อ่านละคร มายาสีมุก ตอนที่ 19 วันที่ 5 พ.ค. 56


อ่านละคร มายาสีมุก ตอนที่ 19 วันที่ 5 พ.ค. 56

“รู้แล้วน่า ไม่ต้องย้ำให้มาก เออ ฉันมันเลว พอใจหรือยัง” คีรินทร์ประชดเสียงขุ่น แล้วหน้าเบ้ฉุนพริก ไอพลางมองไข่มุกพลางอย่างเคืองๆ
คีรินทร์ขลุกอยู่ที่บ้านริมคลองจนถึงค่ำ กินข้าวเย็นด้วยกันสามคน โดยที่นุชนารถคอยตักกับข้าวให้เขาอย่างเอาใจ

“กินเยอะๆนะคะรินทร์”

“นุช...คุณจะเอายังไงต่อ”

“ยังไม่รู้เลย แต่นุชไม่อยากติดคุก”

“ผมจะลองพูดกับทางตำรวจให้กันตัวคุณเป็นพยาน บอกว่าไอ้วัฒน์หลอกคุณ จะได้เล่นงานมันได้เต็มที่”


พูดถึงวัฒนา ไข่มุกอยากรู้ว่าเป็นยังไงบ้าง วันนั้นเห็นเขาโดนยิง คีรินทร์เข้าใจว่าเขาตายแต่ไม่รู้ศพหายไปไหน เหมือนมีใครมาแอบเอาไป

“ใครจะเอาศพไป ไม่ใช่ฉันนะ ฉันไม่เกี่ยว” นุชนารถปฏิเสธปากคอสั่น

“เรื่องนั้นผมก็ไม่รู้ แต่ที่รู้คืออยากให้คุณทั้งสองคนกลับบ้านด้วยกันได้ไหม”

นุชนารถลังเลนิดหน่อย ใจจริงอยากกลับ ตรงข้ามกับไข่มุกที่ดูเด็ดเดี่ยว ตอบเสียงดังฟังชัด

“คุณนุชจะกลับก็ไปเถอะ ฉันไม่กลับ เดี๋ยวฉันจะไปเช่าบ้านใกล้ๆตลาดอยู่”

คีรินทร์หงุดหงิด เป็นตายยังไงก็ไม่ยอมให้ไข่มุกอยู่ที่นี่ แต่พอเธอยืนยันแข็งขันก็เถียงสู้เธอไม่ได้ เลยตัดสินใจมาอยู่ที่นี่ด้วยกัน นุชนารถดีใจมาก ยินดีต้อนรับสุดที่รักของตนด้วยความเต็มใจ

นอกจากพูดจริงทำจริงแล้ว วันรุ่งขึ้นคีรินทร์ยังออกไปช่วยสองสาวขายส้มตำ ลูกค้ากิ๊วก๊าวรุมล้อมพ่อค้ารูปหล่อ แย่งกันสั่งส้มตำแทบตบตีกัน แต่ผ่านไปสักพักต้องแยกย้ายแตกฮือ เพราะเทศกิจรุดมาจับโทษฐานขายของบริเวณทางเท้า ไข่มุกกับนุชนารถหนีทัน ขณะที่มือใหม่อย่างคีรินทร์ไปไม่รอด โดนรวบตัวและต้องเสียค่าปรับตามระเบียบ

“ไงล่ะ มาขายวันแรกก็โดนจับเลย ฉันทำตั้งนาน หนีรอดมาตั้งหลายครั้ง เฮ้อ! เสียชื่อหมด เตาไก่ก็ไหม้ ทุนหายกำไรหด”

“อย่าบ่นนักเลยน่าไข่มุก แต่ก็สนุกดีนะ ฉันมีแววเป็นพ่อค้าบ้างมั้ย”

“แววดับน่ะสิ คุณไม่เหมาะหรอก กลับไปทำโรงแรมเหมือนเดิมแหละดีแล้ว”

“ไม่! คนอย่างนายคีรินทร์จะทำอะไรต้องทำให้ได้ คอยดูแล้วกันว่าฉันต้องตำส้มตำเก่งกว่าเธอแน่”

“อ๋อเหรอ สภาพนี้ใครจะเชื่อลง สงสัยต้องเก็บตังค์เตรียมซื้อทั้งรถทั้งเตาทั้งครกใหม่หมดยกเซต เจ๊งก่อนรวยแหงๆ”

ไข่มุกบ่นอุบ เดินหนีอย่างเซ็งๆ แล้วยิ่งเซ็งไปกันใหญ่ เมื่อกลับถึงบ้านนุชนารถมาบอกว่าคืนนี้จะนอนในห้องกับคีรินทร์ ให้เธอไปนอนนอกชาน ทนยุงกัดเอาหน่อย ไข่มุกพูดอะไรไม่ออกนอกจากบอกว่าตามใจแล้วกัน

“ขอบใจมากนะที่ยอมเข้าใจ ฉันสัญญาว่าจะดูแลสามีของฉัน...เอ่อ...ของเรา ให้ดีเลยล่ะ”

นุชนารถแย้มยิ้มสมใจ เดินออกไปอีกด้านหวังกระแซะชวนคีรินทร์เข้าห้องทำกิจกรรมร่วมกัน แต่กลายเป็นว่าผิดหวังอย่างแรง เขาหลับเป็นตายอยู่นอกชาน ปลุกเท่าไหร่ก็ไม่ตื่น เลยตะบึงตะบอนเข้าห้อง ทิ้งเขาเป็นภาระให้ไข่มุกดูแล

แท้จริงคีรินทร์ไม่ได้หลับ แต่แกล้งไม่หืออือเพราะอยากนอนกับไข่มุกมากกว่านุชนารถ พอไข่มุกรู้เข้าก็แอบดีใจ แต่ทำเป็นเย็นชาใส่เขาเพราะกลัวเสียฟอร์ม

ooooooo

หลังจากหายไปหนึ่งวันหนึ่งคืน วันรุ่งขึ้นคีรินทร์ไปทำงานที่โรงแรมตามปกติเพื่อไม่ให้คนอื่นสงสัย แล้วโกหกใครต่อใครที่มาซักถามความคืบหน้าว่าเจอไข่มุกแล้วหรือยัง

“ไม่มีอะไรคืบหน้าเลย ถ้ามีผมจะรีบบอกครับ”

“แล้วหายไปไหนมา เมื่อคืนก็ไม่กลับบ้าน”

“ก็ไปคุยกับลูกค้า บางทีก็ไปเลี้ยงเลิกดึก นอนคอนโดฯดีกว่า ขี้เกียจขับรถ”

“ให้มันแน่นะ ไม่ใช่ว่าไปติดสาวที่ไหน อย่าลืมว่ามีเมียมีลูกแล้ว”

“โธ่พ่อ...ผมจะเอาเวลาที่ไหนไปติดครับ”

“ประวัติเยอะอย่างเรา ใครเขาจะเชื่อ”

“เชื่อเถอะครับ คราวนี้ผมกลับตัวแล้วแน่นอน คอนเฟิร์ม” คีรินทร์ยืนยันหนักแน่น เขมทัตไม่ค่อยเชื่อ แต่ไม่ได้เอะใจสงสัยเหมือนอย่างคธาที่จับสังเกตตลอดเวลา...

มณีวางแผนเอาคืนชลลดากับภัททิมาโดยมีช้อยเป็นลูกคู่ชั้นดี เริ่มจากจำกัดเรื่องอาหารการกินหวังให้สองแม่ลูกอึดอัดจนทนไม่ไหวต้องระเห็จออกจากบ้านของตนไปในเร็ววัน

ถัดจากเรื่องอาหารก็เป็นเครื่องอำนวยความสะดวกต่างๆในห้องนอน มณีสั่งช้อยเอาทุกอย่างออกไปให้หมด ไม่เว้นแม้แต่ของใช้ประจำวันอย่างสบู่ ยาสระผม ยาสีฟัน โลชั่น ทิชชู่...ชลลดาโวยวายว่าของทั้งหมดเป็นของตน เข้ายื้อยุดจากมือช้อยอย่างไม่ยอม

“หยุดเดี๋ยวนี้นะ...กล้าพูดว่าของเธอนะยะ ของทั้งหมดน่ะเงินฉัน ฉันใหญ่ที่สุดในบ้าน มีสิทธิ์ทำอะไรก็ได้”

“คุณพี่เล่นขนไปทั้งหมดแบบนี้ ชลกับลูกจะอยู่ยังไงล่ะคะ”

“เรื่องของเธอ ฉันไม่เกี่ยว ไปช้อย พวกครีมนี่ฉันให้เอาไปแจกเด็กๆ”

ช้อยทำตามคำสั่งมณี คว้าครีมราคาแพงไปเกลี้ยงโดยไม่สนเสียงห้ามของภัททิมาที่บอกว่าตนเพิ่งซื้อมา ไม่ใช่ของที่บ้านนี้

“งั้นถือว่าเป็นค่าเช่าย้อนหลังแล้วกัน แค่นี้ไม่พอหรอกนะยะ แต่ฉันใจดี เวทนาพวกผีไร้ญาติ ชอบมาสิงอยู่บ้านคนอื่น อยู่ได้ก็อยู่ไป”

พูดจบ มณีคว้ารีโมตแอร์ติดมือออกไปด้วย ชลลดาโกรธแทบเต้น ขบเขี้ยวเคี้ยวฟันด่า

“หน็อย...นังแก่ปลาร้าค้างปี ได้ทีเอาใหญ่ ทีนี้จะเอาไงดีลูกไก่ คีรินทร์ก็เหลวเป๋ว ไม่รู้จะทำยังไงแล้ว โอ๊ย...แค้นจนไมเกรนจะกิน”

“หนูชวดคุณรินทร์ แต่เรายังมีลุงเขมไงคะ คุณแม่ต้องเอาคืนแทนลูกไก่ด้วยนะ”

“ฉลาดเริ่ดค่ะลูก คอยดูนะ คราวนี้ยายไดโนเสาร์หนังเหี่ยวได้เต้นแน่” ชลลดายิ้มร้าย สีหน้ามาดหมายมาก

ooooooo

ด้วยความสงสัยทำให้คธากับจินจูแอบสะกดรอยตามคีรินทร์ไปถึงบ้านริมคลองในบ่ายนั้น ไข่มุกวางตัวไม่ถูกเมื่อเจอพ่อแม่ ถอยหนีไม่ยอมให้จินจูกอด

“แม่คิดถึงลูกเหลือเกิน อย่าหนีแม่ไปอีกนะ”

“กลับกันเถอะ อย่าอยู่ที่นี่ต่อไปเลย ถ้าเกิดอะไรขึ้นมาจะทำยังไง”

คธาช่วยหว่านล้อมแต่ไม่เป็นผล ไข่มุกสวนทันควันทำเอาจินจูสะเทือนใจน้ำตาแทบร่วง

“แย่กว่านี้ ลำบากกว่านี้หนูยังโตมาได้ คุณไม่ต้องห่วง คิดซะว่าเราเป็นแค่คนรู้จัก เหมือนเมื่อก่อนก็ได้”

“ทำไมถึงพูดแบบนี้ พ่อกับแม่ห่วงลูกมากนะ”

“ขอบคุณค่ะ แต่หนูไม่เป็นไรจริงๆ”

“ให้มันน้อยๆหน่อยเหอะแม่คุณ นี่แม่ยายฉันอุตส่าห์มาง้อ พ่อตาฉันก็มาตามกลับ จะงอนไปถึงไหน เธอไม่รักไม่สงสารลูกเหรอ เธอมีสิทธิ์โกรธฉัน โกรธคุณจินจู แต่เธอไม่มีสิทธิ์เอาลูกมาอยู่ลำบากอย่างนี้ เห็นแก่ลูกสักครั้งได้มั้ย”

คำพูดคีรินทร์ทำให้ไข่มุกอ่อนลงเพราะนึกถึงลูกในท้อง ยอมกลับไปบ้านคีรินทร์พร้อมนุชนารถที่ต้องการขอขมามณีกับสิ่งที่ตัวเองทำลงไป

“นุชกราบขอขมาที่ทำผิด หลงผิดไป นุชรู้ว่าสิ่งที่ทำกับคุณมณีร้ายแรงมากจนไม่น่าให้อภัย แต่ขอให้ยกโทษให้นุชได้ไหมคะ”

“เอาเถอะ ถือว่าฉันยกโทษให้ ไม่ติดใจเอาความ แล้วกัน ต่างคนต่างไปนะ ไม่ต้องมาขอขมาลาโทษอะไรหรอก”

นอกจากขอขมามณีแล้ว นุชนารถยังหันไปขอโทษหนูนาและให้คำมั่นสัญญากับทุกคนว่าตนจะเป็นคนใหม่ ตนรู้ว่าทำไม่ดีต่อทุกคน แต่ขอโอกาสอีกครั้งเดียว ขอให้ตนได้ปรับปรุงตัวเองอีกครั้ง ภัททิมากับชลลดาประสานเสียงไม่ยอมยกโทษให้ เพราะตอนถูกจับตัวไปโดนนุชนารถทำร้ายสารพัดอย่าง

นุชนารถมองสองแม่ลูกแล้วสะอื้น มณีกับเขมทัตเริ่มสงสาร ย้ำว่าถ้าสำนึกผิดจริงก็ให้อภัย ลืมเรื่องเก่าๆแล้วเริ่มต้นใหม่ แต่พอคีรินทร์บอกว่านุชนารถขอกลับมาอยู่ที่นี่ด้วย ทุกคนก็นิ่งอึ้งกันไปหมด

มณีเดินหน้าตึงนำลูกผัวออกไปอีกห้องหนึ่ง ยืนกรานยังไงก็ให้นุชนารถอยู่ด้วยไม่ได้ หล่อนน่ากลัวมาก ตอนจับตัวตนไปก็ใกล้จะเป็นบ้าเต็มที

“แต่ตอนนี้นุชเขากลับใจแล้วนะแม่ เราน่าจะให้โอกาสเขา ยังไงนุชก็เคยเป็นคนบ้านนี้”

“แล้วแน่ใจเหรอว่าเขาจะไม่กลับไปเป็นแบบเดิมอีก”

“แน่ใจครับ ตอนนี้นุชไม่มีใคร ไม่มีที่ไป ถ้าผมไม่ช่วยเขาก็คงไม่รู้จะทำยังไง”

“งั้นให้เงินไปตั้งตัวสักก้อนก็ได้ บอกตรงๆว่าแม่กลัวใจเหลือเกิน”

“ไม่ใช่แค่เรื่องเงิน แต่ผมห่วงว่าเขาจะอยู่ยังไง อยู่คนเดียวจะยิ่งเครียด ยิ่งคิดมาก เดี๋ยวเลยกลายเป็นโรคประสาทไปจริงๆ ให้นุชกลับมาอยู่เถอะนะครับ ผมขอร้อง นุชเคยช่วยผมไว้ ยังไงผมก็ทิ้งเขาไม่ได้”

เขมทัตกับมณีอ้ำอึ้งพูดไม่ออกแต่ก็ไม่ปฏิเสธ ไข่มุกยืนอยู่ห่างๆ ชำเลืองมองคีรินทร์แววตาตัดพ้อและน้อยใจที่เขาไม่ยอมตัดขาดจากนุชนารถ

เมื่อรู้ว่าคีรินทร์เจรจาสำเร็จ นุชนารถดีใจและซาบซึ้งถึงกับกราบขอบคุณเขาแทบอก

“ขอบคุณคุณมากนะคะ บุญคุณของคุณ นุชจะไม่มีวันลืม ขอฝากชีวิตทั้งหมดไว้ที่คุณ นุชรักรินทร์นะ”

“คุณก็ทำตัวดีๆ อย่าให้เป็นเหมือนเมื่อก่อนอีก เป็นนุชคนใหม่นะ”

หญิงสาวรับปากและโผกอดเขาแน่น ไข่มุกกำลังจะเดินเข้ามา หยุดกึกแล้วค่อยๆหันหลังกลับด้วยความเสียใจ ไม่นึกว่าจะเจอสองแม่ลูกตัวแสบก้าวมาดักหน้า

“ไงยะ เห็นภาพบาดตาบาดใจมาล่ะสิ ตาแดงอย่างกับนกกระปูด” ภัททิมาเปิดฉากเย้ยหยัน ไข่มุกไม่อยากต่อความยาว บอกให้ทั้งคู่หลบหน่อยตนจะเข้าบ้าน แต่สองแม่ลูกหาได้หลีกทางให้ กลับกระหน่ำซ้ำเติมอย่างสะใจ

“นี่ละน้า...วาสนาแกนี่น้อยนิดจริงๆ อุตส่าห์ให้แต่ง หลอกๆ ดั๊นปล่อยให้ท้องโต คิดจะจับเศรษฐี แล้วไง นี่ขนาดป่องอยู่ทนโท่คีรินทร์ยังเอานังโรคจิตเข้าบ้าน ฮึ สมน้ำหน้า”
ไข่มุกโกรธแต่ไม่ตอบโต้ เดินเลี่ยงไปอีกทาง สองแม่ลูกยังตามมาขวางไม่ลดละ

“อุ๊ย ทนฟังไม่ได้ บอกไว้เลย ผัวแกน่ะไม่ได้แคร์ ไม่เห็นหัวแกสักนิด จะกลับมาอยู่ด้วยก็ทำใจไว้เลยย่ะ”

“หนูตัดสินใจเองได้ ไม่รบกวนให้ออกความเห็น”

ภัททิมาเท้าเอวขวับ จ้องหน้าไข่มุกเขม็ง “ว่าฉันสาระแนเหรอยะ เอาสิ ฉันก็อยากรู้เหมือนกันว่าคนสิ้นคิดอย่างแกจะใช้วิธีไหนแย่งรินทร์ไปจากฉันได้ หรือว่าจะแค่ฝันลมๆแล้งๆ ฮ่ะๆๆ”

สองแม่ลูกประสานเสียงหัวเราะสะใจ ไข่มุกนิ่งเงียบอย่างขมขื่น เสียใจ

ooooooo

ในที่สุด ไข่มุกตัดสินใจไปอยู่โรงแรม คีรินทร์เปิดห้องให้แต่ไม่วายบ่นอย่างหัวเสีย “ไม่เข้าใจเลย คุณจะมาอยู่โรงแรมทำไม บ้านเราก็มี”

“บ้านคุณ ไม่ใช่บ้านเรา”

“อย่าบอกนะว่าหึงนุช” ไข่มุกไม่ตอบ คีรินทร์ถอนใจเฮือกใหญ่ “เฮ้อ...ก็จะให้ทำยังไง ฉันต้องรับผิดชอบเขาเหมือนกัน จะให้ทิ้งไม่สนใจไยดีเขาเหรอ ฉันทำไม่ได้หรอก มันใจดำเกินไป”

“เรื่องของคุณ จะทำอะไรก็ทำเถอะ ไม่เกี่ยว กับฉัน”

“งั้นคืนนี้มาค้างด้วยนะ”

“ไม่เด็ดขาด”

อ่านละคร มายาสีมุก ตอนที่ 19 วันที่ 5 พ.ค. 56

ละคร มายาสีมุกบทประพันธ์ : ทวิตา
ละคร มายาสีมุกบทโทรทัศน์ : เอื้องอรุณ สมิตสุวรรณ, เทอดโชค เกียรติสุขเกษม, จุฑามาศ สาคร
ละคร มายาสีมุกกำกับการแสดง : ธีระศักดิ์ พรหมเงิน
ละคร มายาสีมุกแนวละคร : โรแมนติก - ดราม่า
ละคร มายาสีมุกผลิต : บริษัท กันตนา
ติดตามชมละคร มายาสีมุก ได้ทางช่อง 7 สีทีวีเพื่อคุณ
ที่มา ไทยรัฐ