อ่านละคร เกมเสน่หา ตอนที่ 14(ตอนอวสาน) วันที่ 1 ส.ค.61
ลัคนัยอยากลองเชิงภรรยาคนสวยจึงแกล้งไม่ตอบรับข้อเสนอ เหมือนชนกเต้นผางโกรธจัดที่สามีเล่นตัว มาลินีเลยแนะให้หลานสาวใช้แผนนางร้ายบ้างเพราะทำตัวเป็นนางเอกมานานเขาก็ไม่แลเหมือนชนกตลบหลังสามีด้วยการแอบตัดสายไฟรถ ลัคนัยเลยต้องค้างบ้านธวัช สมาชิกทุกคนในบ้านสมรู้ร่วมคิดด้วยไม่เว้นแม้แต่พิมลแขที่อยากเห็นอดีตคนรักคืนดีกับภรรยา
ลัคนัยเลือกไปพักเรือนหลังเล็ก เหมือนชนกไปป่วนจนเขาเกือบหลุดฟอร์มคืนดีด้วย สองสามีภรรยาช่วยกันดูแลนนทพัทธ์ตามประสาพ่อแม่มือใหม่ซึ่งกว่าลูกชายตัวน้อยจะนอนทั้งคู่ก็แทบหมดสภาพ
ความรักที่มีต่อนนทพัทธ์ทำให้ลัคนัยใจอ่อนยกโทษให้ภรรยาคนสวย แต่กว่าจะยอมก็แสร้งทำเหมือนไม่แคร์จนเหมือนชนกเกือบถอดใจยอมให้เขากลับ ลัคนัยส่ายหน้าหน่ายๆ
“อุตส่าห์ช่วยกันเตี๊ยมแผนให้ผมอยู่ที่นี่ตั้งวันกับคืน...ตกลงอยากพูดอยากทำแค่นี้”
เหมือนชนกสะดุ้ง สีหน้าเหมือนไม่อยากเชื่อ ลัคนัยกลั้นยิ้มก่อนเย้า
“ไหนบอกว่าต่อให้ตั้งกำแพงหมื่นๆชั้นก็สกัดกั้นคุณไม่ได้ ทำท่าเหมือนจะบุกตะลุยเต็มที่...ทำผมผิดหวังนะเนี่ย”
“นาย...รู้อยู่แล้วเหรอ”
“ดูยากนักนี่บ้านคุณน่ะ”
“ร้าย! รู้แล้วยังทำไม่รู้ไม่ชี้ แล้วก็ทำหยิ่งอย่างงั้นอย่างงี้...แกล้งฉันเหรอ”
พูดพลางทุบอกสามี ลัคนัยยุดมือเธอแล้วดึงตัวมาใกล้
“ถ้าคราวนี้ไม่พูดอะไรที่คิดจะพูด ผมจะกลับดีๆตามที่คุณบอกแล้วนะ”
ลัคนัยแกล้งบ่นงอนๆก่อนผละไป เหมือนชนกถลาตามกอดจากด้านหลัง
“ห้ามหันหลังให้ฉันอีก!”
เหมือนชนกกอดสามีแน่น ภาวนาสุดใจอย่าให้เขา สะบัดตัวออก ลัคนัยสัมผัสได้ถึงน้ำตาอุ่นๆของภรรยาก็ใจอ่อนยวบ ยอมหันกลับมากุมมือเธอแล้วปลอบเสียงอ่อน
“ไม่ต้องร้องครับคุณนก ผมอยู่นี่แล้ว”
ลัคนัยโอบกอดภรรยาไว้หลวมๆก่อนสารภาพความจริงจากใจ
“ผมเคยคิดว่าการได้ฟังคำคำนึงจากคุณมันสำคัญแต่ตอนนี้มันไม่จำเป็นแล้ว”
เหมือนชนกรีบพูดแทรกกลัวเขาเปลี่ยนใจ
“ฉันรักนาย...ฉันอยากจะบอกนายมาตั้งนานแล้ว”
ลัคนัยอึ้งมากก่อนยิ้มกว้างเมื่อได้ยินน้ำเสียงกระเง้ากระงอดของภรรยา
“ฉันรักนายและไม่อยากให้ไปไหนทั้งนั้น...ห้ามไปไหนอีก”
“ครับ...รับทราบแล้ว”
จบคำก็โน้มตัวจูบรับขวัญภรรยาคนสวยอย่างดูดดื่มเหมือนจะชดเชยเวลาที่ห่างหายกันไป เหมือนชนกมี ความสุขมากก่อนหน้าแดงก่ำเมื่อเขาบอกว่าตอนนี้
ฝากลูกชายไว้บ้านธวัชให้ตายายเลี้ยงแทน
แววตากรุ้มกริ่มของลัคนัยทำให้เหมือนชนก
ใจเต้นแรงเสไปจัดผ้าปูเตียงในห้องนอน
“ไม่ต้องจัดหรอกครับ...เดี๋ยวก็รกอีก!”
“บ้า! นี่มันกลางวันแสกๆ”
“กลางวันแล้วนอนไม่ได้เหรอครับ นี่คุณคิดจะทำอะไรเนี่ย ผมแค่ชวนคุณนอนหลับพักผ่อนเฉยๆ”
“ไม่จริงอ่ะ ก็ท่าทางนาย...”
“ท่าทางผมทำไม”
ลัคนัยแกล้งแหย่ เหมือนชนกหันหน้าหนีกลบเกลื่อนความอาย
“ไม่มีอะไร นอนก็นอน”
“แต่ผมไม่ง่วงแล้ว เราอย่านอนเลยนะ”
“จะนอน!”
“ไม่ให้นอนหรอก!”
ooooooo
ครอบครัวกลับมาเป็นครอบครัวหลังผ่านบทเรียนสำคัญ เหมือนชนกกับลัคนัยได้เรียนรู้ว่าทิฐิไม่ได้ช่วยให้ใครมีความสุข มีแต่จะสร้างความทุกข์ให้แก่คนถือและคนรอบตัว...โดยเฉพาะคนตัวเล็กไม่รู้อีโหน่อีเหน่อย่างนนทพัทธ์
มาลินีภูมิใจในตัวเหมือนชนกที่คิดได้ และปลื้มใจที่นนทพัทธ์...เหลนชายคนแรกเกิดมาพร้อมความสุขความสมหวังของคนในครอบครัว ธวัช วิสาขาและพิมลแขพลอยสุขใจ คนรอบตัวไม่ตั้งแง่ใส่กันอีก หลังจากนี้ครอบครัวใหญ่คงมีแต่ความรื่นรมย์เพราะทุกคนรักและเข้าใจกันดี
เพ็ญพรรณีถือโอกาสขอขมาและลากลับเมืองจีน แต่กลับได้เซอร์ไพรส์น้ำตาไหลเมื่อไพพรรณตัดสินใจลาออกไปอยู่ด้วย เหมือนชนกอาลัยแม่บ้านเก่าแก่มากแต่คิดว่าถึงเวลาต้องคืนแม่ให้เพ็ญพรรณีเสียที
วิสาขาโล่งใจกับเรื่องราวของลูกสาวกับลูกเขยแต่เรื่องตัวเองยังไม่มีทางออก มาลินีเห็นท่าทางซึมๆของลูกสาวก็รำคาญ ดุให้เลิกคิดมากและทำตามหัวใจตัวเอง ไฮโซสาวตื้นตันใจที่แม่เลิกเผด็จการและยอมให้เธอทำตามใจ เรื่องราวระหว่างเธอกับวงศ์เวศน์หมอหนุ่ม คราวลูกเลยลงเอยด้วยดี
ลัคนัยจะกลับไปเก็บของที่บ้าน เหมือนชนกงอแงอ้อนไม่อยากให้เขาไป
“รีบกลับมานะ...อย่าปล่อยฉันไว้คนเดียว นายกับลูกเป็นครอบครัวฉันนะ”
“ผมเปลี่ยนใจละ ทิ้งลูกไว้นี่แล้วพาแม่ไปเปลี่ยนบรรยากาศดีกว่า”
“เปลี่ยนบรรยากาศอะไร”
“อะไรคุณ...ผมแค่จะขอแรงไปช่วยเก็บข้าวของ... คิดลึกนะเนี่ย”
“ไม่ต้องมาทำโยนให้ฉันเลย ฉันรู้จักสามีฉันดี”
“รู้จักสามีดีก็ดีครับ จะได้รู้ด้วยว่า...สามีภรรยาเขาเล่นกันแบบนี้”
เหมือนชนกหน้าแดงเพราะรู้ความนัยของสามี ลัคนัยจูบขมับเธอด้วยความรัก ถามเสียงพร่า
“ตกลงไปไหม”
“ไปก็ได้แต่ต้องไปกันสามคนนะ เราสามคน... พ่อ แม่ แล้วก็ลูก”
“ครับ...ครอบครัวเราจะไปด้วยกัน...ไม่ทิ้งกัน”
ลัคนัยทำตามสัญญาไปไหนไปกันทั้งครอบครัวสามคนพ่อแม่ลูก จวบจนวันเวลาผ่านไปหนึ่งปีความรักและความผูกพันไม่ลดน้อยแต่แน่นแฟ้นและมั่นคง วันนี้พวกเขาสามคน ธวัช วิสาขา พิมลแข เหมือนขนิษฐ์และวงศ์เวศน์เดินทางมาเที่ยวทะเลด้วยกัน
เหมือนชนกถ่ายภาพครอบครัวกับลัคนัยและนนทพัทธ์ตามธรรมเนียม ความรักที่มีให้สามีกับลูกมากมายขึ้นทุกวันจนเธออยากใช้คำว่าตลอดไป
บนผืนทรายที่เธอบรรจงวาด
ลัคนัยมองงานศิลปะของภรรยาบนผืนทรายก็อดเย้าไม่ได้ เหมือนชนกไม่โกรธแต่แกล้งงอน
“หนึ่งปีที่ผ่านมาฉันยังไม่ทำให้นายแน่ใจอีกรึไง”
“ไม่แน่ใจครับ...จนกว่าคุณจะตกลงเล่นเกมเกมนึงกับผมก่อน”
“เกม...นี่ยังไม่เข็ดเล่นเกมอีกเหรอ”
“ฟังให้จบก่อนสิครับ เกมนี้ชื่อว่าเกมรักกัน ตลอดไป กติกามีข้อเดียว...ถ้าใครเลิกรักก่อนคนนั้นแพ้!”
เหมือนชนกยกมือจะยอมแพ้ ลัคนัยต้องยุให้เธอฮึดสู้เพื่อเขา
“นายคิดว่าสำหรับเรา...ตลอดไปมันยากรึเปล่า”
คำถามของภรรยาทำให้ลัคนัยนิ่งไปอึดใจ เหมือนชนกสีหน้าขรึมลงเมื่อคิดถึงอดีต
“ขนาดพ่อกับแม่ก็ยังเปลี่ยนไป ส่วนฉันกับนายเราก็...เกือบไปไม่รอด”
“ถ้าไม่มีอุปสรรคก็ไม่เรียกว่าเกมสิครับ แถมพอเราผ่านมันมาเราก็ได้รับรางวัลเป็นความเข้าใจกัน ผมถึงไม่ให้คุณยอมแพ้ผมไง เพราะอุปสรรคที่เราเจอทำให้เรารักกันมากขึ้น”
ลัคนัยปลอบเสียงหวานก่อนเอื้อมไปจับมือเธอขอสัญญา
“แข่งกับผมนะครับ เชื่อสิถ้าเราสองคนแข่งกันรัก ความรักของเราจะไม่มีคำว่าน้อยลงอีกเลย”
“โอเค...ฉันตกลงเล่น จับมือกันนะ ผ่านด่าน ยากๆไปด้วยกัน รับรางวัลจากเกมนี้ด้วยกันตลอดไปนะ”
*********อวสาน**********
อ่านละคร เกมเสน่หา ตอนที่ 14(ตอนอวสาน) วันที่ 1 ส.ค.61
ละคร เกมเสน่หา บทประพันธ์โดย กันยามาสละคร เกมเสน่หา บทโทรทัศน์โดย คนปั้นฝัน
ละคร เกมเสน่หา กำกับการแสดงโดย ชุดาภา จันทเขตต์
ละคร เกมเสน่หา ผลิตโดย บริษัท ละครไท จำกัด
ละคร เกมเสน่หา ออกอากาศ สถานีวิทยุโทรทัศน์ไทยทีวีสีช่อง 3
ที่มา ไทยรัฐ