อ่านละคร มายาสีมุก ตอนที่ 20 วันที่ 9 พ.ค. 56


อ่านละคร มายาสีมุก ตอนที่ 20 วันที่ 9 พ.ค. 56

มณีห่วงทั้งไข่มุกและหลานในท้อง สำรวจเป็นการใหญ่ก่อนถามลูกสะใภ้ว่ามันได้อะไรไปบ้างหรือเปล่า

“ไม่ค่ะ มันไม่ได้จะเอาเงิน แต่จะเอาชีวิตหนู” ไข่มุกตอบอย่างมั่นใจ มณีฟังแล้วแทบช็อก!
หลังจากไข่มุกโดนคุกคามหลายครั้งทำให้คีรินทร์เริ่มสงสัยว่าชลลดากับภัททิมาอาจอยู่เบื้องหลัง พอมาคาดคั้นสองแม่ลูกก็ปฏิเสธพัลวันว่าพวกตนไม่รู้ไม่เห็น และอย่ามากล่าวหากันลอยๆโดยไม่มีหลักฐาน แถมชลลดายังโบ้ยไปที่นุชนารถเพราะเคยมีประวัติมาก่อน แต่เจ้าหล่อนสวนทันควันว่าอย่ามาใส่ความกัน ตนไม่เกี่ยว

มณีกับคีรินทร์นิ่งไปอย่างลังเล นุชนารถตีหน้าเศร้ายืนยันอย่างน่าสงสาร


“นุชไม่ได้ทำนะคะ รินทร์เชื่อนุชนะ”

คีรินทร์ครุ่นคิดครู่หนึ่งแล้วพูดอย่างเชื่อใจ “ผมเชื่อว่านุชไม่ได้ทำ”

“อ้าว...ไหงงั้นล่ะคะรินทร์ แบบนี้ก็หาว่าเป็นฝีมือลูกไก่น่ะสิ”

“ถ้าไม่ใช่หล่อนสองคนแล้วจะใคร”

“คุณมณี ช่างเถอะค่ะ ยังไงหนูก็ไม่ได้เป็นอะไร” ไข่มุกตัดปัญหา

“โถหนู...ใจดีเหลือเกิน แต่กับคนแบบนี้ไม่ต้องใจดีด้วยหรอก นิสัยลูกแร้งลูกกาเลี้ยงไม่เชื่อง”

“อุ๊ย คุณแม่ขา...คุณแม่มณีว่าลูกไก่เป็นลูกแร้งอีกแล้ว งั้นคุณแม่ก็ต้องเป็นอีแร้งตัวแม่สิคะ”

“ดีแต่ด่าๆๆๆ คนอย่างฉันถ้าทำก็เชิดหน้ารับความจริงย่ะ ไม่ใช่ พวกหมาลอบกัด” ชลลดาปรี๊ดแตกแล้วเดินมาประจันหน้ามณีอย่างเหลืออด เขมทัตเห็นท่าไม่ดีรีบเดินเข้ามากั้นกลาง

“เอาล่ะๆ แยกกัน ทะเลาะอะไรอายเด็กบ้าง อายุไม่ใช่น้อยๆแล้วนะคุณ”

ชลลดาขยับเข้ามาทำท่าจะออเซาะเขมทัต แต่มณีสกัดขาไว้จนเกือบหน้าทิ่ม พอตั้งหลักได้ก็ยืนมองมณีอย่างแค้นเคือง ส่วนคีรินทร์มองไข่มุกที่ยืนนิ่ง สีหน้าไม่บอกอารมณ์ ตัดสินใจเอ่ยปากให้เธอกลับมาอยู่ที่บ้านดีกว่า เกิดอะไรขึ้นจะได้มีคนคอยช่วย

“ไม่เป็นไร ฉันคงไม่ซวยซ้ำสองหรอกมั้งคะ”

“จะดื้อไปถึงไหนฮึ” คีรินทร์เริ่มเสียงขุ่น

“มาอยู่บ้านเถอะ หนูเองก็ท้องทำอะไรไม่ค่อยสะดวก เชื่อลุงนะ” เขมทัตช่วยอีกแรง มณีเองก็รบเร้าเพราะเป็นห่วงจริงๆ “กลับมาที่นี่ใกล้หูใกล้ตา พวกชั่วๆจะได้ไม่กล้าทำอะไร”

นุชนารถมองไข่มุกอย่างอิจฉาที่ทุกคนให้ความสำคัญ แต่ดูท่าไข่มุกยังคิดหนักจึงไม่อยากรับปาก...หลังจากนั้นเธอได้คุยสองต่อสองกับคีรินทร์ โดยไม่รู้ว่านุชนารถแอบมองอยู่ห่างๆ

“เรื่องที่มีคนมาทำร้ายฉัน อย่าบอกคุณจินจูนะคะ ไม่อยากให้เขาเป็นห่วง”

“ไหนว่าไม่แคร์แม่ไง” คีรินทร์กระเซ้ายิ้มๆ ไข่มุกปากแข็งไม่ยอมรับ เลยโดนเขาแหย่ให้อีก “ถ้าไม่แคร์ ทำไมต้องกลัวเขาเป็นห่วง”

“ก็แค่ไม่อยากให้เขาไม่สบายใจ”

“เฮ้อ คนปากแข็งหน้าตาเป็นอย่างงี้นี่เอง... เหมือนกับเรา รักเราแท้ๆ แต่ไม่เคยพูดว่ารักสักคำ...ใจร้าย”

คีรินทร์ไม่พูดเปล่า เข้านัวเนียกอดรัดไข่มุก นุชนารถเห็นดังนั้นก็หน้าบึ้งตึงอย่างไม่สบอารมณ์ และตัดสินใจเข้าไปขัดจังหวะก่อนที่จะมีฉากเลิฟซีนให้บาดตาบาดใจ

“คุณมณีให้มาตาม หนูนาเป็นไข้ค่ะ”

“เดี๋ยวผมรีบไปดู” คีรินทร์ผละออกจากไข่มุก นุชนารถลอบยิ้มแล้วเดินตามเขาไป โดยมีไข่มุกรั้งท้ายไปด้วย

หนูนาปวดหัวตัวร้อนอ้อนคีรินทร์กับไข่มุกแต่นุชนารถไม่ยอมให้ไข่มุกเข้าใกล้อ้างว่าคนท้องควรอยู่ไกลๆดีกว่า เดี๋ยวไข้หวัดจะติดถึงเด็ก

“จริงด้วย ลูกติดขึ้นมาเรื่องใหญ่นะคุณ ถอยมาๆ ให้นุชจัดการเถอะ เขาเก่ง”

“ตั้งแต่เกิดก็สามวันดีสี่วันไข้ เป็นโน่นเป็นนี่ตลอด นี่ถ้าไม่มีเธอ...ฉันจะทำยังไง ต่อไปก็อย่าคิดมากจนโกรธแค้นอะไรอีกเลยนะ ฉันรับรองว่าจะดูแลเธอให้อยู่อย่างสบายที่สุดนะนุชนารถ”

นุชนารถมองมณีแล้วยิ้มรับแทนคำตอบ รู้สึกเป็นต่อไข่มุกหลายขุม ทั้งยังปากหวานใส่คีรินทร์ว่าเพื่อเขา เธอทำได้ทุกอย่าง ไข่มุกฟังแล้วอดคิดมากไม่ได้ รู้สึกเหมือนตัวเองไม่มีความหมาย

ตกกลางคืน คีรินทร์สังเกตเห็นไข่มุกเงียบขรึมไม่ค่อยพูดจาก็พอเดาออกว่าต้องมีอะไรในใจ

“เธอเป็นอะไร ดูไม่ค่อยร่าเริงเลย หึงนุชใช่มั้ย”

ไข่มุกไม่ตอบแต่ค้อนให้ คีรินทร์หัวเราะชอบใจ แหย่อย่างอารมณ์ดีว่า “รักฉันมากล่ะสิ”

“ใครบอก เพียงแต่รู้สึกว่าคุณนุชนารถจะกลับตัวได้เร็วขนาดนี้เชียวเหรอ”

“โธ่ ขนาดองคุลีมาลยังกลับใจได้เลย นุชคงไม่ถึงขั้นแย่ขนาดนั้นหรอก แต่ฉันว่าเธอหาเรื่องหึงฉันมากกว่า ใช่ไหมล่ะ”

ไข่มุกเมินหน้าหนีอย่างงอนๆ คีรินทร์กลัวเธอหนี รีบสวมกอดเอาไว้

“หึงนะ หึงเยอะๆ ฉันชอบ แต่จำไว้ว่ายังไงเธอกับลูกก็เป็นที่หนึ่งมาก่อนคนอื่นเสมอนะ”

“เอ๊ะ บอกว่าไม่ได้หึง”

“อาการฟ้องขนาดนี้ เชื่อตายแหละ”

คีรินทร์หัวเราะชอบใจทำท่าจะจุ๊บแก้ม ไข่มุกเบี่ยงตัวออก เดินหนีขึ้นบันได แต่เขายังก้าวตามไม่ลดละ ยิ้มกริ่มอย่างนึกสนุก

“จะหนีไปไหน ชิ่งกันเหรอ”

พูดจบก็พุ่งพรวดไปกอดเธอแน่นและก้มหน้าลงทำท่าจะจูบ ทันใดภัททิมาโผล่ออกจากห้องกระแอมเสียงดังจนทั้งคู่ชะงักกึก ผละออกจากกัน

ภัททิมาเดินเข้ามาแทรกกลางและเบียดไข่มุกออกห่างด้วยสะโพก พลางยื่นหน้ายื่นตาออดอ้อนคีรินทร์เสียงหวาน

“รินทร์ขา...แล้วทีนี้จะจัดคิวกันยังไง มีตั้งสามคน ไหนจะกิ๊กเก่าคุณอีก ถ้าลำเอียงลูกไก่ไม่ยอมนะ”

“ฉันขอตัวไปนอนก่อน เชิญจัดคิวกันตามสบาย”

“คิวเคิวอะไร เดี๋ยวสิไข่มุก...ลูกไก่ออกไปก่อน”

ภัททิมาไม่ฟัง เกาะแขนเขาแน่นไม่ยอมปล่อย “ไม่รู้แหละ ลูกไก่เอาสี่วัน ที่เหลือจะให้ใครก็เอาไป คนเป็นเมียต้องรู้จักใจกว้างใช่ไหมคะรินทร์ วันนี้คิวไข่มุกนอนห้องรินทร์ คืนพรุ่งนี้ มะรืนนี้ ลูกไก่มานอนนะคะ”

ภัททิมารวบรัดตัดความแล้วเขย่งตัวหอมแก้ม

คีรินทร์ฟอดใหญ่ ไข่มุกหมั่นไส้ สะบัดหน้าเดินหนีเข้าห้องปิดประตูดังปัง

ooooooo

คีรินทร์หนักใจกับความเป็นอยู่ภายในบ้านและยังไม่รู้จะแก้ปัญหานี้อย่างไร แต่ถึงยังไงเขาก็รักและให้ความสำคัญไข่มุกมากกว่าใครเสมอ

หลังจากเมื่อตอนหัวค่ำภัททิมาทำให้ปวดหัว เขาคิดหนักก่อนตัดสินใจเข้าไปตื๊อไข่มุกในห้อง ปรากฏว่าเธอยังหน้างอง้ำไม่หายงอน แต่เขาทำใจดีสู้เสือ พูดปะเหลาะไปมาจนไข่มุกเผลอยิ้ม

“ดีใจจังที่เธอกลับมาอยู่ห้องนี้อีก”

“ไม่ต้องมาพูดเลย”

“จริงๆนะ ไม่มีเธอ ฉันเหงามาก”

“เหงาอะไร ฉันไม่อยู่คงมีคนอื่นมาอยู่เป็นเพื่อนคุณเยอะแยะ”

“ไม่ใช่โรงแรมจิ้งหรีดนะครับ ห้องนี้ให้คนขี้งอนคนเดียว”

“ว่าใครขี้งอน”

“ใครก็ไม่รู้ ทั้งขี้งอน ขี้หึง เป็นคุณแม่แล้วงอนบ่อยๆเดี๋ยวลูกออกมาหน้างอนะ เมื่อกี้พูดแรงไป ขอโทษนะครับคุณแม่”

คีรินทร์ยิ้มกริ่ม ขยับเข้าสวมกอดทางด้านหลัง ไข่มุกหมั่นไส้ฟาดเพี๊ยะที่แขน แต่กลับโดนเขากอดแน่นขึ้นไปอีก “ยกโทษให้ฉันนะไข่มุกจ๋า...นะๆๆ”

เห็นท่าทีออดอ้อนของเขาแล้วไข่มุกกลั้นยิ้มไม่อยู่ คีรินทร์มองเห็นในกระจกก็ยิ้มกระหยิ่มใจ

“ไปอาบน้ำนอนกันนะ อาบพร้อมกันพ่อแม่ลูก”

ไข่มุกหน้าแดงเขินอาย แววตาอ่อนลง คีรินทร์ได้ใจทั้งกอดทั้งจูบเธออย่างรักใคร่...

ส่วนที่ห้องชลลดา...สาวใหญ่กำลังเดินไปเดินมาในห้องอย่างหงุดหงิดเหมือนขบคิดอะไรบางอย่างซึ่งภัททิมาไม่เข้าใจว่าแม่เป็นอะไร

“ใครกันที่ทำร้ายนังมุกแล้วโยนมาให้เรารับกรรม เฮ้ย...ลูกไก่ ดูหน้าแม่หน่อยสิ”

“ทำไมคะคุณแม่ ก็ย่นเท่าเดิม อุ๊ย ตีนกาเพิ่ม”

“ว้าย...อย่าหยาบคายสิลูก อยากรู้ว่าหน้าแม่ร้ายนักเหรอถึงคิดว่าเป็นเราทำอยู่ได้ เซ็งจิต เซ็งๆๆ”

“นึกว่าคิดอะไร ที่แท้ก็เรื่องนี้เอง แต่จะว่าไปเราก็ทำเขาไว้เยอะนี่คะ”

“งั้นเราต้องสืบหาให้ได้ว่าใครมันทำ แม่ไม่ยอมเป็นแพะรับบาปเด็ดขาด”

“แล้วคุณแม่สงสัยใครคะ” ภัททิมาเอียงหน้าทำตาบ้องแบ๊ว...ชลลดาถอนใจดังเฮือก เอือมระอาลูกสาวเหลือเกิน!

อ่านละคร มายาสีมุก ตอนที่ 20 วันที่ 9 พ.ค. 56

ละคร มายาสีมุกบทประพันธ์ : ทวิตา
ละคร มายาสีมุกบทโทรทัศน์ : เอื้องอรุณ สมิตสุวรรณ, เทอดโชค เกียรติสุขเกษม, จุฑามาศ สาคร
ละคร มายาสีมุกกำกับการแสดง : ธีระศักดิ์ พรหมเงิน
ละคร มายาสีมุกแนวละคร : โรแมนติก - ดราม่า
ละคร มายาสีมุกผลิต : บริษัท กันตนา
ติดตามชมละคร มายาสีมุก ได้ทางช่อง 7 สีทีวีเพื่อคุณ
ที่มา ไทยรัฐ