อ่านละคร เกมเสน่หา ตอนที่ 14(ตอนอวสาน) วันที่ 1 ส.ค.61

อ่านละคร เกมเสน่หา ตอนที่ 14(ตอนอวสาน) วันที่ 1 ส.ค.61

ลัคนัยอยากลองเชิงภรรยาคนสวยจึงแกล้งไม่ตอบรับข้อเสนอ เหมือนชนกเต้นผางโกรธจัดที่สามีเล่นตัว มาลินีเลยแนะให้หลานสาวใช้แผนนางร้ายบ้างเพราะทำตัวเป็นนางเอกมานานเขาก็ไม่แล

เหมือนชนกตลบหลังสามีด้วยการแอบตัดสายไฟรถ ลัคนัยเลยต้องค้างบ้านธวัช สมาชิกทุกคนในบ้านสมรู้ร่วมคิดด้วยไม่เว้นแม้แต่พิมลแขที่อยากเห็นอดีตคนรักคืนดีกับภรรยา

ลัคนัยเลือกไปพักเรือนหลังเล็ก เหมือนชนกไปป่วนจนเขาเกือบหลุดฟอร์มคืนดีด้วย สองสามีภรรยาช่วยกันดูแลนนทพัทธ์ตามประสาพ่อแม่มือใหม่ซึ่งกว่าลูกชายตัวน้อยจะนอนทั้งคู่ก็แทบหมดสภาพ



ความรักที่มีต่อนนทพัทธ์ทำให้ลัคนัยใจอ่อนยกโทษให้ภรรยาคนสวย แต่กว่าจะยอมก็แสร้งทำเหมือนไม่แคร์จนเหมือนชนกเกือบถอดใจยอมให้เขากลับ ลัคนัยส่ายหน้าหน่ายๆ

“อุตส่าห์ช่วยกันเตี๊ยมแผนให้ผมอยู่ที่นี่ตั้งวันกับคืน...ตกลงอยากพูดอยากทำแค่นี้”

เหมือนชนกสะดุ้ง สีหน้าเหมือนไม่อยากเชื่อ ลัคนัยกลั้นยิ้มก่อนเย้า

“ไหนบอกว่าต่อให้ตั้งกำแพงหมื่นๆชั้นก็สกัดกั้นคุณไม่ได้ ทำท่าเหมือนจะบุกตะลุยเต็มที่...ทำผมผิดหวังนะเนี่ย”

“นาย...รู้อยู่แล้วเหรอ”

“ดูยากนักนี่บ้านคุณน่ะ”

“ร้าย! รู้แล้วยังทำไม่รู้ไม่ชี้ แล้วก็ทำหยิ่งอย่างงั้นอย่างงี้...แกล้งฉันเหรอ”

พูดพลางทุบอกสามี ลัคนัยยุดมือเธอแล้วดึงตัวมาใกล้

“ถ้าคราวนี้ไม่พูดอะไรที่คิดจะพูด ผมจะกลับดีๆตามที่คุณบอกแล้วนะ”

ลัคนัยแกล้งบ่นงอนๆก่อนผละไป เหมือนชนกถลาตามกอดจากด้านหลัง

“ห้ามหันหลังให้ฉันอีก!”

เหมือนชนกกอดสามีแน่น ภาวนาสุดใจอย่าให้เขา สะบัดตัวออก ลัคนัยสัมผัสได้ถึงน้ำตาอุ่นๆของภรรยาก็ใจอ่อนยวบ ยอมหันกลับมากุมมือเธอแล้วปลอบเสียงอ่อน

“ไม่ต้องร้องครับคุณนก ผมอยู่นี่แล้ว”

ลัคนัยโอบกอดภรรยาไว้หลวมๆก่อนสารภาพความจริงจากใจ

“ผมเคยคิดว่าการได้ฟังคำคำนึงจากคุณมันสำคัญแต่ตอนนี้มันไม่จำเป็นแล้ว”

เหมือนชนกรีบพูดแทรกกลัวเขาเปลี่ยนใจ

“ฉันรักนาย...ฉันอยากจะบอกนายมาตั้งนานแล้ว”

ลัคนัยอึ้งมากก่อนยิ้มกว้างเมื่อได้ยินน้ำเสียงกระเง้ากระงอดของภรรยา

“ฉันรักนายและไม่อยากให้ไปไหนทั้งนั้น...ห้ามไปไหนอีก”

“ครับ...รับทราบแล้ว”

จบคำก็โน้มตัวจูบรับขวัญภรรยาคนสวยอย่างดูดดื่มเหมือนจะชดเชยเวลาที่ห่างหายกันไป เหมือนชนกมี ความสุขมากก่อนหน้าแดงก่ำเมื่อเขาบอกว่าตอนนี้

ฝากลูกชายไว้บ้านธวัชให้ตายายเลี้ยงแทน

แววตากรุ้มกริ่มของลัคนัยทำให้เหมือนชนก

ใจเต้นแรงเสไปจัดผ้าปูเตียงในห้องนอน

“ไม่ต้องจัดหรอกครับ...เดี๋ยวก็รกอีก!”

“บ้า! นี่มันกลางวันแสกๆ”

“กลางวันแล้วนอนไม่ได้เหรอครับ นี่คุณคิดจะทำอะไรเนี่ย ผมแค่ชวนคุณนอนหลับพักผ่อนเฉยๆ”

“ไม่จริงอ่ะ ก็ท่าทางนาย...”

“ท่าทางผมทำไม”

ลัคนัยแกล้งแหย่ เหมือนชนกหันหน้าหนีกลบเกลื่อนความอาย

“ไม่มีอะไร นอนก็นอน”

“แต่ผมไม่ง่วงแล้ว เราอย่านอนเลยนะ”

“จะนอน!”

“ไม่ให้นอนหรอก!”

ooooooo

ครอบครัวกลับมาเป็นครอบครัวหลังผ่านบทเรียนสำคัญ เหมือนชนกกับลัคนัยได้เรียนรู้ว่าทิฐิไม่ได้ช่วยให้ใครมีความสุข มีแต่จะสร้างความทุกข์ให้แก่คนถือและคนรอบตัว...โดยเฉพาะคนตัวเล็กไม่รู้อีโหน่อีเหน่อย่างนนทพัทธ์

มาลินีภูมิใจในตัวเหมือนชนกที่คิดได้ และปลื้มใจที่นนทพัทธ์...เหลนชายคนแรกเกิดมาพร้อมความสุขความสมหวังของคนในครอบครัว ธวัช วิสาขาและพิมลแขพลอยสุขใจ คนรอบตัวไม่ตั้งแง่ใส่กันอีก หลังจากนี้ครอบครัวใหญ่คงมีแต่ความรื่นรมย์เพราะทุกคนรักและเข้าใจกันดี

เพ็ญพรรณีถือโอกาสขอขมาและลากลับเมืองจีน แต่กลับได้เซอร์ไพรส์น้ำตาไหลเมื่อไพพรรณตัดสินใจลาออกไปอยู่ด้วย เหมือนชนกอาลัยแม่บ้านเก่าแก่มากแต่คิดว่าถึงเวลาต้องคืนแม่ให้เพ็ญพรรณีเสียที

วิสาขาโล่งใจกับเรื่องราวของลูกสาวกับลูกเขยแต่เรื่องตัวเองยังไม่มีทางออก มาลินีเห็นท่าทางซึมๆของลูกสาวก็รำคาญ ดุให้เลิกคิดมากและทำตามหัวใจตัวเอง ไฮโซสาวตื้นตันใจที่แม่เลิกเผด็จการและยอมให้เธอทำตามใจ เรื่องราวระหว่างเธอกับวงศ์เวศน์หมอหนุ่ม คราวลูกเลยลงเอยด้วยดี

ลัคนัยจะกลับไปเก็บของที่บ้าน เหมือนชนกงอแงอ้อนไม่อยากให้เขาไป

“รีบกลับมานะ...อย่าปล่อยฉันไว้คนเดียว นายกับลูกเป็นครอบครัวฉันนะ”

“ผมเปลี่ยนใจละ ทิ้งลูกไว้นี่แล้วพาแม่ไปเปลี่ยนบรรยากาศดีกว่า”

“เปลี่ยนบรรยากาศอะไร”

“อะไรคุณ...ผมแค่จะขอแรงไปช่วยเก็บข้าวของ... คิดลึกนะเนี่ย”

“ไม่ต้องมาทำโยนให้ฉันเลย ฉันรู้จักสามีฉันดี”

“รู้จักสามีดีก็ดีครับ จะได้รู้ด้วยว่า...สามีภรรยาเขาเล่นกันแบบนี้”

เหมือนชนกหน้าแดงเพราะรู้ความนัยของสามี ลัคนัยจูบขมับเธอด้วยความรัก ถามเสียงพร่า

“ตกลงไปไหม”

“ไปก็ได้แต่ต้องไปกันสามคนนะ เราสามคน... พ่อ แม่ แล้วก็ลูก”

“ครับ...ครอบครัวเราจะไปด้วยกัน...ไม่ทิ้งกัน”

ลัคนัยทำตามสัญญาไปไหนไปกันทั้งครอบครัวสามคนพ่อแม่ลูก จวบจนวันเวลาผ่านไปหนึ่งปีความรักและความผูกพันไม่ลดน้อยแต่แน่นแฟ้นและมั่นคง วันนี้พวกเขาสามคน ธวัช วิสาขา พิมลแข เหมือนขนิษฐ์และวงศ์เวศน์เดินทางมาเที่ยวทะเลด้วยกัน

เหมือนชนกถ่ายภาพครอบครัวกับลัคนัยและนนทพัทธ์ตามธรรมเนียม ความรักที่มีให้สามีกับลูกมากมายขึ้นทุกวันจนเธออยากใช้คำว่าตลอดไป

บนผืนทรายที่เธอบรรจงวาด

ลัคนัยมองงานศิลปะของภรรยาบนผืนทรายก็อดเย้าไม่ได้ เหมือนชนกไม่โกรธแต่แกล้งงอน

“หนึ่งปีที่ผ่านมาฉันยังไม่ทำให้นายแน่ใจอีกรึไง”

“ไม่แน่ใจครับ...จนกว่าคุณจะตกลงเล่นเกมเกมนึงกับผมก่อน”

“เกม...นี่ยังไม่เข็ดเล่นเกมอีกเหรอ”

“ฟังให้จบก่อนสิครับ เกมนี้ชื่อว่าเกมรักกัน ตลอดไป กติกามีข้อเดียว...ถ้าใครเลิกรักก่อนคนนั้นแพ้!”

เหมือนชนกยกมือจะยอมแพ้ ลัคนัยต้องยุให้เธอฮึดสู้เพื่อเขา

“นายคิดว่าสำหรับเรา...ตลอดไปมันยากรึเปล่า”

คำถามของภรรยาทำให้ลัคนัยนิ่งไปอึดใจ เหมือนชนกสีหน้าขรึมลงเมื่อคิดถึงอดีต

“ขนาดพ่อกับแม่ก็ยังเปลี่ยนไป ส่วนฉันกับนายเราก็...เกือบไปไม่รอด”

“ถ้าไม่มีอุปสรรคก็ไม่เรียกว่าเกมสิครับ แถมพอเราผ่านมันมาเราก็ได้รับรางวัลเป็นความเข้าใจกัน ผมถึงไม่ให้คุณยอมแพ้ผมไง เพราะอุปสรรคที่เราเจอทำให้เรารักกันมากขึ้น”

ลัคนัยปลอบเสียงหวานก่อนเอื้อมไปจับมือเธอขอสัญญา

“แข่งกับผมนะครับ เชื่อสิถ้าเราสองคนแข่งกันรัก ความรักของเราจะไม่มีคำว่าน้อยลงอีกเลย”

“โอเค...ฉันตกลงเล่น จับมือกันนะ ผ่านด่าน ยากๆไปด้วยกัน รับรางวัลจากเกมนี้ด้วยกันตลอดไปนะ”

*********อวสาน**********

อ่านละคร เกมเสน่หา ตอนที่ 14(ตอนอวสาน) วันที่ 1 ส.ค.61

ละคร เกมเสน่หา บทประพันธ์โดย กันยามาส
ละคร เกมเสน่หา บทโทรทัศน์โดย คนปั้นฝัน
ละคร เกมเสน่หา กำกับการแสดงโดย ชุดาภา จันทเขตต์
ละคร เกมเสน่หา ผลิตโดย บริษัท ละครไท จำกัด
ละคร เกมเสน่หา ออกอากาศ สถานีวิทยุโทรทัศน์ไทยทีวีสีช่อง 3
ที่มา ไทยรัฐ