My Hero วีรบุรุษสุดที่รัก เส้นสนกลรัก ตอนที่ 7 วันที่ 23 ก.ค.61
โขงติดเข็มกลัดที่เป็นกล้องแอบถ่ายให้เหมียวแถวป้ายชื่อพนักงาน ทิมกำชับว่า“พยายามคุยกับผู้หญิงที่ทำงานในนั้น ดูว่าใครเป็นเหยื่อที่ถูกหลอกมาบ้าง”
“ถ้าคุณมีโอกาสเข้าไปในห้องทำงานของนายพีระ ลองดูพวกแฟ้มเอกสาร อาจเป็นบัญชีรายรับรายจ่าย รายชื่อ หรือพวกใบเสร็จ เช่นค่าน้ำมันลงใต้” กำชัยเสริม โขงเอาแหวนวงหนึ่งสวมให้พูดเชิงแซวว่า
“มันคงโรแมนติกกว่านี้นะ ถ้ามันเป็นแหวนจริงๆ
ไม่ใช่เครื่องส่งสัญญาณ GPS จำไว้ว่าผมอยู่กับคุณตลอดเวลา ผมจะเห็นแล้วก็ได้ยินทุกอย่างเหมือนกับคุณ ถ้าเห็นท่าไม่ดี รีบเผ่นเลยนะ”
“เห็นท่าอะไรไม่ดี ท่าเรือหรือท่ารถ” เหมียวทำซ่าตบแขนโขงแมนๆ “อ่า...ล้อเล่นน่ะ ไม่มีอะไรหรอกน่าคุณโขง เดี๋ยวฉันก็กลับแล้ว”
เหมียวดูรถนึกถึงเหตุการณ์ในรถก่อนหน้านี้ แม้จะตื่นเต้น แต่เหมียวก็ยิ้มอย่างมั่นใจ สูดลมหายใจลึกๆ ปลุกใจตัวเองก่อนก้าวเข้าไปในผับว่า
“แค่เข้าไปแล้วออกมา มันยากอะไรนะ”
ooooooo
เมื่อไปในผับแล้ว เหมียวมองไปบนเวทีเห็นแสนกำลังเตรียมร้องเพลง แสนแอบพยักหน้าให้เหมียว เหมียวนึกถึงที่กำชัยบอกว่า นอกจากแสนแล้วข้างในมีตำรวจนอกเครื่องแบบสองคนจะคอยช่วยอยู่ห่างๆ
เหมียวยังไม่ทันเชื่อมต่อกับตำรวจนอกเครื่องแบบ โตก็เข้ามาถามว่า มาทำไมอีก เหมียวอ้อนวอนขอความเห็นใจว่าที่ตนขาดงานไปสองสามวันเพราะแม่กำลังป่วยตนต้องคอยดูแลแม่ โตจับเท็จว่าป่วยอะไร เมื่อวาน
ยังเห็นเดินปร๋อที่ตลาด
เหมียวบอกว่าแม่ป่วยแต่ไม่ยอมพัก พอกลับไปอาการก็กำเริบตนเลยมาทำงานไม่ได้
โตลากเหมียวออกไป แสนสังเกตอยู่บนเวที
นึกหนักใจว่าจะไม่ผ่านตั้งแต่ด่านแรกเลยเหรอ?
ขณะโตลากเหมียวไป เจอลูกค้าที่เหมียวเคยต้อนรับวันก่อน เหมียวฉวยโอกาสเข้าเกาะแขนทักทายลูกค้าบอกว่าไปฝึกควงทุกวันแต่น้องแคทตี้ไม่อยู่หลายวันตนเลยไม่รู้จะไปควงกับใคร เหมียวได้โอกาสชวนไปควงกันให้มันหยดเลย
โตเจอไม้นี้ของเหมียวก็ไม่รู้จะทำยังไง เลยโทร.หาพร้อม อึดใจต่อมาโตก็เข้าไปบอกเหมียวว่าคุณพีระเรียก แล้วพาเหมียวไปหาพีระ เขาบอกว่าเธอหายไปหลายวัน หายไปพร้อมกับที่โขงโดนไล่ออก น่าสงสัย...
เหมียวอ้างแม่ป่วย อ้อนวอนว่าตนไม่มีที่ไป ถ้าที่นี่ไม่รับทำงานตนจะเอาเงินที่ไหนมาเลี้ยงดูแม่ เมตตาตนด้วยเถอะ
พีระอ้างว่าแต่แฟนเธอทำร้ายร่างกายตน เหมียวทำท่าตกใจถามว่าหมายถึงโขงหรือ แล้วใส่ไฟว่าโขงมาตามตื๊อตน จนขนาดไม่มีอะไรเลย ใครเอาเป็นแฟนก็ลำบากตาย แถมกลิ่นเต่าแรงมาก แร้เปียกตลอด แล้วทำเสียงแหวะอย่างรังเกียจ
โขงดูผ่านกล้องเข็มกลัดตกใจรีบยกแขนดมแร้ กำชัยจับไหล่ไว้บอกว่านั่นแค่บทบาทที่เหมียวแอ็กติ้งเท่านั้น
พีระพาเหมียวไปที่ห้องทำงานกดรหัสประตู เหมียวพยายามดูแต่เห็นพร้อมจ้องอยู่เลยทำไม่สนใจ พอประตูเปิดพร้อมจะตามเข้าไป พีระบอกไม่ต้องจะกลัวอะไรกับแค่นางแมวจรจัดตัวนึง
พอเข้าไปเหมียวเซไปนั่งที่โซฟาเหมือนโดนผลัก พีระก้าวตามพลางถอดเสื้อสูท บอกเหมียวให้ว่ามาซิ
จะให้ตนช่วยอะไรบ้างแล้วจู่โจมจะจูบ เหมียวเอามือดันไว้ พีระชะงักมองสงสัย เหมียวรีบบอกว่า
“บอกแล้วไงคะ แคทตี้ขอพิสูจน์ตัวเอง”
โขงจ้องจอเขม็งพยายามเตือนตัวเองว่า “งาน...งาน...งาน ไอ้โขง...งาน”
ทิมดูภาพอยู่ในรถพอเห็นเหมียวอยู่ในสถานการณ์ล่อแหลม ก็สั่งกับวิทยุสื่อสาร
“แอ็กชัน!”
ทันใดนั้น ตำรวจนอกเครื่องแบบคนหนึ่งก็โวยวายด่าแสนว่าร้องเพลงบ้าอะไร เยาะเย้ยตนที่เพิ่งถูกทิ้ง
แสนบอกว่าตนร้องตามคำขอ ตำรวจนอกเครื่องแบบคนนั้นพุ่งเข้าต่อยปากแสนทันที เกิดชกต่อยกันชุลมุน
พร้อมสั่งโตให้ไปจัดการ พอโตไปจัดการตำรวจอีกคนก็ตะคอกว่าทำอะไรเพื่อนตน รังแกคนไม่มีทางสู้เหรอ แล้วเข้าร่วมวงตะลุมบอน บอกว่าจะประจานผับลงเฟซ โตพยายามเข้าแย่งโทรศัพท์ไม่ให้ถ่าย เกิดเป็นซัดกันวงใหญ่ชุลมุน พร้อมคุมสถานการณ์ไม่อยู่ไปบอกพีระที่กำลังจะคร่อมเหมียวว่าลูกค้าอาละวาด
พีระหงุดหงิดที่ถูกขัดจังหวะด่าพร้อมว่าแค่นี้ก็จัดการไม่ได้ บอกเหมียวให้รออยู่นี่เดี๋ยวตนกลับมา พีระมาบอกให้ รปภ.จับตำรวจนอกเครื่องแบบทั้งสองโยนออกไปบอกว่าหายเมาแล้วค่อยมาเที่ยวใหม่
พอพีระออกไปกับพร้อม เหมียวก็มองไปที่โต๊ะทำงานของเขาทันทีรีบค้นหาสิ่งที่ต้องการแต่ไม่เจอ เหมียวเครียด ในรถตู้ก็เครียด โขงลุ้นเหมียวให้เร็วๆ เหมียวเปิดลิ้นชักดูเห็นกล่องเปิดดูเห็นกุญแจ เหมียวไม่สนใจ มีสมุดแต่เป็นสมุดเปล่า จนมาเปิดตู้ปรากฏว่าล็อก เหมียวเอะใจไปหยิบกุญแจมาไข ดอกที่สามจึงไขออก ทิมใส่หูฟังอยู่บอกอย่างตื่นเต้นว่า
“พีระมันกำลังขึ้นมาที่ห้องแล้ว”
ในรถตู้โขงร้อนใจบอกให้เหมียวออกมาเดี๋ยวนี้ เหมียวรีบร้อนจนปัดสมุดกับแฟ้มบนโต๊ะ สมุดเปิดคว่ำที่พื้น เหมียวหยิบขึ้นดู พวกในรถตู้เห็นสมุดเล่มนั้นตีเป็นตารางและมีชื่อหน่วยงานต่างๆ มันเป็นสมุดบันทึกการส่งส่วยให้ส่วนต่างๆ ที่สำคัญเห็นรูปผู้หญิงหลายคน มีทั้งเมี่ยง ที่กู้เงินไปสองหมื่นบาท เห็นรูปน้อยหน่าและเปิ้ล
แต่ทันใดนั้น มีเสียงเหมือนกดรหัสประตูแล้วประตูก็ปลดล็อกเปิดออก แต่คนที่เข้ามากลับเป็นทิชา เหมียวรีบเก็บสมุดกับแฟ้มมุดเข้าใต้โต๊ะลากเก้าอี้กลับมาที่โต๊ะพอดี
“แผนบี สแตนด์บาย” ทิมพูดกับวิทยุสื่อสาร
ความรีบร้อนทำให้สมุดที่เหมียวกอดอยู่เลื่อนลงมาที่พื้นเสียงดังจนทิชาหันขวับมองถาม
“ใครน่ะ...ใครแอบอยู่ตรงนั้น”
พอดีพีระกลับมา ทิชาบอกว่าเอาบัญชีเดือนนี้มาให้ พีระไม่เห็นเหมียวถามว่าเธออยู่คนเดียวหรือ
“มีคนอื่นอีกเหรอ...” ทิชายิ่งสงสัยชี้ไปที่โต๊ะ บอกว่า “ฉันได้ยินเสียง”
พร้อมเดินมาลากเก้าอี้ออก ก้มดู เห็นเหมียวเข้าอย่างจัง!
ooooooo
เหมียวถูกจับได้พร้อมหลักฐานเพียบ พอโขงเห็นเหมียวโดนจับได้ก็โดดลงจากรถวิ่งเข้าไปในผับทันที กำชัยถามทิมว่าได้เรกคอร์ดภาพจากกล้องเหมียวไว้แล้วใช่ไหม
“ชัดแจ๋วครับ หลักฐานจากสมุดบัญชีรายชื่อครบถ้วนครับ”
“เยี่ยม” พูดจบกำชัยวิ่งไปทันที
ขณะพีระกำลังจะเล่นงานเหมียวนั้น ก็ต้องตกใจเมื่อโตวิ่งมารายงานว่าตำรวจมา คราวนี้มาทั้งกองปราบเลย สายเราก็ไม่ได้แจ้งก่อนด้วย เหมียวได้ยินสลัดตัววิ่งหนี ถูกพีระคว้ากอดจากด้านหลังมือไปจับไปที่เข็มกลัดเลยกระชากออกมาดู
“กล้องตำรวจนี่หว่า...มึงมันชะตาขาดแล้ว อีเวร” ถามทิชาว่า “ชัดหรือยัง พวกมันทำงานกันเป็นทีม ไอ้โขงด้วย”
ทิชาอึ้ง ขณะนั้นเองโขงวิ่งเข้ามา ทิชาร้องเรียกถามว่าคุณมาได้ไง แต่โขงไม่ทันใจถามหาเหมียว ทิชาโกหกว่าไม่เห็น ทันใดนั้นแสนวิ่งเข้ามาบอกโขงว่า พวกมันออกประตูหลังแล้วโขงวิ่งตามแสนไปทันที
ทิชาถูกทิ้งไว้เหมือนขยะ เธอกำมือแน่นอย่าง เจ็บแค้น เกลียดชัง!
เฮียนางที่ซุ่มดูที่ประตูหลังร้านเห็นพีระลากเหมียวมาผลักเข้าเบาะหลังรถก็ขี่มอเตอร์ไซค์ตามไปทันที
โขงวิ่งมาไม่เห็นเหมียวแล้วเห็นแต่สัญญาณ GPS เป็นไฟแดงๆกำลังเคลื่อนออกไป เป็นจังหวะที่แสนเห็นพ่อมาพอดี โขงถามสวัสดิ์ว่ารถอยู่ไหน แล้วพากันวิ่งไปขึ้นรถตามสัญญาณ GPS ไปทันที
ระหว่างขับรถ สวัสดิ์เล่าว่าแสนโทร.หาตนบอกให้รีบมาด่วน ตนเลยลากแป๊ะมาด้วย
พร้อมบอกพีระว่ามีรถตามเรามา พีระเอะใจว่าตามมาทันได้ไง ตะคอกถามเหมียวว่าเอาอะไรติดตัวมาด้วย แล้วพยายามค้นตัวเหมียว พอเหมียวขัดขืนก็ตบหัวเหมียวกระแทกกับกระจกจนสลบแล้วค้นต่อ
โขงบอกสวัสดิ์ให้ขับรถตามสัญญาณ GPS ไป แต่พอเห็นรถก็กลายเป็นรถบรรทุกไป โขงบอกสวัสดิ์ให้ขวางเลย พอขวางจนรถบรรทุกต้องหยุด โขงลงไปตะโกนเรียกเหมียวแล้วปีนขึ้นรถไปดู พบเครื่องส่งสัญญาณที่ตนติดให้เหมียว จึงรู้ว่าหลงกลพวกมันแล้ว พวกมันโยนเครื่องส่งสัญญาณมาที่รถบรรทุกแล้วพวกมันก็ขับรถหนีไป โขงโทร.แจ้งกำชัย กำชัยบอกว่า
“ตำรวจทางหลวงเจอรถพีระจอดอยู่ข้างทาง แต่ไม่มีใครอยู่ข้างใน คงยังไปไหนได้ไม่ไกลแต่ไม่รู้ว่าไปทางไหนแถวนั้นไม่มีกล้องวงจรปิดซะด้วย”
โขงกระวนกระวาย แป๊ะบอกว่ายังไงก็ต้องเจอเพราะผู้กองประสานกับตำรวจท้องที่แล้ว ตำรวจท้องที่บอกว่าถ้ามันจะออกนอกประเทศ เส้นทางนี้เร็วที่สุด
แต่มีด่านมันคงไม่เสี่ยง กำชัยดูแผนที่ชี้เส้นทางที่ต้อง
ผ่านป่า ถามว่าถ้าเส้นทางพวกนี้ล่ะ ตำรวจท้องที่กับกำชัยดูแผนที่แล้วปรึกษากัน
รถพีระมาถึงบ้านที่ขังผู้หญิง เฮียนางตามมาถึงก็จะแชร์โลเกชันไปให้โขง เฮียนางก้มหน้าก้มตากดโทรศัพท์ พอเงยขึ้นก็ผงะเห็นคนคุมคนหนึ่งยืนจ้องอยู่
ส้มกับเปิ้ลเห็นชัยอุ้มเหมียวที่ยังสลบไปวางไว้ที่โซฟา ทั้งสองตกใจถามชัยว่าทำอะไรเหมียว ชัยไม่สนใจขอพีระประเดิมเหมียวก่อนส่งไปขาย พีระอนุญาตแต่อย่าให้ช้ำมาก เดี๋ยวเสียราคา
เปิ้ลกับส้มพยายามปกป้องเหมียว ถูกคนคุมมาต้อนออกจากห้องแต่ยังร้องโวยวายให้ปล่อยเหมียวอย่าทำอะไรเหมียว พีระได้ยินแสยะยิ้มพึมพำสมเพชก่อนเดินผ่านไปว่า
“พวกขยะ”
ooooooo
เมื่อได้รับอนุญาตจากพีระ ชัยหื่นหน้ามืดขึ้นคร่อมเหมียวก้มจะจูบ ทันใดนั้นเหมียวลืมตาขึ้นใช้นิ้วทิ่มสองตาชัยจนมันร้องลั่น แล้วเหมียวก็เล่นงาน ต่อที่คอ หู ลิ้นปี่ และสุดท้าย เป้า!!!
ชัยร้องเหมือนควายถูกเชือด กุมเป้าดิ้นครวญคราง คนคุมที่คุมเปิ้ลกับส้มตกใจคลายมือ เปิ้ลกับส้มสะบัดออกไปทั้งกัดทั้งเตะผ่าหมากจนพวกมันตัวงอ เปิ้ลเห็นชัยลุกขึ้นพุ่งเข้าหาก็ร้องบอกเหมียว เหมียวยกเข่าใส่เป้าชัยที่วิ่งเข้ามาเต็มๆ ชัยทรุดตัวงอลงไปทันที
ทันใดนั้นเสียงคนคุมตะโกนเข้ามา ว่าเอะอะอะไรกัน พวกเหมียวมองหน้ากันว่าจะทำยังไงดี แล้วสามสาวก็ดักเล่นงานคนคุมสี่คนที่กรูเข้ามาแล้วจูงมือกันวิ่งออกไป อึดใจเดียวก็ต้องพากันถอยเมื่อเจอพีระกับพร้อมมาขวางแต่ที่ด้านหลังพีระ มีเฮียนางในสภาพสะบักสะบอมถูกลากเข้ามาด้วย
ในที่สุด เหมียว เปิ้ล ส้มและเฮียนางก็ถูกคนคุมกับชัยและดำจับไปรวมกันแล้วยืนล้อมพร้อมเล่นงาน
“ได้เวลาปาร์ตี้จริงๆกันเสียที” พีระยิ้มเหี้ยม
ทั้งสี่ถูกมัดมือมัดปาก เปิ้ล ส้มกับเฮียนางถูกพาไปยัดใส่รถตู้ ส่วนเหมียวถูกชัยลากไปยัดใส่รถตู้
ที่จอดอยู่หน้าบ้าน เหมียวยังพยายามจะหนี พีระถือปืนขู่
“กูขี้เกียจเล่นกับมึงแล้ว...นั่งลง!”
ทันใดนั้นเสียงรถหวอตำรวจแว่วมา พีระตะคอกชัยให้รีบไป แล้วพีระก็ใช้รถแบบเดียวกันหลายคันล่อให้เจ้าหน้าที่หลง แล้วบึ่งไปที่ชายแดนผ่านสวนยางสองข้างทางอย่างเร็ว
แป๊ะบอกโขงว่าอีกไม่กี่กิโลเมตรจะถึงชายแดนแล้ว โขงมั่นใจว่าพวกมันผ่านด่านไปไม่ได้ ไล่ตามไปจนเกือบถึงด่าน โขงเห็นรถของพีระสองคันผ่านด่านฉลุย แต่พอรถของเจ้าหน้าที่มากลับถูกสอบถามและขอดูบัตรประชาชน แสนร้อนใจว่าเราสกัดมันไม่ทันแน่ โขงฉุกคิดได้โทร.หาเบน
เบนกำลังล้อมจับคนร้ายอยู่ โขงพูดได้ไม่กี่คำเบนก็บอกให้รอแป๊บ เมื่อมีการเคลื่อนไหวของคนร้ายในบ้าน โขงร้อนใจพยายามพูดต่อแต่สายหลุดไปแล้ว
“รู้สึกว่าก่อนถึงชายแดนยังเหลืออีกสองด่าน
ไอ้พีระต้องโดนซิวไม่ด่านใดก็ด่านนึงแน่” แป๊ะพูดให้กำลังใจโขงแต่ตัวเองหวังน้อยเต็มที
รถของพีระแล่นผ่านฉลุยไป พร้อมคุยโทรศัพท์แล้วบอกพีระว่าทุกอย่างเคลียร์เรียบร้อย ชัยเร่งดำ
“เหยียบให้หมดเลย ไอ้ฟาย!!”
โขงยังเชื่อว่าพวกพีระผ่านด่านไปไม่ได้แต่พอรถพีระมาถึงด่านเจ้าหน้าที่ก็ยกแผงกั้นออกให้ไปทันที
“เงินคือพระเจ้าโว้ย ในโลกนี้มีอะไรศักดิ์สิทธิ์กว่าเงินวะ” ชัยหัวเราะร่า บอกดำว่าจะพาไปเปิดหูเปิดตาที่บ่อนกาสิโนที่มันที่สุด พร้อมบอกพีระว่าตนให้คนฝั่งโน้นรอรับแล้ว
“คืนนี้เราจะได้พานังพวกนี้ไปกินอาหารต่างประเทศชุดใหญ่ให้อิ่มกันไปเลย ฮ่ะๆๆ”
พวกพีระกระหยิ่มยิ้มย่องลำพองใจว่าตนผ่านฉลุยได้ทุกด่านแน่นอน
โขงร้อนใจพยายามติดต่อเบน จนเมื่อเบนปฏิบัติภารกิจเสร็จจึงเลี่ยงมารับสายพอโขงบอกว่าพีระจะพาเหมียวออกแล้วให้หาทางสกัดไว้เดี๋ยวนี้เลย
พอรถพีระถึงด่านสุดท้ายก็ส่งสัญญาณไฟกะพริบสองทีตามเคย แต่คราวนี้ไม่เพียงไม่เปิดแผงกั้นแต่ยังมีทหารมายืนเป็นแผงคอยอยู่ พีระโพล่งว่า “กูไม่ยอมให้จับหรอก” แล้วสั่งดำให้ลุยเข้าป่าไปเลยไปผ่านพรมแดนธรรมชาติเอา
แป๊ะดีใจที่สกัดพวกพีระได้ในวินาทีสุดท้าย โขงบอกสวัสดิ์ให้ลุยตามรถพีระไปเลย ระหว่างไล่ล่ากันทั้งสองฝ่ายต่างยิงปืนใส่กัน แม้โขงจะหลอนเมื่อได้ยินเสียงปืนคิดถึงเสียงปืนที่พ่อยิงแม่ แต่ก็พยายามฝืนตัวเอง
พวกเหมียว เปิ้ล ส้มและเฮียนางถูกมัดมือและปากอยู่ในรถ เป็นสถานการณ์เช่นนั้นทุกคนก็พยายามช่วยกันต่อสู้เท่าที่ทำได้เพื่อช่วยพวกเจ้าหน้าที่ที่ตามมา
ในที่สุดรถตู้ของพีระชนต้นไม้ไปต่อไม่ได้ พีระลากเหมียวลงมาวิ่งหนี โขงไล่ตามไปจนเห็นป้ายเขียนว่า
“500 เมตรสุดเขตแดนสยาม” ด้านล่างเขียนว่า “อุทยานแห่งชาติ” โขงบอกเบน แต่เบนไม่รู้เรื่องอุทยานแห่งชาติ อาสาจะถามอิสร์ให้ แต่พอโทร.ไปไม่มีสัญญาณตอบรับ
พีระลากเหมียวไปจนสมุนบอกว่าถ้าผ่านต้นไม้นั่นไปเราก็รอดแล้ว แต่พีระยังไม่ทันก้าวไปก็ถูกเหมียวสะบัดหลุดและเตะผ่าหมาก ซ้ำด้วยถีบตรงลิ้นปี่จนพีระเซล้มลง เหมียวกระชากผ้ามัดปากออก พร้อมเข้าช่วย
พีระก็ถูกเหมียวกระแทกล้มลงแล้ววิ่งหนีสุดชีวิต
“อีแมวเดนตาย กูไม่ปล่อยมึงแน่” พีระแค้นจัดวิ่งตามเหมียวไป สมุนที่อยู่ด้วยลังเลแต่แล้วก็ตัดสินใจบอกตัวเองว่า ใครไม่หนีกูหนีล่ะ แล้ววิ่งผ่านต้นไม้เข้าชายแดนประเทศเพื่อนบ้านไป
ooooooo
ชัยจับเปิ้ลเป็นตัวประกันวิ่งหนีไป ส้มกับ
เฮียนางช่วยกันตะโกนหลอกบอกตำรวจว่าทางนี้...
ทางนี้แสนกับแป๊ะก็ซุ่มดัก ดำตะโกนให้หยุดตำรวจล้อมไว้หมดแล้ว สั่งชัยให้ปล่อยเปิ้ลวางอาวุธ แต่ดำเห็นว่าแป๊ะไม่มีปืนตะโกนบอกชัย ชัยจึงยิงใส่แป๊ะ
เหมียววิ่งอ้าวออกไปแล้วไม่รู้จะไปทางไหน โชคดีเจอโขงต่างดีใจวิ่งเข้าหากัน โขงพาเหมียววิ่งไปแต่ถูกพร้อมกับพีระมาดักหน้าหลัง โขงกอดเหมียวไว้แน่นอย่างปกป้อง
ในป่าอีกด้านหนึ่งอิสร์กับเพื่อนกำลังส่องนกเงือกอย่างมีความสุข ก็ได้รับโทรศัพท์จากเบน พออิสร์รับโทรศัพท์ ถามว่ามีอะไรไหม เบนไม่ตอบร้องอย่างอัศจรรย์ใจว่า
“โอมายก้อดๆๆ ในที่สุด พระเจ้าก็มีจริง ลูกช้างเชื่อแล้ว”
My Hero วีรบุรุษสุดที่รัก เส้นสนกลรัก ตอนที่ 7 วันที่ 23 ก.ค.61
เส้นสนกลรัก บทประพันธ์โดย หัสบรรณเส้นสนกลรัก บทโทรทัศน์โดย ปลายสี
เส้นสนกลรัก กำกับการแสดงโดย กีรติ นาคอินทนนท์
เส้นสนกลรัก ผลิตโดย บริษัท ชลลัมพี โปรดั๊กชั่น จำกัด
เส้นสนกลรัก ออกอากาศทาง สถานีวิทยุโทรทัศน์ไทยทีวีสีช่อง 3
ที่มา ไทยรัฐ