อ่านละคร คุณชายเลี้ยงหมู คุณหนูเลี้ยงแกะ ตอนที่ 14
“ฉันนัดนายออกมา...ก็แสดงว่าอยากคุยกับนาย ทำไมต้องถามถึงคนอื่นด้วย” ภูวนัยตัดบทว่าอยากคุยอะไรก็ว่ามา “เอ่อ...ฉันมาลานาย...คุณตะวันเขาชวนฉันไปอเมริกา แล้วเรื่องที่นายจะจัดการพวกนั้นเป็นยังไง”ภูวนัยนิ่งไปเพราะไผ่ยังไม่รู้ว่าโครงการถูกระงับ ไผ่เห็นดังนั้นก็ทำทีพูดประชดว่าไม่น่าถามเลย เพราะตนไม่เกี่ยวอะไรด้วย แต่ภูวนัยก็บอกว่า “ไม่ต้องห่วง ฉันจัดการของฉันเองได้”
ท่าทีเย็นชาของภูวนัย ทำให้ไผ่ที่ตั้งใจจะมาบอก ความในใจของตนแก่เขา ก็เปลี่ยนใจเป็นอวยพรให้เขามีความสุขยิ้มเจื่อนๆ แล้วเดินผ่านไป พยายามกลั้นน้ำตาไว้ไม่ให้ไหล แต่พอเดินไปไม่กี่ก้าว ภูวนัยก็ถามขึ้นว่า
“นายอยากรู้อะไร” ไผ่ใจเต้นไม่เป็นส่ำ
ไม่ทันที่ภูวนัยจะถาม เสียงมือถือเขาก็ดังขึ้น เขาดูหน้าจอแล้วรีบรับสาย ถามอย่างตกใจ
“ครับท่าน...ว่าไงนะครับ!!”
ไผ่ได้แต่มองภูวนัย อย่างสงสัยว่าเขาตกใจเรื่องอะไร
ooooooo
ภูวนัยกลับไปที่เซฟเฮาส์ทันที ตรงไปที่ห้องพักของแม่เลี้ยงรัญญา เจออภิวัฒน์อยู่กับตำรวจหลายคนที่กำลังหาหลักฐานอยู่
“แม่เลี้ยงหนีไปได้ยังไงครับท่าน” ภูวนัยเข้ามาพร้อมไผ่ มองสภาพอย่างไม่เชื่อสายตา
อภิวัฒน์บอกว่าแม่เลี้ยงขโมยปืนของตำรวจและบังคับให้เปิดประตู ตอนนี้ตนออกคำสั่งให้กระจายกำลังค้นหาแล้ว ไผ่ตั้งข้อสังเกตว่าแม่เลี้ยงจะหนีไปทำไมทั้งที่รู้ว่าข้างนอกอันตรายแค่ไหน
“สมสุขไงครับ ผมว่าสมสุขน่าจะรู้ว่าแม่เลี้ยงทำอย่างนี้ทำไม” ภูวนัยเอ่ยขึ้น อภิวัฒน์บอกว่ากำลังให้คนไปคุมตัวมาสอบอยู่ พูดไม่ทันขาดคำตำรวจก็เข้ามารายงานว่า สมสุขหนีไปแล้ว!
ที่ถนนเปลี่ยวแห่งหนึ่ง รัญญาออกมายืนโบกรถอยู่ริมถนน เมื่อรถจอดคนขับชะโงกมาถามว่ามีอะไรหรือ รัญญาบอกว่ารถตนเสียและขอความช่วยเหลือ ขณะคนขับชะโงกคุยกับรัญญานั่นเอง ประตูข้างเขาเปิดผัวะออก คนขับตกใจหันมอง เจอสมสุขเอาปืนจ่อสั่งเหี้ยมให้ลงจากรถ
“เฮ้ย...อะไรวะ” คนขับร้องไม่ทันสิ้นเสียง สมสุขก็ลั่นไกทันทีเลือดคนขับรถสาดกระเซ็นเต็มหน้าสมสุข
“จะบ้าเหรอเสี่ย เดี๋ยวตำรวจก็แห่กันมาหรอก” สมสุขพูดสีหน้าเรียบเฉยว่าขอทีเถอะเพราะอัดอั้นมานาน แม่เลี้ยงเร่งว่า “รีบไปเถอะ ก่อนที่พวกนั้นจะตามสัญญาณจากไอ้กำไลบ้าๆ ของเสี่ยมา”
ที่เซฟเฮาส์ของอภิวัฒน์ ทุกคนกำลังรอการตาม สัญญาณจากตำรวจที่ทำงานอยู่ ครู่หนึ่งตำรวจบอกว่าได้แล้ว ภูวนัยพรวดเข้ามาถามว่าสองคนนั้นอยู่ไหน พอรู้ว่า กำลังมุ่งหน้าไปทางมีนบุรี อภิวัฒน์สั่งตำรวจออกสกัดทุกเส้นทางทันที
“เดี๋ยวก่อนครับท่าน เท่าที่ผมดู สองคนนั้นอยู่บนรถ แล้วลักษณะการเคลื่อนตัวก็ไม่เหมือนคนกำลังหนี มันเหมือนคนที่ขับรถมีจุดหมายครับ” ภูวนัยทักท้วง ไผ่เอะใจว่า อาจจะนัดคนมาช่วยก็ได้ “ก็อาจจะเป็นไปได้ แต่ที่สำคัญ สองคนนั่นกำลังจะไปเจอใคร” ภูวนัยหน้าเครียดขึ้นทันที
ooooooo
อ่านละคร คุณชายเลี้ยงหมู คุณหนูเลี้ยงแกะ ตอนที่ 15
ที่โกดังร้าง...พายัพนั่งหลับตาฮัมเพลงอยู่ที่เก้าอี้อย่างมีความสุข พอได้ยินเสียงใครบางคนเดิน
เข้ามาในโกดัง เขาทักอย่างรู้กัน
“สวัสดีแม่เลี้ยง...ไม่ต้องกลัวน่าแม่เลี้ยง แม่เลี้ยงบอกว่าอยากมีแค่เราสองคน...ผมก็ทำตามที่แม่เลี้ยงต้องการ”
“ไม่น่าเชื่อว่าคนที่เหยียบศพพี่น้องขึ้นมาอย่างแกจะยอมทำตามคำพูด” แม่เลี้ยงตอบไปโดยยังไม่เห็นตัวพายัพ
“ผม ยอมทำทุกอย่าง...เพื่อให้ได้สิ่งที่ผมต้องการ... แม่เลี้ยงคงเห็นความบริสุทธิ์ใจของผมแล้ว ตอนนี้ผมอยากเห็นของที่แม่เลี้ยงเอามาด้วย”
“แล้วฉันจะมั่นใจได้ยังไงว่า ถ้าฉันให้แกแล้ว ฉันจะเดินออกไปจากที่นี่ได้”
“แม่ เลี้ยง...” เสียงพายัพกลั้วหัวเราะ “ที่จริงผมเองมันก็ไม่ใช่คนที่ชอบความรุนแรงอะไรหรอกนะ ผมจะบอกให้ว่า ที่แม่เลี้ยงต้องตกอยู่ในสภาพอย่างนี้ก็เพราะไอ้คลิปบ้าๆนั่น แม่เลี้ยงลองคิดดู ถ้าแม่เลี้ยงเป็นคนธรรมดา แล้วจะมีใครตามล่าแม่เลี้ยง”
“แกคงไม่คิดว่าฉันจะโง่เชื่อคำพูดของแกนะ พายัพ” แม่เลี้ยงเดินเข้าไปเผชิญหน้าพายัพ พลันก็ชะงักเมื่อพายัพล้วงปืนในเสื้อออกมา
ระหว่างนั้น อภิวัฒน์ที่ติดตามสมสุขจากกำไลอิเล็กทรอนิกส์ บอกภูวนัยว่าสมสุขหยุดเคลื่อนที่แล้ว
อยู่ห่างจากเราไปประมาณสามสิบกิโล ภูวนัยเหยียบคันเร่งจนมิด รถทะยานออกไปทันที
ooooooo
สมสุข ส่งปืนที่ล้วงออกจากเสื้อให้แม่เลี้ยงท้าว่าถ้าตนตุกติกก็ให้ยิงเลย แม่เลี้ยงสบตาพายัพอีกครั้งก่อนเปิดหัวแหวนหยิบ SD CARD อันจิ๋วส่งให้พายัพ
พายัพหัวเราะชอบใจถามว่านี่คงเป็นต้นฉบับใช่ไหม
“ใช่...เอาไปให้ไอ้วศิน แล้วบอกมันด้วยว่า ฉันคืนชีวิตให้มันแล้ว มันก็ต้องคืนให้ฉันบ้าง”
“โทษ ทีแม่เลี้ยง พอดีผมได้รับคำสั่งมาว่า ถ้าแม่เลี้ยงมีสำเนาไอ้นี่อยู่ ก็ให้กำจัดทิ้งเสีย แล้วเผอิญตัวแม่เลี้ยงนั่นแหละที่เป็นสำเนา!”
“คิด แล้วไม่ผิด” แม่เลี้ยงพูดอย่างไม่สะดุ้งสะเทือน โยนปืนคืนให้พายัพ เขาถามว่าไม่คิดจะสู้หรือ แม่เลี้ยงพูดอย่างรู้ทันว่า “แกคงไม่ส่งปืนที่มีลูกให้ฉันมั้ง...ฉันคิดไว้แล้วว่า ต้องเป็นแบบนี้...ที่ฉันให้ของกับแกเพราะอยากลองดูว่าแกจะทำยังไง...แล้ว เพื่อนฉันก็คิดไม่ผิด”
“เพื่อน???”
“อ้อ...ฉันลืมบอกไป ว่าที่ฉันไม่ฆ่าแกก็เพราะว่าเพื่อนฉันขอเอาไว้ เขาอยากฆ่าแกด้วยมือของเขาเอง”
สิ้นเสียงแม่เลี้ยง มีเสียงคนเดินเข้ามาในโกดังแล้วมาหยุดที่หลังแม่เลี้ยง พายัพมองแล้วพูดอย่างเป็นต่อว่า
“ผมว่าแม่เลี้ยงคงจะเข้าใจผิดแล้วละ คนนั้นเพื่อนผมต่างหาก ไม่ใช่เพื่อนแม่เลี้ยง”
แม่เลี้ยงรัญญาหันมอง ถึงกับผงะเพราะแทนที่จะเป็นสมสุขอย่างที่คิด กลับกลายเป็นชาติกล้า!
“แก มาทำไมวะ” พายัพถาม ชาติกล้าตอบอย่างผยองว่า ท่านกลัวเขาทำงานพลาดเลยให้ตนมาจัดการเอง! พูดแล้วจ่อปืนใส่แม่เลี้ยงแววตาอำมหิต แม่เลี้ยงมองชาติกล้าแววตาแค้น!
ทันใดนั้น เสียงปืนดังขึ้นนัดหนึ่ง สิ้นเสียงปืนสมสุขเดินออกจากที่ซ่อน พึมพำสะใจ
“กรรมใดใครก่อ...คนนั้นก็ต้องชดใช้...อย่าโกรธกันเลยนะแม่เลี้ยง” สมสุขยิ้มเหี้ยมอย่างมีแผนบางอย่างในใจ
ooooooo
ภูวนัยขับรถไปถึงโกดังร้างตามสัญญาณที่ดูจากไอแพด อภิวัฒน์กับภูวนัยเดินเข้าโกดังอย่างระมัดระวังเพราะตามสัญญาณสมสุขยังอยู่ในนี้เข้าไป เห็นแม่เลี้ยงนั่งที่เก้าอี้ในมุมหนึ่งของโกดัง อภิวัฒน์เดินเข้าไปหาโดยภูวนัยถือปืนคอยคุ้มกันให้ แต่พออภิวัฒน์ไปถึงจับแม่เลี้ยงเงยหน้าขึ้น เขาผงะแทบหงายเมื่อเห็นว่า แม่เลี้ยงถูกยิงเข้าแสกหน้าตายสนิทแล้ว!
บรรยากาศตึงเครียดทันที ไม่รู้ว่าใครเป็นคนฆ่าแม่เลี้ยง และในโกดังยังมีใครอยู่อีก พากันเดินตามสัญญาณไป จึงพบกำไลอิเล็กทรอนิกส์อยู่ที่พื้น! ภูวนัยหยิบกำไลขึ้นมาดูอย่างเจ็บใจ!!
ooooooo
ที่ตึกร้าง...วศินคอยฟังข่าวอยู่อย่างร้อนใจ เมื่อ พายัพกับชาติกล้ากลับมาเขาถามทันทีว่าได้ของมาไหม?
พายัพ ยิ้มภูมิใจก่อนส่ง SD CARD ให้ วศินรับแล้วส่งต่อให้ลูกน้อง ลูกน้องรับไปเสียบกับมือถือเพื่อตรวจดู ระหว่างนั้นวศินถามถึงแม่เลี้ยง ชาติกล้าบอกว่าจัดการตามท่านบอกแล้ว
ลูกน้องวศินจัดการเสร็จอย่างเร็ว แล้วยื่นให้วศิน วศินรับโทรศัพท์ไปกดดู นิ่งไปอึดใจแล้วยิ้มออกมา พายัพถามว่าไม่มีปัญหาใช่ไหม วศินไม่พูด แต่โยนมือถือให้พายัพ เขารับไปกดดูแล้วก็แปลกใจ ที่ไม่มีอะไรเลย!
“ลื้อโดนแม่เลี้ยงมันหลอกแล้ว” วศินยิ้มพูดอย่างเจ้าเล่ห์ว่า “ถ้าของที่ลื้อให้อั๊วมามันเป็นของปลอม ก็แสดงว่ามันก็ต้องมีของจริง!”
“มัน? ท่านพูดถึงใคร” พายัพถาม
“ก็ ฉันไง!” เสียงสมสุขแทรกเข้ามา ชาติกล้ากับพายัพหันมองแล้วแทบช็อกเมื่อเห็นสมสุขตัวเป็นๆเดินเข้ามา สมสุขทักขำๆ “เฮ้ย! ตกใจอะไร ทำหน้าอย่างกับเห็นผี” แล้วก็เดินไปตบหน้าพายัพเบาๆ ถามว่า “นี่ไง เชื่อหรือยังว่าฉันยังไม่ตาย แต่ฉันอยากรู้จริงๆว่าใครเป็นคนยิงฉัน แก...หรือว่าแก” สมสุขจ้องหน้าพายัพกับชาติกล้า ชาติกล้ายกปืนเล็งสมสุขทันที
วศินถามว่า ทำอะไร ชาติกล้าตอบไปทันทีว่า “ก็จะฆ่ามันไงครับ คราวนี้ผมไม่พลาดแน่ครับ” ทำให้สมสุขรู้ทันทีว่าใครเป็นคนยิงตน วศินสั่งชาติกล้าให้เก็บปืนเสีย ปล่อยให้คู่รักปรับความเข้าใจกันดีกว่า พูดแล้วเดินออกไป ชาติกล้าละล้าละลัง สมสุขพูดเสียงอ่อนหวานว่า “ไม่ต้องห่วง เดี๋ยวน้องน่ะ คิวต่อไป...จุ๊บ” ชาติกล้าจึงเดินตามวศินออกไป
สมสุขหันมาจ้องพายัพที่ยืนสีหน้าหวาดหวั่นอย่างเห็นได้ชัด
ooooooo
สมสุขสะสางบัญชีเก่าทันที ถามพายัพว่าคิดขึ้นมา แทนตนตั้งแต่เมื่อไร พายัพนิ่งเหมือนกำลังคิด สมสุขตัดบทว่า
“ให้ ฉันตอบแทนแกไหม...ฉันว่า ต้องเป็นวันแรกที่ฉันรับเอาแกมาเลี้ยงนั่นแหละ...ทำไมฉันถึงคิดอย่างนั้นรู้ ไหม เพราะฉันเห็นแววตาแกไง...แค่เห็นครั้งแรก ฉันก็รู้แล้วว่าแกต้องเป็นคนที่ขึ้นมาแทนที่ฉัน”
“ฮ่ะๆๆ ก็แสดงว่าเสี่ยคิดถูก เอ...แต่ผมว่าผิดนะ เพราะจุดที่ผมยืนอยู่ตอนนี้ มันใหญ่กว่าเสี่ยหลายเท่านัก”
“แก เรียนรู้จากฉันทุกอย่าง แต่มีอยู่อย่างที่ฉันยังไม่ได้สอนแก...คนที่จะเป็นเจ้าพ่อได้ นอกจากจะต้องมีสมอง มีเงิน มีหัวใจที่แข็งกว่าชาวบ้าน จะต้องมีอีกอย่าง สัจจะ! รู้ไหม ที่จริงแล้ว ตอนที่ฉันอยู่ ฉันจะกินรวบแบบแกก็ได้ แต่ทำไมฉันไม่ทำ เพราะมันจะตายเร็ว!!”
พายัพหน้าเสียเมื่อเห็นสมสุขหยิบปืนออกมา ต่อรอง ว่าเราคุยกันได้ สมสุขหัวเราะเยาะบอกว่าตนไม่ยิงหรอกเพราะ
“อย่าง นั้นมันเร็วไป แกรู้ไหมว่าการตายแบบไหนที่มันเจ็บปวดที่สุด เงียบอย่างนี้คงจะไม่รู้ล่ะสิ งั้นฉันจะเฉลยให้ฟัง...ตายใจไง! การที่คนเราตายใจ ไว้ใจให้กับคนที่คิดว่าไว้ใจได้ แต่กลับโดนหักหลัง นั่นแหละที่เจ็บปวดที่สุด” พูดแล้วสั่งลูกน้อง “จับมัน!!”
อ่านละคร คุณชายเลี้ยงหมู คุณหนูเลี้ยงแกะ ตอนที่ 14-15 วันที่ 27 พ.ค. 56
คุณชายเลี้ยงหมู คุณหนูเลี้ยงแกะโดย บทประพันธ์ เล่าเต็งคุณชายเลี้ยงหมู คุณหนูเลี้ยงแกะ บทละคร โดย อภิวัฒน์ เล่าสกุล
คุณชายเลี้ยงหมู คุณหนูเลี้ยงแกะผลิตโดย : บริษัท กำกับการดี จำกัด
คุณชายเลี้ยงหมู คุณหนูเลี้ยงแกะนำแสดงโดย : ศิวัฒน์ โชติชัยชรินทร์ - ไปรยา สวนดอกไม้
ติดตามชมคุณชายเลี้ยงหมู คุณหนูเลี้ยงแกะได้ทางช่อง 7 สีทีวีเพื่อคุณ
ที่มา ไทยรัฐ