อ่านละคร อาญารัก ตอนที่ 18 วันที่ 13 พ.ค. 56

อ่านละคร อาญารัก ตอนที่ 18 วันที่ 13 พ.ค. 56

กับคุณแม่ว่า คุณแม่สนไปหาผู้กำกับแล้วกลับคำพูดว่าวันเกิดเหตุ คุณแม่ไม่ได้เจอน้าเนียนครับ”
“แล้วมันมีผลดีหรือผลร้ายเล่า”
“ไม่มีผลอะไรเลยครับ เพราะน้าเนียนรับไปแล้วว่าพบแม่สน จะมีผลก็แค่ว่าน้าเนียนหรือคุณแม่กันแน่ที่โกหก”
“เวรานุเวรแท้ๆ ไปๆ ไม่อยากจะเห็นหน้าแกแล้ว เพราะชั้นมั่นใจว่าแม่แกคือตัวการ”
“ผม เอ้อ คุณนายแม่ครับ ผมยังมีอีกเรื่อง ยายอ่อนกับญาติของแดงน้อยเพื่อนของน้าเนียนพากันมาเยี่ยมน้าเนียนครับ”
“ยายอ่อนมา” เรียมดีใจ

“แกจะพากันมาเป็นพยานว่าน้าเนียนไปบ้านแพนด้วย ผมขอตัว”
เทิดศักดิ์ไหว้สองคนแล้วรีบออกไป กบกับแมวเข้ามา
“ยายอ่อนมาเป็นพยานให้เนียน เรียมจะไปหายายอ่อนค่ะ คุณแม่” เรียมว่า

“นางกบ นางแมว ชั้นต้องการพบไอ้ถม มันหายหัวไปไหน”
“มันหายหัวไปตั้งแต่วันที่มันกลับมาแล้วเจ้าค่ะ” กบบอก แมวว่าตาม
“มันโผล่หัวมาแว่บเดียวแล้วหายหัวไปเลยเจ้าค่ะ เรียกหาให้มันไปดูเนียนโดนจับไปขัง มันก็ไม่โผล่หัวมาเลยเจ้าค่ะ”
“รึว่ามันจะแอบหนีไปหาคู่รัก” แมวว่า
“เหลวไหลน่า นังกบ ไอ้ถมมันไม่ใช่คนโกงไปโกงมาเหมือนแกสองคน”
แมวกะกบร้อง “อุ๊ย”
“มันตรงไปตรงมา นายสั่งคำไหนคำนั้น เอาเป็นว่าถ้าแกสองคนเจอมันบอกมันว่า ชั้นสั่งให้มาพบด่วน”
กบกะแมวรับคำ “เจ้าค่ะ”

ทองจันทร์ยังหมกมุ่นกับเรื่องเนียนไม่วายเว้น
เวลาต่อมา กบกะแมวพายเรือมาตามลำน้ำบริเวณหน้าบ้านภักดีภูบาล เรืออีกลำลอยเท้งเต้งไปตามกระแสน้ำและแรงลม ไม่เห็นคนพาย หรือใครในเรือ นอกจากร่างไร้วิญญาณของถมนอนหงายหน้าตาถลนอยู่บนเรือ

กบกะแมวกำลังพายเรือใกล้กันกับเรือลำนั้นทุกที

“นางแมว แกว่าบ้านคู่รักไอ้ถมมันอยู่ตรงไหนนะ”
“อยู่ตรง.......เอ๊ะ นางกบแกดูนั่น เรือลำนั้น ลอยมาไม่มีคนพาย”
กบมองตามแมว
“เรือใครหว่า พายไปดูกันนางแมว”
“เกิดมันกำลังทำอะไรไม่อยากให้ใครรู้แล้วไปดูมัน ประเดี๋ยวมันด่าเอา อย่าไปเลยบ้านคู่รักไอ้ถม”
“เรือนั่นมันลอยมาหาเรา เฮ้ย มีคนนอนอยู่ในเรือ” กบเขม้นตามอง
เรือลอยมาหาสองคน ราวกับวิญญาณของถมต้องการปรากฏให้สองคนเจอศพตัวเอง
“ว้าย คนตาย” กบร้องลั่น
เรือลอยมาเทียบ สองคนเห็นถมเต็มๆ หวีดร้องสุดเสียง
“ไอ้ถม แอร๊ย...”

สนนั่งอยู่บนเรือนคนเดียว ท่าทีว้าวุ่นใจไม่น้อย
“ไอ้ถม ป่านนี้มีใครมาเห็นแกหรือยัง ป่านนี้แกลอยไปถึงไหนแล้วหนอ”
เทิดศักดิ์รีบร้อนมาหาสนมาต่อว่า
“วันนี้คุณแม่ไปหาผู้กำกับ”
“เอ้อ ...ใช่” สนทำหน้าไม่รู้ไม่ชี้
“ไปบอกให้ผมเสียหายหรือครับ”
“ก็ เอ้อ... แม่”
“ทำไมคุณแม่ไปพูดเช่นนั้น ว่าคุณแม่ไม่ได้เจอน้าเนียนวันเกิดเหตุทั้งที่คุณแม่บอกกับผมว่าเจอน้าเนียนวันนั้น”
“ก็แม่ไม่อยากเอาตัวเองไปเกี่ยวพัน กับคดีนี้ ก็แม่อยากจะช่วยเนียนมันถ้าแม่บอกว่าไม่เจอมัน มันจะได้พ้นผิด”
“แต่น้าเนียนยอมรับไปแล้ว ว่าคุณแม่พูดจริง ทีนี้คุณแม่ต่างหากที่กลายเป็นคนพูดโกหกเสียเอง และการพูดกลับไปกลับมาเช่นนี้ ไม่ได้ช่วยดอกครับ ถ้าจะช่วยก็ต้องบอกแต่แรกว่าไม่เห็นน้าเนียน เพราะผมก็จะไม่สอบถามน้าเนียน”
“เอ๊ะ..ก็รองเท้ามันอยู่ในที่เกิดเหตุ ยังไงมันก็แก้ตัวไม่หลุดดอกน่า” สนยิ้มอย่างมีชัย
“คุณแม่ครับ ตกลงคุณแม่จะว่าอย่างไรกันแน่ อยากช่วยให้น้าเนียนรอดตะรางหรืออยากช่วยให้เขาติดตะราง”
“นี่กรรมใดใครก่อคนนั้นมันก็ต้องได้รับกรรมที่มันก่อ จะมาเคี่ยวเข็ญแม่ทำไม แม่พยายามทำดีมากๆแล้วนะลูก ทำเพื่อลูก แม่รักลูก ถ้าไม่รักลูกแม่ไม่ทำอะไรแบบนี้ดอก”
“คุณแม่พูดอะไรกันครับ เรากำลังพูดเรื่อง... คุณแม่วันนี้พูดอย่างอีกวันไปพูดอีกอย่าง มันเกี่ยวอะไรกับเรื่องทำเพื่อผมรักผม”
“ก้อ....”
จังหวะนี้มีเสียงอื้ออึงมาจากด้านล่าง
“ไอ้ถมถูกฆ่าตาย” กบร้องนำ
“ศพมันลอยอืดอยู่ในเรือกลางแม่น้ำ” แมวเสริม
เทิดศักดิ์ลุกพรวด สนแอบถอนหายใจ
“อีกแล้วหรือนี่”
“ว้าย ตายจริง แม่ แม่กลัวไปหมดแล้วนะ แม่กลัวว่าแม่จะโดนฆ่าตายไปอีกราย”
เทิดศักดิ์รีบลงเรือนไปทันที สนแอบยิ้มสะใจ
“สมน้ำหน้า อยากแกว่งชีวิตหาความตายเอง ดีละ พวกมันคงตื่นตระหนกกันทั่วหน้า ขอไปสมน้ำหน้ามันสักหน่อย”
แต่เทิดศักดิ์ย้อนกลับมาอีกครั้ง สนรีบหุบยิ้มทำท่ากลัว
“คุณแม่ยิ้มอะไรครับ”
“เปล่า ลูกกลับมาทำไม”
“ผมลืมบอกคุณแม่ไปว่า ยายอ่อนที่ทำคลอดผม แกมาเยี่ยมน้าเนียนครับแกยังถามถึงคุณแม่”
“ต๊าย มันจะมาขอเงินแม่”
“คงไม่ดอกครับ ดูท่าทางแกจะมีเงินนะครับ แกซื้อนาน้าเนียนได้ตั้งสิบไร่ครับ แกมาขอเป็นพยานว่าน้าเนียนไปบ้านแพน ไปหาแก”
แล้วเทิดศักดิ์ก็ออกไปอีกครั้ง
“อีอ่อนนี่ไม่รักษาคำพูด กูบอกแล้วว่าอย่ากลับมาอีก มึงกลับมาทำไม หนอยกลับมาเป็นพยานให้อีเนียน นี่กูกำลังยืนอยู่ บนปากเหวหรือนี่”

สนหน้าเสียหวั่นไหวมากขึ้น
ที่บริเวณท่าน้ำ เห็นแมว กบ และเรียมกำลังยืนตื่นเต้นตกใจกันอยู่

“พวกแกเห็นศพนายถมตรงไหนไกลหรือใกล้บ้านเรา” เรียมถาม
“ทางด้านโน้นเจ้าค่ะ ด้านวัดน่ะเจ้าค่ะ” กบเล่า
“น่ากลัวมากๆ เจ้าค่ะ ตอนนี้คุณเทิดศักดิ์กำลังไปตรวจหาหลักฐานอยู่เจ้าค่ะ” แมวบอก
“ตอนนี้ไม่มีใครเหลือเลย กบ แมว ชั้นให้ไปถามหาว่ายายอ่อนแกพักที่ไหนได้ความไหม”
“ได้สิเจ้าค่ะ แต่ว่ามันมืดแล้วนะเจ้าคะ” กบกังวล
“แต่ชั้นก็จะไป แกสองคนพายเรือพาชั้นไปเดี๋ยวนี้” เรียมเสียงดัง
“เอ้อ...” สองคนอึกอัก
“ชั้นบอกให้พายเรือพาชั้นไป ชั้นอยากรู้อะไรอะไรอีกหลายอย่างจากยายอ่อน”
กบกะแมว พยักหน้านำเรียมไปที่ท่าน้ำ

สนมาแอบมองสังเกตการณ์ตามเคย
“อีเรียมไปหาอีอ่อน มันต้องไปสืบหาความจริงอะไรแน่ๆ แหม อีอ่อนมันพักที่ไหนกันนะ ตามอีเรียมไปดีไหมหนอ”
สนกระวีกระวาดจะหาทางตามไป
“แม่สนคิดจะหาเหตุร้ายที่ไหนอีกไม่ทราบยะ” เสียงทองจันทร์ดังขึ้น ก่อนจะก้าวออกมา พร้อมเนื้อทอง
“ว๊าย คุณแม่ สนก็....แค่....”
“มาแอบดูแม่เรียม หรือว่าแอบดูผลงานที่ทำไว้” ทองจันทร์ดักคอ
“เปล่าทั้งนั้นนะคะ สน สนจะขึ้นเรือนแล้วค่ะ”
สนหันเดินหนีไปดื้อๆ
“ยัยติ๋วแกดูเอานะ คนที่เวรกรรมมันกำลังจะตามทัน มันมักลุกลี้ลุกลน ท่าทางที่เคยเป็นผู้เป็นคน ก็กลายเป็นลิง หลุกหลิกยิกยักไปหมดไอ้ถมเอ๊ย ขอให้วิญญาณของเอ็งอย่าเพิ่งไปไหน มาช่วยกันจับคนร้ายที่มันฆ่าเอ็ง กับฆ่าคนอื่นๆ ขอให้ตำรวจพบหลักฐานสำคัญมัดตัวคนร้ายได้ด้วยเถิด กลับไปสวดมนต์แช่งคนร้ายต่อที่เรือนเรายัยติ๋ว”
“ค่ะ คุณย่า”
สนหยุดแล้วหันมามองตามทองจันทร์ ตาเขียวปัด
“อีแก่ มึงเกลียดกูมาก กูรู้ แต่กูเกลียดมึงมากกว่าที่มึงเกลียดกู และมึงก็ยังโง่ไม่รู้ตัว มึงเล่นงานกูท้าทายกูให้มากๆเข้าสิ กูจะได้ตัดสินมึงง่ายขึ้น”
สนมองตามหลังเคียดแค้นมาก เนื้อทองประคองทองจันทร์เดินออกไป เนื้อทองหันมา เจอสนถลึงตาใส่ก็ตกใจกลัว
“อุ๊ย”
ทองจันทร์หันมาบ้าง
“มีอะไรรึ ยัยติ๋ว แม่สนหล่อนขู่อะไรยัยติ๋วรึ”
“เปล่านี่ค่ะ”
สนหันกลับไปเสียเอง ทองจันทร์มองตามสีหน้าครุ่นคิด ฝ่ายเนื้อทองก้มหน้างุด

ตอนค่ำ ยายอ่อน โพล้ง แพร อยู่กันที่บ้านญาติของยายอ่อนแล้ว สามคนตกใจไหว้เรียมแทบไม่ทัน
“คุณนายเรียม”
แพรกะโพล้งไม่เคยเห็นมาก่อนตกใจมาก “คุณนายเรียม”
“สองคนนี้ คือ นางแพร กับนายโพล้ง พ่อแม่บุญธรรมของนายอำเภอแดงน้อยเจ้าค่ะ” ยายอ่อนแนะนำ
“อ้อ ที่ว่าเป็นเพื่อนกับเนียนใช่ไหม”
“เจ้าค่ะ” / “ขอรับ”
“ทำไมต้องมาเองเจ้าคะ ทำไมไม่ให้คนไปตามยายไปพบเจ้าคะ” ยายอ่อนแปลกใจ
“เพราะชั้นมีเรื่องสำคัญจะมาพูดกับยายอ่อนน่ะสิ แต่ว่า เอ้อ ชั้นอยากพูดตามลำพัง กบ แมว แกสองคนไปรอด้านโน้น”
สองคนรับคำ “เจ้าค่ะ”

แพรกับโพล้งถอยหลบออกไปด้วย
ด้านทองจันทร์กับเนื้อทองนั่งกินข้าวกันตามลำพังสองคน ท่าทีดูซึมเซามาก

“ยัยติ๋วเอ๊ย ทำไมบ้านเรามันดูอึมครึมน่ากลัวขึ้นทุกที ทั้งที่ควรจะมีแต่ความสุข”
“ค่ะ แม่ไม่เคยทำผิดคิดร้าย ก็ต้องกลายเป็นคนร้าย”
“ตายกันเป็นว่าเล่น เป็นผักเป็นปลา รายไอ้ถมนี่โดนฆ่าปิดปากแน่ๆ”
“ปิดปากเรื่องอะไรหรือคะ คุณย่า”
“ย่าก็ไม่รู้ นี่พ่อเทพก็ไปเสียหลายวัน จะรู้บ้างไหมว่าที่นี่มีแต่เหตุร้ายรายต่อไปจะเป็นใครก็ไม่รู้”
เทิดศักดิ์กลับมาจากที่เกิดเหตุ ขึ้นมาสมทบ
“มาอีกแล้ว บอกแล้วว่าไม่อยากจะเห็นหน้า”
“คือมีพวกแถวหลังบ้านมารายงานผมว่า เห็นคุณนายแม่นั่งเรือให้กบกับแมวพายออกไปไหนไม่ทราบ ผมเป็นห่วง เกรงจะเกิดอันตรายน่ะครับมันมืดมากแล้ว” เทิดศักดิ์ว่า
“ตายจริง หนูก็เห็นค่ะ แต่คิดว่า คุณนายแม่คงจะไปแถวนี้สักครู่คงกลับมาหนูจะไปตามเองค่ะ” เนื้อทองอาสา
“อย่านะครับ น้องติ๋ว น้องติ๋วไป ใครจะอยู่กับคุณย่า คุณย่าก็เช่นกันต้องมีคนดูแลตลอดเวลาครับ”
“หมั่นไส้ แกอย่ามาทำเป็นห่วงชั้นย่ะ แกนั่นแหละย่ะรีบไปตามแม่เรียมสิยะ ใช้วิชาตำรวจของแกคิดดูสิยะว่าแม่เรียมเขาจะไปไหนของเขา”
เทิดศักดิ์ใคร่ครวญครุ่นคิด
“ไปหายายอ่อนแน่ๆ ไม่ควรใจร้อนไปเลยครับ ผมตั้งใจว่าจะให้ยายอ่อนมาหาคุณนายแม่ที่นี่ หรือรอให้คุณพ่อกลับมาก่อนแล้วให้นายเอกพาไปกลางวันน่าจะดีที่สุด น้องติ๋วดูแลคุณย่าดีๆนะครับ พี่ต้องรีบไปดูคุณนายแม่”
“ค่ะ”
“ไม่ต้องมาห่วงชั้นดอกย่ะ แม่แกมันปากกับใจไม่เคยตรงกัน”
เทิดศักดิ์ส่ายหัวเข้าใจทองจันทร์ ติ๋วเองก็แปลกใจว่าทำไมทองจันทร์ชอบว่าเทิดศักดิ์นัก
“คุณย่าขา ทำไมตอนนี้คุณย่าดุว่าพี่เทิดศักดิ์บ่อยๆ คะ พี่เทิดศักดิ์น่าสงสารออกค่ะ ห่วงทุกคนไปหมด”
“ก็ย่าหมั่นไส้แม่มัน เลยพาลหมั่นไส้ไปถึงมัน แกห่วงว่าที่คู่หมั้นของแกรึ”
เนื้อทองไม่ตอบ ทองจันทร์ยิ้มๆ
“ย่าก็ด่ามันอย่างนั้นแหละเกลียดมันลงที่ไหนกัน เห็นมันมาแต่อ้อนแต่ออก ต่อให้มันเป็นใครก็ไม่รู้ ก็เกลียดไม่ลงดอก”
ทองจันทร์แอบถอนใจ เนื้อทองแปลกใจแต่ไม่ซักถามอะไรอีก

ฟากยายอ่อนส่ายหน้า ตอบคำถามเรียม
“ยายจนใจเจ้าค่ะ คุณนายเรียม ยายไม่รู้ดอกเจ้าค่ะ ว่าเนียนมันไปเจอใคร ที่บ้านท่านขุน เพราะเวลานี้ยายก็ปวดหัวกับเรื่องที่นาสิบไร่ของมันจะย่ำแย่”
“ถ้าเช่นนั้น นางแพรกับนายโพล้งสองคนนั้นอาจรู้ใช่ไหม”
“มันรู้เจ้าค่ะ”
“ดีละ ชั้นจะถามพวกเขา”
“มันไม่บอกดอกเจ้าค่ะ ว่าเนียนมาพบใคร เนียนมันสำทับไว้อีกครั้งที่โรงพัก เมื่อตอนไปเยี่ยมมัน พวกมันเป็นพวกพันธุ์อึดพันธุ์ดื้อเจ้าค่ะ”
“แต่ชั้นจะลองดู”
“เชิญเจ้าค่ะ”

เรียมมุ่งมั่น พยายามไม่เลิกรา
ทางด้านขุนภักดีกลับมาถึงบ้านแล้วรีบไปพบแม่ทันที แต่ต้องตกใจกับข่าวที่ได้รับฟังจากทองจันทร์และเนื้อทอง ของขวัญในมือหล่นจากมือ

“เนียนน่ะรึ ฆ่านางช้อยตาย เป็นไปไม่ได้”
“แม่ก็รู้ว่ามันเป็นไปไม่ได้ แต่หลักฐานมันบ่งชี้ว่าเป็นไปแล้ว”
ขุนภักดีหันไปเจอติ๋วนั่งน้ำตาไหลพราก มองเอามองเอา
“หนูติ๋ว”
สองคนงงในคำเรียกขานของท่านขุน
“พ่อเทพจะเรียกหนูอี๊ดหรือเปล่า เลยเผลอมาเรียกยัยติ๋วเป็นหนูติ๋ว”
“เอ้อ ผมจะไปประกันตัวเนียน” ขุนภักดีเฉไฉ
“ตอนนี้ไม่ทันดอกขอรับ ต้องเป็นพรุ่งนี้ขอรับ” เอกบอก
ขุนภักดีหันไปเอาเรื่องเอก “เพราะแก ทำให้ยางรถแตกไม่ตรวจตราให้ดี เลยกลับมาถึงบ้านเอาป่านนี้ นี่ หนู เอ้อ ยัยติ๋ว เสียใจมากละสิที่แม่ของเราต้องมีอันเป็นไปร้ายแรง”
“เจ้าค่ะ หนู หนูสงสารแม่เหลือเกินเจ้าค่ะ หนูมั่นใจว่าแม่หนูไม่ได้ทำจริงๆ เจ้าค่ะ”
“เรียมไปขอประกัน เขาก็ไม่ยอมให้ประกัน” ทองจันทร์บอก
“เพราะเหตุอันใดรึ” ขุนภักดีฉงน
“เพราะ..ว่าแม่เนียนไม่ยอมตอบมาว่ารอพบใครที่ ที่ท่าน้ำเช้ามืดวันเกิดเหตุน่ะสิ อีนางคนนี้มันช่างมีแต่เรื่องไม่ยอมพูด ไอ้บ้าที่มาพบมันนั่นใครกันนะอยากจะเขกกะโหลกให้ร้าว พ่อเทพไปคาดคั้นมันขู่มันให้บอกให้ได้”
ขุนภักดีครุ่นคิดแล้วจำได้ ที่แท้วันนั้น ท่านขุนมาพบเนียนคุยกันไม่ทันจบ เทิดศักดิ์เข้ามาขัดพอดี ขุนภักดีเครียด
“เรื่องแค่นี้ ทำไมจึงคิดว่าเนียนกลายเป็นคนฆ่าไปได้”
“แม่สนย่ะเขากลายเป็นพยานปากเอกยืนยันว่าเจอเนียนที่ท่าน้ำ แถมรองเท้าของเนียนดันไปตกอยู่ในที่เกิดเหตุ”
ขุนภักดีนึกขึ้นได้ ว่าคืนนั้นเนียนจะหารองเท้า แต่หาไม่เจอตนเลยให้ตังค์ไปซื้อใหม่ นึกแล้วท่านขุนบอกเสียงดุดันมาก
“ใส่ร้ายกันชัดๆ คุณแม่ครับ เรียมอยู่ไหนครับ”
“ไปไหนก็ไม่รู้ นี่พ่อเทิดศักดิ์มันไปตามหาอยู่”
“ไปทำไมมืดค่ำ เดี๋ยวเถิด ไอ้อีพวกอำมหิตที่มันจ้องจะทำร้ายเอาไอ้เอกแกรีบไปตามหาคุณนายเรียมด้วย ถ้าอยากพบใครให้ไปรับเขามาหาที่บ้าน ไม่ใช่แล่นออกไปตามลำพัง”
ขุนภักดีปรายตามามองลูกสาวอย่างเอ็นดูและสงสาร เลยพูดปลอบออกไป
“ไม่ต้องห่วงเรื่องแม่ดอก เสร็จธุระเรื่องแม่ พ..เอ้อ ชั้นมีเรื่องสำคัญจะต้องพูดคุยกับหนู”
ท่านขุนลงเรือนดุ่มๆ เอกรีบแล่นออกไป ทองจันทร์มองหน้าเนื้อทองท่าทีแปลกใจ
“พ่อเทพไม่รังเกียจแกกับแม่ของแก เขาไปกินอะไรที่บางกอกมานะ”
“ท่านจะช่วยแม่เนียนด้วยเจ้าค่ะ”
“นี่เป็นครั้งแรกที่ พ่อเทพไม่เชื่อว่าเนียนทำผิด แถมมั่นใจว่าเนียนโดนใส่ร้าย เออ..ในความทุกข์ร้อนก็ยังมีความสุขมาบังเกิดนะ ยัยติ๋วสบายใจได้ถ้าลอง พ่อเทพเขากุลีกุจอขนาดนั้น แม่แกมีหวังได้ประกันตัว อ้าวแล้วนี่ห่อของขวัญของใครกันเล่า”
“ท่านถือมาเจ้าค่ะ แต่ทำตก”
“อืม...ลมเปลี่ยนทิศจริง สายตาที่เขามองแก มันเปลี่ยนจากไม่ยินดียินร้ายเฉยเมย กลายเป็นแววตา เมตตาเอ็นดู ผสมอยู่นา รึว่าคนแก่ตาฝาด”
เนื้อทองก้มหน้างุดแอบดีใจ
“ไม่ฝาดดอกเจ้าค่ะ”

ทองจันทร์พยักหน้าพึงพอใจ
เรียมร้อนใจมากแวะมาที่บ้านพักยายอ่อน เพื่อสอบถามเอากับโพล้งและแพร แต่สองคนก็ไม่ยอมบอกเช่นเดิม

“กระพ้มพูดไม่ได้ขอรับ”
“อิฉันก็มิอาจเอ่ยปากได้ดอกเจ้าค่ะ”
“หมายความว่าสองคนนี้อยากให้เนียนโดนลงโทษ เป็นเพื่อนเป็นญาติกันแบบไหน จึงได้ ไม่ดูแลกันเสียเลย” เรียมฉุน
เทิดศักดิ์เข้ามาพอดี
“คุณนายแม่ มาที่นี่ทำไมครับ ไม่เหมาะเลยนะครับ”
“เทิดศักดิ์ นั่นแหละมาวุ่นวายกับแม่ทำไม”
“โธ่ คุณนายแม่ครับ ผมเป็นห่วงจริงๆ นะครับ”
“ทีแรกที่คุณแม่ไม่พอใจเทิดศักดิ์ แม่ก็นึกว่าคุณแม่ท่านทำเกินไป แต่มาตอนนี้ แม่ชักเห็นด้วยกับคุณแม่เสียแล้ว เทิดศักดิ์อย่ามาควบคุมกีดกันแม่เรื่องการช่วยเหลือเนียน เสียแรงแม่อุตส่าห์ สนับสนุนเรื่องหมั้นหมายกับหนูติ๋ว”
“โธ่ คุณนายแม่ครับ ผมรีบมาเพราะเกรงว่า เอ้อ...” เทิดศักดิ์กระซิบบอก “ที่นี่มันเขตอันตราย”
เรียมร้อง “ฮ้า...”
เทิดศักดิ์กระซิบ “ครับ ..ยายอ่อนแกรู้อะไรดีๆ หลายเรื่อง ผมเกรงว่า ถ้ามีใครรู้แกว มันจะทำร้ายยายอ่อน”
“ตายจริง แม่ขอโทษ เทิดศักดิ์จะดูแลยายอ่อนอย่างไรรึ” เรียมตกใจมาก
“ผมส่งตำรวจมาคอยดูแกไว้ห่างๆตลอดเวลาครับ”
“แม่จะรีบกลับ นี่แม่จะโดนลอบทำร้ายไหม”
เอกพรวดมาอีกราย
“ท่านขุนให้มารับคุณเรียมกลับบ้านขอรับ”
“พี่เทพกลับมาแล้ว”
เรียมดีใจมาก เทิดศักดิ์บอก
“เชิญครับ คุณนายแม่”
เอกมองโพล้งกับแพรและยายอ่อน
“สบายดีอยู่รึ ยายอ่อน”
“สบายสิ พ่อเอกเล่า ยังเป็นมะกอกสามตะกร้าปาไม่ถูกอยู่จนบัดนี้หรือเปล่าละพ่อ” ยายอ่อนถาม
เอกหัวเราะแล้วรีบพาเรียมกบและแมวกลับบ้าน
“นางกบ นางแมว แกสองคนพายเรือกลับ ส่วนชั้นจะขับเรือพาคุณนายเรียมกลับ เชิญขอรับคุณนาย”
“เกิดมีใครอยากทำร้ายชั้น”
“ชั้นยิ่งสวยๆ อยู่”
“อยากจะหัวร่อให้ฟันฟางทั้งปากหักหลุดลุ่ย ถ้าแกสองคนสวย ลองไปประกวดเทพีผีล้างป่าช้าปีนี้ดูสิ”
แล้วเอกก็วิ่งไปที่ท่าน้ำทันที สองคนค้อนขวับเอก

เรียมนั่งเรือมากับเอก ทั้งสองพูดคุยถามกันไปด้วย
“พี่เทพรู้เรื่องเนียนหรือยัง”
“ทราบแล้วขอรับ ท่านร้อนรนจะประกันตัวให้ได้ในคืนนี้ แต่มันหมดเวลาราชการแล้ว ท่านจึงดำริว่าจะไปวันพรุ่งนี้แต่เช้าขอรับ”
“แล้วท่านว่ากระไร เรื่องจะสามารถประกันตัวได้หรือไม่ได้”
“ท่านไม่ได้พูดว่ากระไรขอรับ แต่ท่านฟังหนูติ๋ว กับคุณท่านเล่าเรื่องเนียน ท่านทำท่าเหมือนคิดอะไรบางอย่างตามไปด้วย แปลกมากขอรับ ที่ท่านมั่นใจว่าเนียนไม่ผิด” เอกว่า

อ่านละคร อาญารัก ตอนที่ 18 วันที่ 13 พ.ค. 56

ละครเรื่อง อาญารัก บทประพันธ์ : จำลักษณ์
ละครเรื่อง อาญารัก บทโทรทัศน์ : วรพันธ์ รวี
ละครเรื่อง อาญารัก กำกับการแสดง : จรูญ ธรรมศิลป์
ละครเรื่อง อาญารัก แนว ดราม่า
ละครเรื่อง อาญารัก ผลิต : บริษัทดีด้าวิดีโอ โปรดักชั่น จำกัด
ละครเรื่อง อาญารัก ควบคุมการผลิต : สยม สังวริบุตร
ละครเรื่อง อาญารัก ออกอากาศทุกวันจันทร์ และวันอังคาร เวลา 20.25 น. ทาง ช่อง 7 สีทีวีเพื่อคุณ
ที่มา manager