อ่านละคร อาญารัก ตอนที่ 21 วันที่ 23 พ.ค. 56

อ่านละคร อาญารัก ตอนที่ 21 วันที่ 23 พ.ค. 56

“หนูอี๊ดขา มากินข้าวลูก เอ๊ะ ไม่อยู่ในห้อง นี่หนูอี๊ดออกไปไหนรึว่าไปที่ร้าน แปลว่าอารมณ์ดีมากแล้ว ถ้าเช่นนั้นก็ค่อยยังชั่ว”
เรียมโล่งอกสบายใจหันมาเจอกบ
“คุณนายเรียมมาหาคุณหนูอี๊ดหรือเจ้าคะ”
“ใช่ สงสัยว่าจะไปร้านเสียแล้ว”
“ไปทางเรือนคุณสนต่างหากเจ้าค่ะ”
“อะไรนะ ไม่ได้การละ”

“นี่แหละเจ้าค่ะ ที่กบรีบมาเรียนให้ทราบเจ้าค่ะ”
เรียมร้อนใจเดินตัวปลิวออกไป กบวิ่งตามแทบไม่ทัน

สองคนพายเรือมาในคลองทานตะวันนั่งยิ้มในสีหน้า สนพายเรือไป ยิ้มในทีไปด้วย ต่างคนต่างมีแผน
สองคนไม่ทันสังเกตุว่าที่ผิวน้ำ ซึ่งมีต้นกกกอเล็กๆ คล้ายเป็นหลอดสำหรับช่วยหายใจ เห็นเงาเนียนแหวกว่ายอยู่ใต้ผิวน้ำ

ติดตามเรือไปเรื่อยๆ เนียนแอบโผล่หน้ามามองเหตุการณ์แล้วดำลงไปใหม่
“ทำไมถึงเกลียดเขามากมายนัก เขาทำอะไรสาหัสสากรรจ์ให้นักรึ”
“มันทำกับทุกคนค่ะ มันทำให้คุณพ่ออับอายขายหน้าด้วยการคบชู้และที่สำคัญเป็นเสือหนัก มัน…”
“ทำไมเดือดร้อนแทนคุณพ่อมากมายถึงขนาด ต้องเกลียดเขาหนักหนา”
“ใช่ค่ะ เพราะมันคิดฆ่าหนูอี๊ด จำไม่ได้หรือคะ มันใช้ลูกสาวมันหลอกไปทำเรือล่มให้เสือหนักมาปล้ำหนูอี๊ด แล้วตอนนี้มันฆ่าปิดปาก ไปทีละคนสองคน”
“ทำไมคิดว่าเป็นเขา ทำไมไม่คิดว่ามีใครวางแผนใส่ร้ายป้ายสีเขา”
“วุ๊ย ก็มันมีหลักฐานทั้งนั้นนะคะ เชื่อแม่สนเถิดค่ะ”
ขณะฟังสนใส่ร้ายเนียน ทานตะวันมองหน้าสนยิ้มร้ายๆออกมา
“ชั้นไม่เชื่อ”
สนตะลึง
“อ้าว หนูอี๊ดพูดว่ากระไรนะคะ”
“เมื่อก่อนอะไรๆ ชั้นก็อยากให้เขาผิด ถึงขนาดแม้ว่าหายใจก็ยังผิด แต่ตอนนี้ ชั้นตาสว่างแล้ว รู้ว่าคนโกหก คนหลอกลวง คนปลิ้นปล้อนตลบตะแลง ใจดำอำมหิตผิดมนุษย์บางคน ที่ฆ่าคนอื่นตายคือ…”
สนตวาดแว้ด “หยุดนะ”
“ไม่หยุด ชั้นจะพูดต่อไปว่า นังฆาตกรใจร้ายมันคือ...”
ทานตะวันไม่พูดเปล่า ทำท่ายกมือจะชี้หน้าสน
“บอกให้หยุด”
สนโมโหยกไม้พายจะฟาดใส่ ทานตะวันร้องลั่น
จู่ๆ เนียนโผล่มาแล้วพลิกเรือให้คว่ำทันทีก่อนที่ไม้พายจะฟาดใส่ร่างลูกสาว
“ว้าย ใครมาล่มเรือกู”
ทั้งสนและทานตะวันต่างตกลงไปในน้ำทั้งคู่
“ช่วยด้วย” ทานตะวันร้องให้คนช่วย
สนว่ายน้ำยิ้มแสยะ
“แค่ตัวเองยังเอาตัวไม่ค่อยจะรอด ช่วยตัวเองเถิด แม่คนปากเก่งแต่พูดพูดออกมาล้วนแต่โง่”
สนเกาะเรือกระทุ่มน้ำถีบให้ห่างออกไป ทิ้งทานตะวันให้ตะเกียกตะกายจะจมมิจมแหล่
“ช่วยด้วย ช่วยด้วย”
สนกระทุ่มน้ำหนีห่างออกไปแล้ว เหลียวหลังมายิ้มเยาะ และทานตะวันเองก็กำลังย่ำแย่ ร้องไห้โวยวาย
แล้วจู่ๆ ทานตะวันก็เห็นกระบอกไม้ไผ่ลำใหญ่ยาวขนาดย่อม ลอยใกล้เข้ามา พร้อมๆ กับเนียนโผล่ขึ้นมาด้วย
“เกาะค่ะ เกาะไหวไหมคะ”
ทานตะวันตะลึง แต่ดีใจมาก อ้าปากพูดไม่ออก “นี่ นี่”
“อย่าเพิ่งพูดอะไรคะ รีบเกาะลำไผ่นี่ค่ะ ไม่จมดอกค่ะ”

เนียนช่วยดึงมือดึงไม้ ทานตะวันปล่อยให้เนียนจัดการเอามือมาเกาะลำไผ่
ไม่นานต่อมาสองคนแม่ลูก ลอยคอเคียงข้างกันเกาะลำไผ่มาตามลำน้ำ

“กระทุ่มน้ำค่ะ ไหวไหมคะ”
“ไหวสิ เอ้อ ไหว ค่ะ”
“หันลำไผ่ไปที่ท่าน้ำบ้านเรานะคะ ตรงนั้นขึ้นฝั่งง่าย”
“รู้ไหมว่าอีสนมันเลวทรามมาก มัน…”
“อย่าเพิ่งไปเอ่ยถึงใครเลยนะคะ คุณหนู”
“อย่าเรียกคุณหนู อย่าเรียกเลยนะ มัน เอ้อ มันไม่ดีดอก” ทานตะวันบอกท่าทีขัดเขินอยู่
เนียนดีใจ เพราะลูกสาวคนโตพูดเสียงอ่อนนุ่มนวลมาก
“เอ้อ ค่ะ”
“ขึ้นไปได้ จะไปเปิดโปงอีสน จะไปบอกให้คุณพ่อโบยมันด้วยแส้ม้าดีไหม”
เนียนอบรม “ไม่ดีดอกค่ะ การแก้แค้นไม่ช่วยแก้ไข แต่ตอกย้ำเพิ่มความเกลียดชังให้เพิ่มขึ้น อย่าไปเพิ่มศัตรูเลยค่ะ”
“มันตั้งตัวเป็นศัตรูก่อนนี่นา”
“วางเฉยสิคะ แต่ระวังตัวไว้ ถ้าเป็นไปได้ ทอดไมตรีให้เขานะคะ” เนียนบอก
ทานตะวันหงุดหงิด “นั่นมันนางฟ้าแล้วโอ๊ย..ชั้นทำดีขนาดนั้นไม่ได้ดอก มันจะฆ่าเอายังไม่รู้ตัวรึ ที่ไปกับมันชั้นก็แค่แกล้งตามมันไปเพื่อทดสอบว่ามันคิดยังไงกับ เอ้อ กับเนียน”
“ขอบคุณมากค่ะ ที่หวังดีกับม..เอ้อ ชั้น”
“ชั้นตั้งใจจะประจานมันให้รู้ว่ารู้ทันมัน นี่ถ้าเรือไม่ล่มก่อน มีหวังมันเอาไม้พายฟาดหน้าจมน้ำตาย โชคดีแท้ๆ ที่ ม..เอ้อ มาช่วยทัน”
เนียนยิ้ม ทานตะวันนึกได้หันมามองหน้าเนียน ที่มองมาอย่างรักใคร่ห่วงใยมากมาย
“เอ๊ะ หรือว่า...ใช่แล้ว แอบตามมาอีกแล้วใช่ไหม”
“ม.. เอ้อ ชั้นตามคุณหนูมาค่ะ เกรงว่าจะเกิดอันตราย เพราะบ้านเราตอนนี้ไม่ปลอดภัย” เนียนบอก
ทานตะวันน้ำตาคลอมองเนียน “ขอบคุณ ขอบคุณมาก ขอบคุณจริงๆ”
“เอ้อ...ค่ะ”
เนียนดีใจเหลือแสน ทำนบน้ำตาแตกน้ำตาไหลรินอีกแล้ว

ฝ่ายสนลอยคอว่ายน้ำหนีไปกลางลำคลอง หนีสถานเดียว จนมาตั้งสติได้ก็ไกลโขและเหนื่อย สองฝั่งดูเงียบๆ สนหันมองรอบตัว
“ใครล่มเรือกูหว่า”
เสียงใบไผ่พัดซู่ฟังดูวังเวง สนครุ่นคิด
“รึว่า...”
ภาพ ยายอ่อนโดนเท้าสนกดหัวให้จมน้ำผุดขึ้นมาในมโนนึก
“ไม่ ไม่จริง ไม่จริง นะ”
สนอดมองลงไปที่ผิวน้ำไม่ได้ แล้วสนก็ตาเหลือก เมื่อเห็นช้อยมองมาตาถลึงไม่อ้าปากบอก แต่สนได้ยินเสียงในหัว
“กูจะแก้แค้นมึง พวกกูจะตามแก้แค้นมึงไม่มีที่สิ้นสุดจนกว่ามึงจะตายอย่างทารุณเหมือนพวกกู”
สนกลัวมาก มองไปทางไหนก็เจอผี ว่ายหนีไปทางไหนก็เจอแต่ผีพวกนั้นบ้างมาดึงขา มาดึงแขน มาจิกหัว
“กลัวแล้ว กลัวแล้ว ไปนรกสิ ไปนรกซะ”

หากใครมองลงไป จะเห็นว่าสนดิ้นรนอยู่คนเดียวกลางลำน้ำ
เรียมเดินมาพร้อมกับกบและแมว ถามขึ้นอย่างร้อนใจ

“กบแน่ใจนะว่าคุณหนูอี๊ดไม่ได้ออกไปนอกบ้าน แต่มาเดินแถวนี้”
“นางแมวมันเห็นเจ้าค่ะ” กบบอก
“ใช่เจ้าค่ะ พอแมวเห็น ก็รีบไปบอกนางกบเจ้าค่ะ”
“กบเลยรีบมาเรียน คุณนายเรียมเจ้าค่ะ แถวนั้นอันตรายจะเป็นจะตาย เจ้าค่ะ”
“ใครมาเดินแถวนี้ ก็คล้ายเอาชีวิตมาเสี่ยงตายด้วยการแขวนตัวไว้บนเส้นด้ายเจ้าค่ะ” แมวเสริม
เรียมเอ็ดเอา “นี่เลิกพูดน่ากลัวกันได้แล้ว ช่วยกันตามหาลูกสาวชั้น”
กบ และแมวต่างเร่งกันตามหาหนูอี๊ด
“คุณหนูอี๊ดเจ้าขา”
“หนูอี๊ด หนูอยู่ที่ไหนลูก”
“อยู่นี่ค่ะ คุณแม่” เสียงทานตะวันดังแว่วมา
สามคนฟังแล้วงง เสียงกระทุ่มน้ำดังจ๋อมแจ๋ม เรียม กบและแมวพากันมองไป เห็นทานตะวันลอยคอเกาะไม้ไผ่ลำใหญ่มากับเนียน
“เนียน หนูอี๊ด”
กบกะแมวประหลาดใจ “มาด้วยกันได้อย่างไร”
เนียน และทานตะวันมาถึงริมท่าน้ำ กบกะแมว ผวาไปช่วย เรียมตามไปดู เนียนพยายามดันลูกสาวขึ้นฝั่ง
“นี่ นี่มันเกิดอะไรขึ้น”
เนียนตามขึ้นมา ผวามาประคองทานตะวัน
“คุณหนู เป็นอย่างไรบ้างคะ”
ทานตะวันปรือตามองหน้าเนียน ก่อนจะหรี่ลงเหมือนจะหมดสติ แต่ยังพูดออกมาได้
“ข.อ.บคุณมาก หนู... ขอ ..โทษ หนู...”
แล้วทานตะวันก็เป็นลมล้มพับไป
“หนูอี๊ด” เรียมตกใจ
เนียนกอดทานตะวันเอาไว้แนบอก “ทูนหัวของแม่ อย่าเป็นอะไรนะ”
กบกะแมวยืนมอง สองคนตบตัวเองคนละฉาด พูดโดยไม่ได้นัด
“นั่นปะไร กูว่าแล้ว”
“อย่าพูดมาก รีบช่วยคุณนายเนียน อุ้มคุณหนูไปดูแลที่เรือนของชั้น”
“เจ้าค่ะ”
เนียนยังคงมองลูกท่าทีห่วงใยมาก

กลางลำคลองตรงจุดที่สนตะกายเหมือนคนจะจมน้ำ ตะเกียกตะกาย ร้องโวยวาย
“กลัวแล้ว กลัวแล้ว โอ๊ย จะตายอยู่แล้ว กลัวแล้ว เหนื่อยแล้ว ใจจะขาดแล้ว
เสียงเรือยนต์ดังแว่วๆ มา ก่อนที่เรือจะค่อยๆ ปรากฏลำขึ้น แลเห็นเป็นเทิดศักดิ์และแดงน้อยอยู่ในเรือ สองหนุ่มได้ยินเสียงคนร้องให้ช่วย
“เสียงใครเรียกให้ช่วย”
แดงน้อยมองไป
“มีคนตกน้ำ ไปช่วยเร็วๆ เข้า”
คนขับเรือพุ่งเรือไปทางสน
“ช่วยด้วย ช่วยด้วย จะตายอยู่แล้ว”
เรือใกล้เข้ามา สองคนมองไปที่คนจมน้ำซึ่งท่าทีจะจมมิจมแหล่ เทิดศักดิ์มองเขม้นไปแล้วตกใจมาก
“คุณแม่”
ขาดคำทั้งเทิดศักดิ์และแดงน้อยพุ่งลงไปในน้ำพร้อมกันทันที

ครู่ต่อมาแดงน้อยกับเทิดศักดิ์พาร่างสนมาที่เรือ สองหนุ่มช่วยกันเอาสนขึ้นเรือได้แล้ว สนมองเห็นว่าสองคนมาช่วยตนลางๆ
“เทิดศักดิ์ แดงน้อย”

แล้วสนก็หมดสติไป
ด้านทานตะวันถูกจับเปลี่ยนเสื้อผ้าใหม่แล้ว มีเนียนนั่งมองหน้ารอเวลาให้ลูกสาวฟื้น เนียนพัดวีอี๊ดลูบไล้เนื้อตัวนวดไปด้วย เรียมกับทองจันทร์นั่งมองห่างออกมา

“โชคดีเหลือเกินที่เนียนบังเอิญเห็นเข้า แล้วแอบตามไป” เรียมว่า
“หาไม่ก็ลงเอยแบบเดียวกับนางช้อยนางอ่อน มันทำเกินไปแล้วจริงๆ” ทองจันทร์โกรธจัด
“เนียน จะไม่ยอมบอกจริงๆ รึ ว่าหนูอี๊ดไปทำอะไรที่ในคลองนั่น”
เนียนอึกอักเช่นเคย “เอ้อ...”
ทองจันทร์หมั่นไส้ “มาตะเภานี้อีกแล้วนะเนียน กลัวพิกุลจะร่วงจากปาก ไม่ยอมเอ่ยปาก เกรงจะพาดพิงคนอื่นละสิ ไม่บอกก็พอจะเดาถูกว่ายัยอี๊ดไปกับใคร”
“ใช่อย่างที่คุณแม่คิดใช่ไหมเนียน” เรียมถาม
“เอ้อ รอให้ คุณหนู…”
เนียนพูดไม่ทันจบทองจันทร์ทนไม่ไหว วี้ดขึ้นทันที
“จนป่านนี้อย่ามาเรียกคุณหนงคุณหนู ช่วยชีวิตกันจนชีวิตตนเองแทบจะหาใหม่ ไม่รู้พระคุณก็ไล่มันไปเป็นลูกหมาแล้ว เอาละ ไม่อยากบอกก็ไม่ต้องบอก”
“คือเนียนคิดว่า น่าจะรอให้คุณเอ๊ย หนูอี๊ดเธอบอกเองเถิดค่ะ”

สนเองก็ถูกสองหนุ่มพามาอยู่บนเรือน แต่ยังไม่ฟื้นคืนสติ
“คุณแม่ลงไปทำอะไรในน้ำ” เทิดศักดิ์ปรารภขึ้นมา
“เมื่อสักครู่หมู่เติม พบเรือคว่ำลอยเท้งเต้งอยู่แถวนี้” แดงน้อยเองก็ฉงน
กบกะแมวโผล่หน้าเข้ามาเพื่อจับผิดสน
“เอ้อ คือคุณท่านให้มาเรียนถามว่า คุณสนอยู่ไหมเจ้าคะ” กบถาม
“อยู่ คุณแม่เรือคว่ำจมน้ำ ชั้นเพิ่งไปช่วยขึ้นมา” เทิดศักดิ์บอก
แมวร้องขึ้นมา “ต๊าย มาตะเภาเดียวกันกับคุณหนูอี๊ด เจ้าค่ะ”
“ว่ากระไรนะ เกิดอะไรขึ้นกับน้องอี๊ดรึ” แดงน้อยตกใจ
กบกะแมวประสานเสียง “ตกน้ำเจ้าค่ะ”
เทิดศักดิ์และแดงน้อยมองหน้ากัน อุทานพร้อมเพรียง
“อะไรกันนี่”
“ตอนนี้น้องอี๊ดอยู่ที่ไหน” แดงน้อยถาม
“เรือนคุณนายเรียมเจ้าค่ะ” กบบอก
แมวเสริม “ยังหมดสติเหมือนคุณนายสนเปี๊ยบเจ้าคะ”
เทิดศักดิ์กระซิบ “มันแปลกเกินไป แดงน้อย แกรีบไปที่เรือนคุณนายแม่เดี๋ยวนี้”
แดงน้อยพยักหน้า

ไม่นานต่อมาแดงน้อยมาถึงบนเรือนแล้ว กบกะแมวยื่นหน้ายื่นตารายงาน
“คุณนายสนนอนเป็นลมหมดสติ อาการเดียวกันกับคุณหนูอี๊ดเปี๊ยบเจ้าค่ะ” กบบอก
“นายอำเภอติดตามกลับมาที่นี่ด้วยเจ้าค่ะ คงจะมา...” แมวว่า
กบกะแมวนั่งแปะตั้งท่าเล่าต่อ ทองจันทร์เงื้ออะไรจะปาใส่
“พวกเอ็งนั่นแหละไป หมดธุระแล้วก็ไป อย่ามานั่งทำไขสือ ไปเลย”
กบกะแมวทำหน้าผิดหวังแต่ก็ออกไปโดยดี แดงน้อยไหว้ทองจันทร์ เรียม และเนียน
“แม่เนียนครับ ใครเป็นคนพบน้องอี๊ดครับ”
“แม่เองจ้ะ” เนียนบอก
“สันนิษฐานได้ว่าน้องอี๊ดน่าจะไปกับคุณแม่สนนะครับ ใช่ไหมครับ แม่เนียน”
เนียนนิ่ง ทองจันทร์กับเรียมมองหน้ากัน
“นั่นเขาไม่เปิดปากพาดพิงใครดอก รอให้หนูอี๊ดได้สติขึ้นมาแล้วให้หนูอี๊ดบอกเองก็แล้วกัน เฮ้อ คนที่ดีมันก็จะดีกันไปถึงไหน คนที่ร้ายมันก็รักษาความร้ายไว้เหนียวแน่น” ทองจันทร์บ่นว่า
ทุกคนมองไปที่ทานตะวัน ที่เริ่มขยับตัวพึมพำ เบาๆ แต่ทุกคนได้ยินชัดเจน
“แม่เนียนจ๋า”
ทุกคนมองหน้ากัน ด้วยความตกใจและยินดี ขณะที่เนียนตะลึงงันน้ำตาไหลย้อย
“ทูนหัวของแม่”
“หนูเสียใจ หนูขอโทษ”
เนียนส่ายหน้า
“ไม่ต้องดอก ทูนหัวของแม่”
เนียนโน้มตัวลงไปโอบอุ้มเอาตัวทานตะวันมาแนบอกเอาหน้าแนบหน้าลูกสาวไว้
ทานตะวันเงยหน้า เห็นเบลอๆ แล้วเห็นเนียนชัดเจนขึ้น คนอื่นจ้องตาไม่กระพริบ
ทานตะวันลืมตาเต็มที่ “แม่เนียนจ๋า แม่เนียนช่วยชีวิตหนูอีกแล้ว”
“หน้าที่ของแม่ ต้องปกป้องลูกเสมอ ทูนหัวของแม่ ไม่ต้องกลัวไม่เป็นอะไรแล้วนะลูก”

อ่านละคร อาญารัก ตอนที่ 21 วันที่ 23 พ.ค. 56

ละครเรื่อง อาญารัก บทประพันธ์ : จำลักษณ์
ละครเรื่อง อาญารัก บทโทรทัศน์ : วรพันธ์ รวี
ละครเรื่อง อาญารัก กำกับการแสดง : จรูญ ธรรมศิลป์
ละครเรื่อง อาญารัก แนว ดราม่า
ละครเรื่อง อาญารัก ผลิต : บริษัทดีด้าวิดีโอ โปรดักชั่น จำกัด
ละครเรื่อง อาญารัก ควบคุมการผลิต : สยม สังวริบุตร
ละครเรื่อง อาญารัก ออกอากาศทุกวันจันทร์ และวันอังคาร เวลา 20.25 น. ทาง ช่อง 7 สีทีวีเพื่อคุณ
ที่มา manage