อ่านละคร เกมเสน่หา ตอนที่ 3 วันที่ 22 มิ.ย.61
“แต่แข่งกับแบรนด์เดิม...ที่ลูกค้ามีความภักดีสูงอาจมีแต่แพ้กับแพ้”ทำไมพิมลแขจะไม่เข้าใจคำเปรียบเปรยของอดีตคนรักว่าธวัชย่อมรักเหมือนชนกลูกสาวคนเดียวมากกว่าใครแต่เธอก็เดินมาไกลเกินกว่าจะยอมแพ้
“ว่าแต่คุณจะรับผิดชอบฉันไหมล่ะคะ หากว่าวันนึงคุณนกเขี่ยฉันออกจากชีวิตท่านได้”
ลัคนัยไม่ตอบ ไม่อยากเชื่อหูว่าอดีตคนรักจะเปลี่ยนไปขนาดนี้ พิมลแขพยักหน้ายอมรับสภาพ
“คิดไว้อยู่แล้วล่ะ...ฉันถึงต้องยืนให้ได้ด้วยตัวเองไงล่ะ”
แววตาเด็ดเดี่ยวของพิมลแขทำให้ลัคนัยกลัวใจ แล้วก็จริงดังคาดอดีตคนรักเดินเกมโต้เหมือนชนกด้วยการประจันหน้าวิสาขาต่อหน้าแขกเหรื่อมากมาย
“คุณพี่...ดีใจที่ได้พบนะคะ แขอยากไหว้คุณพี่มาตั้งนานแล้ว ตัวจริงสวยกว่าที่เห็นในข่าวตั้งเยอะ”
“คารมดียังงี้เอง...มิน่าตาเฒ่าถึงหลง แต่ฉันน่ะไม่เหมือนกันหรอกนะ...พวกปากหวานก้นขม...ไม่นิยม!”
ธวัชฉุนกึก ไม่พอใจที่อดีตภรรยาพูดกับพิมลแขไม่ดีแต่มีหรือวิสาขาจะใส่ใจ
“ทำไม...อยากกล้าทักฉันก่อน ไอ้ฉันก็ไม่ถนัดสวมหน้ากากปากหวานซะด้วย ฉันพูดตรงๆ คงไม่โกรธนะ”
พิมลแขสวมบทนางงามแสนดี “ไม่หรอกค่ะ...ถ้าฉันเป็นอย่างที่คุณพี่พูดถึงควรโกรธ...ถูกไหมคะ”
เหมือนชนกหมั่นไส้อดแขวะไม่ได้ “ไม่โกรธเพราะไม่ผิดกับไม่โกรธเพราะหน้าหนาน่ะมันไม่เหมือนกัน”
ธวัชปรามลูกสาว “นก...ให้เกียรติแขเขาบ้าง”
“เพิ่งรู้ว่าคนที่ทำลายครอบครัวคนอื่นก็มีเกียรติด้วย ได้ค่ะ...เพื่อพ่อนะคะ”
จบคำเหมือนชนกก็ราดแชมเปญในมือลงพื้นเฉียดกระโปรงของพิมลแขไปนิดเดียว
“ฉันเลี้ยง...ทีหลังจะได้ไม่ต้องลักขโมยกินของของคนอื่น!”
ooooooo
วิสาขายืนมองเหตุการณ์เหมือนชนกลูกสาวคนเดียวจงใจราดแชมเปญเฉียดกระโปรงพิมลแขด้วยความสะใจ ต่างจากธวัชที่ฉุนขาดประกาศกร้าวให้ลูกสาวขอโทษว่าที่แม่เลี้ยง
“ไม่มีทาง! นกเกลียดมัน นกเกลียดผู้หญิงคนนี้”
“ถ้าลูกไม่ให้เกียรติแขก็คือไม่ให้เกียรติพ่อ!”
“แต่เขาไม่มีเกียรติ มีแค่มารยาไว้หลอกล่อผู้ชายก็เท่านั้นเอง...พ่อมองไม่เห็นได้ยังไง”
“นกกำลังดูถูกพ่อ ถ้าพูดแย่ๆอีกแค่คำเดียว เราก็ไม่ต้องพูดกัน!”
ธวัชไม่เข้าข้างลูกสาวเหมือนเคย เหมือนชนกอึ้งมากแต่ไม่ทันวีนวิสาขาก็ขยับตัวสาดเครื่องดื่มในมือใส่หน้าอดีตสามีที่ทำร้ายจิตใจลูกสาว
“ฉันไม่รู้ว่าจะเสียดายเหล้าที่สาดหรือเสียดายคำว่าพ่อที่ลูกเคยใช้เรียกคุณดี”
ด่าอดีตสามีจบก็หันไปเล่นงานพิมลแขตัวป่วนซึ่งเธอคิดว่าสมควรได้รับการลงโทษที่สุด
“เมียน้อยสมัยนี้ไม่นิยมลักกินขโมยกินในที่ลับแล้ว
แต่ออกมาปรากฏตัวในที่แจ้ง ถ้าเธอกล้าขนาดนี้...ชื่อพิมลแขคงไม่เหมาะกับเธอแล้วล่ะ เธอควรเปลี่ยนชื่อเป็นวรนุชให้เข้ากับสายพันธุ์ของเธอ!”
พิมลแขไม่สะทกสะท้านคำเปรียบเปรยของวิสาขาเพราะแผนยุแยงให้พ่อแตกคอกับลูกสาวของเธอสำเร็จแล้ว ธวัชเชื่อสนิทว่าเธอคือผู้ถูกกระทำและว่าที่ลูกเลี้ยงสาวก็ไม่ใช่ศูนย์กลางของจักรวาล
“เรื่องยัยนกมันเป็นความผิดผมเอง เพราะผมยอมเวลาลูกทำอะไรตามอารมณ์ ยัยนกถึงเอาแต่ใจตัวเองแบบนี้”
“แขเข้าใจค่ะ คุณรักคุณนกมาก จะมีพ่อคนไหนอยากทนเห็นลูกไม่มีความสุข”
“แต่ผมยิ่งปล่อยยัยนกก็ยิ่งล้ำเส้น ทำให้แกยอมรับความจริงไม่ได้ซะที ผมคงต้องใจแข็งมากขึ้น”
ลัคนัยเป็นห่วงความรู้สึกของเหมือนชนก เขาดูออกว่าพิมลแขมีแผนร้ายซึ่งก็ตีถูกจุดเสียด้วยทำให้
คืนนี้คุณหนูขี้วีนตั้งรับไม่ทัน แต่กระนั้นก็อยากเตือนให้เธอมีสติเพราะเกมนี้เธอเป็นคนเปิดศึกก่อน
เหมือนชนกไม่ฟังเพราะเข้าใจผิดตั้งแต่ต้นว่าเขาเป็นคนพาพิมลแขมาให้พ่อรู้จัก
“ที่แท้ก็อยากมาขู่ ไม่อยากให้ฉันยุ่งกับเจ้านายใหม่”
“ถ้าคุณคิดอย่างนี้คุณจะไม่มีความสุข ทั้งที่คุณพ่อคุณก็รักคุณแต่คุณจะต้องทำสงครามกับท่านไปด้วย”
“ไม่ต้องมาเทศน์...รักงั้นเหรอ...แต่ที่ฉันเห็นทุกคนก็คิดถึงแต่ความสุขของตัวเองกันทั้งนั้นแหละ”
“รวมทั้งตัวคุณด้วยใช่ไหม”
คำถามแทงใจดำทำให้เหมือนชนกเจ็บจี๊ดแต่ลัคนัยไม่หยุด
“จริงไหมล่ะ...ผมเคยคิดว่าคุณโชคดีที่มีแต่คนรัก แต่ตอนนี้ผมรู้แล้วว่าคนที่ถูกรักถูกตามใจมากๆโชคร้าย เวลาไม่ได้ดั่งใจจะไม่มีความอดทนแล้วก็จะดิ้นพราดๆ เหมือนจะเป็นจะตาย”
เหมือนชนกโมโหจะตบแต่ถูกเขาจับมือไว้
“ผมยอมให้คุณตบก็ต่อเมื่อผมเลวพอ แต่นี่...ผมหวังดีกับคุณ”
ลัคนัยส่งสายตาจริงใจหวังให้เธอสงบ เหมือนชนกชะงักแต่ยังทิฐิสะบัดมือออกเคืองๆ “กล้าบอกว่าหวังดี ทำให้ฉันอยากจะอ้วก ถ้าหวังดีจริงก็ออกไปซะ นายมันเป็นส่วนเกิน ไม่มีนายสักคนฉันคงจะมีความสุขกว่านี้!”
ooooooo
คำพูดเจ็บแสบทิ้งท้ายของเหมือนชนกทำให้ลัคนัยช้ำแทบกระอัก เขารู้ดีว่าเธอไม่มีเจตนาแค่พลั้งปากเพราะอารมณ์ค้างแต่ก็ช่วยไม่ได้ที่คำพูดของเธอจะทำให้เขาหวนคิดถึงอดีต...
นิ่มนวลแม่ของลัคนัยเป็นเด็กในอุปการะของมาลินีแต่เพราะท้องโตไม่มีพ่อเลยถูกตัดขาด กระนั้นความลำบากที่ต้องเผชิญก็ทำให้เธอบากหน้ามาพึ่งใบบุญมาลินีอีกครั้ง
ลัคนัยเวลานั้นยังเด็กมาก เขาถูกนำมาทิ้งบ้านมาลินีพร้อมคำขอร้องให้เลี้ยงเอาบุญ มาลินีปฏิเสธเสียงแข็งแต่นิ่มนวลไม่สนใจทิ้งลูกชายคนเดียวไว้และหนีหน้าไป
คำพูดทิ้งท้ายของแม่ที่ว่าไม่รักและไม่เคยต้องการให้เขาเกิดยังก้องในหัว ลัคนัยดึงตัวเองจากอดีต ความทรงจำเดียวที่เหลือเกี่ยวกับแม่คือภาพถ่ายเก่าๆซึ่งเขาเคยถ่ายคู่ด้วยแต่เวลานี้มันถูกฉีกเป็นสองท่อนเสียแล้ว...
ความเสียใจอาจทำให้ใครหลายคนเสียศูนย์แต่คงไม่ใช่ลัคนัยกับเหมือนชนกที่ตื่นเช้ามาทำงานได้ปกติ โดยเฉพาะคุณหนูขี้วีนที่มาพร้อมไอเดียใหม่เกี่ยวกับการฝึกอบรมแยกขยะในชุมชน
ไอเดียของเหมือนชนกคือจัดการแข่งขันแยกขยะชิงทุนการศึกษาระหว่างชุมชนได้รับการตอบรับดีจากที่ประชุม ธวัชปลื้มใจในตัวลูกสาวมากแต่ไม่ให้
เธอคุมงานนี้ ให้ลัคนัยสานต่อและมอบหมายโครงการใหม่บนเกาะพะงันให้เธอแทน
เหมือนชนกเสียหน้า โกรธและน้อยใจเพราะคิดว่าพ่อให้ความสำคัญกับลัคนัยมากกว่าตน ธวัชพอจับอาการได้แต่ไม่เปลี่ยนใจเพราะอยากให้ลูกสาวเรียนรู้งานอื่นๆและแน่นอนว่าคนสอนงานต้องเป็นลัคนัยเท่านั้น!
เหตุการณ์ปะทะคารมสุดฉาวกลางงานคอนเสิร์ตของเหมือนชนก วิสาขา และพิมลแขกลายเป็นข่าวใหญ่ในวันเดียวกัน ทอแสงแม่ของพิมลแขสะใจมากที่ลูกสาวเอาคืนวิสาขากับเหมือนชนกได้ ต่างจากมาลินีที่เต้นผางเพราะคิดว่าลูกสาวกับหลานสาวโดนหยามหน้า
นับว่าแผนร้ายของพิมลแขได้ผล ภาพลักษณ์ของเธอกลายเป็นที่จับตาและได้รับคะแนนความสงสารเพราะถูกเมียหลวงกับว่าที่ลูกเลี้ยงรังแก แต่ที่อดีตนางงามคาดไม่ถึงคือวิสาขาจะรู้ทันมารยาสาไถยและคิดแผนโต้ทันควัน
“ผู้ชายน่ะ...ต่อให้ฉลาดแค่ไหนแต่พอเจอมารยาผู้หญิง จากที่เคยกินข้าวก็กลายเป็นกินหญ้า อย่างอดีตผัวหนูนี่ไง ทั้งที่เห็นๆอยู่ว่าเมียใหม่มาหยามหน้าลูกแต่ยังสมองพิการไปเข้าข้างเมียใหม่ ในเมื่อยัยพิมลแขเล่นละครสู้กับเราหนูเลยสอนยัยนกให้เล่นละครสู้กับมัน!”
ooooooo
ละครฉากแรกของเหมือนชนกคือการดึงความสนใจจากพ่อกลับมาที่เธอ แต่ครั้งนี้เธอจะไม่เปิดศึกซึ่งหน้าแบบงานคอนเสิร์ตแต่ใช้หน้าที่การงานบังหน้าให้พ่อปฏิเสธไม่ออก
อ่านละคร เกมเสน่หา ตอนที่ 3 วันที่ 22 มิ.ย.61
ละคร เกมเสน่หา บทประพันธ์โดย กันยามาสละคร เกมเสน่หา บทโทรทัศน์โดย คนปั้นฝัน
ละคร เกมเสน่หา กำกับการแสดงโดย ชุดาภา จันทเขตต์
ละคร เกมเสน่หา ผลิตโดย บริษัท ละครไท จำกัด
ละคร เกมเสน่หา ออกอากาศ สถานีวิทยุโทรทัศน์ไทยทีวีสีช่อง 3
ที่มา ไทยรัฐ