คุณชายเลี้ยงหมู คุณหนูเลี้ยงแกะ ตอนที่ 16 วันที่ 1 มิ.ย. 56


อ่านละคร คุณชายเลี้ยงหมู คุณหนูเลี้ยงแกะ ตอนที่ 16 วันที่ 1 มิ.ย. 56

วศินกับชาติกล้าเห็นภูวนัยเงียบผิดปกติก็สงสัยว่าเขาจะเล่นเกมอะไรอีก ชาติกล้าคิดเข้าข้างตัวเองว่า อาจเพราะภูวนัยรู้ว่าพวกเรากุมสื่อส่วนใหญ่ไว้ในมือ ถึงเอาคลิปมาเผยแพร่ก็คงทำอะไรเราไม่ได้เลยยังเงียบอยู่

“อย่าประมาทมัน...ที่มันทำให้เรามาถึงจุดนี้ได้เพราะอะไร เพราะเราประมาท เห็นว่ามันเป็นมดตัวเล็กๆ... แต่ไม่ว่ายังไง เราก็ต้องเอาคลิปนั่นมาให้ได้!”
ชาติกล้ารับคำหน้าเครียด

ไผ่พญาอยู่ที่ห้องพักโรงแรมกับภูวนัย เธอถามเขาว่า คลิปนั่นมันเป็นอะไร ทำไมพวกนั้นถึงอยากได้มากขนาดนี้

ภูวนัยเอามือถือพร้อมเปิดมาถามไผ่ว่าพร้อมหรือยัง ไผ่พยักหน้าเขาจึงเปิดคลิปให้ดู...


เป็นภาพจากกล้องวงจรปิดที่ติดอยู่ในคาราโอเกะแห่งหนึ่ง เห็นวศินกำลังเมากร่างมีเรื่องกับโต๊ะข้างๆ วศินหันไปดึงปืนจากลูกน้องที่ติดตามแล้วกราดปืนไปมา ผู้คนในร้านแตกตื่นบ้างวิ่งหนีบ้างเข้ามาห้าม

วศินถือปืนเดินเข้าไปหาคู่กรณีที่โต๊ะข้างๆ ฝ่ายนั้นจับหญิงสาวที่นั่งดริ๊งก์มาขวางไว้ วศินลั่นไกทันทีถูกหญิงสาวเต็มๆ คู่กรณีจะวิ่งหนีถูกยิงคว่ำไปอีกคน จากนั้นวศินโยนปืนให้ลูกน้องแล้วชี้นิ้วสั่งโน่นสั่งนี่วุ่นไปหมด

ไผ่พญาอุทานอย่างไม่อยากเชื่อว่า ทำไมถึงได้ชั่วอย่างนี้ ถามภูวนัยว่า เราเอาคลิปไปให้หนังสือพิมพ์ดีไหม ภูวนัยบอกว่าไม่ได้ผล เพราะพวกวศินคุมสื่อเอาไว้หมด ไม่อย่างนั้นเรื่องนี้คงดังไปนานแล้ว

“โห...แล้วทำยังไงถึงจะเปิดโปงความเลวของมันได้ล่ะ” ไผ่ฮึดฮัด ในขณะที่ภูวนัยคิดเครียด

ooooooo

ที่ร้านอาหารหรูแห่งหนึ่ง สุทินนัดวศินมากินข้าวบอกว่า อยากเลี้ยงฉลองให้เขาล่วงหน้า พลางหยิบหนังสือที่วศินเขียนขึ้นมา เอ่ยอย่างชื่นชม ภูมิใจว่า

“ฉันอ่านหนังสือนายแล้ว ดีใจที่ประเทศไทยมีตำรวจอย่างนาย”

“ขอบคุณครับ เพราะผมมีพี่สุทินเป็นแบบอย่าง จึงทำให้ผมมีวันนี้”

สุทินเล่าว่าตนทำงานมาสี่สิบปีตัดสินใจผิดถูกมาก็ไม่ใช่น้อย ถามว่าเรื่องที่ทำให้ตนเสียใจที่สุดคืออะไรรู้ไหม ถามแล้วก็เฉลยเองว่า “ฉันมองอภิวัฒน์ เขาผิดไป ไม่คิดเลยว่าอภิวัฒน์เขาจะเป็นสายให้ห้าเสือพวกนั้น”

วศินหัวใจพองโตบอกว่าไม่ต้องห่วงตนจะจัดการเรื่องนี้เอง สุทินพูดอย่างสบายใจว่า ถ้าเขารับปากอย่างนี้ตนก็จะได้เกษียณไปอย่างสบายใจ บอกวศินให้อุ่นใจว่า

“ไม่ต้องห่วง ถึงฉันจะเกษียณ แต่ฉันก็ได้เบิกทางให้นายขึ้นมาเป็นท่านรองฯไว้แล้ว”

วศินดีใจมากทำเป็นพูดหยั่งว่า “พี่พูดอะไร...พี่ยังมีอายุราชการอีกตั้งหลายปี”

“นายจะไม่ให้ฉันไปรักษาโรคหัวใจหน่อยเหรอวศิน เอาน่า...ยิ่งฉันเกษียณเร็ว นายก็ยิ่งขึ้นเร็วนะ...” แล้วสุทินก็ชวนกินอาหารกัน วศินดีใจจนแทบจะกินอะไรไม่ลง...

เมื่อสุทินกลับไปที่ห้องทำงาน ตำรวจนายหนึ่งเอากล่องเข้ามาบอกว่ามีคนฝากมาให้ท่าน สุทินบอกให้วางไว้แล้วทำงานโดยไม่สนใจ ครู่หนึ่งมีเสียงโทรศัพท์ ดังขึ้น สุทินมองหาจึงรู้ว่ามันดังมาจากในกล่องนั่นเอง!

สุทินเปิดกล่องหยิบโทรศัพท์รับสาย เป็นเสียงภูวนัยโทร.จากตู้สาธารณะโดยมีไผ่ยืนอยู่ข้าง

“ไม่ต้องถามอะไรทั้งนั้น ผมมีบางอย่างอยากให้ท่านดู มันอยู่ในโทรศัพท์เครื่องที่ท่านกำลังถืออยู่”

“เดี๋ยวๆนี่มันเรื่องอะไร จะให้ผมดูอะไร”

“ข้อพิสูจน์ว่าลูกน้องท่านไม่ได้เป็นคนดีอย่างที่ท่านคิด” พูดจบภูวนัยวางสายทันที

สุทินเปิดดูในมือถือตามที่ภูวนัยบอก เห็นคลิปที่วศินฆ่าคนตายก็แทบช็อก

ooooooo

เสร็จภารกิจสำคัญแล้ว ภูวนัยกับไผ่พญาพากัน ไปกินก๋วยเตี๋ยว ไผ่ถามอย่างระแวงว่าแน่ใจได้ยังไงว่าตำรวจนั่นไม่ใช่พวกเดียวกับวศิน

“ท่านอภิวัฒน์เป็นคนบอกผมเองว่าท่านสุทินเป็นตำรวจที่ท่านไว้ใจที่สุด”

ไผ่ถามว่าสุทินเป็นคนสั่งให้วศินจับอภิวัฒน์ไม่ใช่หรือ ภูวนัยบอกว่าไม่รู้ แต่อาจเพราะท่านฟังความวศินฝ่ายเดียวก็เป็นได้

ไผ่กินก๋วยเตี๋ยวอย่างเอร็ดอร่อย ภูวนัยถามว่าตอนที่เราถูกจับที่บ้านสมสุข เธอยังไม่ได้บอกว่าเธอรักใคร ไผ่กำลังกินลูกชิ้นถึงกับลูกชิ้นติดคอไอแคกๆ ทำเป็นพูดไม่ได้ พอถูกภูวนัยรบเร้าก็คีบลูกชิ้นเข้าปากอีกจนแก้มป่อง อ้างว่าลูกชิ้นเต็มปากพูดไม่ได้ พลางก็ลุกหนี ทำเอาภูวนัยโวยวายว่าตนยังไม่ได้ทานเลย คว้าชามก๋วยเตี๋ยวของตัวเองมองตามไผ่ไปขำๆ

ฝ่ายวศิน หลังจากไปกินอาหารกับสุทินวันนั้นแล้ว ก็รีบไปตัดสูทใหม่เตรียมรับตำแหน่งที่อาจจะได้เร็วกว่าที่คิด ขณะกำลังลองสูทอยู่นั้น สุทินมาเคาะประตู เปิดเข้าไปแล้วบอกชาติกล้าให้ออกไปก่อนตนอยากคุยส่วนตัวกับวศิน

ชาติกล้าออกไปแล้วสุทินจึงเอาคลิปมาเปิดให้ดู วศินใจหายวาบแต่ทำใจดีสู้เสือบอกว่าเรื่องนี้ตนอธิบายได้

“อธิบาย...อธิบายว่าจัดการปิดข่าวยังไงน่ะเหรอ แกไม่ต้องพูดอะไรแล้ว ตอนนี้ฉันกำลังทำหนังสือสั่งพักราชการแกอยู่ พรุ่งนี้แกเข้ามาเซ็นรับทราบแล้วกัน”

พูดแล้วสุทินเดินออกไป วศินถึงกับเข่าอ่อนทรุดอยู่ตรงนั้น ทุกอย่างที่วาดหวังไว้ พังครืนลงแล้วในพริบตา!

ooooooo

วันเดียวกันนั้น อภิวัฒน์โทร.นัดภูวนัยกับไผ่พญาไปพบบนดาดฟ้าตึกร้าง ขอบใจภูวนัยกับไผ่ที่เอาคลิปของวศินไปให้สุทิน ได้ข่าวว่าสุทินสั่งพักราชการวศินทันทีแล้ว คำสั่งจะมีผลในวันพรุ่งนี้

“อย่างนี้แสดงว่าเรื่องจบแล้วใช่ไหมคะ” ไผ่ ถามตื่นเต้น

“ก็ทำนองนั้น หมวดภู คุณไผ่พวกคุณทำงาน ได้ดีมาก” อภิวัฒน์ชื่นชม ภูวนัยกับไผ่ต่างยิ้มอย่างมีความสุข

แต่เหตุการณ์ไม่ได้เป็นอย่างที่คาด เพราะเมื่อชาติกล้ารู้เรื่องคลิปของวศินและคำสั่งปลดจากราชการของสุทินที่จะมีผลพรุ่งนี้ เขาถูกวศินด่าว่า ทำงานไม่สำเร็จเลยพังกันหมดอย่างนี้ ชาติกล้าขอแก้ตัวอีกครั้ง

“ลื้อยังจะแก้ตัวอะไรอีก พรุ่งนี้มันก็เซ็นคำสั่งพักราชการอั๊วแล้ว” วศินตวาด

“แล้วถ้าท่านสุทินเซ็นคำสั่งไม่ได้ล่ะครับ” ชาติกล้าย้อนถาม วศินชะงัก ถามว่าจะทำอะไร ชาติกล้าตอบอย่างเลือดเย็นอำมหิตว่า “ทำสิ่งที่ต้องทำครับ!”

คืนนี้ ขณะสุทินนั่งเซ็นหนังสือสั่งพักราชการวศินอยู่ในห้องทำงานที่บ้าน มีเสียงเคาะประตู สุทินนึกว่าภรรยาลุกไปเปิดประตู แต่พอเปิดประตูก็ไม่เห็นใคร พริบตานั้นชายไอ้โม่งใส่ถุงมือดำก็โผล่พรวดมา

“แกเป็นใคร!” สุทินถอยกรูด ช็อกเอามือกุมหัวใจพยายามจะไปหยิบยาในลิ้นชัก ยาตกกระจาย สุทิน ตะเกียกตะกายจะหยิบยา ถูกชายถุงมือดำเหยียบมือไว้ ยืนมองอย่างอำมหิตจนสุทินหายใจรวยรินแล้วจึงไปหยิบแฟ้มเอกสารที่สุทินเซ็นสั่งพักราชการวศิน ก้าวผ่านร่างสุทินไปอย่างเลือดเย็น

รุ่งขึ้น อภิวัฒน์เจอวศินที่ ป.ป.ส.อภิวัฒน์เดินไป ขอบคุณวศินที่ให้ลูกน้องมาดูแลความเป็นอยู่ของตนเป็นอย่างดี

ทันใดนั้น ชาติกล้าตรงดิ่งมาแจ้งอภิวัฒน์ว่า “ท่านถูกจับข้อหาใช้อำนาจหน้าที่ในทางมิชอบ โปรดมากับผมด้วย”

อภิวัฒน์งงถามว่าพวกเขาจะฝืนคำสั่งของสุทินหรือ วศินหัวเราะเยาะถามว่าสายข่าวของเขายังไม่ได้รายงานหรืออภิวัฒน์ถามงงๆ ว่ารายงานอะไร?!

“เมื่อคืนท่านสุทินช็อกเพราะโรคหัวใจไงครับ”

อภิวัฒน์ถึงกับอึ้งสนิท!

ooooooo

เมื่อสถานการณ์คลี่คลาย ทั้งภูวนัยและไผ่-พญาสบายใจมาก ไผ่ชวนไปฉลองกันดีไหม อ้อนจนภูวนัยยอมไป ไผ่พาไปที่ร้านหมูกระทะภูวนัยทำหน้าเซ็งถามว่านี่หรือที่เธออยากกิน

ไผ่พูดถึงหมูกระทะที่เขาเคยซื้อไปที่บ้านเช่า เดาใจว่า วันนั้นเขาคงตั้งใจจะไปกินกับตนแต่สุดท้ายก็ไม่ได้กิน วันนี้จึงมากินเป็นเพื่อนเขา ภูวนัยถามว่าแล้วเธอยังจะไปเมืองนอกไหม ไผ่หน้าสลดลงบอกว่าตนสัญญากับตะวันฉายไปแล้ว

“ผมไม่อยากให้คุณไป” ภูวนัยตัดสินใจพูด ไผ่บอกว่าถ้าเขาไม่ให้ตนไปจริงๆ ตะวันฉายจะต้องเสียใจ “นั่นซิ...เอ่อ...ถ้าอย่างนั้น มื้อนี้ผมเลี้ยงส่งคุณก็แล้วกัน”

“เหรอ...ขอบคุณนะ...” ไผ่ยิ้มแฉ่งทำท่าลิงโลดดีใจ ภูวนัยยิ้มตอบทั้งๆ ที่ในหัวใจต่างก็เศร้าไม่น้อยกว่ากัน...

เมื่อเข้าห้องพักโรงแรม ไผ่ขอไปอาบน้ำก่อน ส่วนภูวนัยไปเก็บของเพราะพรุ่งนี้ก็ต้องไปกันแล้ว

ไผ่เข้าไปดูุตัวเองในกระจก ความคิดสับสนตัดสินใจไม่ได้ว่าจะบอกดีไหมว่าตนคิดอย่างไรกับเขา เงาตัวเองในกระจกให้บอก แต่ตัวจริงไม่ให้บอก สุดท้ายตัวจริงชนะเมื่อนึกถึงว่า ถ้าบอกภูวนัยไปแล้วใครจะพาตะวันฉายไปผ่าตัด

วันรุ่งขึ้น ภูวนัยกับไผ่พญาล่ำลากันที่ล็อบบี้โรงแรม เขาถามว่าเธอจะอยู่ที่นี่ต่อไปจริงๆ หรือ ไผ่บอกไม่ต้องห่วงตนดูแลตัวเองได้ ถามว่าแล้วเขาจะไปไหน

“คงไปหาท่านอภิวัฒน์ ผมจะทำเรื่องกลับเข้ารับราชการอีกครั้ง”

ระหว่างนั้น โทรทัศน์ที่เปิดอยู่รายงานข่าวด่วนว่า ขณะนี้ที่ ป.ป.ส.กำลังมีการแถลงข่าวเรื่องการเข้าโรงพยาบาลอย่างกะทันหันของท่านสุทินเมื่อคืนนี้ แล้วตัดภาพไปฟังการแถลงข่าวทันที

ชาติกล้าเป็นผู้แถลงข่าวว่าอาการของสุทินยังโคม่าอยู่ เพราะหัวใจหยุดเต้นไปนานก่อนจะถึงโรงพยาบาล แต่ก็แจ้งข่าวดีว่า แพทย์ประจำตัวของท่านสามารถช่วยชีวิตท่านให้กลับมาหายใจได้อีกครั้ง

ภูวนัยกับไผ่พญามองหน้ากันอย่างโล่งใจขั้นหนึ่งว่า ท่านคงไม่เป็นอะไรมาก แต่แล้วก็เครียดขึ้นมาเมื่อชาติกล้าแถลงข่าวต่อไปว่า สุทินอาจจะไม่รู้สึกตัวอีกเลยเพราะเลือดไม่ขึ้นไปเลี้ยงสมองเป็นเวลานาน อึดใจเดียวก็แถลงต่อด้วยนํ้าเสียงที่แช่มชื่นว่า

“แต่สำหรับเรื่องงานแล้ว ทุกท่านไม่ต้องเป็นห่วง เพราะท่านสุทินทราบดีถึงโรคหัวใจที่ท่านเป็น ท่านจึงได้มอบหมายอำนาจและความรับผิดชอบภารกิจต่างๆ ให้กับท่านวศิน เป็นผู้ดำเนินการต่อทันที”

สิ้นเสียงชาติกล้า วศินเดินออกมาอย่างเท่ตรงไปที่ไมโครโฟนประกาศว่า

“ตอนนี้ ผมได้อำนาจให้รักษาการแทนท่านสุทิน โดยไม่รู้ว่าท่านสุทินของพวกเราจะกลับมาเหมือนเดิมได้เมื่อไหร่ แต่ผมขอสัญญากับทุกท่านไว้ตรงนี้ว่า ผมจะเป็นตำรวจที่ดีอย่างที่พี่สุทินของพวกเราเป็น สิ่งแรกที่ผมอยากทำตอนนี้ก็คือ...อยากให้พวกเราทุกคนช่วยกันภาวนาขอให้พี่สุทินกลับมาเป็นเหมือนเดิม”

ภูวนัยกับไผ่พญาอึ้ง เธอถามว่า

“นี่มันอะไรกัน นอกจากมันจะไม่ถูกพักราชการ มันยังได้อำนาจมากกว่าเดิมเหรอ?!”

ภูวนัยไม่ตอบ เขาหลับตาลงอย่างไม่อยากเชื่อเลยว่า ชั่วเวลาไม่ทันข้ามคืนทุกอย่างจะกลับตาลปัตรไปถึงเพียงนี้!!

หลังจากนั้นภูวนัยพยายามโทร.ถึงอภิวัฒน์แต่ติดต่อไม่ได้ คาดว่าคงถูกพวกวศินคุมตัวอยู่ ไผ่ถามว่าเราจะทำอย่างไรต่อไป ภูวนัยบอกให้เธอไปอเมริกากับตะวันฉาย ส่วนเรื่องทางนี้ตนจะจัดการเอง

“ไม่..ฉันไม่ทิ้งนายไปหรอก ถ้าคุณตะวันฉายติดต่อมา ฉันจะขอให้เขาเลื่อนการเดินทางออกไปก่อน..”

“ผมอยากอยู่คนเดียว” ภูวนัยตัดบทเหมือนตัดเยื่อใย ไผ่จึงเดินจากไปแต่อดไม่ได้ที่จะหันมองเขาด้วยความเป็นห่วง

ooooooo

อ่านละคร คุณชายเลี้ยงหมู คุณหนูเลี้ยงแกะ ตอนที่ 16 วันที่ 1 มิ.ย. 56

คุณชายเลี้ยงหมู คุณหนูเลี้ยงแกะโดย บทประพันธ์ เล่าเต็ง
คุณชายเลี้ยงหมู คุณหนูเลี้ยงแกะ บทละคร โดย อภิวัฒน์ เล่าสกุล
คุณชายเลี้ยงหมู คุณหนูเลี้ยงแกะผลิตโดย : บริษัท กำกับการดี จำกัด
คุณชายเลี้ยงหมู คุณหนูเลี้ยงแกะนำแสดงโดย : ศิวัฒน์ โชติชัยชรินทร์ - ไปรยา สวนดอกไม้
ติดตามชมคุณชายเลี้ยงหมู คุณหนูเลี้ยงแกะได้ทางช่อง 7 สีทีวีเพื่อคุณ
ที่มา ไทยรัฐ