อ่านละคร เกมเสน่หา ตอนที่ 13 วันที่ 27 ก.ค.61
น้ำเสียงเกรี้ยวกราดของสามีทำให้เหมือนชนกหน้าเสีย ตั้งท่าจะอธิบายแต่ไม่ทันอ้าปากคนข้างห้องก็มาบอกว่านิ่มนวลถูกนำส่งโรงพยาบาลเมื่อไม่กี่นาทีก่อนเพราะอาการไม่ดี!ลัคนัย เหมือนชนกและนุชนารถรุดไปโรงพยาบาลทันที มาลินีรออยู่แล้วที่หน้าห้องฉุกเฉิน
“มาหายายสิ...ยายจะพาเธอไปหาแม่เธอ เธอรอเขาอยู่ไม่ใช่เหรอ ตอนนี้เขาน่าจะกำลังรอเธออยู่เหมือนกัน”
มาลินีนับญาติกับลัคนัยเป็นครั้งแรก ลัคนัยไม่มีเวลาซาบซึ้งรีบไปดูใจแม่ เหมือนชนกไม่กล้าตามเพราะกลัวใจสามี วิสาขาเพิ่งมาถึงเฝ้ามองลูกสาวด้วยความเป็นห่วงและอดระบายกับวงศ์เวศน์ไม่ได้
“น้าสงสารนัยอ่ะเวศน์ อุตส่าห์ได้เจอแม่แล้วแท้ๆ ทำไมต้องเป็นอย่างนี้ แล้วไหนยังจะยัยนก เรื่องใหญ่ขนาดนี้ทำไมไม่บอกนัย พวกเขาจะไม่บาดหมางกันเพราะเรื่องนี้ใช่ไหม ชีวิตคู่ลูกน้าจะไม่ล้มเหลวแบบน้าใช่ไหม...”
ไม่มีใครตอบคำถามของวิสาขา ลัคนัยก็ไม่ได้คิดถึงใครนอกจากนิ่มนวลที่อาการเพียบหนัก
“นัยคิดถึงแม่ที่สุดเลยรู้ไหม”
“แม่ก็คิดถึงนัย...คิดถึงทุกวัน ทุกลมหายใจ ขอโทษนะที่แม่ทิ้งลูกไป”
“ไม่เอา ไม่พูดเรื่องนั้นแล้ว เราได้เจอกันแล้ว มีเรื่องอื่นให้คุยกันอีกตั้งเยอะ”
“เรื่องของแม่ไม่ค่อยน่าฟังเท่าไหร่หรอก”
“ไม่ว่าเรื่องอะไรนัยก็อยากจะฟังจ้ะ ขอแค่เป็นเรื่องที่แม่อยากเล่า ยาวแค่ไหนนัยก็จะตั้งใจฟัง”
นิ่มนวลบ่ายเบี่ยงจะพูดเรื่องอดีตแต่ขอให้ลูกชายเรียกลูกสะใภ้มาพบ ลัคนัยไม่เต็มใจนักแต่ไม่อยากขัดใจแม่
เหมือนชนกปรากฏตัวไม่กี่อึดใจต่อมา “คุณแม่ ...นกมาหาแล้วค่ะ นก...นกขอโทษนะคะ”
“ไม่เอาลูก ไม่ร้องไห้ มันไม่ใช่ความผิดหนู ถ้าแม่รอหนูอยู่ที่ห้องก็คงไม่เป็นแบบนี้ แม่มีเรื่องอยากวานหนูเรื่องนึง...เป็นเรื่องที่แม่อาจจะทำไม่ได้อีกแล้วในชีวิตนี้”
“อย่าพูดแบบนั้นสิคะ คุณแม่ต้องหาย ต้องอยู่ทันเห็นหน้าหลานของคุณแม่”
นิ่มนวลไม่ได้รับปากแต่ขอให้ลูกชายยิ้ม ลัคนัยยิ้มทั้งน้ำตา กุมมือแม่แน่น นิ่มนวลยิ้มตอบบางๆก่อนส่งมือลูกชายคนเดียวให้เหมือนชนก
“นี่คือรอยยิ้มสวยที่สุดในชีวิตแม่ แม่ฝากหนูทำให้มันคงอยู่ตลอดไปทีนะ...รับปากแม่สิ”
เหมือนชนกรับปากทั้งน้ำตา นิ่มนวลจึงหันมาหาลัคนัย
“นัย...แม่เพลียจัง ขอแม่พักแล้วได้ไหม”
ลัคนัยรู้ความหมายนัยนั้นดีพยักหน้ายอมรับ นิ่มนวลหลับตาช้าๆพลางบอกรักลูกชายแผ่วเบา
“ขอบคุณนะลูก...แม่รักนัยนะ”
ooooooo
นิ่มนวลจากทุกคนไปหลังจากนั้น งานศพของเธอถูกจัดอย่างเรียบง่ายเหมือนนิสัยของเธอ มาลินีมาร่วมงานด้วยหัวใจปวดร้าว นั่งมองภาพถ่ายของนิ่มนวลหน้าโลงศพ...ภาพสุดท้ายที่เธอยอมเก็บไว้
ลัคนัยยืนมองภาพแม่ทั้งน้ำตา มาลินีทนรู้สึกผิดไม่ไหวต้องระบายความอึดอัดใจ
“ตอนแม่เธอหนีไปฉันทิ้งทุกอย่างที่เป็นของเขา มีแต่รูปนี้ที่ทิ้งไม่ลง ไม่คิดเลยว่าจะต้องเอามาใช้เวลาแบบนี้”
“ขอบคุณนะครับที่เก็บมันไว้...รูปนี้แม่สวยเหลือเกิน นี่คือแม่ในความทรงจำของผม...ถ้ามีอะไรที่แม่ทำไม่ดีเอาไว้ ผมในฐานะลูก ขออโหสิกรรมแทนนะครับ”
“ฉันอโหสิกรรมให้...แล้วก็อยากให้เธออโหสิกรรมให้ฉันเหมือนกัน ฉันทำกับเธอไว้มากแต่รู้อะไรไหมว่าเธอนี่แหละที่สอนให้ฉันรู้ว่าทิฐิมันไม่เป็นผลดีกับใคร ...โดยเฉพาะกับคนที่รักกัน”
มาลินีถือโอกาสเตือนสติลัคนัยเรื่องเหมือนชนก “ฉันรู้ที่เธอตกลงกับยัยนกเรื่องลูกแล้วนะ เธอแน่ใจเหรอว่าอยากให้เป็นอย่างนั้นจริงๆ เวลามันไม่เคยหยุดคอยใครนะลัคนัย...อะไรที่รัก ที่ห่วงหา...รักษามันไว้ซะตั้งแต่ตอนนี้ อย่าให้เหมือนฉันและแม่เธอ ต่อให้อยากแก้ตัวแค่ไหน เวลาก็ย้อนกลับไปไม่ได้”
เหมือนชนกมาร่วมงานศพด้วย โดยมีวงศ์เวศน์นั่งเป็นเพื่อน
“ถ้านกเชื่อพี่เวศน์ตั้งแต่แรก ทุกอย่างจะดีกว่านี้ไหม”
“เราไม่มีทางรู้หรอก...อย่าโทษตัวเองเลย”
“ไม่โทษตัวเองได้ไง ถ้านกบอกความจริงกับนัยแต่แรกอย่างที่พี่เวศน์แนะนำ ป่านนี้เขาคงได้อยู่กับคุณแม่ ได้ทำอะไรที่อยากทำให้ท่าน ไม่ต้องจากกันเหมือนตอนนี้”
“เราไม่มีทางรู้จนกว่าผลลัพธ์จะเกิด ไม่ว่าทางไหน...นี่แหละความใจร้ายของเวลา”
วงศ์เวศน์สวมบทพี่ชายแสนดีเตือนสติน้องสาวอย่างเหมือนชนกที่กำลังร้องไห้อย่างหนัก
“ร้องไห้แล้วก็ฟังพี่ไปด้วยนะ พี่ก็เคยโทษตัวเองเรื่องที่ทิ้งนกในคืนฟูลมูน”
“นกก็ไม่ได้อะไรแล้วนี่ ลืมไปแล้วด้วยซ้ำ”
“แต่พี่ไม่ลืม ถ้าคืนนั้นพี่ไม่ทิ้งนก พี่คงไม่ถูกทิ้งเหมือนกัน ไม่ได้อยากดราม่านะ...แต่แค่ยกตัวอย่างให้เห็นว่าในความใจร้ายของเวลาก็ยังมีความใจดีตรงที่มันพาเรื่องร้ายไปกับมันด้วย แล้วไม่นานก็จะพาเรื่องดีมาเจอเรา น้องสาวพี่ได้เจอคนดีกว่าพี่ ในขณะที่พี่ก็ได้เจอคนที่เข้าใจพี่กว่าใคร เข้มแข็งนะนก...ต่อจากนี้จะมีแต่เรื่องดีๆเข้ามา”
ooooooo
อ่านละคร เกมเสน่หา ตอนที่ 13 วันที่ 27 ก.ค.61
ละคร เกมเสน่หา บทประพันธ์โดย กันยามาสละคร เกมเสน่หา บทโทรทัศน์โดย คนปั้นฝัน
ละคร เกมเสน่หา กำกับการแสดงโดย ชุดาภา จันทเขตต์
ละคร เกมเสน่หา ผลิตโดย บริษัท ละครไท จำกัด
ละคร เกมเสน่หา ออกอากาศ สถานีวิทยุโทรทัศน์ไทยทีวีสีช่อง 3
ที่มา ไทยรัฐ