อ่านละคร My Hero วีรบุรุษสุดที่รัก มนตราลายหงส์ ตอนที่ 7 วันที่ 23 มิ.ย.61
“ทุกอย่าง ทุกอย่างที่เธอทำ ทำตัวดี น่ารัก เข้าอกเข้าใจ ให้กำลังใจ รอยยิ้มของเธอด้วย ดวงตาเธออีก... ทุกอย่างเลย ฉันไม่ใช่พ่อพระนะแหวนพลอย ไม่ใช่คนดีขนาดนั้น ไม่ได้ยั้งใจได้ตลอดเวลา เธอมาทำตัวน่ารักใส่ฉัน แล้วไม่คิดว่าฉันจะรักเธอหรือไง แค่นี้ก็จะห้ามใจไม่ไหวอยู่แล้วนะ ไม่รู้ตัวเลยหรือไง?”พัสกรพรั่งพรูความรู้สึกออกมาจนแหวนพลอยอึ้ง และเมื่อคิดถึงคำพูดของวิโรจน์ที่ว่า ถ้าอยู่กับใครโดยไม่รัก มันก็เป็นการทำร้าย พัสกรถามตัวเองว่าฉันควรชัดเจนแล้วก็ซื่อตรงกับใจตัวเองไหม ตัดสินใจบอก
แหวนพลอยว่า “ฉันชอบเธอนะแหวนพลอย”
ไวเท่าความรู้สึก พัสกรโน้มหน้าจูบแหวนพลอยทันที แหวนพลอยพยายามเตือนสติเขาว่าแบบนี้มันไม่ถูก คุณขวัญกมลมาก่อน เขาย้อนถามทันทีว่าใครมาก่อนกันแน่ แหวนพลอยยืนยันว่าคุณขวัญกมลมาก่อน
“แต่...เธอ...รักฉันก่อนใช่ไหม และไม่เคยไม่รักฉันเลย...ยังไงฉันก็ต้องดูแลขวัญ อาจในฐานะเพื่อน
แต่ฉันจะเคลียร์ทุกอย่างให้ชัดเจนที่สุด มันต้องมีทางออก เราจะไม่วิ่งหนีมันอีก...ทุกอย่างจะต้องเปิดเผยชัดเจน”
ในขณะที่พัสกรกำลังแสดงความรักกับแหวน–พลอยอย่างไม่หลอกตัวเองอีกต่อไปนั้น ที่ใต้เวทีงานประกวด เต้ใส่ถุงมือถือกล่องกระดาษเข้าไปในความมืด วางและมองกล่องนั้นหัวเราะในลำคอน่ากลัว...
ooooooo
พัสกรจูงมือแหวนพลอยเดินกลับมาที่เวทีประกวด ขวัญกมลเห็นก็ชะงักกึกถามว่าแอบทำอะไรกันตรงนี้ พัสกรตัดสินใจจะบอกความจริงแก่เธอ แต่เธอชิงเข้าไปจูบเขาต่อหน้าทุกคนบอกว่าตนก็มีเรื่องจะคุยกับเขา
พวกเด็กๆถามหาครูพัสกรเพราะใกล้เวลาประกวดแล้ว พัสกรจึงพยายามดึงแขนจากขวัญกมลที่เกาะแจ เธอกระฟัดกระเฟียดว่าเขาไม่อยากอยู่ใกล้ ตนไปก็ได้ แล้วสะบัดหน้าเดินไปเลย พัสกรเดินไปหาเด็กๆเรียกให้มาซ้อมกันยื่นมือถามว่า “สู้ไม่สู้” เด็กๆตอบอย่างเข้มแข็งพร้อมกันว่า “สู้!!!”
ooooooo
ในขณะที่ทีมหงส์เหินกำลังเต้นกันอย่างสนุกสนานบนเวทีนั้น ที่ข้างเวทีประกวด สารวัตรนิรุตต์นำกำลังเข้ามาบอกว่าที่นี่มีระเบิด ให้ทุกคนออกไปทันที อคินเอากล่องที่ขวัญกมลฝากไว้ถามว่าคือกล่องนี้ใช่ไหม
ทีมกู้ระเบิดลงมือทำงานทันที ผ่านเวลาตึงเครียดแล้วทุกอย่างก็โล่งใจเมื่อพบว่าในกล่องมีแต่คุกกี้รสต่างๆ เท่านั้น ในขณะที่เต้มองอยู่ เต้ยิ้มเหี้ยมรอเวลาของตน
เด็กๆเต้นกันเต็มที่ แต่ขณะที่เพลงใกล้จบ ไฟบนเวทีก็ดับพรึ่บลง อคินประกาศออกไมค์ว่า
“ขอโทษที่ขัดจังหวะความสนุกครับ ตอนนี้เกิดเหตุขัดข้องทางเทคนิคบางประการ ทางทีมงานจำเป็น ต้องเคลียร์พื้นที่เพื่อจัดการปัญหา”
ขณะที่ทุกคนกำลังสงสัย เต้ก็โพล่งขึ้นว่า “ที่นี่มีระเบิด” ผู้คนแตกตื่นทันที อคินขอให้ทุกคนอยู่ในความสงบและทยอยกันออกไปพักผ่อนข้างนอกก่อน
ครู่เดียวตำรวจก็มาบอกว่าพบระเบิดแล้ว อยู่ใต้ฐานเวที
แหวนพลอยมองเต้อย่างสงสัย เต้ถามว่าสงสัยตนหรือ แล้วกระชากแหวนพลอยไปเป็นตัวประกันทันที พัสกรตกใจถามว่า “ไอ้เต้ นี่มันอะไรกัน”
“กูไม่มีเวลามาก รีบสะสางให้มันจบๆดีกว่า” เต้ตัดบทเปิดหน้าชน พัสกรถามว่าเขาเป็นคนฆ่าครอบครัวตนหรือ “จริงๆกูก็ไม่ได้ตั้งใจ แต่พ่อแม่นายแล้วก็น้องนายดันวิ่งมาหาระเบิดเองช่วยไม่ได้”
พัสกรถลันเข้าหาเต้ เต้ท้าว่าอยากตายก็เข้ามา คราวนี้เป็นสิบแน่ ใครไม่อยากตายก็ออกไปเสีย ให้พัสกรบอกอคินออกไปเสีย อคินไม่ยอมไป เวลาเดียวกันที่ใต้เวทีก็พบว่าระเบิดนั้นเป็นของปลอม นิรุตต์มาบอกทุกคนว่าระเบิดนั้นเป็นของปลอม เต้หัวเราะเยาะว่าของจริงอยู่นี่ เป็นแบบที่ระเบิดหงส์เหิน แบบที่ระเบิดใต้ท้องรถตู้ และตอนนี้ก็มีระเบิดที่จันทิมาอีกลูกด้วย
สารวัตรนิรุตต์ถามว่าเขาทำอะไรจันทิมา เต้เยาะเย้ยว่าก็เหมือนกับที่กำลังจะทำกับแหวนพลอยไง!
นิรุตต์เดินโทร.หาจันทิมา ผ่านทางแยกได้ยินเสียงโทรศัพท์แว่วๆเขาเปิดถังขยะดูเห็นโทรศัพท์ของจันทิมาอยู่ในนั้น เชื่อว่าตัวเธอต้องอยู่แถวนี้แน่ เห็นประตูห้องเก็บของแง้มอยู่จึงเปิดเข้าไปดู
ที่นอกอาคารจัดประกวด อคินบอกขวัญกมลว่าเต้กำลังจับแหวนพลอยเป็นตัวประกันอยู่ ขวัญกมล
ไม่เชื่อว่าเต้เป็นคนก่อเหตุ อคินบอกว่าตำรวจสงสัยว่าเต้ไม่ได้ลงมือแค่คนเดียว ขวัญกมลตกใจ กวงดิ้นรนจะไปช่วยแหวนพลอยถูกวิโรจน์รั้งไว้ อคินบอกว่าเพื่อนตน
ก็อยู่ในนั้นเหมือนกัน หันมาอีกทีขวัญกมลหายไปแล้ว
“ขวัญกมลไปไหน” อคินมองหา
ooooooo
นิรุตต์เจอจันทิมาถูกเอาตัวไว้ในห้องเก็บของกลบด้วยลังเปล่า ตัวถูกมัดมือมัดเท้า มีเทปกาวปิดปาก ที่ร้ายมากคือมีระเบิดเวลามัดติดตัวไว้ด้วย
สารวัตรนิรุตต์ช่วยแก้มัดและปลดระเบิดเวลาจนเธอปลอดภัย จันทิมาไม่อยากเชื่อว่าเต้จะเป็นคนทำเรื่องเลวร้ายทุกเรื่องที่ผ่านมา
ส่วนในสตูดิโอ แหวนพลอยกับพัสกรยังคงถูกเต้จับเป็นตัวประกัน เต้ระเบิดอารมณ์ระบายความคับแค้นที่ก่อเรื่องทั้งหมดว่าเป็นเพราะเขาถูกพัสกรข่มตลอด แม้จะเต้นเก่งมีความสามารถแต่ก็ไม่อยากยืนขึ้นมาโดดเด่นได้ต้องอยู่แต่ใต้เงาของพัสกรตลอดเวลา บอกพัสกรว่าเขาหลงแหวนพลอยจนทำร้ายขวัญกมลซ้ำๆซากๆ เวทีนี้เขาอยากยืนตรงไหนก็ยืนเลยเพราะยังไงเขาก็ต้องตายอยู่ดี
พัสกรถามว่าที่เขาโกรธตนขนาดนี้เพราะขวัญกมลหรือ ฝ่ายขวัญกมลก็ว่าเต้โกรธพัสกรเพราะเขาทำร้ายตน เต้บอกว่าไม่ใช่ ตนทำเพราะแค้นพัสกรและไม่ต้องการอยู่ใต้เงาปีกเขาอีกต่อไป แต่เวลานี้ทุกอย่างสายไปแล้ว ถ้าตนติดคุกก็คงไม่ได้เต้นอีก แล้วจะอยู่ไปทำไม บอกพัสกรว่า
“กูเตรียมพร้อมไว้หมดแล้ว เรามาตายด้วยกันนะพัสกร” ขวัญกมลขอร้องเต้อย่าฆ่าใครอีก เต้ตวาดว่าขวัญอย่ามายุ่งแล้วสะบัดเธอกระเด็นไป มองคะเนว่าขวัญกมลจะหลบไปหลังเวทีทัน ก็หันมองพัสกร พลางง้างนิ้วขึ้น
“มาเริ่มต้นกันใหม่ชาติหน้านะไอ้พัส”
ทันใดนั้นอคินโดดเตะมือเต้จนโทรศัพท์ในมือกระเด็น แล้วโดดรับไว้ได้อย่างเท่
เต้ยังคงคลุ้มคลั่ง ขวัญกมลก็เฝ้าพูดแต่ว่าเต้วางระเบิด...ระเบิด...แล้วชัก พัสกรผละจากแหวนพลอยไปประคองไว้ ในขณะที่ตำรวจก็เข้าจับเต้ใส่กุญแจมือและเอาตัวไปขึ้นรถ
ooooooo
กุ๊งกิ๊งบอกจันทิมาว่าตนไม่เชื่อว่าเต้จะเป็นคนทำทุกอย่างที่เกิดขึ้นและไม่ใช่แค่เรื่องอิจฉา เชื่อว่าเต้ไม่ใช่คนแบบนั้น ต้องมีใครอยู่เบื้องหลังเขาแน่
กวงเห็นแหวนพลอยปลอดภัยแล้วก็พุ่งเข้ากอดบอกว่า “เราดีใจที่สุดเลย” พัสกรเห็นกวงกอดแหวนพลอยก็ไม่พอใจ แต่ตัวเขาก็กอดปลอบขวัญกมลอยู่ไม่ห่าง ขวัญกมลมองเต้ที่ถูกคุมตัวไปขึ้นรถ ครางเบาๆ
“โธ่...เต้ ไม่น่าเลย” แล้วเป็นลมพับไป
พัสกรพาขวัญกมลกลับไปที่คอนโดของเธอ เธอออดอ้อนเขาอย่าทิ้งตนไป กอดตนไว้ และขอให้นอนกับตน พัสกรลังเลอึดอัดนิดหนึ่งก่อนตัดสินใจบอกว่า “ผมไม่ทิ้งคุณไปไหนหรอก”
“ขวัญอยากอยู่กับพัสอย่างนี้ไปจนตาย” ขวัญกมลอ้อนในอ้อมอกเขา
พัสกรนอนกอดขวัญกมลอยู่จนถึงตีสอง เมื่อเห็นว่าเธอหลับแล้วจึงค่อยๆลุกขึ้นย่องออกไป ขวัญกมลลืมตามอง พึมพำเบาๆ
“ในที่สุดพัสก็ทิ้งขวัญไป”
ขวัญกมลลุกขึ้นเดินไปที่ตู้เสื้อผ้า เปิดตู้และแหวกเสื้อผ้าที่แขวนไว้ออก จ้องมองเข้าไปในตู้นิ่ง
ooooooo
ที่บ้านครูจันทรา...พัสกร ครูจันทรากับป้านิดเดินคุยมาด้วยกัน บรรยากาศซึมเศร้า
ป้านิดปลอบพัสกรว่าหมดทุกข์หมดโศกกันเสียทีไม่มีใครเป็นอะไรก็บุญแล้ว หาโอกาสส่งเด็กๆไปแข่งขันใหม่ พัสกรคิดไม่ตกมีแต่คำถามว่าทำไม ทำไม...หรือตนร้ายกับเต้จริงๆแต่ไม่รู้ตัว
“พัส เรื่องนี้มันเกิดขึ้นและจบลงแล้ว ต่อให้พัสอดหลับอดนอนคิดหาสาเหตุอีกกี่วันกี่คืน พัสก็เปลี่ยนแปลงสิ่งที่มันเกิดขึ้นไม่ได้” ครูจันทราปลอบ
“เพื่อนที่รักและไว้ใจที่สุด เกลียดเราที่สุด มันไม่น่าเชื่อเลย เต้กับผมเราร่วมทุกข์ร่วมสุขกันมาขนาดไหน มันเหมือนฝันร้าย ไม่ใช่ความจริง”
“นี่เป็นอีกบทเรียนของชีวิต สิ่งที่ไม่คาดฝันเกิดขึ้นได้เสมอ อะไรที่เรานึกว่าขาวกลับกลายเป็นดำ สิ่งที่เราเชื่อว่าดีที่สุดกลับกลายเป็นเลวร้ายที่สุด เราทำอะไรไม่ได้หรอก นอกจากตั้งสติไม่ให้เสียจริตไป แล้วก็พยายามเข้าใจว่า โลกนี้ไม่มีอะไรแน่นอน”
พัสกรสบตาครูจันทราคิดตาม...
แหวนพลอยทำอาหารอยู่ในครัวเห็นทั้งสามเดินคุยกัน คิดเป็นห่วงพัสกรว่าคงเสียใจและคิดมาก แล้วแหวนพลอยก็รีบกลับเข้าครัวแทบไม่ทันเมื่อพัสกรเดินดุ่มมาที่ครัว เธอรีบไปหยิบชามมาถาม
“หิวแล้วเหรอคะ อ่า...คุณพัสกรเอากุ้งกี่ตัวดี”
พัสกรไม่ตอบแต่กลับถามว่าเธอลางานอีกวันได้ไหม ตนอยากเที่ยว ไปเป็นแฟนตนหน่อย วันเดียวก็ยังดี แหวนพลอยงงๆเอาชามข้าวต้มให้เขา บอกกินรอไปก่อนห้ามเปลี่ยนใจเด็ดขาดแล้ววิ่งปรู๊ดไปบอกว่า
“ไปแล้วค่ะ แต่งตัวแป๊บเดียว ไปค่ะไป”
พัสกรมองตามอมยิ้มพอใจ...เอ็นดู...
ooooooo
แหวนพลอยวิ่งกลับมาที่ห้องอย่างตื่นเต้นมาก มาถึงก็เปิดกระเป๋ามีเสื้อกี่ตัวก็เอาออกมาหมด หยิบแต่ละตัวมาทาบดูแล้วไม่ถูกใจเลย พอคิดถึงที่พัสกรบอกว่าเป็นแฟนแค่วันเดียวก็เศร้า แต่แล้วก็ส่ายหน้า...
“จะเศร้าทำไม วันเดียวหรือนาทีเดียวก็ดีทั้งนั้น มันต้องเป็นวันที่ดีแน่ๆ เต็มที่เลยนะแหวนพลอย โอกาสมาถึงแล้ว”
พอนั่งรถไปด้วยกัน ท้องฟ้าเริ่มแจ่มใสผิดกับตอนเช้าที่ครึ้มฟ้าครึ้มฝน แหวนพลอยแหงนมองท้องฟ้า
บอกว่า “ดีจัง แดดออกแล้ว” พัสกรจึงเปิดซันรูฟให้ เอื้อมมากุมมือแหวนพลอยถามว่าอยากไปไหน แหวนพลอยใจเต้นตูมตามบอกว่าคิดไม่ออก ขอถามอากู๋ก่อน
แหวนพลอยหยิบมือถือขึ้นมาแทนที่จะเปิดกูเกิลกลับถ่ายมือพัสกรที่จับมือตัวเองแทน ยิ่งเมื่อพัสกรบอกว่าสำหรับตนไปที่ไหนก็ได้ที่มีเธอ ก็ทำเอาแหวนพลอยแทบลืมหายใจ เขินจนพัสกรขำ
เวลาเดียวกันที่ห้องสอบสวนที่โรงพัก สารวัตรนิรุตต์กำลังสอบสวนเต้อยู่อย่างเคร่งเครียด เต้ยืนยันว่าทุกครั้งตนทำเองทั้งเรื่องระเบิดหงส์เหิน บอกว่าตนตั้งใจเล่นงานพัสกรคนเดียวแต่พ่อแม่และน้องสาวเขาวิ่งเข้ามาหาระเบิดเอง ที่ต้องปลอมเป็นหญิงคล้ายจันทิมาและเป็นเข็มกลัดขนนกของเธอด้วยนั้น เต้บอกว่าเพราะตนไม่รู้ว่ากุ๊งกิ๊งซ่อนเข็มกลัดไว้ที่ไหน ส่วนที่ส่งข้อความให้ฉัตรชัยไปทำร้ายพัสกรนั้น เต้บอกว่าฉัตรชัยเกลียดพัสกรอยู่แล้ว ตนแค่เปิดโอกาสให้แสดงบทบาทบ้าง
มันก็สนุกดี เล่าอย่างสะใจว่า
“พวกมันกลัว ไอ้พัสกรก็กลัว มันเลยหนีไปอยู่อุบลฯ แต่แทนที่มันจะเลิกเต้นเลิกสอน มันกลับไม่ยอมหยุดฟอร์มเด็กขึ้นมาใหม่ กะจะมาแข่งขันอีกครั้งแล้วผมจะอยู่เฉยได้ไงล่ะ”
เต้ยืนยันว่าทั้งหมดนี้ตนทำเอง หมวดนะถามว่า
ความแค้นความอิจฉาของเขาทำให้เขาพร้อมจะฆ่าทุกคนเลยหรือ เต้บอกว่ายังมีอีก ตนยังแอบขันสายเบรกรถที่พาเด็กๆกลับกรุงเทพฯด้วย
“คุณลงมือทั้งๆที่คุณก็นั่งไปด้วย คุณลงทุนมากเลยคุณเต้ คุณตั้งใจให้เราตัดคุณออกจากผู้ต้องสงสัย แต่ถ้าเกิดแอ็กซิเดนต์เป็นคุณที่ต้องตายล่ะ” สารวัตรนิรุตต์ถาม
“ถ้าผมกลัวตาย...” เต้ค่อยๆแสยะยิ้มแล้วเปลี่ยนเป็นหัวเราะจิตๆ มองนิรุตต์อย่างท้าทาย “คุณตำรวจ... ผมสารภาพหมดแล้ว รับทุกข้อกล่าวหา ต่อไปนี้พวกคุณก็จับตาดูผมดีๆนะ เพราะเดี๋ยวผมจะฆ่าตัวตายเพราะความสำนึกผิดเวลาพวกคุณเผลอ พวกคุณจะโดนไม่ใช่น้อย”
เต้ยิ้มเยือกเย็น สารวัตรนิรุตต์กับหมวดนะมองหน้ากันอย่างสมเพช อนาถ
ooooooo
ฝ่ายพัสกรกับแหวนพลอยกำลังอยู่ในอารมณ์รักที่ตื่นเต้น พูดกระเซ้าเย้าแหย่หยอกล้อกันอย่างร่าเริง
จนมาถึงร้านขายเสื้อผ้าที่ให้ผู้ซื้อออกแบบลายตามอัธยาศัย พัสกรสั่งซื้อสองตัวให้แหวนพลอยและ
ตัวเองคนละตัว ต่างออกแบบและวาดให้กัน แหวนพลอยถามว่าแน่ใจหรือว่าจะกล้าใส่ที่ตนวาดให้
“ฉันชอบทุกอย่างที่เธอทำให้ ยังไม่รู้อีก” หวานจนแหวนพลอยหัวใจพองโตแล้วจับมือไปด้วยกัน
ทั้งสองต่างตั้งอกตั้งใจที่จะวาดรูปให้กัน เมื่อวาดเสร็จต่างเอาเสื้อมาตรงหน้าเปิดให้ดูพร้อมกัน ของพัสกรเป็นนกกระเรียนกระดาษสองตัว เขาบอกว่าตัวใหญ่ตนพับให้เธอ ส่วนตัวเล็กเธอให้ตน ส่วนของแหวนพลอยวาดรูปหงส์หนุ่มผู้สง่างามกับลูกเป็ดขี้เหร่ พัสกรแซวว่าหงส์ที่เธอวาดเหมือนนกเป็ดน้ำมากกว่า
แหวนพลอยทำงอนจะเดินหนี พัสกรคว้ามือไว้ยื่นหน้าเข้าไปโอ๋...น้องเป็ดน้อยอย่าโกรธพี่หงส์เลย แล้วทำหน้าแบ๊วให้ ถูกแหวนพลอยขัดคอว่าอย่าแบ๊วเลย
ไม่เข้ากับคุณพัสกรหรอก เลยขำหยอกกันสนุกสนาน
ฝ่ายนิรุตต์เล่าให้จันทิมาฟังว่าเต้ขู่จะฆ่าตัวตายในคุก นิรุตต์วิเคราะห์ว่าเขาอาจจะอยากตายเพราะต้องการตัดตอนมากกว่า เชื่อว่าเต้ไม่มีทางทำทุกอย่างคนเดียวได้ ระเบิดที่เอาเข้าไปในงานที่มีการตรวจตราเข้มงวดก็ต้องมีคนช่วยแน่
กลับไปดูกล้องวงจรปิดหลายสิบตัวของอาคารจัดงาน เห็นเต้มาก่อนที่ทีมรักษาความปลอดภัยของอคินจะมาถึง ไม่ได้ถืออะไรเข้ามาเลย นิรุตต์กับหมวดนะดูภาพจากกล้องวงจรปิดกันจนถึงตีสองครึ่งจึงปรากฏภาพ
ขวัญกมลเดินเข้ามาในงาน
นิรุตต์สั่งให้หยุดและขยายภาพที่ขวัญกมล เธอถือช่อดอกไม้ใหญ่มากเข้ามา พบว่าช่อดอกไม้มีดอกไม้สีม่วงอยู่ด้วย แต่พอเห็นอีกทีดอกไม้สีม่วงหายไปและดอกไม้ก็ช่อเล็กลง เขาพึมพำ...
“หรือนี่คือตัวละครลับที่เราตามหา?”
ooooooo
วันเดียวที่พัสกรขอให้แหวนพลอยมาเป็นแฟนและไปเที่ยวด้วยกันจากเช้าถึงเย็นจนกลางคืน เมื่อใกล้จะหมดเวลา แหวนพลอยขอร้องเขาไม่ต้องเอ่ยลาเหมือนจะไม่ได้เจอกันได้ไหม
พัสกรขอโทษ บอกว่าตอนแรกคิดว่าจะง่ายกว่านี้ ถ้าตนซื่อสัตย์กับความรู้สึกของตัวเองมันน่าจะมีทางออกที่ดี แต่พอเกิดเรื่องเต้...เราไม่รู้เลยว่าสิ่งที่เราทำมันจะมีผลกระทบอะไรกับใครบ้าง ตนไม่อยากให้เกิดเรื่องเลวร้ายซ้ำอีก
แหวนพลอยบอกว่าตนเข้าใจ พยายามยิ้มทำเข้มแข็งแต่น้ำตาก็ไหลออกมา พัสกรดึงแหวนพลอยเข้าไปกอด ลูบผมเบาๆ พูดเหมือนกระซิบอ่อนโยนแต่เข้มแข็ง...
“ร้องเถอะแหวนพลอย ร้องออกมา...ฉันรู้ว่าเธอไม่โอเค ฉันก็เหมือนกัน แต่มันจะแย่มากๆแค่ไม่กี่วันเท่านั้น สักพักมันก็จะเหลือแต่ปานกลาง แย่น้อยลง แล้วสุดท้ายก็จะผ่านมันไปได้...เหมือนทุกครั้ง...ขอให้เธอร้องไห้เป็นครั้งสุดท้ายเพราะฉันนะแหวนพลอย...”
แหวนพลอยขอร้องพัสกรอย่าร้องไห้ เพราะถ้าเขาร้องตนไม่รอดแน่ พัสกรยิ้มจับมือแหวนพลอยบอก...
“จริงๆมันมีคำคำนึง ความรู้สึกของฉันที่ฉันอยากบอกเธอนะ แต่มันจะเป็นการเห็นแก่ตัวมากถ้าฉันพูดออกมาตรงนี้...ฉันต้องปล่อยเธอไป ไม่ใช่รั้งเธอไว้”
แหวนพลอยทำเป็นพูดติดตลกว่าตนมโนเก่งเดี๋ยวก็คิดต่อเอง แล้วต่างยิ้มให้กันทั้งหวาน...ทั้งเศร้า...
พัสกรเช็ดน้ำตาให้แหวนพลอย โน้มหน้าจูบที่แก้มแล้วค่อยๆเลื่อนมาที่ปาก หน้าผากชนหน้าผากพูดแผ่วเบาอย่างตัดใจ
“ลาก่อนนะแหวนพลอย...”
“แหวนพลอยรักคุณพัสกรนะคะ”
ทั้งสองจูบลากันใต้แสงจันทร์ เป็นคืนที่ทั้งสุขและเศร้าอย่างสุดที่จะพรรณนา...
พัสกรกับแหวนพลอยกลับถึงหงส์เหิน ทั้งสองเดินรักษาระยะห่างเข้าไป เจอขวัญกมลในชุดเดินทางพร้อมกระเป๋าและตะกร้าเสบียงรออยู่แล้ว เธอมองเสื้อของพัสกรชมว่าสวยดีนะ
ขวัญกมลบอกให้พัสกรเปลี่ยนเสื้อและไปล้างหน้าล้างตาเสีย พอพัสกรถอดเสื้อเธอรับและส่งต่อให้แหวนพลอยบอกให้ซักให้ด้วย เมื่อพัสกรกลับมาหิ้วกระเป๋าเดินทางและตะกร้าของกิน ขวัญกมลก็เข้าไปช่วยและควงแขนกันออกไป พัสกรเดินไปไม่เหลียวกลับมาเลย
แหวนพลอยมองทั้งสองควงกันออกไปนิ่งๆเหมือนไม่รู้สึกอะไร แต่ภายในสับสนเจ็บปวด เมื่อเข้าข้างใน แหวนพลอยไปนั่งที่โซฟากอดเสื้อของพัสกรน้ำตาร่วง
กวงเดินมาถามว่าเขาไปกันแล้วใช่ไหม มองแหวนพลอยพึมพำ
“นึกแล้วว่าต้องเป็นอย่างนี้ เป็นไงล่ะ...”
แหวนพลอยเอาแต่กอดเสื้อของพัสกรร้องไห้เหมือนใจจะขาด ครู่หนึ่งเด็กๆเดินมาถามว่าครูพัสกรไปแล้วหรือ แหวนพลอยพยักหน้าพยายามยิ้มกับเด็กๆทั้งที่น้ำตายังไหลพราก ในที่สุดทั้งแหวนพลอยและเด็กๆก็กอดกันร้องไห้สะอึกสะอื้น...
อ่านละคร My Hero วีรบุรุษสุดที่รัก มนตราลายหงส์ ตอนที่ 7 วันที่ 23 มิ.ย.61
มนตราลายหงส์ บทประพันธ์โดย ศตรัศมิ์มนตราลายหงส์ บทโทรทัศน์โดย ปลายสี
มนตราลายหงส์ กำกับการแสดงโดย ฉัตรชัย นาคสุริยะ,นัฐพงศ์ วงษ์กวีไพโรจน์
มนตราลายหงส์ ผลิตโดย บริษัท ชลลัมพี บราเธอร์ จำกัด
มนตราลายหงส์ ออกอากาศทาง สถานีวิทยุโทรทัศน์ไทยทีวีสีช่อง 3
ที่มา ไทยรัฐ