อ่านละคร ไฟหวน ตอนที่ 8 วันที่ 1 มิ.ย. 56
คุณหญิงมณีเก็บซ่อนอารมณ์และความรู้สึกไม่พอใจที่โดนสามีตำหนิต่อหน้าคนอื่นๆ แต่มาพูดกับเขาตามลำพังด้วยน้ำเสียงเย็นชา“เรามีเรื่องจะต้องคุยกันค่ะ”
“ถ้าจะคุยเรื่องบุปผา ผมจะพูดอีกครั้งเดียวว่าผมกับเขาไม่ได้มีอะไรกัน และผมขอบอกก่อนนะว่าคุณอย่าได้คิดไล่บุปผาออกอย่างเด็ดขาด เพราะบุปผาไม่ได้ทำอะไรผิด”
“ฉันเป็นคนผิดงั้นสิคะ”
“ใช่! ก็คุณหึงบ้าหึงบออะไรก็ไม่รู้ หึงผมกระทั่งกับเด็กรับใช้ในบ้านเนี่ยนะ”
“ถึงมันจะเป็นแค่เด็กรับใช้ในบ้านแต่มันก็เป็นผู้หญิง และคุณเองก็เคยมีประวัติเคยนอกใจฉัน ไปคว้าเอาอีนัง...”
“แต่คุณกล้ายอมรับไหมล่ะคะ ว่าครั้งหนึ่งคุณเคยนอกใจฉัน”
“แต่ตอนนี้ผมไม่มีใครแล้วนอกจากคุณกับลูก แล้วถ้าคุณไม่เชื่อในคำพูดผมละก็ ผมกับคุณก็คงจะอยู่กันไม่ได้อีกต่อไป”
คุณหญิงมณีตกใจมาก ในขณะที่นายพลเทพพูดแล้วก็หันหลังให้เธออย่างตัดรำคาญ...เวลาเดียวกันนั้น มัทนากำลังทายาให้บุปผาอย่างเบามือที่สุด
“เจ็บมากไหมจ๊ะบุปผา”
“เจ็บไม่เท่ากลัวค่ะคุณหนู คุณหญิงท่านเข้าใจบุปผาผิดอย่างนี้ ท่านต้องไล่บุปผาออกจากบ้านแน่ๆเลย แล้วถ้าบุปผาถูกไล่ออกจากที่นี่ บุปผาก็คงจะถูกพ่อแม่พาไปขายซ่องแน่ๆ”
“ไม่ต้องกลัวนะจ๊ะบุปผา ฉันจะไม่ยอมให้คุณแม่ไล่เธอออกจากบ้านนี้แน่ มันเป็นเรื่องเข้าใจผิดกัน เดี๋ยวพอพูดจาเข้าใจกันแล้ว คุณแม่ก็คงจะหายโกรธเธอไปเอง”
“คุณหนูต้องช่วยบุปผาจริงๆนะคะ”
“จ้ะ ฉันรับปากว่าจะช่วยบุปผาอย่างเต็มที่จ้ะ”
บุปผาแสร้งซาบซึ้ง เอ่ยปากขอบคุณแต่ในใจเจ้าเล่ห์ร้ายกาจ คิดทำร้ายมัทนาด้วยยาของตาเถา... ด้านไอศูรย์ที่มัววุ่นวายอยู่โรงพยาบาลจนทำให้กลับบ้านมืดค่ำ เขาเล่าให้มารดาฟังเรื่องเพชรพาเด็กคนหนึ่งมารักษา
“ผมสงสัยว่าเด็กจะถูกมอมยามาครับแม่ ผมเลยรับตัวไว้รักษาและดูอาการอยู่ครับ”
“ตายจริง ใครนะกล้าทำเรื่องเลวร้ายอย่างนั้นกับเด็ก ตายไปต้องตกนรกหมกไหม้ไม่ได้ผุดได้เกิดกันเลย”
“เพชรเขาก็ว่าจะตามหาตัวคนที่ทำอย่างนี้กับเด็กมาลงโทษให้ได้ครับ”
“เอ้อ...แล้วต้นนัดหมายกับหนูมัทเรื่องจะไปใส่บาตรด้วยกันรึยังลูก ต้นอย่าช้านะ แม่อยากให้ใส่บาตรด้วยกันให้ครบ 9 ครั้งตามที่คุณชไมบอกอย่างเร็วที่สุดนะลูกนะ”
ไอศูรย์บอกว่าตนนัดมัทนาไว้แล้วว่าจะไปใส่บาตรด้วยพรุ่งนี้เช้า คุณหญิงแจ่มจันทร์ยิ้มพอใจและตั้งใจไปกับลูกชายด้วย...
ขณะนั้นเพชรก็เพิ่งกลับถึงบ้าน ปรากฏว่าพลอยรอเขาอยู่เพื่อบอกให้พี่ชายรู้ว่า
“วันนี้พลอยเจอยายมัทที่สมาคมด้วยค่ะพี่เพชร เขาตามแม่เขาไปช่วยงานฉลองกึ่งพุทธกาลน่ะค่ะ พลอยว่าวันไหนพี่เพชรว่างก็ไปช่วยงานที่สมาคมกับพลอยสิคะ จะได้เจอยายมัท”
“อืม...ก็ดีเหมือนกันนะ ว่าแต่วันนี้พี่ก็เจอพี่ต้นเหมือนกัน”
“มีเรื่องกันอีกรึเปล่าคะ”
“เปล่า พอดีพี่ไปเจอเด็กเมายาหลงทางมาน่ะก็เลยเอาตัวไปส่งที่โรงพยาบาล พี่ต้นอยู่พอดีก็เลยเป็นคนรับเด็กไว้รักษาตัว”
“งั้นพรุ่งนี้พลอยว่าง...พลอยไปเยี่ยมเด็กคนนี้กับพี่เพชรด้วยดีไหมคะ”
เพชรยิ้มกริ่ม รู้ดีว่าน้องสาวคิดอะไรยังไง...
ooooooo
หลังจากตามหาไอ้หลงตลอดวันแล้วไม่เจอตัว แต่ได้ยินคนที่ตลาดพูดกันว่ามีตำรวจพามันไปโรงพยาบาล สองพี่น้องจึงตามไปด้อมๆ มองๆในคืนนั้น
“ถ้าเดินเข้าไปถามหามันตอนนี้ มีหวังเราได้เข้าปิ้งกันทั้งสองคนแน่”
“แต่ข้าจะปล่อยให้ไอ้หลงอยู่ในมือตำรวจไม่ได้ เพราะถ้ามันหายเมายาแล้วมันบอกตำรวจว่าข้าเอามันเป็นตัวทดลองยาของข้า คราวนี้ละ...ทั้งข้าทั้งเอ็งก็มีหวังได้เข้าปิ้งเหมือนกันแหละวะไอ้ถิ่น”
“อ้าว...แล้วจะเอายังไงกันดีล่ะพี่”
ตาเถายังคิดไม่ออก จึงกลับไปตั้งหลักก่อนว่าจะทำประการใด...
ด้านคุณหญิงมณี หลังจากทะเลาะกับนายพลเทพ คืนนั้นเธอกลุ้มใจจนนอนไม่หลับ แต่เช้าขึ้นก็รู้สึกสดชื่นขึ้นมาได้บ้าง เมื่อคุณหญิงแจ่มจันทร์กับไอศูรย์มาใส่บาตรด้วยกัน ครั้นใส่บาตรเสร็จ พระก็ให้น้ำมนต์
“นี่น้ำมนต์ที่เจ้าขอไว้ แต่จำไว้นะ น้ำมนต์จะมีค่าไม่ต่างอะไรกับน้ำเปล่าหากผู้ใช้ไม่รู้จักรักษาศีล และคนเราควรลด ละ เลิก ต่อกิเลสในใจ ลงเสียบ้าง มิฉะนั้นกิเลสนั้นจะเผาผลาญตนเอง”
หลังจากได้น้ำมนต์มาแล้ว คุณหญิงมณีมอบให้มัทนาเอาไว้อาบ แล้วชวนคุณหญิงแจ่มจันทร์กับไอศูรย์อยู่กินข้าวเช้าด้วยกันก่อนค่อยกลับ บุปผาแอบมองทุกคนไม่วางตา โดยเฉพาะไอศูรย์ผู้ชายที่เธอหมายปองหวังได้ครอบครอง
ขณะกินข้าวพร้อมหน้า ไอศูรย์เล่าเรื่องเด็กถูกมอมยาที่เพชรพามารักษา ทุกคนตกใจไม่นึกว่าจะมีคนใจร้ายกับเด็กได้ขนาดนี้...แต่เวลานั้นเอง สองพี่น้องตัวแสบกำลังไปตามหาไอ้หลงที่โรงพยาบาล พอเจอตัวนอนในห้องผู้ป่วยก็จัดแจงจะเอาตัวกลับไป เป็นเวลาที่เพชรกับพลอยตั้งใจมาเยี่ยมเด็กพอดี
เถากับถิ่นช่วยกันลากไอ้หลงหลบซ่อน เมื่อเพชรกับพลอยมาถึงจึงไม่พบเด็ก เพชรเลยให้พลอยคอยอยู่ในห้อง ส่วนตัวเองกลับไปสอบถามพยาบาล ระหว่างนี้เองสองพี่น้องก็จัดการพลอยด้วยการเอาผ้าคลุมตัวแล้วผลักเธอล้มหัวกระแทกเตียง ก่อนจะพาไอ้หลงหลบหนีไป
ทางด้านไอศูรย์ที่เป็นห่วงงาน พอกินข้าวเสร็จ เขาก็ขอตัว แต่คุณหญิงแจ่มจันทร์ยังอยากอยู่คุยกับคุณหญิงมณีต่อ เธอจึงให้ลูกชายกลับไปคนเดียว บุปผาสบโอกาสทองทันที เธอถอยออกจากที่ซ่อนแล้วไปดักรอคุณหมอรูปหล่อที่หน้าบ้าน เพื่อขอติดรถไปเยี่ยมนายสินด้วย
ไอศูรย์ไม่ขัดข้อง พอบุปผาขึ้นนั่งคู่เบาะหน้า เขาสังเกตเห็นรอยฟกช้ำบนใบหน้าเธอ พอเอ่ยถามว่าโดนอะไรมา บุปผาก็บีบน้ำตาทันที ทำเหมือนไม่อยากเล่า แต่สุดท้ายก็พูดออกมาเมื่อเขาถามย้ำอีกครั้งว่าใครทำอะไรเธอ
“คุณหญิงค่ะ”
“อะไรนะ คุณอาน่ะเหรอ”
“คุณหญิงเข้าใจบุปผาผิดน่ะค่ะคุณหมอ ท่านคิดว่าบุปผาพยายามให้ท่าท่านนายพล ทั้งๆที่ความจริงบุปผาไม่เคยคิดที่จะทำอะไรอย่างนั้นเลยค่ะ”
“ไม่น่าเชื่อว่าคุณอาจะทำอะไรรุนแรงอย่างนี้”
“ช่างเถอะค่ะคุณหมอ บุปผาเป็นแค่คนในบ้าน แค่คุณหญิงท่านให้ที่กินที่อยู่แก่บุปผากับพี่สิน ไม่ต้องออกไปเร่ร่อนกันที่ไหน แค่นี้ท่านก็มีพระคุณต่อบุปผาและพี่สินล้นหัวแล้ว เรื่องแค่นี้บุปผาทนได้ค่ะ”
พูดจบบุปผาก็ปิดหน้าร้องไห้ ไอศูรย์หลงกลสงสารจับใจ ตบหลังมือเธอเบาๆเป็นเชิงปลอบใจ บุปผาได้ทีแกล้งร้องไห้โฮแล้วโผเข้าซบอกอุ่นๆของเขา...
ooooooo
ทันทีที่ถึงโรงพยาบาล ไอศูรย์ได้รับรายงานจากพยาบาลว่าเด็กที่เมายาหายไปและพลอยน้องของเพชรถูกทำร้ายจนหน้าผากแตก...
ไอศูรย์ตกใจมากรีบไปดูอาการพลอย บุปผาเดินตามมาด้วยแต่พอเห็นเพชรก็รีบถอยหนี...พลอยเจ็บตัวนิดหน่อยแต่ตระหนกตกใจมากกว่า เธอเล่าเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นอย่างขวัญเสีย
“คนร้ายมันเข้ามาข้างหลังพลอยค่ะพี่ต้น แล้วมันก็เอาผ้าคลุมหัวพลอย แล้วก็เหวี่ยงพลอยล้ม หัวพลอยกระแทกอะไรเข้าก็ไม่ทราบค่ะ พลอยเลยหมดสติไป”
“ผมไม่ได้อยู่กับยายพลอยด้วยตอนที่เกิดเรื่อง เพราะมัวแต่ไปตามพยาบาล เรื่องที่เด็กคนนั้นหายไปน่ะครับ ผมคิดว่าคนที่มอมยาเด็กมันคงกลับมาลักเอาตัวเด็กไป เพื่อไม่ให้เด็กมีโอกาสเปิดโปงว่าใครเป็นคนมอมยามัน”
“เป็นไปได้มากเลยเพชร”
“ถ้าผมจับตัวมันได้ละก็ นอกจากมันจะเจอข้อหามอมยาเด็กแล้ว มันต้องเจอข้อหาทำร้ายร่างกายด้วย เพราะผมจะไม่ยอมให้ยายพลอยต้องเจ็บตัวเปล่าแน่”
ขณะที่เพชรโมโหอยู่นั้น...สองพี่น้องตัวการพาไอ้หลงกลับมาถึงบ้านแล้ว ถิ่นโยนร่างเด็กหนุ่มที่ช่วยเหลือตัวเองไม่ได้ลงบนพื้นบ้านอย่างไม่ปรานี ปราศรัย ส่วนตาเถาสั่งการด้วยน้ำเสียงสั่นๆเพราะเหนื่อยหอบ
“ต่อไปเราต้องระวังไม่ให้ไอ้เด็กเวรนี่มันเตลิดหนีออกจากบ้านไปไหนได้อีก ไม่อย่างนั้นเอ็งกับข้าได้ไปกินข้าวแดงกันในคุกแน่...ไอ้ถิ่น ลากตัวมันไปล่ามโซ่ที่หลังบ้าน ไม่ต้องให้ข้าวมันกิน 3 วัน ให้มันกินแต่น้ำ”
ฝ่ายบุปผาที่หลบลี้หนีหน้าเพชรออกมาก็ตรงไปห้องนายสินด้วยท่าทีหงุดหงิด บ่นพึมพำว่าทำไมไอ้ตำรวจบ้านั่นต้องมาที่นี่ด้วย ว่าแล้วก็พาลพาโลระบายอารมณ์กับนายสินทุบตีตามเนื้อตัวเขาก่อนชี้รอยฟกช้ำที่หน้าตัวเองให้ดู
“ไอ้สิน แกเห็นแผลที่หน้าฉันนี่มั้ย แกรู้ไหมว่าใครทำ ก็อีนังคุณหญิงคนโปรดของแกนั่นไง มันหึงฉัน มันคิดว่าฉันให้ท่าท่านนายพล มันเลยตบฉันไม่เลี้ยงเลย เวลานี้เป็นทีของมัน แต่ต่อไปจะเป็นทีของฉันบ้างละ”
นายสินสีหน้าแววตาตกใจ ส่งเสียงอืออาอยากจะห้าม แต่บุปผากลับแสยะยิ้มใส่
“ไม่...ฉันไม่ฆ่ามันหรอก ถ้ามันตาย...ก็เท่านั้นแหละ แต่ฉันต้องการเห็นมันเจ็บปวด หัวใจของคนเป็นแม่จะเจ็บปวดด้วยเรื่องอะไร ก็ไม่มากเท่าเจ็บปวดที่ได้เห็นความหายนะของลูก”
บุปผาสะบัดพรืดออกไป ทิ้งนายสินนอนตัวเกร็งด้วยความหวาดหวั่น พยายามเปล่งเสียงออกมาอย่างยากลำบาก แต่ก็จับใจความได้ว่าอย่าทำ...
อิ่มออกจากห้องพักเพื่อไปพบหมอไอศูรย์ ระหว่างทางเดินเธอเหลือบเห็นบุปผาจึงทำท่าจะเข้าไปทัก แต่ไม่ทันเพราะบุปผาเดินเร็วมากคอย ระแวดระวังกลัวเพชรเห็น
ไอศูรย์ตรวจอาการพลอยอย่างละเอียดอีกครั้ง โดยมีเพชรยืนอยู่ในห้องด้วย เพชรจับตามองทั้งคู่แล้วนึกอะไรได้ เอ่ยขึ้นว่า
“พี่ต้นครับ ผมคงต้องไปทำงานแล้ว ทีแรกนึกว่าจะพายายพลอยมาเยี่ยมเจ้าเด็กนั่นเดี๋ยวเดียวก็จะกลับบ้านกัน แต่ไม่นึกว่าจะมาเกิดเรื่องอย่างนี้เสียก่อน ถ้ายังไงผมฝากพี่ต้นไปส่งยายพลอยที่บ้านทีได้ไหมครับ”
“ได้สิ เดี๋ยวพี่ไปส่งน้องพลอยให้เอง”
“ขอบคุณครับ” พูดจบเพชรหันไปสบตาน้องสาวอย่างรู้กันว่าตนกำลังเปิดโอกาสให้เธอได้ใกล้ชิดไอศูรย์
เมื่อเพชรออกมาแล้ว อิ่มเดินสวนมาเมียงมองเข้าไปในห้อง พอดีพยาบาลเดินผ่าน ถามแกว่ามาพบคุณหมอใช่ไหม อิ่มตอบรับพลางหันมองไปยังพลอยพร้อมกับถามพยาบาลว่าผู้หญิงคนนั้นคู่รักคุณหมอเหรอ
“อ๋อ...ไม่ใช่หรอกค่ะ คู่รักของคุณหมอน่ะอีกคนหนึ่งค่ะ ชื่อคุณมัทนา เทพบริบาล”
อิ่มตะลึง นึกสงสัยว่ามัทนาเป็นอะไรกับท่านนายพลเทพ เทพบริบาล...พร้อมกันนี้อิ่มก็รู้สึกมีความหวังว่าการตามหาท่านนายพลอาจจะไม่ยากอย่างที่คิดแล้ว
ooooooo
วันเดียวกัน นายพลเทพนัดพบดำเกิงอีกครั้งที่หลังกรมทหาร ดำเกิงรายงานข่าวคืบหน้าว่าตนให้คนออกสืบทุกสถานบริการในพระนครหมดแล้ว แต่ไม่พบผกาเลยสักแห่ง
“แม่ผกาอาจจะเลิกอาชีพนั้นเสียแล้ว”
“ยังครับ มีคนยืนยันว่าแม่ผกายังอยู่ที่หอโคมแดงนั่นจริงๆครับ”
“อ้าว แล้วทำไมแม่ราตรีคนที่เราไปพบที่นั่นถึงได้บอกว่าแม่ผกาออกจากหอโคมแดงไปแล้วล่ะ”
“เป็นไปได้ไหมครับท่าน ว่าแม่ราตรีนั่นก็คือแม่ผกา แต่ผมก็ไม่เข้าใจว่าถ้าแม่ราตรีคือแม่ผกา แล้วทำไมเธอถึงไม่ยอมบอกท่านล่ะครับ ทำไมจะต้องโกหก”
“ที่คนเราโกหก...ก็เพราะมีความลับที่ต้องปิดบังไงล่ะ”
จริงอย่างที่นายพลเทพพูดไม่มีผิด...ผกาปกปิดความลับของบุปผาไม่ให้ใครรู้แม้แต่คนเดียวว่าเธอออกไปอยู่ที่ไหนกับใคร มุกคอยจับสังเกตก็ยังไม่ได้ความคืบหน้าอะไร นอกจากแน่ใจว่าบุปผายังอยู่ในพระนคร...
พลอยดีใจที่ไอศูรย์พามาเลี้ยงข้าวกลางวันก่อนกลับบ้าน ท่าทางเธอมีความสุขมากที่ได้อยู่ตามลำพังกับหมอหนุ่มที่ตัวเองหลงใหลได้ปลื้มแต่แรกเห็น แต่คนที่เห็นแล้วไม่สบายใจก็คือเพื่อนสองคนของมัทนา ทั้งคู่ยืนมองจากนอกร้านจนกระทั่งพลอยรู้สึกตัว เดินออกมาทักแล้วพูดอวดอย่างไม่ขัดเขิน ทำนองว่าเธอกับหมอนัดกินข้าวกันสองต่อสอง
ผละจากพลอยมาแล้ว สองสาวเป็นเดือดเป็นแค้นแทนมัทนา จึงมุ่งไปส่งข่าวเธอถึงบ้าน...บุปผาได้ยินพวกในครัวพูดกันว่ามัทนามีเพื่อนมาหาและเตรียมทำของว่างเอาไว้ให้ ก็เกิดความคิดบางอย่างขึ้นมาทันที
บุปผารีบร้อนกลับมาที่ห้องพัก เปิดตู้หยิบขวดยาของตาเถาออกมาซ่อนไว้ที่เอวแล้วเดินกลับไปทางเดิม ทำทีเข้ามาช่วยแม่ครัวจัดอาหารใส่จานสำหรับสามที่ เสร็จแล้วอาสายกไปเอง
“แต่มีคำสั่งไม่ให้แกขึ้นไปบนตึกนี่” สวิงทักท้วง
“พี่หวิงไม่ได้ยินเหรอ เมื่อกี้พี่สร้อยบอกว่าคุณหนูอยู่ในสวน ไม่ได้อยู่บนตึกเสียหน่อย อีกอย่าง... ฉันก็อยากจะรับใช้ปรนนิบัติคุณหนูบ้างน่ะ เมื่อวานตอนที่เกิดเรื่อง ถ้าไม่ได้คุณหนู ฉันก็คงจะเจ็บตัวมากกว่านี้”
สวิงพยักหน้าเข้าใจ ยอมให้บุปผายกถาดใส่จานอาหารว่างออกไปให้มัทนา...เมื่อพ้นสายตาผู้คนในครัวมาแล้ว บุปผาก็จัดแจงหยดยาลงในจานใบหนึ่งไปครึ่งขวด ไม่ใช่แค่หยดสองหยดอย่างที่ตาเถากำชับมา
“ยิงปืนนัดเดียวได้นกสองตัว ฉันจะได้เห็นนังคุณหญิงมันเสียใจเจียนตาย แล้วฉันก็ได้กำจัดนังคุณหนูไปให้พ้นจากหมอไอศูรย์ด้วยเลย”
บุปผายิ้มเหี้ยม เดินต่อไปทางสวนที่มัทนากับเพื่อนสองคนนั่งคุยกันอยู่
“จะมาหาก็ไม่บอกล่วงหน้าเลยนะ ดีนะเนี่ยที่ฉันอยู่บ้าน ไม่ได้ไปไหน”
อ่านละคร ไฟหวน ตอนที่ 8 วันที่ 1 มิ.ย. 56
ละครเรื่อง ไฟหวน บทประพันธ์โดย ฐา-นวดี สถิตยุทธการละครเรื่อง ไฟหวน บทโทรทัศน์โดย ฐา-นวดี สถิตยุทธการ
ละครเรื่อง ไฟหวน กำกับการแสดงโดย มารุต สาโรวาท
ละครเรื่อง ไฟหวน ผลิตโดย บริษัท มาสเคอเรด จำกัด โดย มารุต สาโรวาท
ละครเรื่อง ไฟหวน เป็นละครแนว ดราม่าเข้มข้น
ละครเรื่อง ไฟหวน ออกอากาศทุกวันศุกร์ - เสาร์ - อาทิตย์ เวลา 20.25 น. ทางช่อง 7 สี
ที่มา ไทยรัฐ