อ่านละคร เกมเสน่หา ตอนที่ 10 วันที่ 19 ก.ค.61
“สำคัญตัวเองขนาดนั้นเลย เธอนี่แหละที่ทำให้พ่อฉันหมดกำลังใจ...รู้เอาไว้!”ทอแสงทนไม่ไหวเมื่อเห็นพิมลแขทำท่าจะกราบลูกเลี้ยงสาว ฉวยจังหวะตอนพยาบาลออกจากห้องของธวัชลากตัวลูกสาวเบียดแทรกเข้าห้องทันที
เหมือนชนกโมโหมากรีบตามไปห้ามแต่ไม่ทันเอ่ยปาก ธวัชก็ตะโกนไล่พิมลแข
“คุณวัชคะ...แขมีข่าวดีจะบอกคุณ แขกำลัง...”
“ข่าวดีข่าวร้ายผมไม่อยากฟังทั้งนั้น ถ้ามันออกมาจากปากคุณ”
“คุณวัช! ทำไมคะ...เมื่อวานคุณยังอยากเจอแขอยู่เลย”
“ใช่...เมื่อวานผมอยากเจอคุณแต่ตอนนี้ไม่แล้ว ในเมื่อคุณบอกเองว่ารักแค่เงินของผม ผมจะให้คุณจนพอใจ แต่คุณต้องออกไปจากชีวิตผมนับตั้งแต่วันนี้”
พิมลแขร่ำไห้ ปวดใจเหลือเกินที่สามีไม่ให้โอกาสเธอบอกเรื่องตั้งท้อง เหมือนชนกยิ้มเย้ย
“ไม่ได้ยินรึไง...คุณพ่อไล่ขนาดนี้ยังจะหน้าด้านหน้าทนอยู่อีกเหรอ”
ทอแสงเหลืออดกับคำพูดลูกเขยและเหมือนชนก ปรี๊ดแตก “ไม่ต้องกลัวหรอก พวกแกได้จ่ายฉันกับลูกจนสาสมแน่! ดีเหมือนกันยัยแข แกจะได้ไม่ต้องทนอยู่กับไอ้สามีพิการนี่ไปจนตาย!”
แหวจบทอแสงก็ลากพิมลแขออกจากห้อง เหมือนชนก มองตามด้วยความสะใจก่อนจะหน้าเจื่อนเมื่อได้ยินเสียงสะอื้นไห้ของพ่อ...
ooooooo
ลัคนัยมาถึงโรงพยาบาลพร้อมวิสาขา เห็นท่าทางซึมเศร้าของธวัชก็สงสัย เหมือนชนกวีนแตกเพราะคิดว่าเขาเข้าข้างพิมลแข ลัคนัยต้องตามง้อและเคลียร์กับเธออย่างตรงไปตรงมา
“ไม่ใช่ว่าผมไม่เชื่อคุณ แต่คุณเชื่อหรือว่าคุณน้าคิดแบบที่พูดจริงๆ”
“เชื่อสิ...อะไรที่พ่อฉันพูด ฉันก็เชื่อทั้งนั้นแหละ ไม่แปลก...ก็แม่นั่นเป็นตัวการนี่”
“พูดแบบนี้แปลว่าคุณไม่รู้จักพ่อตัวเอง”
เหมือนชนกฉุนขาดที่เขาพูดเหมือนเธอเป็นคนยุพ่อให้ทะเลาะกับพิมลแข
“นายรู้จักพ่อฉันดีแค่ไหนถึงกล้าพูดกับฉันแบบนี้”
“ผมไม่ได้รู้จักพ่อคุณดีกว่าคุณหรอก แต่ผมแค่มองอะไรโดยไม่มีอคติ แทนที่จะถามผม คุณลองทบทวนดูว่าตัวคุณเองเชื่อจริงๆเหรอว่าพ่อคุณอยากให้คุณแขไป คุณอยู่กับคุณพ่อยี่สิบสี่ชั่วโมง อะไรที่ไม่ปกติคุณย่อมรู้แก่ใจ”
“บังเอิญฉันเห็นทุกอย่างปกติ!”
ทิฐิของเหมือนชนกทำให้ลัคนัยอ่อนใจและคร้านจะเถียงด้วย ได้แต่ปล่อยให้เธอสงบสติอารมณ์เงียบๆ ตามลำพัง
วิสาขาอยู่เป็นเพื่อนธวัชที่ห้องพักและรับฟังเรื่องพิมลแขด้วยท่าทีสงบเหมือนเคย
“ฉันไม่อยากเชื่อหรอกว่าคุณจะปล่อยเขาไป
แค่เพราะเขาบอกว่ารักเงินมากกว่าคุณ”
“เป็นคุณ...คุณไม่เจ็บหรือไง”
“เฮ้อ...นี่! นอนนิ่งๆมาเป็นคืนไม่ตกผลึกหน่อยหรือไงว่าเขาพูดเพราะประชด...ไปทำอะไรไว้ล่ะ”
ธวัชหน้าเสียเมื่อถูกอดีตภรรยาพูดจี้แทงใจแต่ยังนิ่งเงียบจนวิสาขาเริ่มหงุดหงิด
“มีอะไรอยากระบายไหมก่อนที่ลูกจะกลับมา”
“ผมเคยกังวลว่าวันข้างหน้าแขจะต้องเป็นฝ่ายดูแลผมที่แก่กว่ามากแต่ไม่เคยคิดเลยว่ามันจะไวขนาดนี้”
“ไม่กี่เดือนคุณก็กลับมาเดินปร๋อเหมือนเดิมแล้ว เชื่อเหอะ...เขาทนได้”
“แล้วถ้าเกิดเวลาผ่านไปผมยังเดินไม่ได้ เขาไม่ต้องทนไปทั้งชีวิตเหรอ”
“รู้อะไรไหมคุณวัช ความแก่ของคุณมันไม่ได้มาจากสังขารหรอกแต่มาจากไอ้นิสัยจุกจิก คิดเล็กคิดน้อย คิดอยู่นั่นจนมันกลายเป็นคิดมากนี่แหละ เอาไว้เดินไม่ได้จริงๆค่อยให้เขาไปตอนนั้นก็ไม่สายนี่”
วิสาขาดักคออย่างรู้ทันและฉวยจังหวะนี้หยิบ
ผลไม้ยัดปากอดีตสามี ธวัชโวยวายลั่น
“อะไรเนี่ยคุณวิ ผมไม่อยากกิน”
“ไม่ต้องมาทำเป็นไม่กินเลย รู้หรอกไม่อยากกินเยอะเพราะกลัวขับถ่าย...อายพยาบาลล่ะสิ”
ธวัชหน้าแดงก่ำ ไม่คิดว่าอดีตภรรยาจะรู้เรื่องที่เขาโดนสวนอุจจาระเมื่อเช้า วิสาขากลอกตาหน่ายๆ
“ฉันเดาไม่ผิดเลยจริงๆ...ต้องนอนพักฟื้นอีกเป็นเดือนๆ เป็นไปไม่ได้หรอกที่จะไม่กินเลย เพราะฉะนั้นทำตัวให้ปกติซะ อย่าทำให้อะไรมันยาก อยากโดนสวนอีกรึไง!”
“มีแต่คนบอกว่าคุณรู้จักผมดี ตอนนี้ผมชักจะเชื่อซะแล้วสิ”
“ก็เพราะรู้จักดีไงถึงอยู่ด้วยกันไม่ได้!”
ooooooo
บรรยากาศระหว่างธวัชกับวิสาขาดีขึ้นมาก เพราะแต่งงานอยู่ด้วยการมานานทำให้รู้ใจกันดี แต่เหมือนชนกกลับมีความหวังว่าพ่อแม่อาจกลับมาดีกัน
มาลินีรับฟังหลานสาวด้วยท่าทีเรียบเฉย ในใจกำลังว้าวุ่นด้วยความเป็นห่วงนิ่มนวลแต่กระนั้นก็อดไม่ได้จะค่อนแคะแดกดันถึงลัคนัยที่อาจหมดประโยชน์หากธวัชหวนคืนดีกับวิสาขา
“ถ้าเรื่องจบแล้วนกจะหย่ากับมันไหม...ตั้งแต่คืนแต่งงานยายก็รู้ว่าสั่งนกไม่ได้แล้ว งั้นนกก็ไปคิด
เอาเอง...วันข้างหน้าถ้าพ่อกับแม่กลับมาคืนดี ทั้งสถานะในบริษัทและทรัพย์สินทั้งหมดก็จะชัดเจนว่าเป็นของนกเพียงผู้เดียว แล้วแบบนั้นเจ้าลัคนัยมันจะยังมีประโยชน์อยู่ไหม ระหว่างนี้ก็อย่าเพิ่งตัดทางตัวเองพลาดพลั้งมีห่วงขึ้นมาก็แล้วกัน”
“ห่วง...ยายหมายถึงอะไรเหรอคะ”
“ก็ห่วงแบบเดียวกับที่รัดพ่อแม่ของนกเอาไว้ยังไงล่ะ สองคนนั้นแยกกันไม่ได้เพราะมีนกที่ต้องรับผิดชอบร่วมกัน หวังว่าหลานยายจะฉลาดพอที่จะไม่สร้างห่วงแบบเดียวกันมาผูกมัดตัวเองหรอกนะ”
“ค่ะ...นกจะทำตามที่ยายบอก จะไม่สร้างห่วงนั่นขึ้นมาเด็ดขาด!”
ลัคนัยไม่ได้กลับไปเยี่ยมธวัชอีกแต่แวะไปเยี่ยมพิมลแขที่หมออนุญาตให้กลับบ้านได้ อดีตนางงามยืนกรานไม่ยอมบอกสามีเรื่องตั้งครรภ์ แต่ลัคนัยไม่เห็นด้วยพยายามกล่อมให้เปลี่ยนใจ
“คุณจะไม่บอกจริงๆเหรอแข...น้าวัชไม่ใช่คนขาดความรับผิดชอบนะ”
“บังเอิญสิ่งที่แขต้องการจากเขาไม่ใช่ความรับผิดชอบ”
“น้าวัชเขารักคุณมากนะแข แต่ที่เขาพูดแบบนั้น เพราะเขากำลังสับสน คิดดูสิ...จากที่เคยเป็นที่พึ่ง เป็นคนดูแล ตอนนี้ต้องกลายเป็นคนถูกดูแล มันไม่ง่ายเลยนะที่จะทำใจ...ให้เวลาน้าวัชหน่อยนะแข”
“ที่นัยพูดมาไม่ใช่ว่าแขไม่เข้าใจนะ แต่แขให้เวลาคุณวัชมามากพอแล้ว การแต่งงานมันเริ่มต้นจากความรักก็จริงแต่จะอยู่กันรอดไม่รอดขึ้นอยู่กับความเชื่อใจ คุณวัชไม่เคยเชื่อใจแขเรื่องนัยเลย แล้วนี่ก็ยังไม่เชื่ออีกว่าแขจะผ่านช่วงเวลาเลวร้ายนี่ไปกับเขาได้เขาถึงได้ผลักไสแข”
“ผมเถียงแทนน้าวัชไม่ได้หรอกแต่อย่างน้อยเขาก็น่าจะได้รู้เรื่องลูก”
“นัยรู้นิสัยแขดี อะไรที่เป็นปัญหาแขก็ไม่ลังเลที่จะตัด...ถ้าเด็กคนนี้เป็นปัญหา แขก็ไม่ลังเลเหมือนกัน!”
ooooooo
เหมือนชนกงอนลัคนัยไม่เลิก แม้รู้ตัวว่าผิดเพราะหุนหันพลันแล่นเรื่องพิมลแขแต่ก็หยิ่งเกินกว่าจะง้อ ลัคนัยได้ยินจากจอมยุทธ์ว่าภรรยาอยากได้เบอร์ติดต่อทนายที่ทำเรื่องหย่าระหว่างธวัชกับวิสาขาก็ร้อนใจ ไม่อยากให้เธอยุ่งเรื่องนี้เพราะ
ไม่อยากให้ลูกในท้องพิมลแขขาดพ่อ
ลัคนัยไม่ได้โทร.ง้อทำให้เหมือนชนกหัวเสีย เมื่อเธอไปรับธวัชกลับบ้านวันต่อมาเขาเลยแก้ตัวด้วยการขอให้เธอกินมื้อเย็นด้วยกัน เหมือนชนกยังเคืองแต่เมื่อเขาลงให้เลยยอมอ่อนข้อรับปากจะกินข้าวด้วย
วิสาขาแวะมาเจอพัชราที่ร้านทำผมเจ้าประจำเลยได้รู้ความเคลื่อนไหวของเพ็ญพรรณีที่ตกอับ ไม่มีงานต้องเอาข้าวของแบรนด์เนมมาขายออนไลน์ สองสาวใหญ่เพื่อนซี้คงเม้าท์เรื่องเพ็ญพรรณีกันอีกนานถ้าวงศ์เวศน์จะไม่โผล่มา
พัชราแยกตัวไปเข้าห้องน้ำ เปิดโอกาสให้วงศ์เวศน์คุยกับวิสาขาเรื่องอาการของธวัช เมื่อรู้ว่าอดีตสามีของอีกฝ่ายต้องพักฟื้นที่บ้านและทำกายภาพบำบัด หมอหนุ่มก็เสนอตัวไปเยี่ยมและช่วยหานักกายภาพบำบัดให้
อ่านละคร เกมเสน่หา ตอนที่ 10 วันที่ 19 ก.ค.61
ละคร เกมเสน่หา บทประพันธ์โดย กันยามาสละคร เกมเสน่หา บทโทรทัศน์โดย คนปั้นฝัน
ละคร เกมเสน่หา กำกับการแสดงโดย ชุดาภา จันทเขตต์
ละคร เกมเสน่หา ผลิตโดย บริษัท ละครไท จำกัด
ละคร เกมเสน่หา ออกอากาศ สถานีวิทยุโทรทัศน์ไทยทีวีสีช่อง 3
ที่มา ไทยรัฐ