อ่านละคร อาญารัก ตอนที่ 13/2 วันที่ 24 เม.ย. 56

อ่านละคร อาญารัก ตอนที่ 13/2 วันที่ 24 เม.ย. 56

“แกอย่าขัดคอ ถ้าอยากจะฟังต่อ ไม่เช่นนั้นฉันจะอ่านในใจ แกก็รู้ว่าแดงน้อยเขียนมาว่ายังไง สมน้ำหน้าไอ้คนไม่ยอมเรียนหนังสือ”
“ได้ทีขี่แพะไล่นะ อ่านต่อไปสิ”
แพรอ่านไม่คล่องอย่างเก่า เหมือนเด็กหัดอ่านหนังสือ “ที่นี่อากาศหนาวกว่าบางกอกมาก คิดถึงแม่แพรกับลุงโพล้งเป็นที่สุด ฝากบอกลุงสินด้วยว่าคิดถึงมาก อยากกินน้ำพริกปลาทูฝีมือแม่เหลือเกิน” อ่านมาถึงตอนนี้ แพรป้ายน้ำตา “แม่แพรควรบ่นก่นด่าลุงโพล้งให้มากๆ เรื่องที่แกชอบไปกินเหล้าเมายา อย่าให้มากเกินสมควรใช้งานแกให้หนักๆ จะได้ไม่มีเวลาเหลวไหล”

โพล้งขัดหู โพล่งขึ้นทันที “เฮ้ย นี่ไม่ใช่คำพูดแดงน้อยแล้ว ยัยแพรแกหลอกด่ากันนี่นา”
“ก็ฉันอ่านต่อเติมเอาที่คิดว่าแดงน้อยอยากจะเขียนตะหาก”
“ยัยแพรขี้โกง ยัยแพรแก่แล้วยังหาผัวไม่ได้ไม่มีใครยอม”

“ไอ้โพล้ง...เดี๋ยวเขวี้ยงด้วยฝาหมอข้าวหัวแตก”
โพล้งหัวเราะขำ

ส่วนทานตะวันแต่งตัวเป็นสาวปารีเซียง กำลังเรียนซอยผมให้ฝรั่งที่มาเป็นหุ่น ฝีมือชำนาญแล้ว

สามปีต่อมา
ที่หน้าวิทยาลัยการเรือน เนื้อทองเดินออกมาเจอเทิดศักดิ์ ที่มาจอดรถคันสวยรออยู่
“น้องติ๋ว”
“พี่เทิดศักดิ์สวัสดีค่ะ”
“พี่มารับไปฉลอง”
“วันเกิดหรือคะ”
“ดูนี่สิ” เทิดศักดิ์ชี้ดาวบนบ่า ซึ่งเพิ่มขึ้นมาเป็นสองดวง

สองคนนั่งรถมาด้วยกัน
“พี่เทิดศักดิ์เป็นร้อยตำรวจโทแล้ว ก้าวหน้าเร็วมากนะคะ”
“จ้ะ พี่เป็นหนุ่มประจำกองปราบ ที่โจรสยองขวัญ แต่สาวๆ หมายตาจ้ะ”
“พี่เทิดยอตัวเอง แต่พี่เทิดก็เก่งจริงๆ ค่ะ แม่เนียน กับคุณย่ายังชมเปาะ”
“ยังไม่จบจ้ะ พี่กำลังจะย้ายไปประจำที่สุพรรณบุรีแล้วจ้ะ”
“หรือคะ หนูก็กำลังจะสมัครไปเป็นครูที่สุพรรณเหมือนกันค่ะ”
“แดงน้อยก็กำลังจะกลับมา แต่ไม่รู้ว่าเขาจะมาอยู่สุพรรณไหม เพราะมหาบัณฑิตเกียรตินิยมจากนอกอย่างเขา ใครๆ ก็หมายตาอยากเอามาร่วมด้วย”
“ได้ยินคุณนายแม่มาบอกกับคุณย่า ว่า คุณหนูอี๊ดก็กำลังจะกลับมาเปิดร้านทำผมค่ะ”
เทิดศักดิ์ยิ้มเรียกเนื้อทองเสียงหวาน
“น้องติ๋วขา...”
เนื้อทองหันมายิ้มให้
“คะ”

เวลาต่อมา ภายในร้านอาหารตกแต่งในสไตล์สวยคลาสิคในบางกอก สองคนนั่งกินอาหารด้วยกัน เทิดศักดิ์สบตาเนื้อทองมองด้วยความรัก เนื้อทองยิ้มเขินๆ
“พี่มีอะไรจะบอก”
“เอ้อ บอกมาสิคะ”
“พี่ รักน้องติ๋วมากที่สุด”
“ทราบแล้วค่ะ ว่าพี่เทิดรักหนูติ๋วมาก พี่เทิดคอยปกป้องคุ้มครองหนูมา ตั้งแต่หนูจำความได้ จนกระทั่ง เอ้อ...เดี๋ยวนี้” เนื้อทองชักเริ่มเข้าใจในความหมาย
“และภายภาคหน้า จ้ะ น้องติ๋วครับ พี่ไม่ทราบว่าน้องติ๋วเข้าใจคำว่ารักของพี่เป็นเอ้อ... เป็นเช่นไร”
“เอ้อ...ก็เป็นแบบพี่น้องกันไงคะ” เนื้อทองพยายามเลี่ยง
เทิดศักดิ์แอบหันมาถอนใจเฮือกใหญ่
“น้องติ๋วเข้าใจผิดแล้วครับ”
อาหารมาพอดี
“หนูหิวมากเลยค่ะ เรามาฉลองยศร้อยโทพี่เทิดกันก่อนดีกว่านะคะ”

เทิดศักดิ์แอบถอนใจอีกเฮือก เนื้อทองทำก้มหน้าก้มตากิน
แดงน้อยกับเพื่อนใส่ชุดครุยรับปริญญาบัตรของมหาวิทยาลัย เสร็จแล้วออกมาถ่ายรูปด้วยกันกับเพื่อนๆ ถ่ายกับอาจารย์ฝรั่งบ้าง อาจารย์หลายคนมาจับมือแสดงความยินดีกับแดงน้อย

ขณะเดียวกันที่กรุงปารีส ฝรั่งเศส ทานตะวันกับเพื่อนๆ แต่งตัวสวยเป๊ะ ผมสวยนำสมัย ในงานรับประกาศนียบัตรจากอาจารย์ สีหน้ายิ้มแย้มแจ่มใส

เทิดศักดิ์ขับรถพาเนื้อทองกลับมาจากบางกอก หลังเรียนจบ มีเนียนรอรับอยู่ เนื้อทองลงมาจากรถมาไหว้เนียน
“แม่เนียนจ๋า หนูเรียนจบแล้ว รับประกาศณียบัตรแล้ว ไม่มีห่างจากแม่เนียนไปไหนอีกแล้วจ้ะ”
เนียนโอบกอดลูกไว้
“แม่ดีใจมาก ต่อไปนี้ เราไม่ต้องแยกจากกันอีกแล้วนะจ๊ะ”
“สวัสดีครับ น้าเนียนครับ ผมอีกคนที่ไม่ต้องแยกจากใครที่นี่ เช่นกัน”
“คุณเทิดศักดิ์จะเลิกเป็นตำรวจแล้วหรือคะ”
“ผมจะย้ายมาประจำการที่นี่ครับ ผมจะมาจับเสือหนักตามที่ตั้งใจไว้”
เนียนใจหายวับ
“เอ้อ..หนูติ๋วจ้ะ รีบไปกราบคุณท่าน เรียนท่านว่าหนูเรียนจบแล้วเถิดจ้ะ”
“ไป..พี่ก็จะไปกราบด้วยคน ผมจะถือกระเป๋าให้น้องติ๋วด้วยครับ”
พูดจบเทิดก็ฉวยกระเป๋าของเนื้อทองรีบเดินไปกับสองแม่ลูก
ช้อยแอบมอง
“อีสองแม่ลูกนี่มันเสน่ห์แรงเหลือเกิน”
ช้อยรีบผละไปฟ้องสน

ฟากสนนั่งวางมาดคุณนายเหมือนรอใครอยู่ ช้อยพรวดเข้ามา
“พรวดพราดเข้ามาทำไม แก่แล้วนะแก กิริยามารยาทยังกุ๊ยไม่เลิกสักที”
“ก็ช้อยมีเรื่องร้อนใจแทนคุณสนมาบอกนี่คะ”
“มีอะไรอย่ามากวนอารมณ์เบิกบานของฉัน ฉันกำลังนั่งรอดูดาวบนบ่าดวงที่สองของลูกเทิดศักดิ์ จะรับขวัญที่ลูกกลับมาประจำที่บ้านเรา”
“ทั้งดาวทั้งคนบินปร๋อไปกับอีสองแม่ลูกนั่นแล้วค่ะ”
สนรู้ทันที “อีเนียน อีติ๋ว”
“ค่ะ พากันเสนอหน้ากราบคุณท่านกันแล้วค่ะ”
“มันชวนลูกฉันละสิ”
“ไม่ได้ชวนด้วยคำพูดหรอกค่ะ แต่ชวนด้วยทีท่า ค่ะ” ช้อยสอพลอตามสันดานคนใจชั่ว
“มันยั่วยวนลูกฉัน” สนตาวาววับ
“ต้องตัดไฟแต่ต้นลม โดยเร็วซะแล้ว ไปเรือนคุณท่านค่ะ”
“โง่หรือแก อีแก่นั่นมันเกลียดฉันจะเป็นจะตาย ประจบมันเท่าไหร่ก็หลอกมันไม่สำเร็จ ฉันต้องวางแผนดีๆ ไม่ให้ลูกชายฉันไปเอานังติ๋วมาเป็นสะใภ้”
สนวางแผนอีกแล้ว ลืมคำพูดหนักสนิทว่าอย่าเล่นงานสองคน
“ลืมคำพูดเสือหนักแล้วหรือคะ คุณสน”
“ฉันมีวีธีน่า ไม่ทำโฉ่งฉ่างเหมือนเมื่อก่อนแล้ว”
ช้อยพยักหน้า

ขณะที่ทองจันทร์กำลังคลี่ผ้าปูโต๊ะ ซึ่งเนื้อทองถักให้อย่างสวยงามตรงหน้า
“สวยมากฝีมือละเอียดมาก หนูติ๋ว ย่าจะเอามาปูโต๊ะรับแขกบ้านเรา”
“ยังมีอีกเจ้าค่ะ คุณย่า หนูถักเสื้อหนาวมาให้คุณย่าใส่หน้าหนาวด้วยเจ้าค่ะ”
เนื้อทองหยิบเสื้อหนาวถักสีครีมสวยงามออกให้ดู ทองจันทร์รีบรับมาดูดีใจมาก
“ปลื้มใจมาก ปลื้มใจที่สุด มัวแต่ทำให้ย่าแล้วทำให้แม่หรือเปล่า”
“ทำสิเจ้าค่ะ ทำให้คุณนายแม่ด้วยเจ้าค่ะ”
เทิดศักดิ์เข้ามาเหล่ ถามยิ้มๆ
“แล้วของพี่เล่าครับ”
“อ้าว เรามาเกี่ยวอะไรกับเขาด้วยหือ ตาเทิดศักดิ์ ตลกเอาของเขานี่นา”
“คุณเทิดศักดิ์ไม่ไปกราบคุณแม่ก่อนหรือคะ”
“ผมอยากกราบคุณย่าก่อนนี่ครับ ผมคิดถึงคุณย่า อยากมากอดให้หายคิดถึง”
เทิดศักดิ์กอดทองจันทร์แถมจูบแก้มอีกฟอดใหญ่ ทองจันทร์หัวเราะชอบใจ
“วุ๊ย ตาเทิดทำแก้มย่ามีราคีตอนอายุจะเจ็ดสิบ อย่ามาประจบเปลี่ยนอีกหรือน่ะ”
“หรือว่าคุณย่าไม่ดีใจที่ผมติดสองดาวบนบ่าแล้วนะครับ”
ทองจันทร์เขม้นมองแล้วยิ้มปลื้มใจ
“จริงแฮะ ย่าดีใจด้วยนะ จะเอาอะไรล่ะ”
เทิดศักดิ์มองเนื้อทอง แล้วยื่นหน้าไปกระซิบหญิงชรา
“เป็นเถ้าแก่ขอผู้หญิงให้ผมครับ”
ทองจันทร์ตีแขนดังเพี๊ยะ
“เหลวไหลน่า”
“จริงๆ นะครับ”
“เขารู้ตัวแล้วรึ”
“กึ่งๆ ฮะ”
“ไปพูดกับเขา กับแม่เขาให้รู้เรื่องก่อนแล้วย่าจะจัดการให้ ไป ไป๋ ไปหาแม่เรา ป่านนี้มันนั่งสาปแช่งย่ากับสองคนนี้แล้ว โทษฐานแกมาเรือนย่าก่อนไปหามัน”
“น้องติ๋วจะไปสมัครเป็นครูโรงเรียนไหนพี่จะพาไปเองนะครับ”
เทิดศักดิ์หัวเราะไม่เดือดร้อน แล้วถอนตัวเดินลงเรือนไป

ทองจันทร์ส่ายหน้า เนียนกับเนื้อทองยิ้มมองตาม
สนวิ่งถลามาโอบกอดเทิดศักดิ์ น้ำตาย้อยน้ำตาร่วงแสร้งร้องไห้ดีใจเวอร์

“มาถึงบ้านทั้งทีไม่รีบมาหาแม่ ปล่อยให้แม่ตั้งตารอ แม่คิดถึงนะ แม่อยากเห็นดาวบนบ่าสองดวงของลูก”
“ขอบคุณครับ คุณแม่สน เอ้อ คุณแม่ดีใจจริงๆ หรือดีใจไปอย่างนั้นครับ”
“เอ๊ะ...ทำไมพูดกับแม่แบบนี้ แม่เสียใจนะ” สนค้อนวงใหญ่
“ผมกลัวใจคุณแม่สน ผมจับได้สองครั้งแล้วว่าคุณแม่สนโกหกผม”
“โกหกอะไรกัน”
“เรื่องแรก เรื่องนายแช่มลูกชายยัยช้อย คุณแม่ก็โมเมมาว่าเขาเป็นญาติผม สามปีก่อน คุณแม่ก็ปดว่าลุงสินเป็นญาติเรา”
“เอ๊ะ..นี่จะมาจับผิดแม่ทำไม ก้อ...”
“ก้อเขาไม่ได้เป็นญาติเรา และเขาก็ไม่ได้อยู่สวนแตง ผมไปสืบมาแล้ว”
“นี่แกจ้องจับผิดแม่มาเป็นปีๆ แกเกลียดแม่มากนักหรือ” สนน้อยใจจริงๆ
“ผมรักคุณแม่สนมาก ผมเทิดทูนคุณแม่ที่สุด แต่ผมไม่เข้าใจว่าทำไม คุณแม่สน มีลับลมคมนัยปิดบังอะไรมากมาย ลุงสินคนนั้นเป็นอะไรกับเรากันแน่ครับ คุณแม่”
สนหน้าซีด ตอบไม่ถูก
“ก็เป็นคนรู้จักธรรมดาทั่วไป แต่แม่ อาจจำผิดว่าเขาอยู่สวนแตง พอใจหรือยัง”
“ยังครับ ที่ลุงสินคนนั้นบอกว่าแม่กับเสือหนักเหมือนเคยรู้จักกันนั่นเล่าครับ ผมอยากทราบความจริง”
จู่ๆ สนทำทีเหมือนจะอาเจียนอีก อ๊วกจนจะเป็นลม
“โอ๊ย ปวดหัว ปวดหัวคลื่นไส้อยากอาเจียน”
แล้วสนก็ทำท่าจะเป็นลมล้มลงไป
“คุณแม่”
ช้อยปราดออกมา ร้องเสียงดัง
“คุณสน คุณสนเป็นลมบ้าหมูค่ะ เครียดมากชักเลยนะคะ”
สนรับลูกหรี่ตามองช้อย แล้วชักเอาๆ อย่างสมบทบาท
“คุณแม่”
เทิดศักดิ์ปล่อยสนให้ช้อยแล้วพรวดออกไป
“จะทิ้งคุณแม่ไปไหนคะ คุณเทิดศักดิ์” ช้อยนักแสดงสมบทเรียกไว้
“ฉันจะไปตามคุณหมอ”
“ไปตามทำไมคะ ทิ้งไว้ตรงนี้กลับมาอาจไม่ทันการนะคะ”
เทิดศักดิ์ละล้าละลัง แล้วหันกลับมาอุ้มสน
“จะอุ้มคุณแม่ไปไหนคะ” ช้อยตาเหลือก
“อุ้มไปให้หมอตรวจ จะได้ไม่ต้องทิ้งคุณแม่สนไว้กับช้อย”
เทิดศักดิ์อุ้มสนออกไป ช้อยเอามือลูบอกใจหายใจคว่ำ สนหันกลับมามองหน้าช้อยตาเขียวพูดไม่มีเสียง
“อีสาระแน”

หมอที่มาตรวจรักษาคนของบ้านภักดีภูบาลเป็นคนตรวจสน กำลังมองสนตรวจหัวใจ วัดความดัน สนไม่กล้าชักตรงหน้าหมอเพราะกลัวจับได้
เทิดศักดิ์วางหน้าสงบนิ่ง
“คุณแม่ผมเป็นอะไรมากไหมครับ”
“หมอยังไม่แน่ใจ ว่าแต่หมวดแน่ใจหรือครับว่าคุณแม่ชัก”
“ครับ ชักกระแด่วๆ เลยครับ”
“แปลกมาก”
“สงสัยว่าโรคลมบ้าหมอของคุณแม่จะกลัวหมอ เลยหยุดชักเอาดื้อๆ หรือว่ามีใครมาทำคุณไสย์ใส่คุณแม่”
“หมอไม่เคยเรียนรู้ทางนี้ มาก่อน แต่หมอไม่เชื่อหรอกว่าคุณไสย์มีจริง”
“สรุปว่าคุณแม่ปลอดภัยแล้ว ผมพาคุณแม่กลับบ้านได้แล้วใช่ไหมครับคุณหมอ”
“ครับ”
“แต่คุณแม่ยังไม่ฟื้น หรือว่าคุณแม่จะหลับไปแล้ว”
สนแอบปรือตาอย่างหงุดหงิด
“หรือจะพาไปนอนพักที่โรงพยาบาลสักคืน”
สนรีบปรือตาขึ้นมาทำงงงวย
“ที่นี่ที่ไหน”
“คลินิกคุณหมอประจำบ้านเราครับ คุณฟื้นแล้ว คุณหมอบอกว่าคุณแม่ปกติดี เรากลับบ้านเถิดครับ”
สนทำเงอะงะ เทิดศักดิ์ประคองแม่ลงจากเตียงพยาบาล สนแอบทำหน้าจะบ้าตาย

ที่เรือนครัวคุณนายทองจันทร์ สองแม่ลูก กำลังจัดอาหารให้ทองใส่บาตรพระ จัดดอกไม้ให้ด้วย
“เก่งจริงลูกสาวแม่”
“หนูมีพื้นฐานดีก่อนไปเรียน เพราะมีครูดีคือแม่เนียนไงจ้ะ หนูถึงเรียนรู้ได้เร็วมากจนอาจารย์ชม”
“หนูจัดเสร็จแล้ว รีบไปรับคุณท่านไปที่ท่าน้ำนะลูก แม่จะเอาถาดอาหารตามไป”
“จ้ะแม่เนียน”
พอเนื้อทองเดินออกไป เนียนจัดของเสร็จถือถาดสนเดินเข้ามา
“ประจบสอพอตอกลั่นกันดีแท้ๆ ทั้งแม่ทั้งลูก”
“ขอตัวก่อนค่ะ ฉันจะเอาของไปให้คุณท่านใส่บาตรที่ท่าน้ำ”
“มันเรื่องของแก แต่เรื่องของฉัน มันสำคัญมาก”
“อะไรหรือคะ”
“แกกับลูกของแก กำลังจะมาจับลูกเทิดศักดิ์ ของฉัน ยอมรับมาสิ”
“ลูกฉันเพิ่งเรียนจบ กำลังจะไปสมัครงาน ไม่มีเวลามานั่งคิดเรื่องจับใครหรอกค่ะ”
สนแว้ดใส่
“โกหก แก้ตัวน้ำขุ่นๆ แกผ่านโลกมามีผัวไปกี่คนแล้ว แกดูไม่ออกหรือว่าลูกฉันกับลูกแกคิดอะไรกันอยู่”
“ลูกฉันและลูกคุณโตมากพอที่จะรู้ว่าอะไรควรอะไรไม่สมควร ค่ะ” เนียนว่า
“ถ้าอย่างนั้น ขอบอกกับแกเอาไว้ตรงนี้ว่า ลูกแกต่ำต้อยเกินกว่าจะมาเป็นคุณนายของลูกชายชั้น และแกก็ชั่วร้ายแพศยาไม่มีราคาจะมาเป็นแม่ยายลูกชายฉัน”
เนียนตกใจมาก
“คุณสน”
“แกมันจองล้างจองผลาญฉันมานานเต็มทนแล้ว ทุกวันนี้ฉันสาปแช่ง ให้ไอ้เสือหนักชู้ของแก โดนลูกชายฉันจับตาย อยู่ทุกวัน”
เนียนยืนอึ้งพูดไม่ออก สนเดินออกมากระแทกเสียงถาม อาหารใส่บาตรตกกระจาย แมวสวนเข้ามาพอดี
“ว๊าย”
แมวถูกสนผลักเซไปจนเกือบล้ม
“อีพวกนกสองหัว ช่วยลูกพี่แกเก็บของใส่ถาดไปให้เจ้านายแกใส่บาตรสิ”
สนสะบัดตัวเดินหนีไป แมวมองตาม โกรธแทนเนียน
“คางคกขึ้นวอ สักวันจะตกวอตาย”

ส่วนเนียนได้แต่เม้มปากแน่นอย่างคับแค้นใจ
ขณะนั้นทองจันทร์กับเทิดศักดิ์ นั่งรอกินอาหารที่เนียนกะเนื้อทองจัดหาอยู่บนเรือน เทิดศักดิ์พูดประจบเอาใจ

“ผมอยากกินข้าวกับคุณย่า”
“โกหก..แกอยากกินกับคนอื่น แต่ดันเอาชื่อย่ามาอ้างเพื่อให้ตัวแกดูดีดูรักย่า หาคะแนนแบบขี้โกงนี่นา” ทองจันทร์รู้ทัน
“แหม คุณย่าครับ ผมน่ะรักคุณย่า กลัวเกรงคุณย่ามากกว่าใครในบ้านนี้นะครับ”
“ย่ะ...ลองใครในบ้านนี้ไม่กลัวย่าสิยะ เห็นดีกัน เออ แม่แกแน่ะ มันอาจแกล้งกลัวย่าไปงั้นๆ แหละ แกโตแล้วเตือนแม่แกบ้าง เลิกอาฆาตบาดหมาง คนโน้นคนนี้สักที”
“ครับ...คุณย่าผมเตือนแล้วหลายครั้ง”
“โดยเฉพาะ นังต้นห้องนั่น ย่าว่ามันงูเห่าชัดๆ ระวังมันจะทรยศแม่แกสักวัน”
“นั่นผมก็เตือนแล้วเตือนอีก แต่คุณแม่ท่านรักของท่าน ผมทำอะไรไม่ได้ต้องให้คุณแม่เจอเองเถิดครับ แต่เชื่อขนมกินได้ ไม่มีใครเก่งเกินคุณแม่ นอกจากคุณย่า คุณย่าเก่งที่สุด”
“เอ้า แกละมันช่างพูด นี่ ทำไมไม่ขอย้ายมาอยู่อำเภอเมืองบ้านเราสักทีเล่า ย่าไม่อยากให้แกเดินทางข้ามอำเภอตอนกลางคืน เกิดมีเหตุร้ายอะไรขึ้นมา ใคร๋จะช่วยทัน”
“เหตุร้าย มากๆ ก็น่าจะเป็นเรื่องเจอเสือหนักเข้าแหละครับ”
เนียนกับติ๋วถือสำหรับอาหารเข้ามาพอดีได้ยินท้ายประโยคว่าเสือหนัก เนียนหน้าเสีย เนื้อทองก็จ๋อยแอบมอง
หน้าแม่แล้วสงสาร
ทองจันทร์แอบหยิกเทิดกระซิบดุ “พูดจาเอะอะมะเทิ่งไม่ดูตาม้าตาเรือ พูดจาให้คนอื่นสะท้อนหัวอก มาเนียน ยายติ๋วเอาอะไรมากิน มามานั่งกินด้วยกัน”

อ่านละคร อาญารัก ตอนที่ 13/2 วันที่ 24 เม.ย. 56

ละครเรื่อง อาญารัก บทประพันธ์ : จำลักษณ์
ละครเรื่อง อาญารัก บทโทรทัศน์ : วรพันธ์ รวี
ละครเรื่อง อาญารัก กำกับการแสดง : จรูญ ธรรมศิลป์
ละครเรื่อง อาญารัก แนว ดราม่า
ละครเรื่อง อาญารัก ผลิต : บริษัทดีด้าวิดีโอ โปรดักชั่น จำกัด
ละครเรื่อง อาญารัก ควบคุมการผลิต : สยม สังวริบุตร
ละครเรื่อง อาญารัก ออกอากาศทุกวันจันทร์ และวันอังคาร เวลา 20.25 น. ทาง ช่อง 7 สีทีวีเพื่อคุณ
ที่มา manager