ละคร อาญารัก ตอนที่ 16 วันที่ 6 พ.ค. 56
ได้ประกันตัวเท่านั้น คุณสนเป็นภรรยาท่านขุน เป็นแม่ของคุณเทิดศักดิ์ มีอำนาจที่จะช่วยกันได้”สนมองหน้าช้อยนิ่ง เริ่มระวังตัว ไม่วี้ดว้ายใส่ช้อย
“ถ้าได้ประกันตัวแล้วเกิดไอ้แช่มมันหนี พี่ขุน ลูกเทิดศักดิ์ข้ามิป่นปี้หมดสิ”
“ช้อยสาบานเจ้าคะ ว่าจะไม่ให้มันหนี คุณสนคิดดูนะเจ้าคะ ไอ้แช่มมันอมพะนำไว้ไม่เอ่ยปาก เพราะช้อยห้ามไว้ ว่าใครกันที่ฝากข้าวห่อนี่มาให้มันกิน เพราะมันมีความหวังนะเจ้าคะ หวังว่าคุณสนจะเมตตามัน แล้วเรื่องทั้งหลายทั้งปวง ที่ผ่านมาตั้งแต่คุณสนกับไอ้เหิม คุณสนกับไอ้เสือหนัก ไอ้หมอเสน่ห์ ความตายของไอ้เหิม ไอ้หวาน ไอ้เมื่อวานอีกสองราย ถ้ามีใครเป็นพยานสักคนสองคน อะไรจะเกิดขึ้นเจ้าคะ”
สนนิ่งคิดสักครู่ แล้วพยักหน้า
“ตกลง ข้าจะเจรจาให้เอ็ง แต่ตอนนี้ที่นี่มันมีเรื่องวุ่นวายขายปลาช่อนหลายเรื่อง รอให้อีเนียนกับอีเด็กอี๊ดออกมาจากโรงพยาบาลก่อนเถิด”
“แน่นะเจ้าคะ”
“ตกลงเจ้าคะ ช้อยจะหลบๆ ซ่อนๆ อยู่แถวนี้ วนเวียนอยู่ที่นี่ตลอดเวลา ถ้าสองคนนั่นมันมาเมื่อไหร่ ช้อยจะมาพบคุณสนอีกครั้ง”
“ย่ะ แม่คนเก่ง แม่คนฉลาด ช่างคิดหาวิธีให้ข้ายอมจำนนจนได้”
“ช้อยไม่ฉลาดดอกเจ้าคะ นี่คือความเมตตาการุณย์ของคุณสนต่างหาก ช้อยกราบลาเจ้าคะ”
ช้อยไหว้ นึกกระหยิ่มว่าตัวเองสมหวังที่เล่นงานสนได้
สนมองตามช้อยยิ้มดุดัน “มึงฝันหวานไปเถิดอีช้อย กูไม่เคยปล่อยให้คนที่กำความลับของกูลอยนวล ไม่ว่ามันจะซื่อสัตย์หรือคิดทรยศกับกู”
วันเวลาผ่านไปอีก 7 วัน
ทองจันทร์ดีอกดีใจที่หลานสาวกลับมาอย่างบ้านปลอดภัย ทานตะวันมากราบย่า หญิงชรากอดหลานอย่างรักใคร่ ท่าทางทานตะวันดูนิ่ง และสงบลงไปมาก
“ขวัญเอ๊ยขวัญมา หลานย่า อยู่เย็นเป็นสุขนะหลานนะ”
“ค่ะ คุณย่า ขอบคุณมากค่ะ”
“ยังอ่อนเพลียอยู่ค่ะ คุณแม่ คงต้องพักที่บ้านอีกสองสามวัน ถึงจะออกไปดูร้านได้”
“แต่หนูอยากออกไปดูร้านพรุ่งนี้เลยค่ะ หนูอยากทำงาน ไม่อยากปล่อยเวลาให้ผ่านไปวันๆ
คำพูดนี้ ทำให้ท่านขุน ทองจันทร์ และเรียมมองหน้ากัน
“ดีมากลูกสาวพ่อ มันต้องอย่างนี้สิลูก”
“แต่แม่กลัวว่า หนูจะไปเป็นลมเป็นแล้ง”
“ลูกสาวเราโตแล้ว รู้ตัวแล้วว่า กำลังทำอะไรอยู่ ใช่ไหมลูก” เรียมว่า
“ใช่ค่ะ คุณแม่ขา คุณพ่อขา วันนั้นหนูทำตัวไม่ดีเลย หนูขอโทษค่ะ”
ทุกคนตกใจอีกครั้ง พากันประสานเสียง
“หนูอี๊ด”
“คุณแม่ขา หนูขอโทษ ที่ทำร้ายคุณแม่ แม้ไม่ได้ตั้งใจก็ตาม ที่ผ่านมา หนูไม่ดีเลยใช่ไหมคะ”
เรียมดึงทานตะวันเข้ามากอด
“หนูรู้ดี รู้ไม่ดีเสมอ เพียงแต่หนูไม่แสดงออกมาเท่านั้น แต่วันนี้หนูประจักษ์ให้พ่อแม่และคุณย่าเห็นแล้วจ้ะ เอาละกลับไปเรือนเรานะลูกไปพักผ่อน นะลูก”
“ค่ะ เอ้อ แล้ว แล้ว...” ทานตะวันส่ายตามองหาเนียนแต่ยังไว้ตัว “เอ้อ...”
“เอ้อ อะไร หาใครหรือยัยหลาน” ทองจันทร์ฉงน
อี๊ดใจแข็ง “เปล่าค่ะ”
ทองจันทร์จึงแกล้งถามแทน “เนียนมันได้กลับมาวันนี้หรือเปล่า แม่เรียม”
“มาค่ะ คุณแม่ แต่คงตามมาหลังเรียมกับหนูอี๊ด”
“เขาคงมากับว่าที่ลูกเขยเขา เทิดศักดิ์นั่นแหละ” ทองจันทร์ยิ้มกริ่ม
เรียมสะดุ้ง ใจหล่นวูบ
“เรียมว่าเรื่องนี้เราไม่ควรรีบร้อนนะคะ คุณแม่ พี่เทพ”
“ใครว่าแม่รีบร้อน แม่แค่จะหมั้นกันผู้ชายอื่นเอาไว้ก่อน เท่านั้นเอง” ทองจันทร์บอก
ทานตะวันเริ่มไม่ชอบใจ แต่ไม่โวยวายเหมือนก่อน
“หนูอยากกลับเรือน แล้วค่ะ”
ขุนภักดีและเรียมพยักหน้าให้กัน
สนแอบมองการกลับมาของทุกคน หลังจากหายป่วย สนใจหายใจคอไม่ดีเพราะนั่นเท่ากับถึงเวลาที่
รับปากกับช้อยเอาไว้แล้ว
“มันกลับมากันแล้ว เดี๋ยวอีช้อยก็กลับมาทวงสัญญาเราอีก เวรแท้ๆ อยากจะมือสะอาดบ้างสักครั้ง นี่มันลำบากเหลือเกิน อีสนเอ๊ย”
สนไม่สบายใจแต่ยังแอบมองต่อไป
สนเดินมาตามทางเดินไปยังครัว
เนียนท่าทางยังอ่อนเพลีย ได้เนื้อทองคอยประคองมา แดงน้อยพยุงขนาบอีกข้าง และเทิดศักดิ์เดินตามมาติดๆ หิ้วถุงเสื้อผ้าของเนียน พวกกบ แมว และบ่าว มารอรับด้วยความดีใจและยินดี
“แม่เดินเองได้จ้ะ หนูติ๋ว นายอำเภอขา น้าเกรงใจมากนะคะ”
“ผมอยากดูแลน้าเนียนครับ น้าเนียนยังดูอ่อนเพลียมากนะครับ”
“เอ้อ ตายจริง นั่นคุณเทิดศักดิ์เอาของ ของน้าไปหิ้วทำไมกันค่ะหนูติ๋วเอาคืนมาจ้ะ”
“ของเบาแค่นี้ จะเป็นไรไปครับ ถือของให้ญาติผู้ใหญ่ดีออกจะตายไปครับ”
“แผลที่โดนกัดนั่น หายดีแล้วรึ เนียน” เอกถาม
“จ้ะ พี่เอก”
กบ แมวและคนอื่นพากันเข้ามารุมล้อมเนียน
“ดีใจจริง ทีนี้แหละพวกข้าไม่โดนคุณท่านเอ็ดตะโร เรื่องสลักผักจิ้มน้ำพริกแล้ว” กบบอก
“ข้าไม่โดนเอ็ดเรื่องร้อยพวงมาลัย จัดดอกไม้ถวายพระแล้ว” แมวว่า
“เอ็งสองคนนี่ประหลาด คนเพิ่งหายป่วยกลับมา ตั้งหน้าตั้งตา จะให้ทำงานเสียแล้ว” เอกด่าสองสาว
“เนียนทำได้จ้ะ เนียนตั้งใจว่า เย็นนี้จะทำอาหารให้คุณท่านรับประทานเลยจ้ะ”
“ไปเรือนคุณย่าก่อนเถิดครับ น้าเนียน คุณย่าอยากเจอน้าเนียนแย่แล้วครับ”
“เอ้อ รอสักครู่ก็ได้ค่ะ ให้คุณท่านพบกันกับคุณหนูก่อนเถิดค่ะ”
“โรคเกรงใจกำเริบอีกแล้วน้าเนียน ไปเถิดครับ ไม่เป็นไรดอกครับ ถามจริงๆ น้องติ๋ว น้าเนียนป่วยอยู่ห้องเดียวกันกับน้องอี๊ด น้องอี๊ดมีคำขอบคุณสักคำ สำหรับการช่วยชีวิตครั้งนี้ไหม”
เนื้อทองไม่ตอบเนียนแก้แทน
“แหม จะไปถือว่าเป็นการช่วยชีวิตไม่ได้ดอกค่ะ เป็นการทดแทนพระคุณที่นี่เถิดค่ะ ทดแทนเท่าไหร่ก็ไม่มีวันหมด”
“ผมว่าน้าเนียนทดแทนพระคุณที่นี่หมดไปนานแล้ว เรื่องทดแทนพระเดชนี่สิครับรับแล้วรับอีก ไม่เลิกราสักที”
เนียนก้มหน้าไม่โต้ตอบเทิดศักดิ์
สนแอบมองอยู่ไม่พอใจอย่างมาก ในใจให้นึกอิจฉาเนียน
“แหมทำยังกับคุณนายกลับบ้านอย่างนั้น เห่อเฮละโลสาระแนพากันมาต้อนรับกันยกใหญ่ สาระแนทั้งนั้นไอ้ลูกเรานี่ก็อีกคนแหม คุณแม่ยายในอนาคตรึ ไม่รอให้มีวันนั้นดอกเทิดศักดิ์เอ๊ย”
สนโกรธแค้นเนียนมาก
ขุนภักดีกับเรียมพาทานตะวันลงเรือนทองจันทร์มาแล้ว จะไปเรือนใหญ่ เจอกันกับพวกเนียนตรงหน้าเรือนพอดี เนียนรีบหยุดเปิดทางให้ ย่อตัวลงนั่งสองคนกับเนื้อทอง
“ไม่ต้องนั่งดอกเนียน หนูติ๋ว ลุกเถิด”
เนียนแอบมองทานตะวันอีกแล้ว
“ได้ยินที่พูดแล้วไม่ใช่รึ ว่าไม่ต้องนั่งลงไปที่พื้น รึจะให้คนเขานินทาว่า ข้ากดขี่คนในบ้านเยี่ยงทาส” ขุนภักดีหมั่นไส้
“ลุกเถิดครับ น้าเนียน น้องติ๋ว”
“หนูอี๊ดขา” เรียมกระซิบ “เคยเอ่ยปากขอบใจน้าเนียนเขาสักคำหรือยังลูก”
ทานตะวันปรายตามองเนียน เนียนแอบมองอยู่
“ว่ากระไรคะลูก”
“เอาไว้วันหลังเถิดค่ะ วันนี้ หนูไม่สะดวก”
แล้วทานตะวันก็รีบเดินลิ่วออกไปจากที่นั่น เรียมส่ายหน้าระอา ท่านขุนมองมาที่เนียน ทำท่าเหมือนจะเอ่ยปากถาม แต่ยั้งไว้ด้วยรู้สึกขัดเขินจึงพูดกลางๆ
“อย่ามัวมายืนกันอยู่สิน่า ขึ้นเรือนไปสิ คุณแม่ท่านเหงาปากมาหลายวันแล้ว”
พูดจบสบตามาที่เนียน เหมือนอยากจะพูด แต่เนียนก้มหน้างุด
เทิดศักดิ์กับแดงน้อยพอเข้าใจอาการท่านขุน สองหนุ่มยิ้มให้กัน ส่วนเนื้อทองดีใจที่ท่านขุนดูไม่เข้มใส่แม่อีก
สามคนพ่อแม่ลูกนั่งพูดคุยเปิดอกกันบนเรือนใหญ่ ทานตะวันยามนี้ดูสงบลงมาก
“คุณพ่อคุณแม่ขา ต่อไปนี้หนูจะไม่วู่วามโวยวาย อีกแล้วค่ะ”
“ดีแล้วจ้ะ การที่หนูทำอะไรดีๆ มันก็ดีกับตัวหนู ไม่ใช่ดีกับคนอื่นหรอกนะลูก”
“พ่อเองก็เหมือนกัน พ่อต้องเลิกใจร้อนสักที ความใจร้อนของพ่อทำให้หนูเกือบตาย ถ้าหนูเป็นอะไรไป พ่อแม่คงใจสลายตายไปทั้งที่มีลมหายใจ”
“หนูเสียใจมากที่ทำให้คุณพ่อคุณแม่ ตกใจ เสียใจ หนูขอบคุณที่ให้อภัยหนูค่ะ”
“ใช่แต่ขอบคุณพ่อกับแม่เท่านั้น คนที่ช่วยชีวิตหนูจริงๆ อีกคนที่หนูต้องไปขอบคุณเขา แม้หนูจะเกลียดจะไม่ชอบจะรำคาญเขาเพียงใดก็ตาม” เรียมหมายถึงเนียน
ทานตะวันอึกอักรู้สึกประดักประเดิด “หนู เอ้อ...”
“ละอายแก่ใจ ไม่อยากให้ใครรู้ว่า ต้องไปขอโทษคนต่ำต้อยกว่ารึ”
“เอ้อ ก็คล้ายๆ อย่างนั้นค่ะ คุณพ่อ คุณแม่ขา ขอหนูใช้เวลาข่มใจอีกสักพักนะคะ แล้วหนูจะเอ้อ จะไป...”
“สัญญาว่าจะทำ ยังดีกว่าปฏิเสธ แม่ยินดีด้วย”
“ลดทิฐิลง ในสิ่งที่ไม่ดีงาม เพื่อมาทำสิ่งที่ถูกต้องเหมาะสม ไม่ใช่เรื่องน่าอับอาย”
เรียมหันมายิ้มให้ท่านขุน “ดูคุณพ่อเป็นตัวอย่างสิคะหนูอี๊ด”
สามคนพ่อแม่ลูกเข้าใจกันเป็นอันดี
เนียนพยายามไม่อยู่นิ่ง เสียบมะลิร้อยมาลัยถวายพระ แดงน้อยเขยิบมาใกล้เนียน ส่วนทองจันทร์นั่งกินหมากไป ยิ้มเบิกบานมองคนโน้นที คนนี้ที กบกะแมวหัวเราะคิกคักนวดให้
“น้าเนียนครับ ผมจะไปเยี่ยมแม่แพรกับลุงโพล้ง น้าเนียนมีอะไรจะฝากไปถึงไหมครับ” แดงน้อยเอ่ยขึ้น
“น้าจะฝากจดหมายไปถึงพี่แพรกับพี่โพล้ง ฉบับหนึ่งค่ะ”
“ครับ ผมดีใจที่น้าเนียนหายดีแล้ว ดูแลตัวเองให้ดีๆ นะครับ”
“ค่ะ ขอบคุณนายอำเภอมากค่ะ ฝากความรักความคิดถึงไปให้พี่สองคนนั่นด้วยนะคะ”
“ครับ เอ้อ...ผมจะไปช่วยติดต่อเรื่องที่ยายอ่อนคนนั้นแกจะมาซื้อที่นาของน้าเนียนให้ด้วยนะครับ”
เนียนหน้าจ๋อย อึกอัก
“เอ้อ...เอ้อ...ไม่เป็นไรค่ะ น้าเขียนฝากให้พี่แพรกับพี่โพล้งแกจัดการให้แล้วค่ะ”
เนียนเสียบมะลิร้อยลงเข็มไปตาไพล่ไปมองเนื้อทองกับเทิดศักดิ์ไม่สบายใจทุกครั้งไป
เทิดศักดิ์หน้าบานมีความสุขล้น ขณะที่เนื้อทองอึดอัดต้องเก็บความรู้สึก แอบมองไปที่แดงน้อยบ่อยครั้งเพราะชอบแดงน้อย
“น้องติ๋ว จะเริ่มรับสมัครนักเรียนใหม่ปีการศึกษาหน้าเมื่อไหร่ครับ”
“เอ้อ ใกล้แล้วค่ะ คุณย่ากับคุณนายแม่ แนะนำว่าให้เริ่มรับสมัครวันเปิดโรงเรียนอย่างเป็นทางการค่ะ เพราะถือเป็นฤกษ์ดี”
“พี่จะไปช่วยงานวันนั้น เต็มที่เลยครับ”
“ขอบคุณมากค่ะ เอ้อ พี่เทิดศักดิ์ไม่รีบกลับไปดูแลคุณนายสนหรือคะ เหตุร้ายเกิดทางด้านเรือนคุณนายสนกับพี่เทิดศักดิ์นะคะ เธออาจจะกลัวนะคะ” เนื้อทองบอก
“แหม ไล่พี่ทางอ้อม จริงสินะ ขอบใจที่เตือนพี่ พี่จะกลับไปดูแลคุณแม่แล้ว”
เทิดศักดิ์เดินตรงไปหาทองจันทร์
แดงน้อยกับเทิดศักดิ์มาลาทองจันทร์ที่บ่นอุบอิบ
“ขาไพ่หนีกลับหมดแล้ว ยังไม่ทันได้เริ่มต้นเล่น โฮ้ย แย่ แย่ กะจะกินเงินตำรวจกับนายอำเภอสักหน่อย ส่วนพวกเบี้ยน้อยหอยน้อยนั่น นั่งเล่นด้วยไม่สนุก มีแต่แกล้งทิ้งไพ่ให้กิน”
ทองจันทร์มองเนียน เนื้อทอง กบ และแมว แล้วค้อนวงใหญ่ ทุกคนจึงยิ้มๆ ไม่เถียง เทิดศักดิ์ แดงกำลังถอยจะออก ทองจันทร์เรียกไว้
“เดี๋ยว แดงน้อย รู้ข่าวดีประจำปีของที่นี่หรือยัง”
“ยังครับ คุณย่า ข่าวดีอะไรหรือครับ คุณย่า”
“ให้ตาเทิดเขาบอกสิ หรือแกล้งปิดเพื่อนสนิทเอาไว้ให้อิจฉาเล่น”
เนียนหน้าซีด กบกะแมวแอบหัวเราะ เนื้อทองก้มหน้างุด
“คุณย่ากับคุณนายแม่ สู่ขอน้องติ๋วให้กันแล้ว”
แดงน้อยหน้าซีดพอๆ กับเนียน แล้วรีบฝืนยิ้ม
“ยินดีด้วย เทิดศักดิ์ ยินดีด้วยครับ น้องติ๋ว”
ทองจันทร์ยิ้มอิ่มเอมอย่างพอใจ ไม่ทันรู้ว่าอีกสามคนหม่นหมองในอุรา
สนนั่งเครียดไม่สบายใจ กำลังจะขึ้นเรือน ช้อยโผล่มาด้านหลังพุ่มไม้
“จะรีบขึ้นเรือนแล้วหรือเจ้าคะ คุณสน”
สนดุเสียงขุ่น “นังช้อย เอ็งมาอีกแล้ว เดี๋ยวเถิดใครมาเห็นเข้า”
“เกิดใครมาเห็น ก็ให้มันเห็นดำเห็นแดงกันเสียทีเถิดเจ้าค่ะ ช้อยบอกแล้วไงเจ้าคะ ว่าจะวนเวียนอยู่แถวนี้ เลยได้ข่าวล่าสุดมาว่านังเนียน กับหนูอี๊ดกลับมาบ้านแล้ว ช้อยมาทวงสัญญาเจ้าค่ะ”
“พวกมันเพิ่งมาถึง พื้นเรือนยังไม่ทันแห้ง เอ็งจะร้อนรนอะไรปานนี้ รอก่อนสิ”
“เกรงว่าจะไม่ไหว ยังไงคืนนี้คุณสนรีบเอ่ยปากให้ไวไวนะเจ้าคะ”
เสียงเทิดศักดิ์เรียกดังขึ้น “คุณแม่ครับ”
ช้อยสะดุ้ง สนตกใจแถมโกรธ รีบถีบช้อยหงายหลังตกไปในพงพุ่มไม้
“ว้าย”
เทิดศักดิ์โผล่มา
“คุณแม่ร้องว้าย เป็นอะไรหรือเปล่าครับ”
สนรีบไปดึงแขนลูกชายขึ้นเรือน
“แม่ลื่นจะล้มแต่พยุงตัวเอาไว้ทัน ขึ้นเรือน เถิดลูก”
ยินเสียงสวบสาบที่พุ่มไม้ เทิดศักดิ์หันไปจะกระโดดใส่
“ใครน่ะ”
สนดึงรั้งไว้
“อย่าไปลูก”
“ผมต้องการรู้ว่าใคร”
“อย่ารู้เลย นั่นมันตัวเงินตัวทอง มันแอบโผล่หน้ามา แม่เอาไม้ไล่มันไปถึงได้ลื่นร้องว้ายไงล่ะลูก ไปไป ตัวซวยมาเหยียบบ้านแท้ๆ”
สนดึงเทิดศักดิ์ที่พยายามชะเง้อมองพุ่มไม้ให้ออกไปจนได้
เนียนมายืนเศร้าที่หน้าต่าง กลุ้มใจมาก
“จะทำอย่างไรดีเรื่อง คุณเทิดศักดิ์กับหนูติ๋ว เรื่องนี้จะเกิดขึ้นไม่ได้ ต้องรีบไปขอความช่วยเหลือจากคุณเรียมให้เร็วที่สุด”
ขณะเดียวกัน สองคนยังไม่นอน เรียมรอจังหวะ จนเห็นสบโอกาสแล้ว
“พี่เทพคะ เรียมมีอะไรจะปรึกษา”
“เรื่องอะไรรึ”
“คุณนายแม่ บอกสู่ขอเทิดศักดิ์ให้หนูติ๋วกับเนียนแล้วค่ะ”
“มันคงดีใจยกใหญ่สินะ”
“พี่เทพกำลังวู่วามอีกแล้วนะคะ”
“เอ้อ ขอโทษจ้ะ เรียมจะปรึกษาเรื่องจัดงานหมั้นหรือจ๊ะ”
“เรียมจะบอกว่าเรื่องนี้ไม่ควรรีบเร่งคะ รอเอาไว้ก่อนก็ได้”
“อ๋อ เรียมกลัวพี่ไม่พอใจ กลัวสนรังเกียจ กลัวหนูอี๊ดโกรธเอารึ”
“เอ้อ เรียมไม่ทราบว่าใครคิดอย่างไร แต่เรียมคิดว่ารอเวลาอันสมควรก่อน อย่าด่วนหมั้นเลยนะคะ”
“แหม...นึกว่าเรียมจะเนื้อเต้นรีบเป็นปี่เป็นขลุ่ยกับคุณแม่ แปลกแฮะ เรียมพยายามชะลอ”
“คือ...คือ...เรียมไม่แน่ใจว่าหนูติ๋ว แกรักชอบพอเทิดศักดิ์มากแค่ไหน จะกลายเป็นการบังคับ ข่มเขาโคขืนให้กินหญ้านะคะ นะคะ พี่เทพ”
ขุนภักดีพยักหน้าเดินไปที่หน้าต่างทอดสายตามองออกไป
“เนียน ขอบใจมาก ที่ช่วยลูกสาวชั้น”
ท่านขุนยิ้มนิดๆ ขอบคุณเนียนอยู่ในใจ
เช้าวันใหม่เห็นเนียนมาทำลับๆ ล่อๆ อยู่ห่างจากตัวเรือนของทองจันทร์ค่อนมาทางเรือนใหญ่ และหลบอยู่หลังพุ่มไม้ พอเห็นเรียมเดินออกมา ก็รีบเดินเข้ามาหาทันทีด้วยทีท่าร้อนใจ
“คุณเรียมขา”
“เนียน อยากเจอพอดี” เรียมปราดมาหาเนียน “เนียนมาหาชั้นหรือเปล่า”
“ค่ะ เนียนจะมาเรียนปรึกษาเรื่อง เอ้อ…”
พอดีทานตะวันเดินตามออกมาอีกคน เห็นเนียนชะงัก เนียนแอบมองแล้วยิ้มให้ ทานตะวันเมินแต่ไม่ว่า
“หนูอี๊ด น้าเนียนมาแน่ะ” เรียมบอก
“เอ้อ เห็นแล้วค่ะ ขอตัวก่อนนะคะ หนูจะรีบไปดูร้าน”
ทานตะวันทำไม่รู้ไม่ชี้ เนียนสลดลงนิดหนึ่ง
“ดีขึ้นมากแล้วนะเนียน ถ้าเมื่อก่อนละก็กรี๊ดใส่เนียนแล้ว คงกระดากน่ะ นิสัยเหมือนคุณพ่อเขา”
ขาดคำท่านขุนออกมาอีกคนเห็นเรียมอยู่กับเนียน นิ่งไปชั่วครู่ เนียนรีบก้มหน้างุด
ขุนภักดีถามขึ้นมาลอยๆ “จะไปไหนกันรึ”
เอกเข้ามา
“เนียน ลูกของอาเนิบ น้องชายอาน้อมพ่อเนียนที่อยู่สามชุก เขาให้คนส่งข่าวมาบอกว่า อาเนิบตายแล้ว”
“เอ้อ จ้ะ เอ้อ”
“เนียนจะต้องไปงานศพเขาสินะ” เรียมถาม
ละคร อาญารัก ตอนที่ 16 วันที่ 6 พ.ค. 56
ละครเรื่อง อาญารัก บทประพันธ์ : จำลักษณ์ละครเรื่อง อาญารัก บทโทรทัศน์ : วรพันธ์ รวี
ละครเรื่อง อาญารัก กำกับการแสดง : จรูญ ธรรมศิลป์
ละครเรื่อง อาญารัก แนว ดราม่า
ละครเรื่อง อาญารัก ผลิต : บริษัทดีด้าวิดีโอ โปรดักชั่น จำกัด
ละครเรื่อง อาญารัก ควบคุมการผลิต : สยม สังวริบุตร
ละครเรื่อง อาญารัก ออกอากาศทุกวันจันทร์ และวันอังคาร เวลา 20.25 น. ทาง ช่อง 7 สีทีวีเพื่อคุณ
ที่มา manager