อ่านละคร ข้ามสีทันดร ตอนที่ 11 วันที่ 19 ก.ค.61
เงินยวงกับหมอตามเดินมาส่งเดือนสิบกับเที่ยงวันที่รถ เดือนสิบขอบคุณทั้งคู่ที่ช่วยเหลือดวลในครั้งนี้ หมอตามแอบโอบไหล่เงินยวงแต่เธอเบี่ยงตัวหลบ พร้อมกับมองหน้าอย่างเอาเรื่อง เขากลับทำหน้าทะเล้นใส่ เงินยวงออกตัวว่าไม่ต้องขอบคุณเพราะมันเป็นงานของเธออยู่แล้ว ยิ่งดวลเป็นน้องของเดือนสิบเธอยิ่งเต็มใจ
“พี่ละอายจังค่ะ ทั้งๆที่พี่...”
“พี่เดือนคะ พี่เดือนไม่ได้ทำอะไรผิดเลยนะคะไม่ควรละอายอะไรทั้งสิ้น พี่ชายยวงสิคะน่าจะละอาย”
เดือนสิบอดถามถึงลำธารไม่ได้ว่าเป็นอย่างไรบ้าง เที่ยงวันมีเหล่เมื่อเธอเอ่ยถึงผู้ชายคนนี้ เงินยวงไม่คิดว่าคู่ของลำธารกับมิถุนาจะไปกันรอด เดือนสิบพยักหน้ารับรู้ ไม่อยากแสดงออกมากนัก เกรงใจเที่ยงวัน...
แค่มาถึงบ้านโอบอุ้มวันแรก ดวลก็ถูกโอ๊คกับบอมบ์คู่หูจากนรกเหม็นขี้หน้าเสียแล้ว...
วันนี้ลำธารต้องไปรับมิถุนามาที่บ้านเพราะแม่ของเขาอยากเจอ เขาจอดรถเรียบร้อยแต่เธอยังแต่งหน้าไม่เสร็จ จึงวานให้เขาช่วยหยิบรองเท้าท้ายรถให้หน่อย เขาบอกให้เธอหยิบเอาเองแล้วลงจากรถปิดประตูกระแทกใส่ไม่พอใจที่เธอใช้ให้หยิบรองเท้า มิถุนาโมโหที่เขาไม่เอาใจ เดินกระฟัดกระเฟียดลงไปหยิบเอง แต่ต้องชะงักเมื่อเห็นถุงของขวัญใบเล็ก หยิบขึ้นมาเปิดดู
“เซอร์ไพรส์เหรอเนี่ย มิน่าให้มาเปิดท้ายรถเอง น่ารักจัง”
มิถุนาหยิบการ์ดในถุงมาอ่านถึงกับปรี๊ดแตกเพราะการ์ดเขียนถึงเดือนสิบ...
ตั้งแต่ออกจากบ้านโอบอุ้ม เที่ยงวันเอาแต่นั่งเงียบ ไม่พูดไม่จา เดือนสิบไม่อยากให้มีอะไรค้างคาใจ ถามเขาว่าไม่สบายใจเรื่องลำธารใช่ไหม เขามองหน้าเธอ เหมือนเป็นการยอมรับ เธอบอกเขาว่าไม่ต้องกังวล ระหว่างเธอกับลำธารแม้แต่จะเป็นเพื่อนยังเป็นไปไม่ได้เลย สิ่งที่ลำธารทำกับเธอไม่มีทางให้อภัยได้ เธอรับได้ทุกอย่างไม่ว่าจะเป็นอย่างไร แต่การไม่ให้เกียรติกัน เกินรับไหว
“แต่กับคุณเที่ยง ขอบคุณนะคะที่ให้เกียรติเดือนเสมอมา ขอบคุณที่รักษาเกียรติของเดือน” เดือนสิบจับมือเขาไว้เป็นการให้ความมั่นใจ ทำให้เขายิ้มออก...
ยี่สุ่นเห็นลำธารเดินเข้าบ้านคนเดียวถามถึงมิถุนาไปไหน เขาเห็นเธอเปลี่ยนรองเท้าอยู่ในรถ เดี๋ยวคงลงมาแล้วเดินขึ้นบันได แต่เดินได้แค่สองขั้นมิถุนาเสียงแปร๊ดเข้ามา นั่นจะไปไหน แล้วเหวี่ยงถุงของขวัญใส่เขา เฉี่ยวหัวยี่สุ่นกับบุญหยาดหวุดหวิด ตวาดแว้ดว่านี่อะไร บุญหยาดเข้ามาปลอบให้เธอใจเย็นๆ
“คุณป้าคะ พี่ธารมีของขวัญให้อีเดือนสิบ”
“ว้ายตายแล้ว ใจเย็นๆลูก” บุญหยาดตกใจที่เธอขึ้นไอ้ขึ้นอี ยี่สุ่นมองไม่ค่อยพอใจนัก ลำธารไม่เห็นจะแปลกตรงไหนในเมื่อเดือนสิบเป็นเพื่อนของเขาทำไมเขาจะให้ของขวัญไม่ได้ มิถุนายังคงพูดจาหยาบคาย
ไม่เลิก ลำธารทนไม่ไหวเดินหนีขึ้นข้างบน ยิ่งทำให้เธอโกรธเป็นฟืนเป็นไฟ ขู่จะตามไปฉีกอกเดือนสิบให้อยู่ไม่เป็นสุข
ooooooo
ดวลเปลี่ยนเป็นชุดฟอร์มของบ้านโอบอุ้มแล้วก็ลงมารวมกลุ่มกับเด็กคนอื่น แต่ด้วยเป็นเวลาอิสระยามเย็น เด็กๆจึงแยกย้ายกันทำกิจกรรมต่างๆในบริเวณนั้น บางคนเล่นกีฬา บางคนจับกลุ่มคุยกัน บ้างก็อ่านหนังสือ ดวลว้าเหว่ไม่รู้จะเริ่มเข้าหาเพื่อนอย่างไร จึงเลี่ยงไปที่โต๊ะม้าหินว่างโต๊ะหนึ่ง
ยังไม่ทันนั่ง บอมบ์กับโอ๊คเข้ามาหาเรื่อง อ้างว่าโต๊ะตัวนี้เป็นของพวกตนรวมทั้งโต๊ะตัวอื่นๆทั้งหมด เขาไม่เข้าใจทำไมคนอื่นถึงนั่งได้ โอ๊ควางก้ามหากใครอยากนั่งต้องมาขออนุญาตจากตนก่อน ดวลไม่สนใจหย่อนก้นลงนั่ง บอมบ์กับโอ๊คคงลุยเขาไปแล้วถ้าแม่อรไม่เข้ามาขัดจังหวะ ถามว่ามีอะไรกัน โอ๊คปฏิเสธว่าเปล่าไม่มีอะไร
“ก็ดีแล้ว นี่ดวลนะเป็นเด็กใหม่ โอ๊คกับบอมบ์ช่วยดูแลเพื่อนใหม่ทีนะ”
“ไม่ต้องห่วงครับแม่อร ผมกับไอ้โอ๊คจะดูแลอย่างดีเลย”
“ดีมาก พวกเธอจะทำอะไรก็ไปทำเถอะ แม่เอาแบบสอบถามมาให้ดวลเขาทำน่ะ”
ทั้งโอ๊คและบอมบ์พากันเดินเลี่ยงออกมาโดยที่ทั้งคู่เหลียวกลับมามองดวลตลอด อีกมุมหนึ่งบนชั้นสอง ทับทิมมองผ่านลูกกรงลงไปเห็นดวลกำลังนั่งทำแบบสอบถามกับแม่อร ส่วนโอ๊คกับบอมบ์ยืนมองอยู่ห่างๆ เธอพอใจดวลมากเพราะเขาไม่เหมือนเด็กคนอื่นที่เข้ามาบำบัด...
ดำเกิงไม่พอใจที่เดือนสิบชวนเที่ยงวันนั่งร่วมโต๊ะกินข้าวเย็นด้วย แสดงออกอย่างไร้มารยาทด้วยการกระแทกช้อนส้อม แก้วน้ำและทุกอย่างที่กระแทกได้เพื่อแสดงให้เขารู้ เที่ยงวันพยายามทำบรรยากาศให้
ดีขึ้นด้วยการชมฝีมือทำอาหารของสกาวว่าอร่อยมาก ดำเกิงก็ไม่พอใจอีก
“อวยกันเข้าไป โอ๊ย กินไม่ลงแล้วโว้ย เหม็นขี้หน้าฉิบหาย ต้องมานั่งกินข้าวด้วยกันแบบนี้ใครจะกินลง”
“คุณพ่อต้องทำใจแล้วล่ะค่ะเพราะคุณเที่ยงจะมาเป็นแขกประจำของเราจากนี้เป็นต้นไป เดือนตัดสินใจลองคบหากับคุณเที่ยงค่ะ และคิดว่าไม่ควรจะหลบๆซ่อนๆ เดือนอยากให้ครอบครัวเราได้รู้จักคุณเที่ยงด้วย”
“ใครอยากรู้จักก็รู้จักไป แต่ไม่ใช่ฉันแน่ๆ”
“เดือนถือว่าเดือนแสดงความบริสุทธิ์ใจแล้ว พ่อจะคิดยังไงก็แล้วแต่นะคะ” เดือนสิบเห็นเที่ยงวันอ้าปากจะพูดบางอย่างรีบแตะแขนเป็นทำนองไม่ให้พูดอะไร ดำเกิงเชิญลูกตามสบาย อยากทำอะไรก็ทำ แล้วเดินกระแทกเท้าปังๆออกไป เดือนสิบหันมาถามเที่ยงวันว่ารับเรื่องแบบนี้ได้ไหม
“ผมห่วงแต่คุณเดือนกับคุณน้า”
“แล้วถ้าตัดความรู้สึกเดือนกับคุณแม่ออกไปล่ะคะ”
เที่ยงวันตอบอย่างเต็มปากเต็มใจว่าจะสู้ขาดใจเลย สองแม่ลูกถึงกับยิ้มออกมาได้...
ด้านลำธารหนุนตักแม่อ้อนว่าไม่สามารถจะใช้ชีวิตอยู่กับผู้หญิงหยาบคายอย่างมิถุนาได้ บุญหยาดทักท้วงในเมื่อเราไปทาบทามเธอแล้วจะมาทิ้งๆขว้างๆไม่ได้ ไม่อย่างนั้นท่านกับยี่สุ่นจะเสียคนเอาได้
“น้องไม่กลัวเสียคนค่ะคุณพี่ น้องกลัวลูกไม่มีความสุขมากกว่า ตระกูลเราคงไม่อยากได้สะใภ้หยาบคายแบบนี้มั้งคะคุณพี่”
“ก็ตามใจเธอสิ เธอเป็นแม่เธอมีสิทธิ์ ฉันแค่คนอาศัยจะไปมีสิทธิ์อะไร” บุญหยาดงอน...
เสียงหัวเราะและเสียงพูดคุยอย่างผ่อนคลายของเดือนสิบ สกาวและเที่ยงวันทำให้ดำเกิงที่แอบฟังอยู่ ทั้งอิจฉาและน้อยใจ บัดนี้มีผู้ชายอีกคนหนึ่งเข้ามามีบทบาทสำคัญกับคนในบ้านแข่งกับเขา...
สกาวเห็นควรแก่เวลาจึงขอตัวเก็บโต๊ะอาหารก่อน เที่ยงวันจะช่วย แต่ท่านห้ามไว้ ให้เขาอยู่คุยกับเดือนสิบตามสบาย ตรงนี้ท่านจัดการเองได้ เมื่อได้อยู่กันตามลำพัง เที่ยงวันกลัวเดือนสิบจะมีปัญหากับพ่อ
จึงบอกเธอว่าไม่จำเป็นต้องปกป้องเขาจากท่านก็ได้ เธอยืนกรานว่าจำเป็นในเมื่อเธอตัดสินใจคบหากับเขา
จึงต้องพยายามทำให้ทุกคนเข้าใจเขา ไม่อย่างนั้นก็จะไม่มีใครมีความสุข
“งั้นผมคงแย่ที่ปกป้องคุณเดือนได้ไม่ดีพอ”
“เดือนเข้าใจคุณน้าค่ะ คุณเที่ยงอย่ากังวลไปเลย ถ้าวันหนึ่งเราพิสูจน์ได้ว่าการที่คุณเที่ยงมาคบกับเดือนแล้วคุณเที่ยงไม่ได้แย่ลง คุณน้าคงเข้าใจนะคะ”
เที่ยงวันจับมือเดือนสิบไว้ รู้สึกโชคดีที่ได้อยู่เคียงข้างเธอซึ่งเป็นผู้หญิงที่มีจิตใจและทัศนคติดีเหลือเกิน
ooooooo
เป็นธรรมเนียมของบ้านโอบอุ้ม คนที่เข้ามาใหม่จะต้องแนะนำตัวให้เด็กคนอื่นในบ้านได้รู้จัก เช้านี้แม่อรจึงเรียกทุกคนมารวมกันที่ห้องประชุม ทั้งเด็กหญิงและเด็กชายต่างทยอยกันเข้ามาในห้อง ดวลเดินเข้ามาเป็นคนสุดท้าย โดยมีเที่ยงวัน หมอตามและเงินยวงคอยยืนสังเกตการณ์อย่างใกล้ชิด
เมื่อทุกคนนั่งในที่ของตัวเองเรียบร้อย เงินยวงบอกให้ดวลออกมาแนะนำตัวกับทุกคน ชายหนุ่มเดินออกมายืนหน้าห้องอย่างไม่ค่อยจะเต็มใจนักเพราะไม่เชื่อว่าจะมีใครช่วยเหลือเขาได้ หรืออาจเป็นเพราะเขาขลุกอยู่แต่กับเอนมาหลายปี จึงยึดติดแต่กับเพื่อนคนนี้เท่านั้น หมอตามเห็นเขาเอาแต่ก้มหน้าไม่สบตาใคร จึงพูดกระตุ้นให้เขาแนะนำตัวให้เพื่อนๆรู้จัก ดวลยังคงนิ่งไม่พูดอะไร แม่อรจึงต้องแก้ไขสถานการณ์
“งั้นพวกเราแนะนำตัวพวกเราให้ดวลรู้จักกันหน่อยดีไหมลูก เริ่มที่ด้านหลังนั่นก่อนเลย ทับทิมเริ่มเลยลูก เพื่อนชื่อดวลนะ”
“สวัสดีดวล เราชื่อทับทิมนะ เราเข้ามาที่นี่เพราะเราใช้ยาไอซ์ เราเข้ามาให้บ้านโอบอุ้มช่วยเราแก้ปัญหาและเราจะตั้งใจแก้ปัญหา” เสร็จจากทับทิม เด็กคนต่อไปก็ลุกขึ้นแนะนำตัวเอง พร้อมกับบอกถึงสาเหตุที่ต้องเข้ามาให้บ้านหลังนี้ช่วยแก้ปัญหา ทุกคนจะพูดเป็นทำนองเดียวกันหมดเหมือนท่องตำรามา...
ขณะเที่ยงวันกำลังฟังเด็กในบ้านโอบอุ้มทยอยแนะนำตัวกับดวล กิ่งคำโทร.มาขอให้ช่วยหาขนมให้ พยายามโทร.หาเอนแต่เขาไม่รับสาย ไปดักรอก็ไม่เจอ เหมือนจะย้ายไปแล้วตั้งแต่ดวลไม่อยู่
อ่านละคร ข้ามสีทันดร ตอนที่ 11 วันที่ 19 ก.ค.61
ละคร ข้ามสีทันดร บทประพันธ์โดย กฤษณา อโศกสินละคร ข้ามสีทันดร บทโทรทัศน์โดย กู๊ดโฮป
ละคร ข้ามสีทันดร กำกับการแสดงโดย อัษฎาวุธ เหลืองสุนทร
ละคร ข้ามสีทันดร ผลิตโดย บริษัท จันทร์ 25 จำกัด
ละคร ข้ามสีทันดร ออกอากาศ สถานีวิทยุโทรทัศน์ไทยทีวีสีช่อง 3
ที่มา ไทยรัฐ