล่อยไง”
“ใจเย็น...นุชนารถ”
“ขอตบสักทีไม่ได้รึไง”
“รอให้ได้เงินก่อน แล้วคุณจะทำอะไรผมจะไม่ห้ามเลย”
ไข่มุกและพวกมณีหน้าซีดใจหายวาบ นุชนารถแสยะยิ้มมองมาทางไข่มุกอย่างฝากไว้ก่อน
ooooooo
อ่านละคร มายาสีมุก ตอนที่ 18
ไม่ทันข้ามวัน วัฒนาส่งรูปถ่ายตัวประกันที่ เพิ่มไข่มุกอีกหนึ่งคนไปให้คีรินทร์ ก่อนจะโทร.มาสำทับเรื่องเงินค่าไถ่ โดยขณะนั้นคีิรินทร์อยู่กับเขมทัตพอดี
“ได้ของที่ฉันส่งไปให้แล้วใช่มั้ย เตรียมเงินค่าไถ่ไว้พร้อมรึยัง ไอ้เพื่อนรัก”
“นายจับไข่มุกไปทำไม”
“ใครใช้ให้นังนี่มันแส่หาเรื่องอยากมาช่วยอดีตแม่ผัว ฉันเลยจัดให้อยู่ด้วยกันซะเลย อ้อ แล้วจะนัดวันรับเงินอีกที คอยรับโทรศัพท์ดีๆล่ะ”
“ปล่อยไข่มุกก่อน ไอ้วัฒน์ๆ” คีรินทร์เรียกไม่ทัน วัฒนาตัดสายไปแล้ว “ทำยังไงดีครับพ่อ”
เขมทัตถอนใจเฮือกใหญ่ บอกว่าเรื่องชักจะไปกันใหญ่แล้ว...
ครู่ต่อมา สองพ่อลูกนำรูปถ่ายนั้นไปให้พวกคธาดู จินจูเห็นแล้วแทบเป็นลม รำพึงรำพันเป็นห่วงไข่มุก สงสัยว่าไปอยู่กับพวกมณีได้ยังไง
“ไอ้วัฒน์บอกว่าไข่มุกจะไปช่วยแม่ผม แต่โชคร้ายโดนจับซะเอง”
“โชคร้ายก็เพราะคุณนั่นแหละ ไข่มุกไม่น่ารู้จักคุณเลย” จินจูพูดโพล่งอย่างอัดอั้น
“คุณจะว่ายังไงก็เอาเถอะ แต่ไม่ต้องห่วงนะครับ ยังไงผมก็ไม่ทิ้งเขาแน่”
“จะไม่ให้ห่วงได้ยังไง ไม่ใช่แค่เพราะเป็นไข่มุก แต่ที่ฉันห่วงเพราะเขาเป็นลูกฉัน”
จินจูระเบิดอารมณ์แล้วร้องไห้ คธากอดปลอบเธอ แทยอนมองด้วยความสงสาร
“ผมทราบว่าคุณเป็นห่วงลูก...เหมือนผมที่ห่วงภรรยา แต่ยังไงก็ใจเย็นๆก่อน เรื่องมาถึงป่านนี้แล้วอย่าโทษใครเลยครับ” เขมทัตพูดนิ่งๆแต่จริงจัง
จินจูเม้มปากแน่น จ้องเขมทัตแล้วพยักหน้าเนิบช้าก่อนหันไปสำทับคีรินทร์
“คุณต้องช่วยไข่มุกให้ได้ เข้าใจไหมคีรินทร์”
“ถึงผมจะเลิกกับเขาไปแล้ว แต่ผมก็ยังเป็นห่วง ผมสัญญาว่าจะทำทุกอย่างให้ไข่มุกกลับมาให้ได้”
“ดี ขอให้เขากลับมาแบบปลอดภัยได้เหมือนที่พูดเถอะ ไม่งั้นคุณเองนั่นแหละที่จะต้องเป็นคนที่เสียใจที่สุด” จินจูทิ้งท้ายเป็นปริศนาคาใจคีรินทร์...
ooooooo
อยู่นานวันเข้า มณีเริ่มปวดเมื่อยเนื้อตัว เอ่ยปากขอให้ลูกสะใภ้บีบนวดแต่ถูกปฏิเสธอย่างไม่ไยดี ไข่มุกเห็นแล้วสงสารจึงทำแทน แต่กลายเป็นว่าถูกชลลดากระแนะกระแหนอย่างหมั่นไส้
“ไม่ต้องมาเอาใจแม่ผัวคนอื่นหรอกย่ะ แหม...แค่นวดนิดหน่อยทำหน้าเขียวหน้าเหลือง สำออย ขี้เกียจนวดก็บอกมาเหอะ”
ไข่มุกหยุดมือแล้วมองหน้า ทำท่าพะอืดพะอมเหมือนจะอาเจียน ชลลดากรีดเสียงใส่อย่างรังเกียจ
“อย่าอ้วกแถวนี้เชียวนะยะ แค่นี้ก็เหม็นห้องเน่าจะแย่อยู่แล้ว”
“ถ้าไม่มีอะไรทำก็อยู่เฉยๆ พูดมากฉันหนวกหู”
ชลลดาอ้าปากค้าง อยากด่าคุณนายมณีเต็มแก่แต่ก็ทำได้แค่ขมุบขมิบแล้วสะบัดหน้าหนีไปทางภัททิมา... มณีจับมือไข่มุกออกให้หยุดนวด แต่หญิงสาวบอกไม่เป็นไร ตนนวดได้
“ดีขึ้นแล้วล่ะ ขอบใจมาก เฮ้อ ทำไมฉันไม่เคยเฉลียวใจนะว่าหน้าตาท่าทางอย่างเธอน่ะเหรอจะเป็นลูกขอทาน นี่ถ้ารู้ก่อนหน้านี้ว่าเป็นลูกปาร์คจินจูก็ดีสิ”
“คุณรู้?” ไข่มุกถามเสียงแผ่ว
“ใช่ แล้วก็รู้ด้วยว่าลูกชายฉันยังรักเธออยู่”
“ไม่หรอกค่ะ คนที่เขารักคือคุณลูกไก่”
“ย่ะ รักตายล่ะ ไข่มุกนะไข่มุก ทำไมซื่อขนาดนี้ ไม่รู้รึไงว่าที่แต่งคราวนี้เพราะความรับผิดชอบต่างหากล่ะ”
ไข่มุกมองหน้ามณีอย่างสงสัย มณีลอบมองภัททิมาทางหางตาและทำท่าอยากอธิบายเต็มแก่ แต่อดใจไว้ จนกระทั่งค่ำถึงแย้มให้ไข่มุกฟัง
“ที่ให้แต่งเพราะเห็นแก่เด็กที่กำลังจะเกิดมา เขาไม่ผิดอะไร ไม่ควรต้องรับรู้การกระทำของผู้ใหญ่”
ไข่มุกเผลอจับท้องตัวเองแล้วพยักหน้าอย่างเข้าใจ แต่แววตาสุดขมขื่น
“รินทร์เป็นลูกฉัน ไม่มีแม่คนไหนอยากให้ลูกเป็นคนไร้ความรับผิดชอบ ถ้าเธอมีลูกเมื่อไหร่...ก็คงเข้าใจ”
“หนูเข้าใจค่ะ” ไข่มุกเสียงสั่นเครือ มีอาการขย้อนเหมือนจะอาเจียน มณีแปลกใจถามว่าเป็นอะไร?
ระหว่างนี้เอง นุชนารถเยื้องย่างเข้ามาแววตาขวางๆ “โถ...เหม็นหน้ายายแก่นี่จนจะอ้วกเลยเหรอ น่าสงสารจริงๆ แกเจอแป๊บเดียวยังขนาดนี้ แล้วคิดดูสิว่าฉันต้องทนให้มันจิกหัวใช้มานานแค่ไหน ต้องทนปรนนิบัติเท่าไหร่ ทั้งแม่ทั้งลูก ฉันทั้งรักทั้งทุ่มเทเพื่อมันทุกอย่าง แต่พอจะแต่งงานกับลูกไก่กลับเฉดหัวฉันทิ้ง นี่ไงล่ะ ธาตุแท้ผัวคนดีของแกสองคน”
“เธอทำตัวเองต่างหาก ใครกันที่ฉีดยาลักพาตัวรินทร์ไปขัง เขาไม่แจ้งความจับก็ดีเท่าไหร่แล้ว ยังมีหน้ามาว่าลูกฉันอีก”
“หุบปาก! อย่าทำให้โมโหนะ ไม่งั้นได้ลงโลงแน่”
มณีหุบปากด้วยความกลัว กระถดหนีไปทางภัททิมากับชลลดา แต่โดนสองแม่ลูกผลักไสให้ไปตายใกล้ๆไข่มุก พวกตนไม่อยากโดนลูกหลง
“ชลลดา...ทำไมทำกับฉันอย่างนี้”
“ช่วยไม่ได้ เป็นใครก็ต้องเอาตัวรอด...เอาไปทำปุ๋ยเลย ฉันเป็นพวกเดียวกับเธอนะนุชนารถ นังคุณนายนี่ร้ายมาก พวกเราแม่ลูกก็โดนโขกสับสารพัด ฉันน่ะหมั่นไส้มันมานานแล้ว”
มณีอึ้ง เห็นธาตุแท้ของชลลดาก็วันนี้ ภัททิมาก็ใช่ย่อย พูดปาวๆเอาตัวรอด
“ลูกไก่ต้องปกป้องลูกในท้องนะคะ อย่าเข้ามาใกล้ เดี๋ยวหลานคุณแม่จะซวยไปด้วย”
มณีพูดไม่ออก มองสองแม่ลูกอย่างผิดหวัง นุชนารถเยาะหยันอย่างสะใจ
“ขนาดลูกสะใภ้ยังไม่เอา น่าสมเพชจริงๆ” ว่าแล้วทำท่าจะตบมณีให้หายแค้น แต่ไข่มุกร้องห้ามจนเธอชะงัก “แส่อีกแล้วนะนังไข่มุก อยากเจ็บตัวอีกใช่มั้ย”
“คุณท่านไม่เคยมีบุญคุณกับเธอเลยหรือไง อยู่กันมาตั้งหลายปี ให้เงินเดือน ให้เธอมีชีวิตสุขสบาย”
“อย่าไปฟัง นังนี่มันจะช่วยยายมณี” ชลลดากรีด เสียงเข้าข้างนุชนารถ หวังเอาตัวรอด
“ยังจำความดีที่เคยทำให้ได้ไหม ยังไงท่านก็เป็นผู้ใหญ่ ไม่นับถือก็อย่าทำร้ายกันเลย”
คำพูดของไข่มุกได้ผล นุชนารถลดมือลง มองมณีอย่างตัดพ้อ แววตาทั้งเคารพทั้งเกลียด
ooooooo
คืนเดียวกัน คธาตัดสินใจเข้ามาพบคีรินทร์ในห้องทำงานเพราะเห็นไฟยังเปิดอยู่ ถามเขาว่ายังไม่กลับ บ้านอีกหรือ?
“กลับไปก็นอนไม่หลับครับ ห่วงแม่ ห่วงไข่มุกด้วย”
“คุณกับคุณเขมทัตดูไม่แปลกใจเลยนะครับที่รู้ ว่าไข่มุกเป็นลูกผมกับจินจู”
“พอดีผมทราบก่อนหน้านี้แล้ว เขาเคยคุยกับผมตอนรู้เรื่องพวกคุณใหม่ๆ”
“เขาคงนึกเกลียดเราสองคนมาก”
“น้อยใจมากกว่าครับ ผมเองก็ไม่ดี แทนที่จะเป็นที่พึ่งกลับทำให้ผิดหวัง ก็หวังว่านายพิพัฒน์จะดูแลเขาได้ดี อย่าทำให้เสียใจเหมือนที่ผมทำ”
“คุณพิพัฒน์เกี่ยวอะไรด้วยครับ”
“คุณคธายังไม่รู้เหรอครับ...กลับมาเขาคงบอกคุณเอง เรื่องของเขากับนายนั่นน่ะ”
“บางอย่างที่รู้มาอาจจะไม่ใช่ความจริงอย่างที่
คุณคิด คุณต่างหากที่ยังไม่รู้เองว่า...” คธานิ่งไปอย่างลังเลว่าจะพูดดีหรือไม่เรื่องที่ไข่มุกท้อง
“ว่าอะไรครับ” คีรินทร์รุกเร่งอย่างสงสัย
“เอาเถอะ ต่อไปคุณก็จะรู้เอง แล้วก็จะให้รู้ ทุกๆเรื่องด้วย”
คธากลับออกไป ทิ้งความสงสัยไว้ให้คีรินทร์...แล้วไปบ่นกับจินจูว่า เราน่าจะบอกคีรินทร์เรื่องไข่มุกกำลังมีลูก
“อย่าเลย ในเมื่อลูกไม่อยากให้บอก ฉันก็จะเชื่อลูก”
“จนป่านนี้แล้วจะปิดอีกเหรอ คุณไม่สงสารหลาน สงสารคุณคีรินทร์ที่เข้าใจผิดบ้างหรือไง”
“หลานน่ะสงสาร แต่นายนั่นน่ะไม่ ถ้าลูกอยากบอกเขาคงบอกเอง ถ้าเราพูดไปเกิดไข่มุกโกรธขึ้นมาอีกจะทำยังไง แค่นี้ก็งอนเราจนถูกพวกนั้นจับตัวไปแล้ว อย่าให้ลูกเสียใจอีกเลย”
“ได้...ผมไม่บอกก็ได้ แต่คุณกับลูกอาจจะตัดสินใจผิดที่ทำแบบนี้”
ooooooo
อ่านละคร มายาสีมุก ตอนที่ 17-18 วันที่ 1 พ.ค. 56
ละคร มายาสีมุกบทประพันธ์ : ทวิตาละคร มายาสีมุกบทโทรทัศน์ : เอื้องอรุณ สมิตสุวรรณ, เทอดโชค เกียรติสุขเกษม, จุฑามาศ สาคร
ละคร มายาสีมุกกำกับการแสดง : ธีระศักดิ์ พรหมเงิน
ละคร มายาสีมุกแนวละคร : โรแมนติก - ดราม่า
ละคร มายาสีมุกผลิต : บริษัท กันตนา
ติดตามชมละคร มายาสีมุก ได้ทางช่อง 7 สีทีวีเพื่อคุณ
ที่มา ไทยรัฐ