อ่านละคร ข้ามสีทันดร ตอนที่ 5 วันที่ 23 มิ.ย.61
สกาวนั่งมองมือถือที่กำลังสั่นด้วยสีหน้าเรียบเฉยก่อนตัดสินใจปิดเครื่องไปเลย ดวลเป็นห่วงแทนทำแบบนี้แม่จะไม่เดือดร้อนหรือ แม่กลับบ้านก็ได้ไม่ต้องเป็นห่วงเขาอยู่เองได้ สกาวส่ายหน้า ขอเลือกที่จะอยู่กับลูก ไม่ว่าต้องแลกด้วยอะไรหรือจะต้องเจอกับอะไร ตนก็เลือกที่จะอยู่เคียงข้างลูกเสมอ ดวลซาบซึ้งใจมากให้สัญญาว่าจะเลิกยาเสพติดให้ได้ จะไม่ทำให้แม่เป็นทุกข์อีก...ฝ่ายเงินยวงกลับถึงบ้านพบว่าแม่ ป้าและพี่ชายนั่งกินข้าวอยู่กับเชิญจิตและมิถุนา กินกันไปคุยกันไปอย่างออกรส โดยเฉพาะลำธารดูจะเอาใจใส่มิถุนาเป็นพิเศษคอยตักอาหารให้ตลอด เงินยวงไม่เคยเห็นเขาปฏิบัติต่อเดือนสิบแบบนี้มาก่อน หรือผู้หญิงคนนี้จะมาเป็นว่าที่พี่สะใภ้คนใหม่ จังหวะนั้นเด็กรับใช้ถือโถใส่ข้าวเข้ามาเห็นเธอ ก็ร้องทักว่ากินข้าวมาหรือยัง ทุกคนบนโต๊ะอาหารหันมามอง
บุญหยาดเรียกให้มาร่วมวงด้วยกัน เงินยวงอิดออดอ้างไม่หิว แต่สุดท้ายก็หนีไม่ออกจำต้องเข้าไปร่วมวงด้วย เธอรู้สึกไม่ดีเลยเหมือนกำลังหักหลังเดือนสิบอยู่...
ขณะที่ลำธารกำลังกินข้าวอย่างมีความสุขอยู่กับหญิงอื่น เดือนสิบกับสกาวกำลังช่วยกันพูดให้กำลังใจดวลต่อสู้กับอาการอยากยา เขาปวดท้องมากเริ่มทนไม่ไหวขอร้องพี่สาวกับแม่ให้เอายามาให้
“อย่าไปคิดถึงมัน มันไม่ได้ช่วยอะไรได้จริงๆหรอก อดทนไว้นะดวลเดี๋ยวหมอก็มา” เที่ยงวันช่วยพูดอีกแรงหนึ่ง ก่อนที่อาการของดวลจะเลวร้ายไปมากกว่านี้ หมอตามพร้อมกับพยาบาลเข้ามาฉีดยาให้ ไม่กี่อึดใจดวลเริ่มผ่อนคลาย ก่อนจะหลับไปในที่สุด ท่ามกลางความโล่งใจของเดือนสิบและสกาว...
หลังจากอาบน้ำเปลี่ยนเสื้อผ้าเรียบร้อย เงินยวงแวะไปหาลำธารที่ห้องนอน เห็นเขากำลังคุยโทรศัพท์อยู่กับมิถุนากะหนุงกะหนิง แถมยังนัดแนะจะไปรับเธอกินข้าวเที่ยงวันพรุ่งนี้อีกต่างหาก ลำธารเห็นน้องสาวนอนมองเขาคุยโทรศัพท์ตาแป๋วรีบคุยรีบวางสาย เงินยวงแดกดันพี่ชายว่ามีเวลาว่างพาสาวไปกินข้าวแต่ไม่มีเวลาไปหาแฟน ทำไมถึงไม่ไปดูดำดูดีพี่เดือนบ้าง รู้หรือเปล่าว่าน้องชายพี่เดือนเข้าโรงพยาบาล เขาพยักหน้า
“ดวลก็เป็นแบบนี้ทั้งปีทั้งชาตินั่นแหละ อย่าไปยุ่งกับเขาดีกว่า”
“อย่างน้อยไปเป็นกำลังใจให้พี่เดือนก็ยังดีนะคะ” เงินยวงเห็นลำธารไม่มีทีท่าจะสนใจ เตือนให้ระวังพี่เดือนจะถูกคนอื่นงาบไป ผู้หญิงดีๆไม่ได้หากันง่ายๆ เขานึกถึงเที่ยงวันขึ้นมาทันที...
ด้านมิถุนาคุยโทรศัพท์กับลำธารเสร็จ แต่งตัวสวยจะไปเที่ยวกลางคืนกับเพื่อนๆแต่ถูกแม่เบรกไว้ สั่งให้จำใส่หัวไว้ว่าเธอไม่มีเพื่อน มิถุนาไม่เข้าใจทำไมต้องแอ๊บว่าไม่มีเพื่อนด้วย ไม่เห็นต้องทำขนาดนี้ เชิญจิตต้องการให้มิถุนาจับลำธารไว้ให้ได้ ผู้ชายเพียบพร้อมอย่างเขาไม่ได้หากันง่ายๆ...
ทันทีที่สกาวกลับจากไปเก็บเสื้อผ้ามาค้างกับดวล บอกให้เดือนสิบกลับไปพักผ่อนได้แล้ว เที่ยงวันเสนอตัวจะไปส่งเธอให้ ทีแรกเธอไม่ยอมให้ไปส่ง จะนั่งแท็กซี่กลับเอง แต่เขาใช้ความฉลาดแกมโกงพาเธอกลับด้วยจนได้ ถึงกระนั้นเธอขอให้เขาส่งเธอลงก่อนถึงบ้านเนื่องจากไม่อยากมีปัญหากับพ่อ
ooooooo
ระหว่างที่เดือนสิบกำลังคุยงานอยู่กับยุพรา ป้าแมวเข้ามาแจ้งว่ามีคนมาหา ครั้นเธอลงไปที่มุมรับรองแขก พบว่าเอนรออยู่ เธอไม่อยากยุ่งด้วยหันหลังจะกลับ เขาร้องเรียกไว้
“พี่เดือนครับ ผมรู้ว่าผมทำไม่ดีกับดวลไว้...ตอนนี้ดวลเป็นไงบ้างครับ”
เดือนสิบแดกดันว่าสนใจด้วยหรือ เอนสนใจเพราะดวลเป็นเพื่อนของเขา เธอต่อว่าว่าเพื่อนไม่ทำกับเพื่อนแบบนี้ สิ่งที่เขาทำกับดวลเลวร้ายมาก ขอร้องให้เขากลับไปอย่ามายุ่งกับน้องชายของเธออีก เขาพยายามจะขอแก้ตัวขอให้เขาได้เจอดวลอีกสักครั้ง เดือนสิบไม่สนใจชวนยุพรากลับไปทำงานกันต่อ เอนได้แต่มองตาม อย่างสิ้นหวัง...
ในเวลาไล่เลี่ยกันสกาวเผลอหลับไป รู้สึกตัวลืมตาขึ้นอีกทีเห็นดวลจะลงจากเตียง ก็ร้องเอะอะใครแกะเชือกมัดแขนให้ เขาต้องปลอบแม่ให้ใจเย็นๆ เขาไม่คิดจะหนีไปไหน แม่ไปนอนพักบ้างก็ได้ แล้วลงไปนั่งข้างๆแม่เอนตัวลงนอนหนุนตัก ที่เขาไม่คิดจะหนีไปไหนเพราะรู้แล้วว่าไม่มีใครรักเขาเท่าแม่กับพี่เดือน
“พ่อด้วยลูก พ่อเขารักดวลมากนะ” สกาวพยายามประสานรอยร้าวให้พ่อกับลูก แต่ดูเหมือนเกินจะเยียวยาเพราะดวลยังเสียใจกับการถูกพ่อต่อยไม่หาย ท่านทำร้ายเขาทั้งที่เขาไม่ได้ทำอะไรให้
“การที่เห็นลูกกำลังดำดิ่งลงสู่ที่มืดแบบที่ดวลทำ มันทำให้คนเป็นพ่อเป็นแม่เจ็บยิ่งกว่าโดนต่อยร้อยหมัดเสียอีก” คำพูดของแม่ทำเอาดวลน้ำตาซึม ถ้าอย่างนั้นเขาก็ทำร้ายแม่ด้วยใช่ไหม เขาขอโทษแม่ด้วย
“ต้องขอโทษพ่อด้วยนะลูก รู้ไหมดวล”
ดวลไม่ตอบอะไรได้แต่นอนตักแม่นิ่ง อีกมุมหนึ่งหน้าห้อง ดำเกิงแอบฟังอยู่ตลอด อยากรู้ว่าลูกจะตอบว่าอะไรกลับเงียบไม่มีเสียงใดๆ ก็เริ่มหงุดหงิด และยิ่งอารมณ์เสียมากขึ้นเมื่อหันไปเห็นเที่ยงวันยืนมองอยู่ เขาจัดแจงหันหลังจะเดินหนีกลับเจอรัศมีคนรู้จักพาลูกชายมาตรวจร่างกายเนื่องจากได้ทุนไปเรียนต่อที่อังกฤษ
“จริงสิคะ คุณดำเกิงมีลูกชายเหมือนกัน แกเรียนอะไรคะ”
“ก็...เรียนบริหารธุรกิจเหมือนผมนี่แหละครับ อยู่ที่อเมริกา” พูดเองดำเกิงกระดากปากเอง ยิ่งรู้ว่าเที่ยงวันต้องได้ยินก็ยิ่งอายรีบตัดบทขอตัวไปทำธุระก่อนแล้วเดินหนี เที่ยงวันรีบตามจนทัน ถามดำเกิงว่าไม่เข้าไปเยี่ยมดวลหน่อยหรือ ดำเกิงไม่พอใจหันมาตะคอกใส่ ไม่ใช่เรื่องอะไรของเขาไม่ต้องมายุ่ง
เที่ยงวันพยายามจะให้ดำเกิงไปเยี่ยมดวลให้ได้ก็เลยทำให้มีปากเสียงกัน ดำเกิงเป็นพวกหัวร้อนอยู่แล้วกระชากคอเสื้อเขาดันติดผนัง นี่มันชีวิตของตน ครอบครัวของตน อย่าได้คิดเข้ามาวุ่นวายเด็ดขาด
“ฉันรู้นะว่าแกต้องการอะไร และฉันขอบอกไว้ตรงนี้เลยว่าฉันไม่ยอมรับคนอย่างแกแน่ๆ”
เดือนสิบมาเห็นพอดี รีบเข้าไปขอร้องพ่อให้ปล่อยเที่ยงวัน
ooooooo
ครั้นรู้เรื่องที่เกิดขึ้น เดือนสิบไม่พอใจเช่นกันที่เที่ยงวันล้ำเส้นไปวอแวกับพ่อของเธอ เขาขอโทษเธอด้วยเขาแค่อยากให้ท่านเปิดใจกับดวล เธอเสียงเขียวใส่นั่นไม่ใช่ธุระอะไรของเขา
“มันเป็นปัญหาเรื้อรังมานาน ไม่มีใครแก้ไขได้หรอก แค่อย่าทำให้พ่อโกรธ ทุกอย่างก็สงบดีแล้ว”
เที่ยงวันไม่เห็นด้วยทำแบบนี้ก็เท่ากับเลี้ยงไข้
ไปวันๆ เดือนสิบเตือนเขาไม่มีสิทธิ์มาวิพากษ์วิจารณ์ครอบครัวของเธอ เขาไม่ได้หมายความอย่างนั้น เขาแค่มองเข้าไปเห็นปัญหาก็อยากจะช่วย เขารู้ดีว่าเขาอาจจะจุ้นจ้านมากไป แต่เขามั่นใจว่ามันมีทางแก้ไข
“การที่คุณผ่านปัญหามาได้ก็ไม่ได้หมายความว่าคุณจะเที่ยวตั้งตัวเป็นกูรูคอยวุ่นวายกับใครๆเขาได้นะคะ ใช่สิ คุณผ่านมันมาได้แล้ว คุณมีพร้อมทุกอย่าง ชนะทุกอย่างแล้วนี่คะ”
“ผมไม่ได้ชนะทุกอย่าง” เที่ยงวันเผลอตวาดเสียงดังพอรู้ตัวก็รีบขอโทษ ตัดสินใจจะพาเธอดูอะไรบางอย่างแล้วลากแขนเธอออกไป ครู่ต่อมา เที่ยงวันพาเดือนสิบไปหาเมฆที่บ้านโดยไม่ลืมซื้อขนมของโปรดไปฝาก โชคดีที่แม่ของแกไม่อยู่ออกไปซื้อกับข้าว
การที่เดือนสิบได้มาพบกับเมฆครั้งนี้ ทำให้รู้ว่าเด็กน้อยถูกเที่ยงวันซึ่งเมายาขับรถชนจนพิการเดินไม่ได้แม้จะพิการแต่เมฆกลับเป็นเด็กที่มองโลกในแง่ดี ไม่ถือโทษโกรธเที่ยงวันที่เป็นต้นเหตุให้ตัวเองต้องเป็นแบบนี้ คุยกันได้แค่พักเดียว แม่ของเมฆกลับมาเจอเที่ยงวันก็ไล่ตะเพิดไปให้พ้น จะมาทำไมอีก เขาอยากมาหาเมฆ แม่โวยวายมาแล้วได้ประโยชน์อะไร เมฆลุกขึ้นมาเตะบอลได้เหมือนเก่าอย่างนั้นหรือ
“แม่ครับ เมฆเล่นแฮนด์บอลก็ได้นะครับ อะไรที่เป็นลูกบอลเมฆชอบทั้งนั้นครับ”
แม่ไล่เที่ยงวันอีกครั้ง คราวนี้ไม่ใช่แค่ด้วยปากแต่ผลักเขาออกไปจากบ้านอีกด้วย เขาขอโทษในสิ่งที่ทำลงไป ขอให้ท่านยกโทษให้ แม่ประกาศกร้าวจะกี่ปีกี่ชาติก็ไม่มีวันให้อภัยเขา
“แม่ครับ อย่าไปว่าพี่เที่ยงเลย เป็นความผิดของเมฆเอง” คำพูดของเด็กน้อยทำให้แม่สะเทือนใจมาก
ถึงกับร้องไห้โฮ เที่ยงวันเสียใจไม่แพ้เธอเช่นกันจะเข้าไปปลอบ แม่ยิ่งสติแตกจะเข้าไปเอาเรื่อง เดือนสิบเห็นท่าไม่ดีรีบพาเขากลับ ตอนนี้เธอตระหนักแล้วว่าทุกข์ที่เขาไม่สามารถก้าวพ้นไปได้นั้นสาหัสเพียงใด...
อ่านละคร ข้ามสีทันดร ตอนที่ 5 วันที่ 23 มิ.ย.61
ละคร ข้ามสีทันดร บทประพันธ์โดย กฤษณา อโศกสินละคร ข้ามสีทันดร บทโทรทัศน์โดย กู๊ดโฮป
ละคร ข้ามสีทันดร กำกับการแสดงโดย อัษฎาวุธ เหลืองสุนทร
ละคร ข้ามสีทันดร ผลิตโดย บริษัท จันทร์ 25 จำกัด
ละคร ข้ามสีทันดร ออกอากาศ สถานีวิทยุโทรทัศน์ไทยทีวีสีช่อง 3
ที่มา ไทยรัฐ