อ่านละคร อาญารัก ตอนที่ 22 วันที่ 24 พ.ค. 56
“ทุกคนจงฟังพ่อทางนี้ ในที่สุดครอบครัวเราก็คลี่คลายเรื่องร้ายๆ ที่คลุมเครือทั้งหลาย กลายเป็นเรื่องดีทั้งหมด พวกลูกๆ ทั้งสี่คน เกี่ยวดองเป็นญาติกันทั้งสิ้น มีแดงน้อยเป็นพี่ใหญ่ ขอให้รับรู้ทั่วกันในวันนี้ แม้นว่าแดงน้อยจะไม่ใช่ลูกชายแท้ๆของพ่อ แต่พ่อก็จะรับแดงน้อยมาเป็นลูกชายบุญธรรมของพ่อ”แดงน้อยเดินมาทรุดตัวลงกราบแทบเท้าท่านขุน
“กราบขอบพระคุณ ในความเมตตาของคุณพ่อมากขอรับ ผมจะดูแลน้องๆ ทุกคนครับ”
“นี่มันอย่างไรกัน ทำไปทำมา กันต้องกลายเป็นน้องชายแกเสียแล้ว นายอำเภอแดงน้อย” เทิดศักดิ์สัพยอก
“ทำไปทำมา หนูก็ต้องกลายเป็นคนมีพี่น้องเพิ่มขึ้นมาอีกสองคน คือยัยติ๋ว กับพี่แดงน้อย ยัยติ๋วต่อไปนี้เธอต้องเชื่อฟังพี่ เข้าใจไหม”
“แต่กันไม่เชื่อฟังแกดอกนะ แดงน้อย”
แล้วทุกคนก็หัวเราะกันอย่างครึกครื้น
“เสียดายที่คุณย่า ไม่ได้มาด้วย หาไม่เช่นนั้น ท่านต้องมีคำพูดที่ทำให้ทุกคนได้หัวเราะกันแน่ๆ” เนียนนึกถึงทองจันทร์ขึ้นมา
“พรุ่งนี้สิ ท่านบอกให้ทุกคน ไปรับประทานอาหารที่เรือนท่านด้วยกัน” เรียมว่า
เทิดศักดิ์มีสีหน้าหมองลงไปถนัดตา ท่านขุน เรียม และเนียนมองเทิดศักดิ์แล้วให้นึกสงสาร
“คุณเทิดศักดิ์ บอกคุณแม่ให้มาด้วยสิคะ” เนียนเอ่ยขึ้น
“ความจริงวันนี้ ก็คิดว่าจะบอกอยู่ดอกนะ แต่ได้ยินว่า ไม่สบาย” เรียมว่า
“ครับ คุณแม่ไม่ค่อยสบาย คุณแม่ไม่อยากออกไปไหนครับ”
“พี่ขุนคะ เนียนเป็นห่วงคุณแม่ เราทานขนมเสร็จแล้วเรารีบกลับกันเถิดนะคะ”
“ใช่จ้ะ เราควรรีบกลับ ถึงแม้ว่า จะมีกบกับแมวดูแล เราก็ไม่ควรให้ท่านอยู่กับสองคนนั่นตามลำพังนานเกินไป” เรียมว่า
“คุณแม่รับปากดิบดีกุลีกุจอว่าอยากจะมา ทำไมคุณแม่เปลี่ยนใจง่ายแท้ๆ” ขุนภักดีอดแปลกใจไม่ได้
“ท่านว่าปวดหลังน่ะค่ะ” เรียมบอก
ทุกคนพยักหน้า
ด้านเสน่ห์เล่าความให้ทองจันทร์ฟังจนหมดสิ้นแล้ว ร่ายมาตั้งแต่ตอนต้นเรื่องที่ช้อยพาสนไปทำเสน่ห์
“ตกลงว่าคนที่ทำเสน่ห์ให้ผัวรักผัวหลงนั่น ไม่ใช่เนียน แต่เป็นแม่สนแล้วคนที่ฆ่าไอ้หวานไปจนถึงฆ่าสารพัดไอ้ อีนั่นเล่า”
“ไม่แคล้วนางสนดอกขอรับ ไอ้หวานไอ้เหิมนางช้อย ทุกคนล้วนกำความลับของมันทั้งสิ้น” เสน่ห์บอก
“เวรานุเวร ถ้าเช่นนั้นนายหมอเสน่ห์ เอ็งกำลังตกอยู่ในอันตรายเสียแล้ว เอ็งแน่ใจนะว่าไม่มีใครเห็นเอ็ง นอกจากนางแมวนางกบ”
“ขอรับ”
“เอ็งรีบกลับไปหลบซ่อนตัวให้ดี บอกที่อยู่กับนางกบนางแมวเอาไว้ ชั้นจะบอกลูกชายให้ไปรับตัวเอ็งมาเป็นพยาน” ทองจันทร์วิตก
“ขอรับ”
ทองจันทร์หยิบเงินมาส่งให้เสน่ห์ที่ส่ายหน้าไม่รับท่าเดียว
“รับไปเถิด นี่ไม่ใช่สินจ้างรางวัล แต่คือน้ำใจจากชั้น รับไปสิ”
เสน่ห์ไหว้ทองจันทร์แล้วรับเงินมา
ทุกคนไม่รู้ว่านางสนคนชั่วแอบมองอยู่ เห็นเสน่ห์เดินลงเรือนมาเจอกบกับแมว สองคนพยักหน้าหงึกๆ เสน่ห์เดินไปกับแมวหลบแว้บหายไปอย่างรวดเร็ว
สนมองเหตุการณ์ทั้งหมด แววตาเป็นประกายวาววับ
“ไอ้หมอสารเลวมันมาหาอีแก่ทองจันทร์ มันมาเล่าอะไรรึ มึงคิดร้ายต่อกูอีกเเล้ว ไอ้หมอลามก เสียดายนะที่ตอนนี้ กูไม่มีเวลากำจัดเสี้ยนหนามพร้อมกันสองคน”
สนคิดแผนชั่วทันที มองไปที่กบที่ยืนชะเง้อมองตามสองคน
สนถือไม้ดุ้นใหญ่พอสมควร ย่องไปทางด้านหลังกบ ฟาดโครมไปบนหัวโดยแรง กบม้วนตัวลงไปกอง
สลบไม่เป็นท่า สนลากกบไปแอบไว้ที่หลังพุ่มไม้
“หลับให้สบายนะ อีนางตัวดีชอบเพ็ดทูล กว่ามึงจะตื่นมาก็หมดเวลาเพ็ดทูลนายมึงพอดี”
สนเดินออกไปตามทาง ที่แมวกับเสน่ห์เดินไป
ขณะเดียวกันแดงน้อยเดินออกมาส่งทุกคนที่หน้าบ้าน แดงน้อยกอดเนียนกระซิบพูดกับเนียน
“ผมรักแม่เนียนนะครับ”
“ขอบใจมากจ้ะลูก แม่ก็รักลูกจ้ะ”
“อะไรกันน่ะ ทำอะไรอย่าให้คนอื่นเขาอิจฉานะคะ พี่แดงน้อย แม่เนียนอย่าลำเอียงนะคะ ยัยติ๋วเธออย่ายอม” ทานตะวันแซว เนื้อทองได้แต่หัวเราะขำ
“กิ๊วๆ ยัยติ๋วไม่อิจฉาใครดอก แต่ยัยอี๊ดนี่แหละ ตัวอิจฉานางร้ายลิเกอายม้วน” เทิดศักดิ์ล้อ
“หยอกล้อกันยกใหญ่กลับบ้านได้แล้วเด็กๆ” เรียมว่า
“เด็กโข่งทั้งนั้น” ท่านขุนยิ้มเผล่ สีหน้ามีความสุขมาก
เอกโผล่หน้ามา
“กระผมกลับอย่างไรขอรับท่านขุน”
“เอ็งก็ขี่จักรยานกลับสิ รถมันเต็มนี่นา”
เอกยืนเกาหัวแกรกๆ ทุกคนหัวเราะกันอีก ขุนภักดีพาลูกเมียเดินไปที่รถ
ฟากเสน่ห์ซุบซิบกับแมวแล้วพยักหน้าให้อีกครั้ง
“เข้าใจแล้วใช่ไหมว่า บ้านชั้นอยู่ที่ไหน”
“เข้าใจแล้วจ้ะ”
เสน่ห์รีบออกไป แมวหันหลังกลับ เดินผ่านหน้าสนที่ถือไม้เตรียมซุ่มรออยู่ พอแมวผ่านไป สนเอาไม้ฟาด
หัวแมวจากด้านหลัง แมวม้วนลงไปกองสภาพเดียวกับกบไม่มีผิด
สนลากแมว ไปไว้หลังพุ่มไม้ รีบร้อนออกไปหน้าตาดุดันเอาเรื่องมาก
ฟากทองจันทร์เดินกระย่องกระแย่งมามองหากบกับแมว
“นางกบ นางแมว เอ้า หายหัวไปไหนกันหมด ตามใจ หายก็หายไม่ได้มีอะไรจะใช้สักหน่อย แค่จะบอกว่าข้าจะนอนแล้ว”
ทองจันทร์หันกลับไปยังห้องนอน
อีกด้านหนึ่ง รถของท่านขุน วิ่งมาตามถนนในความมืด
“ป่านนี้คุณแม่คงหลับแล้วสินะ”
“ค่ะ คุณย่าท่านอาจไม่หลับก็ได้ ท่านรอให้หนูไปอ่านอิเหนาให้ฟังต่อค่ะ” เนื้อทองว่า
“พี่อ่านสำเนียงเสนาะอย่างเธอไม่เป็นดอกนะยัยติ๋ว เธอมันเก่งสารพัด” ทานตะวันบอก
“แต่หนูอี๊ดพูดเก่งทั้งไทยทั้งฝรั่ง ทำผมก็เก่งจ้ะ” เนียนชม
“น้าเนียนเขาพูดรักษาน้ำใจยัยอี๊ด” เทิดศักดิ์แซว
“สองคนนี่อย่าตีกัน แขวะกันอยู่เรื่อย ไงคะพี่เทพ อยากมีลูกแยะๆ รู้แล้วหรือยังว่ามันเป็นอย่างไร” เรียมว่า
“สนุกเจี๊ยวจ๊าวดีกว่า ด่าทอกันนะ เรียม”
ทุกคนหัวเราะครื้นเครงกันอีก
ฝ่ายทองจันทร์นั่งหันหลังให้ประตู หยิบหนังสืออิเหนามามองดูแล้วส่ายหน้าบ่น
“อยากรู้เสียจริง ว่าเรื่องราวต่อไปมันเป็นอย่างไร”
เสียงเคาะประตูห้องดังขึ้น
“ใคร”
ไม่มีเสียงตอบมีแต่เสียงเคาะ
“ถามว่าใคร นางกบนางแมว เอ็งรึ ทำไมไม่ตอบ หรือว่าหนูติ๋วกลับมาแล้ว”
เสียงเคาะเงียบไปแล้วเคาะใหม่ ทองเดินย่องแย่งไปที่ประตู ทองดึงกลอนออก ยังไม่ทันที่กลอนประตู
จะหลุด ประตูก็เปิดผลัวะเข้ามาเป็นสนนั่นเอง
“กูเอง อีแก่”
ทองจันทร์ตกใจมาก “นังสน นี่ นี่แกมาทำไม”
“มาฆ่ามึงไงล่ะ มึงมันตัวป่วนกู มึงประชดประชันเคี่ยวเข็ญกู เกลียดกูด่ากูมาตั้งแต่วันแรกที่กูเหยียบย่างเข้าบ้านนี้ อีแก่ มึงตายเสียเถิด”
ทองจันทร์อ้าปากจะร้อง สนตวัดแขนรัดคอทองเอาไว้แน่นจนทองจันทร์ตาเหลือก
“แก...”
“มึงกำความลับกูไว้มากมาย มึงเที่ยวสืบเสาะ หาคนโน้นคนนี้ มาเล่นงานกู มันไม่ง่ายดอกนะอีแก่”
สนคำราม ถีบทองจันทร์ล้มลงไป ทองจันทร์ตะกายหนี แต่ไม่ทันเรี่ยวแรงไม่อำนวย สนตามมาจิกหัวหมับ
ในนาทีเป็นนาทีตายของคุณนายทองจันทร์ที่สนกำลังหยิบยื่นให้นั้นเอง รถของขุนภักดีแล่นมาจอดยังโรงรถพอดี ทุกคนพากันลงจากรถมาแล้วด้วยสีหน้าแช่มชื่น
“พ่อกับแม่เรียม จะกลับเรือนเสียที” ขุนภักดีเอ่ยขึ้น
“หนูขอไปนอนกอดแม่เนียนนะคะ ยัยติ๋วเธอห้ามยุ่ง” ทานตะวันบอก
“หนูจะไปอ่านหนังสืออิเหนาให้คุณย่าฟังค่ะ” เนื้อทองว่า
“ขี้อิจฉาอีกแล้ว” เทิดศักดิ์เหน็บ
“รีบไปกันเถิด แม่ห่วงคุณย่า” เนียนใจคอไม่สู้ดี
ทุกคนเดินตรงไปทางเรือนของตัวเอง
ฝ่ายสนจิกหัวทองจันทร์จนหน้าแหงนหงาย แล้วตบตีหญิงชราคู่แค้นตามอำเภอใจ ทองจันทร์หมดแรงต่อล้อต่อเถียงต่อสู้ หรือแม้แต่จะหนีแล้ว ได้แต่นอนหมอบราบปล่อยให้นางสนคนชั่วทำเอาตามใจชอบ
“สำนึกหรือยังว่าอย่ามายุ่งกับกู สาแก่ใจหรือยังว่าสาระแนกับกูแล้วเป็นอย่างไร”
ทองจันทร์หมดแรง พูดออกมาเสียงเบาหวิว “เวรกรรมกำลังจะตามทันมึง มึงจะตกนรก”
สนยิ้มดุดัน
“มึงแช่งกู มึงแช่งกู นี่แน่ะๆๆ”
สนทุบตีทองจันทร์ไม่ยั้ง
จังหวะนี้กบเดินโซเซกุมหัวออกมาจากพุ่มไม้หน้าเรือนทองจันทร์ อาการยังงวยงงอยู่
“มีคนมาตีหัวเราใครกัน”
แล้วพอกบก็นึกออก ก็มีสีหน้าตื่นตกใจมาก
“แย่แล้วคุณท่าน”
กบวิ่งไปที่ตัวเรือน แมวที่เพิ่งฟื้นวิ่งเซมาอีกคนเช่นกัน
“คุณท่าน”
กบกะแมวตะกายขึ้นเรือนไปทันที พวกเนียนมาถึงเห็นกบและแมวก็แปลกใจมาก โดยเฉพาะเนียน
“นั่นกบ แมว ทำไมไม่อยู่บนเรือนกับคุณย่า เร็วลูกไปดูกันสิ”
เนียนพาลูกสาววิ่งไปที่เรือนทองจันทร์เร็วรี่
เวลานี้ทองจันทร์ฟุบลงไปกองแล้ว นอนตาค้าง มีสนยืนยิ้มสะใจ เอาเท้าแตะตัวทองจันทร์ดูว่าจะตายหรือยัง
“ไงอีแก่ สบายใจหรือยัง จงเอาความลับของกูไปเล่าในนรกเถิด”
มีเสียงเอะอะใกล้หน้าห้อง เป็นเสียงคู่หู
“คุณท่านเจ้าขา”
สนปราดไปที่ประตูลงกลอนทันที วิ่งกลับมาเอามีดที่เตรียมมาจ้วงแทงทองจันทร์ที่พยายามจะอ้าปากตอบรับ
“ช...ชั้น”
เสียงสาวแฝดเรียก “คุณย่าขา เปิดประตูสิคะ
ตามมาด้วยเสียงเนียน “คุณแม่ขา”
“พวกมันแห่กันมาแล้ว”
สนมองไปที่หน้าต่าง เสียงทุบประตูดังเร็วและแรงขึ้น พร้อมทั้งเสียงเรียกของท่านขุนดังขึ้น
“เอะอะอะไรกัน คุณแม่ คุณแม่ครับ ทุกคนถอยมา”
สนตื่นตระหนกตกใจมาก
“พี่ขุนมาแล้ว”
ทุกคนถอยห่างออกมา ขุนภักดีวิ่งพุ่งเข้าไปกระโดดถีบประตู เต็มแรง มีแมวกะกบช่วยเอาหัวดัน
สนตื่นตกใจทิ้งมีดในมือวิ่งตรงไปที่หน้าต่าง แล้วกระโดดลงไปทันที พร้อมๆ กับที่ประตูเปิดอ้าออก ทุกคนผวาเข้ามา และถึงกับผงะเมื่อเห็นภาพที่ประจักษ์ต่อสายตาเบื้องหน้า ขุนภักดี เนียน เรียม ตะลึง กบ แมว และสาวแฝดกรีดร้อง เสียงดังระงม
“คุณแม่”
“คุณแม่”
“คุณย่า”
“คุณท่าน”
ทุกคนผวาไปหาทองจันทร์ ขุนภักดีใจจะขาดช้อนตัวแม่ขึ้นมา ทองจันทร์ยังไม่สิ้นลม มองมายังทุกคนที่น้ำตาไหล
พยายามจะพูด
“คุณแม่ ใครทำคุณแม่ครับ”
“อี อี…” ทองจันทร์จะบอก แต่โรยแรงลงเต็มที
“อย่าเพิ่งถามเลยค่ะ รีบพาคุณแม่ไปโรงพยาบาล” เรียมบอก
ทองจันทร์ส่ายหน้าบอกว่าไม่ไหวแล้ว
“มะ ไม่ ต้อง ไม่ทันดอก”
ทองจันทร์พยายามยื่นมือมาหาลูกชาย ขุนภักดีช้อนตัวแม่โอบกอดไว้ อีกมือจับมือแม่
“ขอ...มือ...ทุกคน” หญิงชราบอกเสียงกระท่อนกระแท่น
ทุกคนยื่นมือไปจับมือทองจันทร์พร้อมเพรียง ทองจันทร์ยิ้มทั้งน้ำตา
“มี...พยาน..ชี้ตัวคนร้าย” ทองจันทร์บอกอีก
“คุณแม่” สามคนร้องขึ้น
“คุณย่า” สองสาวแฝดร้องเรียก
“ขอโทษ พรุ่งนี้นัดแล้ว ไม่ได้อยู่” ทองจันทร์รู้ตัวว่าเวลาของตนหมดลงแล้ว
ทุกคนร้องเรียกอีก "คุณแม่" / "คุณย่า"
“รัก...ทุกคน...ตายตาหลับแล้ว...ลาก่อน”
ทองจันทร์หลับตาจริงๆ น้ำตายังไหลย้อยที่หางตาทั้งสองข้าง ใบหน้าทองจันทร์มียิ้มน้อยๆ ระบายอยู่
ทุกคนร้องไห้โฮๆ สะอึกสะอื้นจนตัวโยน
ยกเว้นขุนภักดีที่เงียบกริบ ดวงตาแดงก่ำ กอดทองจันทร์ไว้ในอ้อมอก น้ำตาไหลย้อยไม่สะอื้นแม้เพียงน้อย
ด้านเทิดศักดิ์ขึ้นเรือนมามองหาแม่แต่ไม่พบ
“คุณแม่ไม่อยู่บ้าน ไปไหนรึ เอ๊ะ นั่น คุณแม่”
เทิดศักดิ์มองลงไปเห็นสนอยู่เบื้องล่าง โดยสนเดินเขยกๆ รีบร้อนมาที่เรือน ก่อนจะเห็นกบกับแมว วิ่งมาท่าทีตระหนกตกใจ
“คุณสน” สองคนเรียก
สนตกใจขวัญกระเจิง แต่ปากตะเพิดไล่ “ไปให้พ้น จากบ้านกูนะ”
“เรามาตามคำสั่งคุณนายเรียมเจ้าค่ะ” กบบอก
“กูบอกว่า ไปให้พ้น หรือว่าพวกมึงหูตึง”
สนขึ้นเสียง พร้อมกับปราดเข้าใส่สองคนทันที
กบกะแมวร้อง “ว้าย”
สนไม่ฟัง ปราดไปตบตีสองคน เทิดศักดิ์วิ่งลงมาจากเรือนมาดึงสนไว้
“อย่านะครับ คุณแม่ สองคนนี่มาทำไม”
“คุณท่านโดน...” กบบอก
แมวต่อคำ “โดนฆ่าตายแล้วเจ้าค่ะ”
สนฉวยโอกาสตอนนั้นรีบขึ้นบ้านไปทันที
“คุณย่า... โธ่”
เทิดศักดิ์หันไปมองหาแม่ แต่ไม่เห็น สนหายไปแล้ว เทิดศักดิ์ยืนนิ่ง
“สองคนนี่กลับไปเรียนคุณพ่อว่า ชั้นกำลังจะตามไป”
อ่านละคร อาญารัก ตอนที่ 22 วันที่ 24 พ.ค. 56
ละครเรื่อง อาญารัก บทประพันธ์ : จำลักษณ์ละครเรื่อง อาญารัก บทโทรทัศน์ : วรพันธ์ รวี
ละครเรื่อง อาญารัก กำกับการแสดง : จรูญ ธรรมศิลป์
ละครเรื่อง อาญารัก แนว ดราม่า
ละครเรื่อง อาญารัก ผลิต : บริษัทดีด้าวิดีโอ โปรดักชั่น จำกัด
ละครเรื่อง อาญารัก ควบคุมการผลิต : สยม สังวริบุตร
ละครเรื่อง อาญารัก ออกอากาศทุกวันจันทร์ และวันอังคาร เวลา 20.25 น. ทาง ช่อง 7 สีทีวีเพื่อคุณ
ที่มา manage