อ่านละคร อาญารัก ตอนที่ 19/3 วันที่ 18 พ.ค. 56
“เนียนจำได้ไหม วันที่มันหลอกเนียนให้ไปวัดกับมันแล้วมันบอกเนียนว่ามันจะไปทุ่ง เพราะท้องเสีย แต่ที่จริงมันหลอกทิ้งเนียนเพื่อจะให้ไอ้เหิมผัวชั่วคราวของมันมาปล้ำขืนใจเนียน”ท่านขุนกับเรียม ตกตะลึงเป็นครั้งที่สอง
ขุนภักดีแค้นคำรามออกมา “อีนรกส่งมาเกิด”
“โธ่ ช่างทำกันได้ถึงเพียงนี้” เรียมอนาถใจ
ท่านขุนจับมือเรียมที่สั่นไปหมดไว้แน่น เข้าที่มือสองคนด้วย
เนียนเองก็ตะลึง แพรก็เช่นกัน
“การกระทำเช่นนี้ มันไม่ใช่คนแล้ว”
“เนียนนึกออกหรือยัง เรื่องครั้งนั้น”
“จ้ะ นึกออกแล้วจ้ะ เขาบอกว่าชวนไปวัด แล้วจากนั้นเขาจะไปเยี่ยมพ่อหรือแม่เขาที่ป่วยหนักที่ศรีประจันต์จ้ะ”
“นี่แหละทีเด็ด ฟังกันให้ถนัดชัดเจน ถึงความเลวระยำของนางสนมัน”
“แต่ชั้นก็ไม่ได้โดนไอ้เหิมทำร้ายนี่นา” เนียนว่า
“ก็เพราะว่า ไอ้เหิมมันมาจ้างพี่หนัก ให้ไปข่มขืนเนียนแทนมันเพราะมันระย่อบารมีท่านขุน”
สองคนผัวเมียที่แอบฟังอยู่ตกใจอีกรอบ
“หมายถึงเสือหนักหรือเปล่า” ท่านขุนครุ่นคิด
“เสือหนักมาเกี่ยวอะไรด้วย” เรียมงง
สองคนยิ่งอยากรู้
เนียนเองฟังแล้วก็แปลกใจเอามากๆ
“มีเรื่องร้ายแรงกับตัวเองขนาดนี้ แต่ชั้นไม่เคยรู้เรื่องมาก่อน แล้วยังไงต่อจ้ะ พี่โพล้ง”
“ข้าก็มากับพี่หนักเขา ตามที่ไอ้เหิมมันบอก พี่หนักตั้งใจว่าจะได้เงินค่าจ้างไปให้นางแพร ให้มันรักษาไอ้แดงน้อย”
สองคนได้ฟังยิ่งงงใหญ่
“เสือหนักอยากได้เงินมารักษาแดงน้อย” ขุนภักดีทวนคำ
“เสือหนักเกี่ยวข้องอะไรกับแดงน้อย” เรียมงงหนัก
“ไอ้เหิมมันหารู้ไม่ว่า มันจุดไต้ตำตอเข้าให้จังเบ้อเร้อพี่หนักน่ะพี่เนียน ดันเซ่อซ่ามาจ้างให้ไปข่มขืนน้องเขาเสียอย่างนั้น” โพล้งเล่าต่อ
ขุนภักดีกับเรียม พูดไม่ออก
“เสือหนักเป็นพี่เนียน” สองคนอุทาน
“ผู้ชายที่มาพบเนียนครั้งกระนั้น คือเสือหนักจริงๆ” ขุนภักดีว่า
“แต่ไม่ใช่ชู้ เป็นพี่ชาย” เรียมย้ำ
สองคนมึนงงกับสิ่งที่ได้รับรู้
โพล้งโดนแพรด่าข้อหาโยกโย้
“โฮ้ย...ไอ้บ้า อย่าร่ำไรรีบๆ เล่า”
“ทีนี้ข้าก็มากับพี่หนัก แล้วข้าก็มาเจอเนียน นั่งหน้าเซ่อหน้าโง่รออีนางสองคนนั่นอยู่”
“แต่ชั้นไม่เห็นใครสักคน” เนียนท้วง
“ใคร้ จะมาให้เห็นเล่าเนียน พี่หนักแกก็ถึงบางอ้อ แกก็เลย...”
แพรกับเนียนจดจ่อรอฟัง
ขุนภักดีกับเรียมสองคนจับมือกัน ตั้งใจฟังต่อ
ภาพในอดีตตอนที่เสือหนักกับโพล้งมาฉุดคร่า สนกับช้อยเอาไปเป็นเมียคนละคน จนถึงตอนเสือหนักเอาสองคนมาโยนใส่เรือ หลังจากเจ็ดวันผ่านไป
เนียนถึงกับน้ำตาซึม
“พี่หนักทำเพื่อน้องถึงเพียงนี้ โธ่ พี่หนัก”
“พี่หนักรักเนียนกับแดงน้อยมากที่สุด”
“พี่หนักแค้นนางสนจนสุดทน ถึงปล้ำเพราะแค้น ทั้งที่พี่หนักไม่ใช่คนเช่นนั้น” โพล้งว่า
สองคนเข้าใจแจ่มแจ้งหมดแล้ว
“มิน่า สนจึงทั้งเกลียด ทั้งกลัวเสือหนักนักหนา”
“เนียนจึงโดนใส่ร้ายป้ายสี เพราะสนรู้ว่าสองคนนี่เป็นพี่น้องกัน”
“ทีนี้ก็มาถึงตอนสำคัญที่ว่า นางสนมันดันตั้งท้อง” เสียงโพล้งดังเข้ามาอีก
สองคนมองหน้ากันอีก
เนียนแปลกใจไม่หาย
“ก็ไม่เห็นว่าจะเกี่ยวกับการคิดไปฆ่ายัยช้อยตายสักหน่อย” เนียนว่า
“นั่นสิ ไม่เห็นจะเกี่ยวตรงไหน”
“เกี่ยวที่สุด ก็ไอ้แช่มลูกนางช้อยมันก็ลูกไอ้เหิม” โพล้งบอก
“นี่แปลว่านางสน เป็นเมียไอ้เหิม นางช้อยก็เมียไอ้เหิม”
“แต่นางช้อยแอบมีลูกกับไอ้เหิมคือไอ้แช่ม ไอ้แช่มมันโดนหมวดเทิดศักดิ์จับ มันก็มาอ้อนวอนให้นางสนช่วยบอกไอ้หมวดกับท่านขุนให้ประกันตัวลูกมัน”
“แต่นางสนไม่ยอมใช่ไหม”
“มันจะยอมช่วยใครนอกจากช่วยตัวเอง”
“แล้วทำไมต้องฆ่ายัยช้อย” เนียนคาใจมาก
“นางช้อยมันจะเปิดโปงเรื่องที่นางสนท้อง คนอะไรท้องสิบสองเดือน ที่ยายอ่อนแกเล่ามา มันน่าสงกะสัยไหมล่ะ คนนะไม่ใช่ช้างม้าวัวควายจะได้ท้องกันยาวๆ”
สองคนฟังอย่างตื่นเต้นแทบหยุดหายใจ
“พี่จำไม่ได้ว่าสนท้องสิบสองเดือน เพราะพี่มัวแต่ตื่นเต้นจะได้ลูก”
“เรียมเองก็ประหลาดใจค่ะ แต่ไม่กล้าไปสงสัยอะไร”
เสียงเนียนซักต่อ
“แล้วพี่โพล้งคิดว่ายัยช้อยจะเปิดโปงคุณสนเรื่องอะไรรึ”
ฟากโพล้งสาธยายเหตุการณ์ในอดีตที่เก็บงำเป็นความลับมานานกว่า 20 ปี ต่ออย่างออกรส
“ก็ในเมื่อท่านขุน ไม่ได้มาหานางสนตั้งสองสามเดือนตั้งแต่กะเนียนเข้าบ้านท่านขุนมา”
“เร็วๆ เข้า นางช้อยมันจะเปิดโปงว่ากระไร” แพรเร่งยิกๆ
“มันจะเปิดโปงว่า นางสนท้องกับเสือหนัก ไม่ใช่ท่านขุน”
“คุณเทิดศักดิ์เป็นลูกพี่หนัก เป็นหลานของชั้น”
เนียนตะลึง
ขุนภักดีใจหายวับ
“เทิดศักดิ์ของพ่อ”
ขุนภักดีเซไปนิดหนึ่ง เรียมประคองไว้
“พี่เทพ ตั้งสติให้ดีค่ะ กลับบ้านก่อนนะคะ”
ขณะกำลังจะกลับ เสียงโพล้งเล่าต่อ
“ทีนี้ยายอ่อนแกก็ยังบอกพวกเราสองคนต่อเรื่อง…”
ท่านขุนชะงัก
“พี่จะฟังต่อไป”
สามคนอยู่ด้วยกันและโพล้งกำลังเล่าเรื่องต่อไป
“ยายอ่อนไปหาข้าที่บางกอก มันก็มาบอกเรื่องลูกของเนียน”
เอกวิ่งหน้าตื่นตระหนกมา
“เนียน ยายอ่อน จมน้ำตาย”
ทุกคนตกใจกันหมด
“อะไรกันนี่” เนียนครวญ
โพล้งกะแพรตื่นตะลึง “ยายอ่อน”
ขุนภักดีกับเรียมสองคนตกใจไม่แพ้พวกเนียน
“เพิ่งคุยกันหลัดๆ เมื่อหัวค่ำ”
“มีคนฆ่าปิดปากยายอ่อนอีกแล้ว เรียม พี่จะพาเรียมไปบ้าน อย่ากระโตกกระตากให้ใครรู้ว่าเราได้รู้ได้เห็นอะไรคืนนี้” ขุนภักดีว่า
“ค่ะ พี่เทพ”
ขุนภักดีพาเรียมเดินหลบไปจากที่นั้น
พอรู้ข่าวเนียนถึงกับน้ำตาไหล สงสารยายอ่อน
“ยายอ่อน...ยายอ่อน”
“นางสนแน่ๆ” แพรมั่นใจ
“ก็ต้องแน่อยู่แล้ว” โพล้งคิดเช่นกัน
“สองคนนี่รีบกลับไปก่อน ชั้นจะพาคุณนายเนียนกลับเรือน แล้วจะรีบไปแจ้งข่าวท่านขุน คุณเทิดศักดิ์ นายอำเภอแดงน้อย อย่าแพร่งพรายให้ใครรู้ว่ามาพบกับคุณนายเนียนนะ”
โพล้งกะแพรรับคำ “จ้ะ”
จากนั้นทุกคนก็แยกย้ายกันไป
สนนั่งอยู่บนเรือนระวังตัวแจ ท่าทีหวาดระแวง กลอกตาไปมาคล้ายคนบ้าเข้าไปทุกที
“นังอ่อน ชั้น ชั้นไม่ได้อยากจะฆ่าพวกแก ชั้นไม่ได้อยากจะฆ่าใครสักคน แต่พวกแกวอนให้ข้าเล่นงานพวกเอ็งเองต่างหาก”
เสียงผู้คนเอะอะด้านล่าง
เสียงเอกดังตามมา “ทางนี้ครับหมู่เติม คุณเทิดศักดิ์ นายอำเภอ”
สนตกใจ
“เทิดศักดิ์กับแดงน้อยมาหาหลักฐานเอาเราเข้าตะราง ทำอย่างไรดี โธ่ โธ่ ไม่ได้การละ ถ้าเราทำหลบซ่อนตัว จะกลายเป็นพิรุธ”
สนขยับผมทำหน้าตาให้เข้าที่ จัดแจงออกไปดูเหตุการณ์
ด้านเรียมกับท่านขุนกลับมาถึงบ้าน ทำไม่รู้ไม่ชี้ เข้ามาทำเป็นนั่งในห้องโถงรับแขก
“ที่แท้เสือหนักคือพี่ของเนียน ที่แท้คนที่มาหาเนียนคือเสือหนักจริงๆ”
“นี่กระมังคะที่ทำให้เนียนไม่ยอมเปิดปากบอกว่าคนที่มาหาคืนนั้นคือใครเพราะกลัวพี่ชายโดนจับ”
“นี่กระมังที่ทำให้สนต้องจงเกลียดจงชังเนียนมากขึ้นไปเรื่อยๆ เพราะกลัวว่าพี่และทุกคนจะรู้ว่าท้องกับเสือหนัก กลัวใครจะรู้ว่าเทิดศักดิ์ไม่ใช่ลูกของพี่ เรื่องนี้คงจะมีคนรู้ความจริงหลายคน เช่น ยัยช้อยยัยอ่อน นายเหิมรวมทั้งไอ้พวกที่ตายๆ กันไปนั่น”
“ค่ะ เอ้อ พี่เทพขา เรียมขอร้อง อย่าจงชังรังเกียจเทิดศักดิ์นะคะ”
“พี่เลี้ยงดู พี่ภาคภูมิใจของพี่มาตั้งแต่เขาเกิด แม้ไม่ใช่สายเลือด พี่ก็รักก็เห็นเขาเป็นลูกของพี่ตลอดเวลา ไม่เคยเห็นเป็นอื่น พี่จะไปจงชังรังเกียจเขาลงได้อย่างไร เขาเลือกเกิดไม่ได้ แต่เขาเลือกที่จะเป็นคนดีได้เขาดีมาตั้งแต่น้อยคุ้มใหญ่ ไม่เคยทำให้พี่ผิดหวังสักครั้ง”
“เรียมก็รักชื่นชมเขามาตลอด เขาช่างเป็นเด็กดีเหลือเกิน”
“นิสัยใจคอช่างต่างกับแม่ราวขาวกับดำ”
“นิสัยของเขาเหมือนเนียน เหมือนแดงน้อย เหมือนหนูติ๋วค่ะ”
“พี่ดีใจมากนะ ในที่สุดทุกคนก็เกี่ยวดองเป็นญาติกันไปหมด”
“นี่กระมังคะที่ทำให้เนียนดูอิดเอื้อน ตอนที่คุณแม่กับเรียมไปขอหมั้นหนูติ๋วให้เทิดศักดิ์”
“เทิดศักดิ์จะเสียใจมากแค่ไหนที่แกไม่ใช่ลูกของพี่ แต่กลายเป็นลูกของไอ้เสือร้ายที่แกกำลังตามล่า เทิดศักดิ์กำลังตามล่าพ่อตัวเอง เวรกรรมแท้ๆ”
“แดงน้อยกำลังตามล่าลุงตัวเอง ทำไมหนอชีวิตของพวกเขาจึงน่าสงสารอย่างนี้”
เห็นกบ แมวลับๆ ล่อๆ ทุบถองผลักกันไปมา
“เอ็งพูดสิ”
“เอ็งนั่นแหละพูด”
“เอ็งสองคนมาลับๆ ล่อๆ จะมาแอบดูแอบฟังพวกข้าคุยกันรึ”
“หามิได้เจ้าค่ะ”
“แล้วพวกเอ็งมาแอบฟังอะไรรึ”
“เอ้อ ก็คล้ายจะใช่เจ้าค่ะ แต่มิใช่เจ้าค่ะ มิได้มาแอบฟังเจ้าค่ะ”
“คือพี่เอกเขาให้มาแอบดูว่าท่านขุนเข้านอนหรือยังเจ้าค่ะ”
ขุนภักดีกับเรียมมองหน้ากัน รู้ว่าเอกให้มาทำไม
“ไอ้เอกมันให้มาดูทำไม”
“คือว่า คือว่า”
“ฆ่ากันตายอีกแล้วเจ้าค่ะ”
ท่านขุนกะเรียมร้อง “อ้อ”
“คราวนี้ยายอ่อนหมอตำแยทำคลอดคุณหนูเจ้าค่ะ” กบบอก
ขุนภักดีกับเรียมมองหน้ากัน เรียมพยักหน้า ท่านขุนลุกกระซิบเรียม
“รีบไปเข้านอนนะเรียม พี่จะไปดูเหตุการณ์”
“ระวังตัวนะคะ ขอให้ยายอ่อนคือศพสุดท้ายเถิดค่ะ”
“นี่มันคือการกระทำของคนหรือสัตว์ ที่ผุดมาจากนรกกันแน่”
ท่านขุนได้แต่ทอดถอนใจ
ทองจันทร์กับเนื้อทองนอนคนละที่ ทองจันทร์หลับแล้ว ส่วนเนื้อทอง ได้ยินเสียงคนวิ่งวุ่นไปมา จึงลุกมาที่หน้าต่าง ว่าเกิดอะไรขึ้นอีก แล้วให้นึกเป็นห่วงแม่มาก
“พวกเขาวิ่งกันวุ่นเรื่องอะไรอีก ตายจริง แม่เนียนมีปัญหาอะไร”
เนื้อทองย่องออกไปจากห้อง
ด้านเนียนกำลังพนมมือ มือไม้สั่น
“ยายอ่อนจ๋าไปสู่สุคตินะจ้ะ ไปที่ชอบๆ นะจ๊ะ”
เนื้อทองเดินเข้ามาเห็นแม่กำลังสวดมนต์มือไม้สั่นน้ำตาซึม
“แม่เป็นอะไรจ้ะ แม่สวดมนต์ให้ใครรึ”
“ยายอ่อนจ้ะ ยายอ่อนหมอตำแยที่แกทำคลอดหนู แกจมน้ำตายเมื่อสักครู่ แม่ก็เลยมาสวดมนต์ให้แกไปดี”
“น่าสงสารจังนะจ้ะแม่”
“แม่ตั้งใจว่าจะพาหนูไปรู้จักไปไหว้แกสักครั้ง ในฐานะที่แกทำคลอดหนู หมดโอกาสเสียแล้ว เอ้อ คุณย่าท่านหลับแล้วหรือลูก”
“จ้ะ”
“ถึงท่านจะหลับก็อย่าทิ้งท่านออกมานาน กลับไปดูท่านนะลูก”
“ทำไมพักนี้แม่ห่วงท่านเหลือเกินจ๊ะ”
“แม่สังหรณ์ใจไม่สบายใจ ตราบใดที่คนร้ายยังไม่ปรากฏตัวตราบนั้นทุกคนมีสิทธิ์ตกอยู่ในอันตราย ถึงหนูเองก็เถิด จะไปไหนมาไหน อย่าได้ไปที่ลับที่เปลี่ยวเพียงลำพัง”
“จ้ะ แม่ แม่เองก็เช่นกันนะจ๊ะ”
“ขอบใจที่ห่วงแม่ แม่จะระวังตัว รีบไปสิ”
เนียนดุนหลังลูกออกไปจากห้อง เนื้อทองออกไปพ้นแล้ว เนียนปิดห้องพนมมือต่อ
“ขออย่าให้เกิดเหตุร้ายกับผู้ใดอีกเลย ขอให้คนๆ นั้นกลับใจอย่าได้คิดเข่นฆ่าใครอีกต่อไปด้วยเถิด”
เนียนดูวิตกกังวลมาก ในใจเนียนนึกถึงสน แต่ไม่ได้พูดออกมา
ด้านทองจันทร์นอนพลิกตัว เสียงจิ้งจกบนผนัง ร้องดังลั่น
“จิ๊กๆๆๆ” และดังยาว จนทองจันทร์สะดุ้งตกใจตื่น
“เสียงจิ้งจก จิ้งจกทัก”
เนื้อทองกลับเข้ามาพอดี
“คุณย่าตื่นนานแล้วหรือคะ”
“เพิ่งจะตื่นน่ะ จิ้งจกมันทักย่า มันร้องทักดังมาก มันทักจนย่าตกใจตื่น ลางไม่ดีอีกแล้ว” หญิงชราว่า
“ไม่ใช่ดอกค่ะ คุณย่า จิ้งจกมันก็ร้องของมันไปเรื่อยเปื่อยค่ะ”
“ไม่เรื่อยเปื่อยดอก มันร้องเตือนร้องทักย่าว่าให้ระวังตัว ครั้งแรกก็แมงมุมนี่ครั้งที่สองแล้วนะ ขออย่ามีครั้งที่สามเลย”
“คุณย่าอย่ากังวลเลยค่ะ ถ้าคุณย่านอนไม่หลับ หนูอ่านอิเหนาให้ฟังนะคะ”
“ก็ดี เอ๊ะ นั่นหนูออกไปไหนมารึ”
เนื้อทองอึกอักไม่อยากจะบอกให้ทองจันทร์ตกใจ
“ออกไปหาแม่เนียนมาค่ะ”
อ่านละคร อาญารัก ตอนที่ 19/3 วันที่ 18 พ.ค. 56
ละครเรื่อง อาญารัก บทประพันธ์ : จำลักษณ์ละครเรื่อง อาญารัก บทโทรทัศน์ : วรพันธ์ รวี
ละครเรื่อง อาญารัก กำกับการแสดง : จรูญ ธรรมศิลป์
ละครเรื่อง อาญารัก แนว ดราม่า
ละครเรื่อง อาญารัก ผลิต : บริษัทดีด้าวิดีโอ โปรดักชั่น จำกัด
ละครเรื่อง อาญารัก ควบคุมการผลิต : สยม สังวริบุตร
ละครเรื่อง อาญารัก ออกอากาศทุกวันจันทร์ และวันอังคาร เวลา 20.25 น. ทาง ช่อง 7 สีทีวีเพื่อคุณ
ที่มา manager