อ่านละคร อาญารัก ตอนที่ 16/5 วันที่ 9 พ.ค. 56

อ่านละคร อาญารัก ตอนที่ 16/5 วันที่ 9 พ.ค. 56

“โถ นางช้อยเวรกรรมของเอ็งแท้ๆ ที่ผ่านมาเอ็งทำบ้าๆ กับข้าไว้แยะ ข้าอโหสิกรรมให้เอ็งทั้งหมดนะช้อยนะ”
กบแมวหันมามองสนงงๆ ไม่อยากเชื่อว่าสนเป็นคนพูดจริงๆ
สองคนกระซิบกัน “โอ้โฮ”
“คนที่ฆ่ามัน ต้องเลินเล่อเผลอทิ้งหลักฐานไว้แน่ๆค่ะ
“ขอให้มันโดนจับได้ไวๆ ด้วยเถิด” ทานตะวันสลดหดหู่
“ขอให้มันอย่าใส่ร้ายป้ายสีคนอื่นด้วยเถิด” กบว่า

แมวว่าต่อ “ขอให้เวรกรรมตามสนองมันด้วยเถิด”
“หนูอี๊ดขา ดูหน้าคนตายรู้ว่าเป็นนางช้อยแล้ว เราไปร้านหนูอี๊ดกันเถิดค่ะ”

สนดึงทานตะวันเดินออกไปหน้าตาเฉย กบแมวมองหน้ากันงงๆ
เรียมและทองจันทร์ตกใจมาก หลังจากที่ฟังกบกับแมวมาบอกเรื่องช้อยถูกฆ่าตายในบ้าน

“นางช้อยโดนฆ่าตาย” สองคนอุทานลั่น
“ฆ่าปิดปากกระมัง” ทองจันทร์บอก
“มีใครไปบอกตำรวจกับนายอำเภอที่ศาลากลางหรือยัง” เรียมถาม
“หนูติ๋ว เธอให้คนไปบอกคุณเทิดศักดิ์กับคุณแดงน้อยแล้วเจ้าค่ะ” กบว่า
“คุณหนูอี๊ดกับคุณสนก็อยู่ด้วยเจ้าค่ะ เธอสองคนสั่งให้เอากิ่งไม้ที่ปิดหน้าออกเจ้าค่ะ” แมวบอก
“เท่ากับเป็นการทำลายหลักฐาน” ทองจันทร์ว่า
“ไม่ควรไปข้องแวะกับศพแม้แต่น้อย” เรียมบ่น
“หนูติ๋วเธอห้ามแล้วเจ้าค่ะ อ้อ แต่คุณสนบอกว่า คนร้ายอาจเผอเรอทิ้งหลักฐานอย่างอื่นไว้เจ้าค่ะ” กบบอก
“แม่สนนี่ช่างฉลาดล้ำ แม่สนเขาไม่ตกใจดอกรึ ที่อดีตคนสนิทของเขาตายอนาถขนาดนั้น” ทองจันทร์ถาม
“เธอเฉยๆ เจ้าค่ะ ตอนนี้ไปทำผมที่ร้านเสริมสวยกับคุณหนูอี๊ดแล้วเจ้าค่ะ” แมวรายงาน
“อืม มีความสุขดีแท้ๆ” ทองจันทร์ค่อนขอด
“เรียมไม่สบายใจเลยค่ะ คุณแม่ ถึงจะไม่ชอบการกระทำของช้อย แต่ก็ไม่อยากให้ช้อยตายน่าสมเพชแบบนี้ เลยนะค่ะ”
“ก็นังช้อยมันกำความลับ เลวร้ายของใครบางคนเอาไว้น่ะสิ เฮ้อ เวรกรรมของคนชั่วทั้งหลาย มันไม่เคยตายดีสักราย”
เรียมกับทองจันทร์ไม่สบายใจ ทองจันทร์นั้นปักใจว่าเป็นสน
ตรงจุดเกิดเหตุ ศพช้อยเบิกตาโพลง แลเห็นแดงน้อย เทิดศักดิ์ และหมู่เติม ตลอดจนคนในบ้านกำลังยืนมองช้อย
“ยัยช้อยเอ๊ย ตายไม่ดีเลย” แดงน้อยสลดหดหู่
“กันก็มัวไปหวั่นว่าถ้าให้ประกันตัวนายแช่มจะโดนฆ่าปิดปาก ทำไมกลายเป็นยัยช้อย”
“ถ้านายแช่มมันกำความลับใครไว้ ยัยช้อยมันมิกำความลับนั่นมากกว่ารึ”
“แกพูดถูก แต่ยัยช้อยมันจะไปกำความลับใคร”
“ใครคนนั้นช่างกล้าหาญ ฆ่ายัยช้อยในบ้านของท่านขุนภักดีภูบาล”
“ใช่แล้ว ใครคนนั้นน่าจะเป็นคนในบ้านนี้ คนอื่นที่ไหนจะเข้ามาฆ่าคนที่นี่ได้”
“หมู่เติมรีบเอาศพไปก่อน เทิดศักดิ์ แกกับกันช่วยกันไปค้นหา เผื่อคนร้ายใจโหดนั่นมันจะเผอเรอทิ้งหลักฐานเอาไว้”
“ค้นรอบๆ นี้ก่อน”
“สอบสวนคนในบ้านนี้ทั้งหมดด้วย”
สองหนุ่มพากันเดินออกไป

เวลาเดียวกันที่บ้านแพน เนียนร่ำลาแพรและโพล้ง
“ชั้นลาล่ะจ้ะพี่โพล้ง พี่แพร อย่าลืมเรื่องที่ขอให้เก็บงำเป็นความลับไว้ก่อน”
“แล้วมันจะได้เวลาเปิดเผยในชาตินี้หรือเปล่า” แพรบ่น
“ทำไมต้องปิดบังแดงน้อยว่าเนียนเป็นแม่มัน ในเมื่อเรื่องเนียนเคยมีผัวความมันแตกไปแล้ว” โพล้งงง
“แต่ว่า แดงน้อยไม่ควรมีแม่อย่างชั้น แม่ที่มีแต่ความเสียหาย แม่ที่ถูกตราหน้าว่ามีชู้”
“อุบ๊ะ ก็อีตอนกลับมานี่ไอ้คนเรือมันเรียกคุณเนียน ขอรับ กระผมอย่างโน้นอย่างนี้ ก็แปลว่าท่านไม่ถือสาหาความเรื่องเก่าแล้ว”
“จุ๊ๆ อย่าเอ็ดอึงไป ท่านให้ปิดเป็นความลับ เรื่องที่ให้ชั้นกลับไปหา” เนียนว่า
“มีแต่ความลับ นับกันไม่ถ้วน เอาเถิด ขอให้โชคดีนะเนียน” โพล้งอวยชัย
“จ้ะ”
เนียนก้าวลงเรือไป สองคนมองตามยิ้มแย้มพอใจ ว่าอะไรๆ จะดีขึ้น

สนทำผมสวยงามแต่งหน้าแต่งตาทันสมัย มีทานตะวันกับพิศมัยช่วยกันทำให้ สนมองหน้าตัวเองในกระจกแล้วยิ้ม
ตามองกระจกแต่ใจคิดไปเรื่องช้อยตาย ว่าจะมีใครหาหลักฐานพบหรือเปล่า
“สวยแล้วค่ะ แม่สน สวยมากๆ ด้วยค่ะ แม่สน แม่สนคะใจลอยไปไหน แล้วคะ หรือว่ายังกลัวผีนางช้อยอยู่” ทานตะวันถาม
“เปล่าค่ะ เปล่า แม่สนกำลังคิดว่า ตำรวจมาดูมันหรือยัง คนใจดำมันทิ้งหลักฐานอะไรไว้ไหม เจ้าประคู้นขอให้พวกตำรวจเจอหลักฐานสำคัญด้วยเถิด”
สนภาวนาเอาจริงเอาจัง
“จะกลับหรือยังคะ หนูจะพาไปส่งค่ะ”
“ขอบคุณมากค่ะ แม่สนก็อยากจะกลับไปดูว่าเรื่องการตายของนังช้อย คืบหน้าไปถึงไหนแล้ว”
สนลุกเดินกระเผลกๆ

เวลานั้นเทิดศักดิ์เดินหาหลักฐานรอบๆ บริเวณ จนมาเจอรองเท้าแตะหนึ่งข้างของเนียน วางอยู่ไม่เป็นระเบียบเพราะแรงเตะของสนวันนั้น
“รองเท้าแตะ”
จนสักพักเทิดศักดิ์เจอรองเท้าแตะอีกข้างของเนียน
“รองเท้าแตะ”
เทิดศักดิ์หนีบรองเท้าแตะใส่ถุงไว้ สองคนเดินคุยกันมา
“รองเท้าแตะผู้หญิง”
“ฆาตกรเป็นผู้หญิง”
“ผู้หญิงในบ้านนี้”
“ใครกัน”
สองคนมองหน้ากันใจคอไม่ดี

ไม่นานต่อมาบ่าวในเรือนทุกคนต่างตื่นเต้นให้ปากคำเทิดศักดิ์กับแดงน้อย
“มาครบทุกคนไหม”
“ไม่ครบดอกค่ะ” กบบอก
แดงน้อยถามขึ้น “ใครไม่มาบ้าง”
“ท่านขุน”
“บ้ารึคุณพ่อท่านไปราชการ ที่บางกอก และท่านมีหน้าที่สอบสอนพวกแกไม่ใช่มาให้ชั้นสอบสวน”
“คุณท่านกับคุณนายเรียมเจ้าค่ะ” กบบอก
แดงน้อยเอ่ยขึ้น “สองท่านนั่น ท่านอยู่แต่บนเรือน และถ้าเราอยากรู้อะไรเราจะขึ้นไปเรียนถามท่านเอง”
“ไอ้ถมไม่อยู่เจ้าค่ะ ไม่ทราบว่ามันไปไหนเจ้าค่ะ” แม่ครัวบอก
“มันไปทำธุระให้ท่านขุนเจ้าค่ะ” กบเสริม
“พี่เอกไปกับท่านขุนเจ้าค่ะ” แมวว่า
“น้องติ๋วเป็นคนพบคนแรก” เทิดศักดิ์บอก
“น้าเนียน เล่า” แดงน้อยถามถึงเนียน
ทุกคนมองหน้ากันแล้วส่ายหน้า ไม่มีใครรู้ว่าเนียนไปไหน
“ไม่ทราบขอรับ” / “ไม่ทราบเจ้าค่ะ”
แดงน้อย กะเทิดศักดิ์มองหน้ากัน แดงน้อยแกะรองเท้าออกมาจากห่อ
“รองเท้าแตะ” ทุกคนร้อง
“ของใคร” เทิดศักดิ์ถาม
ทุกคนส่ายหน้า “ไม่ทราบขอรับ” / “ไม่ทราบเจ้าค่ะ”
“คลับคล้ายว่าจะเห็นหนูติ๋วเพิ่งซื้อมาค่ะ” กบจำได้

แดงน้อย และเทิดศักดิ์มองหน้ากันอีก คนอื่นๆ ซุบซิบเซ็งแซ่
เนื้อทองตกใจที่เห็นแดงน้อยกับเทิดศักดิ์แกะถุงรองเท้าแตะคู่นั้นวางลงตรงหน้า ทองจันทร์กับเรียมพลอยงงไปด้วย

“พ่อแดงน้อยกับตาเทิดศักดิ์เอารองเท้าแตะมาวางบนเรือนย่าทำไม”
“ไม่ใช่ของแม่” เรียมบอก
“ไม่ใช่ของย่า” ทองจันทร์ว่า
“ของหนูเองค่ะ” เนื้อทองบอก
เทิดศักดิ์กับแดงน้อยมองหน้ากัน ก่อนที่เทิดศักดิ์จะประกาศ
“ทุกคนฟังนะครับ คือผมกับแดงน้อยสันนิษฐานว่า คนฆ่ายัยช้อยคือเจ้าของรองเท้าแตะคู่นี้”
เนื้อทองส่ายหน้า “ไม่จริง”
“เหลวไหล นี่แกจะมากล่าวหาว่ายัยติ๋วป็นฆาตกรฆ่าคน ต่อให้ใครเอามีดมาจ่อคอหอยสั่งให้เชื่อ ชั้นก็ไม่เชื่อ” ทองจันทร์ฉุน
“เทิดศักดิ์ไม่ได้กล่าวหาน้องติ๋วครับ คือ เราทราบดีว่าน้องติ๋วมาถึงช้อยโดนฆ่าไปแล้ว เพียงแต่ว่าเราไม่เข้าใจว่าทำไมรองเท้าคู่นี้ ไปอยู่ใกล้ที่เกิดเหตุ ทำนองว่า โดนเตะไปคนละทิศละทาง” แดงน้อยว่า
“เราสงสัยว่าใครจะเอารองเท้าของน้องติ๋วไปใส่ฆ่ายัยช้อยนะครับน้องติ๋วครับ กรุณาตอบพี่ด้วย”
เนื้อทองตกใจจนตัวสั่นไปหมด
“หนูให้แม่เนียน ใช้ใส่ไปงานศพที่สามชุกค่ะ”
แดงน้อยเทิดศักดิ์เหลียวไปมองหน้ากัน

สนกับทานตะวันกลับมาเห็นคนในบ้านซุบซิบกันอยู่
“สวยเช้งกระเด๊ะมาทีเดียวคุณนายสนคนประหลาด” กบแขวะ
แมวเหน็บ “ไม่สลดสักนิดที่คนสนิทมาตายจาก แถมเริงร่าเหมือนปลากระดี่ได้น้ำ”
สนกับทานตะวันพากันมาสมทบที่ทุกคนอยู่
“เรื่องนางช้อยไปถึงไหนกันแล้ว” สนถาม
“พี่เทิดศักด์กับพี่แดงน้อย มาถึงหรือยัง” ทานตะวันถามต่อ
แม่ครัวเป็นคนตอบ “มาถึงแล้วเจ้าค่ะ”
“ตอนนี้อยู่ที่ไหน” สนซัก
“บนเรือนคุณท่านเจ้าค่ะ” แม่ครัวบอก
“พบเจอหลักฐานอะไรบ้างไหม” สนถามต่อ
“เจอเจ้าค่ะ” แม่ครัวบอกอีก
ทานตะวันตื่นเต้น “ต๊าย เจออะไรรึ”
“รองเท้าแตะเจ้าค่ะ”
สนฟังแม่ครัวบอกแล้วหัวเราะออกมาเหมือนดีใจสุดขีด
“ฮะๆๆๆ ในที่สุด นางคนร้ายก็ไม่อาจลอยนวล”
กบงง “นางคนร้าย”
แมวถามทันที “คุณสนรู้ได้อย่างไรเจ้าคะ ว่าเป็นนางคนร้าย”
“ยังกับเห็นแล้วว่ารองเท้าแตะของใคร” กบแขวะ
“ทะลึ่งอย่ามายอกย้อนชั้น ไปกันค่ะ หนูอี๊ดไปฟังเรื่องราวฆาตกร”
สนดึงทานตะวันเดินปร๋อไป แมวกับกบมองหน้ากัน
“พิลึก”

ขณะเดียวกันแดงน้อยยังคงสอบสวนเรื่องราวต่อ
“น้าเนียนไปงานศพที่สามชุก แล้วรองเท้ากลับมาได้อย่างไร”
“รูปการมันบ่งชัดว่า น้าเนียนกลับมา แล้วรีบร้อนจนต้องทิ้งรองเท้า” เทิดศักดิ์ว่า
“แม่” เนื้อทองตกใจ
ทองจันทร์กับเรียมใจหายวาบ “เนียน”
“นี่ นี่ พี่เทิดศักดิ์กับพี่แดงน้อยกำลังจะบอกว่า...”
“ครับ”
“บ้า แกหาว่าเนียนฆ่านังช้อย เป็นไปไม่ได้”
“แม่สาบานแทนเนียนได้เลย ว่าเนียนไม่มีวันฆ่าใครได้ มีแต่จะโดนใครฆ่า”
เนื้อทองร้องไห้ออกมา
“แม้แต่ยุงกัดแม่ แม่ยังไม่ยอมตบ ทำไมแม่ต้องไปฆ่าน้าช้อยด้วย”
“นี่แปลว่าจะพากันเอาเนียนมันไปเข้าตะรางรึ”
สองคนพยักหน้า
“มันต้องทำตามหลักฐาน” เทิดศักดิ์บอก
“เราต้องทำตามหน้าที่ครับ เราไม่อาจละเลยต่อการปฎิบัติหน้าที่” แดงน้อยเสริม
“ไหนพ่อแดงน้อยบอกว่ารักแม่เนียนหนักหนาราวกับว่ามันคือแม่ แล้วนี่จะจับคนที่ตนรักเหมือนแม่เข้าตะราง” ทองจันทร์ใจหาย
“ก็ไม่เห็นว่าจะมีใครยืนยัน ได้ว่าเจอเนียนอยู่ในบ้านนี่นา” เรียมผสมโรง
“แล้วจะไปกล่าวหาเนียนมันได้อย่างไรว่ามันฆ่านังช้อย”
“นี่แหละครับ ประเด็นสำคัญ ถ้าไม่มีใครพบเห็นน้าเนียนก็แล้วไป เรื่องรองเท้ายังไม่พอเป็นหลักฐานทั้งหมด”
“แต่ถ้าเกิดมีใครพบเห็นน้าเนียน น้าเนียนก็คงแก้ตัวไม่ได้” แดงน้อยว่า
“ก็เนียนมันไปงานศพถึงสามชุก จะลนลานกลับมาฆ่าคนแล้วหนีไปรึ โอ้ย ไม่มี ไม่มีใครเห็นมันแน่ๆ” ทองจันทร์ว่า
ทานตะวันกับสนเดินเข้ามา สนยิ้มอย่างมีชัยชนะ
“สนค่ะ สนเจอเนียน ตอนใกล้เช้านี้แหละค่ะ”

ทุกคนต่างตกตะลึงกับคำพูดของสน
ฝ่ายเนียนยังไม่รู้ว่าเรื่องร้ายกำลังเกิดขึ้นกับชีวิต นั่งมาในเรือ ด้วยสีหน้ามีความสุข เสียงขุนภักดีขอบคุณเรื่องเนียนช่วยชีวิตอี๊ดดังก้องในหู

“เหตุอันใดหนอที่ทำให้พี่ขุนเกิดคิดมาขอบคุณเรา”
ภาพท่านขุน ขอโทษเนียนที่เข้าใจเนียนกับติ๋วผิดมาโดยตลอดจนเป็นเหตุทุบตี
“เหตุอันใดหนอทำให้พี่ขุนมาขอโทษที่ทุบตีเรากับหนูติ๋วและเลิกเข้าใจเรากับหนูติ๋วผิด เรื่องพาหนูอี๊ดไปพายเรือ
ภาพท่านขุนพยายามจะพูดเรื่องติ๋ว แต่พูดไม่จบ
“พี่ขุนกำลังจะพูดอะไรเกี่ยวกับหนูติ๋วกันแน่”
เนียนคิดไม่ตก ถมเอ่ยขึ้นมา
“คุณเนียนขอรับ จะแวะซื้อข้าวของที่ไหนหรือเปล่าขอรับ”
เนียนได้สติเลิกใจลอย
“เอ่อ ชั้นไม่มีอะไรจะซื้อดอก”
“ถ้าเช่นนั้นมุ่งหน้ากลับบ้านเลยนะขอรับ”
“ไม่ได้ ชั้นไม่ควรกลับไปบ้านพร้อมนายถม”
“แต่ท่านขุน ให้กระผมรับส่งดูแลคุณเนียนนะขอรับ”
“เลิกพูดขอรับกระผมกับชั้นเถิดนะนายถม ชั้นก็ลูกชาวบ้าน หลานชาวนาเช่นเดียวกับนายถม”
“แต่ว่า...” ถมทักท้วง
“เราเท่าเทียมกัน” เนียนย้ำ
“ผมขอบคุณมากครับ”
“อย่าลืมว่าท่านขุนให้เราสองคนปิดเรื่องนายถมพาชั้นมาในคืนนั้นเป็นความลับเราต้องรักษาคำพูดของเราที่พูดกับท่านขุนเอาไว้” เนียนกำชับ
“ถ้าเช่นนั้น คุณเนียนจะให้ผมทำเช่นไรขอ... เอ๊ยครับ”
“ส่งชั้นที่ท่าน้ำแถวตลาด สักพัก ชั้นจะว่าเรือไปส่งที่บ้านเอง”
“ครับ”
เนียนยิ้มท่าทีเบิกบาน สบายใจ นึกถึงขุนภักดีต่อไป

ส่วนเหตุการณ์บนเรือนทองจันทร์ เนื้อทองนั่งร้องไห้สะอึกสะอื้น เรียมกับทองจันทร์ช่วยกันปลอบโยน
“ไม่จริง แม่เนียนไม่ได้เป็นคนฆ่ายัยช้อย แม่เนียนไม่มีวันฆ่าใครหรือทำร้ายใครได้ คุณท่านเจ้าขา คุณนายเรียมเจ้าขา อย่าให้ใครเอาแม่เนียนไปเข้าตะรางนะคะ”
เรียมกับทองจันทร์มองหน้ากัน
“เขาน่าจะแค่เชิญตัวไปสอบปากคำ ไม่ทำอะไรอย่างที่หนูติ๋วกลัวหรอกจ้ะ” เรียมปลอบ
“ชั้นชักสงสัยเสียแล้ว ว่าเรื่องมันไม่ปกติ มันมีเงื่อนงำ เนียนมันกำลังโดนปรักปรำใส่ร้ายให้กลายเป็นแพะรับบาป”

อ่านละคร อาญารัก ตอนที่ 16/5 วันที่ 9 พ.ค. 56

ละครเรื่อง อาญารัก บทประพันธ์ : จำลักษณ์
ละครเรื่อง อาญารัก บทโทรทัศน์ : วรพันธ์ รวี
ละครเรื่อง อาญารัก กำกับการแสดง : จรูญ ธรรมศิลป์
ละครเรื่อง อาญารัก แนว ดราม่า
ละครเรื่อง อาญารัก ผลิต : บริษัทดีด้าวิดีโอ โปรดักชั่น จำกัด
ละครเรื่อง อาญารัก ควบคุมการผลิต : สยม สังวริบุตร
ละครเรื่อง อาญารัก ออกอากาศทุกวันจันทร์ และวันอังคาร เวลา 20.25 น. ทาง ช่อง 7 สีทีวีเพื่อคุณ
ที่มา manager