อ่านละคร ข้ามสีทันดร ตอนที่ 4 วันที่ 22 มิ.ย.61
“เดี๋ยวนี้เก่งกันแล้วนี่ ในเมื่อไม่เห็นหัวกันขนาดนี้ก็ไม่ต้องมาพูดอะไร ฉันมันไม่มีความหมายกับใครในบ้านนี้แล้วนี่” ไม่พูดเปล่าดำเกิงถลึงตาใส่เดือนสิบกับสกาวซึ่งได้แต่ก้มหน้าหลบสายตาไม่กล้าสบตาด้วย“เดือนขอโทษค่ะคุณพ่อ แต่น้องต้องได้รับการรักษาเร่งด่วนเดือนรอไม่ได้”
“โอ๊ย ใครจะทำอะไรก็เชิญ ฉันจะไม่ยุ่งอีกต่อไป แล้ว” ดำเกิงขยับจะขึ้นห้อง แต่นึกอะไรขึ้นมาได้หันกลับมา “ในบ้านนี้ไม่เคยมีใครกล้าขัดคำสั่งหรือต่อต้านฉัน เป็นเพราะไอ้เที่ยงวันนั่นคนเดียว”
“ไม่เกี่ยวกับคุณเที่ยงวันนะคะคุณพ่อ” เดือนสิบพยายามจะอธิบายแต่ดำเกิงไม่ฟังอะไรทั้งสิ้น
ooooooo
คนที่หมอตามแนะนำให้เที่ยงวันมาพบที่แผนกจิตเวชเช้าวันนี้ก็คือเงินยวงนั่นเอง หลังจากได้พูดคุยทำความรู้จักกันสักพัก เงินยวงไม่เห็นความจำเป็นใดๆ
ที่เที่ยงวันจะต้องมาเข้ากลุ่มบำบัดอีก เพราะนอกจากเขาจะเข้มแข็งแล้วยังมีทัศนคติต่อโลกค่อนข้างดี สงสัยหมอตามจะส่งคนมาให้เธอผิดแน่ๆเลย
“ปกติผมก็มีอารมณ์ฟุ้งซ่าน แล้วก็ย้ำคิดย้ำทำอยู่บ้างนะครับ”
“จริงเหรอคะ คุณดูไม่เหมือนเป็นแบบนั้นเลยนะคะ”
เที่ยงวันตั้งข้อสังเกตว่าอาจเป็นเพราะช่วงนี้เขาต้องให้ความช่วยเหลือคนที่กำลังมีปัญหาใหญ่กว่าเขาหลายร้อยเท่าก็เลยทำให้เขาสงบและเข้มแข็งขึ้น เงินยวงเห็นด้วยเพราะการที่เราอุทิศตัวและเวลาช่วยเหลือคนอื่นช่วยให้เราลืมเรื่องของตัวเองไปได้
“ถ้ามีอะไรที่ยวงพอช่วยได้ คุณเที่ยงก็บอกยวงแล้วกันนะคะ”
“ความจริงคุณเงินยวงก็ช่วยได้เหมือนกันนะครับ” เที่ยงวันนึกถึงช่องทางที่จะช่วยเดือนสิบขึ้นมาได้ เงินยวงเห็นแววตาเป็นประกายกับรอยยิ้มของเขาก็ถึงบางอ้อ
“เดี๋ยวก่อนนะคะ ยิ้มแบบนี้นี่ไม่ธรรมดาซะแล้ว คนสำคัญเหรอคะ งั้นไม่ต้องห่วงเลยค่ะยวงช่วยเต็มที่” เงินยวงรับปากโดยไม่ล่วงรู้เลยว่าคนสำคัญของเที่ยงวันคือว่าที่พี่สะใภ้ของเธอนั่นเอง...
อีกมุมหนึ่งของแผนกจิตเวช เดือนสิบโทร.บอกยุพราว่าวันนี้คงไม่ได้เข้าออฟฟิศ ต้องขอโทษด้วยที่พักนี้หยุดงานบ่อย เธอปลอบว่าไม่ต้องเป็นกังวลไป ทางนี้เธอจัดการทุกอย่างให้เอง ให้เธอดูแลน้องตามสบาย
“แต่ว่าอีกสองวันมีเข้าประชุมกับแลนด์โบร็อคโกที่ออฟฟิศคุณวาตม์ ยุพคงต้องขอให้เดือนไปแทนนะ...
อืม ยุพยังทำใจไม่ได้ เกิดมาไม่เคยอับอายอะไรอย่างนี้มาก่อนเลย ไม่รู้ป่านนี้ผัวเมียเขาดีกันหรือยัง”...
กว่ากิ่งคำจะกลับบ้านก็เป็นตอนบ่ายแล้ว ชีวาตม์ดีใจมากเข้าไปกอด ขอร้อง อย่าหายไปไหนอีก ถ้าเธอเป็นอะไรไปเขาคงอยู่ไม่ได้ กิ่งคำถึงกับน้ำตาร่วง
นี่เขาจะไม่ถามสักคำหรือว่าเธอไปไหนมา เขาส่ายหน้า
“กิ่งกลับมาก็ดีแล้วนะครับ ช่างมันเถอะกิ่ง” ชีวาตม์กระชับอ้อมกอดไว้แน่น กิ่งคำกอดเขาตอบ รู้สึกผิดต่อเขาอย่างมาก
ooooooo
ในห้องพักฟื้นผู้ป่วย ดวลค่อยๆขยับตัวตื่นขึ้น สกาวที่นั่งเฝ้าอยู่ร้องเรียกเดือนสิบว่าดวลฟื้นแล้ว เธอยังคุยสายอยู่กับยุพรา รีบขอตัววางสายก่อน แล้วเดินมาที่เตียงผู้ป่วย สกาวเห็นลูกปลอดภัยถึงกับน้ำหูน้ำตาร่วง ดวลขอโทษแม่ด้วยเรื่องนาฬิกา สกาวเอามือปิดปากลูกไว้
“ไม่เป็นไรลูก ไม่เป็นไร”
ดวลซึ้งใจน้ำตาซึมผู้หญิงคนนี้ไม่เคยถือโทษโกรธอะไรเขาเลยแม้แต่ครั้งเดียวมีแต่เขาที่ทำให้ใบหน้าสวยๆนี้อมทุกข์ตลอดเวลา เดือนสิบมองแม่อย่างหนักใจ ท่านมีอิทธิพลต่อความคิดของดวลอย่างมาก แต่ท่านไม่เคยว่ากล่าวตักเตือนอะไรเขาเลย ดวลนึกถึงเพื่อนรักขึ้นมาได้ถามว่าเป็นอย่างไร เดือนสิบบอกให้น้องเลิกคบเพื่อนคนนี้ไปเลย เขาตัดพ้อไม่ให้คบเอนแล้วจะให้คบใคร ในเมื่อเขามีเพื่อนแค่คนเดียว
“เพื่อนเลวๆแบบนี้อย่ามีมันเลยซะดีกว่าไหมดวล”
สกาวขอร้องให้เดือนสิบพอได้แล้ว น้องเพิ่งฟื้นเองเธอตัดพ้อ แม่ก็เป็นแบบนี้ทุกทีในเมื่อเรามีโอกาสสอนดวลแล้ว เราต้องช่วยกันพูดช่วยกันสอนถึงจะถูก
ดวลจะได้รู้ว่าอะไรควรอะไรไม่ควร ไม่ใช่เอาแต่ปกป้องเข้าข้างเขาแบบนี้ สกาวอ้างว่าดำเกิงเป็นแบบนี้จะให้ท่านเป็นอีกคนแล้วดวลจะเหลือใคร
“แต่ถ้าแม่ยังโอบอุ้มดวลแบบนี้ เราก็จะไม่เหลือดวลนะแม่”
“แม่ก็ไม่รู้ว่าควรจะทำยังไง แต่ถ้าวันหนึ่งเดือนเป็นแม่เดือนก็จะเข้าใจ...ให้เวลาน้องหน่อยนะลูก”
อยู่ๆดวลก็โพล่งขึ้นว่าจะเลิกเสพยา ทั้งสกาวและเดือนสิบหันมองเขาเป็นตาเดียวกันไม่อยากจะเชื่อหูตัวเอง เขายืนยันอีกครั้งว่าพูดจริง ต้องการจะเลิกยาจริงๆแต่ไม่รู้จะทำได้ดีแค่ไหน สกาวโผกอดลูกดีใจสุดๆ เดือนสิบอดหวั่นใจไม่ได้ ในโลกนี้มีคนตั้งใจที่จะเลิกยาเป็นแสนเป็นล้านคน แต่ไม่ใช่คิดจะเลิกก็เลิกได้ หากมีปัจจัยและสิ่งแวดล้อมอื่นๆอีกมากมายที่ทำให้ความตั้งใจนั้นไม่สำเร็จ...
ทางด้านชีวาตม์ออกจากห้องน้ำเห็นกิ่งคำนั่งหน้าเครียดอยู่บนเตียงเข้ามากอด นี่ยังไม่หายโกรธเขาอีกหรือ เขาขอโทษที่ไม่ดีเอง เธอส่ายหน้า นี่มันไม่เกี่ยวกับเรื่องนั้นเลยสักนิด ชีวาตม์งงแล้วมีเรื่องไหนอีกหรือ กิ่งคำดูอึดอัดเหมือนมีเรื่องอยากจะพูดแต่ก็พูดไม่ได้
“วาตม์คะ วาตม์ยังรักกิ่งไหม”
“รักสิครับ ทำไมถามอย่างนี้”
“...เรา...มีลูกกันนะคะ” กิ่งคำเห็นชีวาตม์เงียบไปหันมองอีกทีเขาหลับไปแล้ว เธอได้แต่ถอนใจ ก่อนจะลุกไปเข้าห้องน้ำ เดินไปยืนใต้ฝักบัว เปิดน้ำแล้วทรุดตัวลงนั่งแปะกับพื้นน้ำตาไหลพราก เจ็บใจตัวเองนัก พลันภาพเมื่อตอนเช้าผุดขึ้นมาในความคิดของเธอ
ตอนนั้นเธอตื่นขึ้นด้วยอาการเมาค้างเนื่องจากดื่มหนัก เห็นชีวาตม์นอนหันหลังให้ทำให้เธอใจชื้นอย่างน้อยที่เมาหนักเมื่อคืนก็ยังกลับถึงบ้าน ถามเขาว่าเธอกลับบ้านมาได้อย่างไร ครั้นร่างนั้นพลิกตัวหันมา เธอตกใจแทบสิ้นสตินั่นไม่ใช่ชีวาตม์แต่เป็นเอน ทะลึ่งพรวดจะลุกขึ้น เขาเตือนให้ระวังโป๊เพราะไม่สวมอะไร เธอตระหนักในทันทีว่าเกิดอะไรขึ้นกับตัวเอง ดึงผ้าห่มมาห่อตัวไว้ ละล่ำละลักว่า “แกทำอะไรฉัน”
“ไม่เอาสิครับ พูดกับน้องกับนุ่งแบบนี้ได้ยังไง เมื่อคืนไม่เห็นเป็นแบบนี้ น้อยใจแล้วนะเนี่ย”
กิ่งคำรีบลุกขึ้นคว้าเสื้อผ้าที่กองกับพื้นวิ่งเข้าห้องน้ำ แต่งตัวลวกๆแล้วรีบออกมาสวมรองเท้าอยากจะไปจากที่นี่ให้เร็วที่สุด เอนชวนเธออยู่กินข้าวด้วยกันก่อนจะรีบกลับไปไหน
“แกอย่าบอกเรื่องนี้กับใครนะ” กิ่งคำลนลานเปิดกระเป๋าถือหยิบเงินปึกหนึ่งโยนให้
“นี่ผมไม่ได้ขายตัวนะพี่ ผมชอบพี่ ผมบอกแล้ว”
กิ่งคำหายใจไม่ทั่วท้อง นี่ถ้าความแตกไปถึงหูคนอื่นเธอต้องตายแน่ๆ ตัดสินใจถอดต่างหูเพชรโยนให้เอนอีก กำชับให้ปิดปากให้สนิท แล้วรีบร้อนออกไป...
คุยกันเสร็จ เงินยวงออกมาส่งเที่ยงวันที่หน้าห้องทำงาน เขามองไปไกลๆเห็นเดือนสิบกำลังยืนคุยอยู่กับหมอตาม จึงชี้ให้เงินยวงดูว่านั่นเพื่อนคนสำคัญของเขา เธอหันไปเห็นเดือนสิบก็ตกใจ ยิ่งเห็นสีหน้ายิ้มกริ่มของเที่ยงวันก็รู้ทันทีว่าเขาคิดอะไรกับเดือนสิบ
“จะเข้าไปทักนิดนึงไหมครับ”
“เอ่อ เอาไว้วันหลังดีกว่านะคะ ยวงขอตัวไปดูที่แผนกก่อนดีกว่า”
เที่ยงวันขอบคุณเงินยวงสำหรับทุกอย่างแล้วเดินแยกไป เธอมองไปทางเดือนสิบอย่างเป็นกังวล
ooooooo
ดำเกิงหัวเสียที่สกาวไม่อยู่รองมือรองเท้า จะกินอะไรจะหาอะไรดูยุ่งยากไปหมด เขาพาลโทษว่าเป็นความผิดของดวลทำให้เขาต้องลำบาก เดินไปหยิบโทรศัพท์โทร.หาสกาว
“บ้านช่องไม่คิดจะกลับมาดูแลบ้างรึไง นี่ตั้งแต่เช้าฉันยังไม่ได้กินอะไรเลยนะ รีบกลับ...” ดำเกิงพูดได้แค่นั้น สกาววางสายไปเฉยเลย เขาฟิวส์ขาดเกือบจะขว้างมือถือทิ้งแต่เปลี่ยนใจโทร.หาเธออีกครั้ง
สกาวนั่งมองมือถือที่กำลังสั่นด้วยสีหน้าเรียบเฉยก่อนตัดสินใจปิดเครื่องไปเลย ดวลเป็นห่วงแทนทำแบบนี้แม่จะไม่เดือดร้อนหรือ แม่กลับบ้านก็ได้ไม่ต้องเป็นห่วงเขาอยู่เองได้ สกาวส่ายหน้า ขอเลือกที่จะอยู่กับลูก ไม่ว่าต้องแลกด้วยอะไรหรือจะต้องเจอกับอะไร ตนก็เลือกที่จะอยู่เคียงข้างลูกเสมอ ดวลซาบซึ้งใจมากให้สัญญาว่าจะเลิกยาเสพติดให้ได้ จะไม่ทำให้แม่เป็นทุกข์อีก...
อ่านละคร ข้ามสีทันดร ตอนที่ 4 วันที่ 22 มิ.ย.61
ละคร ข้ามสีทันดร บทประพันธ์โดย กฤษณา อโศกสินละคร ข้ามสีทันดร บทโทรทัศน์โดย กู๊ดโฮป
ละคร ข้ามสีทันดร กำกับการแสดงโดย อัษฎาวุธ เหลืองสุนทร
ละคร ข้ามสีทันดร ผลิตโดย บริษัท จันทร์ 25 จำกัด
ละคร ข้ามสีทันดร ออกอากาศ สถานีวิทยุโทรทัศน์ไทยทีวีสีช่อง 3
ที่มา ไทยรัฐ