อ่านละคร เกมเสน่หา ตอนที่ 11 วันที่ 21 ก.ค.61
ลัคนัยดีใจมากที่เหมือนชนกพยายามง้อและมีความสุขกับเซอร์ไพรส์ครบรอบแต่งงานจากเขา และนั่นทำให้เขาใจกล้าพอจะเผยความในใจที่เก็บงำมานาน“คุณนกครับ...สำหรับคุณครอบครัวหมายถึงอะไร”
“ถามทำไม”
“ผมอยากรู้ บอกผมหน่อย”
“ก็ต้องหมายถึงคนที่มีสายเลือดร่วมกัน รักแล้วก็ผูกพันกัน...มั้ง”
“คุณบอกว่าผมเป็นครอบครัวของคุณ แต่เราไม่ได้ผูกพันกันทางสายเลือด...แปลว่าคุณรักผมใช่ไหม”
เหมือนชนกชะงัก หน้าแดงเมื่อถูกสามีจีบตรงๆ แหวลั่นกลบเกลื่อนความเขิน
“คนเจ้าเล่ห์!”
“บอกหน่อย...คุณรักผมใช่ไหม ไม่งั้นผมจะทึกทักเอาเองแล้วนะ”
ลัคนัยขยับหน้าไปใกล้หวังจูบภรรยาคนสวย
แต่เธอเบี่ยงหน้าหนีไปตัดเค้กดื้อๆ กระนั้นความประหม่าก็ทำให้ครีมเค้กเลอะไปหมด ลัคนัยยิ้มกว้างสบโอกาสนี้แกล้งป้ายครีมบนหน้าเธอเพิ่มและก้มลงจูบอย่างดูดดื่ม
เหมือนชนกตกใจ ใจเต้นรัวแบบที่ไม่เคยมาก่อน กว่าลัคนัยจะถอนจูบคุณหนูขี้วีนก็แทบหมดแรง
“ผมไม่รู้ว่าคุณรักผมไหม แต่ที่แน่ๆอย่างน้อยคุณก็ไม่ปฏิเสธ...ผมรักคุณนะคุณเหมือนชนก”
คำบอกรักของสามีทำให้เหมือนชนกหัวใจพองโต เกือบลืมตัวจูบกลับแล้วถ้าลัคนัยจะไม่ตัดหน้าอุ้มเธอ
เข้าห้องเพื่อทำพิธีเข้าหอให้สมบูรณ์เสียก่อน
เหมือนชนกหน้าแดงก่ำเมื่อรู้จุดมุ่งหมายของสามี “นายจะพาฉันไปไหน”
“ไปเช็ดเค้กไงครับ คุณเลอะหลายจุดเลย”
“ไม่ไป...เดี๋ยวเหอะๆ...บอกให้ปล่อย!”
ลัคนัยหัวเราะก่อนหยุดเสียงโวยวายของภรรยาคนสวยด้วยจูบร้อนแรง เหมือนชนกตัวอ่อนเป็นขี้ผึ้ง
ลนไฟอีกครั้งและไม่ขัดขืนแม้แต่น้อยเมื่อสามีพาไป
เช็ดครีมเค้กทั้งตัวในห้อง...
ooooooo
ค่ำคืนแสนหวานผ่านไปด้วยดี บรรยากาศระหว่างลัคนัยกับเหมือนชนกดีขึ้นมากแทบไม่เหลือร่องรอยคู่ปรับแต่กลายเป็นสามีภรรยาที่รักกันดีมากกว่า
ลัคนัยเอาอกเอาใจภรรยา ทั้งดูแลอาหารการกินและพาเธอไปฮันนีมูนที่ทะเลอีกรอบเพื่อกระชับความสัมพันธ์ให้แนบแน่น ซึ่งเหมือนชนกก็ให้ความร่วมมืออย่างดี แม้จะเคอะเขินช่วงแรกๆแต่เมื่อเปิดใจให้กันและกันก็พบว่าทั้งสองเข้ากันได้ดีมากกว่าที่คิด
ชีวิตคู่ของลัคนัยกับเหมือนชนกกำลังไปได้ดีเพราะมีความรักเป็นเครื่องนำทาง ต่างจากชีวิตคู่ของธวัชกับพิมลแขที่ทำท่าจะห่างเหินกันเรื่อยๆ แม้ทั้งสองฝ่ายจะพยายามหลอกตัวเองว่าไม่เป็นไรแต่สภาพแต่ละคนในแต่ละวันก็ไม่สามารถปกปิดความจริงได้
พิมลแขหน้าชื่นอกตรมเพราะคิดถึงพ่อของลูก ส่วนธวัชก็ตรอมใจ แม้เหมือนชนกจะพยายามเติมเต็มด้วยการดูแลอย่างดีแต่ความรักของลูกสาวก็ไม่อาจ
ชดเชยความห่วงหาที่เขามีต่อภรรยา
วงศ์เวศน์แวะมาเยี่ยมธวัชพร้อมวิสาขา เห็นสภาพคนป่วยแล้วได้แต่ถอนใจยาวเพราะดูออกว่าธวัชขาดกำลังใจสำคัญ เหมือนชนกไม่ยี่หระแถมหลอก
ตัวเองไปวันๆว่าพ่อไม่ต้องการใครนอกจากเธอ วิสาขาอ่อนใจกับความรั้นของลูกสาว วงศ์เวศน์จะช่วยกล่อมเหมือนชนกแต่ไฮโซสาวใหญ่ยั้งไว้
“น้ารู้นะว่าเวศน์ต้องการจะบอกอะไรยัยนก แล้วก็คิดว่ายัยนกเองก็รู้ด้วย แต่ทำไงได้ลองปักใจเชื่อว่าได้พ่อคืนมาแล้วอะไรก็มาทำลายความเชื่อนั้นยาก”
“แต่ผมเห็นต่างนะครับ ผมเชื่อว่าน้องทำได้”
“น้าเป็นแม่ยังไม่เชื่อเลย แล้วเวศน์เอาอะไรมามั่นใจ”
“ก็เพราะเห็นจากแม่น้องไงครับ น้องนกรับทั้งบุคลิก รสนิยมและนิสัยหลายอย่างจากน้าวิ แต่แค่มีประสบการณ์ชีวิตน้อยกว่าทำให้รับมือกับความเปลี่ยนแปลงได้ช้ากว่า ตอนนี้น้องมีคุณนัยและอนาคตก็อาจจะมีโซ่ทองคล้องใจ บางอย่างอาจได้มาเรียนรู้จากการมีครอบครัวของตัวเองนี่แหละ”
“มันก็จริงนะ...ถ้าน้าไม่มียัยนกก็คงเคว้งคว้างเหมือนกัน เป็นแม่ม่ายผัวหย่าในวัยสี่สิบปลาย แก่เกินจะเดตใคร”
“เดตกับผมก็ได้นี่ครับ”
วิสาขาเลิกคิ้ว ใจเต้นแรงกับคำพูดทีเล่นทีจริงของเขา โชคดีที่วงศ์เวศน์พูดแก้อึดใจต่อมา
“ทุกวันนี้เราก็เดตกันอยู่แล้วนี่ครับ...น้าวิ...ผมแล้วก็แม่ผม”
“เวศน์เอ๊ยเวศน์น่าสงสารจริง แทนที่จะได้ไปเดตกับสาวๆต้องมาเดตกับแม่ๆ”
ooooooo
ลัคนัยมาหาหมอเป็นเพื่อนพิมลแขเช่นเคย เห็นท่าทางเซื่องซึมก็เดาว่าเธอคงกดดันที่ต้องเก็บเรื่องตั้งท้องเป็นความลับกับตัวเอง...บอกใครไม่ได้แม้แต่แม่แท้ๆ
“คุณยังปิดคุณแม่เรื่องท้องอยู่อีกเหรอ”
“อือ...แต่สงสัยแม่กลับจากทัวร์ยุโรปคราวนี้คงปิดไม่อยู่แล้ว...ท้องโตขนาดนี้”
“เขารู้ก็ดีเหมือนกันจะได้พาคุณไปส่งคืนให้น้าวัชโดยที่ผมไม่ต้องคะยั้นคะยอ”
“แม่ไม่ส่งแขคืนหรอกตราบใดที่แขยังเป็นตัวทำเงินให้ เด็กคนนี้ต่างหากที่จะถูกส่งคืนแลกกับทรัพย์สินมหาศาลจากการหย่า แต่ก็ถือว่าลงตัวแหละเพราะตอนนี้คุณวัชก็มีทั้งลูกทั้งภรรยาคอยดูแลอยู่แล้ว”
พิมลแขพูดเหมือนปลงตกก่อนถามถึงชีวิตแต่งงานของลัคนัย
“แล้วนัยล่ะ...ช่วงนี้เป็นยังไงบ้าง มีความสุขดีไหม”
“ดี...ดีจนรู้สึกว่านี่คือช่วงเวลาที่มีความสุขที่สุดในชีวิตแล้ว”
สีหน้ามีความสุขของลัคนัยทำให้พิมลแขพลอยยิ้ม
“คนดีๆอย่างนัยสมควรแล้วจะมีความสุข...เพื่อนคนนี้ดีใจด้วยนะ”
เหมือนชนกเฝ้าดูแลพ่อไม่ห่าง พยายามทุกทางให้พ่อเดินได้อีกแต่ธวัชดูไม่มีกำลังใจ ลัคนัยรู้ดีว่าเป็นเพราะธวัชคิดถึงพิมลแขแต่ไม่อยากดุภรรยาคนสวยให้เสียบรรยากาศจึงแนะนำให้พาธวัชไปทำกายภาพนอกบ้าน
ธวัชดูร่าเริงขึ้นเล็กน้อยที่ได้ออกข้างนอกแต่ก็ดูฝืนๆในสายตาลัคนัย เหมือนชนกจับมือพ่อทำกายภาพแต่เขาก็หมดกำลังใจดื้อๆเมื่อเห็นสายตาผู้คนรอบข้าง
“นก...พ่ออยากกลับบ้านแล้ว พ่อเหนื่อย”
“แต่เราเพิ่งมาถึงเองนะคะ ทำไม...”
เหมือนชนกพูดไม่จบก็กวาดตามองรอบตัว เห็นสายตามากมายจดจ้องพ่อก็โมโห
“ไม่เห็นต้องสนใจคนพวกนี้เลยค่ะพ่อ...ไม่มีมารยาท!”
“ไม่สนไม่ได้หรอก คนป่วยอย่างพ่อไม่ชอบให้ใครมองด้วยสายตาแบบนั้น”
“พ่อไม่ใช่คนป่วยค่ะ พ่อกำลังจะหาย อย่างน้อยตอนนี้ก็นั่งได้ ยืนได้”
“แต่พ่อเดินไม่ได้...แบบนี้ไม่ให้เรียกว่าคนป่วยแล้วจะเรียกว่าอะไร...เอาวีลแชร์มาที”
ไพพรรณที่ตามมาดูแลจะคว้ารถวีลแชร์ให้แต่เหมือนชนกห้ามไว้
“ก็หัดเดินสิคะ ถ้ายังเดินไม่ได้จะพาไปหาหมอปรึกษาเรื่องทำกายภาพ ไม่ใช่ท้อแล้วเรียกหาแต่วีลแชร์แบบนี้!”
“ก็มันเป็นสิ่งที่เหมาะสมกับคนพิการอย่างพ่อไง!”
เหมือนชนกสะดุ้งกับคำว่าพิการแต่ไม่ทันปลอบธวัชก็โพล่ง
“นกพูดมามันคือความจริงทุกอย่าง แล้วพ่อก็อยากให้นกรับความจริงด้วยที่ว่าพ่อไม่มีวันกลับไปเป็นเหมือนเดิม เลิกเคี่ยวเข็ญพ่อสักที เพราะทำไปก็เหนื่อยเปล่า คนพิการอย่างพ่อเป็นที่พึ่งให้ใครไม่ได้ พึ่งตัวเองก็ยังไม่ได้!”
ooooooo
เหมือนชนกหัวเสียมากที่ทะเลาะกับพ่อ ลัคนัยรู้สึกผิดตามมาปลอบ
“ผมขอโทษนะที่แนะนำให้คุณพาคุณพ่อออกไปข้างนอก”
“ไม่ใช่ความผิดคุณหรอก คุณช่วยหาทางออกให้ฉันแต่ฉันทำไม่สำเร็จเอง”
“อย่าโทษตัวเองสิ บางทีอาจเป็นเพราะคุณน้ากำลังท้อแล้วก็เพิ่งผิดหวังจาก...”
“จากฉัน...เพราะฉันเป็นลูกที่ไม่เอาไหน ทำให้คุณพ่อกลับมาเดินไม่ได้”
อ่านละคร เกมเสน่หา ตอนที่ 11 วันที่ 21 ก.ค.61
ละคร เกมเสน่หา บทประพันธ์โดย กันยามาสละคร เกมเสน่หา บทโทรทัศน์โดย คนปั้นฝัน
ละคร เกมเสน่หา กำกับการแสดงโดย ชุดาภา จันทเขตต์
ละคร เกมเสน่หา ผลิตโดย บริษัท ละครไท จำกัด
ละคร เกมเสน่หา ออกอากาศ สถานีวิทยุโทรทัศน์ไทยทีวีสีช่อง 3
ที่มา ไทยรัฐ