อ่านละคร อาญารัก ตอนที่ 18/4 วันที่ 16 พ.ค. 56


อ่านละคร อาญารัก ตอนที่ 18/4 วันที่ 16 พ.ค. 56

“อย่านะคะ คือ เอ้อ เนียนมอบหัวใจให้พี่ขุน ตั้งแต่วันแรกที่พี่ขุนเอ้อ..เข้าใจผิดคิดว่าเนียนเป็นคุณเรียมแล้วค่ะ”
ท่านขุนยิ้มร่า ภาพที่ตนเข้าไปกอดเนียนด้านหลังยังติดตาจนวันนี้ ขุนภักดีหัวเราะชอบใจ
“ชื่นใจแท้ๆ ใจเราตรงกัน วันนั้นพอพี่ปะหน้าเนียน รู้ไหมเนียนกระชากหัวใจพี่ปลิวออกไปจากตัว พี่ตกลงไปในหลุมรักของเนียนทันที”
ไม้พูดเปล่าท่านขุนขโมยหอมแก้มเนียนอีก
“พี่ขุนขา เนียนอายุมากแล้วนะคะ”

“นั่นสิ ผู้หญิงอะไรยิ่งอายุมาก ยิ่งงดงามทั้งหน้าตากายและจิตใจ”
“กลับกันได้หรือยังคะ ยังมีปัญหารอพี่ขุนให้แก้อีกหลายเรื่องนะคะ”
“จ้ะ เย็นนี้พี่ขอกินต้มยำพุงปลาช่อนฝีมือเนียนนะจ๊ะ”
“ค่ะ”



“กลับไปถึงบ้าน พี่จะเรียกบ่าวไพร่มาประกาศให้รับรู้กันทั่ว ว่านี่คือคุณนายเนียน ที่พวกมันต้องยกย่องให้เกียรติ”
“อย่าเพิ่งสิคะ ให้พวกเขารับรู้กันเองดีกว่า จะไปป่าวประกาศ เพียงท่าทีที่พี่ขุนแสดงต่อเนียน นายถม ยังเปลี่ยนท่าทีกับเนียน จนเนียนต้องห้ามปราม น่าสงสารเขานะคะ”
“มันตายเพราะพี่ พี่จะไม่ให้มันตายฟรี แม้แต่นางช้อย ไอ้สาย ไอ้เสริม คนต้มเหล้าก็เหมือนกัน ทุกคนไม่ตายฟรี คนที่ฆ่าพวกมันคือคนเดียวกัน พี่กำลังจับสังเกตคนผู้นั้นอยู่”
เนียนไม่กล้าต่อปากต่อคำเรื่องคนฆ่าคนเหล่านั้น

ขณะเดียวกันทานตะวันหงุดหงิดหน้าบูดบึ้งงอง้ำ หน้าไม่รับแขก คุณนายปลัดจังหวัดเข้ามาทำผม พิศมัยมารายงาน
“อีติ๋ว ยัยเนียน” ทานตะวันบ่นเบาๆ “แกสองคนแม่ลูก กำลังทำลายชั้น”
“คุณทานตะวันขา คุณนายปลัดจังหวัดมาค่ะ”
“เห็นแล้ว ไม่ได้ตาบอด” ทานตะวันตวัดเสียงใส่
คุณนายที่กำลังยิ้ม หุบไปทันที หน้าเสีย
“คือคุณนายอยากให้คุณทานตะวันเซทผมให้ค่ะ”
“อยากได้ทรงปารีเซียงค่ะ”
“เอาไว้วันหลังเถิด วันนี้ มีเรื่องกำลังคิดหลายเรื่อง”
พิศมัยอึ้ง คุณนายก็พูดไม่ออก เพราะนี่ลูกสาวข้าหลวง นายของสามี พิศมัยรู้สึกไม่ถูกต้อง
“แต่คุณทานตะวันขา คุณนายเธออุตส่าห์เสียเวลามา และนัดเอาไว้ล่วงหน้าแล้วนะคะ”
“เธอนัดเอง ชั้นนัดที่ไหนกัน ขอเสียทีหยุดกวนใจได้ไหม รำคาญจะแย่”
“คุณทานตะวันมอบให้พิสมัยเป็นคนนัดลูกค้าเองนะคะ” พิศมัยเถียง
ทานตะวันขึ้นเสียงใส่ “เอ๊ะ แม่พิศมัย พูดจาภาษาคนไม่รู้เรื่องรึ เซ้าซี้อยู่ได้”
พิศมัยจนปัญญา คุณนายจึงลากลับ
“ไม่เป็นไรดอกค่ะ คุณทานตะวัน ดิชั้นกลับไปก่อนก็ได้ค่ะ”
“เชิญ”
“พิศมัยต้องขอประทานโทษนะคะ คุณนาย”
คุณนายแอบถอนใจเดินออกไปบ่นเบาๆ กับพิสมัย “คงจะไม่มาอีกแล้วจ้ะ”
พิศมัยแอบค้อน ทานตะวันได้ยินผลักเก้าอี้โครมคราม
“แล้วใครง้อให้มา”

ลูกค้าบางคนที่นั่งรออยู่แล้ว ต่างตกใจมองหน้ากันเลิ่กลั่ก
เวลาเดียวกันขุนภักดีพาเนียนมากราบแทบเท้าทองจันทร์

“เนียนกราบคุณท่านเจ้าค่ะ”
“ชั้นดีใจที่แกได้ประกันตัวกลับมาแล้ว ดีใจมากๆ ดีใจจริงๆ ขอบใจมากนะยะพ่อเทพ ที่รู้จักคำว่าบริสุทธิ์ยุติธรรมคืออะไร”
“พุทโธ่ คุณแม่ครับ ผมเป็นเจ้าเมืองสุพรรณนะครับ ดูแลผู้คนทั้งเมือง แล้วเนียนนี่ก็เมียผมทั้งคน กระไรผมจะปล่อยปละละเลย”
ยินลูกชายว่า แถมเรียกเนียนว่า เมีย ทองจันทร์ตกใจบ้วนน้ำหมากปรี๊ดลงกระโถน
“พ่อเทพว่ากระไรนะ แม่ฟังแล้วไม่อยากจะเชื่อว่ามันมาจากปากของพ่อเทพ ว่าไงเนียน นี่ผู้ชายคนนี้เขายอมรับว่าแกเป็นเมียเขาตั้งแต่เมื่อไหร่”
เนียนอึกอัก “เอ้อ...”
“แล้วแกยอมรับว่าเขาเป็นผัวแกตอนไหน” หญิงชราคาดคั้นท่าทีน่าขัน
“คุณแม่ครับ ผมไปปรับปรุงตัวเองมาจากบางกอกแล้วขอรับ”
“ถ้าเป็นเช่นนั้นจริง แม่ก็ดีใจมาก บ้านนี้จะได้อยู่เย็นเป็นสุขกัน เลิกอยู่ร้อนนอนทุกข์กันเสียที ดีใจกับแกอีกครั้งนะเนียน” ทองจันทร์ยิ้มชื่น
“เจ้าค่ะ คุณท่าน”
“ตอนนี้แกกลับมาเป็นคุณนายเนียนแล้ว อย่ามาเจ้าคงเจ้าคะ อย่ามาคุณท่าน”
“คุณแม่พูดถูกแล้วจ้ะเนียน เปลี่ยนการเรียกเสียใหม่ว่าคุณแม่”
“เอ้อ แต่ว่าหนูติ๋วยังไม่ทราบความจริงนะคะ พี่ขุน” เนียนท้วง
“ก็รีบแล่นไปบอกให้มันทราบเสียสิ มันจะได้ดีใจ แค่พ่อเทพส่งสายตาเอ็นดูมัน พูดกับมันดีๆ เมื่อคืนวานเมื่อเช้านี้ มันก็ดีใจจนเนื้อเต้นกระฉอก”
“ผมก็อยากจะบอกลูกจนเนื้อเต้นกระฉอก แต่เนียนเขาขอร้องเอาไว้ ครับคุณแม่ รอให้อะไรมันคลี่คลาย แล้วให้ผมไปบอกกับลูกด้วยตัวเอง”
“ก็ตามแต่ใจของพ่อเทพกับแม่เนียนเถิดนะ แม่เองก็สบายใจจะได้ไม่ต้องฝืนใจไปพูดอะไรที่แม่ไม่อยากจะพูด”
ขุนภักดีข้องใจ “พูดอะไรหรือครับ คุณแม่”
ทองจันทร์ฉุกคิดถึงคำพูดที่ช้อยบอกว่าเทิดศักดิ์อาจไม่ใช่ลูกของท่านขุน แต่ในที่สุดก็ส่ายหน้า
“ไม่มีอะไรดอก แม่ก็แค่หญิงชราปากร้าย แต่ความจริง ทำร้ายใครไม่ลงดอก เอาเถิด รีบพาเนียนมันไปไหว้แม่เรียมซะ รายนั้นช่างดีงามไปหมดทั้งกายวาจาใจ พ่อเทพโชคดีนะมีเมียสามกายวาจาใจดีตั้งสอง แม้ว่าอีกหนึ่งจะเอาไม่อยู่ กรรมใครกรรมมัน ไปเถิด แม่เรียมรอดีใจอยู่”
เนียนกราบทองจันทร์อีกครั้ง ท่านขุนประคองเนียนลุกขึ้น
“ประเดี๋ยวก่อนพ่อเทพ นี่ของกำนัลของพ่อเทพทำตกเอาไว้เมื่อคืน จะเอาไปกำนัลผู้หญิงที่ไหนรึ”
ขุนภักดีรับมาสีหน้าเขินๆ สบตาเนียนส่งให้
“พี่เอามารับขวัญเนียนจ้ะ แต่ว่าตกใจเรื่องร้ายของเนียนจนลืมของกำนัล”
เนียนยิ้มยกมือไหว้ ทองจันทร์อมยิ้มตามไปด้วย แต่ทำโบกมือไล่
“ไปๆๆๆ อย่ามาทำส่งสายตาหวานกัน ชั้นกลัวตาเป็นกุ้งยิง”
ท่านขุนหัวเราะขำมารดา

ฟากเนื้อทองเดินออกมาจากโรงเรียน เจอเทิดศักดิ์มารอรับอยู่แล้ว
“พี่เทิดศักดิ์”
“พี่มาบอกข่าวดี”
“แม่เนียนได้ประกันตัวแล้ว” เนื้อทองโพล่งขึ้น
“ครับ”
เนื้อทองดีใจมากจนเผลอมาจับมือเทิดศักดิ์เขย่า
“หนูดีใจที่สุด เพราะท่านขุนเมตตาแม่ใช่ไหมคะ”
“ครับ คุณพ่อท่านเมตตา น้าเนียนมาก ท่านให้การเป็นประโยชน์ซึ่งน่าจะทำให้อัยการสั่งไม่ฟ้อง”
“นี่ช่างเป็นข่าวดีที่สุด ในชีวิตของหนู”
“ครับ เป็นข่าวดีที่สุด ของพี่กับแดงน้อยด้วย”
เทิดศักดิ์กุมมือเนื้อทองเอาไว้ เนื้อทองนึกได้อายมาก
“เอ้อ หนูดีใจมากเกินไปแล้วค่ะ หนูเอ้อ…”
“ขึ้นรถสิครับ พี่จะไปส่งน้องติ๋วที่บ้าน”
“หนูไปเองได้ค่ะ หนูเกรงใจ”
“เราอยู่บ้านเดียวกันแท้ๆ นะครับ แม้ว่าจะคนละเรือน อย่าเกรงใจไปเลย”
“ขอบคุณมากค่ะ หนูจะกลับไปกอดแม่ จะกลับไปกราบขอบพระคุณท่านขุน”
เทิดศักดิ์พยักหน้า ยิ้มเอ็นดูเนื้อทอง

ด้านท่านขุนเดินคลอเคลียเนียนมาท่าทีกระหนุงกระหนิง
“เนียนจ๋า”
“คะ พี่ขุน”
จังหวะนี้กบกับแมวเดินหอบกระจาดสวนมา ไม่เชื่อสายตาตกตะลึงทำกระจาดหล่น
“นางแมว ตาข้าฝาดหรือเปล่า”
“นางกบ ตาข้าพร่ามัวแน่ๆ”
“นางกบ นางแมว นางปากมาก พวกเอ็งทำกระจาดหล่น ยังไม่รีบเก็บ” ขุนภักดีเอ็ดเอา
“กบ แมว ขอบใจมากนะจ้ะ ที่เป็นห่วงชั้น เมื่อวันก่อน” เนียนบอก
“แต่วันนี้ดูทีท่าว่าจะต้องหมดห่วงแล้วนะจ้ะ” กบแซว
“มิใช่แค่หมดห่วงเท่านั้น คงต้องยินดีด้วยแล้วนะจ้ะเนียน” แมวตาม
“เรียกผิดแล้ว เอ็งสองคนเรียกเสียใหม่ นี่คุณนายเนียน” ขุนภักดีสั่ง
“พี่ขุนคะ”
กบกะแมวเต็มใจอยู่แล้ว “เจ้าค่ะ คุณนายเนียน”
“เอ็งสองคนรีบไป แล้วหุบปากเสียให้สนิท ถ้าเอ็งไม่หุบ ข้าจะหุบให้เองด้วยหางปลาชะโดผีอีช้อยที่พวกเอ็งจับมา”

สองคนรีบก้มฉวยกระจาดกระโจนออกไปโดยไว
ไม่นานต่อมา เนียนก้มลงกราบเรียม เรียมขยับมาประคองเนียนให้ลุก ไม่มีคำพูดใดๆ หลุดรอดออกจากปากคนทั้งคู่ 20 กว่าปีที่เฝ้ารอวันนี้ สองคนกอดกันน้ำตาไหลริน

ขุนภักดีมองเมียทั้งสองคนอย่างเต็มตื้น พลอยซึ้งตามไปด้วย
“เนียนกราบขอบพระคุณ คุณเรียมมากค่ะ ที่พยายามช่วยเนียนจนสุดกำลัง”
“กำลังชั้นรึจะสู้แรงกำลังของพี่เทพ ดีใจมากจริงๆ เนียน ขอบคุณมากค่ะ พี่เทพที่อุตส่าห์จัดการเรื่องเนียนจนสำเร็จ”
“อุตส่าห์ที่ไหนกัน ตั้งใจจงใจเจตนาทำต่างหาก พี่ทำตามคำสั่งสอนอบรมของเรียมนะจ๊ะ เนียนรู้ไหมว่าใครที่พี่กลัวและเกรงที่สุดในชีวิต คุณพี่เรียมของเนียนไงจ๊ะ”
เรียมค้อนขวับ “พี่เทพแขวะเรียมอีกแล้ว นี่พากันหายไปนาน พูดจาพาทีกันรู้แจ้งหมดแล้วใช่ไหมจ๊ะ เนียน”
“ค่ะ คุณเรียม”
“คุณพี่เรียมอย่างที่พี่เทพบอกสิ”
“ค่ะ คุณพี่เรียม”
“เรียมจ๊ะ เนียนจ๋า ถึงแม้ว่าหมอกเมฆยังไม่ผ่านพ้นบ้านเรา แต่มันก็เจือจางมากแล้ว เย็นนี้ ขอพี่มีความสุขมากๆ สักวัน ในรอบหลายปีนะจ้ะ พี่อยากจะขอความเมตตาจากเรียม”
“พี่เทพจะมีเมียคนที่สี่” เรียมเย้า
ท่านขุนร้องลั่น “ฮ้าย เรียมแกล้งเย้าพี่ พี่จะขอ ขอ...”
“ขออะไรหรือคะ”
“เล่นจะเข้ให้พี่ฟัง ส่วนเนียน ต้มยำปลาช่อนของโปรดของพี่ อ้อ แต่งตัวกันให้สวยๆ ทั้งสองคน คิดแล้วปลื้มแท้ๆ จะมีใครในเมืองสุพรรณที่มีเมียสวยสดงดงามเหมือน...”
ขุนภักดีพูดยังไม่จบเรียมเย้าขึ้น “ขุนแผนค่ะ”
“ขุนภักดีภูบาลต่างหาก”
“เอ้อ แล้วคุณสนเล่าคะ” เนียนเอ่ยขึ้น
“นั่นสิคะ เราต้องบอกสนด้วยนะคะ อย่าลืมว่าพี่เทพมีเมียสามคนนะคะ”
“คือพี่เห็นคุณแม่ท่าน ไม่ค่อยจะถูกกับสน เจอกันทีไร ท่านอารมณ์เสียทุกที และตอนนี้พี่เองก็…”
ภาพที่สนกำลังจะแทงเนียนตำตาท่านขุนผุดขึ้นมาอีก แต่เรียมบอกย้ำ
“ก็ต้องให้ความยุติธรรมกับทุกคนโดยเท่าเทียมกัน ไม่ว่าอะไรจะเกิดขึ้นค่ะ”
“เนียนช่วยให้กบหรือแมวก็ได้ไปบอกสนด้วย”
“ค่ะ”
ท่านขุนสีหน้าไม่สนุก แต่เรียมทำไม่เห็นเพราะไม่รู้ว่าท่านขุนกำลังสงสัยสนหลายเรื่องราว
“พี่ขอตัวไปศาลากลางก่อน ตอนเย็นพบกันนะจ้ะ เรียม เนียน”
ขุนภักดีแตะมือเนียนข้าง เรียมข้าง อย่างมีความสุข

สนดูออกจะโกรธๆ ทันทีที่ฟังสองสาวบอกจบ
“กูไม่ไป ใครจะมาด่าก็มาด่าถึงเรือนนี่เลย”
กบกะแมวสบตากันยิ้ม
“เจ้าคะ ดิชั้นจะไปเรียนคุณท่านว่า ถ้าไม่พอใจให้มาด่าคุณนายสนที่เรือนเจ้าค่ะ” กบว่า
“อีนังกบ มึงประชดกู อีแมวอีกคนกูรู้มึงส่งสายตาล้อเลียนกู”
“หามิได้นะเจ้าคะ ใครกล้าส่งสายตาล้อเลียนคุณนายสน คนนั้นมันก็กล้าจนบ้าบิ่นแล้วเจ้าค่ะ” แมวว่า
“มึงสองคนไปให้พ้นหน้ากูนะ ก่อนที่จานชามแก้วน้ำจะบินไปตบหน้ามึงสองคนแหก” สนตะเพิด
“เจ้าค่ะ” สองคนถอย
“เดี๋ยว นางเนียนมันกลับมาแล้วใช่ไหม”
“ใช่เจ้าค่ะ” สองคนบอก
“ท่านขุนไปประกันตัวเอง และรับกลับมาบ้านเองนะเจ้าคะ” กบบอกอีก
“ประกันตัวเสร็จได้ยินว่า พากันไปรับขวัญที่ไหนไม่ทราบกลับมาเอาซะบ่าย” แมวเสริม
“มาถึงท่านขุนก็พาไปกราบคุณท่าน จากนั้นไปกราบคุณนายเรียม”
“จะให้คุณนายเนียนมากราบคุณสนด้วยอีกไหมเจ้าคะ”
“นี่พวกมึงเรียกอีเนียนว่าคุณนายเนียนรึ ใครสั่งมึง”
“ท่านขุนท่านให้เรียกคุณนายเนียน นี่เจ้าค่ะ พวกเราก็ต้องเรียกคุณนายเนียนสิเจ้าคะ หาไม่จะกลายเป็น บ่าวไม่เคารพนาย” กบกะแมวประสานเสียงยายเหยียด
“ใครถามพวกมึง สาระแนดีนัก”
สนเงื้อ อะไรจะขว้าง กบ แมวรีบถอยลงเรือนแทบไม่ทัน
“สดชื่นรื่นเริงกันเหลือเกินนะ ทำกับกูราวกับหมาหัวเน่า เอากันเข้าไปสนุกกันเข้าไป ข้ามหัวกูเข้าไป กูจนท่าเมื่อไหร่ ได้ขายหน้ากันทั้งเมืองสุพรรณ”

สนขุ่นเคืองคับแค้นใจไปหมดจนน้ำตาคลอ
ทานตะวันยังคงนั่งหน้าบึ้งตึงไม่พอใจนั่งกินอาหารว่าง อยู่มุมหนึ่ง คุณนายจ่าศาลมาถึง

“วันนี้ อารมณ์ไม่ดีค่ะ ไม่ทราบว่าจะยอมซอยผมให้คุณนายหรือเปล่า” พิศมัยบอก
“แหม ..ทำไมทำอะไรตามอารมณ์เล่า เรามาทำนี่จ่ายเงินนะ ไม่ใช่มาขอทำฟรี”
ทานตะวันได้ยินแว่วๆ พูดลอยลมขึ้นมา
“ที่นี่ก็ไม่ง้อลูกค้าดอกนะ ไม่เปิดร้านเสริมสวย ก็รวยจนกินไม่หมดทั้งชาติ”
พิสมัยตกใจ “คุณทานตะวันขา”
“ทราบแล้วค่ะว่ารวย อยากจะมีร้านเสริมสวยแต่ไม่ต้อนรับแขก ก็กลับบ้านไปดัดไปซอยให้หมาที่บ้าน ก็แล้วกันนะคะ คุณหนูทานตะวัน ร้านทำผมมีแยะไปในเมือง พูดจาดีๆ รู้เด็กรู้ผู้ใหญ่ พิศมัยเธอก็ออกจะฝีมือดี ทำไมไม่หาที่เปิดร้านทำเองให้สิ้นเรื่อง” คุณนายว่า
ทานตะวันโกรธจนตัวสั่น
“ต๊าย ยัยคุณนายบ่างช่างยุ หน้าไม่อาย มาชวนคนของชั้นไปทำงานที่อื่น อย่าได้มาเหยียบที่นี่อีกทีเดียวนะ”
“วุ้ย จ้างให้ก็ไม่มาดอกย่ะ แม่คุณหนูผู้ดีตีนแดงตะแคงตีนเดิน ออกไปนี่ จะกระทืบเศษฝุ่นละอองโง่ๆที่มันติดฝ่ารองเท้าออกไปให้หมดให้สิ้น ไม่ให้หลุดเข้าไปในบ้านให้เชื้อโง่มันติดเข้าไปด้วยดอกย่ะ แม่คู้นเชิญกินความรวยความหยิ่งยโสเข้าไปเถิดนะยะ แม่ผู้ดีไม่มีเพื่อน”
คุณนายกระทืบรองเท้าแล้วกระแทกเดินออกไป
“นังคุณนายปากปลาแดก อย่ามากระทืบเสนียดใส่ร้านชั้นนะ พิศมัยไปเอาน้ำร้อนมาราดเสนียดให้หลุดจากร้านชั้นสิ”
ทานตะวันไม่เคยเจอใครกล้าใส่ขนาดนี้โกรธมาก หันมาแว๊ดใส่พิศมัยและลูกจ้าง
“เพราะหล่อน แม่พิศมัย ไม่รู้จักเลือกลูกค้า ให้พวกกุ๊ยมาทำผมที่ร้านชั้นได้ยังไง”
“คุณทานตะวันขา ไอ้จะว่าใครเป็นกุ๊ยเป็นผู้ดี มันไม่ได้มีป้ายติดหน้าผากอยู่นะคะ แต่ดูกันที่นิสัยใจคอนะคะ” พิศมัยย้อน
“นี่หล่อนกล้าเถียงชั้นหรือ ชั้นเป็นนายจ้างหล่อนนะย”
“แต่ชั้นกำลังจะเลิกให้คุณมาเป็นนายจ้างของชั้นแล้ว ชั้นกับพวกนี้ปรึกษากันมาเป็นอาทิตย์ ว่าจะลาออกค่ะ จะไม่กลับมาเหยียบให้ฝุ่นผู้ดีติดเท้าอีกค่ะ มันแขยงเดินไม่สะดวก ผู้ดีอะไร ดีแต่โง่ ดีแต่ด่า” พิศมัยพูดใส่หน้า
“ไสหัวพวกแกออกไป ไม่ต้องลา ชั้นก็จะไล่ไปทั้งฝูงย่ะ ไป ไปออกจากร้านของชั้นไปเดี๋ยวนี้”
พวกพิศมัยพากันเดินขบวนออกไป จากร้าน ทานตะวันปาของไล่หลังไป ไม่โดนพิศมัยแต่กลับไปโดนเอาเอก
ที่กำลังสวนเข้ามาแบบงงๆ
“อะไรกันน่ะ”
“นายเอกแกมาสะเออะอะไรที่นี่”
“กระผมมิได้มาสะเออะ ขอรับ แต่ท่านขุน กับคุณนายเรียม สั่งให้ผมมาเรียนคุณทานตะวันว่า เย็นนี้ที่เรือนคุณท่านทองจันทร์ จะมีการรับประทานอาหาร เล่นดนตรีกันขอรับ ให้ผมมาเรียนว่า ให้คุณหนูกลับบ้านเร็วหน่อย" เอกสาธยาย
ทานตะวันฉงน “จะกินอาหารกันเนื่องด้วยอะไร”
“เอ อาจเป็นการรับขวัญคุณนายเนียนกระมังครับ” เอกบอก
“ไอ้เอก แกเรียกยัยเนียนว่าคุณนายเนียนทำไม”
“เรียกตามนางกบนางแมว เรียกตามท่านขุน คุณนายเรียม คุณท่านขอรับ” เอกว่า
“ไปนะ ไสหัวไปจากร้านชั้น ไปๆๆๆ ชั้นไม่ไปกินอาหารร่วมวงกับลูกชาวบ้านหลานชาวนา”

อ่านละคร อาญารัก ตอนที่ 18/4 วันที่ 16 พ.ค. 56

ละครเรื่อง อาญารัก บทประพันธ์ : จำลักษณ์
ละครเรื่อง อาญารัก บทโทรทัศน์ : วรพันธ์ รวี
ละครเรื่อง อาญารัก กำกับการแสดง : จรูญ ธรรมศิลป์
ละครเรื่อง อาญารัก แนว ดราม่า
ละครเรื่อง อาญารัก ผลิต : บริษัทดีด้าวิดีโอ โปรดักชั่น จำกัด
ละครเรื่อง อาญารัก ควบคุมการผลิต : สยม สังวริบุตร
ละครเรื่อง อาญารัก ออกอากาศทุกวันจันทร์ และวันอังคาร เวลา 20.25 น. ทาง ช่อง 7 สีทีวีเพื่อคุณ
ที่มา manager