อ่านละคร คุณชายเลี้ยงหมู คุณหนูเลี้ยงแกะ ตอนที่ 11 วันที่ 16 พ.ค. 56
“ไม่มีอะไรหรอก หมวดภูเขาแค่ยังไม่บรรลุเป้าหมายที่วางเอาไว้น่ะ” แล้วหันไปพูดกับภูวนัย “หมวด...ผมไม่ได้พูดให้หมวดรู้สึกดีนะ แต่ผมแค่อยากจะบอกว่า การทำความดีไม่มีวันเสร็จหรอก...ตอนนี้ เราคงต้องรอดูท่าที ว่าพวกนั้นจะเป็นยังไงหลังจากที่เราล้มงานประมูลของมันได้ ระหว่างนี้พวกเธอทุกคนพักกันก่อนแล้วกัน”พออภิวัฒน์กลับไป ขิงก็ชวนดื่มฉลองกัน ดื่มได้พักเดียวขิงก็คึกชวนกระดังงาไปนอนได้แล้ว จึงเหลือแต่ไผ่กับภูวนัย เขาบอกไผ่ว่างานที่ทำอยู่อันตรายมากเราอาจจะต้องตายก่อนทำสำเร็จก็ได้ ถามเธอว่ามีอะไรที่อยากทำแต่ยังไม่ได้ทำไหม
ooooooo
เสี่ยแคนไปทำบุญกลับมา ระหว่างทางถูกกำนันเต่านำลูกน้องเอารถมาประกบหน้าหลัง เสี่ยตกใจเล็กน้อยแต่พอเห็นกำนันเต่าลงจากรถพร้อมด้วยลูกน้องเป็นฝูงมาล้อมไว้ก็ไม่พอใจ ลงไปเผชิญหน้าอย่างนักเลง
“มีอะไรกำนัน...ทำอย่างนี้ไม่ให้เกียรติกันเลยนี่หว่า”
“ให้เกียรติเหรอ! หึ...ไอ้แคน มึงกล้าพูดกับกูอย่างนี้เหรอ แล้วทีมึงทำกับกูเมื่อวานเรียกว่าอะไร” กำนันท่าทีแข็งกร้าวดุดันจนเสี่ยแปลกใจ บอกว่าเรื่องประมูลเมื่อวานตนก็อยากรู้เหมือนกันว่าเกิดอะไรขึ้น “หึ! จะเกิดอะไร แกลักพาเมียฉันแล้วเปลี่ยนราคาที่เสนออีก แกยังกล้าถามฉันอีกเหรอว่าเกิดอะไรขึ้น!”
เมื่อเสี่ยแคนบอกว่าตนไม่รู้เรื่อง กำนันเต่าชักปืนออกมาจ่อ
“กูไม่ได้มาหามึงวันนี้เพื่อเคลียร์...แต่กูจะมาบอกกับมึงเอาไว้ ว่าคนอย่างกำนันเต่าไม่เคยให้ใครมาตีกินง่ายๆ”
“กำนัน...เรามาคุยกันก่อนดีไหม”
“ทำไม คิดว่ากูจะยิงมึงเหรอ หึ! ง่ายไป” กำนัน ลดปืนลง “สู้ปล่อยให้มึงอยู่ แล้วดูอะไรสนุกๆที่กูจะทำให้มึงดีกว่า” พูดแล้วเก็บปืนหันเดินกลับไปที่รถ มีลูกน้องเดินตามกันไปเป็นพรวน
“ไอ้เต่า!!” เสี่ยแคนคำรามแค้นสุดๆ
ooooooo
ที่ ป.ป.ส.ขณะวศินล้างมือในห้องน้ำ มือถือดังขึ้น เขารับสายคุยสบายๆ นึกว่าอยู่คนเดียวในห้องน้ำ
“ว่าไง...อะไรนะ...เสี่ยเขาได้งานไปเหรอ...เปล่าไม่มีอะไร แค่แปลกใจนิดหน่อย...แต่ไม่ว่าใครจะได้ไป มันก็มีค่าเท่ากัน...ขอบใจมากที่โทร.มาบอก อั๊วจะได้รู้ว่าต้องคุยกับใคร”
คุยเสร็จวางสายก็เห็นอภิวัฒน์เดินออกจากห้องส้วม วศินชะงักไปนิดหนึ่ง อภิวัฒน์ขอโทษบอกว่าไม่ได้ตั้งใจแอบฟัง วศินทำหน้าตายถามว่า
“แอบฟังอะไร อย่าคิดมากเลยท่านอภิวัฒน์ เพราะผมคงไม่คุยเรื่องสำคัญในที่ที่มันโจ่งแจ้งอย่างนี้หรอก”
แต่พออภิวัฒน์ถามว่าที่พูดเมื่อกี๊นี้ใช่เสี่ยแคนหรือเปล่า วศินก็ชะงักไปอีกครั้ง อภิวัฒน์เลยพูดสบายๆว่า
“พอดีผมได้ข่าวเรื่องการประมูลที่สระแก้วว่า เสี่ยแคนเขาได้ไป แต่ไม่น่าจะใช่ เพราะตำรวจอย่างเราคงไม่ได้เกี่ยวข้องอะไรกับพวกผู้มีอิทธิพลพวกนั้นอยู่แล้ว... จริงไหม...ท่านวศิน”
“แน่นอน...”
“ไว้ประชุมคราวหน้าเราค่อยคุยกันต่อนะครับ พอดีผมมีงานด่วน อ้อ...แล้วเรื่องที่ท่านวศินส่งคนไปค้นที่เซฟเฮาส์ผมวันก่อน ผมแค่อยากบอกท่านเอาไว้ว่า ถ้าอยากจะเข้าไปดูก็บอกผมได้ ไม่ต้องถึงขนาดออกหมายค้นปลอมให้ยุ่งยาก” วศินทำไขสือว่าตนไม่รู้เรื่อง “ถ้าอย่างนั้น...ท่านคงต้องถามลูกน้องนั่นแล้วล่ะ” อภิวัฒน์ยิ้มอย่างใจเย็นแล้วเดินออกไป
วศินทุบอ่างล้างหน้าอย่างเจ็บใจที่ถูกลูบคม พอกลับเข้าห้องทำงานก็เรียกชาติกล้าไปตำหนิอย่างรุนแรงที่มัวแต่ตามล่าภูวนัยจนละเลยกลุ่มห้าเสือ สั่งให้เขาเอาเวลาไปดูพวกห้าเสือดีกว่า เพราะรู้สึกชักจะไม่ดีแล้ว
“หมายความว่าไงครับ”
“ก็ที่เสี่ยแคนได้งานประมูลตัดหน้ากำนันเต่าไปไง ไปดู อย่าให้พวกมันกัดกันเอง เพราะถ้าพวกมันแตกกันเมื่อไหร่ ไอ้ที่ทำมาก็หมดกัน...แล้วนั่นก็หมายถึงอนาคตของลื้อด้วย!”
ooooooo
เพราะไผ่บอกว่าอยากไปเที่ยวสวนสนุก เช้านี้ภูวนัยเลยปลุกแต่เช้าบอกว่าจะพาไปเที่ยวสวนสนุก ไผ่ดีใจมากกระโดดผลุงจากเตียงทันที
แต่ไม่ทันออกจากบ้าน ภูวนัยก็ได้รับโทรศัพท์จากอภิวัฒน์เรียกตัวด่วน ไผ่เลยแห้วหน้าแห้งบ่นเซ็งๆ
“อะไรของเขา...”
เมื่อไปพบอภิวัฒน์กับสมสุข ภูวนัยได้รับมอบหมายหน้าที่ใหม่โดยให้ทำคนเดียวเพราะเป็นเรื่องค่อนข้างเร่งด่วน แล้วเปิดภาพที่กำนันเต่าไปดักเล่นงานเสี่ยแคนเมื่อเช้าวานให้ดู
“เท่าที่ดู ฉันว่ากำนันเต่ามันคงจะแค้นมากถึงได้เอาปืนจ่อหัวแคนอย่างนั้น” แต่ก็ชี้ให้เห็นว่า ในภาพเสี่ยแคนท่าทางยังงงๆ เหมือนไม่รู้เรื่องจริงๆ
“ภารกิจที่ผมกำลังจะทำ คงต้องการทำให้เสี่ยแคนเข้าใจว่าเป็นฝีมือของกำนันเต่าใช่ไหมครับ” ภูวนัยถาม
อภิวัฒน์พยักหน้า ก็พอดีเสียงมือถือดังขึ้น ฟัง ปลายสายแล้วอภิวัฒน์บอกภูวนัยว่าถ้าเขาพร้อมแล้วก็เดินทางได้เลย
ภารกิจที่ภูวนัยต้องปฏิบัติการคนเดียว คือต้องสืบแหล่งผลิตยาบ้าของเสี่ยแคนและทำลายให้ได้ในครั้งเดียว ก่อนอื่นต้องสืบให้ได้ว่าโรงงานทั้งหมด 8 โรงของเสี่ยนั้น โรงไหนคือแหล่งผลิตยาบ้า
วันต่อมา ภูวนัยปลอมเป็นเจ้าหน้าที่สินเชื่อของเอสบีแบงก์ขอพบเสี่ยแคนเพื่อเสนอให้สินเชื่อดอกเบี้ยราคาพิเศษใช้เพียงโฉนดค่ำประกันเท่านั้น เมื่อเสี่ยแคนสนใจเอาโฉนดมาให้ดู 7 แปลง แม้จะขาดอีก 1 แปลงแต่ภูวนัยก็ไม่คะยั้นคะยอ เขาสแกนโฉนดลงโน้ตบุ๊กแล้วคืนตัวจริงให้
“เรียบร้อยแล้วครับ ธนาคารของเราขอประเมินราคาที่ดินของเสี่ยก่อน แต่เสี่ยไม่ต้องห่วงนะครับ ผมบอกแล้วว่าเสี่ยคือคนพิเศษของเรา แล้วผมจะติดต่อกลับมาอีกทีนะครับ” ภูวนัยลากลับโดยเสี่ยแคนไม่ได้สงสัยเลยแม้แต่น้อย
เมื่อไปจอดรถในที่เปลี่ยว ภูวนัยเปิดโน้ตบุ๊กและโทร.คุยกับอภิวัฒน์ ถามว่าได้รับครบหรือยัง อภิวัฒน์บอกว่ามีเจ็ดที่เท่านั้น ถามสมสุขที่ยืนดูอยู่ข้างๆว่า ไหนบอกว่ามีแปดที่?
“ก็ที่ที่แปดไงที่ตั้งโรงงานยาบ้าของมัน ใครมันจะกล้าเสี่ยงเอาแหล่งขุมทรัพย์ออกมาโชว์ล่ะ จริงไหม”
ภูวนัยถามว่าแล้วที่ที่แปดอยู่ที่ไหน สมสุขหลับตานับที่ดินของเสี่ยแคนแล้วถามภูวนัยว่าที่สระแก้วมีกี่แปลง พอภูวนัยบอกว่ามีสองแปลง สมสุขฟันธงว่า “มันอยู่ที่ นั่นแหละ เพราะฉันจำได้ว่าที่สระแก้วมันมีโรงงานอยู่สามที่ แล้วฉันก็มั่นใจว่าต้องอยู่ที่นั่น เพราะมันคงไม่กล้าปล่อยให้ขุมทรัพย์มันอยู่ไกลตัวหรอก”
จากนั้น อภิวัฒน์ใช้อำนาจพิเศษสั่ง ฉก.ป้อมเพชรออก ปฏิบัติการทันที ส่วนภูวนัยส่องกล้องสังเกตการณ์อยู่ไกลๆ
ooooooo
ก่อนหน้านี้ พายัพไปคุยกับเสี่ยแคนเพื่อไม่ให้ห้าเสือผิดใจกัน ทำทีพูดว่าเท่าที่ฟังมาเสี่ยไม่ได้ทำอย่างที่กำนันพูดจริงๆ ก็เท่ากับเป็นการเข้าใจผิดเท่านั้น แต่เสี่ยแคนยังไม่หายแค้นที่ถูกกำนันเอาปืนจ่อหัว
“เสี่ยจำได้ไหม ตอนที่ผมยังติดตามเสี่ยสมสุข เสี่ยเคยสอนผมว่า ทุกเรื่องเราสามารถต่อรองกันได้ ถ้าผมไปคุยกับกำนันเต่าให้ยอมมาขอโทษ เสี่ยจะว่าไง”
“ฉันขอสิทธิ์ส่งยาตามตะเข็บชายแดนเป็นเวลาหกเดือน”
“หกเดือน...อืม...ผมว่าพอรับได้ เสี่ยรอฟังข่าวจากผมก็แล้วกัน” พายัพลุกไป เสี่ยมองตามอย่างไม่หายเคืองแต่ก็มีความหวังกับการได้สิทธิ์ส่งยาตามตะเข็บชายแดนเป็นเวลา 6 เดือนซึ่งจะได้ผลประโยชน์อื้อซ่า
ดังนั้น เมื่อเคนขอกำลังเพื่อจะไปแก้แค้นกำนัน เสี่ยปลอบให้ใจเย็นๆ เชื่อว่าพายัพน่าจะไปคุยกับกำนันเต่าได้เพราะ “ถ้าคราวนี้กำนันเต่าไม่ตกลง ฉันกับมันก็คงต้องตายกันไปข้าง...แล้วคนที่ต้องเสียผลประโยชน์ก็เป็นไอ้พายัพเอง”
ทันใดนั้นเอง กำนันเต่าก็ได้รับโทรศัพท์จากลูกน้องแจ้งว่า โรงงานผลิตยาถูกทหารบุก กำนันถึงกับโทรศัพท์ร่วงจากมือเข่าอ่อนทรุดลงไปทันที
เป็นเวลาที่พายัพไปเจรจากับกำนันเต่า กำนันฮึดฮัดไม่ยอมหาว่าเสี่ยให้มาพูดกับตนแบบนี้ก็เท่ากับหาว่าพิม เมียน้อยตนโกหกหรือไง พายัพใช้วาทศิลป์กล่อมว่า
“กำนันคิดดูดีๆนะ ทะเลาะกันไปก็ไม่มีประโยชน์ สู้เอาเวลาไปทำมาหากินไม่ดีกว่าเหรอ แล้วเท่าที่ผมจำได้ พิมเองก็เป็นภรรยาคนที่หกของกำนันนี่ ผมไม่ได้บอกว่าจะให้กำนันเลือกอะไรนะ แต่กำนันก็น่าจะรู้ว่า มีเงินก็มีทุกอย่าง”
ไม่ทันได้ข้อยุติอะไร มือถือของกำนันก็ดังขึ้น พอฟังปลายสายรายงานจบ กำนันระเบิดหัวเราะอย่างสะใจ
“จริงเหรอวะ...เฮ้ย! ฮ่าๆๆ” แล้วบอกพายัพว่า “สงสัยฉันไม่ต้องเลือกแล้วว่ะ เพราะลูกน้องฉันเพิ่งโทร.มาบอกว่า โรงงานยาบ้าของไอ้เสี่ยแคน เพิ่งโดนทหารบุกถล่มไปเมื่อกี้”
พายัพตะลึงอึ้ง กำนันถามว่าไม่ดีใจกับตนหรือ พายัพมองหน้ากำนันอย่างพินิจพิจารณา บอกว่า
“ผมกำลังสงสัยว่ามันเป็นไปได้ยังไง” กำนันถามว่า พายัพคิดว่าตนเป็นคนแจ้งทหารเข้าไปจับโรงงานงั้นหรือ พายัพตอบหน้านิ่งๆ ว่า “ถ้าผมเป็นเสี่ยแคน ผมก็ต้องคิดอย่างนั้น”
“งั้นแกกลับไปได้เลย ฉันจะบอกให้ว่าไอ้โรงงานของมันตั้งอยู่ที่ไหนฉันยังไม่รู้เลย” กำนันเดินออกไปอย่างหัวเสีย พายัพยังเรียกไว้เตือนว่าช่วงนี้กำนันระวังตัวหน่อยก็ดี กำนันตอบอย่างไม่แยแสว่า “หึ! ให้มันมาเถอะ”
แต่พอกำนันเดินออกไปขึ้นรถท่ามกลางการคุ้มกันอย่างแข็งแรงของลูกน้อง ทันทีที่สตาร์ตรถ ก็เกิดระเบิดสนั่นหวั่นไหว ไฟลุกท่วมรถ จนพายัพมองตะลึง ไม่รู้ว่าเกิดอะไรขึ้น!!
ooooooo
ไผ่ยังไม่หายงอนที่ภูวนัยบอกว่าจะพาไปเที่ยวสวนสนุกแล้วจู่ๆก็ทิ้งตนไปทำงาน ชะเง้อคอยอยู่หน้าบ้านจนขิงกับกระดังงาถามว่านัดภูวนัยไปไหนกันหรือ
ไผ่ปฏิเสธหน้าตาย แต่ทั้งสองไม่เชื่อ กระดังงาถามไผ่ตรงๆว่าชอบภูวนัยหรือเปล่า ไผ่ทำเสียงแหลมยืนยันว่าไม่ ตนเคยบอกไปแล้วนี่ กระดังงาเตือนด้วยความหวังดีว่า ถ้าไม่ได้ชอบก็แล้วไป แต่ถ้าชอบก็ควรบอกตัวตนที่แท้จริงของตัวเองให้เขารู้ว่า ตัวเองไม่ใช่ครูแต่เป็นโคโยตี้
พอดีภูวนัยกลับมาถามไผ่ว่าจะไปกันหรือยัง ไผ่ดูนาฬิกาเป็นเวลาสองทุ่มแล้ว ถามอย่างหงุดหงิดว่า
“จะบ้าหรือ สวนสนุกที่ไหนจะเปิดตอนนี้”
“ผมว่าถ้าเรารีบไปตอนนี้น่าจะทันนะ”
ไผ่เลยไปกับเขา ที่แท้ภูวนัยพาไผ่ไปเล่นเครื่องเล่นในห้างสรรพสินค้า ไผ่งอนเดินหนีตุปัดตุป่อง ภูวนัยสัญญา ว่าพรุ่งนี้จะพาไปเที่ยวสวนสนุกจริงๆ ก็แล้วกัน ไผ่บอกว่าตนมีเรื่องที่อยากทำนอกจากไปเที่ยวสวนสนุก พอภูวนัยสนใจ ไผ่บอกให้สัญญาก่อนว่าจะไม่โกรธ แล้วกระแอมกระไอเริ่มจะเล่า
“คือ...ฉัน...ฉันไม่ใช่...”
พูดได้แค่นั้น มือถือของภูวนัยก็ดังขึ้น เขารับสาย “ครับท่าน...เดี๋ยวนี้เลยเหรอครับ...ได้ครับ...ผมจะไปเดี๋ยวนี้...”
“มีอะไรหรือ” ไผ่ถามงงๆ
“ยังไม่รู้ แต่ท่านอภิวัฒน์บอกให้ผมไปหาเดี๋ยวนี้ เห็นบอกว่ามีความคืบหน้าเรื่องกำนันเต่ากับเสี่ยแคน”
ที่เซฟเฮาส์ อภิวัฒน์คุยกับสมสุขคอยภูวนัยอยู่ อภิวัฒน์เกรงว่าเมื่อเหลือแค่สี่เสือเรื่องจะบานปลายจนเราคุมไม่อยู่ สมสุขเสนอว่า ตนรู้จักพวกนั้นทุกคนดีถ้าให้ตนไปคุมรับรองว่างานท่านจะง่ายขึ้นเยอะ อภิวัฒน์พูดอย่างรู้ทันว่า
“สมสุข ฉันรู้ว่านายคิดอะไร นายไม่มีทางกลับไปยิ่งใหญ่เหมือนเดิมได้หรอก”
“ถ้างั้นท่านก็คุยกับหมวดภูเองแล้วกัน ไว้ท่านรับข้อเสนอผมเมื่อไหร่ เราค่อยคุยกัน” สมสุขพูดอย่างถือดีแล้วเดินออกไปเลย อภิวัฒน์พยักหน้าให้ตำรวจตามสมสุขไป ส่วนตัวเองคิดเครียดกับสถานการณ์ที่เป็นอยู่...
ภูวนัยพาไผ่นั่งรถกลับมาถึงเซฟเฮาส์ เขาบอกไผ่ให้นั่งรอในรถเสร็จธุระแล้วจะมาฟังสิ่งที่เธออยากจะบอก ไผ่มองตามอย่างกังวลใจว่า ถ้าเขารู้ความจริงว่าตนไม่ได้เป็นครูแต่เป็นโคโยตี้แล้วจะรู้สึกยังไง
ooooooo
อ่านละคร คุณชายเลี้ยงหมู คุณหนูเลี้ยงแกะ ตอนที่ 11 วันที่ 16 พ.ค. 56
คุณชายเลี้ยงหมู คุณหนูเลี้ยงแกะโดย บทประพันธ์ เล่าเต็งคุณชายเลี้ยงหมู คุณหนูเลี้ยงแกะ บทละคร โดย อภิวัฒน์ เล่าสกุล
คุณชายเลี้ยงหมู คุณหนูเลี้ยงแกะผลิตโดย : บริษัท กำกับการดี จำกัด
คุณชายเลี้ยงหมู คุณหนูเลี้ยงแกะนำแสดงโดย : ศิวัฒน์ โชติชัยชรินทร์ - ไปรยา สวนดอกไม้
ติดตามชมคุณชายเลี้ยงหมู คุณหนูเลี้ยงแกะได้ทางช่อง 7 สีทีวีเพื่อคุณ
ที่มา ไทยรัฐ