อ่านละคร เกมเสน่หา ตอนที่ 11 วันที่ 23 ก.ค.61

อ่านละคร เกมเสน่หา ตอนที่ 11 วันที่ 23 ก.ค.61

“ไม่ต้องตอบพ่อ ตอบแค่ตัวเองก็พอ พ่ออยากให้นกได้คิด”

เหมือนชนกคิดเรื่องลัคนัยได้แวบเดียวก็ผลุนผลันจากบ้านไปหาพิมลแข อดีตนางงามแปลกใจมากเพราะไม่คิดมาก่อนว่าลูกเลี้ยงสาวจะบุกมาหา

“คุณมาที่นี่ทำไมคะ”

“พอดีพ่อฉันให้มาเจรจาเรื่องหย่าขาดให้เป็นกิจจะลักษณะน่ะ”

“พ่อคุณหรือว่าคุณเองแน่คะ”



“จะใครก็ไม่สำคัญหรอก ในเมื่อทางเราเป็นฝ่ายผิด ดังนั้นคุณต้องการเท่าไหร่ก็ว่ามาได้เลย”

“เท่าไหร่ก็ได้เลยเหรอคะ”

“ค่ะ...เพราะไม่ว่าเท่าไหร่ฉันก็คิดว่าคุ้มค่ากับการลงทุนทั้งนั้น”

พิมลแขยิ้มบางๆก่อนแกล้งลองใจ “แล้วถ้าสิ่งที่ฉันต้องการคือสามีคุณล่ะคะ...จะให้ได้ไหม”

เหมือนชนกชะงัก แววตาลังเลจนพิมลแขสัมผัสได้แต่กระนั้นก็อยากลองใจอีกสักหน่อย

“โอเคค่ะ...ดูก็รู้ว่าไม่ได้ เขาคงสำคัญกับคุณมาก ตอนนี้ฉันยังนึกไม่ออกว่าอยากได้อะไรแทน ขอกลับไปคิด...”

“ถ้าฉันยกสามีให้คุณ คุณจะคืนพ่อฉันมาใช่ไหม”

“คุณกล้าแลกนัยกับพ่อของคุณงั้นหรือ”

“ทุกอย่างที่ทำให้ได้พ่อฉันคืนมา...ไม่ว่าอะไรฉันก็กล้าแลก!”

ooooooo

แม้จะประกาศกับพิมลแขยอมแลกทุกอย่างกับพ่อแต่เมื่อเวลาผ่านไปเหมือนชนกกลับคิดไม่ตกและอยากเปลี่ยนใจดื้อๆ มาลินีเฝ้าสังเกตอาการกินจุของหลานสาวด้วยแววตาครุ่นคิด ก่อนเบิกตาโพลงเมื่อค้นพบความจริงบางอย่าง

เหมือนชนกยืนกรานกับยายว่าไม่ได้ตั้งท้องลูกของลัคนัยแต่ความผิดปกติของร่างกายช่วงหลายสัปดาห์

ที่ผ่านมาก็ทำให้คุณหนูขี้วีนเป็นกังวลจนต้องตัดสินใจซื้อชุดตรวจครรภ์มาตรวจด้วยตัวเอง

ผลการตรวจเป็นไปตามที่คิด เหมือนชนก

ตั้งครรภ์แล้ว แต่สถานการณ์อิหลักอิเหลื่อระหว่างลัคนัย ธวัชและพิมลแขก็ทำให้เธอไม่กล้าบอกความจริงกับใคร

ลัคนัยเห็นภรรยาคนสวยซึมๆก็คิดว่างอนพยายามเอาใจเต็มที่ เหมือนชนกรู้สึกผิดที่ปิดบังเรื่องตั้งท้อง

แต่เพราะยังคิดไม่ตกว่าจะจัดการเรื่องรักสามเส้าระหว่างพ่อ ภรรยาพ่อและสามีเช่นไรเลยทำเฉยไว้

วิสาขาคาใจเรื่องลัคนัยปิดบังเรื่องพิมลแขจากทุกคนจึงโทร.ไปถาม ลัคนัยสารภาพหมดเปลือกก่อนทำตามที่แม่ยายแนะนำคือบอกธวัชทุกอย่างไม่ให้เกิดเรื่องเข้าใจผิดกันไปมากกว่านี้

ธวัชยอมละจากการทำกายภาพนั่งฟังลัคนัยสารภาพเรื่องพิมลแข “ผมกลัวว่าแขจะทำอะไรวู่วามกับเด็กในท้องเลยรับปากไม่บอกน้าเรื่องเธอ หลายเดือนที่ผ่านมาผมแวะเวียนไปหาเธอบ้าง ดูแลเท่าที่เพื่อนคนหนึ่งจะทำได้...แค่เพื่อนจริงๆ...เพื่อนที่ยืนยันได้ว่าเด็กในท้องนั่นคือลูกของเธอกับคุณน้าอย่างไม่ต้องสงสัย”

“ขอบคุณนัยนะที่บอกความจริงกับน้า แล้วก็ดูแลเขาแทนน้ามาตลอด...แต่ปัญหาของน้าไม่ใช่เรื่องข้องใจว่าใครเป็นพ่อเด็กหรอก มันเป็นที่ตัวน้าเองต่างหาก”

ลัคนัยนิ่วหน้า ธวัชแตะขาสองข้างของตัวเองเบาๆ

“น้าไม่ต้องการให้คุณแขเห็นน้าในสภาพนี้ น้าไม่อยากให้รอยยิ้มของเธอต้องหายไปเพราะความบกพร่องของน้า น้าไม่มีแรงแม้แต่จะยืนด้วยซ้ำ น้าไม่มีอะไรสักอย่างที่คู่ควรกับรอยยิ้มของเธอ”

“ผิดแล้วครับ รอยยิ้มคุณแขที่น้าเห็นวันนั้นก็ไม่ต่างจากดอกไม้ปักแจกันหรอกครับ...สวยงามแต่ไม่มีชีวิต”

ความจริงจากลัคนัยทำให้ธวัชสะเทือนใจจึงตัดสินใจไปหาพิมลแขเพื่อปรับความเข้าใจ โดยไม่รู้เลยว่าเวลาเดียวกันนั่นเอง...เหมือนชนกที่คิดไม่ตกเรื่องลูกในท้องก็บากหน้าไปเจรจากับพิมลแขอีกรอบ

พิมลแขต้อนรับเหมือนชนกด้วยท่าทีนิ่งสงบ

ก่อนแกล้งแหย่

“กลับมาไวจังเลยนะคะ ไหนล่ะคะสามีที่บอกยกให้ดิฉัน...ไม่ได้พามาด้วยเหรอ”

“ฉันขอถอนคำพูด ฉันยกเขาให้คุณไม่ได้แล้ว”

“ก่อนหน้านี้บอกว่ากล้าแลกแต่ตอนนี้ไม่แลก ทำไมเงื่อนไขเปลี่ยนไปเปลี่ยนมาล่ะคะ”

“ต้องการเท่าไหร่ก็ว่ามา ฉันจะเซ็นให้เธอ”

เหมือนชนกควักสมุดเช็คในกระเป๋ามาเซ็น พิมลแขผิดหวังในตัวลูกเลี้ยงสาวมาก

“คุณตีค่าตัวพ่อคุณกับสามีคุณไว้แค่นี้เองเหรอคะ”

คำถามของพิมลแขทำให้เหมือนชนกฟิวส์ขาดร้องไห้โฮ ตวัดมือเซ็นเช็คอีกหลายใบยื่นให้แม่เลี้ยง พิมลแขไม่ยอมรับ ได้แต่ส่ายหน้าอ่อนใจกับทิฐิของลูกเลี้ยงสาว

“คุณทำอย่างกับ...กำลังจะเสียของรักไป”

“ฉันไม่อยากเสียเขาไป”

“เขาหมายถึงคุณธวัชหรือลัคนัย”

พิมลแขคิดว่าพอเดาคำตอบได้จากท่าทีของลูกเลี้ยงสาว

“หมายถึงลัคนัยสินะ คุณรักเขาแล้วใช่ไหม”

เหมือนชนกไม่ตอบแต่ตั้งหน้าตั้งตาเซ็นเช็ค

อีกหลายใบ พิมลแขสงสารเอ่ยเสียงอ่อน

“คุณนก...คุณไม่รู้ตัวเลยเหรอว่ารักลัคนัยขนาดนี้”

“ไม่ต้องพูดอะไรทั้งนั้น นี่คือทั้งหมดที่ฉันมี แลกกับพ่อและสามีฉัน คืนพวกเขามาให้ฉันเถอะนะ”

พิมลแขไม่ยอมรับเช็คแต่อยากปลอบใจลูกเลี้ยงสาวมากกว่า แต่ไม่ทันได้ทำธวัชก็มาถึงพร้อมกับลัคนัย

“ขอโทษนะแข ผมไม่อยากมาให้คุณเห็นในสภาพนี้เลย แต่ผมทนไม่ไหวแล้ว...ผมคิดถึงคุณ”

ธวัชยันตัวเองจากรถวีลแชร์พยายามเดินด้วยสองขาแต่ไม่ถึงก้าวก็ล้ม พิมลแขถลาประคองและเคลียร์ใจกับเขาว่าจะไม่จากไปไหนแล้ว...สามคนพ่อแม่ลูกจะอยู่ด้วยกันตลอดไป

เหมือนชนกมองพ่อกอดแม่เลี้ยงด้วยหัวใจแตกสลาย ก่อนผงะเมื่อหันมาเจอลัคนัยยืนถือเช็คของเธอ

“สำหรับคุณ...ผมมีค่าเท่านี้เอง”

ooooooo

เหมือนชนกไม่อาจทนมองภาพครอบครัวสุขสันต์ระหว่างพ่อกับแม่เลี้ยงได้อีก ผลุนผลันไปขึ้นรถ ลัคนัยไม่ยอมจบง่ายๆเหมือนเคยตามประกบ

“จะไปไหนคุณนก คุณยังไม่ได้ตอบคำถามผมเลย”

“ไม่มีอะไรต้องตอบ ฉันรู้แค่ว่านายปิดบังฉันเรื่องผู้หญิงคนนั้น นายคอยมาดูแลเขาลับหลังไม่พอยังพาพ่อฉันมาส่งถึงมือเขาอีก นายทำอย่างนี้ได้ยังไง นายทำลายครอบครัวฉันได้ยังไง”

“ผมจะทำลายครอบครัวคุณได้ยังไง ในเมื่อครอบครัวคุณก็คือครอบครัวผม คุณเคยบอกแบบนั้นไม่ใช่เหรอ”

“คนในครอบครัวไม่มีวันทำแบบที่นายทำ ฉันขอถอนคำพูด นายไม่มีวันเป็นครอบครัวฉัน...ไม่มีวัน!”

ลัคนัยหอบหัวใจช้ำๆกลับบ้านหวังปรับความเข้าใจกับเหมือนชนกอีกรอบแต่นอกจากจะไม่เจอเธอที่เรือนหอ รองประธานหนุ่มยังถูกไพพรรณเตือนสติอีกต่างหาก

“น้ารู้นะคะว่าคุณนัยหวังดีกับคุณวัช แต่มีตั้งหลายวิธีจะเลี่ยงไม่ให้กระทบความรู้สึกคุณนก คุณแต่งงานกันแล้ว เธอควรมาเป็นที่หนึ่งไม่ใช่เหรอคะ”

“มันควรจะเป็นทั้งสองฝ่ายไม่ใช่เหรอครับที่เป็นที่หนึ่งของกันและกัน ในเมื่อคืนนี้เธอเลือกจะไม่ฟังเหตุผลของผม ทั้งยังไม่อยากเห็นหน้าผม ผมก็ไม่ฝืนใจเธอ...ถ้าไงฝากน้าดูแลเธอด้วยนะครับ”

ไพพรรณรับปากด้วยความเต็มใจ ยอมทิ้ง

เพ็ญพรรณีลูกสาวคนเดียวให้อยู่กับความผิดหวังเพราะไม่ว่าเวลาจะผ่านไปแค่ไหน แม่แท้ๆก็ไม่เคยเหลียวแลหรือยกให้เธอเป็นที่หนึ่ง ไม่เหมือนเหมือนชนกที่ไม่ว่าจะทำตัวเลวร้ายแค่ไหนไพพรรณก็ไม่เคยตำหนิ มีแต่ดูแลไม่ห่างจนแทบลืมไปเลยว่าตัวเองมีลูกสาว!

เหมือนชนกไม่ได้สนใจคนอื่น จมปลักกับความทุกข์ใจที่พ่อเลือกแม่เลี้ยงมากกว่าตนเอง ธวัชเสียใจไม่ต่างกันแต่คิดว่าถึงเวลาที่ลูกสาวคนเดียวต้องยอมรับความจริง

“ความพยายามหลายเดือนของนกมันเทียบไม่ได้กับใครบางคนเลยสินะคะ หรือเป็นเพราะว่าเขากำลังจะมีลูกคนใหม่ให้คุณพ่อ ลูกคนใหม่ที่สำคัญกว่านก”

“ไม่มีใครสำคัญกว่าใครหรอก...ไม่ใช่ว่าพ่อรักลูกคนไหนมากกว่ากันแต่พ่อมีวิธีรักในแบบของพ่อ รักให้เหมาะสมกับที่ควรจะเป็น อีกคนยังอ่อนแอพ่อก็ต้องดูแล ในขณะที่อีกคนสร้างครอบครัวอันอบอุ่นและมีคนรักที่พร้อมจะดูแล พ่อก็ไม่อยากให้กลับมาอยู่กับพ่อ”

คำปลอบของพ่อทำให้เหมือนชนกร้องไห้โฮ ธวัชดึงตัวมากอดและเตือนสติ “พรุ่งนี้สัญญานะลูก

ว่าจะกลับไปหานัย อย่าให้เรื่องของพ่อบั่นทอนความสัมพันธ์ของพวกลูกเลย พ่อเห็นนะว่านกกับนัยรักกันดีแค่ไหน”

ooooooo

อ่านละคร เกมเสน่หา ตอนที่ 11 วันที่ 23 ก.ค.61

ละคร เกมเสน่หา บทประพันธ์โดย กันยามาส
ละคร เกมเสน่หา บทโทรทัศน์โดย คนปั้นฝัน
ละคร เกมเสน่หา กำกับการแสดงโดย ชุดาภา จันทเขตต์
ละคร เกมเสน่หา ผลิตโดย บริษัท ละครไท จำกัด
ละคร เกมเสน่หา ออกอากาศ สถานีวิทยุโทรทัศน์ไทยทีวีสีช่อง 3
ที่มา ไทยรัฐ