คุณชายเลี้ยงหมู คุณหนูเลี้ยงแกะ ตอนที่ 15 วันที่ 28 พ.ค. 56


อ่านละคร คุณชายเลี้ยงหมู คุณหนูเลี้ยงแกะ ตอนที่ 15 วันที่ 28 พ.ค. 56

ลูกน้องสมสุขกรูกันเข้าจับตัวพายัพไว้ พายัพถามว่าจะทำอะไรตน สมสุขยิ้มเหี้ยมบอกว่าทำให้รู้ว่าการโดนหักหลังน่ะมันเป็นยังไง พายัพท้าว่าจะฆ่าก็ฆ่าเลย แต่คนอย่างสมสุขที่จิตวิปริตและแค้นท่วมอก ไม่ให้พายัพตายสบาย เขาให้พายัพดูรอยแผลที่หน้าอกตนว่าผลที่พายัพยิงตนมันตัดเส้นประสาทส่วนการรับรส ทุกวันนี้ตนไม่เคยกินอะไรอร่อยเลย

ลูกน้องสมสุขถือขวดน้ำเข้ามา สมสุขเทน้ำในขวดลงพื้นเกิดฟองฟู่ขึ้นมา มันคือน้ำกรดนั่นเอง สมสุขบอกว่าตอนนี้อยากให้พายัพลองเป็นเหมือนตนบ้าง สั่งลูกน้องให้จับพายัพอ้าปากแล้วตัวเองก็เทน้ำกรดใส่ปาก พายัพร้องไม่เป็นภาษาดิ้นพราดๆอย่างทรมาน เท่านั้นไม่พอ สมสุขยังเอาน้ำกรดอีกขวดฟาดหัวพายัพจนขวดแตก น้ำกรดไหลเป็นฟองฟู่ลงมาตามใบหน้าจนหนังหลุดออกเป็นชิ้นๆ!


สมสุขถอยไปนั่งมองภาพสยดสยองนั้นอย่างมีความสุข พูดอำมหิตเลือดเย็นว่า

“เอาล่ะ...โหมโรงกันพอแล้ว ต่อไปคงจะถึงจุดไคลแม็กซ์แล้วนะ!”

ooooooo

ที่ชั้นล่างของตึกร้าง วศินกับชาติกล้าได้ยินเสียงพายัพร้องอย่างทรมาน ชาติกล้าจะขึ้นไปดู ทันใด นั้นร่างของพายัพที่ใบหน้าถูกน้ำกรดกัดจนเละก็หล่น ตุ้บลงมาตรงหน้า!

“ผมทำให้ตกใจกันหรือเปล่าครับ” สมสุขเดินมาถามสบายๆ พลางเช็ดสองมือไปมา ชาติกล้าเล็งปืนใส่ทันที วศินสั่งให้เอาปืนลง แล้วเดินเข้าไปหาสมสุข ถามว่า

“ตอนนี้อั๊วทำตามที่ลื้อต้องการแล้ว...ของอั๊วอยู่ไหน” วศินแบมือไปตรงหน้า สมสุขถามว่ากลัวตนจะลักไก่หรือแล้วเอา SD CARD จากใต้ลิ้นออกมาเช็ดน้ำลายก่อนยื่นให้วศิน “ถ้ามันไม่มีอะไรละก็...” วศินรับไปจิกตาขู่แล้วส่งต่อให้ลูกน้องเอาไปเปิดดู ตัวเองเอาปืนจากลูกน้องมาจ่อสมสุขไว้

ปรากฏว่ามีของจริงๆ วศินถามว่าได้มายังไง

“เรื่องนี้ก็คงเป็นเพราะหน้าตาของผมบวกกับความโง่ของแม่เลี้ยง” สมสุขกระหยิ่มยิ้มอย่างลำพองใจ แล้วเล่าแผนการหลอกเอาของจากแม่เลี้ยงว่า...
ตนเป็นคนสั่งแม่เลี้ยงให้โทร.นัดพายัพไปพบ

กันที่โกดังร้างนอกเมือง แต่ต้องไปคนเดียว ถ้าไม่ตกลงก็อย่าหวังจะได้เจอกันอีก พอแม่เลี้ยงโทร.นัดพายัพเสร็จ สมสุขก็นึกอะไรบางอย่างขึ้นมาได้ ถามแม่เลี้ยงว่าถ้าตนเก็บคลิปนั้นไว้เองล่ะ? แม่เลี้ยงชักสีหน้าถามว่า “เส่ียจะมาไม้ไหน”

“อย่าเพิ่งเข้าใจผิดแม่เลี้ยง...ที่ผมอยากเก็บเอาไว้เองก็เพื่อความปลอดภัยของแม่เลี้ยงต่างหาก แต่ก็ตามใจนะ แม่เลี้ยงก็รู้อยู่คนอย่างไอ้พายัพถ้ามันได้สิ่งที่ต้องการแล้ว มันจะทำยังไงกับคนที่หมดประโยชน์”

ครู่เดียวแม่เลี้ยงก็เปิดหัวแหวนหยิบ SD CARD ให้บอกว่าทุกอย่างอยู่ในนี้ ย้ำว่าเสี่ยอย่าทำให้ตนผิดหวัง

“ไม่ต้องห่วง...ฉันจะคืนให้แม่เลี้ยงหลังจากที่ฉันฆ่าไอ้พายัพแล้ว!”

วศินฟังสมสุขเล่าแล้วพึมพำว่าไม่น่าเชื่อว่าแม่เลี้ยงจะยอมให้สิ่งนี้กับสมสุขง่ายอย่างนี้

“แหม...ก็ไม่เห็นต้องทำอะไรยากนี่ครับ ผมก็แค่จับจุดถูกว่าแม่เลี้ยงกลัวอะไร...ก็กลัวตายไงครับ ทศกัณฐ์คงไม่สู้กับพระราม ถ้ายังมีหัวใจอยู่กับตัวเอง”

พริบตานั้น วศินเล็งปืนใส่สมสุข “งั้นลื้อก็พลาดที่ให้กล่องดวงใจกับอั๊วแล้วล่ะ” ชาติกล้าสะอึกเข้ามาขอเป็นคนยิงเอง แทนที่สมสุขจะกลัว กลับหัวเราะร่าวศินฉุกคิดอะไรได้สั่งชาติกล้าอย่าเพิ่งยิง ถามสมสุขอย่างรู้ทันว่า

“ลื้อก๊อบปี้ไอ้นี่ไว้แล้วใช่ไหม”

“อุ้ย...รู้ได้ไงเนี่ย” สมสุขกวนสุดๆ “แหม...อุตส่าห์ไม่บอกว่ามีอีกอันนึงที่ผมก๊อบปี้แล้วส่งไปให้เพื่อนผมแล้ว แล้วไอ้เพื่อนผมคนนี้มันก็เป็นคนรักเพื่อนมากเสียด้วย ผมก็เดาไม่ถูกเหมือนกันว่าถ้าผมเป็นอะไรไป เพื่อนผมจะทำอะไรยังไงกับคลิปนั่นเพื่อเป็นการแก้แค้น เพราะถ้าเกิดผมมีแม้แต่รอยข่วน บางทีเพื่อนผมมันอาจจะปล่อยอะไรเล็กๆน้อยๆ ออกมาเป็นหนังตัวอย่างก็ได้”

วศินกับชาติกล้ามองหน้ากันอย่างเจ็บใจ ที่ทำอะไรสมสุขไม่ได้

ooooooo

ความรู้สึกลึกๆ ที่มีต่อกันระหว่างภูวนัยกับไผ่พญา ทำให้ทั้งคู่อยู่ในภาวะที่ร่วมมือกันได้แต่ก็แง่งอนจิกกัดกันตลอดมา

วันนี้ไผ่มาที่เซฟเฮาส์ของอภิวัฒน์เพื่อติดตามข่าวสมสุขที่หายไป ระหว่างนั้นตะวันฉายโทร.ถามว่าอยู่ที่ไหน เธอบอกว่าอยู่ธนาคาร ภูวนัยกับอภิวัฒน์กลับมาได้ยินพอดี ภูวนัยตำหนิว่าเธอโกหกอีกแล้ว เธอถามอภิวัฒน์ว่าเจอสมสุขไหม ภูวนัยชิงตอบว่า “เจอ...แล้วพวกเราก็จัดการจับมันเรียบร้อยแล้ว”

ไผ่ดีใจมากบอกว่าค่อยโล่งอกหน่อย อภิวัฒน์ติงภูวนัยว่าโกหกไผ่ทำไม ไผ่มองภูวนัยขวับ เขาชี้แจงกับอภิ–วัฒน์ว่าไม่มีอะไร ไผ่ชอบโกหกอ้างว่าเป็นความลับราชการตนกลัวความลับทางราชการจะรั่วไหล ตนเลยโกหกแบบเธอบ้าง

“แสดงว่าเสี่ยสมสุขหนีไปได้เหรอคะ” ไผ่ถามอภิวัฒน์ เมื่อเขายืนยันและบอกให้เธอกับเพื่อนอย่าไปไหนให้อยู่แต่ในเซฟเฮาส์ เพราะสมสุขเป็นคนฉลาดและเป็นตัวอันตรายมาก

“แต่มันก็ไม่น่าจะรอดอยู่ได้นานนะครับ ทั้งตำรวจแล้วก็พวกไอ้พายัพต้องตามล่าสมสุขแน่” ภูวนัยมั่นใจเช่นนั้น

แต่อภิวัฒน์คิดลึกกว่านั้น บอกทั้งสองว่า ถ้าเป็นอย่างนั้นก็ดี อย่าเป็นอย่างที่ตนคิดเลย ไผ่มองหน้าถามว่าคิดอะไร?

“สมสุขจะหันไปร่วมมือกับวศิน!”

ทั้งภูวนัยและไผ่พญาต่างอึ้ง หลังจากนั้นภูวนัยไปค้นที่ห้องพักสมสุขเผื่อจะได้เบาะแสว่าเขาหนีไปไหน

“ผมว่าหมวดไม่เจออะไรหรอก อย่างที่บอกนั่นแหละ สมสุขมันฉลาดเป็นกรดอย่างนั้น ผมว่ามันคงจะวางแผนหนีมานานแล้ว” พูดแล้วอภิวัฒน์นึกขึ้นได้ถามว่าไผ่ไปไหน ภูวนัยคาดว่าอาจจะกลับไปแล้ว “เหรอ...ถ้าอย่างนั้นผมว่าหมวดควรจะไปส่งคุณไผ่หน่อยนะ”

ภูวนัยจึงตามไปเพื่อจะส่งไผ่ที่บ้าน เธอขอให้พาไปเที่ยวสวนสนุกก่อนที่จะไปเมืองนอก ภูวนัยไม่พูดอะไรแต่ขับรถพาเธอไปส่งที่บ้าน ถามว่าไม่ได้ยินหรือที่อภิวัฒน์สั่งไม่ให้ไปไหนเพราะไม่ปลอดภัย

ขณะกำลังงอแงกันอยู่ในรถปัดป้องจ้องจิกจนหน้าเกือบติดกันนั้น ตะวันฉายออกมารับพอดี ถามว่าไปเจอกันได้ยังไง ภูวนัยบอกว่าไปเจอไผ่ที่ธนาคาร บอกตะวันฉายว่าไม่ต้องห่วงไผ่ปลอดภัยทุกกระเบียดนิ้ว

ภูวนัยทำเป็นไม่แยแสกับไผ่ แต่พอเธอเดินเข้าบ้านไปกับตะวันฉาย เขาก็ขับรถกลับไปอย่างคนอกหัก

ooooooo

ที่ตึกร้าง ชาติกล้ามองศพพายัพแล้วโทรศัพท์ขอกำลังเสริมแจ้งว่าตนกำลังจะเข้าจับกุมพายัพที่ซื้อขายยาลอตใหญ่กันอยู่

พูดจบก็เอาปืนยิงที่แขนตัวเองบาดเจ็บ พูดกับศพพายัพว่า “ไม่ต้องห่วง ฉันไม่ปล่อยให้แกตายเปล่าแน่”

วันต่อมา วศินกับชาติกล้าก็เปิดแถลงข่าวที่ ป.ป.ส. วศินเป็นผู้แถลงข่าวโดยมีชาติกล้าบาดเจ็บที่แขนนั่งอยู่ด้วย

“อย่างที่ทุกคนทราบกันดีว่า ตอนนี้เรากำลังดำเนินนโยบายปราบปรามผู้มีอิทธิพล แต่นโยบายของเราจะสำเร็จไม่ได้ถ้าไม่มีผู้ปฏิบัติ...แล้วผู้ที่ปฏิบัติการอย่างเฉียบขาดในครั้งนี้ก็คือ ร้อยตำรวจเอกชาติกล้า”

แสงแฟลชรัวไปที่ชาติกล้า เขายืดอกพูดราวกับวีรบุรุษผู้เสียสละที่ยิ่งใหญ่ว่า

“ผมอยากให้ประชาชนทุกคนสบายใจ เพราะเรากำลังดำเนินนโยบายปราบปรามผู้มีอิทธิพลอย่างจริงจัง” นักข่าวถามว่า ความหมายของคำว่าจริงจังหมายถึงการวิสามัญหรือเปล่า ชาติกล้าตอบเลี่ยงไปว่า “ผมว่าอาการบาดเจ็บจากปฏิบัติการทำลายล้างเมื่อคืนของผม คงเป็นคำตอบให้ทุกท่านเป็นอย่างดี”

“ช่วยเล่ารายละเอียดตอนเข้ากวาดล้างได้ไหมคะ”

“พอดีผมได้รับรายงานว่านายพายัพกับแม่เลี้ยงรัญญาจะมีการส่งมอบยาลอตใหญ่กัน แต่เหมือนทั้งสองจะรู้ตัวจึงได้เปลี่ยนแผนกะทันหัน ผมซึ่งคอยติดตามความเคลื่อนไหวของพวกพายัพอยู่แล้วคิดว่า ถ้ารอกำลังเสริม บางทีเราอาจจะไม่มีโอกาสอีก ผมเลยแสดงตัวเข้าจับกุม”

“แล้วตอนนั้นที่หมวดเข้าจับกุม หมวดไม่กลัวเหรอคะ”

“ถ้าผมกลัว แล้วใครจะปกป้องประชาชนล่ะครับ... การตายของนายพายัพกับแม่เลี้ยงรัญญาก็เป็นการกระทำเพื่อความสงบสุขของประชาชนทุกคน”

บรรดานักข่าวที่สัมภาษณ์ต่างพากันชื่นชมความกล้าหาญ เสียสละราวกับวีรบุรุษของชาติกล้า

ภูวนัยดูการแถลงข่าวของวศินกับชาติกล้าทางทีวี เขาไปถามอภิวัฒน์ในห้องทำงานที่เซฟเฮาส์ว่าคิดว่าพวกมันฆ่ากันเองไหม?

“ไม่หรอก พายัพเป็นแหล่งปั้นเงินของวศิน การฆ่าพายัพก็เท่ากับฆ่าตัวตาย” ภูวนัยสะกิดใจถามว่า แล้วถ้าวศินได้แหล่งปั้นเงินใหม่ล่ะ? อภิวัฒน์มองหน้าถาม “หมวดกำลังหมายถึง...”

“เสี่ยสมสุข!!”

ooooooo

ในที่สุด สมสุขก็ได้กลับไปอยู่บ้าน พวกลูกน้องพากันแซ่ซ้องยินดี เสี่ยมองไปรอบๆ สูดอากาศเข้าปอดเต็มที่

“ฮ้า...กลิ่นอิสรภาพมันสดชื่นอย่างนี้เอง...” แล้วหยุดหันมองลูกน้อง ถามว่า “พวกแกได้กลิ่นอะไรไหม” พวกลูกน้องพากันงง สมสุขถามว่า “ตอนที่ฉันไม่อยู่ ไอ้พายัพมันเลี้ยงแกดีไหม”

คนหนึ่งตอบอย่างสอพลอว่าไม่ดี พวกตนรอนายกลับมา สมสุขยิงเปรี้ยงเดียวคนนั้นก็ลงไปจมกองเลือด สมสุขพูดเหี้ยมว่าตนไม่ชอบคนโกหก เพราะถ้าพายัพเลี้ยงไม่ดีแล้วยังอยู่กับมันทำไม แล้วหันถามอีกคน คนนี้เห็นเพื่อนด่าวดิ้นไปต่อหน้าก็รีบบอกว่า “ดีมากครับ”

“ถ้ามันเลี้ยงดี...ก็ตามไปอยู่กับมันแล้วกัน” สมสุขยิงนัดเดียวตายสนิท พวกที่เหลือตกใจพากันหนีลนลาน เลยถูกสมสุขยิงกราดตายเป็นใบไม้ร่วง พูดอย่างเจ็บใจ “ฉันรู้แล้วว่ากลิ่นอะไร กลิ่นของพวกคนทรยศนี่เองที่มันทำให้ฉันอึดอัด”

สมสุขโยนปืนให้ลูกน้องตัวเองเช็ดมือ แล้วทำท่าจะออกไป ก็มีลูกน้องมารายงานว่า มีแขกมาหาวศินกับชาติกล้านั่นเอง!

สมสุขเรียกวศินกับชาติกล้ามาพบ บอกว่ามีเรื่องที่วศินควรทราบไว้ เล่นลิ้นอยู่พักใหญ่จนวศินรำคาญปรามว่ามีอะไรก็รีบพูดมา สมสุขจึงพูดเป็นการเป็นงานว่า

“ท่านไม่สงสัยบ้างเหรอครับว่าที่ผมรอดมาได้เพราะอะไร แล้วทำไมผมถึงมาปรากฏตัวตอนนี้? แล้วไอ้แก๊งห้าเสือที่ล้มหายตายจากเป็นฝีมือใคร?”

คุยกับสมสุขแล้ว ดึกคืนนี้เอง วศินกับชาติกล้าไปหา พล.ต.อ.สุทินที่บ้าน สุทินถามว่า ชาติกล้าเป็นคนวิสามัญพายัพใช่ไหม ชมเชยว่าทำได้ดีมาก ท่าน ผบ.ชื่นชมเขามาก แล้วหันไปถามวศินว่ามีอะไร

“ขอโทษที่ต้องรบกวนพี่ตอนดึกอย่างนี้ แต่ผมมี เรื่องจำเป็นที่ต้องเรียนให้พี่ทราบจริงๆ เรื่องของพี่น้องเราที่ทำตัวนอกแถวครับ”

วศินกับชาติกล้าปั้นน้ำเป็นตัวสร้างผลงานจอมปลอมแล้วป้ายสีอภิวัฒน์กับภูวนัยว่าเป็นพวกนอกแถวคอยช่วยเหลือพวกห้าเสือ สุทินติงว่าอภิวัฒน์เป็นตำรวจที่มีประวัติสะอาดมาก

“นั่นเป็นด้านที่เราเห็นมังครับ แต่ใครจะรู้ว่าอีกด้านหนึ่งมันอาจจะสกปรกมากก็ได้” วศินแย้ง สุทินถามว่ามีหลักฐานอะไรไหม ชาติกล้ารายงานว่า

“เท่าที่เรารู้ก็คือ ท่านอภิวัฒน์ได้ก่อตั้งกองกำลังเพื่อช่วยเหลือพวกผู้มีอิทธิพลครับ”

วศินเสนอให้สุทินโทร.ไปคุยกับพิเชษฐ์ที่กรมสืบสวนคดีพิเศษดู ตนเพิ่งคุยมาและรู้ว่าอภิวัฒน์ได้ฆ่าสายของทางกรมฯที่กำลังสืบเรื่องแม่เลี้ยงรัญญา สุทินถามว่า แล้วพวกวศินรู้ได้อย่างไรว่าคนที่ฆ่าสายของกรมฯเป็นคนของอภิวัฒน์?

ชาติกล้าเอาแฟ้มภาพเปิดให้ดูมีรูปภูวนัยอยู่ในนั้น บอกสุทินว่าหมวดภูวนัยเป็นคนลงมือ แล้วใส่ไฟว่า

“หมวดภูวนัยเคยเป็นหัวหน้าชุดปราบปรามที่ ป.ป.ส.ครับ แต่เราจับได้ว่าหมวดภูวนัยมีความสัมพันธ์กับผู้มีอิทธิพลจึงถูกให้ออกจากราชการ ตอนนี้เป็นผู้ร้ายที่หนีหมายจับกุม”

วศินเสริมให้น่าเชื่อถือว่าภูวนัยเป็นเพื่อนของชาติกล้าชาติกล้ารีบชี้แจงว่าถึงเป็นเพื่อน แต่ถ้าทำผิดกฎหมายตนก็ต้องจับกุม

สุทินรู้สึกแน่นหน้าอก จึงเปิดลิ้นชักหยิบยาขึ้นมากิน ชาติกล้าถามว่าเป็นอะไร

“โรคหัวใจน่ะ...ไม่เป็นไรมากหรอก พวกนายต้องการให้ฉันทำอะไร?!”

วศินกับชาติกล้าได้ยินคำถามนี้ก็สบตากันอย่างเจ้าเล่ห์...

ooooooo

อ่านละคร คุณชายเลี้ยงหมู คุณหนูเลี้ยงแกะ ตอนที่ 15 วันที่ 28 พ.ค. 56

คุณชายเลี้ยงหมู คุณหนูเลี้ยงแกะโดย บทประพันธ์ เล่าเต็ง
คุณชายเลี้ยงหมู คุณหนูเลี้ยงแกะ บทละคร โดย อภิวัฒน์ เล่าสกุล
คุณชายเลี้ยงหมู คุณหนูเลี้ยงแกะผลิตโดย : บริษัท กำกับการดี จำกัด
คุณชายเลี้ยงหมู คุณหนูเลี้ยงแกะนำแสดงโดย : ศิวัฒน์ โชติชัยชรินทร์ - ไปรยา สวนดอกไม้
ติดตามชมคุณชายเลี้ยงหมู คุณหนูเลี้ยงแกะได้ทางช่อง 7 สีทีวีเพื่อคุณ
ที่มา ไทยรัฐ