อ่านละคร อาญารัก ตอนที่ 17/4 วันที่ 11 พ.ค. 56
“ครับ คุณแม่ละเมออีกแล้ว คุณแม่ไล่ผมไปไม่ได้อีกแล้ว ต่อไปนี้ ในบ้านต้องไม่มีมีด แม้แต่เล่มเดียวแล้วครับ”สนหอบจนตัวโยน น้ำตาไหล กลัวจับขั้วหัวใจ
“แม่ แม่ พรุ่งนี้แม่จะไปหาคุณย่าทองจันทร์”
“ไปทำไมหรือครับ”
“ไม่มีอะไร แค่ไปหาไปคุยกันปกติ ขอธูปสักสามดอกสิลูก”
ครู่ต่อมาสนพนมมือพึมพำมีธูปจุดแล้วในมือ
“พวกแกทั้งหลาย ชั้นขอโทษ อย่าตามมารังควาญชั้นอีกเลย พรุ่งนี้ชั้นจะทำความดี ไปบอกอีแก่ทองจันทร์ ว่าชั้นรับปากบอกว่าไม่เห็นอีเนียนกับลูกเทิดศักดิ์ และแดงน้อย”
เช้าวันต่อมาเรียมแต่งตัวสวยเตรียมออกจากบ้าน ทานตะวันเดินมาทักถาม
“คุณแม่จะไปไหนหรือคะ”
“แม่จะไปขอประกันตัว น้าเนียน”
“คุณแม่ จะไปทำไมให้อับอายขายหน้า ไม่มีใครให้ประกันมันดอกค่ะมันฆ่าคนตายโดยเจตนานะคะ อย่าไปนะคะ”
“แม่จะไป หนูอี๊ดไม่ต้องมาห้ามแม่ ความจริงแล้ว หนูอี๊ดนั่นแหละควรจะไปด้วย”
“พูดอะไรคะ มันไม่ใช่แม่หนูสักหน่อย”
“เนียนให้ชีวิตใหม่กับหนู”
“นี่คุณแม่ลำเลิกบุญคุณหนูแทนมันอีกแล้ว”
เรียมเบื่อจะพูด โบกมือไล่
“ไปให้พ้น ไปไหนก็ไป”
เรียมเดินลงเรือนไปทานตะวันมองตามตาคว่ำ ไม่พอใจ
“นี่คุณแม่จะให้เราทำตัวราวกับติดหนี้ชีวิตยัยเนียนให้จงได้ รึทุกคนเป็นอะไรกันไปหมด แม่สนก็ลุกขึ้นมา อวดดีกำแหงใส่พี่แดงน้อย ก็เรียกชื่อคุณทานตะวันเต็มยศราวกับเหินห่างกันเต็มประดา คุณย่าก็หมางเมิน”
ทานตะวันหงุดหงิดไปหมด
ทองจันทร์มองเนื้อทองที่ยังน้ำตาคลอ กำลังจะไปกับเรียม
“ยัยติ๋ว นั่นคุณเรียมมารับแล้ว รีบพากันไปขอประกันตัวแม่เรา”
“ขอบพระคุณมากเจ้าค่ะ คุณย่า”
“รีบไปกันแต่เช้าจะได้รีบทำเรื่อง เนียนจะได้กลับมาบ้านกันวันนี้”
สนเดินหน้าตาอิดโรยขึ้นเรือนมา ดูราวกับคนอดนอนมาทั้งคืน
“อ้าว แม่สนมา แม่เรียมเขาจะไปขอประกันตัวเนียนมันพอดีย่ะ”
สนร้อง “อ้อ”
เรียมพาเนื้อทองออกไป สนมองตามแล้วนั่งลงไหว้ทองจันทร์
“จะมาต่อว่าอะไรชั้นอีกรึ แม่สนคนเก่ง คนฉลาด”
“สนจะมาบอกคุณแม่ว่า สนตกลงค่ะ”
“ตกลง นี่ชั้นฟังไม่ผิดนะยะ”
“ค่ะ สนตกลง จะกลับคำว่าสนไม่เห็นเนียนที่ศาลาดอกค่ะ”
“ขอบใจย่ะ แต่การที่หล่อนตัดสินใจเช่นนี้เพราะที่นางช้อยบอกชั้นเรื่องตาเทิดศักด์นั่นมันจริงรึ”
ในใจสนคั่งแค้นสุดๆ ทำได้แค่คำรามในคอ
“อีแก่ มึงรังแกลูกกู” แต่ออกเสียงอีกคำ “หามิได้นะคะ สนแต่อยากทำอะไรดีๆ ให้เนียนบ้าง เท่านั้นแหละค่ะ”
“ขอบใจแทนเนียนมันนะ เรื่องตาเทิดศักดิ์นั่น ชั้นไม่ทำจริงจังดอกนอกจากแม่สนคิดร้ายหมายขวัญคนอื่นผิดๆ อีก หายกันนะ”
สนคิดในใจ “ไม่หายดอก อีแก่” แต่พูดอีกอย่าง “เอ้อ ค่ะหายกันค่ะ”
“แล้วจะไปบอกเมื่อไหร่กันเล่ายะ เร่งๆ หน่อยนะยะ แม่เนียนจะติดตะรางโดยไร้ความผิดย่ะ”
“คือสนเพิ่งบอกความจริงไปแหม็บๆ จู่ๆ จะให้สนกลับคำหน้าตาเฉยใครจะเชื่อสนง่ายๆ คะ ขอเวลาสนอีกสักวันสองวัน สนพูดแน่ไม่ผิดคำดอกค่ะ”
“ดีละ ตกลงตามนี้ ขอให้แสนเจริญๆ นะยะ”
สนไหว้ในใจแช่งชัก
“รักอีเนียนกันหนักหนา น่าจะส่งยาพิษไปให้มันแท้ๆ”
ตอนเช้าวันนี้ เนียนยืนนิ่งมองผ่านลูกกรงออกไป เห็นเนื้อทองเดินตรงเข้ามากับเรียม เนียนไหว้ทักเรียม
“คุณเรียม หนูติ๋ว”
“แม่จ๋า”
“ชั้นเอาข้าวมาให้เนียนกินจ้ะ อย่าไปไว้ใจใครที่มันฝากมาให้ถ้าไม่ใช่ชั้นหรือหนูติ๋วมาเองเด็ดขาดนะ”
“เจ้าค่ะ ขอบพระคุณมากเจ้าค่ะ”
“แม่จ๋า” เนื้อทองน้ำตาร่วงพรู
“หนูติ๋ว อย่าร้องไห้ แม่บอกไว้อย่างไร อย่าร้องไห้สิลูกรัก”
เนื้อทองส่ายหน้า
“หนูติ๋วทำข้าวห่อเอามาให้แม่เนียนกินนะ”
เนื้อทองกับเรียมถือข้าวห่อใบตองมาให้ตำรวจ แล้วส่งให้เนียน เนียนจะส่ายหน้า
“แม่จ๋า กินนะจ้ะ กินเถิด หนูทำเองกับมือจ้ะ”
“แม่จะกินจ้ะ”
เนียนพยายามฝืนยิ้มให้สองคนทั้งน้ำตา
“หนูติ๋ว อยู่กับแม่ตรงนี้ คุณนายแม่จะไปพบพี่เทิดศักดิ์กับนายอำเภอ”
เรียมว่าแล้วเดินออกไป เนียนกับเนื้อทองมองตาม
เทิดศักดิ์กับแดงน้อยอยู่ในห้องทำงานเทิดศักดิ์บนโรงพัก เรียมมาขอประกันตัวเนียน
“คุณนายแม่ครับ คดีแบบนี้ เขาไม่ให้ประกันตัวกันดอกครับ”
“โธ่ เทิดศักดิ์ก็รู้อยู่ว่า เนียนไม่หนีไปไหน ถ้าหนีเขาจะกลับมาทำไมการกลับมาของเนียนก็แสดงให้รู้กันอยู่แน่ๆว่าเนียนไม่ได้ทำ”
“ครับ คุณนายแม่ น้าเนียนน่าจะไม่ได้ทำ แต่อย่างที่เทิดศักดิ์บอกนั่นแหละครับ ว่าคดีอย่างนี้ไม่มีใครกล้าให้ประกันตัวดอก” แดงน้อยเสริม
“โธ่ แล้วจะช่วยได้อย่างไร จะมีใครมีอำนาจให้ประกันตัวได้ไหม”
สองคนมองหน้ากัน แล้วบอก
“ข้าหลวงครับ”
“พี่เทพ”
“ครับ” สองคนบอก
เรียมถอนใจ
ด้านเนียนกับเนื้อมองหน้ากันผ่านห้องขัง
“หนูสงสารแม่ หนูเสียใจ หนูใจจะขาดแล้วแม่เนียนจ๋า”
“แม่ก็สงสารหนู ห่วงใยหนู แต่ถ้าหนูมัวพะวงเรื่องนี้มากเกินไปงานการที่หนูต้องรับผิดชอบ ต่อคนอื่นส่วนใหญ่จะเสียหายนะลูกรัก”
“หนูอยากกอดแม่ หนูอยาก…”
“ยื่นมือมาสิลูก กอดไม่ได้ จับไม่ได้ เราก็แตะมือกัน นะลูก”
“จ้ะแม่เนียน”
เนื้อทองพยายามยื่นมืออยากจับแม่ เนียนยื่นมืออยากจะจับติ๋วแต่ไม่ถึงกัน ในที่สุดก็แตะกันได้แค่ปลายนิ้วของแต่ละคน มือแตะกัน
“หนูติ๋วจ๋า แม่ส่งความรักความห่วงใยของแม่ผ่านปลายนิ้วไปให้ลูกแล้ว หนูรู้สึกไหมจ้ะ”
“รู้สึกจ้ะแม่เนียน หนูก็ส่งความรักความห่วงใยของหนู ผ่านปลายนิ้วของหนูไปให้แม่เช่นกันจ้ะ หนูรักแม่”
“แม่ก็รักหนูจ้ะ รักแม่ ยิ้มให้แม่สิลูกรัก”
“จ้ะหนูยิ้มแล้ว หนูจะเก็บยิ้มของแม่ไปไว้ แม้ในความฝันของหนูจ้ะ”
“แม่ก็จะเก็บรอยยิ้มของหนูไว้ในทั้งยามฝันและยามตื่นของแม่ตลอดไปจ้ะ”
“แต่ความจริงอีกสักครู่ แม่ก็จะได้ประกันตัวแล้วนะจ๊ะ”
สองคนแม่ลูกสบตากันน้ำตาร่วง ยิ้มให้กันทั้งน้ำตา
สามคนเดินมาด้วยกันก่อนจะถึงหน้าห้องขัง เรียมนั้นหน้าตาสิ้นหวังไปแล้ว ส่วนแดงน้อยกับเทิดศักดิ์หน้าเครียด สามคนหยุดมองเนียนกับเนื้อทอง อึ้งและสะท้อนใจกับภาพสองแม่ลูกตรงหน้าที่เห็น
“โธ่ เนียน ชั้นขอโทษ ชั้นเสียใจที่ช่วยเนียนไม่ได้”
“น้าเนียน น้องติ๋ว โธ่”
“น้องติ๋ว น้าเนียน ผมอยากช่วยเหลือเกิน”
“น้าเนียนใจแข็งนัก ไม่ยอมเอ่ยถึงคนที่น้าเนียนมารอพบ” แดงน้อยครวญ
“รึจะเป็นคนเดียวกันกับที่เนียนพบเมื่อยี่สิบกว่าปีที่แล้ว”
สามคนเดินตรงไปห้องขัง
พอทั้งสามเดินมาถึง เนื้อทองหันมามอง แล้วถามด้วยสีหน้าดีใจ
“พี่เทิดศักดิ์กับพี่แดงน้อยให้ประกันตัวแม่เนียนได้แล้วใช่ไหมคะ”
“เอ้อ...พี่ พี่ขอโทษ”
“เราสองคนเสียใจ”
“หมายความว่า...โธ่ แม่จ๋า”
“ชั้นจะต้องพยายามต่อไป รอให้พี่เทพกลับมาก่อน”
“แม่เนียน” เนื้อทองร้องไห้โฮ “ทำไมแม่ต้องพบแต่เรื่องเลวร้ายตลอดเวลา”
“แม่ยึดมั่นในความดี สักวัน ฟ้าดินจะปกป้องแม่ เช็ดน้ำตาไปสอนหนังสือเถิดลูก หนูติ๋ว ลูกศิษย์รอหนูอยู่”
“เนียนจ๊ะ ถ้าเนียนยอมบอกว่าเนียนมารอพบใครนั่นแหละผู้กำกับจึงจะยอมให้ประกันตัว ขอร้องนะเนียน” เรียมว่า
“เนียนบอกไม่ได้ค่ะ ขออยู่ในนี้ดีที่สุดค่ะ”
“ถ้าเช่นนั้นเราก็ต้องรอให้พี่เทพกลับมาจากบางกอก แล้วให้พี่เทพมาพูดกับเนียนเอง”
“เอ้อ อย่าไปรบกวนท่านเลยค่ะ หนูติ๋วจ๊ะ แม่บอกว่าอย่างไร กลับไปสอนหนังสือเถิด นั่นคือภาระหน้าที่ของหนู”
“ค่ะ...แม่เนียน”
เนื้อทองไหว้ลาแม่ และไหว้เรียม
ด้านเทิดศักดิ์สั่งการหมู่เติมหาหลักฐานเพิ่ม
“หมู่เติมไปสามชุก ไปสืบว่าน้าเนียนออกจากสามชุกแล้วไปไหน”
“ครับ หมวด”
“ไปเลยทันทีเดี๋ยวนี้”
“ครับ หมวด อ้อ แค่จะให้สืบว่าไปไหน ไม่ให้สืบว่าหาใคร ไปทำอะไรดอกหรือครับหมวด”
“ฉลาดมาก ไปสืบอย่างที่หมวดสงสัยนั่นละ แล้วรีบกลับมาให้ไว”
“ครับ”
หมู่เติมวันทยหัตถ์แล้วรีบออกไป เทิดศักดิ์ครุ่นคิด
“เราต้องช่วยน้าเนียนให้ได้ เราต้องไม่ผิดพลาดด้วยการเอาคนบริสุทธิ์มาลงโทษ”
เทิดศักดิ์มีความหวังจะช่วยเนียนให้ได้
ฝ่ายทองจันทร์ถอนใจเมื่อฟังเรียมเอ่ยจบ
“เนียนมันเป็นอย่างนี้เสมอสิน่า เอาเถิด แม่สนมันรับปากจะกลับคำพูดเสียใหม่ว่า มันไม่ได้พบเนียนดอก”
“คุณแม่ขา แต่เนียนยอมรับไปแล้วนี่คะ ว่ามาที่ท่าน้ำบ้านเราจริงแล้วเทิดศักดิ์ แดงน้อยจะเชื่อหรือคะ”
“ก็นั่นน่ะสิทำไมมันวัวพันหลัก กันถึงเพียงนี้”
“คงต้องรอพี่เทพกลับมาค่ะ”
สองคนทุกข์ร้อนไปกับเรื่องเนียน
ทานตะวันลงทุนมาขอพบเนื้อทองที่โรงเรียน
“คุณหนูอี๊ดมาพบชั้นมีอะไรหรือคะ”
“มีสิ มีมากด้วย”
“เชิญค่ะ”
“ลาออกจากการสอนที่โรงเรียนนี้ซะ แล้วไปซุกซ่อนตัวที่ไหนก็ไป”
“คุณหนูติ๋ว ชั้นลาออกอยู่แล้วค่ะ หลังจากปิดเทอมใหญ่นี้”
“แต่แกก็จะไปเป็นเจ้าของโรงเรียนใหม่นั่น ชั้นถึงต้องตัดไฟแต่ต้นลมด้วยการให้แกไปอยู่ที่อื่น โรงเรียนนั่น ชั้นหาคนมาจัดการเองก็ได้”
“แต่ชั้นต้องกลายเป็นคนเหลวไหล”
“เหลวไหล ดีกว่าอกตัญญู แม่แก ทำให้บ้านชั้นเสื่อมเสียชื่อเสียงมามากพอแล้ว แต่ครั้งนี้มันยิ่งใหญ่เลวร้ายหนักหนา ถึงขั้นฆ่าคนอื่นตาย”
“แม่เนียนไม่ได้ฆ่าใครตายค่ะ ทำไมไม่คิดบ้างว่า คนที่ฆ่ายัยช้อยอาจเป็นคนเดียวกับที่ฆ่านายสายตายบ้างก็ได้ค่ะ”
“เอ๊ะ แกอย่ามายักท่านะ แม่แกกับแกมันกินบนเรือนขี้บนหลังคาเนรคุณแกสัญญามาสิ ว่าถ้าแม่โดนประหารชีวิตแกต้องไปอยู่ที่อื่น พ่อแม่ย่าชั้นอุ้มชูให้ปันแกสองคนมานานมากพอแล้ว เห็นแก่พวกเราสักครั้ง จะให้ชั้นกราบแกก็ได้นะ”
ทานตะวันทำท่าราวกับจะมากราบจริงๆ เนื้อทองรีบลุกถอยหลังส่ายหน้า
“อย่านะคะ อย่าทำนะคะ”
“ถ้าเช่นนั้นทำไมไม่สัญญาเล่า”
“ขอเวลาชั้นตรึกตรองสักสองสามวันค่ะ”
“ชั้นจะให้เวลาแกสามวัน ยังมีอีก เรื่องพี่แดงน้อย หยุดให้ท่าเขาสักที”
“ชั้นไม่ได้...” เนื้องทองยังพูดไม่ทันจบ ทานตะวันสวนออกมา
“อย่ายุ่งกับเขา อยู่ให้ห่างเขาเข้าไว้ อย่าทำตัวเป็นวันทองสองใจแกอยากได้พี่เทิดศักดิ์ ก็ช่างหัวพี่เทิดศักดิ์กับแก แต่พี่แดงน้อย บอกมานานแล้วตั้งแต่ก่อนชั้นไปนอก ว่าชั้นจอง”
“ค่ะ”
“อย่าค่ะแค่ปาก ทำตามด้วยย่ะ”
แล้วทานตะวันก็เดินจากไป เนื้อทองนั่งซึม เพื่อนครูเดินมาหา
“ครูติ๋ว คนที่หน้าตาคล้ายเธอคนนั้น ใช่คุณทานตะวันเจ้าของร้านเสริมสวยโก้หรูที่สุดในเมืองเราใช่ไหม”
“ใช่จ้ะ”
“หยิ่งมาก แขกมาทำผมที่ร้าน หล่อนมองเสื้อผ้า เครื่องประดับกำพืดก่อนถ้าคนธรรมดาอย่างเราๆ หล่อนไม่สนใจ ถ้าเป็นพวกคุณนายทั้งหลาย หล่อนยิ้มแย้มให้ ไม่ง้อลูกค้าแบบนี้ เห็นทีจะล่องแม่น้ำหายไปออกทะเลสักวัน ร้านเจ๊งแน่ๆ”
เนื้อทองไม่พูดอะไรต่อฟังอย่างเดียว
ที่หน้ากระทรวงมหาดไทยบางกอก เอกเปิดประตูรถ ท่านขุนพูดยิ้มๆ ก่อนจะก้าวขึ้นรถ
“กลับบ้านสักที มาหลายวันแล้ว คิด…”
“คิดถึงใครรึขอรับ” เอกแกล้งถาม
อ่านละคร อาญารัก ตอนที่ 17/4 วันที่ 11 พ.ค. 56
ละครเรื่อง อาญารัก บทประพันธ์ : จำลักษณ์ละครเรื่อง อาญารัก บทโทรทัศน์ : วรพันธ์ รวี
ละครเรื่อง อาญารัก กำกับการแสดง : จรูญ ธรรมศิลป์
ละครเรื่อง อาญารัก แนว ดราม่า
ละครเรื่อง อาญารัก ผลิต : บริษัทดีด้าวิดีโอ โปรดักชั่น จำกัด
ละครเรื่อง อาญารัก ควบคุมการผลิต : สยม สังวริบุตร
ละครเรื่อง อาญารัก ออกอากาศทุกวันจันทร์ และวันอังคาร เวลา 20.25 น. ทาง ช่อง 7 สีทีวีเพื่อคุณ
ที่มา manager