อ่านละคร เกมเสน่หา ตอนที่ 4 วันที่ 25 มิ.ย.61
ลัคนัยหัวเสียมากและไม่รอช้าไปต่อยหน้าวงศ์เวศน์...ต้นเหตุเรื่องทั้งหมด
“นี่เหรอที่คุณบอกผมว่าคุณให้เกียรติผู้หญิงไม่น้อย ไปกว่าผม”
วงศ์เวศน์หน้าเจื่อน ลนลานเพราะเข้าใจว่าอีกฝ่าย
รู้เรื่องตนกับเพ็ญพรรณี
“ผมขอโทษ คือ...ผมไม่ได้ตั้งใจ...ผมเมา”
“คุณรู้ไหม...ระหว่างที่คุณหายไปอยู่กับผู้หญิงอื่นเพราะความเมา มีผู้หญิงอีกคนเมาและถูกทิ้งกลางปาร์ตี้ ผู้หญิงที่เมาหลับไม่รู้เรื่องแต่ยังละเมอว่าคุณคือคนทำให้เขามีความสุข ทั้งที่ชีวิตผู้หญิงคนนั้นกำลังเจอเรื่องเจ็บปวด”
ลัคนัยหมายถึงเหมือนชนกและนั่นทำให้วงศ์เวศน์ รู้สึกผิดมาก
“ผมขอโทษ ผมไม่ได้ตั้งใจทำร้ายความรู้สึกนกแต่ทุกอย่างมันเกิดขึ้นแล้ว ผมแก้ไขอะไรไม่ได้”
“ได้สิ ถ้าคุณบอกว่าเรื่องที่เกิดเป็นเพราะคุณเมา อย่าบอกคุณนกเรื่องนี้ แล้วก็ลืมเรื่องผู้หญิงคนนั้นซะ
คิดให้ดีว่าผู้หญิงคนไหนที่มีค่าที่คุณควรจะรักษาไว้!”
พริบพราวสาวขาเม้าประจำบริษัทแอบเห็นเหตุการณ์ ชกต่อยระหว่างลัคนัยกับวงศ์เวศน์ เมื่อปะติดประต่อกับเรื่องเล่าของจอมยุทธ์ว่าเห็นเหมือนชนกในห้องลัคนัยเมื่อคืนก็เข้าใจว่ารองประธานหนุ่มมีเรื่องวิวาทเพราะหึงหวงคุณหนูขี้วีน สุดใจเลขาของธวัชที่เม้าท์อยู่ด้วยกันไม่อยากเชื่อหู เช่นเดียวกับเหมือนชนกที่ดันผ่านมาได้ยินโดยบังเอิญ
“พราวหลงคิดว่าคุณนกเกลียดคุณนัยแต่ที่ไหนได้แอบรักกันตอนไหนก็ไม่รู้”
“พี่ว่าที่คุณนกกับคุณนัยทำเป็นเกลียดกัน ต้องเป็นเพราะคุณธวัชกับคุณวิไม่อยากให้คุณนัยรักกับคุณนกแน่ๆ คุณวิถึงจับคู่ให้คุณนกกับคุณวงศ์เวศน์”
“ความรักของคุณนัยกับคุณนกคือโรมิโอกับจูเลียตอ่ะสิ รักกันแต่แสดงออกไม่ได้”
“รักกันขนาดนี้ ถูกพ่อแม่กีดกัน เมื่อคืนพอมีโอกาสจะอยู่ด้วยกันก็คง...”
บทสนทนาของขาเม้าท์ประจำบริษัททำให้เหมือนชนก น้ำตาคลอ ความรู้สึกดีๆที่เพิ่งเกิดกับลัคนัยหายวับ...เหลือไว้เพียงความโกรธแค้นที่เขากล้าเหยียบย่ำศักดิ์ศรีเธอถึงเพียงนี้!
ooooooo
บทสนทนาระหว่างพริบพราวกับสุดใจ สองสาวขาเม้าท์ประจำบริษัททำให้เหมือนชนกเข้าใจผิดคิดว่า ลัคนัยฉวยโอกาสตอนเธอเมาพาไปนอนที่ห้อง ความโกรธพลุ่งพล่านเกินระงับ คุณหนูขี้วีนบุกเอาเรื่องคู่ปรับวัยเด็กทันที
บรรยากาศในห้องพักลัคนัยทำให้เหมือนชนกยิ่งคลั่งเพราะคิดถึงเหตุการณ์เมื่อคืนคว้าถังขยะเทใส่เขา
“คุณเอาขยะมาเทใส่ผมทำไม”
“ฉันกำลังสอนให้นายรู้ว่านอกจากจัดประเภทขยะแล้วก็ควรจัดประเภทตัวเองด้วย จะได้รู้ว่าฉันเป็นใคร นายเป็นใคร คงรู้ตัวสินะว่าการสร้างตัวเองให้ดูมีราคาด้วยเปลือกพวกนี้มันไม่ได้ทำให้ในนายสูงขึ้นถึงกล้าใช้วิธีต่ำๆกับฉัน”
ลัคนัยไม่ใช่คนโง่ เขามั่นใจว่าเธอรู้เรื่องทั้งหมดแล้ว อยากอธิบายแต่เธอไม่เปิดโอกาส “นายจะอธิบายเรื่องที่เกิดขึ้นเมื่อคืนว่าอะไร...ว่าเพราะเมา อยากเอาชนะหรือเพราะโลภอยากได้สมบัติคนอื่นเลยจัดการรวบหัวรวบหางฉัน!”
“คุณนก...คุณเข้าใจผิด”
“คนทั้งบริษัทรู้เรื่องที่นายทำเมื่อคืนจนเอาไปเม้าท์กันสนุกปาก นายยังกล้าจะปฏิเสธอีกเหรอลัคนัย”
“เมื่อคืนผมไม่ได้...”
“นายมันคนประเภทไหนกัน สุนัขมันยังรู้จักสำนึกบุญคุณแต่นายกลับจ้องทำลายฉันครั้งแล้วครั้งเล่า ต่อให้นายเปลี่ยนแปลงจากของที่ถูกทิ้งให้เป็นของมีค่าสุดท้ายนายมันก็คือขยะ...ขยะที่แม้แต่แม่ตัวเองยังไม่ต้องการ!”
เหมือนชนกโมโหขาดสติขยี้ปมของเขา ลัคนัย โกรธจัดตอกกลับไม่ยั้ง
“คุณนก...ผมว่าสถานะคุณกับผมมันก็คงไม่ต่างกัน คุณก็กำลังโดนพ่อแม่ทิ้งเหมือนกัน!”
ขาดคำเหมือนชนกก็ฟิวส์ขาดเงื้อมือจะตบแต่ก็ถูกเขายึดมือและกอดไว้
“ปล่อยฉันเดี๋ยวนี้นะ!”
ลัคนัยไม่ปล่อยแต่ยั่วประสาทกลับ “การเปลี่ยนแปลง ของพ่อแม่คุณน่าจะสอนให้คุณได้เรียนรู้นะว่าชีวิตคนเรามันไม่มีคำว่าแน่นอน เพราะฉะนั้น...อย่าดูถูกคนอื่น เพราะวันนี้คุณอาจจะเป็นนางฟ้าแต่วันข้างหน้าคุณอาจจะเป็น...นางเหมือนชนกและต่อท้ายด้วยนามสกุลของผมก็ได้”
“ไม่มีวัน! แค่ต้องหายใจใช้อากาศร่วมกับนายฉันก็พะอืดพะอมจะอ้วกอยู่แล้ว”
“ผมต่ำมากใช่ไหม รังเกียจผมมากใช่ไหม ขยะแขยงผมมากใช่ไหม”
“ใช่! ฉันเกลียดนาย ต่อให้อะไรในโลกเปลี่ยนแปลงแต่สิ่งเดียวที่จะไม่มีวันเปลี่ยนคือความรู้สึกฉันที่มีกับนาย”
“ผมจะทำให้คุณกลืนคำพูดตัวเอง จะรอวันที่คุณลืมความเกลียดเปลี่ยนเป็นคำขออ้อนวอนเรียกร้องอ้อมกอดนี้”
“ไม่มีทาง!”
“ก็ไม่แน่...เพราะระหว่างที่ปากคุณพูดปฏิเสธผมแต่ตัวคุณหยุดต่อต้านการกอดของผมแล้ว คุณอาจจะปฏิเสธทุกอย่างได้แต่คุณปฏิเสธความต้องการทางธรรมชาติไม่ได้หรอกคุณนก”
เหมือนชนกสะบัดตัวออก ตบหน้าเขาฉาดใหญ่ ลัคนัยไม่แสดงความโกรธแต่ยิ้มเยาะ “ผมจะถือว่านี่คือมัดจำการเริ่มต้นเกมของเรา คราวหน้าถ้าคุณตบผม
จะจูบ และอย่าบอกว่าผมไม่กล้า ขนาดอุ้มคุณเข้าห้องผมยังทำได้ แล้วนับประสาอะไรกับจูบสั่งสอน ถึงเวลาที่คุณต้องเรียนรู้ว่าคุณไม่ได้อยู่เหนือคนอื่นอีกต่อไปคุณเหมือนชนก!”
ลัคนัยผลุนผลันออกไปแล้ว ทิ้งเหมือนชนกให้มองตามด้วยความแค้น พึมพำไล่หลัง
“นายรู้จักฉันน้อยไป...ลัคนัย!”
ooooooo
เหมือนชนกโกรธลัคนัยจนไม่สนเรื่องอื่น แม้แต่เรื่องผิดนัดของวงศ์เวศน์ก็ไม่ถือสาแถมตกลงเป็นพี่น้องกับเขา ต่างจากวิสาขาที่ไม่พอใจพฤติกรรมของวงศ์เวศน์มากและตัดสินใจยกเลิกการจับคู่
ธวัชลืมเรื่องวงศ์เวศน์ไปแล้ว กลับจากเกาะพะงันก็รีบไปหาพิมลแข อดีตนางงามเก็บอาการแค้นเคืองที่ถูกเหมือนชนกแกล้งได้อย่างดี สวมบทนางเอกเห็นอกเห็นใจเขาที่ต้องรับมือฤทธิ์เดชของลูกสาว
“คุณไม่ได้ทำอะไรผิดสักหน่อย คุณนกก็ไม่ได้ทำอะไรผิด เราสองคนแค่เจอกันผิดเวลาเท่านั้นเอง บางที...ถ้าฉันเจอคุณก่อนที่คุณจะมีคุณวิ คุณนกอาจจะเป็นลูกสาวของแขก็ได้”
พิมลแขรู้ดีว่าธวัชรักลูกสาวแค่ไหน การประกาศศึกตรงๆกับเหมือนชนกไม่ใช่ทางเลือกที่ฉลาด แต่การใช้มารยาหญิงทำให้เธอได้คะแนนความสงสาร ไหนจะวิสาขาอดีตภรรยาของเขาที่คอยเสี้ยมเหมือนชนกให้เป็นศัตรูของเธอ แต่ครั้งนี้เธอจะไม่ยอมสองแม่ลูกนั่นอีกแล้ว
“ถึงคุณนกเธอจะร้ายกับแข แต่แขก็เข้าใจค่ะในส่วนลึกของคุณนกแขรู้ค่ะว่าเธอก็แค่ป้องกันตัว”
“ผมอยากให้ยัยนกได้ฟังในสิ่งที่คุณพูดตอนนี้จัง แกจะได้เข้าใจคุณมากขึ้น”
“ก่อนหน้านี้แขปล่อยให้คุณแก้ปัญหานี้อยู่คนเดียว ตอนนี้เรามาช่วยกันนะคะ แขจะพิสูจน์ให้คุณนกยอมรับแขให้ได้...แขจะเป็นแม่ให้คุณนกเองค่ะ”
เหมือนชนกพักเรื่องว่าที่แม่เลี้ยงเพราะมีเรื่องงานต้องสะสาง กิจกรรมแยกขยะบนเกาะพะงันมีกระแสตอบรับดี ยอดวิวยอดกดไลค์พุ่งพรวดจนคนทำงานปลื้มใจ และแน่นอนว่าเจ้าของไอเดียอย่างเธอก็ได้รับการยอมรับมากขึ้น
ธวัชคิดเปิดแผนกการตลาดออนไลน์ให้ลูกสาวแต่เหมือนชนกกลับขอตำแหน่งรองประธานของลัคนัย คำขอของเธอทำให้คนเป็นพ่อหนักใจ แม้รู้ว่าลูกสาวมีสิทธิ์ในฐานะทายาทแต่เขาคิดว่าเธอยังไม่พร้อม
ลัคนัยคิดไม่ต่างกันแต่กระนั้นก็สั่งจอมยุทธ์เตรียมใบลาออก ธวัชคิดยื้อเวลาให้ลูกสาวเรียนรู้งานเพิ่มพยายามถ่วงเวลาให้ลัคนัยรักษาการตำแหน่งรองประธาน เมื่อเหมือนชนกรู้ก็โกรธมากบุกไปวีนลัคนัยถึงห้อง
“นายมันเล่นสกปรก ใช้เส้นสายอิทธิพลล็อบบี้พวกกรรมการรักษาตำแหน่งไว้ให้ตัวเอง!”
“คุณนี่...เก่งมากเลยนะ เก่งเรื่องโยนความผิดให้คนอื่นเวลาที่ตัวเองไม่ได้อะไรอย่างใจ”
“หึ...ต้องบอกว่าฉันมองธาตุแท้คนออกมากกว่า”
“แล้วคุณก็ยังมองกรรมการผู้ใหญ่ทั้งหลายว่าไม่ซื่อสัตย์ เอนเอียงเพราะผลประโยชน์เพราะเขาไม่เลือกคุณ!”
เหมือนชนกผงะ คู่ปรับวัยเด็กเข้าใจถูกทุกอย่างแต่ทิฐิทำให้ไม่ยอมรับ ลัคนัยส่ายหน้าอ่อนใจ
“ผมยอมรับว่ากิจกรรมบนเกาะคุณทำได้ดี แต่ถ้าจุดพลุสวยๆขึ้นมาแค่ตูมเดียว แล้วจะให้ทุกคนยอมปลดคนเก่าที่จุดพลุมาก่อนได้มากกว่า ถ้าคุณคิดอย่างนี้คุณมันก็ยังเป็นเด็ก!”
“ฉันไม่ใช่เด็ก...อย่าคิดจะกดฉันหัวเอาไว้ด้วยอำนาจของตัวเองอีก”
ลัคนัยอยากจะเป็นบ้า สวนอย่างเหลืออด “ผมน่ะนะกดคุณเอาไว้...คุณนก...ถ้าไม่ใช่เพราะคำขอของท่านประธานและกรรมการทุกคนผมคงลาออกตั้งแต่วันที่คุณเข้ามาที่นี่แล้ว”
“น้ำหน้าอย่างนายเหรอจะลาออกเอง ไม่มีแมวที่ไหนคายปลาย่างง่ายๆ เจ้าเล่ห์อย่างนายนึกเหรอว่าฉันจะเชื่อ”
ความรั้นของเหมือนชนกทำให้ลัคนัยอยากสั่งสอน แกล้งขยับไปใกล้ แววตากรุ้มกริ่ม “ผมไม่ใช่คนเจ้าเล่ห์ ตรงกันข้าม...ผมเป็นคนตรงไปตรงมามาก ขวานผ่าซากซะด้วยซ้ำ...เหมือนที่ผมพูดตรงๆกับคุณที่ทะเลวันนั้นไง”
เหมือนชนกปรี๊ดมากเงื้อมือจะตบแต่ถูกเขาจับไว้ “ถ้าอยากเห็นผมเต้นเป็นเจ้าเข้าแบบที่คุณเป็นอยู่ตอนนี้จริงๆล่ะก็...ลองยอมผมง่ายๆตามที่ผมบอกคุณคืนนั้น รับรองผมต้องเดือดร้อนเพราะคุณแน่”
ลัคนัยไม่สะทกสะท้านอาการโกรธตัวสั่นของเธอ ขู่สำทับ
“เห็นรึยังว่าผมน่ะพูดตรงขนาดไหน แล้วส่วนใหญ่เรื่องที่ผมพูดมันก็มักจะกลายเป็นเรื่องจริงซะด้วย”
เหมือนชนกหัวเสีย คว้าของใกล้มือปาใส่ จอมยุทธ์ที่เข้ามาพร้อมเอกสารลาออกของรองประธานหนุ่ม
ต้องหลบแทบไม่ทัน ลัคนัยถอนใจเหนื่อยหน่ายสั่งลูกน้องหนุ่มเสียงเรียบ
“ขอโทษนะจอมยุทธ์...ฝากเก็บเอกสารเข้าแฟ้มให้ที ไม่ต้องใช้หรอก ยังไงท่านประธานและกรรมการก็ไม่อนุมัติให้ผมลาออกเพราะว่าที่รองประธานคนใหม่... เขายังไม่พร้อม...ยังอีกนาน!”
ooooooo
เหมือนชนกแค้นลัคนัยที่กล้าท้าทายเธอแจ้นไปฟ้องมาลินีที่เป็นเดือดเป็นร้อนแทนหลานสาวอย่างมาก
“ไอ้สารเลว! คอยดูนะมันต้องสูญเสียมากกว่าที่มันทำกับนกหลายร้อยเท่า ทั้งชื่อเสียง เงินทอง ศักดิ์ศรี ไม่มีแม้แต่เกียรติเหลือให้มันภูมิใจ มันเคยมาจากตมยังไงก็ให้กลับไปเป็นตมอย่างนั้น”
“นกเกลียด! นกจะจำคำนี้ไปจนวันตาย นกจะไม่มีวันกลืนคำพูดตัวเองเด็ดขาด”
“ใช่...หลานยายเป็นเพชรแท้ไม่ใช่ก้อนหินที่อยากเป็นเพชรอย่างมัน คนที่ต้องกราบกรานอ้อนวอนควรเป็นคนไม่เจียมตัวอย่างมัน...ไม่ใช่นก”
คำพูดของยายทำให้เหมือนชนกหวนคิดถึงเหตุการณ์ บนเกาะพะงัน สายตาของลัคนัยยามอุ้มเธอที่ข้อเท้าเจ็บกลับห้อง รวมถึงความห่วงใยหลายต่อหลายครั้งเมื่อเธอมีอันตราย เวลาเหล่านั้นลัคนัยก็เหมือนแมวเชื่องๆที่เธอจะจับจูงไปไหนก็ได้และเธอก็ไม่รอช้าจะใช้มันทวงทุกสิ่งทุกอย่างคืน!
เหมือนชนกเปิดเกมรุกลัคนัยเพื่อยึดทุกอย่างคืน เริ่มจากแกล้งสงบศึกกับเขา ธวัชแปลกใจที่ลูกสาวขอให้ลัคนัยไปออกรายการเพื่อตอบคำถามเกี่ยวกับกิจกรรมบนเกาะพะงันด้วยกัน ลัคนัยก็งงแต่ไม่คิดมากเพราะเชื่อว่าตัวเองรับมือได้
พิมลแขมาอัดรายการที่สตูดิโอเดียวกับเหมือนชนกและลัคนัย เมื่อเห็นอดีตหนุ่มคนรักอยู่ตามลำพังเพราะว่าที่ลูกเลี้ยงสาวแยกไปคุยโทรศัพท์ก็อดเดินไปทักทายไม่ได้ ลัคนัยยังเคืองที่เธอมีเรื่องกับวิสาขาและเหมือนชนกจึงเดินหนี
“ใจคอจะไม่ทักทายกันตามประสาคนรู้จักหน่อยหรือไงคะ”
“คนรู้จักที่เตือนแล้วไม่ฟัง...เรียกว่าไม่รู้จักดีกว่า”
“ไม่ใช่ว่าแขไม่ฟังที่นัยเตือนนะ แต่บางเรื่องที่ทำตามแล้วเสียเปรียบ แขก็ทำไม่ได้จริงๆ แต่ถึงยังไงแขก็ยังอยากให้นัยคอยเตือนนะเพราะอย่างน้อยมันก็ทำให้แขรู้ว่านัยยังเป็นห่วงแขอยู่”
“ผมไม่ได้เป็นห่วงคุณ แต่เป็นห่วงครอบครัวผู้มีพระคุณของผมมากกว่า”
ลัคนัยตอกไม่ไว้หน้า พิมลแขหน้าเสียแต่ไม่ทันพูดอะไรเหมือนชนกก็ปรากฏตัว
“มาทำงานเหรอ...เซอร์ไพรส์จัง นึกว่าคนอย่างเธอจะเกาะพ่อฉันกินเป็นอย่างเดียว”
“ต่อให้ไม่มีพ่อคุณฉันก็อยู่ได้ค่ะ แต่พ่อของคุณนี่สิ...ไม่มีฉันแล้วจะอยู่ยังไง”
“ก็อยู่มาได้ตั้งหลายวัน ไม่เห็นจำเป็นต้องมีเธอเลย”
พิมลแขเหยียดยิ้มเย้ยหยัน “ฉันอยากให้คุณเห็นสีหน้าท่านตอนเจอฉันเมื่อคืนว่าท่านมีความสุขแค่ไหน แค่แผนการตื้นๆของคุณแยกฉันกับคุณวัชไม่สำเร็จหรอก”
เหมือนชนกโกรธที่พ่อแล่นไปหาว่าที่แม่เลี้ยงทันทีที่กลับจากเกาะ โพล่งอย่างเหลืออด “หน้าด้าน!”
“เรียกว่าฉันเป็นคนที่มีความอดทนสูงจะดีกว่าค่ะ”
“แล้วฉันจะคอยดูว่าเธอจะทนได้สักกี่น้ำ”
“ฉันก็อยากเห็นว่า...ว่าที่ลูกสาวในอนาคตของฉันจะมีความสามารถแค่ไหน”
“นับวันที่ฉันจะเขี่ยเธอทิ้งได้เลย!”
ลัคนัยเห็นท่าไม่ดีแยกสองสาวจากกัน เหมือนชนก คว้ามือเขาจากไป ทิ้งพิมลแขให้มองตามด้วยความสงสัย
...ทำไมลัคนัยไม่ดึงมือออกจากว่าที่ลูกเลี้ยงสาวเหมือนที่เคยทำกับอดีตคนรักอย่างเธอ
ooooooo
เหมือนชนกตั้งใจชวนลัคนัยไปกินขนมแต่เพราะพิมลแขทำให้อารมณ์เสียเลยยกเลิก กลับไปทำสุกี้กินที่บ้านแทน ไพพรรณอึ้งมากเมื่อเห็นคุณหนูขี้วีนญาติดีกับลัคนัยคู่ปรับวัยเด็ก เช่นเดียวกับวิสาขาที่กลับบ้านมาเห็นความสนิทสนมของทั้งสองที่ไม่ได้เห็นมานาน
วิสาขาเชื่อว่าตัวเองรู้จักนิสัยลูกสาวคนเดียวดี ไม่รอช้าบุกไปเค้นความจริงถึงห้องนอน เหมือนชนกผงะเล็กน้อยแต่ทำไขสือกลบเกลื่อนอาการพิรุธได้อย่างแนบเนียน
“แม่คะ...นกไม่ได้เป็นอะไรทั้งนั้นแหละค่ะ ทำไมคะ...แค่นกทำดีกับนัยนี่มันแปลกมากเลยเหรอ”
“มาก...บอกแม่มาเดี๋ยวนี้นะว่านกคิดจะทำอะไร”
“แค่คิดจะหย่าศึกค่ะ แม่ก็เห็นนี่คะว่าพักนี้นกกำลังมือขึ้นเรื่องงาน ไม่อยากเปลืองเวลากับการคิดแค้นใคร นกมีศัตรูเยอะพอแล้ว เปลี่ยนศัตรูให้เป็นมิตรบ้าง ทำอะไรจะได้ไม่มีใครมาขัดแข้งขัดขา แถมบางอย่างนกก็จำเป็นต้องพึ่งเขาจริงๆ แม่ก็อยากให้นกหยุดทะเลาะกับหลานชายแม่อยู่แล้วนี่คะ...ไม่ดีเหรอคะ...”
คืนเดียวกัน...เพ็ญพรรณีแกล้งป่วยเพื่อเข้าหาวงศ์เวศน์ถึงโรงพยาบาล ก่อนลากเขาไปช่วยเก็บของที่
บ้านธวัชย้ายไปคอนโดใหม่ ไพพรรณเห็นพอดีแต่เพ็ญพรรณีกลับไม่กล้าแนะนำว่าเป็นแม่แท้ๆ แต่บอกว่าเป็นแม่บ้านของธวัช
ไพพรรณช้ำใจมากแต่ไม่อยากหักหน้าลูกสาว ปล่อยให้ทำตามใจและยอมรับการ์ดสำรองสำหรับคอนโดใหม่ โดยไม่รู้เลยว่าธวัชจะแอบเห็นเหตุการณ์ทุกอย่าง!
ลัคนัยลืมเรื่องเพ็ญพรรณีไปแล้ว มัวคิดเรื่องเหมือนชนกที่ญาติดีกับเขาจนผิดสังเกต วิสาขาเตือนให้ระวังตัวเพราะยังไม่วางใจลูกสาว แม้จะยังไม่มีเรื่องแต่ก็อยากให้กันไว้ดีกว่าแก้
เหมือนชนกไม่กระโตกกระตากแผนร้าย เดินเกมขั้นต่อมาด้วยการขอตำแหน่งผู้ช่วยรองประธาน ธวัชขัดไม่ได้และอยากให้ลัคนัยกันลูกสาวจากวงศ์เวศน์ที่อาจเป็นแฟนใหม่ของเพ็ญพรรณีจึงยอมโดยดี
นอกจากขอทำงานใกล้ชิดลัคนัยในฐานะผู้ช่วยรองประธาน เหมือนชนกยังเซอร์ไพรส์คนทั้งบริษัทด้วยการเลี้ยงอาหาร แถมให้ความเป็นกันเองด้วยการเข้ากรุ๊ปไลน์ของพนักงานร่วมแผนก ลัคนัยเฝ้ามองทุกอย่างด้วยความสงสัยปนประหลาดใจ ยอมรับว่าประทับใจความเปลี่ยนแปลงของเธอมากแต่ยังไม่วางใจ
อ่านละคร เกมเสน่หา ตอนที่ 4 วันที่ 25 มิ.ย.61
ละคร เกมเสน่หา บทประพันธ์โดย กันยามาสละคร เกมเสน่หา บทโทรทัศน์โดย คนปั้นฝัน
ละคร เกมเสน่หา กำกับการแสดงโดย ชุดาภา จันทเขตต์
ละคร เกมเสน่หา ผลิตโดย บริษัท ละครไท จำกัด
ละคร เกมเสน่หา ออกอากาศ สถานีวิทยุโทรทัศน์ไทยทีวีสีช่อง 3
ที่มา ไทยรัฐ