My Hero วีรบุรุษสุดที่รัก เส้นสนกลรัก ตอนที่ 4 วันที่ 18 ก.ค.61
“สู้ๆ พรุ่งนี้ก็วันใหม่แล้ว...เก็บแรงไว้สู้ต่อพรุ่งนี้”เปิ้ลเห็นทั้งสองคุยให้กำลังใจกันก็ค่อยๆถอยไป บอกเหมียวว่าไปทำงานก่อน เหมียวจะตามไปแต่โขงโวยวายว่าแชมพูเข้าตาเลยต้องกลับมาล้างให้
เหมียวถามโขงเรื่องพ่อแม่เขาว่า...ไหวไหม โขงบอกว่าเรื่องผ่านมานานแล้วอดีตแก้ไขอะไรไม่ได้ก็ไม่ควรให้มันกลับมาทำร้ายตนอีก ถ้าตนไม่อยากเป็นคนป่วยทางจิตเสพติดความรุนแรงอย่างที่เขาด่า ตนก็ควรเดินหน้า อย่าไปคิดถึงอดีตอีก
เหมียวถามเรื่องน้อยหน่า โขงบอกว่าน้อยหน่าไปทำงานที่ผับพีระ เหมียวบอกว่ากลัวเรื่องหายเงียบไป เหมือนเรื่องเมี่ยง
ฝ่ายยายแจ๊วยังตามเรื่องน้อยหน่าจะเอาเรื่องโขงให้ได้ โดยมีชัยคอยยุคอยเป่าหูตลอด พวกที่สำนักงานก็พลอยระแวงโขงไปด้วย นารีเรียกโขงมาคุยสงสัยว่าทำไมยายแจ๊วจึงเชื่อว่าเป็นโขง ถามว่าโขงทะเลาะอะไรกับน้อยหน่าและโขงมีเรื่องอะไรในอดีต ซึ่งโขงก็อึดอัดไม่อยากพูดถึงเรื่องอดีตนัก
สวัสดิ์ฉุกคิดว่าน้อยหน่าหายตัวไปจะเกี่ยวกับเรื่องที่แสนคุยกับโขงหรือเปล่า เห็นเจียรไนยตามบี้โขงก็เตือนให้ใจเย็นๆ เรื่องมันอาจจะโอละพ่อก็ได้
สุรารักษ์หว่านล้อมจนโขงยอมคุยกับนักจิตวิทยา บอกโขงว่าระหว่างนี้ไม่ต้องลงพื้นที่ ไม่ต้องไปเยี่ยมบ้าน นั่งทำเอกสารที่นี่จนกว่าความจริงจะกระจ่าง
โขงอึ้ง เพราะนัดกับกำชัยไว้ว่าคืนนี้จะไปดูที่ผับพีระ
ooooooo
คืนนี้ขณะที่พีระดูคลิปที่โขงถูกยายแจ๊วเทน้ำปลาร้าใส่หัวแล้วหัวเราะชอบใจ พลันก็ชะงักหน้านิ่งเมื่อโตเข้ามาบอกว่าตำรวจมา
โขงมากับกำชัย โขงบอกว่ามาตามเด็กหาย แล้วเอารูปน้อยหน่าให้ดู พีระบอกว่าไม่เคยเห็นและผับตนก็ไม่เคยรับเด็กอายุต่ำกว่า 18 หรือต่างด้าวมาทำงาน ขณะนั้นทั้งพร้อมและโตก็มายืนยันว่าไม่มีเรื่องแบบนี้ พีระเชิญให้ตรวจได้ตามสบาย
แสนเห็นโขงพาตำรวจมาก็ไม่สบายใจ พอเมื่อโขงเอารูปน้อยหน่ามาถาม แสนบอกว่าไม่เคยเห็น เมื่อถามใครก็ไม่เคยเห็น พีระเลยประชดว่างั้นถามทิชาดูเธอไม่มีทางโกหก เมื่อเอารูปไปถามทิชา เธอก็ไม่เคยเห็นเพราะมาถึงก็นั่งอยู่แต่หน้าคอมพ์
นับวันเหมียวก็เข้าใจโขงขึ้น เข้าใจเห็นใจเขา และยิ่งเมื่อโขงทำงานตามหาน้อยหน่าอย่างจริงจังก็ชื่นชม กลับถึงบ้านโขงได้ไม่นานทิชาก็ตามมาขอโทษโขงที่ช่วยอะไรเขาไม่ได้ที่ผับ แต่ตนก็ไม่เคยเห็นน้อยหน่าจริงๆ แต่ก็จะช่วยตามหาให้เพื่อแก้ความเข้าใจผิดของยายๆ และชาวบ้านที่กล่าวหาว่าเขาเป็นคนเลวให้ได้
เหมียวเห็นสองคนคุยกันอย่างถูกคอถูกใจเหมือนไม่มีตนอยู่ตรงนั้น ก็รู้สึกเจ็บปวด
คืนนี้เอง แสน สวัสดิ์ และแป๊ะก็มาที่บ้านโขง แสนขอโทษที่ตนเป็นคนบอกเรื่องน้อยหน่ากับโขง แต่พอถึงเวลาจริงๆตนก็ไม่กล้ายืนยัน บอกว่าตนละอายตัวเองจริงๆที่อยากมีประโยชน์แต่ดันโคตรป๊อด
โขงบอกว่าตนเข้าใจ แป๊ะเตือนโขงว่าเตรียมตัวซวยได้เลยเพราะต้องถูกชาวบ้านรุมด่าประณามตั้งแต่ปากซอยยันท้ายซอยที่ไปใส่ร้ายคุณพีระพ่อพระของพวกเขา
“ทำเหมือนปกติมีคนสรรเสริญงั้นแหละ...ตอนนี้ที่น่าคิดที่สุดคือเรื่องน้อยหน่าไม่รู้ว่าป่านนี้เป็นยังไงบ้าง” โขงยังเป็นห่วงน้อยหน่า
ooooooo
ที่แท้น้อยหน่าถูกเอาไว้ในห้องขังผู้หญิงในบ้านเช่าหลังหนึ่งที่ห่างไกลชุมชนทั้งวัน ประตูหน้าต่างก็ปิดหมด น้อยหน่าบ่นอย่างหงุดหงิด
พี่ชัย พี่ดำมาสักทีน้อยหน่าเบื่อจะแย่อยู่แล้วนะอุดอู้อยู่ในห้องนี้ทั้งวัน หน้าต่างก็เปิดไม่ได้ ร้อนจะตาย แล้วพี่ข้างนอกเขาก็เอามือถือน้อยหน่าไป ทำอย่างกะน้อยหน่าเป็นนักโทษ น้อยหน่าเบื่อ เบื่อมากๆ เบื่อจนจะบ้าอยู่แล้ว”
“อย่าเพิ่งโวยวายสิจ๊ะ น้องน้อยหน่าดูซิว่าใครมา” ชัยยิ้มเผล่เข้ามา
“คุณพีระ...” น้อยหน่าถลาไปกอดแขนพีระอ้อน “คุณพีระขา ไหนบอกจะพาน้อยหน่าไปเที่ยวต่างประเทศไงคะ เนี่ยน้อยหน่ารอคุณพีระทั้งวันเลยนะ” พีระถามว่าเหงาหรือ “ทั้งเหงาทั้งเบื่อเลยอ่ะ”
“งั้นเธอไปอยู่รวมกับเพื่อนๆนะ”
น้อยหน่างงว่าเพื่อนที่ไหน ที่แท้อีกห้องหนึ่งที่กว้างกว่า มีผู้หญิงนอนเรียงรายกันที่พื้น บ้างก็ตื่น บ้างก็หลับเพราะถูกบังคับให้กินยา น้อยหน่าถูกพามาห้องนี้ เห็นสภาพแล้วตกใจมาก ถามว่านี่หรือเพื่อนๆ ทำไมมันเหมือนกับ...
“ก็ทุกคนมาเตรียมตัวไปเที่ยวต่างประเทศกันไง” น้อยหน่าถามว่าไปกันหมดนี่เลยหรือ “ไปทีละคนมันเสียเวลา ไปหลายๆคนมันอบอุ่นกว่า เข้าไปสิจ๊ะ”
น้อยหน่าเห็นไม่ชอบมาพากลถามว่ามันยังไงกันแน่ตนไม่เข้าใจ พีระบอกว่าสถานการณ์อย่างนี้เธอน่าจะรู้ว่ามันคืออะไร น้อยหน่าเอะใจว่าจะไปเที่ยวต่างประเทศทำไมถึงต้อนกันเหมือนกับต้อนหมูต้อนวัวไปขาย
ดำเยาะเย้ยว่าหัวไวเหมือนกันนะเนี่ย พอรู้ว่าอะไรเป็นอะไรน้อยหน่าเข้าไปเกาะแขนพีระบอกว่าตนรักเขาอยากทำงานกับเขา ตัดพ้อว่าไหนบอกว่ารักน้อยหน่าทำไมจึงเอามาขาย
“เพราะสับปะรดมันราคาตกมั้ง ไม่ต้องกลัวนะจ๊ะน้อยหน่า ค้าขายต่างประเทศได้เงินดีกว่าที่นี่ไม่รู้กี่เท่า เธอชอบเงินไม่ใช่เหรอ...เงินน่ะ ตั้งใจทำงานอีกไม่นานก็รวย”
น้อยหน่าอ้อนวอนว่าตนรักเขาอยากทำงานอยู่กับเขาไม่อยากไปไหน พีระบอกว่าแค่เพื่อนบ้านเอง ไม่ไกลหรอก น้อยหน่าร้องไห้บอกว่าตนอยากกลับบ้าน ตนคิดถึงยาย
“มันสายไปแล้วน้อยหน่า” พีระเลือดเย็น แล้วสั่งคนคุมกับชัยว่า “ถ้ามันดื้อนักก็จัดยาให้มันกินซะ”
น้อยหน่าดิ้นรนร้องไห้ไม่ยอมไป น่าเวทนาแต่ก็สู้แรงของพวกชัยไม่ได้...
ooooooo
หลังจากคว้าน้ำเหลวจากการตรวจผับพีระแล้วโขงกลับมานอนอย่างหมดแรงท่ามกลางเอกสารและรูปของเด็กหายที่ตามหา
ที่ผนังมีรูปของน้อยหน่ากับเมี่ยงมีลูกศรโยงไปที่ผับพีระรวมทั้งรูปของเด็กคนอื่น
ในความมืดนั่นเอง นายพรเข้ามาจะทำร้ายโขง โขงที่รู้ตัวว่ามีคนเข้ามาแต่แรกยกเท้าเตะนายพรกระเด็นไปโดนโคมไฟ แล้วลุกตามไปกระชากคอเสื้อขึ้นตะคอก
“แกเป็นใครวะ”
แสงไฟจากโคมทำให้เห็นหน้านายพรชัด โขงจำได้เพราะทิชาเคยบอกว่าเขาคือนายพรคนขับรถที่บ้านและโขงเคยต่อยกับนายพรเพื่อช่วยทิชาที่ถูกปล้ำในป่าช้า
“พวกมัน เพราะพวกมัน พวกมันนั่นแหละที่เลว นังคุณนายระวี นังคุณหนูทิชาด้วย พวกมันนั่นแหละมันทำร้ายทุกคน” นายพรพล่ามเหมือนคนสติไม่ดี
“นายต่างหากที่ทำร้ายคุณทิชา”
“ไม่ มึงฟังกู มัน...นังคุณนายมันโกงเงินพ่อกู พ่อกูขับรถให้ครอบครัวมันทั้งชีวิต แต่มันโกงเงินที่คุณท่านให้พ่อกูไปตั้งตัว มันเอาไป มันขโมยไปไม่เหลือ”
“ถ้าเป็นเรื่องจริง ทำไมนายไม่แจ้งตำรวจล่ะวะ”
“โว้ย...ใครมันจะฟังกู พวกมันใหญ่คับฟ้า มึงระวังตัวไว้ มันทำทุกอย่างได้เพื่อเงิน นังคุณนายระวี นังทิชา แล้วก็ไอ้พีระ พวกมันรวมหัวกัน พวกมันนั่นแหละที่อยู่เบื้องหลังทุกอย่าง”
“คุณนายระวีกับคุณพีระหรือ”
โขงชะงักเมื่อได้ยินชื่อคุณนายระวีกับพีระ นายพรฉวยโอกาสนั้นสะบัดหลุด เตือนโขงก่อนวิ่งหนีไปว่า
“มึงจำไว้ กูเตือนมึงแล้ว”
นายพรวิ่งออกไป ทิ้งให้โขงอึ้งกับเรื่องที่ได้ยิน
ooooooo
My Hero วีรบุรุษสุดที่รัก เส้นสนกลรัก ตอนที่ 4 วันที่ 18 ก.ค.61
เส้นสนกลรัก บทประพันธ์โดย หัสบรรณเส้นสนกลรัก บทโทรทัศน์โดย ปลายสี
เส้นสนกลรัก กำกับการแสดงโดย กีรติ นาคอินทนนท์
เส้นสนกลรัก ผลิตโดย บริษัท ชลลัมพี โปรดั๊กชั่น จำกัด
เส้นสนกลรัก ออกอากาศทาง สถานีวิทยุโทรทัศน์ไทยทีวีสีช่อง 3
ที่มา ไทยรัฐ