อ่านละคร เกมเสน่หา ตอนที่ 12 วันที่ 24 ก.ค.61
พิมลแขย้ายกลับบ้านธวัชเช้าวันต่อมา เหมือนชนกพยายามทำใจรับสภาพ แม้จะทำยากแต่เธอก็ตั้งใจแล้วจะทำเพื่อพ่อสักครั้งนอกจากเรื่องพิมลแขที่ต้องทำใจยอมรับ เหมือนชนกยังต้องง้อสามีที่หายหน้าหายตาหลังจากเหตุการณ์เซ็นเช็คที่สปาหรู เธอตัดสินใจจะบอกเขาเรื่องตั้งท้องแต่ยังไม่มีโอกาสเพราะเขาไม่ยอมกลับบ้าน
ลัคนัยคิดว่าเหมือนชนกต้องการเวลา เขาก็ไม่พร้อมเจอเพราะทำตัวไม่ถูก เหล่าพนักงานโดยเฉพาะนุชนารถสังเกตเห็นบรรยากาศแปลกๆระหว่างรองประธานหนุ่มกับภรรยาแต่ไม่มีโอกาสซักถามเพราะเธอก็มีภารกิจสำคัญคือพานิ่มนวล...แม่บ้านจากบริษัททำความสะอาดไปหาหมอ
ลัคนัยไม่เอะใจว่านิ่มนวลคือแม่บ้านของนุชนารถ ยอมให้ผู้จัดการสาวลางานแถมยกผ้าซิ่นจากเมืองเหนือที่เขาตั้งใจซื้อฝากแม่ให้ด้วย เหมือนชนกยอมอยู่เฉยไม่โวยวายที่สามีไม่กลับบ้านแต่ไม่วายแอบส่งสายอย่างจอมยุทธ์ไปถ่ายภาพลัคนัยมาให้เป็นหลักฐานว่าเขานอนบริษัทไม่ได้ไปค้างกับสาวที่ไหน
เหมือนชนกโล่งใจที่ลัคนัยไม่นอกใจแต่ก็มีเรื่องให้กลุ้มจนได้เมื่อเธอเผอเรอล้มในห้องครัว ความกลัวที่มีต่อลูกในท้องทำให้เหมือนชนกยอมละทิฐิโทร.หาวงศ์เวศน์ให้ไปพบที่โรงพยาบาล
โชคดีที่เด็กในท้องไม่เป็นอันตราย วงศ์เวศน์ตกใจเมื่อรู้ว่าเหมือนชนกกำลังจะมีลูก แต่แปลกใจมากกว่าที่จนป่านนี้ลัคนัยก็ยังไม่รู้เรื่อง เหมือนชนกตั้งท่าจะอธิบาย แต่ไม่ทันอ้าปากลัคนัยก็โผล่มาเสียก่อน
ลัคนัยแวะมารับธวัชกับพิมลแขที่มีนัดหมอทำกายภาพ แต่ไม่ทันได้เจอสองสามีภรรยาก็ต้องเจอภาพบาดตาเหมือนชนกอยู่กับวงศ์เวศน์ เหมือนชนกยังงอนสามีที่ไม่กลับบ้านจึงทำมึนตึงใส่ ลัคนัยโมโหหุนหันจากไป วงศ์เวศน์มองตามด้วยความอ่อนใจและอดดุเหมือนชนกไม่ได้
“นกอะ...แทนที่จะบอกเขาไป”
“ก็ดูเขาสิ แบบนี้มันน่าให้รู้ไหม”
“จะยังไงก็ช่าง คนเป็นพ่อก็ควรจะได้รู้ ถึงพี่จะไม่เคยก็เถอะ แต่การได้รู้ว่าตัวเองกำลังจะเป็นพ่อคนเนี่ยมันต้องเป็นอะไรที่ดีมากแน่ๆ ยิ้มคงแทบแหกถึงหูปากนี่ก็คงจะประกาศให้ทั่วทั้งซอยเลย”
“ขนาดนั้นเลยหรือ”
“นี่ขนาดยังไม่มีเป็นของตัวเองนะพี่ยังดีใจ แล้วคิดดูสิว่าคุณนัยเขาจะดีใจกว่าพี่แค่ไหน”
ooooooo
ลัคนัยอารมณ์ค้างตั้งแต่กลางวัน จนเมื่อมาส่งธวัชกับพิมลแขที่บ้านก็ทนไม่ไหวระบายเรื่องเหมือน-ชนกอย่างเหลืออด พิมลแขส่ายหน้าอ่อนใจก่อนเอ่ยเสียงเรียบ
“คุณนกกลับไปนอนเรือนเล็กตั้งแต่เมื่อคืนแล้วนะ”
“เธอกลับไปงั้นเหรอ”
“อือ...ทำไมนัยไม่รู้ล่ะ”
“เมื่อคืนผมไม่ได้กลับบ้านน่ะ รอคำตอบลูกค้าจนดึกเลยนอนออฟฟิศ”
“ต่อให้ไม่กลับไปนัยก็ควรต้องรู้ หรือว่าตั้งแต่วันนั้นยังไม่คุยกัน”
คำถามของพิมลแขทำให้ลัคนัยพูดไม่ออก อดีตนางงามเบิกตาโพลง
“อะไรกันนัย นี่แขเป็นต้นเหตุใช่ไหม”
ลัคนัยส่ายหน้าหน่ายๆ “คุณอย่าโทษตัวเองเลย...ก็สมควรแล้ว ในเมื่อผมเป็นคนทำให้เขาเสียใจ ไม่แปลกหรอกที่คุณนกจะตีมูลค่าผม...ใช้ผมแลกเอาพ่อคืนมา”
พิมลแขแทบกุมขมับ “นี่เข้าใจผิดไปใหญ่แล้ว...ก่อนหน้านี้แขไม่เคยเชื่อเลยนะว่าคุณนกจะรักนัยจนกระทั่งเหตุการณ์วันนั้น เขาไม่ได้ตีมูลค่านัยเพื่อแลกพ่อเขาคืนหรอก แต่เขาตีมูลค่าทุกอย่างที่มีเพื่อแลกเอานัยคืนมาต่างหาก”
ลัคนัยทำหน้าเหมือนไม่เชื่อ พิมลแขต้องย้ำเพราะเชื่อในสัญชาตญาณตัวเอง
“เชื่อแขเถอะ...คุณนกรักนัยอย่างไม่ต้องสงสัย”
หลังยุแยงให้ลัคนัยแตกกับเหมือนชนก เพ็ญพรรณีก็เก็บกระเป๋าออกจากบ้านไปทำงานเมืองจีน ไพพรรณเข้าใจว่าลูกสาวงอนที่เธอไม่ค่อยมีเวลาให้ พยายามรั้งตัวไว้แต่เน็ตไอดอลสาวก็ไม่เปลี่ยนใจ
เพ็ญพรรณีตั้งใจจบทุกเรื่องและเดินทางไปเมืองจีนตามแผน แต่แล้วก็อดใจไม่ไหวเมื่อเห็นภาพบาดตา
วงศ์เวศน์แวะมาส่งเหมือนชนกที่บ้าน ท่าทางประคบ ประหงมเกินกว่าเหตุทำให้เธอสงสัยต้องตามดูจนรู้ว่าเหมือนชนกตั้งท้อง!
ooooooo
เพราะความหมั่นไส้แท้ๆเพ็ญพรรณีจึงแอบขโมยสมุดฝากครรภ์ของเหมือนชนกไปทิ้งขยะและแกล้งหยิบซากยับๆไปให้ลัคนัย รองประธานหนุ่มที่ใจอ่อนลงมากเพราะได้พิมลแขและธวัชเกลี้ยกล่อมกลับต้องโกรธเป็นฟืนเป็นไฟอีกครั้งเมื่อเห็นซากสมุดฝากครรภ์ของเหมือนชนก
เพ็ญพรรณีตีลัคนัยถูกจุดเพราะเขายังไม่รู้เรื่องภรรยาตั้งท้อง เหมือนชนกผงะเมื่อเห็นท่าทางเกรี้ยวกราดของสามี
“นี่มันหมายความว่ายังไง!”
“ทำไมสมุดฝากครรภ์ถึงไปอยู่กับนายได้ล่ะ”
“เรื่องนั้นไม่สำคัญหรอก มันสำคัญตรงที่ทำไมคุณถึงไม่บอกผม”
เหมือนชนกหน้าซีด พยายามตั้งสติอธิบายแต่ลัคนัยไม่ฟัง
“วันนี้คุณไปฝากครรภ์มา ทำไมคนที่ไปกับคุณถึงเป็นคุณเวศน์ ผมควรเป็นคนแรกที่รู้เรื่องลูกไม่ใช่เขา ข้าวของพวกนี้ก็เหมือนกันมันควรจะเป็นผมไม่ใช่เหรอที่ไปเลือกซื้อให้”
ลัคนัยหัวเสียมาก ทำท่าจะทิ้งทุกอย่างที่วงศ์เวศน์ซื้อ เหมือนชนกหงุดหงิดแหวลั่น
“ลืมไปแล้วเหรอว่าก่อนหน้านี้นายก็ปิดบังฉัน แอบไปดูแลผู้หญิงคนนั้น นายก็ทำให้ครอบครัวฉันแตกแยก!”
“เอาคืนผมด้วยวิธีนี้มันสะใจมากใช่ไหม”
“สะใจสิ...ยิ่งเห็นนายหัวฟัดหัวเหวี่ยงฉันยิ่งสะใจ แล้วนายจะรู้ก่อนหรือหลังพี่เวศน์หรือไม่รู้เลยฉันก็ไม่แคร์ เพราะฉันก็ไม่เคยคิดจะมีเด็กคนนี้อยู่แล้ว!”
เหมือนชนกจงใจประชดเพราะอยากเอาชนะ
ลัคนัยอึ้งมากแต่เธอก็ไม่มีสติจะยับยั้งชั่งใจ
“ทำไม...หรือนายลืมไปแล้วว่าเราแต่งงานกันเพราะอะไร ฉันไม่เคยอยากแต่งและยิ่งไม่คิดจะมีลูกกับนาย นี่ขนาดอยู่ในท้องยังสร้างปัญหาขนาดนี้ แบบนี้สู้ไม่ต้องเกิดมาซะยังจะดีกว่า”
ลัคนัยตัวชาเหมือนโดนน้ำเย็นราดทั้งตัว ภาพเก่าๆ ตอนโดนแม่ทิ้งผุดในหัว สายตาเจ็บปวดจนเหมือนชนกเริ่มรู้สึกตัว เธอจะปลอบแต่เขาฟิวส์ขาดแล้ว
“ถ้าคุณไม่ต้องการลูกก็ไม่เป็นไร ผมเป็นพ่อเขา ผมจะเลี้ยงเขาเอง อย่าให้เขาเกิดมาเจอนรกที่แม่บังเกิดเกล้าสร้างขึ้นมาให้ คุณไม่รู้หรอกว่าเด็กที่เกิดมาพร้อมคำพูดของแม่ที่บอกว่าไม่ต้องการมันเคว้งคว้างแค่ไหน ไร้ค่าขนาดไหน ไม่อยากจะมีชีวิตอยู่ต่อขนาดไหน คนที่เกิดมามีแต่คนรักอย่างคุณไม่มีวันเข้าใจ”
เหมือนชนกเถียงไม่ออก น้ำตาไหลด้วยความเสียใจแต่ลัคนัยก็ไม่ยี่หระ
“คุณต้องการอะไรเพื่อแลกกับลูกก็บอกมาได้เลย แต่อย่าทำร้ายเด็กที่เขาไม่มีทางจะสู้กับคุณ!”
“นายเห็นว่าฉันเป็นแม่แบบนั้นใช่ไหม...ได้...ถ้าอยากได้ลูกนัก...ได้!”
อารมณ์น้อยใจทำให้เหมือนชนกหุนหันพลันแล่น ประชดสามีทั้งที่ในใจเจ็บปวด
“นายต้องทำตามสัญญาที่ให้ไว้ในวันแต่งงาน...ยอมรับความพ่ายแพ้ในเกมนี้ คืนทุกอย่างให้ครอบครัวฉันแล้วก็ออกไปซะอย่างคนสิ้นเนื้อประดาตัว...แลกกับเด็กคนนี้ ไงล่ะ...จะกล้าแลกรึเปล่า”
ลัคนัยอึ้งมาก ไม่อยากเชื่อหูว่าภรรยาจะกล้ายื่นข้อเสนอแบบนี้ “คุณท้าผม...ความจริงคุณไม่จำเป็นต้องท้า อย่างที่ผมเคยบอก...อะไรที่คุณไม่ต้องการผมจะไม่ทำ แต่ถ้าเป็นสิ่งที่คุณต้องการผมจะทำทุกอย่าง”
“ทำทุกอย่าง...อย่างเช่นหักหลังฉันเรื่องคุณพ่อน่ะเหรอ...สิ่งที่ฉันต้องการคือต้องการให้นายไปซะตามสัญญา!”
เหมือนชนกสติแตก ลัคนัยเห็นความเจ็บปวดของเธอแต่ไม่คิดว่ามีประโยชน์จะอธิบาย
“ถ้าคุณยังคิดแบบนี้...ยังคิดว่าผมหักหลังคุณ ถึงอยู่ด้วยกันต่อไปมันก็มีแต่เจ็บ แล้วอีกหน่อยลูกก็ต้องมารับความเจ็บปวดของเราไปด้วย...ตกลงผมยอมทำตามสัญญา ถ้ามันจะหยุดความเจ็บปวดของคุณได้ ถ้ามันทำให้คุณพอใจผมจะคืนให้คุณทั้งหมด...ทั้งตำแหน่ง ทรัพย์สินทุกอย่างและไปตามทางของผม”
ลัคนัยเสียใจมากแต่เหนื่อยใจเกินกว่าจะกล่อมภรรยา “คุณไม่ต้องห่วงนะ...ผมสัญญาว่าระหว่างที่คุณต้องรับภาระอุ้มท้องลูกผม ผมจะดูแลคุณอย่างดี จะไม่ให้คุณลำบากสักวินาทีเดียว”
ooooooo
ลัคนัยทำตามสัญญาเรื่องดูแลเหมือนชนกระหว่างตั้งครรภ์ แม้จะโกรธเธอแค่ไหนเขาก็ละทิฐิไว้และเอาอกเอาใจอย่างดี แถมไม่บอกใครเรื่องข้อตกลงบ้าๆ ของเธอ
เหมือนชนกอ้าปากค้างเมื่อสามีบอกพ่อแม่เธอหน้าตาเฉยว่าดีกับเธอแล้ว ลัคนัยตบตาทุกคนได้แนบเนียนด้วยท่าทางอ่อนโยนและนิ่มนวลเหมือนเคยจนเธอทนไม่ไหวต้องหาโอกาสเคลียร์
ลัคนัยไม่มีท่าทีสะทกสะท้านตอนบอกสิ่งที่ตัวเองตั้งใจทำ
“ผมไม่ได้ลืมข้อตกลงของเราหรอกครับ แต่ที่ผมไม่พูดมันต่อหน้าทุกคนก็เหตุผลเดียวกับคุณนั่นแหละครับ...ทุกคนกำลังดีใจเรื่องลูกของเรา ถ้าบอกเรื่องข้อตกลงของเราไปคงช็อกแล้วก็ต้องไม่ยอมแน่”
“ก็ดีที่เรื่องนี้เราคิดตรงกัน! งั้นตกลง...ต่อหน้าคนอื่นเราจะแกล้งทำเป็นดีกัน แต่พอไม่มีใครก็ไม่ต้องเสแสร้ง”
เหมือนชนกประชดจบก็ผละไป ลัคนัยตามไปรั้งไว้
“เมื่อกี้นี้มันไม่ใช่การเสแสร้งนะครับ”
“ไม่เสแสร้งแล้วคืออะไร...ในเมื่อ...”
“คุณนก...ถ้าผมมีเรื่องจะขอคุณอีกสักเรื่องจะได้ไหม”
ลัคนัยกุมมือภรรยานิ่ง ก่อนข่มอารมณ์หวั่นไหวขอร้องเธอเป็นครั้งสุดท้าย
“ผมอยากขอให้เราใช้ช่วงเวลาที่เหลือด้วยกันอย่างมีความสุข ผมรู้ว่ามันคงฝืนใจ...แต่อีกแค่ไม่กี่เดือนไม่ถึงปีที่คุณต้องฝืนทำดีกับผม...ก่อนที่จะไม่ต้องทำอีกตลอดชีวิต ข้อนี้ผมไม่มีอะไรจะมาแลก ถือว่าผมขอร้องคุณจะได้ไหมครับ”
คำขอร้องของสามีทำให้เหมือนชนกใจอ่อนยวบ สะเทือนใจมากแค่คิดถึงวันที่ต้องจากลา สุดท้ายคุณหนูขี้วีนก็ต้องยอมตามใจพ่อของลูกด้วยการถ่ายรูปครอบครัวร่วมกัน
ลัคนัยจ้างช่างภาพและทีมงานมาถ่ายภาพครอบครัว เหมือนชนกอายที่ต้องใส่เสื้อโชว์พุงอยากล้มเลิกการถ่าย ลัคนัยต้องหว่านล้อมอย่างใจเย็น ว่าที่คุณแม่คนสวยเลยยอมตามที่เขาต้องการแต่โดยดี
นับจากการถ่ายภาพครอบครัวครั้งนั้น เหมือนชนกก็อ่อนข้อให้ลัคนัยทุกอย่าง ทั้งถ่ายภาพครอบครัวทุกเดือนและให้เขาพาไปหาหมอตามนัดทุกครั้ง แม้ความสัมพันธ์ยังอึมครึมเพราะข้อเสนอของเหมือนชนกแต่บรรยากาศก็ไม่มึนตึงเหมือนช่วงแรกๆ สองสามีภรรยาดูจะพยายามอยู่ด้วยกันอย่างสงบมากกว่า
มาลินีไม่มีเวลาคิดเรื่องเหมือนชนกกับลัคนัยเพราะระหว่างไปปฏิบัติธรรมที่วัดประจำดันเจอกับนิ่มนวลที่ตั้งแผงขายพวงมาลัยที่ข้างทาง ภาพเก่าๆอันเลวร้ายผุดในหัวหลังจากนั้น ทั้งตอนเธอเลี้ยงดูอุ้มชูนิ่มนวลประดุจลูกแท้ๆและตอนเธอจับได้ว่านิ่มนวลตั้งท้องโดยไม่มีพ่อ เธอโกรธจัดและไล่อีกฝ่ายออกจากบ้าน
นิ่มนวลกลับมาในชีวิตเธออีกครั้งเมื่อหลายปีก่อนพร้อมลัคนัย...หลานเขยที่เธอแสนชัง มาลินีปฏิเสธไม่รับเลี้ยงลัคนัยเพราะยังเคืองนิ่มนวล วิสาขากับธวัชเลยรับอุปการะลัคนัยแทน
การเจอกันแบบไม่คาดฝันครั้งนี้ทำให้มาลินีถึงกับน้ำตาคลอ สภาพร่างกายทรุดโทรม และความเป็นอยู่แร้นแค้นของนิ่มนวลทำให้ความโกรธเคืองที่เคยมีเลือนหายกลายเป็นความเวทนาสุดหัวใจ และสุดท้ายก็ทนไม่ไหวต้องให้คนสนิทกับคนขับรถประจำตัวแกล้งลงไปเหมาพวงมาลัยทั้งแผง!
ooooooo
ในขณะที่ความสัมพันธ์ของลัคนัยกับเหมือนชนกค่อยๆดีขึ้น แม้ต่างฝ่ายจะยังมีฟอร์มแต่ก็ยอมอ่อนให้กันและกัน มาลินีกลับอาการไม่ค่อยดีเพราะตรอมใจจากความรู้สึกผิดเรื่องนิ่มนวล
วิสาขาไม่รู้ว่าแม่เจอนิ่มนวลแล้ว แต่เห็นท่าทางซึมๆไม่กินข้าวกินปลาเลยอยากให้หลานสาวสุดที่รักไปให้กำลังใจ เหมือนชนกเป็นห่วงยายมาก พร่ำโทษตัวเองว่าทำให้ยายทุกข์ใจขนาดนี้
“ขอโทษนะคะที่ไม่เชื่อฟัง นกทำร้ายจิตใจยายด้วยการปล่อยให้มีเด็กคนนี้ แต่ยายไม่ต้องกังวลนะคะ เขาจะไม่กลายเป็นห่วงผูกมัดนกแน่นอน ลัคนัยสัญญาแล้วว่าจะคืนทุกอย่างให้นกหลังจากที่นกยกเด็กคนนี้ให้เขา”
มาลินีตกใจแหวลั่น “นกพูดแบบนี้หมายความว่ายังไง”
อ่านละคร เกมเสน่หา ตอนที่ 12 วันที่ 24 ก.ค.61
ละคร เกมเสน่หา บทประพันธ์โดย กันยามาสละคร เกมเสน่หา บทโทรทัศน์โดย คนปั้นฝัน
ละคร เกมเสน่หา กำกับการแสดงโดย ชุดาภา จันทเขตต์
ละคร เกมเสน่หา ผลิตโดย บริษัท ละครไท จำกัด
ละคร เกมเสน่หา ออกอากาศ สถานีวิทยุโทรทัศน์ไทยทีวีสีช่อง 3
ที่มา ไทยรัฐ