อ่านละคร ข้ามสีทันดร ตอนที่ 7 วันที่ 3 ก.ค.61
ชีวาตม์เดินนำดวลมายังห้องพักแขก บอกให้เขาพักผ่อนได้แล้วเหนื่อยมาทั้งวันแล้วและอย่าไปใส่ใจกับคำพูดคนอื่น ดวลอดถามไม่ได้นี่ตนทำให้เขาเดือดร้อนหรือเปล่า ชีวาตม์โกหกว่าเป็นปกติของที่นี่ไม่ต้องคิดอะไรมาก ดวลโทษตัวเองที่ทำให้เดือนสิบกับเที่ยงวันต้องมาเดือดร้อน สงสัยเขาจะเป็นตัวซวยอย่างที่พ่อว่า ชีวาตม์ขอร้องอย่าพูดแบบนั้น เขาจะเป็นอย่างที่ใครว่าหรือไม่มันอยู่ที่ตัวเขาเอง“พี่เชื่อว่าดวลไม่ได้เป็นอย่างนั้น ดวลกำหนดชีวิตตัวเองได้นะ มันอยู่ในมือดวลแล้ว”
“ครับ พี่วาตม์ ขอบคุณสำหรับความช่วยเหลือทุกอย่างนะครับ”
“นายเที่ยงเขาห่วงดวลมากเลยนะ ฝากฝังพี่ไว้ พักเถอะ พี่ไปนะ” เมื่อชีวาตม์ออกไปแล้ว ดวลทรุดตัวลงนั่งบนเตียง ความรู้สึกเคว้งคว้างคืบคลานเข้ามาจนเขาอดใจหายไม่ได้...
เงินยวงเห็นรายชื่อเดือนสิบเป็นคนไข้ของวอร์ดก็แปลกใจยิ่งได้รู้ว่าเกิดอะไรขึ้นกับเธอยิ่งตกใจ...
ทางฝ่ายดำเกิงยังคงโยนความผิดให้คนอื่นสำหรับเรื่องที่เกิดขึ้น ทั้งเที่ยงวันและดวลรับไปเต็มๆ
เงินยวงแจ้งข่าวเดือนสิบบาดเจ็บหนักให้พี่ชายรู้ก่อนจะไปทำงาน เขาอ้างมีงานสำคัญต้องรีบไปทำ เสร็จงานเมื่อไหร่จะไปเยี่ยม เงินยวงท้อแท้ใจแทนเดือนสิบ ถ้าตนเป็นเธอก็ไม่รู้ว่าจะอดทนกับเขาได้แค่ไหน...
ฝ่ายชีวาตม์ออกจากห้องน้ำเห็นกิ่งคำยังนอนหน้าตึงอยู่บนเตียงเข้าไปบรรจงหอมแก้มอย่างเอาอกเอาใจ เธอกลับสะบัดหนี เขาไม่รู้ว่าเธอจะเอาอะไรอีกก็อธิบายทุกอย่างไปหมดแล้ว เลิกโกรธเขาได้แล้ว
“คุณได้กับมันแล้วใช่ไหมวาตม์...ว่าไง ได้กับมันแล้วใช่ไหม” กิ่งคำคาดคั้น
ชีวาตม์ไม่พอใจที่กิ่งคำวกกลับมาพูดเรื่องนี้อีกทั้งที่ตลอดเวลาที่แต่งงานกันมาไม่เคยสักครั้งที่เขาจะมองหญิงอื่น และเขาเหนื่อยที่ต้องอธิบายอะไรซ้ำๆ ให้เธอคิดเอาเองก็แล้วกันว่าจะเชื่อคำพูดของเขาหรือเชื่อจินตนาการของเธอกับรื่นเริง แล้วเดินออกจากห้อง นั่นยิ่งทำให้กิ่งคำโกรธควันแทบออกหู...
เสียงเจ้าของบ้านทะเลาะกัน ทำให้ดวลไม่สบายใจ นั่งกอดเข่าเจ่าจุกอยู่บนเตียง ชีวาตม์เข้ามาเห็นสีหน้าเขาก็พอจะเดาออกรีบบอกว่าอย่าคิดมาก คนเป็นสามีภรรยากันต้องมีทะเลาะกันบ้าง
“พี่มีงานเช้า ดวลอยู่นี่นะอย่าออกไปไหน เดี๋ยวเย็นๆนายเที่ยงจะเข้ามา”
ดวลดีใจมากนี่เท่ากับเที่ยงวันไม่ถูกจับใช่ไหม ชีวาตม์พยักหน้ารับคำ ถ้าดวลหิวให้ลงไปหาอะไรกินได้เลย แล้วเย็นนี้ค่อยเจอกัน ชีวาตม์ออกจากห้องได้อึดใจมีเสียงกิ่งคำโวยวายตามมาว่าจะไปไหนอีกจะไปหามันใช่ไหม เขาขอร้องให้เลิกพูดแบบนี้สักที เขามีงานต้องทำ เธอตะโกนสวน
“วาตม์...วาตม์ จะมาทิ้งขี้ยาไว้ในบ้านแบบนี้ไม่ได้นะ” คำพูดของกิ่งคำทำให้ดวลเสียใจ ล้มเลิกการจะลงไปหาอะไรกิน ทิ้งตัวลงนอนปล่อยให้ท้องส่งเสียงประท้วง...
กว่าลำธารจะมาเยี่ยมเดือนสิบก็บ่ายแก่ๆแล้วทั้งที่รู้เรื่องนี้ตั้งแต่เช้า พอเห็นสภาพยับเยินของเธอเขาพานคิดไปว่าเธอคงถูกย่ำยี ดำเกิงต้องเอาผลตรวจอย่างเป็นทางการของหมอให้ดู เดือนสิบเสียใจมากที่เขาเคลือบแคลงใจในตัวเธอ สกาวสงสารลูกจับใจแต่ทำอะไรไม่ได้ ลำธารเอาเอกสารมาไล่ดูอย่างละเอียด
พอเห็นสายตาที่เดือนสิบมองมาถึงได้รู้สึกตัวว่าทำเกินไปรีบเปลี่ยนท่าที
“เดือนไม่เป็นไรก็ดีแล้วครับ”
“ค่ะ ดีที่คุณเที่ยงวันช่วยไว้ทัน” สกาวจงใจพูดถึงเที่ยงวันเผื่อลำธารจะรู้สึกผิดบ้างที่ปล่อยให้ลูกของเธอต้องไปผจญกรรมตามลำพัง เขาใจหายวาบนี่เที่ยงวันไปกับเดือนสิบจริงๆ ดำเกิงถลึงตาใส่สกาวที่พูดชื่อ
ผู้ชายคนนั้นให้ลำธารได้ยิน เป็นจังหวะที่เจ้าตัวเปิดประตูห้องพักฟื้นเข้ามาพอดี ดำเกิงไม่พอใจมากตวาดใส่ว่ามาทำไมแล้วผลักอกเขาจะให้กลับไป สกาวเข้าไปขวางไว้ เตือนว่าเขาช่วยลูกเราเอาไว้
เดือนสิบยื่นมือที่มีเรี่ยวแรงอันน้อยนิดไปทางเที่ยงวันซึ่งเหมือนจะรู้เท่าทันเดินเข้ามาหา เธอจับมือเขาไว้พยายามจะพูดบางอย่างแต่แรงไม่มี เขาจึงต้องโน้มตัวลงไปใกล้ๆ
“ดวล...ช่วยดวล...ด้วย”
ลำธารทนเห็นภาพบาดตาไม่ไหวลุกออกไปเลยดำเกิงพยายามร้องเรียกแต่เขาไม่สนใจ ดำเกิงขัดใจมากบ่นเสียงดังไม่รู้จะมาทำไม เที่ยงวันเลือกที่จะไม่สนใจคำพูดของดำเกิง ที่มานี่ก็เพื่อมาดูแลเดือนสิบเขาจะทำอย่างที่ตั้งใจไว้ สกาวมองเขาด้วยความประทับใจ
หลังจากส่งเจ้าของบริษัททัวร์ที่มาคุยงานกับชีวาตม์กลับไปแล้ว ยุพราถามเขาว่าเคลียร์กับทางบ้านเป็นอย่างไรบ้าง เขาส่ายหน้าเละไม่เป็นท่า เธอต้องขอโทษเขาด้วยเพราะเธอแท้ๆเขาเลยซวยไปด้วย เขาเชื่อว่าสักพักกิ่งคำก็จะหายโกรธเขาไปเอง
“ถ้าไม่มีแม่คอยยุยงนะคะ ถ้าแม่ยายคุณยังไม่หยุดซักวันคุณกับภรรยาคงได้เลิกกันแน่ๆ”
“ไม่มีทาง ผมไม่มีทางเลิกกับกิ่งแน่ๆผมรักกิ่งแล้วผมก็ไม่เคยทำอะไรผิด ไม่เคยมีพฤติกรรมนอกใจกิ่ง ต่อให้แม่จะพูดยังไงก็ไม่มีผลหรอก”
แม้ยุพราจะประทับใจในตัวชีวาตม์แต่ก็อดสงสัยไม่ได้เรื่องข้อความหวานหยดที่เขาส่งมาให้เธอ จังหวะนั้นเลขาฯของเขาพาเอนมาเข้าพบ ยุพราถึงกับปรี๊ดแตกตวาดใส่มาทำไม เอนอยากรู้ว่าดวลอยู่ไหน เธอเหลืออดที่เขายังมีหน้ามาถามหาดวลอีกปรี่เข้าไปจะเอาเรื่องชีวาตม์ต้องขวางเอาไว้
“ทำไมนายไม่เลิกยุ่งกับดวลสักทีนะ ดูสิ เพราะนายคนเดียวเดือนถึงต้องมาเจ็บตัวแบบนี้”
“ไม่เกี่ยวกับผม ผมไม่ได้ทำอะไรพี่เดือนสักหน่อย”
ยุพราเหลืออดพุ่งเข้าไปชกไอ้คนปากไม่ดี แต่ชีวาตม์ไวกว่าคว้ากำปั้นเธอไว้ได้เสียก่อน เอนเห็นท่าไม่ดีจำต้องกลับไปโดยไม่ได้อะไร...
ด้านสวาทวิมลไม่ค่อยจะชอบใจนักที่เที่ยงวันไม่ยอมเข้าบ้าน แต่กลับตรงรี่ไปหาเดือนสิบ ทูลต้องขอร้องให้เธอปล่อยๆลูกไปบ้าง เธอจะปล่อยได้อย่างไร ทูลก็เห็นแล้วว่าการที่เขาไปข้องแวะกับเดือนสิบและครอบครัวนำแต่เรื่องเดือดร้อนมาให้ งานนี้ยังดีที่โชคช่วยแต่ก็ต้องไปขึ้นศาลอีกกี่ครั้งก็ยังไม่รู้
“อย่างน้อยลูกก็เลือกที่จะทำดีนะคุณ”
“แต่ถ้าทำดีแล้วตัวเองเดือดร้อน คุณทนได้เหรอคะ”
ทูลอยากให้ลูกเป็นคนคิดเองและรับผลแห่งการกระทำของตัวเอง แล้วถามสวาทวิมลคิดว่าเราจะอยู่ช่วยแก้ไขให้ลูกได้อีกสักกี่ปี แม้จะเห็นคล้อยตามแต่เธอก็ยังไม่ชอบใจอยู่ดี...
ทางฝ่ายลำธารนำเรื่องขุ่นข้องหมองใจที่รู้ว่าเที่ยงวันคือคนที่ไปเกาะพะงันกับเดือนสิบไปปรับทุกข์กับมิถุนาถึงที่บ้าน เธอทำหน้าที่เป็นผู้ฟังที่ดีเข้าไปนั่งข้างๆจับมือเขามากุมไว้อย่างเป็นกำลังใจให้ แล้วถือโอกาสซบไหล่เขา ปลอบให้เข้มแข็งเข้าไว้ เขาจับมือเธอตอบเคลิ้มไปด้วยค่อยๆซบหน้าลงบนศีรษะเธออีกทอดหนึ่ง เชิญจิตแอบมองอยู่อีกมุมหนึ่งด้วยความพอใจ...
ดำเกิงยังคงว่ากระทบเที่ยงวันต่างๆนานา แถมพยายามไล่เขากลับ แต่เขาไม่สนใจขอแค่ได้อยู่ใกล้ๆ เดือนสิบเป็นพอ เธอเป็นห่วงดวลจับใจถามเขาว่าน้องของเธอเป็นอย่างไรบ้าง เขาเล่าให้ฟังว่าดวลสบายดี ตอนนี้อยู่ที่บ้านชีวาตม์ไม่ต้องเป็นห่วง สกาวโล่งใจขณะที่เดือนสิบเองก็เบาใจที่เที่ยงวันเป็นธุระเรื่องน้องให้ มีแต่ดำเกิงเท่านั้นที่ด่าเขาว่าสาระแนไม่เข้าเรื่องแล้วเดินออกจากห้องไปด้วยความหมั่นไส้
“ต้องขอโทษด้วยนะคะคุณเที่ยง”
“ไม่เป็นไรครับ ผมเข้าใจดี” ว่าแล้วเที่ยงวันลากเก้าอี้มานั่งข้างเตียงผู้ป่วย เดือนสิบค่อยๆยกมือมาจับมือเขาเป็นทำนองขอบคุณ เขาบีบมือเธอตอบโดยไม่ได้พูดสักคำนั่งเฝ้าอยู่อย่างนั้นจนเธอหลับไป ด้วยความอ่อนเพลียเขานั่งสัปหงกจนเกือบจะตกเก้าอี้ พอเงยหน้าขึ้นมองอีกทีเห็นสกาวยืนมองอยู่ก่อนจะถามว่าเห็นครอบครัวของตนแล้วเหนื่อยไหม
“เมื่อก่อนผมก็เคยทำให้ครอบครัวดีๆของผมต้องเหน็ดเหนื่อยเหมือนกัน ผมเข้าใจดีไม่มีใครอยากทำให้ใครเดือดร้อนหรอกครับ แต่มันเป็นเรื่องยุ่งยากที่จะสู้กับพิษภัยของยาเสพติด อดทนอีกนิดนะครับ ผมรู้ว่าท้ายที่สุดแล้วความรักและความเข้าใจในครอบครัวจะพาทุกอย่างให้ข้ามผ่านไปได้”
“ขอบคุณนะคะ ขอบคุณสำหรับความช่วยเหลือและความเข้าใจ”
“ผมยินดีที่สุดครับ งั้นผมขอตัวนะครับว่าจะแวะไปดูดวลสักหน่อย”
ooooooo
อ่านละคร ข้ามสีทันดร ตอนที่ 7 วันที่ 3 ก.ค.61
ละคร ข้ามสีทันดร บทประพันธ์โดย กฤษณา อโศกสินละคร ข้ามสีทันดร บทโทรทัศน์โดย กู๊ดโฮป
ละคร ข้ามสีทันดร กำกับการแสดงโดย อัษฎาวุธ เหลืองสุนทร
ละคร ข้ามสีทันดร ผลิตโดย บริษัท จันทร์ 25 จำกัด
ละคร ข้ามสีทันดร ออกอากาศ สถานีวิทยุโทรทัศน์ไทยทีวีสีช่อง 3
ที่มา ไทยรัฐ