อ่านละคร เกมเสน่หา ตอนที่ 9 วันที่ 15 ก.ค.61
ลัคนัยร้องลั่น “คุณนก...ระวัง! เดี๋ยวหน้าต่างหนีบมือผม”“ถ้าไม่อยากโดนหนีบก็ออกไปสิ”
“ผมไม่ออกจนกว่าคุณจะยอมคุยกับผมดีๆ” พูดพลางใช้มือยันบานหน้าต่างไว้ “ฟังนะคุณนก ...คุณก็รู้ว่าผมเคารพกติกาแค่ไหนแล้วก็ไม่เคยคิดจะฝ่าฝืนหรือฉวยโอกาสเลยสักครั้ง...เชื่อใจผมนะ วันนี้ผมกลัวคุณแสบผิวจริงๆ”
เหมือนชนกสบสายตาจริงใจของเขา เชื่อว่าไม่โกหกแต่ยังฟอร์มจัดแหวลั่น
“ฉันเชื่อใจนาย...แต่คืนนี้ฉันไม่อยากเห็นหน้านาย!”
จบคำก็คว้าหมอนปาใส่จนลัคนัยร่วงลงพื้น เหมือนชนกเห็นดังนั้นก็สะใจมากและล็อกกลอนหน้าต่างทันที
ooooooo
ทอแสงเรียกลูกสาวคนเดียวไปที่คอนโดเพราะอยากกำจัดข้าวของเก่าๆของลัคนัย พิมลแขลังเลเพราะส่วนลึกยังตัดใจไม่ได้แต่แม่ก็กล่อมให้คิดว่าต้องทำเพราะเธอแต่งงานแล้ว
ไพพรรณก็เตือนให้ธวัชคิดถึงใจพิมลแขมากๆ เพราะอีกฝ่ายเพิ่งมาอยู่บ้านนี้อาจไม่ชินกับความผูกพันตามประสาครอบครัวของเขา วิสาขาและเหมือนชนก ธวัชพยายามตั้งสติและพบว่าตัวเองวุ่นวายกับงานแต่งลูกสาวจนไม่มีเวลาให้ภรรยาจึงโทร.หาเพื่อพาเธอไปทานมื้อค่ำ
ถ้อยคำออดอ้อนขอโอกาสของธวัชทำให้พิมลแขรู้สึกดี ใจอ่อนยวบและยอมตัดใจทิ้งของของลัคนัย แต่ก็เหมือนฟ้าจะกลั่นแกล้งเมื่อธวัชดันไปเห็นเสียก่อนจึงเข้าใจผิดคิดว่าเธอยังไม่ลืมลัคนัย
พิมลแขพยายามโทร.หาธวัชเพื่อปรับความเข้าใจเพราะรู้ดีว่าเป็นเรื่องเข้าใจผิด แม่บ้านของสปาต่างหากที่เก็บข้าวของของลัคนัยไว้โดยไม่ตั้งใจเพราะเข้าใจว่าเธอลืม แต่โทร.เท่าไหร่ธวัชก็ไม่รับสายแถมหนีไปหาวิสาขาเพื่อปรับทุกข์
วิสาขารับฟังด้วยสีหน้านิ่งสงบพลางต้มบะหมี่กึ่งสำเร็จรูปให้อดีตสามี ธวัชระบายความอึดอัดใจราวกับชายหนุ่มแรกรักจนเธออดหมั่นไส้ไม่ได้
“ประหลาดคน...ก่อนหน้านี้ก็บอกว่าโนสนโนแคร์อดีตเขา ไหงทีงี้มาซีเรียสกับแค่ข้าวของ คนเคยคบกันมันก็ต้องมีอะไรแบบนี้เก็บไว้บ้างแหละ”
“เข้าใจ...แต่ถ้าไม่ได้คิดอะไรแล้วจะเก็บไว้ทำไม”
“ถามแบบนี้แปลว่าคุณระแวง ไม่ได้เชื่อใจเขาร้อยเปอร์เซ็นต์งั้นหรือ”
ธวัชไม่ตอบเพราะไม่อยากยอมรับ วิสาขาส่ายหน้าอ่อนใจ
“ไม่ได้จะซ้ำเติมนะ แต่เป็นฉันฉันก็ไม่โอเคหรอก ก่อนแต่งงานคุณยืนยันว่าเชื่อใจเขายังไง หลังแต่งคุณก็ต้องทำให้ได้อย่างนั้นสิ เขาตกลงแต่งก็เพราะคำพูดคุณนะ...ลืมแล้วรึไง”
“งั้นคุณลองมองในมุมผมบ้าง ผมทุ่มเทให้เขาตั้งเท่าไหร่ การที่เขายังเก็บของพวกนั้นไว้ทั้งที่แต่งงานกันแล้ว แปลว่าไอ้ที่ผมทำทั้งหมดมันไม่มีความหมายอะไรเลยใช่ไหม”
“ก็แล้วทำไมไม่ถามเขาไปตรงๆ จะหนีมาทำไม”
วิสาขาพูดแทงใจดำจนธวัชไปไม่ถูกได้แต่พึมพำตัดพ้อ
“ดูคุณเข้าข้างเขาจังเลยนะ”
“ฉันเข้าข้างคุณสิแปลก แค่มานั่งรับฟังนี่ก็แปลกพอแล้ว มีอย่างที่ไหนเอาเรื่องเมียใหม่มาปรึกษาเมียเก่า”
“ทำไงได้...ชีวิตก่อนหน้านี้ทำแต่งาน สนิทสุดก็คงเมียเก่านี่แหละ”
“ฉันควรจะดีใจสินะ”
“ในเมื่อเข้าข้างเขาขนาดนั้น งั้นบอกได้ไหมว่าผมควรทำยังไงต่อ”
“เลิกคิดเองเออเองแล้วกลับไปถามเมียคุณ เปิดโอกาสให้เขาอธิบาย เคลียร์ใจกันให้จบๆไป ไม่งั้นพอเจออะไรนิดหน่อยคุณก็จะกลับมาย้ำคิดย้ำทำอีก”
“แค่นั้นจริงๆเหรอ”
“ทำให้ได้ก่อนแล้วค่อยมาพูดว่าแค่นั้น วิธีง่ายแสนง่ายแต่ไม่ใช่กับคนปากหนักอย่างคุณ”
“จะลองดูละกัน แต่ไง...ขอกินบะหมี่ก่อนค่อยกลับได้ไหม”
ธวัชอ้อนเสียงอ่อน วิสาขาพยักหน้าอนุญาตแกนๆ อดหนักใจไม่ได้...ท่าทางเรื่องจะจบไม่สวย!
ooooooo
ธวัชไม่ยอมกลับบ้านตามที่รับปากวิสาขาเพราะอยากหนีหน้าพิมลแข วิสาขาทั้งปลอบและขู่ให้เขาได้สติว่าไม่มีประโยชน์จะคิดมาก สู้เผชิญหน้าและเปิดใจตรงๆดีกว่า
พิมลแขมาทำงานแต่เช้า เห็นรถสามีจอดที่เดิมก็โทร.หาก่อนกดวางทันทีเมื่อเห็นว่าวิสาขาขับรถมาส่งธวัชที่หน้าสปา ท่าทางอดีตสามีภรรยาไม่ได้เดือดเนื้อร้อนใจแถมยิ้มให้กันอีกต่างหาก ต่างจากเธอที่ยืนมองจากมุมไกลๆด้วยความน้อยใจ...หรือว่าเธอจะตัดสินใจผิดที่แต่งงานกับเขา
เหมือนชนกยังไม่หายเคืองพ่อที่แต่งงานใหม่ ไม่ยอมตอบข้อความหรือรับสายจนลัคนัยอ่อนใจมากต้องแอบโทร.รายงานและส่งรูปเธอให้ธวัชทางไลน์แทน บรรยากาศดีๆท่ามกลางธรรมชาติทำให้เหมือนชนกผ่อนคลาย จากที่ตั้งแง่ก็เปลี่ยนมาญาติดีกับแสงอิ่น แถมถูกใจอาหารพื้นบ้านจนกินได้แทบทุกมื้อ
ลัคนัยภูมิใจในตัวภรรยามากและถือโอกาสติดรถครอบครัวคำลือไปเที่ยวพระธาตุในตัวเมืองเมื่อได้ยินว่าฝ่ายนั้นจะไปทำบุญวันเกิดหล้า เหมือนชนกรู้สึกปลอดโปร่งเมื่อได้สัมผัสความเป็นกันเองของพวกชาวบ้าน ไหนจะวิวงดงามข้างทางที่ทำให้เธอแทบลืมหายใจ
ครอบครัวของคำลือพาเหมือนชนกกับลัคนัยชมสถานที่ท่องเที่ยวเด่นๆในจังหวัดก่อนพากลับโฮมสเตย์เพื่อพักผ่อนยามบ่าย ลัคนัยแอบถ่ายภาพภรรยาตัวเองหลายรูปและส่งให้วิสาขาที่มารอนิ่มนวลฟังผลตรวจที่โรงพยาบาล
นิ่มนวลไม่ยอมบอกผลตรวจแท้จริงแต่แอบทิ้งถังขยะในโรงพยาบาล เมื่อวิสาขาเอาภาพถ่ายของลัคนัยกับเหมือนชนกให้ดูก็ยิ้มบางๆ...ตั้งใจแล้วจะจากไปเงียบๆไม่ให้ใครต้องเดือดร้อนเพราะเธออีก
ลัคนัยไม่ได้คิดถึงแม่ มัววุ่นวายปลอบใจเหมือนชนกที่น้ำตาซึมเมื่อแอบเห็นคำลือให้ของขวัญวันเกิดหล้า
เหมือนชนกจุกในอก คิดถึงพ่อสุดหัวใจ “ดีจังเลยเนอะ...เห็นแล้วนึกถึงตอนเด็กๆ พ่อก็ชอบเอาของมาเซอร์ไพรส์ฉัน อยู่ข้างๆฉันแบบนี้ ฉันน่าจะเป็นเด็กไปตลอดเลยเนอะ”
“ตอนนี้พ่อของคุณก็ยังรักยังห่วงคุณนะครับ”
“หึ...นายรู้อะไรไหม ก่อนฉันจะเรียนจบ พ่อเคยบอกว่าพอฉันกลับมาเราจะอยู่ด้วยกันมากๆให้หายคิดถึงที่ต้องห่างกันตั้งหลายปี แต่สิ่งที่ฉันเจอคืองานแต่งของพ่อ”
“คุณนกครับ...เมื่อเช้าที่คุณถามว่าคุณพ่อคุณโทร.หรือไลน์มาบ้างรึเปล่า แล้วผมบอกว่าเปล่า แต่จริงๆแล้ว...”
ลัคนัยยื่นมือถือโชว์ข้อความของธวัชและภาพของเธอที่เขาส่งให้ เหมือนชนกวีนแตกทันที
“ฉันไม่ได้ให้นายส่งรูปฉันให้พ่อสักหน่อย!”
“ผมถึงได้ไม่บอกคุณไงล่ะ เพราะกลัวว่าคุณจะเป็นแบบนี้”
“เขาจะมาสนใจฉันทำไม สนใจแต่ภรรยาใหม่เขาก็พอแล้ว”
“ถ้าคิดอย่างนั้นก็ลองเลื่อนดูสิครับ...”
พูดพลางชี้ชวนให้อ่านข้อความแสดงความห่วงใยของธวัช เหมือนชนกอ่านแล้วน้ำตาซึมเดินหนี ลัคนัยตามไปปลอบก็ถูกไล่แต่เขาไม่ถอย
“ผมปล่อยให้คุณร้องไห้คนเดียวไม่ได้...มันเป็นหน้าที่ของผมต้องรับผิดชอบความรู้สึกของคุณ”
“เพราะสัญญากับพ่อฉันไว้สินะ อะไรที่เขาทำไม่ได้เขาก็โยนให้นายทำแทน เขาถึงดีใจนักหนาตอนฉันบอกจะแต่งงานกับนายไง...หมดภาระ”
เหมือนชนกเจ็บจี๊ดเมื่อคิดถึงพ่อ ลัคนัยมองมาด้วยความสงสารแต่ต้องตัดใจพูดตรงๆ
“คุณนก...คุณควรทำใจเรื่องคุณพ่อคุณได้แล้วนะ”
“ไม่เกิดกับนาย นายก็พูดได้ง่ายๆนี่”
“ยากง่ายไม่สำคัญหรอกครับ มันอยู่ที่ใจคุณต่างหาก คุณเป็นห่วงคุณน้าถึงได้กีดกันคุณแข แต่ในขณะเดียวกัน คุณก็ไม่อยากเห็นท่านทุกข์ใจ บังเอิญ...ความทุกข์ของท่านก็คือการไม่มีคุณแขในชีวิต นี่คือสิ่งที่ใจคุณรับไม่ได้”
“จะรับได้ยังไง ในเมื่อรู้อยู่ว่าผู้หญิงคนนั้นไม่ได้ดีจริงอย่างที่คุณพ่อคิด”
“เพราะคุณยังไม่เคยลองดีกับเขาดูก่อนรึเปล่า”
อ่านละคร เกมเสน่หา ตอนที่ 9 วันที่ 15 ก.ค.61
ละคร เกมเสน่หา บทประพันธ์โดย กันยามาสละคร เกมเสน่หา บทโทรทัศน์โดย คนปั้นฝัน
ละคร เกมเสน่หา กำกับการแสดงโดย ชุดาภา จันทเขตต์
ละคร เกมเสน่หา ผลิตโดย บริษัท ละครไท จำกัด
ละคร เกมเสน่หา ออกอากาศ สถานีวิทยุโทรทัศน์ไทยทีวีสีช่อง 3
ที่มา ไทยรัฐ