อ่านละคร คุณชายเลี้ยงหมู คุณหนูเลี้ยงแกะ ตอนที่ 4 วันที่ 18 เม.ย. 56


อ่านละคร คุณชายเลี้ยงหมู คุณหนูเลี้ยงแกะ ตอนที่ 4 วันที่ 18 เม.ย. 56

ม่านหมอกรับถุงมะยมเอามือจับหัวที่ตะวันฉายขยี้เมื่อครู่นี้เหมือนจะซึมซับความรู้สึกยิ้มเขินๆ เดินกลับไป

แต่เพราะถุงรั่ว มะยมร่วงไปตามทางจนเกือบหมด พอม่านหมอกรู้ตัวก็เดินเก็บมะยมย้อนมาตามทาง

ผจญแบกจอบจะไปทำงาน เห็นมะยมตกอยู่ก็หยิบกินเปรี้ยวจนหน้าเบ้ แต่ก็อร่อยเก็บไปตามทางจนไปเจอกับม่านหมอกเข้า ม่านหมอกทวงว่านั่นมะยมของตน ทันใดนั้นเสียงพรรณรายก็แจ๋ขึ้น หาว่าสองคนทำอะไรกัน ถูกม่านหมอกด่าว่าคิดต่ำๆ ส่วนผจญทั้งตกใจและไม่ สบายใจ รีบขอโทษม่านหมอก ถูกเธอปามะยมใส่หน้าแล้วเดินกลับไป


พรรณรายเดินไปเจอเผ่าพงศ์กับม่านเมฆกำลังเล่นหมากฮอสกันอยู่ ก็เข้าไปถามหาภูวนัย พอรู้ว่ายังไม่กลับและถูกม่านเมฆกวนประสาทว่าเขาสองคนคงกำลังทำธุระกันอยู่ ก็อาละวาดกระทั่งล้มกระดานหมากฮอสแล้วออกไปอย่างหัวเสีย แต่ความแค้นทำให้เธอหาทางแก้เผ็ดคนบ้านนี้ ย้อนกลับมาโกหกทุกคนว่า

“ฉันโทร.หาภูติดแล้ว เขาฝากฉันดูแลคุณพ่อกับเด็กๆ และให้สอนหนังสือแทนยัยครูนั่นด้วย” ม่านหมอกโต้ว่าไม่จริง เธอท้าให้โทร.ไปถามภูวนัยดู

ม่านหมอกหาทางหนามยอกเอาหนามบ่ง บอกม่านเมฆว่า ในเมื่อเขาอยากสอน เราก็ลองเรียนหน่อยจะเป็นไรไป

เมื่อพรรณรายเริ่มสอน ทั้งสามคือม่านหมอก ม่านเมฆ มีเผ่าพงศ์ผสมโรงด้วย ก็แกล้งทำเป็นง่วนกับอะไรอยู่ใต้โต๊ะ พรรณรายจับได้ว่าเป็นแฮมเบอร์เกอร์ ก็แย่งเอาไปกัดกินประชด

ปรากฏว่าเป็นแฮมเบอร์เกอร์จิ้งจก เธอพะอืดพะอมจะอ้วก ม่านหมอกรีบเอาน้ำให้ เธอรับไปดื่มจึงเห็นกิ้งกือนอนอยู่ก้นแก้ว ครั้นจะบ้วนทิ้งก็ถูกขู่ว่าบ้านเลอะเดี๋ยวจะฟ้องภูวนัยเลยไม่กล้า

พรรณรายวิ่งออกไปจะบ้วนน้ำทิ้งเหยียบเอา

สเก็ตบอร์ดที่ถูกเอามาวางดักไว้ลื่นพรืดลงสระไปตูมใหญ่

ม่านหมอก ม่านเมฆ และเผ่าพงศ์ ตบมือไฮไฟว์ กันอย่างสะใจที่ได้เอาคืนพรรณรายอย่างเจ็บแสบ

ooooooo

ขิงกับกระดังงาพากันลาไผ่อย่างเศร้าเสียใจ ไผ่ขอโทษที่ทำให้เพื่อนเดือดร้อนถามว่าแล้วสองคนจะไปอยู่ที่ไหน

“ยังไม่รู้เหมือนกัน เพราะหนีไปไหน ถ้าพวกมันอยากจะหาก็คงจะเจออยู่ดี” กระดังงายังมืดแปดด้าน

“ไอ้งามันไม่เชื่อที่ฉันบอกให้หนีไปอยู่ในตะราง ในเมื่อพวกมันเป็นผู้ร้าย เราก็ต้องเข้าไปอยู่กับตำรวจ ไอ้ไผ่แกคิดเหมือนฉันไหม” ขิงถาม

ไผ่ไม่ทันตอบ ขิงก็ถูกกระดังงาด่าเสียก่อนว่า จะเข้าไปอยู่ตะรางก็ไปคนเดียวตนจะได้หาผัวใหม่ แล้วบอกไผ่ว่า

“แกไม่ต้องห่วงพวกเราหรอก เพราะพวกเราไม่ได้มีของที่มันอยากได้ แกนั่นแหละจะไปไหน”

“พวกแกไปเถอะ แล้วไปอยู่ที่ไหนก็อย่าลืมส่งข่าวบอกมาด้วยล่ะ” ไผ่โผกอดกระดังงา “โชคดีนะเพื่อน”

“พวกมันน่ะรอดแน่ แต่แกกับข้านี่จะเอายังไง แกมีที่ไปแล้วเหรอ” ลำไยถามเมื่อขิงกับกระดังงาไปแล้ว

ไผ่คิดเครียด ครู่หนึ่งจึงเข้าตู้โทรศัพท์สาธารณะโทร.หาภูวนัย แต่โทร.ไม่ติด บอกแม่ว่าเขาอาจจะปิดเครื่อง พูดไม่ทันขาดคำ ภูวนัยก็เข้ามาถามว่า “มารอนานหรือยัง”

“โห...ฉันโทร.หานายตั้งหลายครั้ง” ไผ่บ่น เขาบอกว่าแบตหมดตั้งแต่เมื่อวานแล้วมองไปทางลำไยเชิงถาม

“สวัสดีค่ะคุณ ฉันเป็นแม่ไอ้ไผ่มันน่ะค่ะ” ลำไยรีบแนะนำตัวเอง ภูวนัยมองอย่างสงสัยเพราะไผ่เพิ่งบอกว่าแม่ตายไปหยกๆ ไผ่เลยต้องโกหกว่า

“แม่บ้านน่ะค่ะ คือแม่ฉันรักแม่บ้านคนนี้มาก ก่อนท่านจากไป ท่านบอกว่าให้ฉันดูแลแม่บ้านคนนี้ด้วย”

ลำไยแปลกใจดึงไผ่เข้าไปกระซิบถามว่าใครจากไป ไผ่ทำเสียงดุๆ ว่าเอาไว้จะเล่าให้ฟังทีหลัง ลำไยสงสัยอีกว่าภูวนัยเป็นใคร ไปอยู่ด้วยปลอดภัยแน่หรือเปล่า ไผ่กลัวภูวนัยได้ยิน เลยลากแม่ไปคุยที่อีกมุมหนึ่งของวัดที่ลับตาคน

“มีอะไรวะ ทำไมต้องมาคุยตรงนี้ด้วย”

“แม่จำเรื่องที่ไอ้ขิงมันบอกได้ไหม” ลำไยถามว่า ที่มันเป็นฝีที่จั๊กกะแร้เหรอ “ไม่ใช่...ที่มันบอกว่า ถ้าเราอยากรอดให้เราไปอยู่กับตำรวจ”

“เออ...แล้วทำไม” ถามแล้วฉุกคิดได้ร้องตกใจ “เฮ้ย...อย่าบอกนะว่า...”

“ใช่...ผู้ชายคนนั้นเป็นตำรวจ”

“เฮ้ย!!” ลำไยร้องดังกว่าเก่า จนไผ่ต้องเอามือปิดปากไว้ ลำไยดึงมือไผ่ออก ถามหน้าเผือดว่า “ไอ้ไผ่... แกก็รู้ว่าข้าไม่ถูกกับตำรวจ”

“แต่เราไม่มีทางเลือกแล้วนะแม่”

“แต่ข้ามีเว้ย...เอ็งจำไอ้เน่าแถวบ้านเราได้ไหม มันเคยชวนข้าไปเป็นคนแจกไพ่ที่บ่อนเฮียกวง”

“แม่...ฉันไม่มีทางปล่อยให้แม่ไปคนเดียวแน่ๆ”

“ไอ้ไผ่...แม่รู้ว่าลูกห่วงแม่...แต่เชื่อแม่สิ แม่เอาตัวรอดได้ ไปอยู่กับเฮียกวงน่ะ แม่ว่ายังจะปลอดภัยกว่าตำรวจอีก” พูดแล้วเห็นไผ่น้ำตาซึม ลำไยถาม “ไอ้ไผ่...แกรักแม่ไหม ถ้ารักแม่แกต้องปล่อยแม่ไป ให้แม่อยู่กับสิ่งที่ทำแล้วมีความสุข ส่วนแกก็ไปอยู่กับ
ตำรวจนั่นซะ ถ้าแกคิดว่าเขาช่วยแกได้”

“ไม่...ฉันจะไปกับแม่” ไผ่กอดแม่ไว้น้ำตาไหลพราก ลำไยกอดไผ่ร้องไห้ไปด้วย

“ข้าไม่ได้ตาย แกจะร้องไปทำไม...ไป...ไปได้แล้ว” ลำไยผลักไสไผ่ให้เดินไปหาภูวนัย แม่ลูกกอดลากันน้ำตาอาบหน้า ต่างใจหายไม่รู้ว่าเมื่อไรจะได้เจอกันอีก...

ooooooo

เมื่อขิงกับกระดังงาหนีไปแล้ว พายัพมาเล่นงานโสภีที่ดิออร์แกน ทำร้ายเธอจนเลือดกบปากทรุดไปกองกับพื้นเดินเข้าไปตะคอกถาม

“ทำไมถึงได้ปล่อยพวกมันไป”

“ที่นี่เป็นที่ของฉัน ฉันจะทำอะไรทำไมต้องขออนุญาตแก” โสภีไม่ยอมสยบหัวให้ เลยถูกพายัพตบจนหน้าหัน แล้วจับผมกระชากเหวี่ยงไปชนข้าวของหล่นแตกกระจาย โสภีหันมายิ้มอาฆาตถามว่า

“แกรู้ใช่ไหมว่าทำกับฉันแบบนี้...เสธ.โรจน์จะทำยังไงกับแก”

“แล้วแกคิดว่า แกจะมีปัญญาไปบอกใครได้เหรอ!”

พายัพยิ้มเลือดเย็นเดินเข้าหา โสภีถามว่าจะฆ่าตนหรือ พายัพดึงโสภีไปกอด ถามเสียงลอดไรฟันว่า

“ฉันจะทำอย่างนั้นทำไม...ฉันไม่ฆ่าเธอหรอก ฉันจะปล่อยให้เธออยู่อย่างนี้...เพราะยังไง พวกมันก็ต้องย้อนกลับมาที่นี่อีก...คนแรกที่แกต้องโทร.หาคือใคร?!”

โสภีจ้องหน้าอย่างเคียดแค้นแต่ไม่ตอบ พายัพลุกขึ้นพูดอย่างไม่สนใจว่า

“อ๋อ...ส่วนเธอจะไปฟ้อง เสธ.อะไรของเธอก็ตามใจ...

อย่าลืมสะกดชื่อฉันให้ถูกด้วยก็แล้วกัน”

พายัพยิ้มเหี้ยมแล้วออกไปพร้อมลูกน้อง โสภีมองตามอย่างแค้นใจที่ต้องเจ็บทั้งตัวเจ็บทั้งใจ

ooooooo

ภูวนัยพาไผ่พญากลับมาที่ฟาร์มสุข ม่านเมฆร้องทักพ่ออย่างดีใจแต่วิ่งผ่านภูวนัยโผเข้ากอดไผ่ทำเอาภูวนัยเซ็ง เมื่อเข้ามาในห้องรับแขก ม่านหมอกกับเผ่าพงศ์นั่งดูทีวีกันอยู่ ไผ่ไหว้เผ่าพงศ์และทักทายม่านหมอก

“เป็นไงพ่อ...เรียบร้อยไหมครับ” ภูวนัยถาม

เผ่าพงศ์หันมองม่านหมอกฝ่ายนั้นทำหน้าไม่รู้ไม่ชี้ เขาจึงบอกภูวนัยว่า “เรียบร้อย ไม่มีอะไรนี่”

“แต่พ่อไม่น่าให้ยัยพั้นซ์มาสอนเราเลยนะ”

ม่านเมฆติง ภูวนัยถามว่าพั้นซ์มาหรือ

“เห็นไหม หนูบอกแล้วว่ายัยนั่นไม่ได้โทร.หรอก” ม่านหมอกยิ้มที่มุมปากหันไปพูดกับเผ่าพงศ์

“ไม่มีเรื่องอะไรใช่ไหม” ภูวนัยถาม ทั้งที่สังหรณ์ใจว่าพรรณรายมาที่นี่ต้องไม่ธรรมดาแน่

ทันใดนั้น เสียงเสกสรรก็มาโวยวายอยู่หน้าบ้าน ตะโกนท้าเหยงๆ

“เฮ้ย! ออกมาสิวะ!!”

ภูวนัยมองหน้าทุกคนอย่างรู้ทันทีว่า ทั้งสามต้องทำอะไรไว้แน่ๆ เขาลุกออกไปเผชิญหน้าเสกสรรถามอย่างสุภาพ

“มีอะไรอีกครับ”

“มีอะไร? แกถามได้ยังไงว่ามีอะไร คอยดูนะฉันจะแจ้งตำรวจจับพวกแกให้หมดในข้อหาทำร้ายร่างกายยัยพั้นซ์”

“คุณพั้นซ์โดนทำร้ายร่างกายเหรอคะ” ไผ่ถามในขณะที่ภูวนัยชะงักอึ้ง พอเสกสรรยืนยันว่าใช่ ภูวนัยถามว่าแล้วพั้นซ์เป็นอะไรหรือเปล่า

“โชคดีที่ฉันพาส่งโรงพยาบาลทันไม่อย่างนั้นละก็ ฉันจะให้พวกแกทุกคนชดใช้ในสิ่งที่พวกแกทำกับลูกสาวฉัน”

“แล้วคุณแน่ใจเหรอคะว่าเป็นฝีมือของคนในบ้านนี้” ไผ่รับหน้าเต็มที่

“นี่ถ้าไม่รู้ว่าเป็นครูบาอาจารย์ละก็...ผมตบกลิ้งไปแล้ว ทำไมต้องให้ยัยพั้นซ์ตายก่อนใช่ไหมพวกแกถึงจะเชื่อ”

ไผ่หันมองหน้าภูวนัย เห็นเขาเครียดลงทันที

ooooooo

อ่านละคร คุณชายเลี้ยงหมู คุณหนูเลี้ยงแกะ ตอนที่ 4 วันที่ 18 เม.ย. 56

คุณชายเลี้ยงหมู คุณหนูเลี้ยงแกะโดย บทประพันธ์ เล่าเต็ง
คุณชายเลี้ยงหมู คุณหนูเลี้ยงแกะ บทละคร โดย อภิวัฒน์ เล่าสกุล
คุณชายเลี้ยงหมู คุณหนูเลี้ยงแกะผลิตโดย : บริษัท กำกับการดี จำกัด
คุณชายเลี้ยงหมู คุณหนูเลี้ยงแกะนำแสดงโดย : ศิวัฒน์ โชติชัยชรินทร์ - ไปรยา สวนดอกไม้
ติดตามชมคุณชายเลี้ยงหมู คุณหนูเลี้ยงแกะได้ทางช่อง 7 สีทีวีเพื่อคุณ
ที่มา ไทยรัฐ