อ่านละครเรื่อง พ่อยุ่งลุงไม่ว่าง ตอนที่ 8 วันที่ 13 ธ.ค.60
“ผมไม่สนใจอดีตที่ผ่านมาแล้วและจบไปแล้วหรอกครับ ผมรู้แต่ว่าเรากำลังจะแต่งงานกัน”ชิดดาวอึ้งที่ปั๊มช่วยพูดแก้สถานการณ์ทำให้โต้หน้าเสีย ปั๊มเตือนว่าเจ้าบ่าวเจ้าสาวกำลังขึ้นพูดแล้วให้รีบขึ้นไปที่งานเถอะ โต้หัวเราะพูดเยาะว่า
“คิดว่าไอ้เวนิสมันมีความสำคัญมากขนาดที่ฉันต้องเสียเวลามาอวยพรมันเลยเรอะ ฉันมาเพราะจุดประสงค์อื่น”
“งั้นคุณก็น่าจะบรรลุวัตถุประสงค์แล้ว และตรงนี้ก็ไม่มีความสำคัญมากพอที่ฉันจะต้องเสียเวลานานกว่านี้” ชิดดาวกล้าโต้ตอบอย่างไม่เคยเป็น แล้วโอบเอวปั๊มชวนกลับกัน โต้เจ็บใจมากแต่เสียงโทรศัพท์ในรถดังขึ้นเสียก่อน จึงต้องไปรับ
เป็นสายจากหนมอบบอกว่าตนเสร็จงานแล้วเร่งให้มารับสร้างภาพคู่จิ้นกัน โต้บอกว่าไม่เกินครึ่งชั่วโมงถึง ครู่เดียวละอองก็โทร.หาโต้ถามว่าอยู่ที่ไหน โต้บอกว่าสร้างกระแสคู่จิ้นตามที่พี่อองสั่ง ละอองถามว่าอยู่ที่ไหน มีนักข่าวเยอะไหม จะได้มีภาพหลุด บอกว่าเดี๋ยวจะโทร.บอกช่างภาพให้ไปดักรอ กำชับว่า
“สร้างภาพเสร็จแล้วกลับคอนโดนะยะ ไปต่อกันล่ะน่าดู” วางสายจากโต้แล้วละอองรีบโทร.บอกกบว่ามีงานให้ช่วย
หนมอบจูงมือกับโต้กะหนุงกะหนิงกันขึ้นรถบอกว่าสร้างภาพแบบนี้สนุกดี ถ้าเลิกแสดงคงเหงา โต้บอกว่าบางครั้งตนก็อยากให้เป็นเรื่องจริง หนมอบตาโตถามว่า “แล้วมีทางเป็นไปได้ไหม”
ทั้งสองมองตากันนิ่ง หัวใจที่ปรารถนาผ่านสายตาที่ร้อนแรง ทั้งสองโน้มหน้าเข้าหากัน หนมอบหลับตาพริ้ม รอจุมพิตจากชายหนุ่ม
ช่างภาพที่ซุ่มอยู่ซูมกล้องถ่ายภาพไว้ทันที
ooooooo
ชิดดาวมีความรู้สึกดีกับปั๊มที่ช่วยตนพ้นจากการบีบคั้นของโต้ กลับบ้านวันนี้ชิดดาวเปิดไฟทั่วบ้าน และนั่งกินข้าวกัน ปั๊มบอกว่าดีใจที่เธอกล้าเปิดไฟแล้ว
“ดาวเกลียดนิสัยตัวเองที่ชอบวิ่งหนีปัญหา แต่มันก็แก้ไม่ได้ซะที กว่าจะตัดสินใจกดสวิตช์ได้ก็ชั่งใจอยู่นาน” ปั๊มชมว่าเป็นการเริ่มต้นที่ดี “อาจจะเพราะมีปั๊มอยู่ด้วยเลยไม่กลัว”
ปั๊มยิ้มเต็มหน้าบอกว่าดีใจจนกินไม่ลงแล้ว ชิดดาว นึกได้ว่าซื้อขนมมาสงสัยลืมไว้ที่รถ ปั๊มอาสาไปเอาให้กลัวเธอถูกยุงกัด ให้รอแป๊บแล้วลุกไป แต่พอไปก็ชะงักกึกเมื่อเห็นเต็งยืนหน้านิ่งอยู่ที่ประตูโถง เต็งบอกว่า ตนมาหาคุณดาว ก็พอดีชิดดาวเดินออกมาบอกว่าตนหา ขนมเจอแล้วอยู่ในตู้เย็น
ทั้งสามมองหน้ากันอย่างอึดอัด ปั๊มเป็นฝ่ายบอกว่าตนจะเอาขนมไปใส่ถ้วยให้ แล้วปลีกตัวไปปล่อยให้เต็งกับชิดดาวอยู่กันตามลำพัง
ทันทีที่อยู่กันตามลำพัง เต็งก็พรั่งพรูความคิดถึงที่ตนมีต่อชิดดาวออกมาน้ำตาคลอ ชิดดาวเชิญเข้าไปนั่งคุยกันในบ้าน แต่เต็งขอไปข้างนอก พูดอย่างฝังใจว่า
“ความทรงจำตลอดหลายปีที่ผ่านมาของผม อยู่ที่หน้าบ้านมากกว่า”
ปั๊มเอาถุงขนมไปจัดใส่ถ้วยแต่ตาคอยชำเลืองไปทางหน้าบ้านอย่างกังวล ส่วนทอยกล่อมกาโม่หลับแล้วลงมาไม่เห็นเต็ง เชื่อว่าเขาต้องไปบ้านชิดดาว เปิดประตูออกไปทันที
เต็งกับชิดดาวไปยืนคุยกันที่แปลงดอกไม้ในสวนหย่อม ชิดดาวถามว่าเขามารดน้ำต้นไม้ให้ทุกวันหรือ เต็งบอกว่าถ้าไม่เพลียหลับคาโต๊ะทำงานเสียก่อนก็จะมาทุกวันเพราะมันช่วยให้หายคิดถึงเธอ เต็งเล่าว่าตอนที่เธอหายตัวไปแรกๆ กาโม่ร้องไห้ถามหาแทบทุกคืน แต่เด็กก็คือเด็ก ไม่นานก็ลืมไม่เหมือนผู้ใหญ่
เต็งมองหน้าชิดดาวนิ่งบอกว่าผู้ใหญ่ถึงไม่ร้องไห้ออกมาแต่ในใจมันโหวง หายใจเหมือนไม่เต็มปอดไม่เคยคิดเหมือนกันว่าเธอจะมีความหมายกับชีวิตตนขนาดนี้ ชิดดาวมองหน้าเต็งน้ำตาร่วง
“ถ้าคุณไม่สั่งห้ามเอาไว้และผมไม่กลัวคุณจะหนีไปเจอความลำบาก” พูดแล้วน้ำตาร่วง “ผมจะต้องตามหา ตัวคุณให้เจอ ผมไม่มีวันยอมให้คุณหายไปจากชีวิตผมนานแบบนี้” พูดจบก็น้ำตาร่วงผล็อยอย่างไม่อาย
ชิดดาวน้ำตาร่วง ขอโทษทั้งกาโม่และเต็งที่ไปโดยไม่ได้บอก พอเต็งบอกว่าตนเข้าใจ ชิดดาวยิ่งสะเทือนใจบอกว่าตนมีแขก และขอตัวเข้าบ้านไป เต็งเว้าวอนตามหลังว่า
“คุณดาว...อย่าทิ้งผมไปอีกเลยนะ”
ชิดดาวว้าวุ่นใจไม่อาจตอบได้เลยเดินเข้าบ้านไป ทันใดนั้น เต็งถลาเข้ากอดเธอจากข้างหลัง ชิดดาวยืนนิ่งงัน ปล่อยให้เต็งกอดอยู่อย่างนั้น ครู่หนึ่งก็เลื่อนมือมาจับมือเต็งที่กอดอยู่ ร้องไห้ออกมาด้วยกัน
ooooooo
เมื่อกลับเข้าไปในบ้าน ชิดดาวยิ้มแย้มถามว่าขนมอร่อยไหมแล้วนั่งกินด้วยกัน
ปั๊มเหลือบมองชิดดาวอยากจะถามอะไรแต่ไม่กล้า จนชิดดาวเป็นฝ่ายถามว่าแล้วเขาจะกลับเมื่อไหร่ ปั๊มย้อนถามว่าแล้วดาวล่ะ เธอไม่ตอบแต่สีหน้าใช้ความคิด ปั๊มใจไม่ดีถามอยู่หลายครั้งว่าจะกลับพร้อมกันไหม จึงได้รับคำตอบจากชิดดาวว่า “ยังไม่รู้เหมือนกัน”
“เพราะคุณเต็งใช่ไหม ดาวถึงลังเล...ตอนแรกปั๊มก็ไม่อยากให้ดาวมาเจอเขาแต่ปั๊มก็อยากให้ดาวรู้ใจตัวเอง ดาวรู้คำตอบแล้วใช่ไหม”
ปั๊มลุ้นรอคำตอบ ชิดดาวน้ำตารื้นเลี่ยงขอไปเข้าห้องน้ำ ปั๊มมองตามเธอไป ถอนใจอย่างทำใจ...
ปั๊มรอจนชิดดาวออกจากห้องน้ำบอกว่า รอบอกว่าพรุ่งนี้ตนจะกลับแล้ว ตัดสินใจพูดว่า
“งานแต่งลูกกวาดก็เสร็จแล้ว ถ้าดาวยังอยากกลับรีสอร์ตก็น่าจะกลับด้วยกันพรุ่งนี้” แล้วรวบรัดว่า “ปั๊มจะมารับดาว 10 โมงเช้าก็แล้วกัน...ไม่ว่าดาวจะกลับหรือไม่กลับ...”
ชิดดาวนิ่ง แล้วลุกเดินไปส่งปั๊มที่รถ พอกลับมาก็ไปนั่งปลายเตียง หยิบกระเป๋าเดินทางมาวาง...
ทอยรีบวิ่งกลับบ้านและขึ้นชั้นบนทำทีว่าดูแลกาโม่อยู่ พอเต็งกลับมาก็ถามว่าหิวหรือยัง แล้วจัดอาหารมานั่งกินกันเงียบๆ แต่ในใจทอยนั้นว้าวุ่นอยากรู้ว่าเต็งกับชิดดาวคุยอะไรกัน
เมื่อเต็งขึ้นไปดูกาโม่ที่หลับปุ๋ยอยู่ เขาบอกกาโม่อย่างอยากให้รู้ว่า
“คุณดาวบอกว่าขอเวลาเธอคิดให้รอบคอบก่อนว่าจะทำงานอยู่กรุงเทพฯต่อดีไหม กาโม่ยังไม่เจอคุณดาวเลยใช่ไหม ลุงอยากเห็นตอนเจอกันจัง กาโม่ต้องจำคุณดาว ได้แน่ๆ พรุ่งนี้ก็รู้ หวังว่าจะเป็นข่าวดีสำหรับเราสองคนนะ กู๊ดไนท์ครับ” เต็งจุ๊บหน้าผากกาโม่ ขยับผ้าห่มให้อย่างเบามือ
ooooooo
เช้านี้ เต็งขับรถผ่านบ้านชิดดาว เห็นประตูหน้าต่างยังเปิดอยู่แสดงว่าเธอยังไม่ได้ไป เต็งยิ้มอย่างมีความหวัง ขับรถย้อนกลับไปที่บ้านตัวเอง โทร.บอกทอยว่าวันนี้ตนไม่เข้า จะเขียนสคริปต์ของเดือนนี้ให้เสร็จ
เต็งกระหืดกระหอบเข้าไปเอาโน้ตบุ๊กในบ้านออกมานั่งในรถที่จอดหันหน้าไปทางบ้านชิดดาวเพื่อสังเกตการณ์ แต่แล้วก็ใจแป้วเมื่อเห็นรถของปั๊มเข้ามาจอดหน้าบ้านชิดดาว เต็งมองอย่างหมดหวัง...
ปั๊มดีใจเมื่อเห็นชิดดาวหิ้วกระเป๋าเดินทางออกมาคิดว่าเธอยอมกลับไปกับตนแล้ว ครู่หนึ่งขับรถผ่านหน้าบ้านเต็งที่แอบดูอยู่ในรถ เต็งดีใจเมื่อเห็นปั๊มขับรถหน้าเศร้าผ่านไปคนเดียว แต่ดีใจไม่ทันไรก็หน้าเศร้าผิดหวังเมื่อเห็นชิดดาวนั่งอยู่เบาะหลัง เต็งมองรถปั๊มที่ขับไปช้าๆเหมือนกระชากหัวใจตนไปด้วย!
ที่แท้...ชิดดาวฝากของมาคืนชิดจันทร์ ปั๊มบอกชิดจันทร์หน้าเศร้าเมื่อกลับมาถึงว่า
“ดาวเขาอยากอยู่กรุงเทพฯต่อสักพักครับ”
งามพิศดีใจขอบใจที่ชิดดาวยอมกลับมาช่วยงานที่เนิร์สเซอรี่ ชิดดาวบอกว่าตนต้องขอบคุณป้ามากกว่า งามพิศถามงงๆว่า “ขอบคุณป้าทำไม”
“ดาวกำลังลังเล ไม่มั่นใจกับการตัดสินใจของตัวเอง ป้าโทร.มาเมื่อคืนเหมือนเป็นเหตุผลที่ทำให้ดาวต้องอยู่กรุงเทพฯต่อ”
ชิดดาวมองงามพิศอย่างพิจารณา ถามว่าตกลงคุณป้าไม่สบายเป็นอะไรเพราะซูบไปมาก งามพิศไม่บอกแต่ให้ชิดดาวรับปากว่าจะไม่บอกใครว่าตนป่วย เพราะไม่อยากให้ใครมาสงสารเห็นใจเอาอกเอาใจ
ooooooo
ที่ฟิตเนส...ขณะที่โต้กำลังออกกำลังกายอยู่มุมหนึ่ง ละอองก็เข้ามาโยนหนังสือบันเทิงแนวก๊อซซิป ดาราลงตรงหน้า โต้เห็นรูปตนกับหนมอบกำลังจูบกันในรถ รีบบอกละอองว่าอย่าเข้าใจผิดมันเป็นมุมกล้อง
ละอองบอกว่านักข่าวส่งรูปชัดๆมาให้ดูแล้วมันไม่น่าจะใช่มุมกล้อง โต้หน้าซีดขออธิบาย ละอองทำเสียงขุ่นว่าไม่ต้องอธิบาย ให้กลับไปเก็บเสื้อผ้าที่คอนโดเลย โต้หน้าซีดอ้อนวอนขอโทษ ละอองหัวเราะบอกว่าโต้สร้างกระแสดีมาก พี่น้ำขอคิวโต้ไปงานอีเวนต์คืนนี้ด่วน โต้ยิ้มออกเหมือนรอดตาย
ละอองหน้าตึงขึ้นมาอีกบอกโต้ว่าความดีเขาก็มีแต่ไม่ได้ลบความผิดไปหมดหรอก บอกว่าค่าตัวคืนนี้เป็นของตน โต้รีบยกให้ ขอแต่ละอองอย่าโกรธตัดหาง ปล่อยวัดตน
“อย่าให้มีครั้งที่สองก็แล้วกัน พี่จะไม่ได้แค่ตัดหาง!” ละอองปรามเหี้ยมแล้วเดินนำออกไปเลย
เย็นนี้ ชิดดาวไปดูกาโม่ที่โรงเรียน พอเลิกเรียน เด็กๆวิ่งกันออกมา คุณหลวงวิ่งไล่จับกาโม่พลางร้องอย่าง “กาโม่ หนีไม่พ้นหรอก” ชิดดาวมองไปจึงเห็นกาโม่ที่โตจนเธอจำไม่ได้ เธอยืนมองด้วยความรักและคิดถึง พลันก็สะดุ้งเมื่อมีเสียงทักจากข้างหลังอย่างยินดีว่า
“ผมดีใจนะครับ ที่คุณตัดสินใจอยู่ที่นี่ต่อ” พอหันมองเห็นเต็งยืนยิ้มหวานอย่างดีใจให้อยู่
ooooooo
เต็งกับชิดดาวเข้าไปนั่งคุยกันในสวนหย่อมโรงเรียนรอกาโม่ที่ยังวิ่งเล่นสนุกอยู่ เธอบอกว่ากาโม่โตขึ้นเยอะแล้ว เต็งบอกว่าดื้อขึ้นเยอะด้วย ไม่ใช่เด็กเล็กที่อุ้มไปวางที่ไหนก็อยู่ตรงนั้นแล้ว
เต็งเล่าช่วงเวลาที่เธอไม่อยู่ว่าต้องถามงามพิศถึงการเลี้ยงดูกาโม่ เพราะไม่รู้จะถามใคร
พอดีกาโม่วิ่งมาหา เต็งบอกให้กาโม่สวัสดีอาดาว กาโม่ชะงักมองชิดดาวอย่างพิจารณา
เต็งพยายามคุยให้กาโม่ฟังว่าอาดาวเลี้ยงกาโม่มาแต่แรกเกิด เช็ดอึเช็ดฉี่ ป้อนข้าวป้อนน้ำกาโม่ทุกวัน กาโม่ถามว่าเวลาตนไม่สบายก็เฝ้าทั้งคืนใช่ไหม เต็งดีใจที่กาโม่จำได้ แต่กาโม่บอกว่าก็ลุงพูดให้กาโม่ฟังทุกคืนจนเบื่อจะตายอยู่แล้ว กาโม่ลากเต็งจากเก้าอี้ชวนกลับกันโดยไม่สนใจชิดดาวเลยแม้แต่น้อย
เต็งถามชิดดาวว่ามายังไง เธอบอกว่ามาแท็กซี่เขาจึงชวนกลับด้วยกัน พอขึ้นรถเต็งบอกว่ากาโม่เป็นเด็กนั่งหลังดีกว่า กาโม่สวนทันทีว่าตนจะนั่งหน้า เต็งจะอธิบายแต่ชิดดาวชิงบอกว่าไม่เป็นไร ตนนั่งหลังดีกว่ากาโม่คงชินที่ของเขา
เมื่อขึ้นนั่งรถแล้ว เต็งชวนกาโม่คุย ถามว่าวันนี้มีการบ้านไหม กาโม่นั่งหน้าบึ้งไม่ตอบมองไปนอกรถ จนเต็งเรียกเสียงแข็ง กาโม่ก็พูดอย่างเสียไม่ได้ว่าตนง่วงแล้วหลับตาพิงเบาะเลย
ชิดดาวปรับเบาะให้เอนนอนสบาย กาโม่เอ็ดทันทีว่า “ปรับทำไม ตั้งขึ้นมาเลย” พอถูกเต็งปรามว่าทำไมพูดอย่างนั้น อาดาวเขาหวังดี กาโม่ก็เสียงแข็งว่า “กาโม่ไม่ชอบ”
“ไม่ชอบ เอะอะก็ไม่ชอบ เป็นเด็กเอาแต่ใจไร้มารยาทมากขึ้นทุกวันนะกาโม่” เต็งปราม กาโม่กัดริมฝีปากแน่นที่โดนดุ
ชิดดาวถามกาโม่ว่าไม่ชอบให้ปรับเบาะเอนหรือไม่ชอบอาดาว? เต็งฟังแล้วอึ้ง
“คุณดาวอย่าคิดมากสิครับ กาโม่ง่วงก็เกเรกวนประสาทอย่างนี้แหละครับ”
กาโม่เสียใจที่เต็งพูดเข้าข้างชิดดาว กระทืบเท้าตะโกน “เอาเบาะขึ้นมา กาโม่ไม่ชอบ ไม่ชอบ”
เต็งโมโหฟาดที่ต้นแขนกาโม่ทีหนึ่ง กาโม่มองเต็งน้ำตาคลอ เต็งอึ้งเสียใจเพราะไม่เคยตีกาโม่เลย ชิดดาวรีบปรับเบาะให้กาโม่ตามเดิม บอกว่าอาปรับให้แล้ว
กาโม่มองไปนอกหน้าต่างแอบร้องไห้ ชิดดาวไม่สบายใจ เต็งมองเธอจากกระจกหลังต่างสบตากันอย่างไม่สบายใจ เมื่อถึงบ้านกาโม่เปิดประตูรถลงวิ่งเข้าบ้านทันที เต็งขอโทษชิดดาวที่กาโม่แสดงกิริยาไม่น่ารัก ชิดดาวบอกว่า ตนพอจะรู้ว่าพฤติกรรมแบบนี้เกิดจากอะไรบ้าง แล้วขอตัวเดินกลับเลย เต็งจะไปส่ง เธอบอกว่า ให้เขาอยู่กับกาโม่ดีกว่า แล้วรีบเดินหนีไปเลย
เต็งได้แต่ถอนใจยาว ทุกอย่างไม่ได้ง่ายอย่างที่คิดเลย
ooooooo
พอกลับถึงบ้าน ชิดดาวรีบล็อกประตู น้ำตาคลอด้วยความรู้สึกทั้งเสียใจ น้อยใจ ผิดหวังกับกาโม่ที่ถาโถมเข้ามาอย่างทำใจไม่ได้
ครู่เดียวโทรศัพท์มือถือดังขึ้น ดูเบอร์เห็นเป็นของปั๊ม พอรับสายก็ได้ยินเสียงปั๊มทักมาอย่างดีใจว่านึกว่าดาวจะไม่รับสายตนเสียอีก ความรู้สึกบางอย่างทำให้ชิดดาวร้องไห้ออกมาแทนคำตอบ ปั๊มตกใจมากถามว่าร้องไห้ทำไม ชิดดาวพยายามสะกดอารมณ์ข่มเสียงตั้งสติ
“ไม่มีอะไรหรอกปั๊ม ต่อมอ่อนไหวมันทำงานนิดหน่อย”
ปั๊มเป็นห่วงถามว่าเล่าให้ฟังได้ไหม ถ้าอยู่ที่นั่นไม่สบายใจก็กลับมารีสอร์ตเถอะ ชิดดาวบอกว่าไม่มีอะไรหรอก ตัดบทว่าตนหิวแล้ว ไว้ค่อยคุยกันใหม่แล้วตัดสายเลย ทำให้ปั๊มเป็นห่วงเธอมาก
พอกาโม่วิ่งเข้าบ้าน ทอยก็ถอดชุดอนุบาลเตรียมอาบน้ำให้ พลางพูดยุ
“อาบอกแล้ว เห็นไหมว่าลุงเต็งรักคุณดาวมากขนาดไหน ดูซิ ลุงเต็งไม่เคยตีกาโม่เลยสักครั้งก็ยังตีได้ลงคอ” เห็นกาโม่โมโหกระแทกตัวลงบนเตียงก็ยิ่งยุ “นี่ถ้าเขาแต่งงานกัน คุณดาวก็คงย้ายเข้ามาอยู่ในบ้านนี้ กับกาโม่แหละ”
“กาโม่ไม่ให้ใครมาอยู่บ้านกาโม่” ทอยยุว่า
ลุงเต็งรักคุณดาวมากอาจจะมากกว่ารักกาโม่ด้วย กาโม่โกรธพูดแทบตะโกนว่า “กาโม่ไม่อยากให้ลุงรักใครมากกว่ากาโม่”
ทอยยังยุอย่างได้ใจว่าถ้าลุงเต็งแต่งงานแล้วมีลูกเขาก็ต้องรักลูกเขามากกว่ากาโม่อยู่แล้ว กาโม่บอกว่าจะไม่ให้ลุงเต็งแต่งงานและไม่ให้มีลูก ทอยยอว่ารู้จักคิด แต่ยุเพื่อใช้กาโม่เป็นเครื่องมือว่า
“ไม่ต้องกลัวนะกาโม่ เราต้องช่วยกันแก้ปัญหานี้ให้ได้ อย่างแรกเลยนะกาโม่ต้องคอยขัดขวางอย่าให้เขามีเวลาอยู่ใกล้ชิดกัน เข้าใจไหม” กาโม่รับปากสีหน้ากังวล ทอยมองกาโม่นิ่งๆ คิดแผนต่อไป
ฝ่ายเต็งไม่สบายใจตามไปบ้านชิดดาว เจอเธอกำลังรดน้ำต้นไม้อยู่ เขาถามว่าไม่โกรธกาโม่จริงๆนะ เธอบอกว่าไม่โกรธ ตนเข้าใจกาโม่ว่าคงกลัวเขาจะรักคนอื่นมากกว่าตัวเอง เต็งซักถามเธอจึงยกตัวอย่างว่า
“การที่คุณพูดถึงดาวตลอดเวลาเป็นปีๆ ป้อนข้อมูลเรื่องดาวกรอกหูเขาทุกคืน กาโม่อาจจะเกิดปฏิกิริยาต่อต้านเพราะคุณให้ความสำคัญกับดาวมากเกินไป แถมวันนี้คุณยังปกป้องดาวจนออกนอกหน้า แล้วก็ตีเขาเพราะพูดจาไม่ดีกับดาวอีก”
“ผมมือไวเกินไปหน่อย...แต่กาโม่จะคิดอะไรลึกซึ้งขนาดนี้เลยเหรอครับ”
“อย่าดูถูกความคิดเด็กนะคะ” เต็งถามว่าจะมีใครมายุอะไรไหม ชิดดาวคิดถึงทอย แต่ไม่อยากปรักปรำ พูดแก้ว่า “ไม่จำเป็นต้องมีใครพูดยุ กาโม่ก็รู้สึกได้ค่ะว่าคุณให้ความสำคัญกับดาวเป็นพิเศษ กาโม่เขาหวงคุณ ไม่อยากให้คุณเห็นใครสำคัญมากกว่าเขา มันหลีกเลี่ยงไม่ได้หรอกค่ะที่กาโม่จะไม่ชอบดาว”
“คงต้องใช้เวลา”
“ค่ะ แต่ก็ไม่ใช่เรื่องง่ายที่เขาจะยอมรับผู้หญิงคนไหนเข้ามาในชีวิตอีก” เต็งติงว่ากับทอยไม่เห็นมีปัญหา “เขาชินไงคะ เห็นมาแต่เล็ก ถ้าดาวไม่ไปก็คงไม่เป็นแบบนี้”
“อย่าเพิ่งหมดกำลังใจสิครับ ผมเชื่อว่าทุกอย่างต้องกลับมาเหมือนเดิมได้ คุณเลี้ยงเขามาแต่แรกเกิด ไม่ใช่แม่ก็เหมือนแม่ มันจะไม่มีความผูกพันอะไรเหลือบ้างเลยเหรอ ผมไม่เชื่อหรอก”
ชิดดาวบอกว่าดึกแล้วแยกย้ายกันไปพักผ่อนเถอะ เต็งขอโทษที่รบกวนเวลา บอกว่าอย่าคิดมาก ทุกอย่างจะต้องดีขึ้น แล้วขอตัวกลับ
เต็งกลับไปด้วยความกังวลกลัวชิดดาวจะหนีไปอีก ฝ่ายชิดดาวมองตามเขาไปอย่างใช้ความคิดว่าควรทำอย่างไรดี ควรอยู่ที่นี่หรือกลับไปเริ่มต้นชีวิตใหม่ดี
ooooooo
ทอยมาที่ห้องโถงบ้านเต็งแอบโทรศัพท์คุยกับโต้ว่า ตนโทร.มารายงานตามที่เขาสั่ง ชิดดาวกลับมาอยู่บ้านแล้ว จะเอายังไงต่อไป
โต้ถามว่ามาอยู่กี่วัน ทอยไม่รู้ แต่เห็นเมื่อเย็นไปรับกาโม่ด้วยกัน คงเคลียร์กันได้แล้ว ความรักก็แบบนี้แหละ เอาชนะได้ทุกสิ่ง โต้บอกว่าก็ไม่แน่
เสมอไปหรอก พอดีละอองเข้ามาตามโต้ที่ห้องแต่งตัว โต้รีบบอกทอยว่าแค่นี้ก่อนต้องไปทำงานแล้ว แล้วจะโทร.หา
อ่านละครเรื่อง พ่อยุ่งลุงไม่ว่าง ตอนที่ 8 วันที่ 13 ธ.ค.60
ละครเรื่อง พ่อยุ่งลุงไม่ว่าง บทประพันธ์โดย เอกลิขิตละครเรื่อง พ่อยุ่งลุงไม่ว่าง บทโทรทัศน์โดย เอกลิขิต
ละครเรื่อง พ่อยุ่งลุงไม่ว่าง กำกับการแสดงโดย อดุลย์ บุญบุตร
ละครเรื่อง พ่อยุ่งลุงไม่ว่าง ผลิตโดย บริษัท ทีวีซีน แอนด์ พิคเจอร์ จำกัด
ละครเรื่อง พ่อยุ่งลุงไม่ว่าง ควบคุมการผลิตโดย ณัฏฐนันท์ ฉวีวงษ์
ละครเรื่อง พ่อยุ่งลุงไม่ว่าง ออกอากาศทุกวันศุกร์-อาทิตย์ เวลา 20.15 น.
ติดตามชมละครเรื่อง พ่อยุ่งลุงไม่ว่าง ทางไทยทีวีสีช่อง 3 และช่อง 33
ที่มา ไทยรัฐ