อ่านละคร ข้ามสีทันดร ตอนที่ 12 วันที่ 25 ก.ค.61

อ่านละคร ข้ามสีทันดร ตอนที่ 12 วันที่ 25 ก.ค.61

ลำธารงัดไม้เด็ดออกมาใช้ เอาเอกสารบริษัทในนิวยอร์กที่ตอบรับเขาเข้าทำงานให้แม่ดู บอกว่าจะลาออกจากกระทรวงย้ายไปอยู่อเมริกา ยี่สุ่นไม่ยอมให้ไป

“แล้วคุณแม่จะให้ผมอยู่ที่นี่เพื่ออะไรในเมื่อผมไม่มีความสุขเลย ผมตัดสินใจแล้วครับผมจะเดินทาง

สิ้นเดือนนี้” ลำธารยืนยันหนักแน่น ยี่สุ่นรู้แก่ใจดีที่เขาทำแบบนี้เพราะตนไม่ให้กลับไปคบหากับเดือนสิบ จึงยื่นข้อต่อรอง ถ้าเขายอมอยู่เมืองไทยต่อไปท่านจะอนุญาตให้เขาแต่งงานกับเธอ ลำธารยิ้มรับข้อเสนอทันที...

สกาวเหลืออดกับดำเกิงที่นอกจากจะไม่ยอมรับว่าตัวเองผิดที่ไม่ฟังความจริงจากลูกให้รู้เรื่องก่อนก็เล่นงานลูกจนหนีเตลิด ยังพาลหาเรื่องด่าว่าเที่ยงวันที่อุตส่าห์มาช่วยตามหาดวล จึงกร้าวใส่ถ้าเป็นแบบนี้เธอไม่ขออยู่ที่นี่อีกต่อไปแล้วลุกออกจากบ้าน เที่ยงวันกับเดือนสิบต้องช่วยกันห้าม ดำเกิงถึงกับอึ้งคาดไม่ถึงว่าสกาวที่เคยกลัวหงอมาตลอดจะกล้าลุกขึ้นมาปฏิวัติเขา...



ดวลหนีออกจากบ้านครั้งนี้เคว้งคว้างมากไม่รู้จะหันไปหาใคร เอนที่เคยเป็นที่พึ่งสุดท้ายก็กลายเป็นเพื่อนซี้ซั้วหนีเอาตัวรอดทิ้งให้เขาเผชิญปัญหาตามลำพัง ในเมื่อไม่มีทางไปดวลตัดสินใจจะจบปัญหาทั้งหมด ปีนขึ้นไปบนราวกั้นสะพานจะโดดน้ำฆ่าตัวตาย ป้าคนเก็บขยะเห็นพอดีมาห้ามเอาไว้

“หนูจะคิดสั้นไปทำไม ทำลายชีวิตตัวเองเพื่ออะไร พ่อแม่อุตส่าห์เลี้ยงมากว่าจะโต ทำอะไรคิดถึงพ่อแม่ก่อนสิลูก” คำว่าพ่อ ทำให้ดวลเจ็บปวดใจทุกครั้ง พลันภาพในอดีตผุดขึ้นมาในความคิดคำนึงของเขา ตอนนั้นเขาคัดตัวนักกีฬาของโรงเรียนไม่ผ่าน ทำให้พ่อไม่พอใจมากเพราะนั่นจะทำให้เขาไม่ได้เป็นนักกีฬาทุนเรียนฟรี

“นี่พ่อเครียดเรื่องเงินแล้วมาลงกับดวลใช่ไหม”

“ดวล ไม่เอานะลูก” สกาวพยายามปรามให้ลูกปิดปากเงียบ แต่เขาของขึ้นเสียแล้ว ยืนยันว่าสิ่งที่ตัวเอง พูดเป็นความจริง พ่อล้มเหลวแล้วก็พาลไปหมดทุกอย่าง ถ้าเป็นเมื่อก่อนท่านคงไม่แคร์กับแค่เรื่องค่าเทอม ดำเกิงถูกจี้ใจดำก็โกรธผลักดวลหงายหลัง...

เสียงป้าเก็บขยะร้องเรียกทำให้ดวลตื่นจากภวังค์ แต่ความเจ็บปวดจากการกระทำของพ่อยังตราตรึง

ไม่จางหาย ป้าเก็บขยะขอร้องให้เขาล้มเลิกความคิดจะฆ่าตัวตาย เก็บชีวิตไว้ตอบแทนพ่อแม่ไม่ดีกว่าหรือ ชวนให้ลงจากราวสะพาน ดวลทำตามอย่างว่าง่าย

“ดีมากไอ้หนู อย่าทำแบบนี้อีกนะมันไม่ดี รักษาชีวิตไว้ตอบแทนพ่อแม่นะลูกนะ”

“ครับ ผมจะตอบแทนอย่างสาสมเลย” ดวลขบกรามแน่นด้วยความแค้น...

ด้านบุญหยาดยังคาใจไม่หายตามมาถามยี่สุ่นว่าจะยอมให้ลำธารแต่งงานกับเดือนสิบจริงๆหรือ เธอพยักหน้า ถ้าไม่ยอมเกิดลูกไปที่นั่นแล้วคว้าแหม่มหัวแดงกลับมาด้วยมิแย่หรือ บุญหยาดไม่เห็นว่าจะแย่ตรงไหนมีสะใภ้ต่างชาติน่าจะดีกว่าด้วยซ้ำอย่างน้อยก็ไม่มีใครตามสืบสาแหรกอย่างสะใภ้ไทย

“ไม่ค่ะ น้องรับไม่ได้หรอกเกิดตาธารติดเมียแล้วย้ายไปตั้งรกรากที่นั่นเลย น้องมิต้องช้ำใจตายเหรอคะ ตอนไปเรียนต่อน้องก็ลุ้นจนป่วยไปทีหนึ่งแล้ว”

“โถ แล้วก็ต้องมายอมให้แต่งกับยัยเด็กนั่น”

ยี่สุ่นยอมให้แต่งงานได้แต่เดือนสิบจะอยู่กับเราได้หรือเปล่านั่นเป็นอีกเรื่องหนึ่ง...

ดวลต้องการแก้แค้นพ่อ ในเมื่อทำดีแค่ไหนท่านก็ไม่เคยเห็นความดีจึงคิดทำชั่วประชดพ่อให้รู้แล้วรู้รอด แวะไปหาเฮียหมูที่ห้องพักเพื่อขอขนมกินซึ่งขนมของดวลก็คือยาเสพติดนั่นเอง เฮียหมูชี้ที่หัวตัวเองซึ่งถูกเย็บหลายเข็มด้วยฝีมือของเขา

“มึงกวนตีนกูเหรอ มึงตีหัวกูแล้วยังมีหน้ามาขอขนมกูอีกเหรอ”

“เอาขนมมา แล้วเฮียจะเอาอะไรก็เอาไป” ดวลพูดทั้งน้ำตา เฮียหมูตาวาว ท่าทีอ่อนลงอย่างเห็นได้ชัด ดวลเสพยาเข้าไปไม่นานก็เริ่มเมา เฮียหมูตั้งใจจะรวบหัวรวบหางเขาในคืนนี้เลยเข้ามานั่งข้างๆลูบไล้ไปทั่วตัวโดยที่เขาไม่ขัดขืนเพราะเมายา นับว่าโชคดวลยังดีเฮียหื่นกามดันเจ็บแผลก็เลยหมดอารมณ์

ooooooo

วันนี้เป็นวันหยุดของแพรพยาบาลพิเศษที่ดูแลรื่นเริง ชีวาตม์จึงต้องทำหน้าที่พยาบาลจำเป็น รื่นเริงฟังรู้เรื่องทุกอย่างเพียงแต่ขยับแขนขาและพูดไม่ได้ เป็นกังวลที่ต้องอยู่ตามลำพังกับลูกเขย

ชีวาตม์ดูแลรื่นเริงอย่างดีเหมือนที่แพรทำ คอยพลิกตัวเธอทุกสองชั่วโมงกันไม่ให้เป็นแผลกดทับ ถึงเวลากินข้าวก็ป้อนให้ และยังนั่งเฝ้าข้างเตียงจนสัปหงก รื่นเริงรับรู้ทุกการกระทำของเขา มันทำให้เธอเหมือนตกนรกทั้งเป็นเพราะเคยทำไม่ดีกับเขาไว้มาก...

ด้านเฮียหมูเห็นดวลเล่นยาอย่างหนักก็เริ่ม

เป็นห่วง ต้องปรามให้เพลาๆบ้างเข็มต่อเข็มเข้าเส้นแบบนี้ตายเอาได้ เขาไม่สนตายๆไปเลยยิ่งดี เฮียหมูห้ามเขาตายเด็ดขาด ยังเก็บดอกไม่ได้จะชิงตายได้อย่างไรจังหวะนั้นนางโชว์สองคนเปิดประตูห้องพักเข้ามาโดยไม่กดกริ่งก่อน เฮียหมูด่าลั่นรู้จักมารยาทบ้างหรือเปล่าเข้าห้องคนอื่นไม่รู้จักให้ซุ่มให้เสียง

“จะไปรู้เหรอ เห็นไม่ได้ล็อกประตูจะกดทำไม อุ๊ยมีแขกอ่ะ”

นางโชว์คนที่ตามมาทีหลังร้องทักนั่นดวลนี่ยังอยู่อีกหรือ นี่เฮียเคี้ยวจนจืดแล้วก็คายให้น้องๆกินบ้าง เฮียหมูบ่นอุบตั้งแต่ดวลมาอยู่ด้วยยังไม่ได้เคี้ยวสักคำเพราะดันเจ็บแผล นางโชว์คนแรกมองๆแล้วทำท่าสยอง

“ไม่ต้องเคี้ยวแล้วเนี่ย มันดูจะยุ่ยๆแล้วนะ เฮียมันจะตายไหมอ่ะ”

เฮียหมูเองก็ไม่รู้เหมือนกัน ดวลเล่นยาหนักติดๆกันตลอด นางโชว์อีกคนแนะให้เขารีบกินก่อนดวลจะตาย เฮียหมูเห็นด้วย แต่สภาพอย่างนี้แค่เห็นก็หมดอารมณ์แล้ว...

ในเวลาเดียวกัน ก้านวงศ์ถ่ายแบบครีมกันแดดคู่กับเอน ทั้งคู่ต้องถอดเสื้อโชว์ผิวที่อาบน้ำมันเอาไว้เพื่อให้ดูสวยงาม ไฟที่ใช้ในการถ่ายต้องเป็นไฟที่

แสงจ้าประหนึ่งแสงจากดวงอาทิตย์ แม้จะมีตัวกรองแต่นายแบบต้องทนกับความร้อนและแสงที่จ้าจนแสบตา แม้จะยากแต่ช็อตแรกก็ผ่านไปด้วยดี นภางค์สั่งให้ถ่ายช็อตต่อไปทันที ก้านวงศ์เริ่มบ่นน่าจะบอกกันก่อนว่าถ่ายคู่กับเอน นภางค์รำคาญ

“ไม่อยากทำงานนี้ก็ถอนตัวได้นะ เพิ่งถ่ายไปช็อตเดียวเอง”

ก้านวงศ์จำต้องเก็บความไม่พอใจเอาไว้เพื่อให้งานเดินต่อไปได้ ครั้นมาถึงช็อตที่สอง สไตลิสต์เอาเสื้อแจ็กเกตกับหมวกมาคลุมให้เอน ก้านวงศ์โวยแล้วทำไมของเขาไม่มีอย่างนั้นบ้าง นภางค์ให้เขาเปลือยท่อนบนอย่างเดิมดีแล้ว ก้านวงศ์โวยไม่เลิกหาว่าเธอจงใจแกล้ง แล้วหันหลังให้ดูว่ามันจะไหม้อยู่แล้ว

“ถ้าอย่างนั้นให้พี่ก้านใส่เสื้อกับหมวกแทนผมก็ได้นะครับ”

“เสือก” ก้านวงศ์ด่าลั่น “ไม่ต้องมาทำตอแหลหวังดีเลย”

“ก็แล้วแต่มึง” เอนพูดเสียงเบาได้ยินกันแค่สองคน ก้านวงศ์ฟิวส์ขาดที่เขาปีนเกลียวพุ่งเข้าไปจะชก เอนโยกตัวหลบ แล้วผลักเขาใส่ไฟดวงใหญ่ที่ร้อนจัด ไฟล้มใส่หน้าก้านวงศ์พอดีถึงกับร้องลั่นด้วยความเจ็บปวด ทีมงานรีบเข้าไปช่วย แต่สายเกินไปหน้าเขาไหม้ไปทั้งแถบ

ooooooo

ที่ห้องทำงานของนภางค์ เอนนั่งกุมหัวด้วยความเครียดกับเรื่องที่เกิดขึ้นโดยมีนภางค์นั่งปลอบอยู่ใกล้ๆ เอนเห็นโอเล่เดินหน้าตึงเข้ามาโอดครวญว่ากลัวมาก โอเล่ไม่พูดพล่ามตบเขาหน้าหัน ด่าซ้ำว่าอีแหล นภางค์ต่อว่าโอเล่ว่าเสียสติไปแล้วหรือ เอนยิ่งเสียขวัญอยู่ด้วย

“มันตอแหลน่ะสิ พี่นภางค์รู้ไม่ทันมัน โดนเด็กมันหลอกยังไม่รู้ตัวอีก...เอน แผนของเธอใช่ไหม”

เอนตีหน้าซื่อจะทำอย่างนั้นไปทำไม นภางค์ยืนยันว่าเป็นอุบัติเหตุ ตนอยู่ในเหตุการณ์ด้วย โอเล่ขอถอนตัวจากการเป็นผู้จัดการของเอน กลัวตายด้วยอุบัติเหตุ นภางค์ขอร้องเขาอย่าเพิ่งใจร้อน เอนไม่ได้ทำอะไรผิดคนผิดคือก้านวงศ์ ใครก็รู้ว่านิสัยมันเป็นอย่างไร โอเล่รู้จักนิสัยก้านวงศ์ดีว่าขี้อิจฉา เกเรและขี้โวย

“แต่มันไม่เจ้าเล่ห์เหมือนอีเด็กนี่ มันแค่อยากได้อยากมี แต่ไม่ได้เลวร้าย”

“แล้วพี่เอาอะไรมาตัดสินว่าผมเลว”

อ่านละคร ข้ามสีทันดร ตอนที่ 12 วันที่ 25 ก.ค.61

ละคร ข้ามสีทันดร บทประพันธ์โดย กฤษณา อโศกสิน
ละคร ข้ามสีทันดร บทโทรทัศน์โดย กู๊ดโฮป
ละคร ข้ามสีทันดร กำกับการแสดงโดย อัษฎาวุธ เหลืองสุนทร
ละคร ข้ามสีทันดร ผลิตโดย บริษัท จันทร์ 25 จำกัด
ละคร ข้ามสีทันดร ออกอากาศ สถานีวิทยุโทรทัศน์ไทยทีวีสีช่อง 3
ที่มา ไทยรัฐ