อ่านละคร เกมเสน่หา ตอนที่ 2 วันที่ 20 มิ.ย.61
“พ่อรู้นะลูกว่านกอยากให้เรากลับมาเป็นครอบครัวเหมือนอย่างเมื่อก่อน ถึงตอนนี้มันจะไม่เหมือนเดิมแต่พ่อกับแม่...เราก็กำลังพยายามจะเป็นครอบครัวให้ลูกนะ แม่เขาถึงได้กลับมาที่บ้าน”วิสาขาถอนใจเหนื่อยหน่ายก่อนช่วยอดีตสามีหว่านล้อมลูกสาว
“นกก็น่าจะรู้ว่าถ้าไม่ใช่เพราะเราแม่เหรอจะกลับไปเหยียบที่นั่นอีก”
เหมือนชนกทนใจแข็งต่อไม่ไหวตอบตกลงกลับบ้าน แต่แล้วพิมลแขก็ทำเสียเรื่อง โทร.มาตามธวัช ธวัชกลัวใจลูกสาวจึงไม่ยอมรับสาย เหมือนชนกเห็นดังนั้นก็อดลองใจพ่อไม่ได้
“ทำไมพ่อไม่รับสายล่ะคะ...ผู้หญิงคนนั้นใช่ไหมคะ”
ท่าทีอึกอักของพ่อทำให้เหมือนชนกอารมณ์เสีย “หึ...พ่ออยากให้นกกลับบ้านเพื่อความสบายใจของพ่อแล้วหลังจากนั้นพ่อก็จะทิ้งนกไปหาคนอื่นได้อย่างสบายใจ ถ้างั้น...นกจะกลับบ้านไปทำไม!”
ธวัชเห็นว่าเรื่องไปกันใหญ่จึงตัดสินใจรับสายพิมลแขซึ่งตั้งใจโทร.มาป่วน เมื่อรู้ว่าเหมือนชนกดึงตัวเขาไว้ก็แก้เกมด้วยการแกล้งเป็นลมเรียกร้องความสนใจ ธวัชร้อนรนจะไปหาด้วยความเป็นห่วงแต่เหมือนชนกที่ปักใจว่าเป็นมารยาของว่าที่แม่เลี้ยงรั้งตัวไว้
“นก...พอดีว่าแขเขาไม่สบาย ลูกกลับไปก่อนนะ”
“ไม่ค่ะ นกไม่กลับถ้าพ่อไม่กลับไปด้วย”
“นก...พอพ่อดูอาการแขเสร็จพ่อจะรีบกลับ”
“หึ...จู่ๆเขาก็มาไม่สบายเอาตอนนี้ มันจะไม่บังเอิญไปหน่อยเหรอคะ”
วิสาขาก็คิดเหมือนลูกสาว อดแขวะอดีตสามีไม่ได้ “ไม่เป็นไรนะลูก ปล่อยเขาไปเถอะ ถ้านก
ไม่อยากกลับก็อยู่ที่นี่กับคุณยายเพราะแม่จะอยู่ด้วย ใครไม่ห่วงใยก็อย่าไปสนใจ อยากไปดูใจคนอื่นมากนักก็ไปเลย”
ธวัชหงุดหงิดเอ็ดอดีตภรรยา “วิ...พูดอะไรแบบนั้น ถ้าผมไม่ห่วงลูกผมจะมาที่นี่ทำไม”
“แล้วระหว่างนกกับเขา...พ่อห่วงใครมากกว่ากันคะ”
คำถามวัดใจของเหมือนชนกทำให้ธวัชหนักใจมากและในที่สุด...ลัคนัยก็ถูกเรียกตัวไปดูพิมลแขแทน
ooooooo
เสียงกริ่งหน้าประตูคอนโดทำให้พิมลแขกับทอแสงยิ้มกว้าง ก่อนหุบฉับเมื่อเห็นว่าคนหน้าประตูไม่ใช่ธวัชแต่เป็นลัคนัย!
“ทำไมมันถึงมาอยู่ที่นี่ นี่แกแอบติดต่อกับมันอีกงั้นเหรอ”
ทอแสงแหวลั่นเพราะรู้จักลัคนัยดีในฐานะอดีตคนรักของลูกสาวสมัยเรียนมหาวิทยาลัย พิมลแขไม่ได้สนใจคำถามแม่ มัวอึ้งที่เจอหน้าอดีตคนรักแต่ที่ทำให้ตะลึงกว่าก็เมื่อได้ยินประโยคชี้แจงจากเขา
“ผมมาตามคำสั่งของคุณน้า...คุณธวัช”
“แกรู้จักกับคุณธวัชได้ยังไง...หรือว่าแกคิดจะกีดกันลูกสาวฉันกับคุณวัช บอกไว้ก่อนนะว่าไม่มีทาง โอกาสที่แกจะทำลายอนาคตของยัยแขมันไม่มีอีกแล้ว”
“ไม่ต้องห่วงหรอกครับ ลัคนัยคนนั้น...คนที่คุณรู้จักเขาตายไปแล้ว”
พิมลแขสะเทือนใจมาก ท่าทางหมางเมินของเขาทำให้เธอปวดแปลบในใจ
“เกมนี้แขเป็นคนแพ้ใช่ไหมคะ อย่างน้อยแขก็นึกว่าคุณจะอยู่ข้างแขบ้าง”
“ถ้าหากคุณรู้จักยอมแพ้ตั้งแต่แรกคุณก็ไม่ต้องเห็นผมมายืนตรงนี้แทนที่จะเป็นคุณน้า”
“หึ...ถ้าแขยอมแล้วลูกสาวคุณวัชจะยอมปล่อยเขามาเหรอคะ ขนาดแขไม่ยอมยังขนาดนี้”
“ถ้าคุณอยากเป็นคนสำคัญของคุณน้าผมก็ต้องรักคนที่ท่านรักด้วย ท่านไม่เหมือนผู้ชายคนอื่นที่กระโจนเข้าใส่ความสุขส่วนตัวจนลืมครอบครัว คุณเองก็น่าจะรู้ ...ถ้าไม่มีอะไรแล้วผมขอตัว”
แม้จะเย็นชาแต่ลัคนัยก็รับปากไม่บอกธวัชเรื่องเธอแกล้งเป็นลม พิมลแขคิดว่าเขาทำดีด้วยเพราะยัง
ไม่ลืมเธอเลยอยากสานสัมพันธ์แต่ทอแสงไม่เปิดโอกาสให้ลากตัวลูกสาวเข้าห้องทันที!
ลัคนัยไม่ได้คิดเรื่องพิมลแขอีก หลังรายงานเรื่องเธอกับธวัชก็ขอตัวกลับห้องแต่ไม่ทันถึงก็ต้องชะงักเมื่อได้ยินเสียงเพลงดังจากห้องนั่งเล่น เหมือนชนกกับวิสาขาร้องรำทำเพลงด้วยกันอย่างสนุกสนานโดยมีธวัชเฝ้าดูด้วยรอยยิ้มเปี่ยมสุข ลัคนัยพลอยมีความสุข เช่นเดียวกับไพพรรณแม่บ้านเก่าแก่
“ถ้าเป็นอย่างนี้ได้ทุกวันก็ดีนะคะ จริงๆแล้วคุณนก แกไม่ได้อยากจะอารมณ์เสียใส่ใครหรอกค่ะ”
“ผมทราบครับ...คุณนกก็แค่อยากให้พ่อแม่แสดงออกว่ารักว่าสนใจ...ว่าเธอมีความสำคัญก็เท่านั้นเอง”
ooooooo
ขณะที่ลัคนัยเข้าใจอารมณ์เหมือนชนกแต่เธอกลับมีอคติคิดว่าเขาจะทำลายครอบครัวแสนสุข
ลัคนัยไม่ถือสาเพราะรู้จักเนื้อแท้ของเธอดีว่าหัวใจเปราะบางแค่ไหน
ไม่ใช่แค่เหมือนชนกที่ลัคนัยรู้จักดี พิมลแขคืออีกคนที่เขารู้นิสัยดีกว่าใคร อย่างเช่นคืนนี้ที่เธอโทร.
หาเขาเพื่อเรียกร้องความสนใจและทวงแหวนซึ่งเขาเคยสัญญาจะให้
ลัคนัยรู้ทันอดีตคนรักว่าอยากบริหารเสน่ห์ เขาตอบตกลงเพื่อตัดปัญหาแต่ให้คนอื่นไปมอบแทน พิมลแขอยากเอาชนะตามไปดักหน้ารถของเขา
“ทำไมคะ...รังเกียจแขมากขนาดนั้นเลยเหรอ”
“คุณอยากได้ของ ผมก็เอามาให้แล้ว”
“ถ้าไม่อยากเห็นหน้าแข ทำไมไม่จ้างคนส่งของให้แขตั้งแต่แรก”
“แล้วก็ให้คนอื่นเขาสงสัยว่าผมแอบส่งของอะไรให้คุณ”
พิมลแขชะงักเมื่อถูกเขาดักคอแต่กระนั้นก็ไม่ยอมแพ้
“จะบอกว่าที่คุณมาไม่ได้อยากจะเจอแข ทำไมคะ...ทำไมคุณไม่เคยบอกว่าคุณน้าที่คุณพูดถึงคือ...ท่าน”
“ถึงตอนนั้นผมบอกคุณแล้วมันจะเปลี่ยนอะไรได้อย่างงั้นเหรอ”
คำถามของเขาทำให้พิมลแขจุกพูดไม่ออกแต่ยังไม่ยอมให้เขากลับ
“แขยอมรับว่าเมื่อก่อนแขเลือกเส้นทางที่แม่ขีดให้มากกว่าเลือกคุณ แต่ตอนนี้แขรู้แล้วว่าเงินมันไม่ได้ทำให้แขมีความสุขแต่ความรักต่างหากที่เติมเต็มชีวิตแขได้”
“ทำแบบนี้จะไม่ดีกับตัวคุณเปล่าๆ”
ท่าทีไม่ยี่หระของอดีตคนรักทำให้พิมลแขเหลืออดโพล่งถามตรงๆ
“แขไม่อยู่ในใจคุณเลยเหรอคะ ถ้ายังงั้นทำไมถึงยังเก็บแหวนวงนี้เอาไว้อีก”
ลัคนัยเงียบ พิมลแขเลยรุกหนัก “พูดมาสิคะ...ทำไมคุณถึงยังเก็บแหวนไว้”
“เตือนความจำว่าอย่าให้ใครมาทำกับเราแบบนั้นอีก!”
พูดจบลัคนัยก็ขับรถไปทันที ทิ้งพิมลแขให้มองตามด้วยหัวใจแตกสลาย...ไม่มีอีกแล้วคนที่เคยรักและบูชาเธอคนเดียวสุดหัวใจ...
ooooooo
เหมือนชนกไม่ละความพยายามเรื่องไล่ลัคนัยออกจากบ้าน วิสาขาต้องเกลี้ยกล่อมให้เปลี่ยนใจ
“ถ้านกอยากให้แม่กลับมาทวงบัลลังก์ นกต้องยอมให้นัยอยู่ที่นี่ ยัยนางงามนั่นทำให้พ่อขอหย่ากับแม่ได้ แล้วคิดเหรอว่ามันจะทำให้พ่อไล่แม่ออกจากบ้านไม่ได้”
วิสาขาพูดตามสัญชาตญาณเมียหลวงจนเหมือนชนก เริ่มคล้อยตาม
“พ่อเขาเกรงใจเราแค่ต่อหน้าเท่านั้นแหละ ลับหลังเขาก็เชื่อมัน อย่างน้อยถ้ามีนัยคอยตามประกบพ่อไว้ ถ้าฝั่งนั้นเคลื่อนไหวยังไงเราจะได้ตั้งรับทัน”
“แล้วแม่เชื่อใจนายนั่นได้เหรอคะ”
“แม่เชื่อเพราะแม่เลี้ยงนัยมา นัยไม่มีวันหักหลังแม่เด็ดขาด แม่มองเกมไม่ผิดหรอก นัยนี่แหละจะคอยดูแลช่วยเหลือนกทุกอย่าง...จริงๆนะลูก”
ถึงจะเห็นด้วยกับเหตุผลของแม่แต่เหมือนชนกก็ไม่หายเคืองลัคนัย อาจเพราะทั้งพ่อและแม่ของเธอเข้าข้างเขาตลอดทำให้เธออยากทำอะไรเพื่อโชว์ความเหนือกว่าเริ่มจากโทร.จิกเขามาที่บ้าน!
ลัคนัยมีนัดพูดในงานแถลงข่าวของบริษัท แต่ต้องกลับรถกะทันหันเพราะเหมือนชนกใช้สิทธิ์ลูกสาวผู้มีพระคุณเรียกตัวมาพบที่บ้านเพียงเพื่อจะให้เขาขับรถพาไปร้านสปารองเท้า
“ผมไม่ว่าง!”
“ฉันไม่ได้ถามแต่ฉันสั่ง”
“ผมไม่ใช่คนขับรถของคุณ”
“แต่วันนี้ใช่ นายจะได้รู้ว่านายอยู่ที่นี่ในสถานะอะไร!”
คำพูดกดหัวของเหมือนชนกทำให้ลัคนัยโกรธจัดและคิดเอาคืนด้วยการแสร้งยอมให้เธอนั่งรถไปด้วย
แต่ไม่พาส่งร้านสปารองเท้าแต่พาไปที่งานแถลงข่าวแทน!
“พาฉันมาออฟฟิศทำไม ฉันบอกว่าจะไปร้านสปารองเท้า”
ลัคนัยไม่สนเสียงโวยวายของเหมือนชนก ผละจากรถและโยนกุญแจให้เธอ
“ผมบอกแล้วว่าไม่ว่าง ผมมีงานสำคัญ...ฝากเอารถ ไปจอดด้วย”
เหมือนชนกจี๊ดมากที่ถูกเขาแก้เผ็ดแต่ไม่มีทางเลือกต้องเอารถไปจอดและตามเข้าไปในงาน แล้วก็ต้องตะลึงอีกรอบเมื่อเห็นจากจอในงานว่าลัคนัย...คู่ปรับวัยเด็กของเธอเป็นถึงท่านรองประธาน!
ooooooo
เหมือนชนกโกรธจัดวิ่งพล่านตามหาพ่อเพื่อถามเรื่องตำแหน่งของลัคนัยโดยไม่รู้เลยว่าพ่อแสนดีของเธอกำลังหวานชื่นกับว่าที่ภรรยาคนใหม่อย่างพิมลแขในร้านอาหารหรู
ธวัชรั้งตำแหน่งประธานบริษัทเหมือนเดิมแต่โอนงานส่วนใหญ่ให้ลัคนัยดูแล อย่างงานแถลงข่าววันนี้เขาก็ให้ลัคนัยจัดการ ส่วนตัวเองมาชดเชยให้พิมลแขที่พลาดงานเปิดตัวสปาหรูของเธอ
แหวนเพชรเม็ดงามของขวัญปลอบใจจากธวัชไม่ได้ทำให้พิมลแขพอใจเพราะหัวใจดันทรยศคิดถึงแหวนเพชรเรียบๆของลัคนัยซึ่งเพิ่งได้มาแบบเจ้าของไม่เต็มใจ ธวัชเห็นเธอไม่ตื่นเต้นก็อดถามไม่ได้
“ไม่ชอบเหรอครับ”
คำถามของธวัชเรียกสติของพิมลแขกลับมา ยิ้มหวานกลบเกลื่อนท่าทีหมองๆ
“แขดีใจน่ะค่ะ ไม่นึกว่าคุณจะแคร์แขมากขนาดนี้”
“แข...นกเขาเป็นลูกผมเป็นดวงใจของผมก็จริงแต่คุณเป็นเหมือนมืออีกข้างที่ผมอยากจับไว้เสมอ ผมสัญญาว่าเราจะได้จูงมือกันเข้าสู่งานแต่งงานแต่ขอเวลาอีกหน่อยนะ ขอผมเคลียร์เรื่องยัยนกให้เรียบร้อยก่อน”
ระหว่างที่ธวัชเฝ้ารออย่างใจเย็นจะเคลียร์กับ
ลูกสาวเรื่องว่าที่ภรรยาคนใหม่ เหมือนชนกกลับใจร้อนไม่รอคำอธิบายของพ่อแต่ปรี่ไปเอาเรื่องลัคนัยเพราะคิดว่าเขาได้ตำแหน่งรองประธานจากการประจบพ่อแม่เธอ
“คุณคิดว่าจะมีใครหลอกคุณพ่อคุณแม่ของคุณได้เหรอครับ”
“ได้สิ...คนบางคนมันร้ายกาจแล้วก็ปลิ้นปล้อน จอมปลอมจนคนดีๆอย่างคุณพ่อคุณแม่ไม่มีทางตามทัน”
“คุณนก...ถ้าคุณมีเวลาว่างมากขนาดคิดจินตนาการอะไรได้เป็นฉากๆแบบนี้ ผมว่าคุณเอาเวลาไปทำอะไรอย่างอื่นที่มันจะเกิดประโยชน์มากกว่าจะดีไหมครับ”
“ฉันทำแน่นายไม่ต้องท้า ฉันนี่แหละจะเอาตำแหน่งรองประธานที่นายขโมยจากแม่ฉันคืนมาเร็วๆนี้”
“ก็ดีครับ...ผมเองก็อยากรู้เหมือนกันว่าคุณจะเอาคืนไปได้ด้วยวิธีไหน เพราะคนที่มีอำนาจปลดผมคือคุณธวัชคุณพ่อของคุณ แล้วท่านก็ใช้สมองในการบริหารงาน ไม่ได้ใช้แต่อารมณ์แล้วก็ไร้เหตุผล”
เหมือนชนกปรี๊ดมากแต่ทำอะไรคู่ปรับวัยเด็กไม่ได้นอกจากแจ้นไปฟ้องมาลินี หวังหาพวกเต็มที่ มาลินีโมโหแทนหลานสาวตามคาดเพราะมีอคติกับลัคนัยว่าเป็นปลิงดูดเงินจากธวัชกับวิสาขา แต่ข้อหาไหนก็ไม่หนักหนาเท่าคำสันนิษฐานมั่วๆของเธอว่าลัคนัยอาจเป็นคนแนะนำให้ธวัชรู้จักพิมลแข
ชื่อของว่าที่แม่เลี้ยงทำให้เหมือนชนกฉุนขาดประกาศกร้าว “ถ้าเขาทำจริงๆ ก็ต้องแหลกกันไปข้าง นกไม่มีทางยกโทษให้แน่ คนที่ทำลายครอบครัวคนอื่นทั้งที่ตัวเองก็มาพึ่งบ้านเราอยู่แท้ๆ”
“พวกกำพืดต่ำ...ไอ้ลัคนัยมันเลวเหมือนแม่ไม่มีผิด!”
มาลินีลืมตัวหลุดปากพาดพิงนิ่มนวลแม่ของ
ลัคนัย อดีตเด็กในอุปการะของเธอ เหมือนชนกนิ่วหน้าสงสัย “พ่อแม่ลัคนัยเป็นใครเหรอคะ ทำไมถึงปล่อยให้ลูกตัวเองมารบกวนบ้านคนอื่น เป็นลูกญาติเราคนไหน นกถามทีไรแม่ก็ไม่เคยบอก”
คำถามของหลานสาวทำให้มาลินีอึกๆอักๆอธิบายแบบขอไปที “แม่ไอ้ลัคนัยมันเป็น...ก็แค่คนไม่มีหัวนอนปลายเท้า นกรู้แค่ว่าลัคนัยไม่มีสายเลือดเกี่ยวข้องกับเรา แค่แม่มันเคยมาอยู่บ้านยาย”
“แล้วตอนนี้เขาไปไหนแล้วล่ะคะ หรือว่าเสีย...แม่ถึงเอาเขามาเลี้ยง”
“ไม่ตายก็เหมือนตาย”
“คุณยายว่ายังไงนะคะ”
“แม่มันจะเป็นจะตายยังไงก็ช่าง ตอนนี้เรื่องของนกสำคัญกว่า คิดดูสิพ่อแม่เราไว้ใจมันขนาดนี้นกจะ
อยู่เฉยไม่ได้แล้วนะลูก ต้องหาทางกำราบมันอย่าให้มันมาเอาของของเราไป...อย่าไปยอมมันนะลูก!”
ooooooo
เพ็ญพรรณีหรือเพนนีลูกสาวคนเดียวของไพพรรณแม่บ้านเก่าแก่บ้านธวัชเป็นเน็ตไอดอลเต็มตัว เลี้ยงชีพด้วยการโพสต์สินค้าขายทางออนไลน์ แม้อาชีพที่ว่าจะสร้างรายได้เป็นกอบเป็นกำแต่เน็ตไอดอลสาวก็ทะเยอทะยาน อยากได้อยากมีถึงขนาดยอมเปลืองตัวกับบรรดาเสี่ยไม่ซ้ำหน้า
แน่นอนว่าความสวยใสของเพ็ญพรรณีไม่เป็นรองใคร เสี่ยน้อยเสี่ยใหญ่พากันรุมเร้าจนเน็ตไอดอลสาวหวิดมีเรื่องกับบรรดาเมียหลวงหลายรอบแต่เธอไม่เข็ดแถมทำทุกทางให้พวกเสี่ยสยบกับเสน่ห์ของเธอ
เพ็ญพรรณีจะย้ายไปอยู่คอนโดใหม่แต่ดันมีปัญหาเรื่องการตกแต่งจึงต้องขนของไปอยู่บ้านธวัชกับแม่ เสี่ยใหญ่คนล่าสุดที่มาติดพันอาสาขับรถไปส่งและจิกหัวเรียกไพพรรณที่แต่งตัวมอซอให้ช่วยหิ้วกระเป๋า
ไพพรรณอึ้งมากแต่ยอมรักษาหน้าลูกสาวคว้ากระเป๋าเดินนำเข้าบ้าน เพ็ญพรรณีมองตามเครียดๆ โบกมือลาเสี่ยใหญ่และตามไปหาแม่ทันที
คำเรียกขานว่าแม่ดังขึ้นเบาๆ ไพพรรณถอนใจยาวก่อนเอ่ยเสียงเรียบ
“แกคงเรียกผิดแล้วล่ะ ฉันไม่ใช่แม่แกหรอกเพราะฉันเป็นคนใช้ แกมันเป็นคุณหนูสูงส่ง”
“แล้วแม่จะให้เพนทำยังไง เพนขอให้แม่เลิกทนเป็นทาสเขาแม่ก็ไม่ยอม เพนทำทุกอย่างให้แม่สุขสบาย แม่ก็ไม่สนใจ เพนพยายามจะหนีสภาพลูกขี้ข้าคนใช้ในบ้านเพราะไม่อยากให้คนอื่นดูถูก เพนผิดตรงไหนล่ะแม่”
“ผิดที่แกไม่ยอมรับตัวตนของตัวเองไงล่ะ แกโกหกทุกอย่างแม้แต่ตัวเอง ชีวิตแกเลยมีแต่ความโกหกจอมปลอมแบบนี้ไงล่ะ”
“แม่ก็เลยคิดจะกดหัวเพนให้มีความสุขกับสภาพขี้ข้าในบ้านไปตลอดชีวิตแบบแม่งั้นเหรอ”
“แล้วแกล่ะเพน แกเองก็กดหัวฉันให้เป็นคนใช้ในบ้านเหมือนกันไม่ใช่เหรอ...”
ไพพรรณตอกหน้าลูกสาวแล้วผละไป ทิ้งเพ็ญพรรณีให้มองตามเซ็งๆ ก่อนจะไปยั่วยวนลัคนัยซึ่งเธอเพิ่งรู้ว่าเขาย้ายมาอยู่ที่นี่ด้วย ลัคนัยไม่เล่นด้วยและเดินหนีแถมเหมือนชนกยังโผล่มาเห็นโดยบังเอิญอีกต่างหากทำให้แผนเน็ตไอดอลสาวพังไม่เป็นท่า
แต่กระนั้นปฏิกิริยาบางอย่างระหว่างลัคนัยกับเหมือนชนกก็ทำให้เพ็ญพรรณีสงสัย เน็ตไอดอลสาวบ่นกับแม่ว่าลัคนัยใฝ่สูงหมายปองเหมือนชนก ไพพรรณดุลูกสาวว่าอคติ เพ็ญพรรณีหงุดหงิดที่แม่ไม่เชื่อแต่กระนั้นก็ไม่สน...เธอปักใจเสียแล้วว่าระหว่างลัคนัยกับเหมือนชนกต้องมีอะไร!
ooooooo
เหมือนชนกไม่เคยมองเพ็ญพรรณีลูกสาวคนเดียวของไพพรรณแม่บ้านเก่าแก่ในสายตา เวลานี้สิ่งสำคัญสุดคือยึดทุกสิ่งทุกอย่างคืนจากลัคนัยและทวงสิทธิ์อันชอบธรรมให้ตัวเอง
เช้าวันต่อมา...ทุกคนในบ้านธวัชต้องแตกตื่นเพราะเหมือนชนกออกจากบ้านแต่เช้าซึ่งผิดปกติ!
วิสาขาที่รู้จักความแสบของลูกสาวดีกว่าใครเร่งให้ทุกคนไปออฟฟิศเพราะเชื่อว่าเหมือนชนกต้องมีแผนร้าย แล้วก็จริงดังคาด...คุณหนูขี้วีนโผล่เซอร์ไพรส์กลางที่ประชุมใหญ่และประกาศปลดลัคนัย!
“สวัสดีค่ะ...บางคนคงรู้จักฉันแล้วแต่ฉันขอแนะนำตัวอย่างเป็นทางการอีกทีดีกว่า ดิฉันชื่อเหมือนชนกเป็นลูกสาวแท้ๆคนเดียวของท่านประธาน วันนี้ดิฉันจะมารับหน้าที่ดูแลงานทุกอย่างจากคุณลัคนัย...เด็กกำพร้าที่บ้านฉันรับเลี้ยง ขอบคุณที่เป็นเงาดูแลงานให้ฉัน ตอนนี้ฉันมารับงานฉันคืนแล้ว”
ลัคนัยเก็บอาการได้ดี เหมือนชนกขัดใจมากเดินไป ไล่ตรงๆ
“ลุกจากตำแหน่งของฉันไปได้!”
กรรมการบริษัทคนอื่นเสียอีกเต้นผาง ส่งเสียงอื้ออึงถามถึงการเปลี่ยนแปลงที่ไม่เคยบอก ลัคนัยเป็นผู้บริหารรุ่นใหม่ไฟแรงที่ผลงานดีทำให้เหล่ากรรมการฯ ไว้วางใจ การปลดแบบสายฟ้าแลบทำให้เกิดกระแสลบ
เหมือนชนกหน้าเสียและเจื่อนสนิทเมื่อถูกถามประวัติการศึกษา คุณหนูขี้วีนเรียนจบออกแบบซึ่ง
ไม่เกี่ยวกับงานที่บริษัทรีไซเคิลขยะของพ่อแม้แต่น้อย ธวัชจะช่วยแก้ต่างให้ลูกสาวแต่ก็ช้ากว่าลัคนัยที่โพล่งขึ้น
“ก็ดีครับ...ผมอยากให้มีคนใหม่ๆมารับผิดชอบโปรเจกต์นี้พอดี เป็นเรื่องดีที่คุณสนใจกิจการของเราและอยากมาร่วม ความมุ่งมั่นของคุณเหมือนชนกอาจทำให้เรามีก้าวใหม่ๆกันก็ได้นะครับ”
อ่านละคร เกมเสน่หา ตอนที่ 2 วันที่ 20 มิ.ย.61
ละคร เกมเสน่หา บทประพันธ์โดย กันยามาสละคร เกมเสน่หา บทโทรทัศน์โดย คนปั้นฝัน
ละคร เกมเสน่หา กำกับการแสดงโดย ชุดาภา จันทเขตต์
ละคร เกมเสน่หา ผลิตโดย บริษัท ละครไท จำกัด
ละคร เกมเสน่หา ออกอากาศ สถานีวิทยุโทรทัศน์ไทยทีวีสีช่อง 3
ที่มา ไทยรัฐ