อ่านละคร คุณชายเลี้ยงหมู คุณหนูเลี้ยงแกะ ตอนที่ 14 วันที่ 25 พ.ค. 56
เงินที่พรรษามีอยู่จ่ายค่าเช่าและค่ากินอยู่ที่รีสอร์ตไม่นานก็หมด พรรษาขอทำงานแทนค่าเช่า เสกสรรที่แอบชอบพรรษาแย่งกันกับเผ่าพงศ์อยู่ รีบทำคะแนนกับพรรณนาว่า“โอ๊ย...ใครจะกล้าไปใช้แม่พรรษาล่ะจ๊ะ ฉันก็ทวงไปอย่างนั้นเองแหละ ฉันไม่ได้ใจไม้ไส้ระกำซะหน่อยถ้ามัน...ยอมก้มจูบรองเท้าฉัน” เสกสรรมองเหยียดไปทางเผ่าพงศ์
พรรษาไม่พอใจที่เสกสรรดูถูกเผ่าพงศ์ แต่เห็นหน้าเผ่าพงศ์ก็เดาได้ว่าเขาคิดอย่างไร พรรษาร้องบอกเขาอย่าทำ!
แต่ขณะกำลังจะก้มจูบรองเท้าเสกสรร สมส่วนก็มาบอกว่ามีเพื่อนภูวนัยมาหา คือชาติกล้านั่นเอง!
เผ่าพงศ์ไม่รู้ปัญหาระหว่างภูวนัยกับชาติกล้า ยังฝากความหวังว่าชาติกล้าจะช่วยตามหาภูวนัยให้ กระทั่งขอร้องชาติกล้าว่า
“ชาติ...เอาตัวลุงไปแทนได้ไหม บอกทางผู้ใหญ่ว่าที่จริงแล้วคนที่เป็นคนร้ายคือลุง ไม่ใช่ไอ้ภู ได้ไหมชาติ ลุงยอมทุกอย่าง ขอให้ไอ้ภูมันไม่เป็นไร”
“ทุกอย่างจริงหรือครับ” ชาติกล้าถามหยั่งเชิง เมื่อเผ่าพงศ์ถามว่าเขามีวิธีหรือ ชาติกล้ากลับบอกว่า “เปล่าครับ ผมแค่ชื่นชมคุณลุงในฐานะพ่อน่ะครับ ผมคงจะช่วยให้ภูพ้นผิดไม่ได้ แต่ถ้าคุณลุงอยากเจอไอ้ภู...ผมว่าผมอาจมีทาง”
เผ่าพงศ์มีความหวังขึ้น ที่อีกมุมหนึ่ง เสกสรรแอบฟังการสนทนาของทั้งสองอย่างใจจดจ่อ หลังจากนั้นก็โทรศัพท์ไปหาพรรณราย คาดคั้นว่าไปอยู่กับภูวนัยหรือ พรรณรายยืนยันว่าตนมาทำงาน ดุพ่อว่า “เชื่อกันบ้างสิ!”
เสกสรรบอกว่างั้นก็แล้วไปอย่าให้รู้ก็แล้วกันว่าไปอยู่กับ “ไอ้ผู้ร้าย” นั่น พรรณรายโต้ว่าภูวนัยไม่ใช่ผู้ร้าย
“ไม่ใช่แล้วทำไมตำรวจยังมาที่รีสอร์ตฉันอยู่ล่ะ” เสกสรรสวนไป ทำให้พรรณรายรู้ว่ามีตำรวจไปตามตัวภูวนัยที่นั่น
ระหว่างที่พรรณรายคุยโทรศัพท์กับเสกสรรนั้น ภูวนัยมาเคาะประตูแล้วเปิดเข้ามา พอเห็นเธอติดสายอยู่ก็บอกว่าเดี๋ยวค่อยมาใหม่ก็ได้ พรรณรายเสียดายโอกาส รีบร้องบอก
“ไม่เป็นไรค่ะภู...พั้นซ์จะวางแล้ว”
เสกสรรได้ยินพรรณรายเรียก “ภู” ก็เอะใจถามแทบเป็นตะโกนว่า
“พั้นซ์...เมื่อกี้แกเรียกใครว่าภู อย่าบอกนะว่าแกอยู่กับ...” เสกสรรชะงักเมื่อได้ยินเสียงวางสายรีบโทร.กลับไปใหม่ปรากฏว่าติดต่อไม่ได้แล้ว ได้แต่คำรามปากคอสั่น “หน็อย!...นัง...นัง...”
พรรณรายวางสายจากเสกสรร รีบมาหาภูวนัย เธอนึกว่าเขามาเพราะเสน่หา แต่ที่แท้เขามาตำหนิและปรามเธอเรื่องใช้โทรศัพท์ของตนหลอกนัดไผ่ไปที่ร้านอาหารเมื่อคืนนี้ เธอเถียงไม่ออกได้แต่ทำหน้างอนๆ อ้อนๆ ใส่เขา
ภูวนัยกลับมากดโทรศัพท์ตรวจดูอีกครั้ง เขาเห็นรูปของครอบครัวที่เก็บไว้ในโทรศัพท์ ดูแล้วก็ยิ่งคิดถึงทุกคนเลยแอบ โทร.เข้าเบอร์ที่รีสอร์ต เจอเผ่าพงศ์กำลังทำความสะอาดแทนพรรษาอยู่พอดี เผ่าพงศ์รับสาย แต่พอทักไปปลายสายกลับนิ่งเงียบ เผ่าพงศ์เอะใจถามอย่างตื่นเต้นว่า
“แกใช่ไหมภู...พูดกับฉันสิ...เออ...แกคงพูดไม่ได้สินะ แต่แค่แก โทร.มาอย่างนี้ฉันก็สบายใจแล้ว ดูแลตัวเองดีๆเคยจำที่ฉันบอกได้ไหม ความจริงยังไงก็คือความจริง” พูดแล้วนิ่งฟัง แต่ได้ยินปลายสายตัดไปแล้ว เผ่าพงศ์วางโทรศัพท์ลงหงอยๆ
ภูวนัยสะเทือนใจมากที่ติดต่อพ่อได้แล้วแต่คุยด้วยไม่ได้ เมื่อวางสายแล้วพึมพำน้ำตาคลอว่า
“ขอบคุณครับพ่อ...”
เผ่าพงศ์เศร้าเสียใจที่ไม่ได้คุยกับภูวนัย ถือรูปใบหนึ่งไปนั่งซึมอยู่ริมสระน้ำ บังเอิญรูปปลิวลงไปในสระน้ำจะเรียกใครช่วยเก็บก็ไม่มี จึงพยายามเอื้อมมือไปเก็บจนเสียหลักตกลงไปในสระน้ำ ทันใดนั้นชาติกล้าปรากฏตัวขึ้น เผ่าพงศ์ดีใจเรียกให้ช่วยตนหน่อย ชาติกล้ายิ้มเหี้ยมบอกว่า
“ผมจำเป็นต้องทำอย่างนี้จริงๆ ลุงอย่าโกรธผมเลยนะครับ ถ้าจะโกรธ โกรธไอ้ภูมันก็แล้วกัน” พูดเสร็จก็กดหัวเผ่าพงศ์ลงน้ำ มองดูเผ่าพงศ์ดิ้นทุรนทุรายอย่างเลือดเย็น!
ooooooo
วันรุ่งขึ้น ขณะไผ่คุยอยู่กับตะวันฉาย ก็ได้รับโทรศัพท์จากพรรษาบอกว่าเผ่าพงศ์ตายแล้ว ไผ่กับตะวันฉายรีบไปหาภูวนัยที่เซฟเฮาส์ของอภิวัฒน์
เจอภูวนัยกำลังคุยกับพรรณรายหว่านล้อมให้เธอกลับไปที่รีสอร์ตให้ช่วยดูแลครอบครัวตนด้วยพอดี พรรณรายกำลังงอแงไม่ยอมกลับ บรรยากาศจึงเหมือนกำลังงอนและง้อกันอยู่เลยเป็นเรื่องบาดตาบาดใจ ฝ่ายไผ่ก็ไม่พอใจภูวนัย ภูวนัยก็ไม่พอใจไผ่ที่มากับตะวันฉาย ดังนั้นเมื่อไผ่บอกว่าพรรษาโทร.มาบอกว่าเผ่าพงศ์ตายแล้ว เขาไม่เชื่อหาว่าไผ่โกหกเพราะตนเพิ่ง โทร.ไปเจอเผ่าพงศ์เมื่อตอนกลางวันนี่เอง แต่เห็นไผ่กับตะวันฉายจริงจังและเศร้าเสียใจก็เริ่มเอะใจ จนไผ่เอ่ยก่อนกลับไปว่า
“ฉันเสียใจด้วย”
ภูวนัยก็ถึงกับอึ้ง เขาหุนหันเดินไปที่รถ ไผ่รู้ว่าเขาจะไปไหน ตามมาขอไปด้วย ถูกตวาดว่า “ไม่ต้อง!”
จนเมื่อภูวนัยขับรถออกไปแล้ว พรรณรายจึงนึกได้ ตกใจอุทานเสียงดัง
“ตายจริง! ภูกลับไปอย่างนี้ก็เจอตำรวจสิ...พ่อฉันบอกว่าเพื่อนเขาที่เป็นตำรวจมาถามหาภูที่รีสอร์ต”
“หมวดชาติกล้าน่ะเหรอ!” ไผ่พญาตกใจยิ่งกว่า
ที่ศาลาสวดศพ พรรษาร้องไห้อย่างทำใจไม่ได้กับการจากไปอย่างกะทันหันของเผ่าพงศ์ บอกกล่าวกับรูปเขาว่า
“ไม่ต้องห่วงนะคะ ฉันสัญญาว่าจะดูแลหนูเมฆ กับหนูหมอกให้ดีที่สุด”
แต่ม่านเมฆไม่เชื่อว่าเผ่าพงศ์จากไปแล้ว ยังไงก็ไม่ยอมจุดธูปไหว้ จนม่านหมอกต้องปลอบน้องกอดกันร้องไห้ด้วยความสะเทือนใจ
ที่มุมลับตานอกศาลา ชาติกล้าซุ่มดูอยู่ พึมพำอำมหิต
“พ่อแกตายทั้งคน แกยังไม่โผล่มาอีกเหรอไอ้ภู...”
ooooooo
ไผ่พญารีบไปขอพบอภิวัฒน์ เล่าเหตุการณ์ทั้งหมดให้ฟัง อภิวัฒน์ฟังแล้วถามว่า
“เธอสงสัยว่าการตายของพ่อหมวดภู เป็นฝีมือของชาติกล้างั้นเหรอ”
“ค่ะ...พั้นซ์บอกว่าหมวดชาติกล้าไปหาคุณภูที่รีสอร์ต แล้วคืนวันนั้น คุณลุงก็เสียชีวิต”
“ถ้าเป็นอย่างนั้น ก็แสดงว่า ชาติกล้าลงมือฆ่าพ่อของหมวดภู เพื่อล่อให้หมวดภูปรากฏตัว” ไผ่ร้อนใจถามว่าไม่ส่งคนไปช่วยเขาหรือ อภิวัฒน์ตอบอย่างอ่านเกมขาดว่า “ไม่ได้! เพราะนี่อาจเป็นแผนของวศินที่ต้องการรู้ว่าหมวดภูทำงานให้ใคร ถ้าเราผลีผลาม ทุกอย่างก็จะพังลงทันที”
“แล้วท่านจะไม่ช่วยคุณภูเหรอคะ” ไผ่ถามเสียงอ่อย อภิวัฒน์ได้แต่นิ่งไปอย่างหนักใจ
ooooooo
พรรษาพยายามโทร.ติดต่อภูวนัย ม่านหมอกกับม่านเมฆลุ้นอยู่อย่างร้อนใจ แต่พรรษาติดต่อไม่ได้ ม่านเมฆถามพี่สาวว่าอาภูจะมาไหม ม่านหมอกส่ายหน้าบอกว่าไม่รู้จริงๆ
เสกสรรมางานศพด้วย จับตาดูพรรษากับม่านหมอกม่านเมฆที่พยายามติดต่อภูวนัย สมหมายถามว่าภูวนัยจะมาไหม เสกสรรพูดหยันๆว่า “คงกล้ามาหรอก”
“ทำไมล่ะครับ มันเป็นลูกชายนะครับ”
“ก็นั่นแหละ ที่ทำให้พ่อมันตาย” เสกสรรพูดแล้วเห็นสมหมายทำหน้างง ก็พูดต่อเป็นนัยว่า “เอ้า...ก็ถ้ามันไม่ได้เป็นผู้ร้าย บ้านไม่โดนยึด แล้วตาเผ่าจะมาตายที่สระน้ำฉันได้ไหม”
เสกสรรพูดไม่ทันจบดีก็ต้องอ้าปากค้าง เมื่อภูวนัยเดินเข้ามาในศาลา ตรงไปหาพรรษา ม่านหมอกกับม่านเมฆ ทุกคนมองเขาตะลึง
“อาภู!” ม่านเมฆอุทานวิ่งเข้าไปกอดภูวนัย ทุกคนร้องไห้กันระงม พรรษาพูดน้ำตาอาบหน้าว่า
“คุณภู...น้า...น้าขอโทษที่ดูแลคุณเผ่าไม่ดี...”
“ไม่ใช่ความผิดของน้าเลยครับ ทั้งหมดเป็นเพราะผมต่างหาก เอ่อ...คุณพ่อเสียยังไงครับ”
“แกลงไปเก็บนี่ที่ตกลงไปในสระว่ายน้ำน่ะค่ะ” พรรษาเอารูปใบนั้นให้ดู
ภูวนัยอึ้ง ลำคอตีบตันน้ำตาคลอ เมื่อเห็นว่า รูปใบนั้น คือรูปเขาถ่ายกับพ่อในชุดตำรวจ!
“พ่อ...ผมขอโทษ...ผมขอโทษ...” ภูวนัยน้ำตาไหลพรากอย่างสุดที่จะกลั้นไว้ได้
ทุกอริยาบถของภูวนัย อยู่ในสายตาที่จ้องจิกอย่างเลือดเย็นของชาติกล้า!
ooooooo
พรรษาเป็นห่วงความปลอดภัยของภูวนัย เร่งให้เขารีบไปเสีย ม่านเมฆกอดเขาไว้ไม่ยอมให้ไป ม่านหมอกบอกน้องว่าอาภูอยู่กับเราไม่ได้แต่ไม่อยากให้ม่านเมฆรู้อะไรมากกว่านี้
“ตอนนี้ อาอยู่กับเราไม่ได้ แต่อาสัญญาว่าอาจะรีบกลับมาอยู่กับพวกเรา กลับมาเป็นครอบครัวเหมือนเดิมให้เร็วที่สุด” ภูวนัยกอดหลานทั้งสองไว้ด้วยความรัก
“หนูจะดูแลเมฆให้เหมือนกับที่แม่กับอาภูเคยดูแลกัน” ม่านหมอกเอ่ยขึ้น ภูวนัยถามว่าทำไมหรือ “คุณตาเล่าเรื่องไข่ต้มที่อาภูกับแม่ไม่ยอมกินให้พวกเราฟัง เลยทำให้หนูรู้ว่า อารักแม่ของหนูมากแค่ไหน”
“อาภู...คุณตาบอกว่าไข่ต้มวันนั้นมันเป็นใบสุดท้ายที่ให้อากับแม่กิน แล้วหลังจากนั้นละ อา...อากับแม่มีข้าวกินเหรอ” ม่านเมฆยังติดใจ
“อยากรู้ไหมว่าตาทำยังไง ตาเอาหมูแม่พันธุ์ที่ตารักมากไปขาย เพื่อเอาเงินมาซื้อให้อากับแม่ของเรากิน ตาบอกว่าชีวิตของตาไม่มีเงินไม่มีฟาร์มไม่เป็นไร แต่ไม่มีครอบครัวไม่ได้ เมฆ...หมอก...รักกัน ดูแลกันให้มากๆนะ”
ม่านหมอกกับม่านเมฆพยักหน้าทั้งน้ำตา แต่พอภูวนัยขยับจะออกไป เสียงชาติกล้าก็ดังขึ้น
“ภู”
“ไอ้ชาติ!”
ม่านหมอกรีบออกมายืนปกป้องภูวนัย พรรษาก็รีบเข้ามาขอชาติกล้าว่า
“คุณชาติ...น้าขอได้ไหมคะ...วันนี้คุณภูเพิ่งเสียคุณพ่อไป อย่าเพิ่งทำอะไรเลยค่ะ”
เพราะไม่อยากให้ม่านเมฆรู้อะไรที่ร้ายแรง ภูวนัยส่งสัญญาณให้ชาติกล้า ชาติกล้าจึงทำทีพูดดีกับม่านเมฆว่า
“น้าจะชวนอาภูของเราไปเดินเล่นเสียหน่อย ไม่มีอะไรหรอก ใช่ไหมภู”
“เมฆ...หมอก...อาไปนะแล้วอย่าลืมที่คุณตาสอน รักกันให้มากๆ ฝากดูทั้งสองคนด้วยนะครับน้าษา”
“คุณภู...” พรรษาเรียกเบาๆ แล้วหันไปพูดกับชาติกล้า “คุณชาติ ถือว่าน้าขอร้องนะคะ”
ภูวนัยบอกพรรษาว่าไม่เป็นไร แต่พอจะออกไป ม่านหมอกกับม่านเมฆก็วิ่งมากอด เขากอดหลานทั้งสองไว้อย่างซึมซาบความอบอุ่นเป็นครั้งสุดท้ายก่อนเดินออกไปกับชาติกล้า ท่ามกลางสายตาที่มองอย่างเป็นห่วงของพรรษา ม่านหมอก และม่านเมฆ...
ooooooo
เมื่อเดินออกมาไกลจนคาดว่าม่านหมอกกับม่านเมฆมองไม่เห็นแล้ว ภูวนัยถามชาติกล้าว่าต้องการอะไร
ชาติกล้าถามว่าแม่เลี้ยงอยู่ไหน ภูวนัยย้อนถามว่าต้องการตัวแม่เลี้ยงไปทำไม
“ตอบคำถามฉันมา ไม่อย่างนั้น จะต้องมีคนตายเพราะแกอีก!” ชาติกล้าตัดบท ภูวนัยเอะใจถามว่า รู้ได้ไงว่าตนมาที่นี่ “ก็...ฉันนึกอะไรไม่ออกว่าจะให้แกโผล่หัวออกมายังไง พอดีพ่อแกเขาบอกว่าอยากเจอแก ฉันก็เลยคิดออกว่า ถ้าพ่อแกตาย ยังไงลูกกตัญญูอย่างแกก็ต้องมางานศพพ่อ”
“แกฆ่าพ่อฉัน!!” ภูวนัยพุ่งเข้าใส่ทันทีแต่ถูกชาติกล้ายิงปืนลงที่พื้นจนฝุ่นกระจาย พูดอย่างผยองว่า
อ่านละคร คุณชายเลี้ยงหมู คุณหนูเลี้ยงแกะ ตอนที่ 14 วันที่ 25 พ.ค. 56
คุณชายเลี้ยงหมู คุณหนูเลี้ยงแกะโดย บทประพันธ์ เล่าเต็งคุณชายเลี้ยงหมู คุณหนูเลี้ยงแกะ บทละคร โดย อภิวัฒน์ เล่าสกุล
คุณชายเลี้ยงหมู คุณหนูเลี้ยงแกะผลิตโดย : บริษัท กำกับการดี จำกัด
คุณชายเลี้ยงหมู คุณหนูเลี้ยงแกะนำแสดงโดย : ศิวัฒน์ โชติชัยชรินทร์ - ไปรยา สวนดอกไม้
ติดตามชมคุณชายเลี้ยงหมู คุณหนูเลี้ยงแกะได้ทางช่อง 7 สีทีวีเพื่อคุณ
ที่มา ไทยรัฐ