อ่านละคร เกมเสน่หา ตอนที่ 14 วันที่ 30 ก.ค.61
เปลี่ยนความรักของพ่อไม่ได้ พ่อยังรักนกเหมือนที่นกยังรักนนท์”น้ำตาของลูกสาวทำให้คนเป็นพ่อแม่หัวใจปวดแปลบ เหมือนชนกร่ำไห้คิดว่าลัคนัยหมดรักแล้ว
วิสาขาส่ายหน้า “นัยเขาไม่ได้เกลียดนก...เขาก็แค่อยากปกป้องตานนท์ กลัวว่าลูกจะไปทำร้ายจิตใจนนท์เหมือนที่เขาเคยโดน...ถ้านกรู้ว่าอะไรเป็นสิ่งสำคัญสำหรับเราแล้ว เชื่อแม่...อย่ายอมเสียมันไป”
“แต่นัยเขาจะยอมให้อภัยนกเหรอคะ”
“ไม่มีใครตอบคำถามนี้ได้หรอก แม้กระทั่งตัวนัยเอง เพราะนกก็ยังไม่เคยขอให้เขาให้อภัย แค่มีใจจะทำพ่อเชื่อว่าลูกสาวพ่อทำได้ แล้วก็เชื่อด้วยว่าความรักของนกกับนัยยังไม่หายไปไหน แค่หลงทางอยู่รอให้นกไปตามกลับ”
เหมือนชนกตามพ่อแม่ไปเยี่ยมนนทพัทธ์วันต่อมา คุณหนูขี้วีนหอบหิ้วน้ำนมใส่กล่องเย็นไปให้ลูกชายด้วยตัวเอง ลัคนัยแปลกใจที่เห็นภรรยา เกือบจะไม่ให้เยี่ยมถ้าธวัชกับวิสาขาไม่ขอร้อง
วินาทีแรกที่ได้สัมผัสนนทพัทธ์ เหมือนชนกมีความสุขมาก ความรู้สึกหวิวๆเหมือนขาดอะไรบางอย่างจางหาย กระนั้นเพราะไม่เคยใกล้ชิดลูกชายทำให้นนทพัทธ์งอแง ลัคนัยต้องคว้าตัวมาอุ้ม
เหมือนชนกมองตามพ่อลูกจ๋อยๆ ก่อนกุลีกุจอช่วยเขาหยิบโน่นจับนี่จนลัคนัยอดเหน็บไม่ได้
“พ่อแม่คุณท่านเกลี้ยกล่อมให้คุณมาใช่ไหม”
“ทำไมนายพูดแบบนี้”
“ก็ที่ผ่านมาผมไม่เห็นว่าคุณจะต้องการนนท์เขามาก่อน”
“แล้วถ้าฉันบอกว่าตอนนี้ฉันต้องการลูกแล้วล่ะ”
“ตลกดีนะ...เดี๋ยวไม่ต้องการ เดี๋ยวต้องการ แล้วพรุ่งนี้คุณจะมาอารมณ์ไหนอีก”
“นายใจร้ายเกินไปแล้วนะ นี่ฉันอุตส่าห์...”
ลัคนัยไม่รอให้ภรรยาอธิบายสวนโพล่ง “ใช่...ผมใจร้าย แต่นั่นก็เพราะว่าผมแคร์ความรู้สึกลูก เลยอยากจะแน่ใจว่าที่คุณมาเนี่ยเพราะอยากจะเจอนนท์จริงๆหรือเพราะอะไรกันแน่”
ธวัชกับวิสาขาเห็นท่าไม่ดีช่วยกันพูดว่าเหมือนชนกอยากมาหานนทพัทธ์จริงๆ ลัคนัยไม่เชื่อ เหมือนชนกเลยขอร้องด้วยตัวเองว่าขอโอกาสดูแลลูกชายสักครั้ง...
ooooooo
ลัคนัยยังไม่ตอบตกลงให้โอกาสเหมือนชนก คุณหนูขี้วีนหงุดหงิดมากแต่ไม่ยอมแพ้กลับไปฝึกอุ้มเหมือนขนิษฐ์จนคล่องมือและหวนมาเยี่ยมนนทพัทธ์อีก
เหมือนชนกตั้งใจมากสอบถามทุกเรื่องเกี่ยวกับนนทพัทธ์จนลัคนัยอดทึ่งไม่ได้ กระนั้นก็ให้ข้อมูลแต่โดยดี อยากรู้เหมือนกันว่าคุณหนูขี้วีนอย่างภรรยาคนสวยจะทนได้นานแค่ไหน
เพราะช่วยกันดูแลนนทพัทธ์ทำให้ลัคนัยกับเหมือนชนกใกล้ชิดกันอีกครั้ง ความรู้สึกอ่อนหวานและหวั่นไหวค่อยๆคืบคลานสู่หัวใจทั้งสองโดยไม่รู้ตัว
ธวัชกับวิสาขาลุ้นตัวโก่งอยากให้ลูกสาวกับลูกเขยคืนดี ทุกอย่างดีขึ้นเรื่อยๆยกเว้นเรื่องวิสาขากับวงศ์เวศน์ที่อึมครึม ธวัชรู้ทันอดีตภรรยาทุกอย่างและอยากให้เธอเปิดโอกาสให้ตัวเอง
วิสาขาอายมากแต่ฝืนโกหกตัวเองต่อไม่ไหว
ธวัชจึงอาสาไปพูดกับวงศ์เวศน์ หมอหนุ่มแปลกใจที่เห็นอดีตสามีของวิสาขามาหาถึงโรงพยาบาล ก่อนจะหน้าเครียดเมื่ออีกฝ่ายเปิดฉากถามเรื่องอดีตภรรยาตรงๆ
วงศ์เวศน์ไม่ปฏิเสธเรื่องมีใจให้วิสาขาและยอมรับว่าอุปสรรคสำคัญไม่ใช่หัวใจของเธอแต่เป็นพัชราแม่ของเขา และเพื่อพิสูจน์ความจริงใจที่มีต่อเธอ เขาจึงตัดสินใจจะเปิดใจกับแม่...
อาชีพในวงการบันเทิงของเพ็ญพรรณีไปได้ดี
ที่เมืองจีนจึงกลับมาเยี่ยมไพพรรณ อยากให้ย้ายไปอยู่ด้วยกัน แต่ไพพรรณปฏิเสธเพราะเป็นห่วงเหมือนชนก
“เรื่องของเธอกับคุณนัยยังไม่ลงตัว แม่อยากอยู่เป็นกำลังใจให้เธอก่อน”
“แล้วถ้าชาตินี้ชีวิตนังนกมันไม่ลงตัว มันโดนผัวทิ้ง แม่ก็ต้องอยู่กับมันจนตายใช่ไหม เคยถามเพนบ้างไหมว่ากว่าจะตะเกียกตะกายถึงจุดที่รับแม่ไปอยู่ด้วยได้ เพนต้องลำบากแค่ไหน ต้องเจอกับอะไรเลวร้ายแค่ไหน เคยถามลูกตัวเองบ้างไหม แม่ห่วงแต่นังนก อยากอยู่เป็นกำลังใจให้มัน แล้วไม่คิดบ้างเหรอว่าลูกตัวเองก็ต้องการเหมือนกัน!”
แหวแม่จบก็ผลุนผลันจากไป เหมือนชนกได้ยินเสียงเอะอะจึงตามไปดู เห็นเพ็ญพรรณีวิ่งร้องไห้ไปในสวน
เหมือนชนกรู้สึกผิดอย่างบอกไม่ถูก ความเป็นแม่ทำให้เธอมองเพ็ญพรรณีแตกต่างจากเดิม ยิ่งเห็นไพพรรณร้อนใจก็ทนไม่ไหวต้องช่วยให้สองแม่ลูกได้ปรับความเข้าใจ
เพ็ญพรรณีของขึ้นทันทีที่เห็นหน้าเหมือนชนก ประชดแดกดันเสียงแข็ง
“หัวเราะสิ...หัวเราะให้ลูกโง่ๆอย่างฉันที่พยายามเท่าไหร่ก็ไม่เคยสู้เธอได้ ฉันมันขี้แพ้ โง่ที่สู้ทั้งที่รู้ว่าไม่มีวันชนะเธอได้เลย สะใจแล้วใช่ไหมล่ะที่แย่งแม่ฉันไปได้”
“ฉันไม่เคยรู้สึกอย่างนั้นเลยเพนนี เรื่องของเธอกับแม่...ฉันเองที่เป็นคนผิด”
ท่าทางของเหมือนชนกทำให้เพ็ญพรรณีอึ้งไม่น้อยแต่ยังไม่วางใจ
“เสแสร้ง! เธอสมเพชฉันใช่ไหมถึงมาพูดแบบนี้”
“ไม่ใช่เธอหรอกที่น่าสมเพช เธอทำทุกอย่างเพื่อให้ได้ความรัก ในขณะที่ฉันไม่เคยพยายามอะไรเลยจนต้องเสียทุกอย่างไป...ฉันต่างหากที่น่าสมเพช”
“ด่าตัวเองทั้งที่ฉันทำร้ายเธอมาไม่รู้กี่ครั้งต่อกี่ครั้งเนี่ยนะ”
“เธอจะไม่ทำฉันถ้าฉันไม่ทำเธอก่อน เธอแย่งฉันเพราะฉันแย่งเธอก่อน ฉันขอโทษนะเพนนี... ขอโทษจริงๆ”
เพ็ญพรรณีร่ำไห้อย่างหมดอาย เหมือนชนกวางมือบนไหล่อีกฝ่ายเพื่อปลอบใจ
“น้าไพแค่ตามใจฉันในฐานะลูกเจ้านายก็เท่านั้น ต่อให้เอ็นดูฉันแค่ไหน เขาก็ไม่มีวันรักฉันแบบที่รักเธอได้ ไม่มีใครที่ไหนแทนที่ลูกแท้ๆได้หรอกเพนนี...ในใจแม่เธอก็เหมือนกัน”
“ไม่จริง...ฉันไม่เชื่อ!”
เหมือนชนกส่ายหน้าอ่อนใจบุ้ยใบ้ให้เพ็ญพรรณีฟังคำยืนยันจากแม่ตัวเอง ไพพรรณแอบยืนฟังนานแล้ว น้ำตาไหลพรากที่ทำให้ลูกสาวเก็บกดขนาดนี้
“แม่ปกป้องลูกในแบบของแม่ อ่อนข้อให้คนอื่นเขาเมตตา เผื่อว่าเขาจะได้เผื่อแผ่ความเมตตานั้นไปถึงลูกของแม่ด้วย แต่แม่ไม่รู้เลยว่าสุดท้ายมันจะกลายเป็นทำร้ายลูกด้วยน้ำมือของแม่เอง”
ไพพรรณร้องไห้ด้วยความเสียใจ พร่ำโทษตัวเองจนเพ็ญพรรณีใจอ่อนยวบ
“แม่ไม่ดีเอง แม่ละเลยความรู้สึกลูกมาตลอด ไม่เคยเข้าข้าง ไม่แม้แต่จะถามว่าลูกเป็นยังไง รู้สึกไม่ปลอดภัยแค่ไหน แม่ขอโทษนะลูก ขอโทษจริงๆ แม่ไม่สมควรเป็นแม่ของเพนเลย ถ้าไม่มีแม่ ชีวิตลูกต้องดีกว่านี้...แม่ขอโทษ”
“ไม่ต้องขอโทษแล้วแม่ เพนเข้าใจแล้ว เพนก็ไม่เคยทำอะไรให้แม่ภูมิใจ มีแต่สร้างเรื่องสร้างปัญหา...เพนต่างหากที่ต้องขอโทษ เพนจะแก้ตัวใหม่ ต่อจากนี้เพนจะทำตัวให้ดี ให้แม่ภูมิใจในตัวเพน เพนรักแม่นะ...รักแม่ที่สุดเลย”
“แม่ก็รักลูกเพน เพนของแม่ แม่ไม่เคยไม่รักหนู...เรามาเริ่มต้นกันใหม่นะลูก”
ooooooo
เหมือนชนกเดินหน้าง้อลัคนัย ทั้งหมั่นไปดูแลลูกชายและแอบไปตกแต่งบ้านเวลาเขาไม่อยู่ ลัคนัยเห็นอาหารเหนือในบ้านก็เดาได้ว่าเป็นฝีมือเหมือนชนกแต่แกล้งไม่รู้เพราะอยากดูปฏิกิริยาของเธออีกระยะ
วงศ์เวศน์ทำตามที่ตั้งใจคือพาพัชรามาเจอผู้หญิงที่เขารัก พัชราตื่นเต้นมากแต่เมื่อเจอหน้าวิสาขาก็โกรธจัดรับไม่ได้ที่ว่าที่ลูกสะใภ้จะเป็นเพื่อนสนิทของตัวเอง
“ทำไมเธอทำกับฉันแบบนี้ นี่มันลูกชายคนเดียวของฉันนะวิ!”
วิสาขาหน้าเสีย ตั้งท่าจะอธิบายแต่ช้ากว่าวงศ์เวศน์
อ่านละคร เกมเสน่หา ตอนที่ 14 วันที่ 30 ก.ค.61
ละคร เกมเสน่หา บทประพันธ์โดย กันยามาสละคร เกมเสน่หา บทโทรทัศน์โดย คนปั้นฝัน
ละคร เกมเสน่หา กำกับการแสดงโดย ชุดาภา จันทเขตต์
ละคร เกมเสน่หา ผลิตโดย บริษัท ละครไท จำกัด
ละคร เกมเสน่หา ออกอากาศ สถานีวิทยุโทรทัศน์ไทยทีวีสีช่อง 3
ที่มา ไทยรัฐ