อ่านละคร ข้ามสีทันดร ตอนที่ 10 วันที่ 14 ก.ค.61
ทางด้านลำธารเอาแต่ขับรถไม่พูดไม่จาตั้งแต่ออกจากห้างฯไม่พอใจที่มิถุนาพูดจาไม่ดีกับเดือนสิบ มิถุนาเองก็ไม่ชอบใจที่เขายังอาลัยอาวรณ์คนรักเก่าอยู่ทำให้มีปากเสียงกัน เธอขู่ถ้าเจอเดือนสิบอีกจะเล่นงานให้หนักกว่าเดิม ลำธารเบนรถจอดข้างทางคว้าคอเธอ สั่งห้ามแตะต้องเดือนสิบเด็ดขาด“ทำไมจะแตะต้องอีนั่นไม่ได้ ยังอาลัยมันนักใช่ไหม”
ลำธารตะลึงที่มิถุนาขึ้นไอ้ขึ้นอี ตระหนักแล้วว่านี่คือตัวตนที่แท้จริงของเธอ ถ้าเป็นแบบนี้เราคงไปด้วยกันไม่ได้ เขาขอเลิกกับเธอ มิถุนาไม่ยอมให้เลิก หยิบมือถือขึ้นมาส่งคลิปตอนที่เขานอนกับเธอไปให้ดู เขาถึงบางอ้อทันที ที่แท้เรื่องคืนนั้นก็เป็นการจัดฉากของเธอนี่เอง คว้ามือถือของเธอโยนทิ้ง
“แหมๆๆ ไลน์มันเปิดจากที่ไหนก็ได้นะคะ มันลอยเคว้งคว้างอยู่ในอากาศ เดี๋ยวนีน่าจะส่งรูปผ่านโน้ตบุ๊กให้อีกนะคะ ถ้าถึงบ้าน” มิถุนาหัวเราะชอบใจ ลำธารอยากรู้ว่าเธอต้องการอะไรกันแน่ เธออยากให้งานแต่งเป็นไปตามแผนที่วางไว้ ไม่อย่างนั้นคลิปนี้ได้ว่อนในเน็ตแน่ เขาไม่มีทางเลือกจำต้องทำตามที่เธอต้องการ...
วันนี้ชีวาตม์ต้องเดินทางไปต่างประเทศ ทันทีที่เขาไปพ้นบ้าน กิ่งคำที่ทำเป็นนอนซมลุกขึ้นแต่งตัว คว้านาฬิกาหรูของเขาติดมือไปหนึ่งเรือน แล้วรีบร้อนออกจากบ้านไม่ได้ทิ้งเงินให้รื่นเริงอีกเช่นเคย...
สวาทวิมลไม่พอใจที่เดือนสิบมาเยี่ยมทูล จึงแสดงท่าทางให้รู้ว่าเธอไม่เป็นที่ต้อนรับ ทูลสงสารเธอที่ถูกสวาทวิมลตั้งแง่ใส่ จึงบอกเที่ยงวันให้พยุงท่านนั่งหน่อยท่านมีเรื่องอยากคุยกับหนูเดือนตามลำพัง สวาทวิมลไม่พอใจแต่ไม่กล้าขัดใจเขา เรื่องที่ทูลต้องการจะคุยกับเดือนสิบไม่พ้นเรื่องดวล ท่านอยากให้เธอไปตามหาน้องให้เจอ ให้โอกาสเขาอีกครั้ง เรากำลังยื้อแย่งเขากับยาเสพติด ถ้าเราอ่อนแอยาจะพรากเขาไปตลอดกาล
“ขอบคุณนะคะที่เตือนสติหนู ขอบคุณที่ให้โอกาสดวลไม่ถือโทษโกรธดวลและมีศรัทธาในตัวดวล”
“ดวลไม่ใช่เด็กไม่ดี ยาเสพติดต่างหากที่ไม่ดี”...
กิ่งคำอยากยามากจึงแวะมาหาเอนที่ห้องพัก เขาไม่อยู่เจอแต่ดวลซึ่งพยายามพูดเตือนสติให้เธอกลับไปหาชีวาตม์ซึ่งรักเธอมากและอย่ามาที่นี่อีก เธอไม่สนใจคว้ากล่องใส่ยาเสพติดเดินหายเข้าไปในห้องนอน...
หลังจากได้คุยกับทูล เดือนสิบชวนเที่ยงวันมาตามหาดวลที่ห้องพักของเอน แต่เอนที่เพิ่งกลับมาเห็นทั้งคู่เสียก่อน รีบวิ่งขึ้นบันไดหนีไฟไปถึงห้องพักได้ก่อน แล้วลากดวลหนีไปได้ เดือนสิบกับเที่ยงวันเสียเวลากับ รปภ.อยู่พักใหญ่ถึงขึ้นมาที่ห้องพักของเอน อารามรีบร้อนเอนเปิดประตูห้องทิ้งไว้ทำให้ทั้งคู่เข้ามาข้างในได้ แต่ ไม่เจอใคร เดือนสิบรีบไปดูที่ห้องนอนต้องแปลกใจที่เจอกิ่งคำนอนเคลิ้มอยู่บนเตียง
ครั้นเห็นหน้ากันชัดๆต่างพากันตกใจ การมาที่ห้องพักเอนครั้งนี้ นอกจากจะรู้ถึงความสัมพันธ์อันลึกซึ้งระหว่างเอนกับกิ่งคำแล้ว เที่ยงวันดูจากท่าทางของเธอฟันธงทันทีว่าเธอติดยา
ooooooo
กิ่งคำไม่ยอมรับว่าตัวเองติดยาหาว่าเที่ยงวันมโนไปเอง เขายืนยันถ้าเป็นเรื่องอื่นเขาอาจจะไม่มั่นใจเท่าเรื่องนี้ สั่งให้เธอเลิกยาแล้วกลับไปเป็นเหมือนเดิม เธอก็รู้ไม่ใช่หรือว่าแม่ของเธอรังเกียจคนติดยาขนาดไหน
“ฉันไม่ได้ติดยา”
เที่ยงวันไม่รู้จะต่อล้อต่อเถียงกับกิ่งคำอย่างไรเพราะเธอคงไม่ยอมรับง่ายๆ จู่ๆกิ่งคำทำท่าพะอืดพะอมก่อนจะวิ่งเข้าห้องน้ำไปอาเจียน เดือนสิบตามไปช่วยลูบหลังให้ ขณะที่เที่ยงวันได้แต่มองตามเป็นห่วง กิ่งคำอาเจียนจนแทบไม่มีแรงเดิน เที่ยงวันกับเดือนสิบต้องช่วยกันหิ้วปีกมาที่รถ
เดือนสิบเห็นสภาพของกิ่งคำก็รู้ว่าขับรถกลับเองไม่ไหว จึงบอกให้เที่ยงวันขับรถไปส่งเธอที่บ้าน กิ่งคำดื้อทั้งที่แรงจะยืนยังไม่มีไล่ตะเพิดเขาไปให้พ้นไม่ต้องมายุ่ง เธอกลับเองได้
“ผมไม่ปล่อยให้คนของพี่วาตม์เป็นอะไรแน่
ไปขึ้นรถเถอะครับผมจะขับไปให้” น้ำเสียงจริงจังของเที่ยงวันทำให้กิ่งคำไม่ต่อปากต่อคำอะไรอีกเดินไปขึ้นรถแต่โดยดี...
ในเวลาเดียวกัน เอนพาดวลไปกบดานที่ห้องเช่าซึ่งมีเพื่อนขี้ยาของเขาสองคนพักอยู่ สภาพห้องทั้งอับทั้งมืด ดวลไม่อยากอยู่ร่วมกับขี้ยาขอให้เอนหาที่อยู่ให้ใหม่
“พูดอย่างกับมึงไม่ใช่ขี้ยา เอาน่ะกูไม่ค่อยมีเงินหรอกช่วงนี้ แต่อย่างน้อยกูก็พอมีขนมให้มึง” เอนหยิบซองยาเสพติดออกมา ดวลยังไม่ทันจะรับไป หนึ่งในเพื่อนขี้ยาปรี่มาฉกไปหน้าตาเฉย ดวลฮึดฮัดไม่ยอมให้ เขาขอให้ถือว่านี่เป็นค่าเช่าห้องก็แล้วกัน ดวลมองยาเสพติดตาละห้อย ทวงถามถึงยาเสพติดจากเอนซึ่งกอดคอดวลออกมาหน้าห้อง แล้วแอบยัดยาอีกห่อหนึ่งใส่กระเป๋าให้ ดวลถึงยิ้มออกมาได้...
ทันทีที่เดือนสิบก้าวเท้าเข้าบ้าน สกาวพุ่งมาถามว่าเจอน้องไหม เธอส่ายหน้า น้องหนีไปได้อีก สกาวแทบทรุด คร่ำครวญว่าจะหนีไปทำไม เดี๋ยวก็กลับไปยุ่งกับยาเสพติดอีก เธอไม่กล้าพูดอะไร มั่นใจว่าตอนนี้ดวลกลับไปหามันอีกเพราะเห็นได้จากกิ่งคำ สกาวร้องไห้จนวูบ เดือนสิบแทบประคองแม่ไม่ทัน
ooooooo
เที่ยงวันขับรถเข้ามาจอดในบ้านชีวาตม์ กิ่งคำลงจากรถได้เดินลิ่วจะเข้าบ้านไม่มีแม้แต่คำขอบคุณ เขาร้องเรียกเธอพร้อมกับยื่นกุญแจรถให้ จังหวะที่เธอถอยกลับมาเอากุญแจรถ เที่ยงวันคว้าข้อมือเธอไว้สั่งให้เลิกทั้งยารวมทั้งเลิกข้องแวะกับเอนด้วย เธอสะบัดมือเขาออกตวาดแว้ดอย่ามายุ่งเรื่องของเธอ
“ผมไม่อยากยุ่งเรื่องของคุณถ้าคุณไม่ใช่ภรรยาพี่วาตม์...จำไว้ อย่าทำให้พี่วาตม์เสียใจเด็ดขาด”
รื่นเริงออกมาเห็นพอดีโวยวายลั่น เรียกเที่ยงวันว่าไอ้ขี้ยานั่นจะทำอะไรลูกของตน เข้าไปดึงกิ่งคำออกห่างผลักเขากระเด็นแล้วถามลูกว่าเจ็บตรงไหน มันทำอะไรลูกหรือเปล่า แล้วมากับไอ้ขี้ยานี่ได้อย่างไร
“คำก็ขี้ยาสองคำก็ขี้ยา รังเกียจขี้ยาขนาดนี้เลยเหรอครับ” เที่ยงวันตั้งใจพูดประชดกิ่งคำ
“เออสิวะ ขยะแขยงที่สุดก็พวกเล่นยานี่แหละ”
กิ่งคำทนฟังไม่ได้เดินหนีเข้าบ้าน โดยมีรื่นเริงตามติด เที่ยงวันได้แต่มองตามด้วยความหนักใจ...
รื่นเริงวิ่งตามลูกสาวจนทัน ซักเป็นการใหญ่ว่าไอ้ขี้ยานั่นทำอะไรเธอ ตนจะได้ไปฟ้องชีวาตม์ให้เล่นงานมัน กิ่งคำส่ายหน้าไม่ต้องการให้แม่ไปฟ้องใครทั้งนั้น รื่นเริงคิดไปเองว่าเที่ยงวันมาวอแวกับลูกเพราะแค้นตนเอง เตือนให้ระวังตัวไว้พวกนี้ไว้ใจไม่ได้ลมขึ้นลมลง กิ่งคำพยักหน้ารับคำแล้วจะขึ้นห้อง รื่นเริงเรียกไว้
“เดี๋ยวก่อนยัยกิ่ง หน้าตาแกโทรมมากแล้วนะ แล้วดูเอวสิหนาขนาดนี้ไปออกกำลังกายซะบ้างนะ”
“รู้แล้วน่ะ” พูดได้แค่นั้นกิ่งคำรู้สึกคลื่นไส้ วิ่งไปอาเจียนที่ถังขยะ รื่นเริงเข้ามาช่วยลูบหลังให้...
เดือนสิบเอาผ้าชุบน้ำมาเช็ดหน้าเช็ดตาให้แม่อยู่พักใหญ่ ท่านถึงฟื้นคืนสติ ดำเกิงที่ยืนมองตาขวางอยู่ประกาศกร้าวห้ามใครหน้าไหนเอาดวลกลับเข้าบ้านเด็ดขาด ไม่อย่างนั้นได้เห็นดีกันแน่ เดือนสิบขอร้องพ่ออย่าพูดแบบนี้แม่ยิ่งไม่ค่อยสบายอยู่ด้วย เขาไม่สนใจคำขอร้องของลูก เล่นงานสกาวไม่ยั้งแถมขู่จะตัดดวลออกจากชีวิต สกาวทำอย่างนั้นไม่ได้ เลือดเนื้อทั้งคนจะให้ตัดได้อย่างไร
ดำเกิงเชิญสกาวเก็บไอ้ลูกชั่วนั่นไว้ตามสบายตนเลิกหวังอะไรกับมันอีกแล้ว จากนั้นเดินปึงปังออกไป สกาวขอให้เดือนสิบช่วยตามน้องให้เจอ เอาตัวกลับมาบ้านให้ได้ เธออึกอักแล้วถ้าน้องไม่เหมือนเดิมแม่ยังจะให้เอากลับมาไหม สกาวยืนยันไม่ว่าจะเป็นอย่างไรต้องตามตัวดวลกลับมาให้ได้
“แม้ว่าน้องจะกลับมาสร้างความทุกข์ให้แม่ซ้ำแล้วซ้ำเล่างั้นเหรอคะ”
“เดือน วันหนึ่งเดือนมีลูกเดือนจะเข้าใจหัวอกแม่ไม่มีแม่คนไหนลาออกจากความเป็นแม่ได้หรอกเดือน ถึงลูกจะเลวร้ายแค่ไหนคนเป็นแม่ก็ต้องมีหน้าที่เก็บเขากลับมาไว้กับอก ไม่ใช่ปล่อยให้ไปเป็นพิษเป็นภัยกับสังคม มันเป็นหน้าที่ของแม่ ตราบใดที่แม่ยังไม่ตายแม่ก็ต้องทำหน้าที่ของแม่ต่อไป”
“เข้าใจแล้วค่ะแม่ ไม่ต้องห่วงนะคะเดือนจะไม่ทิ้งน้องเด็ดขาด”...
ที่บ้านเช่าโทรมๆ ดวลกำลังเมายาอย่างหนัก ร้องไห้สลับกับหัวเราะราวกับคนบ้า เพ้อหาแม่เป็นระยะๆ ขี้ยาเห็นซองยาตกอยู่ข้างตัวเขาค่อยๆเข้าไปนั่งข้างๆ ดวลหันมาเห็นเพ้อไปเองว่าเป็นแม่โผกอดไว้แน่น
“แม่...แม่มารับดวลแล้วใช่ไหม”
“เฮ้ย...กูไม่ใช่แม่มึง ปล่อยกูเลยขนลุก” ขี้ยาผลักดวลออกห่างแล้วฉวยซองยาลุกหนี...
ด้านรื่นเริงเห็นกิ่งคำได้กลิ่นอะไรเป็นเหม็นไปหมด กับข้าวที่เคยชอบแค่เห็นก็ต้องวิ่งไปอาเจียน เริ่มสงสัยว่าต้องมีบางอย่างเกิดขึ้นกับลูก
ooooooo
อ่านละคร ข้ามสีทันดร ตอนที่ 10 วันที่ 14 ก.ค.61
ละคร ข้ามสีทันดร บทประพันธ์โดย กฤษณา อโศกสินละคร ข้ามสีทันดร บทโทรทัศน์โดย กู๊ดโฮป
ละคร ข้ามสีทันดร กำกับการแสดงโดย อัษฎาวุธ เหลืองสุนทร
ละคร ข้ามสีทันดร ผลิตโดย บริษัท จันทร์ 25 จำกัด
ละคร ข้ามสีทันดร ออกอากาศ สถานีวิทยุโทรทัศน์ไทยทีวีสีช่อง 3
ที่มา ไทยรัฐ