อ่านละคร เกมเสน่หา ตอนที่ 11 วันที่ 22 ก.ค.61

อ่านละคร เกมเสน่หา ตอนที่ 11 วันที่ 22 ก.ค.61

“จากฉัน...เพราะฉันเป็นลูกที่ไม่เอาไหน ทำให้คุณพ่อกลับมาเดินไม่ได้”

ลัคนัยจะแย้งแต่เหมือนชนกตัดบท “ฉันรู้ว่านายจะพูดอะไร แต่ขอร้องล่ะ...ให้ฉันโทษตัวเองซะ

ยังจะดีกว่าโทษว่าเป็นเพราะคนนอกครอบครัว...มันควรจะจบได้แล้วตั้งแต่ที่คุณพ่อไล่เขาไป”

เหมือนชนกแสลงใจเมื่อคิดถึงพิมลแข ลัคนัยรู้ดีจึงยอมเปลี่ยนเรื่องเพื่อคลี่คลายบรรยากาศ

“ผมไม่ได้จะบอกแบบนั้นซะหน่อย...แค่จะสนับสนุนว่าที่คุณพ่อคุณยังเดินไม่ได้เป็นเพราะคุณจริงๆ...เพราะคุณคอยแย่งของกินท่านอยู่เรื่อย ท่านก็เลยไม่มีแรงเดิน”



ลัคนัยเย้าขำๆ เหมือนชนกหัวเราะทั้งน้ำตา พยายามกลั้นสุดความสามารถแต่ก็ฝืนความรู้สึกตัวเองไม่ได้ รองประธานหนุ่มเห็นดังนั้นก็สงสารดึงตัวมากอด

“อยู่ในนี้คุณจะสบายใจกว่าที่ไหนบนโลกเพราะนี่คืออาณาเขตปลอดความเครียด”

“ถ้าอยู่แล้วไม่หายเครียดทำไง”

“แปลว่ายังอยู่ไม่นานพอ ต้องอยู่ต่อไป...ตลอดไป”

เหมือนชนกอารมณ์ดีขึ้นหลังได้ลัคนัยปลอบใจ แต่ไม่นานก็ต้องหงุดหงิดเมื่อไพพรรณมาขอให้เพ็ญพรรณีกลับมาอยู่บ้านด้วย เน็ตไอดอลสาวมีท่าทีสงบเสงี่ยมผิดสังเกต แถมนั่งพับเพียบบนพื้นจนเหมือนชนกอดแขวะไม่ได้

“เดี๋ยวนี้นั่งพื้นเป็นแล้วเหรอ”

“ค่ะ...เพนนีรู้แล้วว่าตัวเองเหมาะสมกับอะไร”

“แน่เหรอ...ถ้ารู้ตัวเธอคงไม่ให้น้าไพมาอ้อนวอนขอกลับมาอยู่ที่นี่หรอก”

“ไม่ใช่ไม่รู้นะคะแต่เพนนีไม่มีที่ไปแล้วจริงๆ เพราะคลิปนั่นทำให้เพนนีไม่มีงาน ต้นสังกัดก็ฉีกสัญญา ไหนจะโดนปรับข้อหามีเรื่องเสื่อมเสียอีก เพนนีต้องขายทั้งรถทั้งคอนโดมาสู้คดี ตอนนี้ไม่เหลืออะไรแล้ว”

เพ็ญพรรณีร้องไห้โฮ ระบายความอัดอั้นตันใจ “เพนนีไม่โทษใคร เพนนีโทษตัวเองที่ทำไม่ดีไว้มากโดยเฉพาะเรื่องคุณนก เพนนีทำไม่ดีกับคุณไว้ กรรมเลยตามสนอง ชีวิตเพนนีถึงได้ตกต่ำแบบนี้ เพนนีกราบขอโทษนะคะ”

ไพพรรณก้มกราบด้วยเพื่อลูกสาว เหมือนชนกต้องย่อตัวไปจับไว้

“น้าไพ...อย่าทำแบบนี้”

“ขอร้องเถอะค่ะคุณนก น้าสัญญา น้าจะให้เพนมันอยู่แต่ในที่ของมัน ไม่ให้มันเข้าไปก้าวก่าย

หรือทำร้ายครอบครัวคุณนกได้อีก...เมตตาให้มันอยู่ที่นี่เถอะนะคะ”

เหมือนชนกไม่มีทางเลือกยอมอนุญาตให้เพ็ญพรรณีย้ายกลับมา เน็ตไอดอลสาวมีท่าทีเปลี่ยนไปอย่างเห็นได้ชัด ไม่ยโสโอหังหรือตีฝีปากเหมือนเมื่อก่อน กระนั้นวิสาขาที่เพิ่งรู้เรื่องก็ยังไม่ไว้ใจ

“แน่ใจแล้วเหรอให้ยัยคนนั้นกลับมาอยู่ที่นี่”

“ไม่แน่ใจเลยสักนิดค่ะ แต่ทำไงได้...เห็นแก่น้าไพ”

วิสาขาส่ายหน้าให้ความใจอ่อนของลูกสาว “เฮ้อ... เรานี่นะต่อให้แข็งยังไง พอเห็นศัตรูตกทุกข์ได้ยากทีไรกลายร่างเป็นสโนว์ไวท์ทุกที...ระวังเขาไว้ให้ดีก็แล้วกัน เคยทำอะไรไว้ก็รู้นี่”

“คุณแม่บอกเหมือนลักกี้ไม่มีผิด ขานั้นก็เตือนนกว่าเมตตาเขาได้แต่ต้องไม่ลืมสิ่งที่เขาทำกับเราไว้”

“ถูกต้องที่สุด คนเราเจ็บแล้วต้องจำ จะเชื่อแค่สิ่งที่เห็นไม่ได้หรอก”

วิสาขาแวะเยี่ยมธวัชแล้วก็ได้แต่กลอกตา

เมื่อเห็นสภาพ ไฮโซสาวใหญ่ทนดูอดีตสามีทำกายภาพแบบซังกะตายไม่ไหวลุกมาช่วยแต่คงหนักมือไปหน่อย

“คุณวิ...นี่จะฆ่าผมรึไง!”

“ใช่...ฆ่าให้ตาย มีอย่างที่ไหนอุตส่าห์รอดมาได้ไม่พิการยังจะทำตัวพิการอีก”

ไพพรรณที่มาช่วยธวัชทำกายภาพอดเตือน

เจ้านายสาวไม่ได้ “พูดแรงไปรึป่าวคะคุณวิ”

“ไม่แรงไปหรอก สำหรับอีตาแก่หัวดื้อที่อยากพิการนี่”

“เอาเลย...อยากฆ่าผมให้ตายด้วยวิธีนี้ก็เอาเลย

ผมทั้งแก่ทั้งดื้อ ขาก็เดินไม่ได้ ไร้ค่า  ไม่สมควรอยู่ต่อไปแล้ว!”

ธวัชไม่พูดเปล่า ยกมือทุบขาตัวเองระบายความคับแค้นใจ ไพพรรณจะห้ามแต่วิสาขารั้งไว้

“ทำไมไม่ตายๆไปซะตั้งแต่ตอนนั้น เป็นที่พึ่งให้คนอื่นไม่ได้ยังต้องกลายเป็นภาระ แค่แรงจะพยุงตัวเองให้ลุกยืนยังไม่มีแล้วแบบนี้จะดูแลใครได้ ควรอยู่แต่ในห้องสี่เหลี่ยมนี่แหละ ไม่ต้องออกไปไหนให้อายใครและให้ใครอาย!”

บ่นจบก็นอนหันหลัง เผยให้เห็นรูปถ่ายของพิมลแขที่เขาแอบซ่อนใต้หมอน วิสาขาส่ายหน้าหน่ายๆก่อนตีก้นอดีตสามีฉาดใหญ่ เร่งให้เขาลุกจะพาไปข้างนอก

“ก็บอกแล้วไงว่ากายภาพไปก็เท่านั้น”

“บอกรึยังว่าจะพาไปกายภาพ...จะพาไปหากำลังใจในการเดินต่างหาก”

วิสาขาพาอดีตสามีนั่งรถเข็นมาสปาหรูของพิมลแข ธวัชโวยวายใหญ่

“คุณพาผมมาที่นี่ทำไมวิ หันกลับเดี๋ยวนี้เลยนะ”

“ถ้าอยากกลับก็เดินกลับไปเองสิ”

“ก็รู้นี่ว่าผมเดินไม่ได้...แล้วก็ไม่ได้อยากมาให้เขาเห็นด้วย”

“ก็ไม่ได้พามาให้เขาเห็นสักหน่อย แค่พามาดูเขา...”

ธวัชจะปฏิเสธแต่เมื่อเห็นพิมลแขจากมุมไกลๆ ก็ถึงกับอึ้ง มองตามไม่วางตา

“ไหนบอกว่าไม่คิดถึงเขาไง จ้องใหญ่เชียว”

วิสาขาแกล้งเย้าอดีตสามี ก่อนจะอ้าปากค้างเมื่อเห็นสภาพท้องโตของพิมลแข

“คนปากแข็งไม่ได้มีคุณคนเดียวซะแล้วสิ เห็นรึยังตาหัวดื้อ นั่นไงกำลังใจของคุณ...เหตุผลที่คุณต้องกลับมาเดินให้ได้อีกครั้ง ความสุขรอคุณอยู่ตรงหน้าแล้ว เหลือแค่เดินเข้าไปหาก็เท่านั้นแหละคุณวัช”

ธวัชยิ้มกว้าง ตั้งท่าจับล้อจะไปหาพิมลแขแต่ต้องชะงักเมื่อเห็นลัคนัยเดินมาจากอีกทาง วิสาขางงมาก

แต่ตั้งสติได้ก่อนเมื่ออดีตสามีเปลี่ยนใจจะกลับดื้อๆ

“กลับทำไม ทำไมไม่เข้าไปถามให้รู้เรื่อง นี่ยัง ระแวงนัยอีกเหรอ”

“ผมไม่ได้ระแวงนัย แต่ยังไม่อยากเข้าไปหาความสุขของผมในสภาพนี้”

วิสาขาเซอร์ไพรส์มากเมื่ออดีตสามีขอให้พาไปโรงพยาบาลเพื่อปรึกษาหมอเรื่องทำกายภาพ ทั้งสองพากันขึ้นรถโดยไม่รู้เลยว่าอีกมุมหนึ่งของสปาหรู

เหมือนชนกกำลังเดือดจัดเมื่อเห็นลัคนัยอยู่กับพิมลแข!

ooooooo

เพ็ญพรรณีนั่นเองที่คิดเอาคืนครอบครัวเหมือนชนกด้วยการปั่นหัว เน็ตไอดอลสาวจงใจ

กลับบ้านธวัชอีกครั้งเพื่อล้างแค้นทุกคนโดยเฉพาะเหมือนชนกที่เธอโทษว่าทำให้สูญเสียทุกอย่าง

เหมือนชนกหลงเชื่อมารยาของเพ็ญพรรณี ทันทีที่รับสายจากอีกฝ่ายก็แล่นไปสปาหรูของพิมลแขจนได้เห็นภาพบาดตาบาดใจ...สามีตัวเองอยู่กับภรรยาของพ่อ!

แผนร้ายของเพ็ญพรรณีสำเร็จเกินคาด เหมือนชนกฉุนขาดแต่ข่มอารมณ์รอถึงเวลาเช้าจึงบุกไปคุยกับพ่อ

ธวัชที่กำลังใจมาเป็นกองเพราะเห็นพิมลแขท้องตัดสินใจบอกลูกสาวตรงๆ “พ่อคิดมาทั้งคืนว่าควรจะบอกนกดีไหม ทีแรกว่าจะยังแต่คิดไปคิดมาไม่อยากให้นกรู้จากคนอื่น...คุณแขเธอกำลังท้องลูกของพ่ออยู่”

“แน่ใจได้ไงคะว่าเป็นลูกของคุณพ่อจริงๆ”

“ทำไมนกพูดแบบนั้นล่ะ”

“เมื่อวานนกแอบตามคุณพ่อคุณแม่ไปแล้วก็เห็นว่าภรรยาเก่าคุณพ่ออยู่กับสามีของนก”

เหมือนชนกปวดใจมาก ธวัชจะอธิบายแต่เธอไม่เปิดโอกาส “เขาสองคนแอบพบกัน ลับหลังอาจมีอะไรหลายอย่างที่เรายังไม่รู้ แต่ที่แน่ๆถ้าเด็กในท้องเป็นลูกคุณพ่อจริงแม่นั่นไม่มีทางถอดใจไปจากชีวิตคุณพ่อง่ายๆหรอกค่ะ”

ธวัชอ่อนใจกับอคติของลูกสาว “ไม่แปลกหรอกที่นกจะคิดแบบนั้นในเมื่อภาพมันฟ้องกับตา แต่ไม่ว่านกหรือใคร จะว่ายังไง สำหรับพ่อเด็กที่อยู่ในท้องแขคือลูกของพ่อ แขคือคนที่พ่อรัก พ่อรักในทุกสิ่งที่เป็นเขารวมทั้งเด็กคนนั้น ในเมื่อพ่อรักแม่เขาพ่อก็พร้อมจะรักเขาอย่างไม่มีเงื่อนไขเช่นกัน”

“รักแล้วไง...คิดเหรอว่าแม่นั่นจะยอมปล่อยนัยกลับมาหาพ่อ ถึงพ่อเดินได้ เขาก็ไม่มีทางกลับมาหาพ่อหรอก!”

“ถ้าเขาไม่กลับมาพ่อจะเป็นฝ่ายเดินเข้าไปหาเขาเอง ฟังนะนก...ครอบครัวเริ่มต้นจากความเชื่อใจ ครอบครัวของพ่อพังมาแล้วครั้งนึงเพราะมัน ถ้านกอยากรักษาครอบครัวของตัวเองไว้นกก็ต้องเรียนรู้จะเชื่อใจคนในครอบครัวของนกเหมือนกัน...ที่ผ่านมาความดีของลัคนัยยังไม่เพียงพอให้นกเชื่ออีกเหรอ”

คำพูดเตือนสติของพ่อทำให้เหมือนชนกอึ้ง ธวัชเข้าใจและอยากให้เธอทบทวนหัวใจตัวเอง

“ไม่ต้องตอบพ่อ ตอบแค่ตัวเองก็พอ พ่ออยากให้นกได้คิด”

อ่านละคร เกมเสน่หา ตอนที่ 11 วันที่ 22 ก.ค.61

ละคร เกมเสน่หา บทประพันธ์โดย กันยามาส
ละคร เกมเสน่หา บทโทรทัศน์โดย คนปั้นฝัน
ละคร เกมเสน่หา กำกับการแสดงโดย ชุดาภา จันทเขตต์
ละคร เกมเสน่หา ผลิตโดย บริษัท ละครไท จำกัด
ละคร เกมเสน่หา ออกอากาศ สถานีวิทยุโทรทัศน์ไทยทีวีสีช่อง 3
ที่มา ไทยรัฐ