อ่านละคร คุณชายเลี้ยงหมู คุณหนูเลี้ยงแกะ ตอนที่ 15
ไผ่พญาถูกพาเข้าไปในห้องนอนของสมสุข สมสุขจัดแจงรินไวน์ขาวใส่แก้ว พยักหน้าให้ลูกน้องออกไป แล้วพูดกับไผ่ว่า ตนไม่ชอบการบังคับขืนใจ ให้ไผ่บอกว่าเธอเต็มใจไผ่ไม่บอกแต่กลับถามว่าเสี่ยมีคลิปนั่นจริงหรือเปล่า สมสุขหยิบ SD CARD ขึ้นมาให้ดู แต่แกล้งบอกว่าไม่มี ตนโกหก ไผ่ปรี่เข้าหา สมสุขดึงมือออกรีบเก็บทันที ทำลีลาบอกว่าอยากเห็นความพยายามของไผ่เหมือนที่ ตนพยายามกับเธอแล้วหยอดการ์ดเข้าไปในปาก ไผ่ตกใจไม่รู้ว่าสมสุขจะมาไม้ไหน
สมสุขให้ไผ่เข้ามาเอาแต่ห้ามใช้มือ ไผ่ต่อรองถ่วงเวลาคิด ขอให้สมสุขสัญญาว่าจะปล่อยภูวนัยด้วย สมสุขรับปากทันที ไผ่เล็งไปที่ขวดไวน์ข้างหลังสมสุข แล้วพุ่งไปคว้าเงื้อมือสุดแขนสั่งให้คายการ์ดออกมา!
“เดี๋ยวๆ ขวดนั่นบางทีมันอาจจะทำให้หัวแตกอย่างเดียว แต่ไม่สลบนะ เคยเห็นในหนังที่ใช้มือสับที่ต้นคอไหม”
“มือหรอ...” ไผ่ลังเลวางขวดทำมือถาม “อย่างนี้ใช่ไหม” แล้วฟันฉัวะลงที่ต้นคอสมสุขทันที สมสุขร้องได้จ๊ากเดียวก็หมดสติ ไผ่มองมือแทบไม่เชื่อว่าตัวเองทำได้ พอนึกได้ก็วิ่งอ้าวออกไป
แต่พอไผ่คล้อยหลัง สมสุขก็โงหัวขึ้นมองตามไปยิ้มเจ้าเล่ห์
ไผ่วิ่งไปที่ห้องขังภูวนัย เขาถามว่าสมสุขปล่อยเธอมาหรือ ไผ่ไม่มีเวลาเล่ารีบแก้มัดเขา ถามว่าเราจะหนีกันยังไง
ทันใดนั้นลูกน้องสมสุขมาเคาะประตูตะโกนให้เปิดประตูเร็วๆ ไผ่กับภูวนัยตัดสินใจกระโดดหน้าต่างหนี พอดีลูกน้องสมสุขพังประตูเข้ามา ไม่เห็นใครอยู่ในห้องจึงพากันวิ่งไปชะโงกหน้าต่าง เห็นภูวนัยกับไผ่กำลังวิ่งสุดฝีเท้าไปทางประตูรั้ว
ไปถึงรั้ว ไผ่ปีนข้ามไปก่อน ภูวนัยกำลังจะปีนก็ได้ยินเสียงปืนดังขึ้น ภูวนัยหันมองเห็นลูกน้องสมสุขวิ่งกรูกันมาเขารีบปีนรั้วออกไป ลูกน้องสมสุขบ้างยกปืนเล็งบ้างวิ่งตาม
“ไม่ต้องตาม!” สมสุขตะโกน ลูกน้องชะงักพากันแปลกใจ ถามว่าจะปล่อยให้พวกนั้นหนีหรือ สมสุขพยักหน้าพูดสบายๆ แต่แววตาเจ้าเล่ห์ว่า “ก็แผนต่อไปของฉันต้องใช้พวกมันนี่”
ooooooo
ภูวนัยกับไผ่โกยแน่บไปจนคิดว่าไกลจนพวกสมสุขไม่ตามมาแล้ว จึงหยุดถามกันว่าไหวไหม
พวกมันไม่ตามมาแล้วใช่ไหม เมื่อเห็นว่าหนีพ้นแล้ว ภูวนัยถามว่าเธอหนีรอดจากสมสุขมาได้ยังไง
ไผ่พญาโชว์ท่าคาราเต้ให้ดู คุยโวว่า “ฉันสับต้นคอเสี่ยสมสุข ป๊อกเดียวสลบเลย!” พอภูวนัยทำหน้าทึ่ง เธออวดอีกว่า “แต่ว่าฉันยังมีเรื่องที่นายไม่อยากจะเชื่ออีก” ว่าแล้วหยิบกระดาษทิชชูออกมาส่งให้ภูวนัย “ลองดูสิว่าอะไร”
ภูวนัยรับกระดาษทิชชูไปแกะดู เขาอึ้ง อุทานทึ่ง “คุณทำได้!”
ภูวนัยดีใจจนลืมตัวยกไผ่พญาขึ้นหมุนไปรอบๆ ไผ่เขิน ดิ้นกระแด่วในมือเขา ปากก็ร้อง “ปล่อยฉันลงเดี๋ยวนี้...ปล่อย...”
แต่ภูวนัยดีใจจนไม่ได้ยินอะไรแล้ว ยังคงยกตัวไผ่หมุนไปรอบๆ หัวเราะมีความสุขอย่างไม่เคยเป็นมาก่อน
ooooooo
ชาติกล้าไปหาวศินที่ห้องทำงานที่บ้าน วศินถามว่ารู้ตัวหรือยังว่าใครมาช่วยภูวนัยกับไผ่พญา
“ยังไม่ทราบครับ แล้วผมก็คิดว่าไม่น่าจะใช่คนจากท่านอภิวัฒน์ เพราะเราแอบติดเครื่องดักฟังที่มือถือ ก็ไม่พบอะไรน่าสงสัย”
“แล้วพวกมันเป็นใคร” วศินไม่พอใจ แต่พอดีมือถือดังขึ้น ดูเบอร์เห็นเป็นสมสุข จึงกดรับ
“คงไม่รบกวนเวลานอนท่านใช่ไหมครับ” สมสุขทักขึ้นก่อน วศินตัดรำคาญว่ามีอะไรก็รีบพูดมา สมสุขบอกว่า “หมวดภูมาหาผม”
“อะไรนะ หมวดภูไปหาลื้อเหรอ!” วศินตื่นเต้นขึ้นมาทันที “แล้วลื้อจัดการพวกมันได้แล้วใช่ไหม ถึงได้โทร.มาหาอั๊ว...” นิ่งฟังสมสุขแล้วทั้งตกใจทั้งโมโห ปาโทรศัพท์ทิ้งทันที
“เกิดอะไรขึ้นครับท่าน” ชาติกล้าพลอยตกใจไปด้วย
“ไอ้หมวดภูนั่นมันพาพวกที่ช่วยมัน บุกไปหาไอ้เสี่ยสมสุข แล้วมันก็ได้คลิปของอั๊วไปแล้ว!”
ชาติกล้าอึ้งงัน มองวศินตาค้าง...
ส่วนสมสุขพอคุยกับวศินเสร็จ ก็โยนหนังสือ “เขาคือวีรบุรุษ” ที่วศินเอามาให้ลงถังขยะมองหนังสือในถังขยะพึมพำเจ้าเล่ห์
“หวังว่าหมวดภูคงไม่ทำให้ฉันผิดหวังนะ”
ooooooo
ที่ห้องพักในโรงแรม ภูวนัยเดินเข้าห้องล็อกประตู เขาตกใจเมื่อเห็นไผ่ยืนอยู่ก่อนแล้ว
ไผ่ถามว่าดูคลิปของมันหรือยัง ตนอยากรู้ว่าไอ้คลิปเจ้าปัญหานั่นมันมีอะไร คนถึงได้อยากได้มันนักหนา
ภูวนัยพยักหน้า เดินไปที่เตียงหยิบมือถือออกมาพร้อมกับ SD CARD ที่ใส่ไว้แล้วหันมาเปิดเครื่องดู แล้วเปิดโทรทัศน์ดูคลิป แต่แล้วก็เห็นแต่รูปไผ่อยู่ใน
คลิปนั้น!
“เฮ้ย!” ภูวนัยตกใจรีบเก็บ ไผ่ถามว่าทำไมมีแต่รูปตน จะขอดู ภูวนัยเขินจัดทำเป็นโกรธกลบเกลื่อน รีบเอาโทรศัพท์ซ่อนไว้ข้างหลัง ไผ่ลืมตัวโถมเข้าไปจะแย่ง จนหน้าเกือบติดกัน ต่างชะงักอึ้ง แล้วไผ่ก็รีบดึงตัวออกมา พูดงอนๆว่า “ไม่ดูก็ได้ สระผมดีกว่า”
พอไผ่เดินไปห้องนํ้า ภูวนัยก็ดูในมือถือ ปรากฏว่ามีรูปไผ่อยู่มากมาย จนตัวเองก็อดเขินไม่ได้ พลันก็ตกใจเมื่อได้ยินเสียงอะไรหล่นพร้อมกับเสียงร้อง “โอ๊ย...” ของไผ่พญา เขารีบไปดู เห็นไผ่กุมมือตัวเองอยู่ ถามว่าเป็นอะไร
“สงสัยฉันจะสับคอตาเสี่ยสมสุขนั่นแรงไปหน่อย” ภูวนัยขอดู จับข้อมือเธอพลิกไปมาบอกว่าคงจะชํ้า ให้หยุดใช้มือนี้สักพัก ไผ่โวยว่า “อ้าว...ก็ฉันอยากสระผมนี่”
“นี่คุณ...คุณไม่สระแค่วันสองวันมันไม่เน่าหรอกน่า”
“ก็ฉันอยากสระนี่” ไผ่ทำหน้างํ้าๆแล้วอ้อน “นายสระผมให้ฉันหน่อยซิ”
“จะบ้ารึไง?!” ภูวนัยทำหน้าไม่ถูก
“อะไร...ก็มือฉันเจ็บนี่...นะ...นะ..ถือว่าเป็นรางวัลที่ฉันเอาคลิปนั่นมาให้นายได้...นะ...” ไผ่อ้อนไปก็ก้าวรุกเข้าหา ไผ่ก้าวเข้าหาก้าวหนึ่ง ภูวนัยก็ถอยไปก้าวหนึ่ง ไผ่ยังอ้อน “นะ...นะ...”
สุดท้ายภูวนัยทำหน้าแปลกๆ ตอบเสียงประหม่า “ก็ได้...ก็ได้...”
ไผ่พญาดีใจแทบกระโดดที่อ้อนเขาจนสำเร็จ...
ooooooo
อ่านละคร คุณชายเลี้ยงหมู คุณหนูเลี้ยงแกะ ตอนที่ 16
ภูวนัยสระผมให้ไผ่พญา ใส่แชมพูแล้วบีบๆนวดๆ ด้วยมือที่แข็งแรง ไผ่หลับตาพริ้ม...
“นั่นแหละๆฮ้า...สบายจริงๆ”
ภูวนัยดูแล้วทั้งขำทั้งหมั่นไส้ ที่เธอเพิ่งผ่านความเป็นความตายมาหยกๆยังทำเหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้น ไผ่บอกว่าอาจเพราะตนผ่านเรื่องร้ายๆพวกนี้มาตั้งแต่เด็กกระมัง เขาถามว่าแล้วเธอไม่โกรธที่พ่อทิ้งไปหรือ
“พ่อฉันคงจะมีความจำเป็นแหละ ไม่มีพ่อคนไหนไม่รักลูกหรอกจริงไหม” พูดแล้วเห็นเขาเงียบเลยนึกได้รีบขอโทษบอกว่า “ฉันไม่ได้ตั้งใจพูดให้นายคิดถึงคุณลุง”
“ไม่เห็นไร” ภูวนัยพูดไปอย่างนั้นทั้งที่ใจคิด
ไผ่ทำเสียงแจ่มใสเปลี่ยนเรื่องคุย บอกว่าเขาเป็นผู้ชายคนที่สองที่สระผมให้ตน ภูวนัยฉิวขึ้นมาถามว่าคนแรกคือตะวันฉายหรือ เขาคงสระดีกว่าตนมั้ง
“พ่อฉันต่างหาก...นายนี่สระผมเหมือนพ่อฉันเลยรู้ไหม...ถ้าอย่างนั้นฉันเรียกนายว่า ปะป๊าได้ไหม”
“จะบ้ารึไง!”
ไผ่ไม่สนใจ ให้เขาสระผมไปปากก็พูดไม่หยุด “นะ..ปะป๊า...ปะป๊า...” เลยถูกภูวนัยเอามือที่เปื้อนยาสระผมเป็นฟองป้ายหน้า ถามว่ายังจะเรียกอยู่อีกไหม ไผ่โวยวายว่าแสบตา ร้องหาน้ำ แล้วรีบลุกไปเปิดก๊อกล้างหน้าจนตาหายแสบ หันมองภูวนัยอย่างมันเขี้ยวถามว่า “เล่นใช่ไหม...” แล้วสาดน้ำใส่ ภูวนัยทั้งปัดป้องและสาดน้ำคืน เลยเล่นกันเปียกไปทั้งสองคน
ooooooo
อ่านละคร คุณชายเลี้ยงหมู คุณหนูเลี้ยงแกะ ตอนที่ 15-16 วันที่ 31 พ.ค. 56
คุณชายเลี้ยงหมู คุณหนูเลี้ยงแกะโดย บทประพันธ์ เล่าเต็งคุณชายเลี้ยงหมู คุณหนูเลี้ยงแกะ บทละคร โดย อภิวัฒน์ เล่าสกุล
คุณชายเลี้ยงหมู คุณหนูเลี้ยงแกะผลิตโดย : บริษัท กำกับการดี จำกัด
คุณชายเลี้ยงหมู คุณหนูเลี้ยงแกะนำแสดงโดย : ศิวัฒน์ โชติชัยชรินทร์ - ไปรยา สวนดอกไม้
ติดตามชมคุณชายเลี้ยงหมู คุณหนูเลี้ยงแกะได้ทางช่อง 7 สีทีวีเพื่อคุณ
ที่มา ไทยรัฐ